Printable View
Ειμαι 23 χρονων και εχω σχεση τα τελευταια 4 χρονια με ενα πολυ καλο παιδι αλλα ειμαι σε αδιεξοδο..χθες εμαθα οτι ειμαι εγκυος κ δεν ξερω τι να κανω...ολοι μ λενε να το κρατησω αλλα εγω απλα δεν νιωθω ετοιμη για κατι τετοιο...το θελω απ τη μια αλλα απ την αλλη απλα νομιζω οτι αν το κρατησω θα τελειωσει η ζωη μ οπως την ηξερα και θα πρεπει να βαλω ενα χ στα ονειρα μ..τι να κανω?
Καλησπερα Ελίνα. Αααααχ, θετεις πολυ μεγαλο ζητημα τωρα. Οταν λες οτι θα βαλεις ενα χ στα ονειρα σου τί εννοεις; Εχεις σπουδες; Θες να γινεις καριεριστα; Τι ακριβως;Quote:
Originally Posted by ellina
εγώ πιστεύω πως το ερώτημα σου ειναι μάλλον ρητορικό, και ότι μεσα σου εχεις ηδη αποφασίσει τι θα κάνεις, απλά το μοιράζεσαι μαζί μας, επειδή ειναι διλημματικη η κατασταση εξ ορισμου. Ομως το νιωθω πωσ θα το κρατησεισ και παρα τις ευθυνες που θα σου φέρει, δεν εχεις τη δυναμη να το ριξεις. Αυτο εισπραττω απο σενα.
μολις τελειωσα τις σπουδες μ στο εμπορικο ναυτικο,το ονειρο μ...ηθελα να γινουν ολα με μια σειρα στη ζωη μ κ τωρα ολα ανατρεπονται...αν το κρατησω και μετα το μετανιωσω?
εγώ πιστεύω πως το ερώτημα σου ειναι μάλλον ρητορικό, και ότι μεσα σου εχεις ηδη αποφασίσει τι θα κάνεις, απλά το μοιράζεσαι μαζί μας, επειδή ειναι διλημματικη η κατασταση εξ ορισμου. Ομως το νιωθω πωσ θα το κρατησεισ και παρα τις ευθυνες που θα σου φέρει, δεν εχεις τη δυναμη να το ριξεις. Αυτο εισπραττω απο σενα.Quote:
Originally Posted by ellina
ισως και να ειναι ετσι οπως τα λες..απλα δεν θελω να παρω μια βιαστικη αποφαση γιατι αυτο θα με ακολυθει σε ολη την υπολοιπη ζωη μ..δεν νιωθω ετοιμη να γινω μαμα,αυτο το ξερω,αν ομως κατι παει στραβα?απο την αλλη δεν πρεπει να λαβω υποψιν και τη γνωμη του συντροφου μου?
Μαλιστα. Το εμπορικο ναυτικο εχει μετακινησεις και ταξιδια; Γνωριζω μονο απο Ευελπιδων, ειχαμε πολλες μετακινησεις και για παιδι ουτε λογος. Συγχαρητηρια για τις σπουδες σου, ομως πρεπει να το σκεφτεις πολυ σοβαρα το θεμα. Αυτο ειναι το παιδι σου και απ οτι φαινεται ειναι αποτελεσμα αγαπης, αν και απρογραμματιστο.Quote:
Originally Posted by ellina
κατα κυριο λογο ταξιδια περιεχει το επαγγελμα καθως αποφοιτησα με τον βαθμο του πλοιαρχου γ΄ ταξης.ο συντροφος μ ειναι κ αυτος της σχολης και ακομα δεν εχει βρει εταιρεια να φυγει ταξιδι (αν φυγει θα λειπει γυρω στους 7-8 μηνες) και ειναι τοσα πολλα που πρεπει να σκευτω που απλα μπλοκαρει το μυαλο μ..
θα μπορουσες να μην μεινεις εγγυος ξερεις
αλλα αμα ειναι τοσο καλο παιδι τι να πεις!
