Πολύ Άγχος με φοβίες , κρίσεις πανικού κτλ

Καλησπέρα ,

Είμαι νέο μέλος του forum , και ο λόγος που αποφάσισα να γράψω για το πρόβλημά μου είναι γιατί θέλω να το συζητήσω με άτομα που είτε στο παρελθόν έχουν βιώσει κάτι αντίστοιχο ή το βιωνουν τώρα, για να με βοηθήσουν με τρόπους αντιμετώπισης κτλ.καθώς και για να το βγάλω από μέσα μου.

Γενικά είμαι αγχώδης τύπος , και από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου είχα δυο πολύ βασικά προβλήματα , φοβία με το θέμα , μήπως πάθω τίποτα κτλ, καθώς και προσκόληση σε άτομα ή καταστάσεις που με ευχαριστούσαν με αποτέλεσμα κάθε αλλαγή στην ζωή μου να είναι σχεδόν επώδυνη.Πάντα όμως ήταν σε βαθμό που δεν μου έπερνε μεγάλη περίοδο να τα κοντρολάρω.Εκτός από μια φορά πριν από 4 χρόνια που είχα πρόβλημα με τον ύπνο, λόγω τις επιστροφής από τις διακοπές μου.
Τους τελευταίους 7-8 μήνες βρίσκομαι σε μία κατάσταση που όμοια της δεν έχω ξαναβιώσει. Όλα ξεκίνησαν πριν από περίπου ένα χρόνο που χάσαμε από τροχαίο τον αδελφό της γυναίκας μου. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να προσπαθήσω εγώ με κάθε τρόπο να κάνω όσο πιο εύκολη την απώλεια του ,στην συζυγό μου. Μην δουλεύοντας όμως αυτά που ήδη εγώ ένιωθα τότε, θυμό και αρχή δημιουργίας μέσα μου ενός φόβου ότι κάτι μπορεί να ξανασυμβεί . Στον μήνα πάνω χάσαμε και τον παππού μου ( πραγματικά αυτή η απώλεια δεν με πείραξε τόσο και λόγω ηλικίας αλλά και επειδή είχαμε πολυ΄καιρό να τα πούμε) Μετά από λίγο διάστημα παθαίνει ξαφνικά ο αδελφός μίας γνωστής μου , αυτό ήταν από την στιγμή εκείνη κατέρρευσα ψυχολογικά.
Η αρχή των κρίσεων πανικού έγινε ένα απόγευμα που πέρασα μετά την δουλειά από το μνήμα του κουνιάδου μου . Όπως βρισκόμουν στο νεκροταφείο άρχισα να σκέφτομαι ότι μπορεί και εγώ να πάθω κάτι κτλ..... Δεν ήθελε πολύ , μετά από μερικά λεπτά παθαίνω μια κρίση πανικού που εκδηλώνετε με ζαλάδα βουητό στα αυτιά , αίσθημα ότι κάτι με πατάει και ταυτόχρονα σαν να βιώνω ότι χάνομαι λιποθυμάω - πεθαίνω -βγαίνω από το σώμα μου κτλ.... Με τα πολλά καταφέρνω και βγαίνω από το νεκροταφείο βρίσκω ένα αμάξι και ζητάω βοήθεια.... Ακόμα εκείνη την στιγμή φυσικά δεν είχα καταλάβει ότι όλο αυτό είναι πανικός ....άρχισα να το σκέφτομαι στο αυτοκίνητο μέσα που με πήγαινε στο νοσοκομείο. Πράγματι ο γιατρό όταν με άκουσε μου είπε ότι βίωσα κρίση πανικού και με συμβούλεψε να κάνω κάποιες εξετάσεις αίματος μαζί με θυροειδή κτλ....
Έκανα τις εξετάσεις και βγήκαν καλές και ψιλό ηρέμησα για κάποιες μέρες. Λίγο αργότερα άρχισα να έχω ταχυκαρδίες, έκτακτες συστολές , ζαλάδες ,πονοκεφάλους να νιώθω πόλυ έντονα τους χτύπους της καρδιάς (ειδικά στο κρεβάτι) κτλ.
Άρα ξαναμπήκα στο τριπάκι του κάτι έχω. φυσικά περιόρισα τις μετακινήσεις μου από το σπίτι γιατί κάθε φορά που έβγαινε ένιωθα χάλια και ότι μπορεί να πάθω κάτι.Αυτό συνεχίστηκε για καιρό και όλο μεγάλωνε μέσα μου , και εγώ έπεφτα στην παγίδα του.
Άρχισα να μην σκέφτομαι τίποτα άλλο , να μην ευχαριστιέμαι τίποτα ούτε φίλους , ούτε μουσική ούτε βόλτες τίποτα.Και ξεκίνησε το μυαλό μου και μια διαδικασία λίγο περίεργη, ό,τι άσχημο άκουγα το φορτωνόμουν.
Τελικά παραμονή πρωτοχρονιάς ξυπνάω με κρίση πανικού ταχυκαρδία και αρρυθμίες . Πάω στο κέντρο υγείας της περιοχής μου κάνω υπέρηχο και μου λένε ότι δεν βλέπουν κάτι ανησυχητικό αλλά καλό είναι να με δει και ένας καρδιολόγος.
Την ίδια μέρα βρίσκω καρδιολόγο το πρωί και πάω να κάνω υπέρηχο. Ο γιατρός τότε μου είπε ότι αυτό που βλέπει είναι ότι δεν υπάρχει κάποιο παθολογικό αίτιο παρά μόνο αρρυθμίες που προέρχονται από το άγχος και την υπερκατανάλωση του καφέ.Με ρώτησε αν έχω πάρει ποτέ κάποιο ηρεμιστικό και του απάντησα ότι έχω κάνει χρήση ταβόρ πολύ περιστασιακά όταν κάποιες φορές δεν μπορούσα να κοιμηθώ. Μου είπε λοιπόν ότι θα μου γράψει να έχω σπίτι αν με πιάσει ξανά αυπνία ή πανικός κτλ. Αλλά αν δω ότι αυτό συνεχίζεται να δω κάποιων ειδικό.
Μετά από την συζήτηση μαζί του και την εξέταση , πραγματικά ηρέμησα και πέρασα σχετικά όμορφα τις γιορτές.Όμως αυτό δεν κράτησε πολύ . Αμέσως μετά τις γιορτές άρχισα να έχω έντονες ζαλάδες , πονοκεφάλους, πετάγματα τινάγματα , μουδιάσματα , θολή όραση κτλ. Συμπέρασμα δικό μου ? Κάτι έχω στο κεφάλι ....?!! Φυσικά ,όλα ξεκινήσανε πάλι από την αρχή.Το αποτέλεσμα να επισκεφθώ 2 φορές τα επείγοντα με τους γιατρούς να μου λένε ότι δεν έχω κάτι, και εγώ να μην ηρεμώ.Τελικά βρίσκω έναν νευρολόγο του εξηγώ τι συμβαίνει , με εξετάζει και μου λέει δεν έχεις τίποτα!! Εγώ όμως επιμένω και του λέω ότι θέλω να κάνω μαγνητική για να ηρεμήσω! Όντως την κάνω και βγαίνει καθαρή!!!
Κάπου εδώ αρχίζει η φάση τρία που κρατάει μέχρι σήμερα.... Την ημέρα που πάμε με την γυναίκα μου να πάρουμε την απάντηση της αξονικής με πιάνει τρομερό άγχος .Πέρνουμε την απάντηση , ηρεμώ για λίγο , αλλά για πολύ λίγο.Στον γυρισμό προς το σπίτι παθαίνω κρίση πανικού νιώθοντας πλέον ότι θα σκάση το στήθος μου !!( το κεφάλι πέρασε) Εδώ αρχίζουν και εμφανίζονται και άλλα πράγματα, όπως εξάψεις , δύσπνοια , περιοδική αυπνία και φόβος για τις κρίσεις ότι μπορεί να με πιάσει κάπου και να είμαι αβοήθητος κτλ. Άλλο ένα στοιχείο που εμφανίζεται είναι ότι χάνω την ικανότητά μου να προσαρμόζομαι στις αλλαγές της καθημερινότητας.Δηλαδή αν για παράδειγμα είμαι με φίλους και περνάω καλά και κάποια στιγμή φύγουμε με πιάνει έντονη στενοχώρια γιατί έφυγα , υπερένταση ,και φυσικά αυπνία....(ούτε παιδάκι να ήμουν).
Μέχρι σήμερα λοιπόν βιώνω κρίσεις , πιο αραιά πλέον , αλλά εξακολουθώ να έχω καθημερινά στο μυαλό μου ότι κάτι θα συμβεί με αποτέλεσμα να ζω με μία συνεχή φοβία και να μην απολαμβάνω τίποτα, όπως θα ήθελα.
Για αρχή δεν θέλω να σας κουράσω άλλο. Απλά θα περιμένω να δω αν υπάρχει κάποιος από το φορουμ που θέλει να ξεκινήσουμε μια συζήτηση.
,

