Μισω τους αντρες

Γεια σας υστερα απο αρκετο καιρο..θα μπω κατευθειαν στο ψυχολογικο προβλημα που αντιμετωπιζω υστερα απο πολυ ασχημα βιωματα και καταστασεις σε προσωπικο και οικογενειακο επιπεδο. εχω φτασει σε σημειο να μισω το αντρικο φυλο σε υπερμετρο βαθμο. Ειναι τοσο διογκωμενη η απεχθεια στο μυαλο μου που δεν θελω ουτε καν να βγαινω εξω στο δρομο για να μη ριχνει καποιος πανω μου ουτε το βλεμμα του. Πριν ενα χρονο ηταν το ονειρο της ζωης μου να κανω οικογενεια και παιδια, τωρα αυτο εχει γινει ο χειροτερος εφιαλτης μου. Δεν υπαρχει χειροτερο ειδος απο αυτους. Ολοι κοιτανε την παρτη τους. Κανενας τους δεν εχει φιλοτιμο ακομη και ο ιδιος μου ο "πατερας" θελει τη δυστυχια μου. Απο τοτε που γεννηθηκα ολοι μου προκαλουνε δακρυα, απελπισια. εχω μαραζωσει πια δεν αντεχω

Δεν ξέρω τι σου συνέβη, αλλά αν έχει συμβεί κάτι πρόσφατα, ακόμη τα τραύματα είναι νωπά, οπότε είναι λογικό να σκέφτεσαι έτσι.
Δώσε λίγο(ή και πολύ) χρόνο στον εαυτό σου να συνέλθει. Μην απογοητεύεσαι, όλα περνάνε κάποια στιγμή :)

Καλημέρα...Πρέπει να ηρεμήσεις και να δώσεις χρόνο στον ευατό σου ώστε να σκεφτεί λογικά.Ποτέ δεν πρέπει να βάζουμε ανθρώπους/καταστάσεις κλπ ,στο ίδιο τσουβάλι,επειδή ένα μέρος απο αυτά μας φέρθηκε άσχημα ή δε μας φέρθηκε όπως θέλαμε.Καλό θα είναι να επισκεφτείς έναν ειδικό ώστε να ξεκαθαρίσεις κάποια πράγματα με τον ευατό σου και να σταματήσεις να σκέφτεσαι με θυμό.Υπομονή,χρειάζεται προσπάθεια και χρόνος..

@unlucky,
Είμαι άντρας
Δεν με μισείς γιατί δε με ξέρεις
Ούτε όλοι οι άντρες που γνώρισες σου έχουν προκαλέσει δάκρυα και απελπισία.
Κάποιοι προφανώς σε έχουν πληγώσει και μάλιστα πολύ.
Αλλά μην στρίβεις μόνη σου το μαχαίρι μέσα στις πληγές σου.
Δεν είναι η απόρριψη όλων των ανδρών η γιατρειά που ψάχνεις.

Θες να μιλήσεις για το πώς έφτασες στο να νιώθεις έτσι? Αυτά τα πολύ άσχημα βιώματα δλδ, μπορείς να τα συζητήσεις με πρόσωπα που δε γνωρίζεις σε ένα φόρουμ, ή ακόμη κι έτσι, όχι?

Ειναι πολυ μπερδεμενη η ιστορια της ζωης μου. Απο τοτε που γεννηθηκα δεν πηρα αγαπη απο κανεναν, αντιθετα εγω παντα ειχα μια δικαιολογια για τη συμπεριφορα ολων αλλα τωρα πια ειδα οτι ολοι κοιτανε τον εαυτο τους και ακομη περισσοτερο ευχαριστιουνται με τη δυστυχια μου. Ειμαι 27 χρονων και η μητερα μου εχει νοσηλευτει 26 φορες σε ψυχιατρειο, αυτο καταλαβαινετε τι σημαινει τουλαχιστον για την οικογενειακη μας ζωη..μη βιαστειτε ομως να βγαλετε οπως και γω το συμπερασμα οτι ειναι βαρια ψυχικα αρρωστη. ο "πατερας" μου εκμεταλλευτηκε μια περιοδο καταθλιψης που περασε η μαμα μου αμεσως μετα τη γεννηση μου και την εκλεινε σε ιδιωτικα ψυχιατρεια. Εμενα με παρατουσε ποτε στη γιαγια ποτε στην αδερφη του και γυρνουσε με γκομενες. Ολο αυτο το διαστημα με ειχαν πεισει αυτος και οι "καλοι" του συγγενεις οτι ειναι θεοτρελη και οτι επρεπε να μπαινει μεσα για το καλο της, τοι η μαμα σου δεν σε αγαπαει αλλα κοιταζει μονο τον εαυτο της. Παντα θυμαμαι να μου ελειπε η μαμα μου, ειμαι και μοναχοπαιδι.. Τελοσπαντων για να φθασω στο σημερα, υστερα απο συζητησεις με τη μαμα μου αλλα και με μια ψυχολογο καταλαβα την αληθεια. η μαμα μου απο τη μερια της υποστηριζει οτι απο τους εγκλεισμους, τις βιαιες αρπαγες με εισαγγελικες κλονιστηκε η υγεια της και οτι δεν ειναι τρελη αλλωστε πλεον σαν ενηλικη δεν θεωρω και γω οτι ειναι τρελη. απλα εχει παθει μια φοβια απο ολα οσα εζησε. Πριν ενα χρονο διαλυθηκε ενας σοβαρος δεσμος που ειχα με το χειροτερο τροπο, μολις του ειπα τι συμβαινει στο σπιτι και οπως φοβομουν δεν με καταλαβε και το εβαλε στα ποδια.

