Μπερδεμένη..Να δώσω μια δεύτερη ευκερία;

Γεία σας,πρώτη φορά γράφω στο φόρουμ και συγνώμη αν κάνω κάποιο λάθος στο όλο θέμα.
Είμαι μαθήτρια λυκείου και πριν απο 1,5 χρόνο έκανα σχέση με ενα αγόρι.Πρώτη φορά ένιωσα τόσο δυνατά συναισθήματα για κάποιον.Ήταν τόσο καλός,όλες μου οι φίλες τον θεωρούσαν υπέροχο παιδί και δεν ήταν λίγες οι φορές που λέγαν με σιγουριά ότι εγώ θα τον πληγώσω . Μετά απο εναν χρόνο χωρίς λόγο και αιτία , ένα βραδι ..αποφάσισε πως δεν πάει άλλο.Τα έχασα.Δεν μου είχε περάσει ποτέ πως μπορούσε να μου το κάνει,πάντα εγώ το έπαιζα σκληρή,εγώ του το είχα πει κάποιες φορές αλλα με ''κατάφερνε''.Απο την στιγμή που μου το πε,έχασα τα πάντα.Ξεφτιλίστηκα,έκλαψα,� �κέτευσα..μετα απο 2-3 μέρες κατάλαβα πόσο γελοία ήμουν και με το κλασικό μπλόκ τέλειωσαν όλα.Δεν ξαναμιλήσαμε ,δεν τον κοίταζα καν.Η μητέρα μου έβλεπε να μην τρώω,να μην κάνω τίποτα ..να νευριάζω , να κλαίω και είχε φοβηθεί.Της τα είπα όλα,ήξερε πολύ λίγα,είναι απο αυτές που δεν θέλαν σχέσεις πριν το πανεμιστήμιο :rolleyes: Τέλοσπάντως με προιδοποίησε να μην ξαναγυρίσω μαζί του,μου έλεγε να μην έχω καμιά επαφή,όπως και οι φίλες μου..το ορκιζόμουν πως δεν γίνεται να του μιλήσω ποτέ.Πέρασαν όμως 4 μήνες σχεδόν όμως,μου μίλησε ο κολλητός του στο facebook που είχαμε πάντα καλες σχέσεις,κοψαμε τώρα μόνο.Αφού προσπάθησε να μάθει για το αν παίζει τίποτα,αρχισε να μου λέει πως ο φίλος του έχει μετανιώσει,πως εχει καταλάβει την βλακεία του , πως το σκέφτεται και άλλα τέτοια..εγώ σκληρή , δεν πήρα θέση..ακόμα και οταν μου είπε να του πω την γνώμη μου απλώς είπα κάποια λόγια που ήξερα ότι θα πάνε στον φίλο του,να δείξω ότι δεν τον θέλω.Δεν είναι αλήθεια όμως,κάθε βράδυ τον βλέπω στον ύπνο μου,είναι πραγματικά η μόνη σκέψη μου..ακούω τραγούδια χωρισμού τον θυμάμαι,ερωτικά τον θυμάμαι..ότι και να κάνω τον εχω μέσα στο μυαλό μου.Προσποιούμε...σε όλους.Θέλω τόσο να έρθει η στιγμή να μου μιλήσει,να του πώ πόσο μου έλειψε,πως δεν μπορώ να φανταστώ να φιλάω άλλον,πώς η σχέση μας πρέπει να έχει ενα όμορφο τέλος..όχι το τέλος αυτό που διάλεξε αυθέρετα μέσα σε ένα βράδυ.Δεν ξέρω..το πρόβλημα είναι ότι μόλις το είπα στις φίλες μου τον διάλογο με τον κολλητό ,πήραν μια χαρά που ήρθε η ''εκδίκηση'' και απλά μου είπαν όλες μην κάνω την ανοησία και γυρίσω,πως με θέλει για ''καβάτζα'' και άλλα τέτοια..Παρόλο που τον συμπαθούνε ήταν κατηγοριματικές.:( και απο την άλλη η μητέρα μου δεν θα θέλει να ακούσει κουβέντα,δεν έχω δύναμη , τι να της πώ..πως τόσο καιρό τον σκέφτομαι,πώς δεν μπορώ να κλείσω την πόρτα μου σε αυτόν..πώς ξέρω ότι μπορεί να είναι λάθος μα μου λείπει..θα μου πεί να σταματήσω,θα φωνάξει..θα θα θα..βοήθεια..
Συγνώμη και πάλι για τυχόν λάθη,περιμένω απαντήσεις..