Αρχικά γειά σου!
Και να ρωτήσω...
Πως σου φαίνονται σαν ιδέα οι επισκέψεις σε ψυχολόγο..;

Εγω για αρχη θα σου πω οσο μπορεις να μην "τρυπωνεις" στην ασφαλεια του σπιτιου σου γιατι θα "κλειδωνεσαι" ολο και περισσοτερο..Οσο μπορεις πιεσε εκει λιγο τον εαυτο σου.

οπως λενε και τα παιδια.κανονισε ψυχολογο και να βγαινεις εξω οσο και να μη μπορεις.και γω απ το πολυ αγχος καθηλονομαι σπιτι για ασφαλεια αλλα δεν ειναι ετσι.
εξω νιωθω ευαλωτος και με παιρνει απο κατω.γιατι νομιζω οτι κατι εχω και δεν πρεπει να κουραζομαι.
κανε υπομονη οπως ολοι μας.κουραγιο

Τα ίδια πάθαινα και εγώ.. και χειρότερα.. τώρα βέβαια είμαι καλλίτερα. Αυτό που εμένα με βοήθησε είναι το γυμναστήριο. Με έκανε να νιώθω πιο υγειή
και πιο ζωντανό. Φτιάξε όσο μπορείς τον ύπνο σου και να κανείς μια καλή διατροφή με λαχανικά και φρούτα. Πίστεψε με βοηθάει παρά πολύ!
Μην καταναλώνεις φάρμακα δεν είναι καλό. Μπορεί να σε κάνουν να νιώθεις καλλίτερα αλλά είναι μόνο για λίγο και οι κρίσεις ξαναέρχονται πιο δυνατές. Αν θες κάτι να σε βοηθήσει για τον ύπνο να τρως μια χούφτα κεράσια πριν κοιμηθείς και ένα ποτήρι ζεστό γάλα. Όπως έξω εξηγήσει σε ένα ποστ μου
είναι το σώμα σου που κάτι θέλει να σου πει. Ηρεμήσε, άκου το σώμα σου
και δράσε ανάλογα. Εγώ επίσης για να αντιμετωπίσω την αγοραφοβία πήγα μες στην μέση σε μια λαϊκή και με έπιασε κρίση πανικού και δεν έφυγα από κει μέχρι να με αφήσει και μέχρι να πείσω τον εαυτό μου πως όσο άσχημα και αν νιώθω είναι όλα μέσα στο κεφάλι μου. Δοκίμασε αυτό που σου είπα για 1 μήνα. Θα δεις πολύ μεγάλη διάφορα. Σου εύχομαι ότι καλλίτερο!! Μην αγχώνεσαι θα δεις μετά από αυτό θα βγεις πολύ δυνατότερος!

ολα αυτα που παρουσιαζει ο φιλος koyrasmenos τα εχω 15 χρονια...εφτασα 30 και το μονο που καταφερα να κανω ειναι να παρω πτυχιο,να δουλευω στην δουλεια του αντρα μου και να κανω μια πανεμορφη κορουλα(3 ετων τωρα..που την μεγαλωνω με βοηθειες...νιωθω οτι δεν εχω ευχαριστηθει τιποτα.μονιμα συμπτωματα υπερεντασης-εσωτερικης τρεμουλας-ασταθειας -ζαλης...τι αλλες εξετασεις να κανω να δω αν ειναι κατι παθολογικο?εχω κανει πριν χρονια αξονικη εγκεφαλου...αιματος κανω συνεχεια..εχω δει ωρλ .οφθαλμιατρο...ΔΕΝ ΤΗΝ ΠΑΛΕΥΩ ΑΛΛΟΟΟΟΟΟΟΟΟΟ ,,λετε να δω καρδιολογο και ορθοπεδικο για τον αυχενα...ν?νιωθω οτι η ζωη μου μερα με την μερα καταστρεφετε.ψυχολογικα ειμαι αγχωδης και ευαισθητη αλλα τραγικα προβληματα δεν ειχα ποτε....SOS ΕΚΠΕΜΠΩ ΚΙ ΕΓΩ MAZI ME TON FILO KOYRASMENO.αλλος που να υποφερει απο τοτε που θυμαται τον εαυτο του?