Το θεμα ειναι οτι εγω δεν ηθελα να αποκαλυψω αυτα που συνεβαιναν σπιτι μου και απο ντροπη και απο φοβο αλλα με εβαλε ο ιδιος μου ο "πατερας" και ενας αδερφος του να το πω και οτι δεν τρεχει τιποτα και οτι αυτοι ξερουν και απο το να το μαθει απο αλλου καλυτερα να το πω εγω. Και αφου χωρισα και εγινα ενα ρακος ερχοντουσαν και μου ελεγαν οτι ετσι ειναι η ζωη αλλοι παντρευονται και αλλοι δε παντρευονται και οτι θα σου μεινει ενα καταλοιπο αλλα δεν πειραζει (λες και μεχρι τωρα η ζωη μου ηταν στρωμενη με ροδοπεταλα) και δεν σε ηθελε και δεν θα λες χωρισα αλλα σε χωρισε γιατι αυτος σε χωρισε δεν τον χωρισες εσυ, να λες την αληθεια και ας μη σου αρεσει.
και οταν τους ειπα οτι αυτοι ευθυνονται που χωρισα και για οτι περασα τοσα χρονια, γυρισαν και μου ειπαν γιατι δεν θα το μαθαινε? και οτι ειμαι ενηλικη ας μη τους ακουγα αφου πρωτα με φοβισαν οτι θα το μαθει απο αλλου και επαναλαμβαναν επιτακτικα οτι ηθελα να τον κοροιδεψω για να με παντρευτει. Ολα ειναι ψεμματα τον αγαπουσα πραγματικα και ηθελα να κανω τη δικη μου οικογενεια αφηνοντας πισω τα ασχημα. Ποτε στη ζωη μου δεν εξαπατησα κανεναν. μου εχουν καταστρεψει τα ονειρα οτι και γω θα περασω καποτε ευτυχισμενα και ηρεμα. συγνωμη για τον τροπο που γραφω αλλα ειμαι παρα πολυ στενοχωρημενη και συγχυσμενη.

Σημερα πως εχει η κατασταση στο σπιτι?

εγω νομιζω οτι αυτο το μισος που περιγραφεις σου φταιει

Και εγω μισω τις γυναικες αλλα δε το κανω θεμα...

Αγαπητή unlucky, συμπάσχω ειλικρινέστατα μαζί σου. Μερικά από αυτά που περιγράφεις μου θυμίζουν δικά μου βιώματα. Το βρίσκω φυσικό και αναμενόμενο να κάνεις τέτοιες σκέψεις και να έχεις τέτοια συναισθήματα. Δεν είναι αταίριαστο το νικνέιμ που διάλεξες αφού είχες την ατυχία να σε αφήσουν χωρίς ουσιαστική στήριξη, ακριβώς οι άνθρωποι από τους οποίους, πολύ φυσιολογικά, θα περίμενες συμπαράσταση. Ίσως απλά να επηρεάζομαι από δικές μου εμπειρίες αλλά αυτό που πέρασες μου φαίνεται πολύ άδικο! Ελπίζω και εύχομαι από καρδιάς η ζωή να φέρει σύντομα στο δρόμο σου άλλους ανθρώπους, με ανοιχτό μυαλό και μεγάλη καρδιά, που ελπίζω ότι υπάρχουν ακόμη γύρω μας, ανάμεσά μας. Συμβουλή μου: μάθε να αναγνωρίζεις τέτοιους ανθρώπους όταν τους συναντάς και να "συμμαχείς" μαζί τους, να μοιράζεστε πόνους και χαρές. Η ζωή είναι δύσκολη αλλά και ωραία. Αγωνίσου για να πάρεις το μερίδιο ευτυχίας που δικαιούσαι όπως κάθε άνθρωπος σε αυτή τη γη.