Χμμμμ....μαλιστα. Και φανταζοναι τωρα εχεις ψιλοφρικαρει ε;Quote:
Originally Posted by ellina
ρεεεε παιδιά! τί της λέτε της κοπέλας; τι ρητορική και κουραφέξαλα; και πως το διαισθάνεστε δηλαδή με τέτοια σιγουριά πως θέλει να το κρατήσει;;και μου κανει εντυπωση το γεγονος πως οι περισσοτεροι απο δω μεσα ειμαστε με προβληματα που ξεκινησαν απ'το σπιτι! 23 χρονων κοπελα λεει πως δε νιωθει ετοιμη και τη παροτρυνετε να γεννησει; αν ειναι δυνατον! το παιδι ειναι ευθυνη,ειναι ωριμοτητα,αφοσιωση και ΙΣΟΡΡΟΠΙΑ! έτσι τα κανουμε τα παιδια; ρε Ελίνα τι να σου πω δε ξερω...παλιοτερα ημουνα κατα των εκτρωσεων,κάθετη...σιγα σιγα ομως με τα χρονια κατάλαβα πως ειναι ,μεγαλυτερη αμαρτια να φερνεις ενα παιδι στον κοσμο οταν δεν εισαι ολοκληρωμενος και ισορροπημενος ανθρωπος,οταν δεν εχεις ζησει οσα θα ηθελες. Εαν αισθανεσαι πως μπορεις να ανταπεξελθεις,και να ξεχασεις τις σπουδες και τα καραβια,επειδη πιο πολυ σε δελεαζει η εικονα του μωρου και της οικογενειας,τοτε καλως τι να πω..αλλιως,ζυγισε τα ολα και αποφασισε! κανεις δεν ειναι ικανος να σου δωσει συμβουλες,ο,τι σου πει η διαισθηση σου και οι αναγκες σου!
πολυ σωστα!Quote:
Originally Posted by mpliki
H διαισθηση μου μου λεει οτι δεν ειμαι ετοιμη για ενα τετοιο βημα και οτι δεν ξερω κατα ποσο θα μπορω να αφοσιωθω αργοτερα σε αυτο...δεν θελω να το κρατησω και να ερθει μια μερα που θα το κατηγορω για τις εεπιλογες μ...και θα ηθελα να πω στον dikipo πως οταν ειμαστε εξω απο μια κατασταση πολυ ευκολα μπορουμε να κρινουμε χωρις να ξερουμε τι εχει προηγηθει πρωτα..
Κοιτα, η αληθεια ειναι οτι αν θες να προσεχεις, προσεχεις. Ακομη και στα μικροατυχηματα. Δε γνωριζουμε τι εγινε, αλλα οπως και να χει, εγινε. Απο τη στιγμη λοιπον που λες οτι δε νιωθεις ετοιμη, μαλλον θα ηταν καλυτερα να ακολουθησεις το ενστικτο σου.
Συμφωνω με την Μπλικι και το τελευταιο ποστ της Χαου.
Ελινα , προσπαθησε να σκεφτεις λογικα τι ειναι καλυτερο για σενα.
Σε καποιο σημειο ρωτας αν πρεπει να ρωτησεις την γνωμη του φιλου σου , θεωρητικα θα ελεγα πως ναι , πρεπει να τον ενημερωσεις , αλλα επειδη αντικειμενικα η ανατροφη ενος παιδιου ειναι συνηθως αποκλειστικη υποθεση της γυναικας ( ασχετα αν δεν θα επρεπε) , δωσε βαση στο τι θες εσυ να κανεις.
εγω δεν νιωθω ετοιμη,το ξερω αυτο,αλλα καπου σκευτομαι πως κανεις δεν ηταν...δεν ξερω πια ειναι η σωστη αποφαση για μενα,ποια ειναι η καλυτερη και δεν θελω να μετανιωσω ο,τι και αν κανω.μπορει να με θεωρησετε ανωριμη,ισως και να ειμαι δεν ξερω,αλλα πως θα βεβαιωθω μεσα μου για το τι πρεπει να κανω?εσεις τι θα κανατε αν ησασταν σε αντιστοιχη θεση?
sυμφωνω...Quote:
Originally Posted by mpliki
Ποτε δε θα σαι σιγουρη οτι πηρες την σωστη αποφαση. Οπως και ποτε δε θα νιωθεις 100% ετοιμη για να αποκτησεις παιδι.Quote:
Originally Posted by ellina
elina ο πατερας τι λεει για ολα αυτα???
Κάνε αυτο που νιώθεις. Μην ακους τους άλλους. Οποιος ειναι εξω απο τον χορο, πολλα τραγουδια λεει. Οταν κατι δεν πρεπει να γινει, δεν γινεται. Απλα.
Κλασική περίπτωση βλάβης και εδώ.
Δεν είσαι σίγουρη για κάτι και μπαίνεις σε έναν χώρο με ενδεχομένως ψυχολογικά άρρωστους ανθρώπους για να ζητήσεις γνώμες για αυτό που θα επιρρεάσει την ζωή σου οσο καμία άλλη επιλογή σου?
Τουλάχιστον τα thread με το σουπερ κατερινα υφος προσφέρουν και λίγο γέλιο...
Λάθος μέρος διάλεξες για να κάνεις την ερώτηση σου ellina. Τι αξία έχουν οι απαντήσεις που θα πάρεις?