SPYROKO ΚΙ ΕΓΩ ΘΕΛΩ ΝΑ ΚΑταπολεμησω την αγοραφοβια...αλολα μολις σκεφτομαι λαικες,σινεμα,συναυλιες .τραπεζες και κυριως εκκλησιες μου κοβονται τα γοντα..ειμαι που ειμαι χαλια ..παντα φοβαμαι να μην λιποθυμησω ...γιατι ζαλιζομαι

Ζωζα σε καταλαβαίνω απόλυτα! Εγώ όταν έβγαινα έξω σε λαϊκές, εκκλησίες κ.ο.κ όχι απλά ζαλιζομουνα, ένιωθα πως δεν υπάρχει έξοδος και ότι όλοι μου "κλέβουν" τον αέρα με συνέπεια να μην μπορώ να ανασάνω και κυριολεκτικά να αλλάζω 10 χρώματα με τάσεις λιποθυμίας και σφυροκόπια στην καρδιά. Το θέμα είναι όμως πως όλα αυτά τα σκέφτεσαι και τα νιώθεις.
Το μυαλό μας είναι πολύ δυνατό και παρόλο που δεν πρέπει να αισθάνεσαι έτσι διότι όλος ο υπόλοιπος κόσμος γύρο σου είναι μια χαρά εσύ συνεχίζεις να τα νιώθεις. Κάτι που έμαθα είναι πως ο μόνος φόβος είναι ο φόβος και πρέπει να τον αντιμετωπίσεις με στρατηγική. Εγώ είπα στον εαυτό μου πως θα πάω έξω και δεν θα φοβηθώ. Ακόμα και άμα παθώ κρίση πανικού η ότι άλλο σύμπτωμα δεν θα φοβηθώ. Φυσικά πήγα έξω πολλές φορές όχι μια και τα πάθαινα. Κάθε φορά που ένιωθα άσχημα έλεγα στον εαυτό μου με ηρεμία γιατί το παθαίνεις αυτό? Τι είναι αυτό που σε κάνει να νιώθεις άσχημα? Το έψαχνα πολύ βαθειά στο μυαλό μου ποια είναι η αιτία που έχω αγοραφοβίες. Κατάλαβα σε κάποια στιγμή πως είχα αναπτύξει κάποιες φοβίες όπως αν κάτι γίνει αν θα είμαι έτοιμος να υπερασπιστώ τον εαυτό μου, η αν θα υπάρχει αρκετός αέρας για μένα να αναπνεύσω η άμα γίνει το οτιδήποτε αν υπάρξει τρόπος διαφυγής. Μετά από πολλές προσπάθειες μέσα σε κόσμο ενώ να παθαίνω τα χίλια μύρια κατάλαβα πως δεν πρέπει να αγχώνομαι για αυτά τα πράγματα. Πίστεψα στον εαυτό μου και είπα πως θα το ευχαριστηθώ όπου και αν είμαι. Ξεκίνησα να μιλάω με τους γύρω μου όσο τρελό και αν ακούγεται. Χαμογελούσα πιο πολύ και έλεγα πως όλα θα πάνε καλά. Πάντα είχα ένα milkshake μαζί μου επειδή με έκανε να νιώθω καλλίτερα (δοκίμασε το δουλεύει :P ) Κοίτα σε γενικές γραμμές πρέπει να αντιμετωπίσεις τους φόβους σου. Ακόμα και αν ζαλίζεσαι η οτιδήποτε πρέπει να κάτσεις να το νιώσεις να το δεχτείς και με ηρεμία να καταλάβεις γιατί το παθαίνεις και ποιες σκέψεις θα σε κάνουν να νιώσεις καλλίτερα. Ίσως πρέπει να επικοινωνήσεις με τον εαυτό σου λίγο παραπάνω. Έχεις το κλειδί στα χέρια σου! Πρέπει να βρεις την κλειδαριά :) Αν έχεις οποία ερώτηση μην διστάσεις ρωτά. Το ξέρω είναι πολύ δύσκολο και θέλει απίστευτη υπομονή και δύναμη.

φιλε μου spyroko (εισαι αντρας πιστευω)σε ευχαριστωωωω πολυ...η αληθεια ειναι οτι φετος με το παιδι ψιλοβγηκα απο το σπιτι...πηγα για λιγα μπανια στην θαλασσα..πηγα λαικη 3 φορες....τωρα το καλοκαιρι και καμια βολτα σε λο9υνα παρκ και φαγητο εξω,,φυσικα με την ασφαλεια του οτι ειναι ο αντρας διπλα μου..σου στελνω και πμ

Καλησπέρα ....
Για αρχή θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τις απαντήσεις σας .
Για τους φίλους που αναφέρανε κάποια επίσκεψη σε ψυχολόγο , απλά να πω ότι ήδη έχει γίνει αλλά σταμάτησα για οικονομικούς λόγους. Αν σας ενδιαφέρει μπορεί να σας γράψω και για το τι συζητήθηκε κατά
τις συνεδρίες.
Όσο αφορά την αγοροφοβία προσπαθώ όσο μπορώ να μην της δίνω σημασία. Αυτό σημαίνει ότι και βόλτες πάω και έξω βγαίνω και διακοπές πήγα φέτος και μάλιστα επισκέφθηκα και σημεία αρκετά απομακρυσμένα όπως ποτάμια βουνοκορφέςκτλ
Απλά κάθε φορά κάτι θα νιώσω όπως ζαλάδες , αίσθημα σφιξίματος ή κενού στο στήθος ή κτλ. Προσπαθώ βέβαια να μην τους δίνω σημασία , άλλες φορές το καταφέρνω (πχ όταν έκανα μπάνιο στο ποτάμι) και άλλες όχι. Καμιά φορά μου βγαίνουν και
μικρές κρίσεις όπως σήμερα επιστρέφοντας από την δουλειά.Η αλήθεια είναι ότι όταν οδηγώ πλέον δεν νιώθω καλά, ενώ παλιότερα απλά λάτρευα να κάνω αποστάσεις και ταξίδια με το αμάξι.
Όσο αφορά τον ύπνο καλή λύση ακούγονται τα κεράσια φίλε Spyroko αλλά το θέμα είναι πως αντιμετωπίζεις το σημείο που πέφτεις στο κρεβάτι πολύ κουρασμένος και απλά εκεί που νιώθεις ότι πας να κοιμηθείς ή έχεις ήδη κοιμηθεί λίγο
απλά πετάγεσαι μέσα στην υπερένταση και την ανησυχία.
Αυτές τις μέρες μάλιστα έχω πολύ υπερένταση , ανησυχία ΄΄πήξιμο'' κτλ διότι επέστρεψα από την άδειά μου σήμερα στην δουλειά , και στην κατάσταση που είμαι αυτή η προσαρμογή είναι δύσκολη.Άλλος ένας λόγος είναι ότι τώρα έχουν πάρει άδειες κάποιοι πολύ καλοί μου φίλοι και έχουν φύγει για διακοπές και πραγματικα μου λείπουν γιατί όταν βρισκόμουν μαζί τους ξεχνιόμουν!!!
Αυτά από εμένα προς το παρόν.