Quote:

---

Originally Posted by χρήστης

Αγαπητή unlucky, συμπάσχω ειλικρινέστατα μαζί σου. Μερικά από αυτά που περιγράφεις μου θυμίζουν δικά μου βιώματα. Το βρίσκω φυσικό και αναμενόμενο να κάνεις τέτοιες σκέψεις και να έχεις τέτοια συναισθήματα. Δεν είναι αταίριαστο το νικνέιμ που διάλεξες αφού είχες την ατυχία να σε αφήσουν χωρίς ουσιαστική στήριξη, ακριβώς οι άνθρωποι από τους οποίους, πολύ φυσιολογικά, θα περίμενες συμπαράσταση. Ίσως απλά να επηρεάζομαι από δικές μου εμπειρίες αλλά αυτό που πέρασες μου φαίνεται πολύ άδικο! Ελπίζω και εύχομαι από καρδιάς η ζωή να φέρει σύντομα στο δρόμο σου άλλους ανθρώπους, με ανοιχτό μυαλό και μεγάλη καρδιά, που ελπίζω ότι υπάρχουν ακόμη γύρω μας, ανάμεσά μας. Συμβουλή μου: μάθε να αναγνωρίζεις τέτοιους ανθρώπους όταν τους συναντάς και να "συμμαχείς" μαζί τους, να μοιράζεστε πόνους και χαρές. Η ζωή είναι δύσκολη αλλά και ωραία. Αγωνίσου για να πάρεις το μερίδιο ευτυχίας που δικαιούσαι όπως κάθε άνθρωπος σε αυτή τη γη.

---

Το ξερω οτι ειναι αδικο, το ξερω οτι ειμαι ολομοναχη..και οτι κανεις δεν επιθυμει να ειμαι ευτυχισμενη και οχι απλα δεν επιθυμει τους ενοχλει παρα πολυ απο οτι ειδα ετσι οπως εκαναν. πλεον δε με νοιαζει εχω ξεκοψει απο ολους δεν αντεχω να τους ξαναδω μπροστα μου αλλα τα ασχημα βιωματα παντα θα τα κουβαλαω, δε μπορω να ξεχασω και ουτε να κανω δικη μου οικογενεια θα καταφερω με αυτα που εζησα. δεν μπορω να αγαπησω κανεναν πια. σε ευχαριστω για την κατανοηση και τα καλα σου λογια αλλα εχω παψει να ελπιζω σε κατι ουσιαστικο.

Τον αγαπούσες. Οκ, εκείνος όμως δε φαίνεται να σε ήθελε όπως είσαι. Δηλαδή με αυτά που ζεις, που κουβαλάς, με τις εμπειρίες σου και την πραγματικότητά σου.
Δεν βλέπω να αναγνωρίζεις το γεγονός αυτό, αντίθετα, για να κρατήσεις τη μνήμη του ανέπαφη και αλέκιαστη, φροντίζεις να λες στον εαυτό σου πως για όλα φταίνε οι συγγενείς.
Ας πούμε ότι φταίει ο πατέρας σου για την κατάσταση της μητέρας σου. Αφού το κρίνεις έτσι. Ακόμη κι έτσι νά'ναι όμως, αυτό δεν ακυρώνει το γεγονός πως το αγόρι σου έγινε λούης στα δύσκολα.

Quote:

---

Originally Posted by 1-555-Confide

Τον αγαπούσες. Οκ, εκείνος όμως δε φαίνεται να σε ήθελε όπως είσαι. Δηλαδή με αυτά που ζεις, που κουβαλάς, με τις εμπειρίες σου και την πραγματικότητά σου.
Δεν βλέπω να αναγνωρίζεις το γεγονός αυτό, αντίθετα, για να κρατήσεις τη μνήμη του ανέπαφη και αλέκιαστη, φροντίζεις να λες στον εαυτό σου πως για όλα φταίνε οι συγγενείς.
Ας πούμε ότι φταίει ο πατέρας σου για την κατάσταση της μητέρας σου. Αφού το κρίνεις έτσι. Ακόμη κι έτσι νά'ναι όμως, αυτό δεν ακυρώνει το γεγονός πως το αγόρι σου έγινε λούης στα δύσκολα.