Quote:

---

Originally Posted by Μαριμαρ

Γεία σας,πρώτη φορά γράφω στο φόρουμ και συγνώμη αν κάνω κάποιο λάθος στο όλο θέμα.
Είμαι μαθήτρια λυκείου και πριν απο 1,5 χρόνο έκανα σχέση με ενα αγόρι.Πρώτη φορά ένιωσα τόσο δυνατά συναισθήματα για κάποιον.Ήταν τόσο καλός,όλες μου οι φίλες τον θεωρούσαν υπέροχο παιδί και δεν ήταν λίγες οι φορές που λέγαν με σιγουριά ότι εγώ θα τον πληγώσω . Μετά απο εναν χρόνο χωρίς λόγο και αιτία , ένα βραδι ..αποφάσισε πως δεν πάει άλλο.Τα έχασα.Δεν μου είχε περάσει ποτέ πως μπορούσε να μου το κάνει,πάντα εγώ το έπαιζα σκληρή,εγώ του το είχα πει κάποιες φορές αλλα με ''κατάφερνε''.Απο την στιγμή που μου το πε,έχασα τα πάντα.Ξεφτιλίστηκα,έκλαψα,� �κέτευσα..μετα απο 2-3 μέρες κατάλαβα πόσο γελοία ήμουν και με το κλασικό μπλόκ τέλειωσαν όλα.Δεν ξαναμιλήσαμε ,δεν τον κοίταζα καν.Η μητέρα μου έβλεπε να μην τρώω,να μην κάνω τίποτα ..να νευριάζω , να κλαίω και είχε φοβηθεί.Της τα είπα όλα,ήξερε πολύ λίγα,είναι απο αυτές που δεν θέλαν σχέσεις πριν το πανεμιστήμιο :rolleyes: Τέλοσπάντως με προιδοποίησε να μην ξαναγυρίσω μαζί του,μου έλεγε να μην έχω καμιά επαφή,όπως και οι φίλες μου..το ορκιζόμουν πως δεν γίνεται να του μιλήσω ποτέ.Πέρασαν όμως 4 μήνες σχεδόν όμως,μου μίλησε ο κολλητός του στο facebook που είχαμε πάντα καλες σχέσεις,κοψαμε τώρα μόνο.Αφού προσπάθησε να μάθει για το αν παίζει τίποτα,αρχισε να μου λέει πως ο φίλος του έχει μετανιώσει,πως εχει καταλάβει την βλακεία του , πως το σκέφτεται και άλλα τέτοια..εγώ σκληρή , δεν πήρα θέση..ακόμα και οταν μου είπε να του πω την γνώμη μου απλώς είπα κάποια λόγια που ήξερα ότι θα πάνε στον φίλο του,να δείξω ότι δεν τον θέλω.Δεν είναι αλήθεια όμως,κάθε βράδυ τον βλέπω στον ύπνο μου,είναι πραγματικά η μόνη σκέψη μου..ακούω τραγούδια χωρισμού τον θυμάμαι,ερωτικά τον θυμάμαι..ότι και να κάνω τον εχω μέσα στο μυαλό μου.Προσποιούμε...σε όλους.Θέλω τόσο να έρθει η στιγμή να μου μιλήσει,να του πώ πόσο μου έλειψε,πως δεν μπορώ να φανταστώ να φιλάω άλλον,πώς η σχέση μας πρέπει να έχει ενα όμορφο τέλος..όχι το τέλος αυτό που διάλεξε αυθέρετα μέσα σε ένα βράδυ.Δεν ξέρω..το πρόβλημα είναι ότι μόλις το είπα στις φίλες μου τον διάλογο με τον κολλητό ,πήραν μια χαρά που ήρθε η ''εκδίκηση'' και απλά μου είπαν όλες μην κάνω την ανοησία και γυρίσω,πως με θέλει για ''καβάτζα'' και άλλα τέτοια..Παρόλο που τον συμπαθούνε ήταν κατηγοριματικές.:( και απο την άλλη η μητέρα μου δεν θα θέλει να ακούσει κουβέντα,δεν έχω δύναμη , τι να της πώ..πως τόσο καιρό τον σκέφτομαι,πώς δεν μπορώ να κλείσω την πόρτα μου σε αυτόν..πώς ξέρω ότι μπορεί να είναι λάθος μα μου λείπει..θα μου πεί να σταματήσω,θα φωνάξει..θα θα θα..βοήθεια..
Συγνώμη και πάλι για τυχόν λάθη,περιμένω απαντήσεις..