Μάθε να ξεχωρίζεις στη σκέψη σου, από τη μια, το πραγματικό, το λογικό, το αντικειμενικο σε μια κατασταση ή πρόβλημα που σε απασχολεί από την υπερβολή, την καταστροφικοτητα στο τι θα συμβει, το χωρίς λογικό έρεισμα συναίσθημα, από τα φανταστικα σεναρια που φτιαχνει το μυαλο σου για κατι που αντιμετωπιζεις, από την αλλη. Εκλογικευσε, με απλα λόγια, τους φόβους σου. Ο φοβος σε κανει να αναγαγεις το 5 σε 95 και ειναι παρα πολλες οι φορες που εκ των υστερων ανακαλύπτεις οτι ο φοβος σου ηταν αδικαιολογητος κι οτι το μονο που σου εμεινε ηταν η ψυχικη φορτιση και κόπωση.
Ειναι καλή μεθοδος αντιμετωπισης του φόβου.

Γιάννη συμφωνώ απόλυτα με αυτά που γράφεις.... Το έχω εντοπίσει και εγώ , αλλά είναι πολύ δύσκολο! Πρέπει να αλλάξω κάτι που ,καλώς ή κακώς , έμαθα να λειτουργώ με λάθος τρόπο , την σκέψη μου . Είναι όμως αυτό το restart πολύ δύσκολο ρε γαμώτο.
Η συνήθεια είναι πολύ άσχημο πράγμα !!!
Θα ήθελα να ρωτήσω την γνώμη σας στο να απευθυνθώ σε γιατρό για κάποια αγωγή για λίγο καιρό. Και παράλληλα να συνεχιστεί αυτή η προσπάθεια ''εκπαίδευσης'' του εαυτού μου.
Είναι πιο εύκολο αν δεν έχεις τα καθημερινά συμπτώματα ή αυτό είναι μια παγίδα με την έννοια ότι επειδή νιώθεις καλύτερα σταματας την προσπάθεια καλυτέρευσης του εαυτού σου?
Βέβαια η ιδέα της αγωγής με τρομάζει λίγο , μήπως μετά είναι δύσκολο να κόψω τα φάρμακα κτλ.

Εχεις κανει ψυχοθεραπεια σε ψυχολογο? που να σου δινει μια μεθοδο ως προς το πως να χειριζεσαι τη σκεψη σου σαν παρατηρητης της και να την ελέγχεις?
Όντως ο εφησυχασμος μας κανει να πιστευουμε πως ειμαστε καλύτερα. Το αν βελτιωθηκαμε ή όχι θα το καταλαβουμε εκει που ερχομαστε προσωπο με προσωπο με το συμπτωμα και ειδικοτερα πως το αντιμετωπισαμε αυτη τη φορα.

Ξεκίνησα να κάνω κάποια θεραπεία , αλλά για οικονομικούς λόγους δεν κατάφερα να την ολοκληρώσω .
Αυτό που προσπαθώ να κάνω πλέον είναι να ακολουθώ τους τρόπους αντιμετώπισης των πραγμάτων όπως τους είχαμε
συζητήσει στις 5 συνεδρίες που είχα κάνει.
Θυμάμαι και κάτι άλλο που μου έιχε πει , ότι είχα ήδη εντοπίσει σωστά από που προέρχονται όλα αυτά , αλλά χρειάζεται δουλειά στον τρόπο σκεψης....
Έχεις μήπως να μου προτείνεις κάτι?

Ποια μεθοδο ψυχοθεραπειας παρακολουθησες?
Μεθοδικη ως προς το πως θα χειριζεται κανεις τον τροπο σκεψης του ειναι η γνωστικη συμπεριφορικη μέθοδος.

Νομίζω έτσι μου την είχε αναφέρει ....Συζητούσαμε για το πως αντιμετωπίζω την καθημερινότητα , τις αρνητικές σκέψεις που μου έρχονται, τις στιγμές που δεν νιώθω καλά κτλ και μου ανέφερε που έκανα λάθος , πως μπορώ να το βελτιώσω κτλ.
Επίσης κάναμε και κάποιες βιωματικές'' ασκήσεις, δηλαδή για παράδειγμα μου ζήτησε μια μέρα να σηκωθούμε όρθιοι να ενώσουμε τις παλάμες και να προσπαθήσουμε να σπρώξουμε ο ένας τον άλλον.
Σε αυτήν την άσκηση την πρώτη φορά δεν έσπρωξα δυνατά από την αρχή αλλά οπισθοχώρησα λίγο και απλά μετά κράτησα την θέση μου.Έλεγε λοιπόν μετά πως αυτό δείχνει πως δεν διεκδικώ την ζωή μου και κρατάω αμυντική στάση
και αυτό με φορτώνει ψυχολογικά κτλ.
Μια άλλη φορά μέσα από συζήτηση μου είπε πως υπεραναλύω τα πάντα και δεν δίνω χώρο στα συναισθήματα μου.

Υπεραναλύω σημαίνει αναβάλλω, σημαινει προκαλω αμφιβολίες και ως συνεπεια αυτου δε διεκδικώ. Η αναλυση ως ενα σημειο ωφελα, συμβαλλει στο να κανουμε λιγοτερα λάθη. Απο ενα σημειο και μετα μετατρεπεται σε διλημματα, σε ψυχικη πίεση απο τον καταιγισμο σκέψεων γι αυτο που με απασχολει και αποτελεσμα δεν κάνω τιποτα, κι αυτο που μου μενει ειναι η κοπωση απο την ψυχικη πίεση.