---

δεν ειπα οτι εκεινος φερθηκε οπως θα ηθελα και ουτε θελω να τον ξαναδω ή να τον θυμαμαι γιατι με ξεφτιλισε τοσο πολυ που εφερε ολο του το σοι να με διωξει και να μου φωναζει αλλα εχω αποδεχτει οτι δεν υπαρχουν "πριγκιπες" σημερα. Ολοι το ιδιο θα εκαναν. Οπως μου ειπε και εκεινος δες την πραγματικοτητα καταματα και την ειδα οτι ολοι ειναι φυγοπονοι και κανενας δεν θελει προβληματα. Ειμαι σιγουρη οτι ολοι ετσι θα αντιδρουσαν. νιωθω τοσο προδομενη απο ολους, ολοι μα ολοι με θελουν συνεχως κλαμμενη και δυστυχισμενη , εχω να γελασω ενα χρονο, δεν εχω καρδια πια. Εγινα ενας αλλος ανθρωπος, η παλια μου εικονα οταν μου ερχεται στο μυαλο με σκοτωνει. μου λειπει ο εαυτος μου τοσο πολυ. ουτε ενας δεν ηθελε να ειμαι καλα. δε με αγαπαει κανεις

Quote:

---

Originally Posted by unlucky

δεν ειπα οτι εκεινος φερθηκε οπως θα ηθελα και ουτε θελω να τον ξαναδω ή να τον θυμαμαι γιατι με ξεφτιλισε τοσο πολυ που εφερε ολο του το σοι να με διωξει και να μου φωναζει αλλα εχω αποδεχτει οτι δεν υπαρχουν "πριγκιπες" σημερα. Ολοι το ιδιο θα εκαναν. Οπως μου ειπε και εκεινος δες την πραγματικοτητα καταματα και την ειδα οτι ολοι ειναι φυγοπονοι και κανενας δεν θελει προβληματα. Ειμαι σιγουρη οτι ολοι ετσι θα αντιδρουσαν. νιωθω τοσο προδομενη απο ολους, ολοι μα ολοι με θελουν συνεχως κλαμμενη και δυστυχισμενη , εχω να γελασω ενα χρονο, δεν εχω καρδια πια. Εγινα ενας αλλος ανθρωπος, η παλια μου εικονα οταν μου ερχεται στο μυαλο με σκοτωνει. μου λειπει ο εαυτος μου τοσο πολυ. ουτε ενας δεν ηθελε να ειμαι καλα. δε με αγαπαει κανεις

---

Όχι ρε συ! Μην τα βάφεις τόσο μαύρα. Είσαι νέα ακόμη, δεν τα έχεις δει όλα. Υπάρχουν πολλών λογιών άνθρωποι και πολλές φορές βρίσκεις τους καλύτερους εκεί που δεν το περιμένεις. Θα δεις, έχει ο καιρός γυρίσματα.
ΣΤην πραγματικότητα το νικ σου είναι ελπιδοφόρο γιατί δεν αντανακλά μια μόνιμη ιδιότητα αλλά κάτι το περιστασιακό που μπορεί να αλλάξει αν βρεθείς π.χ. σε άλλο περιβάλλον. Η τύχη και η ατυχία δεν είναι βιολογικές μας ιδιότητες. Με τρακάρουν και σπάω το πόδι μου. Είμαι άτυχος. Πάω νοσοκομείο και εκεί γνωρίζω τη γυναίκα της ζωής μου. Είμαι τυχερός. Και πάει λέγοντας.
Ρίξε δυο μούντζες σε αυτούς που σου φέρθηκαν άσχημα και συντόνισε τις κεραίες σου με το καλό γύρω σου. Το να σε αφήσει ο άλλος επειδή η μάνα σου έχει τα ψυχολογικά της το βρίσκω απαράδεκτο. Αντί να σου δώσει κουράγιο και να σου συμπαρασταθεί! Από μια άποψη τυχερή είσαι γιατί αυτό δείχνει κάποιον που το βάζει στα πόδια στα δύσκολα κι αν υποθέσουμε ότι δεν υπήρχαν αυτά τα προβλήματα στο σπίτι σου και προχωρούσες μαζί του, τότε ίσως να σε άφηνε αργότερα στα κρύα του λουτρού με κάποια άλλη δυσκολία και να έψαχνες να βρεις τι φταίει. Πάλι καλά να λες...
Συμπέρασμα: σου αξίζει κάτι καλύτερο και δικαιούσαι να το βρεις. Αλλά πρέπει να είσαι ανοιχτή στο καινούριο, στο διαφορετικό απ ο,τι έχεις συνηθίσει από το σπίτι σου και να κρατήσεις ζωντανή την ελπίδα μέσα σου.
Καλή δύναμη, μην το βάζεις κάτω!