---

........................

Quote:

---

Originally Posted by Μαριμαρ

Γεία σας,πρώτη φορά γράφω στο φόρουμ και συγνώμη αν κάνω κάποιο λάθος στο όλο θέμα.
Είμαι μαθήτρια λυκείου και πριν απο 1,5 χρόνο έκανα σχέση με ενα αγόρι.Πρώτη φορά ένιωσα τόσο δυνατά συναισθήματα για κάποιον.Ήταν τόσο καλός,όλες μου οι φίλες τον θεωρούσαν υπέροχο παιδί και δεν ήταν λίγες οι φορές που λέγαν με σιγουριά ότι εγώ θα τον πληγώσω . Μετά απο εναν χρόνο χωρίς λόγο και αιτία , ένα βραδι ..αποφάσισε πως δεν πάει άλλο.Τα έχασα.Δεν μου είχε περάσει ποτέ πως μπορούσε να μου το κάνει,πάντα εγώ το έπαιζα σκληρή,εγώ του το είχα πει κάποιες φορές αλλα με ''κατάφερνε''.Απο την στιγμή που μου το πε,έχασα τα πάντα.Ξεφτιλίστηκα, έκλαψα, ικέτευσα..μετα απο 2-3 μέρες κατάλαβα πόσο γελοία ήμουν και με το κλασικό μπλόκ τέλειωσαν όλα.Δεν ξαναμιλήσαμε ,δεν τον κοίταζα καν.Η μητέρα μου έβλεπε να μην τρώω,να μην κάνω τίποτα ..να νευριάζω , να κλαίω και είχε φοβηθεί.Της τα είπα όλα,ήξερε πολύ λίγα,είναι απο αυτές που δεν θέλαν σχέσεις πριν το πανεμιστήμιο :rolleyes: Τέλοσπάντως με προιδοποίησε να μην ξαναγυρίσω μαζί του,μου έλεγε να μην έχω καμιά επαφή,όπως και οι φίλες μου..το ορκιζόμουν πως δεν γίνεται να του μιλήσω ποτέ.Πέρασαν όμως 4 μήνες σχεδόν όμως,μου μίλησε ο κολλητός του στο facebook που είχαμε πάντα καλες σχέσεις,κοψαμε τώρα μόνο.Αφού προσπάθησε να μάθει για το αν παίζει τίποτα,αρχισε να μου λέει πως ο φίλος του έχει μετανιώσει, πως εχει καταλάβει την βλακεία του , πως το σκέφτεται και άλλα τέτοια..εγώ σκληρή , δεν πήρα θέση..ακόμα και οταν μου είπε να του πω την γνώμη μου απλώς είπα κάποια λόγια που ήξερα ότι θα πάνε στον φίλο του,να δείξω ότι δεν τον θέλω.Δεν είναι αλήθεια όμως,κάθε βράδυ τον βλέπω στον ύπνο μου,είναι πραγματικά η μόνη σκέψη μου..ακούω τραγούδια χωρισμού τον θυμάμαι,ερωτικά τον θυμάμαι..ότι και να κάνω τον εχω μέσα στο μυαλό μου.Προσποιούμε...σε όλους.Θέλω τόσο να έρθει η στιγμή να μου μιλήσει,να του πώ πόσο μου έλειψε,πως δεν μπορώ να φανταστώ να φιλάω άλλον,πώς η σχέση μας πρέπει να έχει ενα όμορφο τέλος..όχι το τέλος αυτό που διάλεξε αυθέρετα μέσα σε ένα βράδυ.Δεν ξέρω..το πρόβλημα είναι ότι μόλις το είπα στις φίλες μου τον διάλογο με τον κολλητό ,πήραν μια χαρά που ήρθε η ''εκδίκηση'' και απλά μου είπαν όλες μην κάνω την ανοησία και γυρίσω,πως με θέλει για ''καβάτζα'' και άλλα τέτοια..Παρόλο που τον συμπαθούνε ήταν κατηγοριματικές.:( και απο την άλλη η μητέρα μου δεν θα θέλει να ακούσει κουβέντα,δεν έχω δύναμη , τι να της πώ..πως τόσο καιρό τον σκέφτομαι,πώς δεν μπορώ να κλείσω την πόρτα μου σε αυτόν..πώς ξέρω ότι μπορεί να είναι λάθος μα μου λείπει..θα μου πεί να σταματήσω, θα φωνάξει..θα θα θα..βοήθεια..
Συγνώμη και πάλι για τυχόν λάθη, περιμένω απαντήσεις..