Η ελλειψη διεκδικησης ειναι αποτελεσμα φοβου και χαμηλης αυτοεκτιμσης και ελλειψης αυτοπεποιθησης. Αμα δε διεκδικας χανεις τις ευκαιριες μεσα απ τα χερια σου, αδικεισαι απο τους αλλους και γενικα μενεις στασιμος στη ζωη. Ως αποτελεσμα αυτου φορτωνεσαι με απωθημενα, λύπη γι αυτα που συνέβησαν, χαμηλη αυτοεκτιμηση που ωθει στο να κρατας ολο και περισσοτερο αμυντικη σταση και να μη διεκδικας. Καλα μου φαινονται αυτα που σου λεει ο ψυχολογος.
Τις φοβιες και την ελλειψη διεκδικησης τα νατιμετωπιζεις με το να κανεις αυτα που φοβασαι χωρις να τα αποφευγεις και περνώντας γρηγορα απο τη σκεψη στην πραξη πριν προλαβουν να εισχωρησουν στη σκεψη σου οι αμφιβολίες και οι αναλυσεις. Κανοντας το αυτο σε συστηματικη βαση αποκτας δυναμεις, επιβεβαιωνεις οτι οι φοβοι σου ηταν παραλογοι και τα πραγματα πολύ πιο ευκολα απ οτι τα φανταζοσουν και ετσι στη συνεχεια αυτα που φοβοσουν τα κανεις όλο και πιο ευκολα. Καπως ετσι ξεπερνιεται το προβλημα. Ξερω ότι οι αντιστασεις μεσα μας ειναι πολλες και δεν μας αφηνουν, όμως δεν μπορουμε να κανουμε αλλιως.

εγω [αροτι ειμαι χαλια εδω και 15 χρονια..σε ψυχολογο δεν εχω παει γιατι απλα πιστευω οτι δεν μπορει να με κανει τιποτα...μην τρελαθουμε..δεν μπορει κανεις να μας αλλαξει τον τροπο σκεψης...και εκτος αυτου ολοι ξερουμε γιατι μας πιανει ολο αυτο...αλλα δεν μπορουμε να το αλλαξουμε..και ποιος εχει 50 ευρω την συνεδρια να πεταει για να ακουει φουμαρα..?εγω παντως ΟΧΙ..Α και χαπια ειχα παρει για κανα χρονο και τα σταματησα..δεν θελω να εξαρτωμαι απο αυτα..και οπως ειπε και ο φιλος μου ο spyro ko STADIAKA TA FARMAKA MAW KANOYN XEIROTERA...αυτα απο μενα...

Ζωζα, για τα χρήματα που αναφέρεις δεν έχεις άδικο , αυτός ειναι άλλωστε και ο λόγος που σταμάτησα .
Οσο αφορά όμως στο αν οφελεί η επίσκεψη στον ψυχολόγο η όχι , προσωπικά πιστεύω πως βοηθάει.
Το να σου δείξει κάποιος που κάνεις λάθος και που όχι δεν ειναι κακό . Το θέμα μου ειναι να μην προσπαθήσει να
Με αλλάξει σαν προσωπικότητα .
Αυτή που είχα διαλέξει ηταν πολυ καλή στο κομμάτι αυτό !
Τέλος για τα φάρμακα πλέον ξέρω απο προσωπική εμπειρία πως ναι θα είμαι καλύτερα όταν τα πάρω αλλά μετα
την επίδραση τους θα νιώθω χειρότερα από ότι στην αρχή. Γι'αυτό κάνω προσπάθεια να μην παίρνω τίποτα . ´οχι ότι τα καταφέρνω πάντα....

Κουρασμένε, δοκίμασες το γυμναστήριο? αν δεν υπάρχουν χρήματα για αυτό ξεκινά κάτι μόνος σου.. Κάνε ποδήλατο η ξεκίνα τρέξιμο σε ένα πάρκο.
Νομίζεις ότι αυτοί που τρέχουν μόνοι τους είναι τρελοί? Πίστεψε με όλοι τους κρύβουν κάτι μέσα τους και τους οδήγησε στο να κάνουν joging σε ένα πάρκο η οπουδήποτε. Βάζω στοίχημα πως τελευταία έχεις λίγο πολύ καθιστική ζωή και απλά το σώμα σου σε χρειάζεται!! Εμένα μούδιαζε το πρόσωπο μου τα χέρια μου κρίσεις πανικού αγοραφοβίες ψυχοσωματικά άγχος κιαλλο άγχος αλλά όταν ξεκίνησα να γυμνάζομαι και να βγάζω όλο αυτό το άγχος με το να ξεδίνω στο τρέξιμο και στην γυμναστική έγινα άλλος άνθρωπος! Ένιωσα ποιο δυνατός και στο σώμα μου και στο μυαλό μου.
Χίλια συγνώμη που σε κουράζω με το γυμναστήριο αλλά μπορεί να είναι η λύση σου και επιτέλους να απαλαγεις σταδιακά από αυτό το μαρτύριο. Και αυτό μου το είχε προτείνει ο θείος μου ο οποίος και αυτός έδιωξε όλα αυτά τα απαίσια αισθήματα με γυμναστική και καλή διατροφή όπως είχα εξηγήσει στην αρχή. Τουλάχιστον δοκίμασε το για 1 μήνα δεν χάνεις τίποτα! Ψυχολόγους και όλα αυτά δεν ξέρω μπορεί να είναι οκ αλλά πολλά τα λεφτά.. και στην τελική δεν μπορεί να πετύχει μπορεί και όχι. τουλάχιστον με αυτό που σου λέω εγώ άντε να δόσεις 50 ευρώ τον μήνα και καλό στον εαυτό σου θα κανείς είτε πετύχει είτε όχι. Σκέψου το.

SpyroKo ίσως και να έχεις δίκιο.... Για λίγο διάστημα που έκανα γυμναστική σπίτι , ένιωθα λίιιιιιιγο καλύτερα. Τότε σκέφτηκα το γυμναστήριο . Απλά επειδή μένω πολύ έξω από την Αθήνα και εργαζομαι κέντρο , έχω καθημερινά πολλές ώρες στον δρόμο !!
( το θέμα του σπιτιού είναι κάτι που με πειράζει , γι'αυτό ψάχνω να μετακομίσω!!) Ποδήλατο έχω και μέχρι πέρσυ έκανα πολύ .Φέτος όμως δεν τολμάω να το αγγίξω,όταν σχεδόν καθημερινά νιώθω από περίεργα εώς χάλια όπως πχ. ότι θα σταματήσει η καρδιά μου ή ότι θα λιποθυμίσω κτλ. δεν τολμάω να βγω έξω μαζί του!!!