Βρέθηκες με ακαταλληλα πρόσωπα (αντρες) κι αυτο το γενικευσες, ότι όλοι ειναι τετοιοι κι αυτο το αισθημα ειναι συνεπεια της αναστατωσης και των τραυματικων εμπειριων απο τα συγκεκριμενα ατομα. Την αντιληψη σου αυτη δεν τη στηριζεις πουθενα αλλου, αρα μπορει να υπαρχουν καταλληλοι όπως αυτους που εχεις στη σκεψη σου ότι θα σε καναν ευτυχισμενη που θα ναι τελειως διαφορετικοι χαρακτηρες κι απ τον πατερα κι απ τον πρωην. Χωρις να εχεις κοινωνικοποιηθει μην το προαποκλείεις διοτι θα σου στερεις ευκαιριες.
Βαλε μια κοκκινη γραμμη αναμεσα σ αυτα που συμβαινουν στο σπίτι απ τη μια και με τη δικη σου προσωπικη ζωη και αισθηματα απ την αλλη. Μην τους επιτρεψεις δλδ να σου καταστρεψουν τη ψυχολογια και εσενα σαν χαρακτηρα.
Εργάζεσαι?

Quote:

---

Originally Posted by unlucky

Το ξερω οτι ειναι αδικο, το ξερω οτι ειμαι ολομοναχη..και οτι κανεις δεν επιθυμει να ειμαι ευτυχισμενη και οχι απλα δεν επιθυμει τους ενοχλει παρα πολυ απο οτι ειδα ετσι οπως εκαναν. πλεον δε με νοιαζει εχω ξεκοψει απο ολους δεν αντεχω να τους ξαναδω μπροστα μου αλλα τα ασχημα βιωματα παντα θα τα κουβαλαω, δε μπορω να ξεχασω και ουτε να κανω δικη μου οικογενεια θα καταφερω με αυτα που εζησα. δεν μπορω να αγαπησω κανεναν πια. σε ευχαριστω για την κατανοηση και τα καλα σου λογια αλλα εχω παψει να ελπιζω σε κατι ουσιαστικο.

---

κοιτα κουκλα το εισαι ολομοναχη ναι ειναι αληθεια ολοι ετσι ειμαστε καθενασ μονοσ του ειναι δεν ειναι οτι δεν επιθυμει κανεισ να σε δει ευτιχισμενη ειναι οτι δεν τουσ βολευει εζησεσ για να ευχαριστεισ τουσ αλλουσ κ τι καταλαβεσ εφαγεσ παπαρα ζησε για σενα τωρα να τρωσ παπαρεσ γι αυτα πυ γουσταρεισ πιστεψε με ποναει πολυ λιγοτερο

καλημερα κ απο μενα!

περναω πολλες φασεις που μισω τους αντρες! τους μισω παρ ολο που δεν αφηνω να μου κανουν τπτ κ αυτο επειδη ειμαι απ τις τυχερες που ειμαι αναισθητη, δλδ εγω τους αφηνα κ ισως εγω δεν φερομουνα σωστα. με τον τελευταιο που ειχα ενιωσα πως τους μισω επειδη εκνευριστικα τοσο κ με αφορμη αυτον υποτροπιασα και τα μπερδεψα ολα στην ζωη μου αυτους τους μηνες! το ξεπερνας ομως οσο δυσκολο κ αν φαινεται παντα! μισω κατα καιρους τους αντρες πολυ και αισθανομαι πως με βρωμιζουν! αυτο κιολας επειδη ειχα ενα περιστατικο κακοποιησης σσε μικρη ηλικια,

