Προβληματα με τον αδελφο μου...ειμαι σε απογνωση
Για αλλη μια φορα σας γραφω εδω γιατι περασα ενα πολυ δυσκολο για μενα απογευμα και βραδυ. Το προβλημα για αλλη μια φορα ειναι ο αδελφος μου. Αντιμετωπιζω εναν ανθρωπο με τον οποιον εχω πολλα προβληματα. Ο αδελφος μου παρατησε τις σπουδες του πριν καποια χρονια και επειδη δεν καθοτανε σε καμια δουλεια, αποφασισε να ανοιξει το καφενειο/ουζερι των παππουδων μου. Οι δουλειες του πηγαινουν καλα, ομως ο ιδιος βγαζει εναν πολυ κακο και νευρικο χαρακτηρα, ιδιαιτερα απεναντι στους γονεις μου, στη γιαγια μου και σε μενα. Οταν τον πιανουν οι εκρηξεις θυμου, κανει και λεει πραγματα, τα οποια δειχνουν ασεβεια, κακια και απιστευτη εχθρα. Εχω απελπιστει με το ποσο αδαφορος, ακαρδος και κακος γινεται. Οσο σπουδαζα στο εξωτερικο, ποτε δεν με πηρε ενα τηλεφωνο, κατι. Ποτε δεν νοιαστηκε για μενα. Γυρισα πριν λιγες μερες στην Ελλαδα και εξακολουθουσε να ειναι απαθεστατος. Σημερα λοιπον, ηρθα εγω στο ποδι του για να βγει αυτος εξω. Ημουν παρολαυτα χαρουμενη που θα βοηθουσα, γιατι ερχονται και οι γονεις μου και κουραζονται πολυ. Πριν φτασω, πηγαμε στο σουπερμαρκετ εγω και ο αδελφος μου, να παρουμε καποια πραγματα για το μαγαζι. Στα ψωνια, επειδη ειχε κοσμο, αυτος νευριασε και τον πειραζαν ολα. Αρχισε να μου μιλαει ασχημα, να μου λεει, μην τυχον μιλησεις, κουνηθεις, αναπνευσεις, θα γινει χαμος. Ανεβηκαμε στο αμαξι, αρχισε να οδηγαει σαν τρελος, χυθηκαν οι καφεδες απο το ταμπλο πανω μου. Αρχισε να βριζει σαν τρελος. Πηρα ενα πανι να σκουπισω το παντελονι μου, το αρπαζει μεσα απο τα χερια μου και το πεταει απο το παραθυρο. Φεροταν σαν τρελος. Οταν εφτασα στο μαγαζι, ηρθαν καποια ατομα απο το χωριο, συγκεκριμενα μια κοπελα, με την οποια εχω προηγουμενα. Ειναι ενας κακος ανθρωπος της εκμεταλευσης, που προσπαθουσε για καιρο να μου κανει κακο. Του εχω πει λοιπον του αδελφου μου να μην εχει πολλα πολλα, τα τυπικα. Και σημερα μαθαινω οτι τα χουν κανει πλακακια και θα πηγαιναν και στη θαλασσα, ενω εμενα ο αδελφος μου λεει οτι δεν ειχαν καμια επαφη. Εγινα πυρ και μανια, τον πηρα τηλεφωνο και με εβρισε παρα πολυ ασχημα. Μου ειπε χαρακτηρισμους που ουτε ξενος ανθρωπος δεν μου εχει πει. Απο εκεινη την ωρα εκλαιγα ασταματητα, μεχρι και πυρετο ανεβασα απο την πιεση και τη στεναχωρια. Θελω να απεχω τελειως απο εδω και περα, αν και ειναι τοσο δυσκολο. Νιωθω τοσο ολομοναχη, ετοιμη να εκραγω απο τη στεναχωρια.