Κουραγιο φιλε μου παλι καλα που η γυναικα σου ειναι κοντα σου,Κ εγω παθαινω απανωτα καταθλιψη κ προσπαθω να ειμαι καλα για το αγορι μου κ τους δικους μου,Πραγματικα προτεινω να πας να δεις πνευματικο εκκλησια εμενα με βοηθαει τρομερα,Επισης μην πηγαινεις διαρκως στον γιατρο θα σου μεινει μανια κ δεν θα περναει κανε αραια κ που το απαραιτητο τσεκ απ για να εισαι ηρεμος,Η μητερα μου εχει μια φιλη που ειναι μεγαλης ηλικιας με το ιδιο προβλημα που αντιδρα πολυ εντονοτερα απο σενα κ σε πληροφορω οτι οι γιατροι την εκμεταλλευονται επειδη ολο πηγαινει ενω ειναι καλα κ της τρωνε λεφτα

Spyroko καλωσόρισες! Συμφωνώ με τις απόψεις σου ! Εύχομαι να συνεχίσεις να γράφεις για την διατροφή και την γυμναστική και στα επόμενα θέματα ώστε πολύς κόσμος που διαβάζει να παρασυρθεί και να ξεκινήσει να κάνει βήματα βελτίωσης της ζωής του.

Vigor Καλώς σας βρήκα. Θα συνεχίζω να γράφω γιατί είναι πολύ σημαντικό για όλους μας. Αν και καταλαβαίνω της δυσκολίες του Κουρασμένου.
Παντός αυτό το ότι να σταματήσει η καρδιά μου και εγώ το έχω. Είναι πρόβλημα ναι ισχύει, αλλά δεν θα με σταματήσει από την καθημερινή μου ζωή. Π.χ στην δουλειά το ποδήλατο την γυμναστική κ.ο.κ. Στην τελική άμα είναι να σταματήσει θα σταματήσει και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για αυτό. Με το να αγχώνομαι για τον θάνατο μου σημαίνει πως είμαι ήδη νεκρός διότι δεν έχω ζωή άμα το πάρουμε έτσι. Διότι κλείνομαι σε ένα δωμάτιο χωρίς να βγαίνω έξω χωρίς τίποτα περιμένοντας να σταματήσει η καρδιά μου? Δεν είναι λογικό. Το θέμα είναι να κανείς ότι θέλεις ποδήλατο τρέξιμο να βγεις έξω με φίλους να περνάς καλά χωρίς να αγχώνεσαι για αυτό και άμα είναι να σε βρει θα σε βρει. Δεν έχει νόημα να αγχώνεσαι για την καρδιά καρδιά. Φυσικά σχεδόν όλοι που είμαστε σε μια αγχώδη διαταραχή το περνάμε και το σκεφτόμαστε. Αλλά είναι στο χέρι μας να ξεφύγουμε όσο το γρηγορότερο δυνατό από αυτό. Ξεκινά με το να βάλεις στοίχημα με τον ευατό σου πως δεν θα ξανακουμπήσεις τους σφυγμούς σου κουρασμένε διότι είναι σίγουρος πως το κανείς (και εγώ το κάνω.) Θα δεις μετά από αυτό θα νιώσεις καλλίτερα. Απλά να μην σε νοιάζει. Και άμα νιώσεις κάτι άστο να το νιώσεις. Είμαι σίγουρος πως μερικές φορές νιώθεις την καρδιά σου να μην χτυπά σαν μια απόλυτη ηρεμία μέσα στο σώμα σου σωστά? Και νομίζεις πως είναι το τέλος σωστά? και αμέσως πιάνεις τους σφυγμούς σου και μπορεί να νιώσεις μια αρυθμία και σε πιάνει κρίση πανικού σωστά? αυτή η απόλυτη ηρεμία που νιώθεις είναι το φυσιολογικό, έτσι πρέπει να νιώθεις πάντα. Θυμάσαι πως ήσουν πριν από την διαταραχή άγχους? Δεν ένιωθες ούτε τους σφυγμούς σου ούτε τίποτα αλλά ξαφνικά όλα αυτά σε νοιάζουν? Αφού έχεις κάνει τις εξετάσεις σου. Τι φοβάσαι? Και όλες αυτές της φορές που νόμιζες ότι η καρδιά σου θα σταματήσει? σταμάτησε? είσαι ακόμα εδώ μαζί μας όπως και όοολοι μας.
Το καταλαβαίνω ότι είναι ηλίθιο συναίσθημα και εγώ μην νομίζεις δεν έχω ξεπεράσει πλήρως αλλά... δεν νομίζεις ότι είναι λίγο υπερβολικό να μην βγαίνεις από το σπίτι και να περιμένεις ποτέ να σταματήσει η καρδιά σου? :P

@μυσπ Ναι είναι πολύ σημαντικό που η γυναίκα μου είναι κοντά μου , αλλά δεν θέλω να την φορτώνω και πολύ γιατί και αυτή έχει να διαχειριστεί μια πολλή άσχημη κατάσταση ( Τον θάνατο του αδελφού της.)
Όσο για τους γιατρούς αφού μέσα σε μία χρονιά έκανα
όλες τις εξετάσεις αίματος , μαγνητική εγκεφάλου ,υπέρηχο- triplex καρδιάς , τεστ κοπώσεως και καμιά δεκαριά καρδιογραφήματα προσπαθώ να μην σκέφτομαι γιατρούς εξετάσεις κτλ
Τέλος ελπίζω το αγόρι σου και οι δικοί σου να είναι εκεί για σένα όταν τους χρειάζεσαι!