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Βρέθηκες με ακαταλληλα πρόσωπα (αντρες) κι αυτο το γενικευσες, ότι όλοι ειναι τετοιοι κι αυτο το αισθημα ειναι συνεπεια της αναστατωσης και των τραυματικων εμπειριων απο τα συγκεκριμενα ατομα. Την αντιληψη σου αυτη δεν τη στηριζεις πουθενα αλλου, αρα μπορει να υπαρχουν καταλληλοι όπως αυτους που εχεις στη σκεψη σου ότι θα σε καναν ευτυχισμενη που θα ναι τελειως διαφορετικοι χαρακτηρες κι απ τον πατερα κι απ τον πρωην. Χωρις να εχεις κοινωνικοποιηθει μην το προαποκλείεις διοτι θα σου στερεις ευκαιριες.
Βαλε μια κοκκινη γραμμη αναμεσα σ αυτα που συμβαινουν στο σπίτι απ τη μια και με τη δικη σου προσωπικη ζωη και αισθηματα απ την αλλη. Μην τους επιτρεψεις δλδ να σου καταστρεψουν τη ψυχολογια και εσενα σαν χαρακτηρα.
Εργάζεσαι?

---

αυτο που μου συμβαινει και βασανιζει την ψυχη μου ειναι οτι ηδη μου εχουν καταστρεψει την ψυχολογια και ολο μου το ειναι και σαν κοπελα και σαν ανθρωπος γενικοτερα. Οχι αυτη την περιοδο δεν εργαζομαι, ετοιμαζομαι ν ακνω ενα μεταπτυχιακο απο οκτωβριο. αυτο που με ενοχλει ειναι η ευκολια του "δεν θα παρει οποιον να ναι" που χρησιμοποιουν σαν δικαιολογια!!! συγνωμη αλλα αυτο ειναι καθαρα προσωπικη επιλογη και δεν εχουν καταλαβει οτι δεν μπορουν να ρυθμιζουν τα συναισθηματα και την καρδια του αλλου. εγω τον δικαιολογω σε μεγαλο βαθμο τον πρωην και την οικογενεια του γιατι σου λεει που να μπλεξω σε κατασταασεις τετοιες. το να λες για ψυχιατρεια δεν ειναι οπως για μια οποιαδηποτε αλλη παθολογικη ασθενεια. υπαρχει κοινωνικο στιγμα ειτε καλως ειτε κακως...ο αλλος φοβαται και γενικα δεν ειναι οτι πιο ευχαριστο. ακαταλληλοι και κακοι ειναι αυτοι που δε σεβονται τα βιωματα μου και την επιθυμια μου να ζησω επιτελους λιγο ηρεμα και ξενοιαστα αλλα θελουν να με βλεπουν να τυραννιεμαι και να στενοχωριεμαι διαρκως. ε οχι αυτοι οι ανθρωποι δε με αγαπανε και αυτο με πνιγει γιατι ο ιδιος μου ο πατερας φεροταν και φερεται τοσο εγωιστικα και μικροψυχα

Quote:

---

Originally Posted by BrokeN_DoLL

καλημερα κ απο μενα!

περναω πολλες φασεις που μισω τους αντρες! τους μισω παρ ολο που δεν αφηνω να μου κανουν τπτ κ αυτο επειδη ειμαι απ τις τυχερες που ειμαι αναισθητη, δλδ εγω τους αφηνα κ ισως εγω δεν φερομουνα σωστα. με τον τελευταιο που ειχα ενιωσα πως τους μισω επειδη εκνευριστικα τοσο κ με αφορμη αυτον υποτροπιασα και τα μπερδεψα ολα στην ζωη μου αυτους τους μηνες! το ξεπερνας ομως οσο δυσκολο κ αν φαινεται παντα! μισω κατα καιρους τους αντρες πολυ και αισθανομαι πως με βρωμιζουν! αυτο κιολας επειδη ειχα ενα περιστατικο κακοποιησης σσε μικρη ηλικια,

---

ειναι οτι χειροτερο για μια κοπελα αυτο που περιγραφεις . η κακοποιηση ειτε σωματικη ειτε λεκτικη ειτε ψυχικη πιστευω για εμας τις κοπελες εχει αντικτυπο σε ολη μας τη ζωη. εγω broken doll πια οχι απλα τους μισω σαν να αδιαφορω για ολους. μπορει να μην ειναι ολοι οι ιδιοι αλλα εγω ετσι νιωθω και αυτο δεν αλλαζει με τιποτα. μου συμπεριφερθηκαν ολοι σαν αψυχο αντικειμενο και μετα μου ειπαν πολυ σκληρα λογια και αντιμετωπισε το μονη σου απο ολες τις μεριες. εκτος φυσικα απο τη μαμα μου που με στηριζει. αν δνε ηταν εκεινη θα ειχα πεθανει

ενταξει εσυ αμα αδιαφορεισ καλα εισαι εμεισ τουσ μισουμε!!!!! girl power!!!!!