Παιδια μπορεις να κανεις οποτε θέλεις στο μέλλον. Το μέλλον σου οπως το εχεις φανταστει, μία ευκαιρία εχεις να το ζήσεις. Οπως είπες κι εσυ, η ζωή σου οπως την ξέρεις, θα τελειώσει.
πρεπει μεσα σε 1 εβδομαδα να εχω παρει την αποφαση μου...μια αποφαση που θα αλλαξει την ζωη μ ειτε με τον ενα τροπο ειτε με τον αλλο.το μυαλο μ μου λεει πως το να το κρατησω θα ειναι το μεγαλυτερο λαθος που θα μπορουσα να κανω και η καρδια μου οτι ισως και να ειναι για καλο,αν και δεν το βλεπω τωρα.σε αυτες τις περιπτωσεις τι πρεπει να ακουσεις,το μυαλο ή την καρδια?ποιο θα σου δωσει την σοφοτερη λυση?
..ελίνα, το να πάρεις την απόφαση να κάνεις ένα παιδί είναι μια τεράστια ευθύνη.
Αποφασίζεις για δυο ζωές: τη δική σου και τη δική του.
Στη δική σου περίπτωση φαίνεται ξεκάθαρα πως κολλάς στο θέμα της έκτρωσης και όχι στο θέλω σου για οικογένεια.
Είναι κρίμα να πάρεις στο λαιμό σου δυο ανθρώπους και να γίνετε και οι δυο δυστυχισμένοι.
Έκτρωση δεν έχω κάνει ποτέ, δεν ξέρω πως είναι, φαντάζομαι όμως ότι δεν νιώθεις και πολλά πράγματα, είναι απο όσο ξέρω μια γρήγορη διαδικασία.
Απο την άλλη έχω κάνει παιδί, δεν με εμπόδισε στην δουλειά μου, δεν με εμπόδισε στις σπουδές μου δεν με εμπόδισε στα όνειρά μου, ίσα ίσα μου έδωσε κίνητρο να κάνω κι άλλα πράγματα για το παιδί μου και να καμαρώνει αυτό όταν μεγαλώσει για το τι πέτυχε η μητέρα μου. Έκανα μεταπτυχιακό όταν έμεινα έγκυος, το τελείωσα. Επίσης έμαθα άλλη μια ξένη γλώσσα, πριν μια βδομάδα έμαθα ότι πήρα και εκείνο το πτυχίο.
Το μόνο που θα έλεγα ότι δεν έκανα είναι διακοπές όπως και όποτε γουστάρω, νυχτερινές εξόδους και ξέφρενα πάρτι, χρονοβόρα ταξίδια κοκ.
Αν θέλεις το παιδί και έχεις βοήθεια και υποστήριξη τότε δεν βλέπω εμπόδια μόνο λίγη κούραση παραπάνω και λίγο ύπνο :)...
Βέβαια εσύ ξερεις τις αντοχές σου και την ζωή σου. Ότι και να πούμε εμείς είμαστε έξω απο τον χορό. Εσύ θα πάρεις την τελική απόφαση όποια και να ειναι αυτή γιατί για την δική σου ζωή πρόκειται...
Προσωπικά, έχω ακούσει γυναίκες να παραπονιούνται γιατί εξαιτίας γάμου και παιδιών δεν ακολούθησαν την καριέρα που ονειρευόταν.
Ή γιατί δεν ζήσαν τη ζωή τους επειδή παντρεύτηκαν μικρές.
Το αντίθετο δεν το έχω ακούσει.
Εξάλλου δεν σε πήραν και τα χρόνια. Μπορείς να κάνεις παιδί αργότερα. Να ακολουθήσεις όμως το επάγγελμα που ονειρεύτηκες δεν ξέρω αν θα έχεις ξανά την ευκαιρία. Οπότε, είναι πολύ πιθανό κάποια στιγμή να μετανιώσεις για το ότι στέρησες μια τέτοια προοπτική από τον εαυτό σου.
Το τι θ' αποφασίσεις τελικά είναι δικό σου θέμα και καλό είναι να ακούσεις τον εαυτό σου και τις ανάγκες σου και όχι αυτό που θα σου πουν κάποιοι άλλοι, με άλλες ανάγκες, απόψεις και πιθανά απωθημένα.
Η σοφότερη λύση είναι αυτή που είναι πιο κοντά σε αυτό που θέλουμε και πιστεύουμε ότι θα μας κάνει ευτυχισμένους. Η γνώμη μου είναι πάντως, ότι σίγουρα δεν είναι σοφό να αποφασίζουμε για τόσο σημαντικά θέματα όντας συναισθηματικά φορτισμένοι, αλλά με ψυχραιμία, αφού εξετάσουμε τα υπέρ και τα κατά κάθε επιλογής. Κοινώς, ας αποφασίζουμε με το μυαλό και ας ζούμε με την καρδιά μας.