@spyroKo Συμφωνώ μαζί σου , αν κλειστούμε σε ένα δωμάτιο και απλά λέμε δεν νιώθω καλά δεν καταφέρνουμε τίποτα , απεναντίας χάνουμε στιγμές από την ζωή μας. Γι'αυτό και προσπαθώ και παλεύω καθημερινά να πάω στην δουλειά μου , να βγω μια βόλτα
να περπατήσω λίγο μόνος , να πάω διακοπές ή εκδρομές με την γυναίκα μου , να δω φίλους κτλ.... Παρόλο που ξέρω ότι θα με πιάσει ''κάτι'' ... Άλλες φορές μια μικρή κρίση , άλλες μια ταραχή , άλλες ταχυκαρδία κτλ...
Αυτό που δεν αντέχω είναι αυτό που με έχει πιάσει τελευταία , η αίσθηση ότι όλα γύρω μου είναι ''όνειρο'' ή ''ψεύτικα'' και ότι ''κάτι'' θα γίνει!!- νομίζω αποπραγμάτωση το λένε ή αποπροσωποίηση και το βιώνω καθημερινά πλέον.Απλά προσπαθώ να μηντ ου δίνω πολύ σημασία γιατί αν αρχίσω να το σκέφτομαι πολύ το επόμενο βήμα είναι να νιώσω ότι θα χάσω τις αισθήσεις μου , θα λιποθυμήσω, θα τρελαθώ, θα πεθάνω κτλ.Όμως εξ αιτίας του δεν ευχαριστιέμαι τίποτα. :p
Τέλος αυτό που λες για τους σφυγμούς έχεις δίκιο.Πότε την κόλλησα αυτή την μαλακία ούτε που θυμάμαι , αλλά λίγο να μην νιώσω καλά ,τσακ το χέρι κατευθείαν στο λαιμό να δω τους σφιγμούς....Λες και θα καταλάβω κάτι!!
Tελευταία κάνω προσπάθεια να το κόψω και αυτό , αλλά έχει γίνει τόοοοσο πολύ συνήθεια που απλά το κανω χωρίς καν να το καταλάβω , πχ όταν οδηγώ...!!! :cool:
(και τώρα που γράφω έπιασα τον εαυτό μου να βάζω το χέρι στο λαιμό για να δω τους σφυγμούς , και ταυτόχρονα να σκέφτομαι γιατί νιώθω σφίξιμο στο στήθος?? ):p

@μυσπ Ναι είναι πολύ σημαντικό που η γυναίκα μου είναι κοντά μου , αλλά δεν θέλω να την φορτώνω και πολύ γιατί και αυτή έχει να διαχειριστεί μια πολλή άσχημη κατάσταση ( Τον θάνατο του αδελφού της.)
Όσο για τους γιατρούς αφού μέσα σε μία χρονιά έκανα
όλες τις εξετάσεις αίματος , μαγνητική εγκεφάλου ,υπέρηχο- triplex καρδιάς , τεστ κοπώσεως και καμιά δεκαριά καρδιογραφήματα προσπαθώ να μην σκέφτομαι γιατρούς εξετάσεις κτλ
Τέλος ελπίζω το αγόρι σου και οι δικοί σου να είναι εκεί για σένα όταν τους χρειάζεσαι!

@spyroKo Συμφωνώ μαζί σου , αν κλειστούμε σε ένα δωμάτιο και απλά λέμε δεν νιώθω καλά δεν καταφέρνουμε τίποτα , απεναντίας χάνουμε στιγμές από την ζωή μας. Γι'αυτό και προσπαθώ και παλεύω καθημερινά να πάω στην δουλειά μου , να βγω μια βόλτα
να περπατήσω λίγο μόνος , να πάω διακοπές ή εκδρομές , να δω φίλους κτλ.... Παρόλο που ξέρω ότι θα με πιάσει ''κάτι'' ... Άλλες φορές μια μικρή κρίση , άλλες μια ταραχή , άλλες ταχυκαρδία κτλ...
Αυτό που δεν αντέχω είναι αυτό που με έχει πιάσει τελευταία , η αίσθηση ότι όλα γύρω μου είναι ''όνειρο'' ή ''ψεύτικα'' - νομίζω αποπραγμάτωση το λένε ή αποπροσωποίηση και το βιώνω καθημερινά πλέον.Απλά προσπαθώ να μηντ ου δίνω πολύ σημασία γιατί αν αρχίσω να το σκέφτομαι πολύ το επόμενο βήμα είναι να νιώσω ότι θα χάσω τις αισθήσεις μου , θα λιποθυμήσω, θα τρελαθώ, θα πεθάνω κτλ.Όμως εξ αιτίας του δεν ευχαριστιέμαι τίποτα τελευταία.
Τέλος αυτό που λες για τους σφυγμούς έχεις δίκιο.Πότε την κόλλησα αυτή την μαλακία ούτε που θυμάμαι , αλλά λίγο να μην νιώσω καλά ,τσακ το χέρι κατευθείαν στο λαιμό να δω τους σφιγμούς....Λες και θα καταλάβω κάτι!! :P
Tελευταία κάνω προσπάθεια να το κόψω και αυτό , αλλά έχει γίνει τόοοοσο πολύ συνήθεια που απλά το κανω χωρίς καν να το καταλάβω , πχ όταν οδηγώ...!!!
(και τώρα που γράφω με έπιασα να βάζω τον χέρι στο λαιμό να δω τους σφυγμούς μου και σκέφτομαι ότι έχω ένα σφίξιμο στο στήθος)

Χαχα! Φίλε Κουρασμένε σε νιώθω. Αυτό με την αποπροσωποποίηση σου το έχει διαγνώσει κάποιος ψυχίατρος η ψυχολόγος? Διότι αν έκανες την διάγνωση από μόνος σου μπορεί και να μην έχεις και τίποτα και να είναι απλά υπερβολικό άγχος που σου δημιουργεί αυτόν τον σκοταδισμό. Το παθαίνω και εγώ. Πως είσαι σήμερα?