Quote:

---

Originally Posted by unlucky

ειναι οτι χειροτερο για μια κοπελα αυτο που περιγραφεις . η κακοποιηση ειτε σωματικη ειτε λεκτικη ειτε ψυχικη πιστευω για εμας τις κοπελες εχει αντικτυπο σε ολη μας τη ζωη. εγω broken doll πια οχι απλα τους μισω σαν να αδιαφορω για ολους. μπορει να μην ειναι ολοι οι ιδιοι αλλα εγω ετσι νιωθω και αυτο δεν αλλαζει με τιποτα. μου συμπεριφερθηκαν ολοι σαν αψυχο αντικειμενο και μετα μου ειπαν πολυ σκληρα λογια και αντιμετωπισε το μονη σου απο ολες τις μεριες. εκτος φυσικα απο τη μαμα μου που με στηριζει. αν δνε ηταν εκεινη θα ειχα πεθανει

---

δεν χρειαζεται γλυκια μ να πιεζεσαι ουτε να ζοριζεσαι ουτε να τρεξεις απο τωρα στους γιατρους για αυτο το θεμα! χαλαρωσε μονη σου δωσε χρονο στον εαυτο σ να χωνεψει καταστασεις , μεινε με ατομα που αγαπας και σε αγαπανε και αργοτερα τα υπολοιπα θα ερθουν μονα τους γιατι ο χρονος ειναι το καλυτερο φαρμακο και θρεφει πληγες!

γεια σας και παλι...σημερα καινουρια λογια υποτιμησης απο τον καλο μου "πατερα" προς τη μητερα μου οσον αφορα εμενα...η Κ...ψαχνει για γκομενους!!!! καθε μερα η ψυχολογικη και η συναισθηματικη κακοποιηση μεγαλωνει, εχω απελπιστει πια

να πω οτι απο τοτε που χωρισα εχω κλειστει στο σπιτι ενα χρονο τωρα αλλα ψαχνω για γκομενους, το πως, που και ποτε ενας Θεος ξερει.. Φυσικα που να τους περασει απο το χυδαιο μυαλο τους οτι ψαχνω για αγαπη και συντροφικοτητα οπως ειναι φυσιολογικο. Η χυδαιοτητα σε ολο το μεγαλειο. Εχει ξεφυγει παρα πολυ η κατασταση. τι να του πεις οτι αυτος εκανε μια ζωη ασχολουνταν με γκομενες χωρις να σεβεται την οικογενεια του και ακομη και μεχρι σημερα ερχεται πανω απο το κεφαλι μου να καυχηθει οτι συνομιλει με μια απο την Αμερικη που την ειχε γκομενα παλια αλλα δεν την παντρευτηκε που αυτη ηθελε γιατι την κοροιδευε αυτη και τη μανα της.
Λιγο πριν χωρισω με περιμενε μια φιλη μου κατω απο το σπιτι και δεν γνωριζε οτι αυτος ηταν "πατερας" μου και μολις τη συναντησα μου λεει ηταν ενας εδω που δε μου αρεσαν καθολου τα μουτρα του μου χωθηκε και του λεω τρεχει τιποτα???φανταστειτε το σκηνικο! Μην πω αλλες λεπτομερειες και περιστατικα γινω περισσοτερο ρεζιλι. ειμαι σιγουρη πια οτι η μαμα μου αδικως περασε οτι περασε και γω μαζι της. Ο 'ανθρωπος" αυτος ειναι αρρωστημενος, μας λεει συνεχως οτι επρεπε να γινει εισαγγελεας γιατι λεει "το κρατος ειμαι εγω"
Το θεμα ειναι οικογενειακο τους! εχουν ολοι ψυχολογικα.η μαμα μου μου ειπε οτι και τα αδερφια του μιλανε πολυ ασχημα στις γυναικες τους στις γιορτες που πηγαινε τυπικα αλλα αυτες δεν τις πειραζουν με εισαγγελικες κτλ γιατι εχουν τις δουλειες τους και τις αδερφες τους. Εμεις πλαι ειμαστε ολομοναχες και τραβαμε καθημερινο μαρτυριο.

