Originally Posted by
Joann
klants, δεν έχω καταλάβει πόσο κινητικός είσαι.
0k, δεν μπορείς να κάνεις τον αθλητισμό που έκανες πριν
λόγω προβλήματος στα γόνατα.
Δεν ξέρω την έκταση του προβλήματος,
αλλά επειδή κι εγώ πριν τρία χρόνια έκανα 40 χιλιόμετρα
με το ποδήλατο στον καύσωνα
- αν και είμαι 50 χρονών -
μετά από ρήξη μηνίσκου και χονδροπάθεια επιγονατίδας
είπα "αντίο" σε όλ' αυτά,
αλλά υπάρχει και η λύση του κολυμβητήριου.
Και μετά από δύο χρόνια
μπορώ και κάνω και ποδήλατο, ποτέ πια βέβαια όπως πριν,
αλλά αν αγαπάς τον αθλητισμό για τη σερoτονίνη
και την απελευθέρωση των ενδορφινών
μπορείς να τα βρεις σε άλλη μορφή αθλητισμού.
Στις πισίνες θα δεις κολυμβητές με κομμένα χέρια να ...σκίζουν
ή ανθρώπους με ΣΚΠ να παλεύουν.
Κυρίως τέτοιους ανθρώπους βλέπεις. Για ψάξ' το.
Χρειάζεται υπομονή και επιμονή.
Όταν είσαι υπερκινητικός και ξαφνικά η κινητικότητά σου περιορίζεται,
μοιραία το ρίχνεις στο internet,
το ξέρω κι από μένα και το 'χουν γράψει κι άλλα μέλη με ορθοπεδικά θέματα.
Το internet όμως μπορείς να το χρησιμοποιήσεις
και για να δουλέψεις ή και να κερδίσεις χρήματα
αρκεί να έχεις γνώσεις και να διαβάζεις
και πιστεύω στο μέλλον θα συμβαίνει όλο και περισσότερο.
Και τέλος πάντων όλους τους εθισμούς τύπου internet, τσιγάρο, τζόγος
επιβάλλεται να βρεις τη δύναμη μέσα στον εαυτό σου και να τα κόψεις.
Ίσως το πρόβλημα του προσώπου να μην υπάρχει
στην έκταση που το έχεις στο μυαλό σου
και δε θα είναι έντονο όταν περάσει το πρήξιμο από την κορτιζόνη.
(Κόψ' την όσο γρηγορότερα γίνεται
κάνει πολύ κακό στις αρθρώσεις.
Υπάρχει η δυνατότητα, το ξέρω από ανθρώπους με οστεοαρθρίτιδες,
όχι λόγω ηλικίας, αλλά σαν αυτοάνοσο από νεαρή ηλικία,
που το παλεύουν με συμπληρώματα γλυκοζαμίνης - χονδροϊτίνης
και έκοψαν και την κορτιζόνη και τα αντιφλεγμονώδη).
Μη "σκαλίζεις" τόσο τους ιδεοψυχαναγκασμούς ή τις εμμονές
και ρίξ' το στη δράση, αλλιώς δε βρίσκεται η άκρη.
Αλήθεια, γιατί θέλεις να ελίσσεσαι στο ψέμα;
Καλοπροαίρετα, επειδή είσαι πολύ φορτισμένος- και δικαίως -
ο θαυμασμός επειδή κάποιος κάνει αθλητισμό
ή είναι στην τάδε σχολή ή έχει το τάδε επάγγελμα με υψηλό status,
είναι "τρίχες".
Και πόσοι αλήθεια έχουν κοινωνικό και οικονομικό status
στην Ελλάδα των 1.700.000 ανέργων
και τo ένα τρίτο κάτω από το όριο της φτώχειας;
Και είναι αλήθεια ότι οι περισσότεροι από τον περίγυρο την "κάνουν",
όταν αντιμετωπίζεις σοβαρά οικονομικά ή προβλήματα υγείας.
Αλλά δε θα 'πρεπε να σε νοιάζει καθόλου γι' αυτούς
γιατί σημαίνει ότι είναι σχέσεις επιφανειακές.
Ψάξε ανθρώπους που είναι στην ίδια θέση με σένα
και τα καταφέρνουν και θα σ' εκτιμούν γι' αυτό που είσαι.
Αλλά πριν, πρέπει να εκτιμήσεις εσύ τον εαυτό σου.
Και μην πρήζεις τη μάνα σου. Συνήθως
είναι το ένα από τα δύο ή τρία πρόσωπα που σ' όλη σου τη ζωή
θα ενδιαφερθούν για σένα.
Και πιστεύω ότι αν ψάξεις στο internet σε σχετικά forums,
θα βρεις άτομα με παρόμοια προβλήματα και πιο σοβαρά ακόμη,
που θα μπορέσουν να σου πουν πολλές πληροφορίες
επάνω στα πρακτικά προβλήματα υγείας
ή τα ποσοστά αναπηρίας που δικαιούσαι και τα συνταξιοδοτικά
που είναι πολύ σοβαρά και χρειάζονται συνεχές ψάξιμο και επαγρύπνηση
ιδιαίτερα μετά τους αισχρούς νόμους που έχουν περάσει τώρα τελευταία κ.λπ.
Βάλε το μυαλό σου να δουλέψει και ενεργοποίησε τις δυνάμεις σου
και θα βρεθούν λύσεις. :-)
ΥΓ: Συγγνώμη για το μακροσκελές "σεντόνι"!