---

..................

αναρωτιεμαι αν τον θες πραγματικα η φοβασαι τη μοναξια τι απο τα 2 συμβαινει?

Πηγαινε και βρες τον...Aπο κοντα!!!Οσο δυσκολο και να ειναι προσωπο με προσωπο ειναι το καλυτερο...ακομα και μετα απο τοσο καιρο...Ακριβως επειδη εισαι σε μια ηλικια μικρη και ολα ειναι θεμα εμπειριων και πανω στις σχεσεις,καντο!!!Ακομα και να φας τα μουτρα σου,να σου πει οχι και να σου γυρισει την πλατη (που δεν το πιστευω) τουλαχιστον θα ξερεις οτι προσπαθησες...Οτι δεν εμεινες με το ερωτημα ''αν εκανα εκεινο'', ''αν του μιλουσα''...εχεις ακομα να περασεις πολλα και αυτη ειναι η αρχη στην πορεια των ερωτικων σου...Απλα μην το κρατας μεσα σου και ριξε λιγακι των εγωισμο σου...Να εισαι ο εαυτος σου και να ακουσεις αυτο που πραγματικα θελεις και δεν τολμας....:)

Οταν σου πε σε χωριζω, δε ρωτησες το λογο? Τι απηντησε?

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

αναρωτιεμαι αν τον θες πραγματικα η φοβασαι τη μοναξια τι απο τα 2 συμβαινει?

---

Είμαι μικρή να φοβάμαι κάτι τέτοιο. Δεν σε αδικω τα λόγια είναι τωρα τοσο λίγα κάποιες φορές.

Ακούγεται τοσο απλό .. Όμως πόσο ακόμα να τον ρίξω .. Τον έριξα τοσο πολυ. Δεν ξερω αν έχω την δύναμη να του μιλήσω άπο κοντά .. Πως να μένω ακίνητη και να ακούω , τι να πιάσουμε τι να αφήσουμε.. Σε ευχαριστώ πολύ .. Άλλα δεν ξερω :-(

Τ

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Οταν σου πε σε χωριζω, δε ρωτησες το λογο? Τι απηντησε?