@spyroko καλησπέρα , δυστυχώς σημερα δεν ειναι πολυ καλη μέρα γιατί δεν εχω κοιμηθεί καλα
και αυτό δεν με βοηθάει καθόλου . Δηλαδή δεν φτάνει που νοιώθω ότι έχω περιγράψει , σήμερα εχω συν
την ζαλαδα της κούρασης και δυστυχώς με ενοχλεί και ο αυχένας( τον νοιώθω μουδιασμένο - πιασμένο ) !!!Απλα δεν την παλεύω
γιατί με το άγχος που έχω ακόμα και τα συμπτώματα της κούρασης και της έλλειψης ύπνου τα βλέπω
απειλητικά.Επίσης να σου πω ότι όταν είμαι άυπνος δεν μπορώ να κοιμηθώ ι έυκολα και την επόμενη μέρα γιατί
δεν μπορώ να ηρεμήσω και να δω τον ύπνο θετικά !!! ( άλλο κουλό αυτό , να φοβάσαι τον ύπνο )
Οσο αφορά για την απροσωποποίηση πρώτη φορά την ένιωσα με την κρίση πανικού , αργότερα την ένιωθα και στην κουραση , τώρα πλέον σχεδόν συνέχεια!!
Είχα ρωτήσει έναν ψυχολόγο και μου είχε πει ´οτι αυτό είναι ουσιαστικά άμυνα του οργανισμού οταν νοιώσει κάποια απειλή ´οπως
μια κρίση πανικού ή ενα παραλίγο τρακάρισμα κτλ και πως οφείλεται στο άγχος. Μου είχε εξηγήσει ακόμα ότι το ένιωθα όλο και πιο συχνά γιατί έχω στο μυαλό μου συνέχεια ότι κάτι θα συμβεί κτλ.άρα συνεχόμενο άγχος.
Αργότερα διάβασα στο Ίντερνετ ότι πολύς κόσμος με κρίσεις πανικού το αισθάνεται ακόμα και τις στιγμές που δεν βιώνει μια κρίση
και πως οφείλεται σε φόβο και άγχος.
Αυτά από εμένα ... Ελπίζω εσύ να είσαι καλύτερα !!

Προσπαθώ... Αν και τώρα 2 μέρες δεν έχω αισθανθεί άγχος η ανυσηχία η κάποιο σφίξιμο η ταχυπαλμία η οτιδήποτε. Μπορώ να πω πως είμαι ήρεμος... Αλλά άκου το περίεργο. Με ψηλοπιάνει άγχος που αισθάνομαι ήρεμος και πως κάποια έως όλα από τα ψυχοσωματικά όπως μικροπονάκια, σφίξιμο στο στήθος, και κάτι αλλά έχουν φύγει τώρα τελευταία. Ίσως επειδή μετά από 2 χρόνια στο εξωτερικό γυρνάω επιτέλους Ελλάδα για διακοπές σε 3 μέρες. Αλλά νιώθω πολύ περίεργα που όλα αυτά τα συμπτώματα έχουν φύγει και αυτό πραγματικά μου προκαλεί άγχος το πιστεύεις? !! Αλλά είναι ένα άγχος περίεργο, ένα ωραίο άγχος . Λίγο ανεξήγητο, τι να πω.. Ίσως επειδή είχα συνηθίσει να ζω με αυτά τα ψυχοσωματικά και τώρα μου κακοφαίνεται? θα με πεις τρελό το ξέρω.. αλλά δεν μπορώ να το ελέγξω.. Νομίζω πως έχω την λύση σε αυτό που περνάμε.. Τώρα τελευταία να σου πω την αλήθεια αγνοούσα τα πάντα, ότι και an παθαίνω. Είτε είναι ταχυπαλμίες όταν της ένιωθα γελούσα με τον εαυτό μου και έλεγα ας πούμε στην καρδιά μου "ναι ναι βαρα να δω πόσα θα πιάσεις" η όταν ένιωθα αυτόν τον σκοταδισμό που λέγαμε έλεγα "οκ και που το παθαίνω σιγά, δεν θα πεθάνω κιόλας..." και συνέχιζα να κάνω αυτό που έκανα. Είχα μικροπονάκια και ότι άλλο να ναι? έλεγα οκ και να πεθάνω σιγά.. πόσο να κρατήσει 1 δευτερόλεπτο? είναι σαν να πηγαίνω για ύπνο απότομα (μακάβριο το ξέρω αλλά έτσι είναι) και γενικότερα τα έγραφα όλα δεν με ένοιαζε τίποτα. Πήγαινα έξω αγόραζα ένα milkshake έλεγα από μέσα μου έλα μορε τελικά ωραία είναι η ζωή ας την απολαύσουμε όσο μπορούμε.. με το να αγχώνομαι δεν μπορώ να αλλάξω και τίποτα.. Πονάω? ας πονάω... Ταχυκαρδία? Ταχυκαρδία εκεί!
Κρίσεις πανικού? Ευσπροδεκτοι! Μούδιασμα? Θα περάσει... κ.ο.κ. Που να αγχώνομαι για καρδιές εγκεφάλους και όλα αυτά.. δεν πα να γ...., έτσι και τώρα είμαι σε μια φάση που όλα έχουν σταματήσει μετά από πολύ καιρό όμως.. έτσι έχω τώρα 2 μερούλες που είμαι ήρεμος και συνεχίζω να σκέφτομαι αυτά που σκεφτόμουνα.. Na σου πω την αλήθεια προσπάθησα να προκαλέσω καμία κρίση πανικού η κάτι τέτοιο έτσι για να δω αλλά δεν τα κατάφερα.. Δεν ξέρω.. ίσως πρέπει να το δούμε λίγο ότι να ναι το θέμα και να μην το περνούμε τόσο σοβαρά... Ίσως να μας λείπει το ότι είμαστε παιδιά... Εγώ παντός εκεί παιδάκι θα ξαναγίνω να μην με νοιάζει τίποτα και ας λένε πως είμαι ανώριμος. Καλλίτερα να έχω την ψυχική μου υγεία στην τελική άντε μας πρήξανε ότι πρέπει να μεγαλώσουμε και να παθαίνουμε ότι παθαίνουμε.

Παιδιά SOS... Τις τελευταίες μέρες η έκτακτες συστολές δίνουν ρεσιτάλ. Νιώθω συνέχεια την καρδιά μου να χοροπηδάει . Δεν την παλεύω , έχε χ3στεί από τον φόβο μου !!!
Τι να κάνω να πάω σε γιατρό ? Τις προηγούμενες φορές που πήγα (με την τελευταία στην αρχή του καλοκαιριού ) ο γιατρός μου είπε ότι δεν είναι τίποτα προέρχονται από το άγχος , την κόπωση , μια πολύ μικρή πρόπτωση της μιτροειδούς που έχω και την καφείνη! Μου έκανε και ένα τεστ κοπώσεως και όλα ήταν καλά .Απλά μου είχε πει να ηρεμήσω να ελαττώσω τον καφέ και να παχύνω γιατί είμαι πολύ αδύνατος και αυτό με κάνει να τις αισθάνομαι περισσότερο.
Τώρα όμως τι γίνεται , δεν μπορώ να ηρεμήσω .Γενικά δεν μπορώ να κάνω τίποτα , με πιάνει και ζαλάδα και σφίξιμο στο στήθος , είδικά όταν δεν είμαι σπίτι ...Δεν ξέρω τι να κάνω για να μου περάσουν!!!!