Ειμαι σε απογνωση, εψαξα στο ιντερνετ γυρω απο την συναισθηματικη κακοποιηση και βρηκα το παρακατω λινκ, δεν υπαρχει ουτε ενα που να μην τα ζω απο αυτον τον "ανθρωπο" και το σοι του
http://www.doctorschannel.gr/synaist...h-lektikh-via/

Γιατι δε φευγεις απ το σπιτι? Και βασικα γιατι επηρεαζεσαι απο τα λογια του? Αν εισαι ατακαδορησα κανε και συ το ιδιο. Αφου η δικη σου ψυχολογια επηρεαζεται τοσο αποφασιστικα απο τα λογια του φαδερ, καντου το ιδιο και συ. Μονο αν πουλησεις τρελα θα σωθεις, με το σαβουαρ βιβρ και την κλαψομουνιαση θα γινεσαι υποχειριο των αλλων. Αρα ή φευγεις ή δεν επηρεαζεσαι ή πουλα τρελα. Υπαρχουν κ αλλες λυσεις, οι πιο βασικες ειναι αυτες.

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Γιατι δε φευγεις απ το σπιτι? Και βασικα γιατι επηρεαζεσαι απο τα λογια του? Αν εισαι ατακαδορησα κανε και συ το ιδιο. Αφου η δικη σου ψυχολογια επηρεαζεται τοσο αποφασιστικα απο τα λογια του φαδερ, καντου το ιδιο και συ. Μονο αν πουλησεις τρελα θα σωθεις, με το σαβουαρ βιβρ και την κλαψομουνιαση θα γινεσαι υποχειριο των αλλων. Αρα ή φευγεις ή δεν επηρεαζεσαι ή πουλα τρελα. Υπαρχουν κ αλλες λυσεις, οι πιο βασικες ειναι αυτες.

---

Πρωτον το σπιτι δεν ειναι δικο του και γω δεν εχω καμια δουλεια να φυγω απο τη σπιτι της μανας μου. Αυτο που ζηταμε ειναι διαζυγιο για τη μαμα μου και δεν της το δινει για ευνοητους λογους(διατροφη) Δευτερον τα εχω σκεφτει αυτα που λες ως τροποι συμπεριφορας αλλα συνεχως μας προκαλει ειναι απιστευτα κακος και νευριαζω και φοβαμαι πλεον παρα πολυ. ολοι με ρωτανε γιατι ειμαι τοσο τρομαγμενη. αμα τους δεις πως κανουνε, κουνανε νευρικα τα χερια τους και φωναζουνε, σε ταπεινωνουνε τελειως.

εν τω μεταξυ αυτο οτι ψαχνω για γκομενους το ειπε οταν του ειπε η μαμα μου οτι με πηρανε σε ενα μεταπτυχιακο που εκανα αιτηση, το οποιο ειχα προγραμματισει να το κανω περυσι πριν χωρισω αλλα ημουνα χαλια και δεν πηγα και αν δε με παροτρυνε η μαμα μου να παω φετος δεν θα το σκεφτομουν καν γιατι ολοι γνωριζουμε ποσο πολυ διαβασμα απαιτει ενα μεταπτυχιακο και γω δεν λειτουργω αυτη την περιοδο. Οι ανθρωποι ειναι πολυ προστυχοι λενε οτι θα παω στο μεταπτυχιακο, οπου πρεπει να διαβαζω, να κανω εργασιες και να μου βγει ο πατος προκειμενου να βρω γκομενο!!!!!!!!Ποσο προστυχια ειναι να το λεει αυτο ο ιδιος σου ο πατερας ρε συ? που μπαινω στο μετρο παντ απαρεα με τη μαμα μου γιατι εχω παθει και αγοραφοβια και αν με ακουμπησει κανεις τρομαζω και οπως εγραψα και στο τιτλο εχω φτασει σε σημειο να αηδιαζω με το αλλο φυλο υστερα απο οσα μου κανουνε και οι μεν και οι δε.

Βλεπω οτι δεν εισαι ενημερωμενη πανω στο νομικο πλαισιο και την πρακτικη των διαζυγιων. Απ οτι λες ιδιοκτητης του σπιτιου ειναι η μαμα σου. Εσυ επισης δεν μπορεις να φυγεις γιατι δεν εχεις τη δυνατοτητα. Η μαμα σου θελει να χωρισει ή είναι ευχαριστημενη στο γαμο της? Απαντα μου και θα σου πω μετα συγκεκριμενα.

Θέλω να σε γνωρίσω

το μήνυμα τροποποιήθηκε απο τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.

Quote:

---

Originally Posted by Kur955

το μήνυμα τροποποιήθηκε απο τη διαχείριση για παραβίαση των όρων χρήσης.

---

Έτσι όπως το λες, δε νομίζω να βρεις. Πες τουλάχιστον ταλαιπωρημενο