---

και βέβαια.. Σχεδόν τίποτα. Τίποτα βέβαιο.. Την μια ότι είμαστε μικροί ότι θέλει να ζήσει την ζωή του. Πως έχουμε μια πολύ καλή σχέση πως αν συνεχίσουμε ετσι δεν θα χωρισουμε και αυτός δεν θέλει όλη την εφηβεία του με μια κοπέλα. Και άλλα τέτοια.

δε ξερω αν η εντυπωση μου ειναι σωστη αλλα νομιζω οτι εισαι πολυ ευαισθητη και αυτο με εχει κανει να σε συμπαθησω........

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

δε ξερω αν η εντυπωση μου ειναι σωστη αλλα νομιζω οτι εισαι πολυ ευαισθητη και αυτο με εχει κανει να σε συμπαθησω........

---

http://fc09.deviantart.net/fs35/f/20..._BLTsalade.jpg

Το πραγματικό πρόβλημα εστιάζεται εδώ...

Quote:

---

Originally Posted by Μαριμαρ

όλες μου οι φίλες τον θεωρούσαν υπέροχο παιδί

---

Και εδώ.

Quote:

---

μόλις το είπα στις φίλες μου τον διάλογο με τον κολλητό ,πήραν μια χαρά που ήρθε η ''εκδίκηση'' και απλά μου είπαν όλες μην κάνω την ανοησία και γυρίσω,πως με θέλει για ''καβάτζα'' και άλλα τέτοια..Παρόλο που τον συμπαθούνε ήταν κατηγοριματικές.:(

---

Case solved.Αν είναι δυνατόν δηλαδή,να σχηματίζεις άποψη με γνώμονα τι λένε και τι σκέφτονται οι φίλες σου.Και επίσης,δε μπορώ να καταλάβω για ποιον λόγο να το "παίξεις" σκληρή και αμετανόητη.Ρε κοριτσάκι μου,είσαι στην καλύτερη ηλικία,γιατί δεν αφήνεις τον εαυτό σου να αφεθεί λίγο και παίζεις με τα συναισθήματα σου λες και είναι παρτίδα σκάκι?Γιατί γαμω τη τρέλα μου πρέπει να τρελαίνομαι όποτε κάθομαι να διαβάσω σχεσοτόπικ κάθε φορά εδώ μέσα?Άλλα παιδιά τα χει φάει το μαράζι,είναι μόνα τους εδώ και πολύ καιρό και θέλουν να βρούνε άνθρωπο να του δώσουν και το βράκι τους που λέει ο λόγος,και βλέπω απο πολλούς/ες έναν απίστευτα βλακώδη εγωϊσμό χωρίς αρχή μέση και τέλος.Ε,θέλετε και τα παθαίνετε τι άλλο να πω.Εφόσον τις σχέσεις σας τις έχετε κάνει stratego και μονόπολυ,μια ζωή θα κλαίτε και θα αυτομαστιγώνεστε.

Quote:

---

Originally Posted by melissa

http://fc09.deviantart.net/fs35/f/20..._BLTsalade.jpg

---

http://www.coolanimalworld.com/galle...g?m=1347449651

καθε σχεση αποτελειται απο ενα αγορι ενα κοριτσι υπαρχουν κ αλλοι συνδυασμοι αλλα μη το κανουμε θεμα και 100 ατομα που προσπαθουν να τη χαλασουν
βαλτο καλα στο μυαλο σου αυτο να το ξερεισ

δε μπορεισ εσυ κυρια μου να βρισκεισ τον ανθρωπο σου εστω και για λιγο οταν ολοι παιδευονται και κανουν μαλακιεσ καταλαβεσ

εγω θεωρω οτι ο τροπος με τον οποιο σε χωρισε δεν εδειξε οτι σε σεβεται και πολυ... Πρωτα απο ολα οταν εισαι σε μια σχεση, καλο ειναι οτι κ να νοιωθεις να το συζητας με τον αλλον. Δεν ειναι σωστο κατ'εμε να ερχεται ενα βραδυ κ απλως να σου ανακοινωνει τον χωρισμο!
Κατα δευτερον, πιστευω στον ειπε τον λογο που σε χωρισε μεσα στις γενικουρες που πεταξε. Ηθελε να ζησει την ζωουλα του. Γυρισε κ σου πε οτι ετσι οπως το πηγαινατε, 1,5 χρονο σχεσης στα 17 σας η οσο ειστε, τον τρομαξε, γιατι δεν ηθελε να περασει την εφηβεια του μονο με μια κοπελα, ηθελε κ αλλες εμπειριες με λιγα λογια. Δεν τον κατηγορω, γιατι εχει ενα δικιο σε αυτο που λεει, ειστε πολυ μικροι για δεσμευσεις. Ομως η γνωμη μου ειναι, οτι οταν ο αλλος γυριζει κ σου λεει οτι θελει κ αλλες εμπειριες καταβαθος για αυτον η σχεση εχει τελειωσει προ πολλου. Κ το λεω απο εμπειρια, τον πρωην μου ετσι τον χωρισα, 2 χρονια σχεδον ημασταν μαζι, 22 εγω , 28 αυτος καποια στιγμη μου ειπε σε σκεφτομαι ακομα κ για γαμο, καπου εκει εγω τα επαιξα κ τον χωρισα επειδη δεν τον εβλεπα τοσο σοβαρα.
Μεχρι εδω ομως ολα καλα. Ηταν ειλικρινης μαζι σου, ακομα κ αν σε χωρισε απο την μια μερα στην αλλη κ σενα σου ηρθε ουρανοκατεβατο (εγω ας πουμε με τον πρωην μου ειχα κανει καποιες συζητησεις σχετικα με το οτι με πιεζει οταν αναφερεται σε γαμους κλπ, του ειχα ζητησει κ λιγο χρονο για να σκεφτω, δεν του το πα απο την μια μερα στην αλλη)
Το ασχημο ειναι οτι μετα απο 4 μηνες ηρθε ξανα να σε ταλαιπωρησει! Να σου πω εγω πως θα το εκλαμβανα;; Σε χωρισε για να βρει γκομενακια, δεν βρηκε κ ειπε να ξαναγυρισει στο σιγουρακι! Οχι οτι το κανει επειδη δεν σε αγαπαει κ οτι το κανει καθαρα επιτηδες, για να ησασταν μαζι προφανως κ σε αγαπαει, αλλα το θεμα ειναι οτι πολυ απλα δεν ειναι ερωτευμενος μαζι σου πια! Αν ηταν δεν θα σε ειχε χωρισει εξαρχης! Οποτε τωρα τον επιασε η ανασφαλεια οτι σε χωρισε χωρις να υπαρχει ουσιαστικος λογος(που πιστεψε με υπηρχε, δεν λες στον αλλον σε χωριζω επειδη θελω κ αλλες εμπειριες, κ μετα απο 4 μηνες ξαναγυρνας λες κ δεν εχει γινει τιποτα). Θελει να ξαναγυρισει σε σενα λοιπον. Το θεμα ειναι τωρα εσυ τι κανεις...Θελεις να τα ξαναβρειτε κ να σε ξαναταλαιπωρησει;;; Γιατι προφανως εσυ εισαι πολυ κολλημενη μαζι του. Θελεις να τα ξαναβρειτε κ να παρεις εκδικηση, με αποτελεσμα να πληγωθεις τρεις χειροτερα κ συ,να νοιωσεις ασχημα που το εκανες κ να συνεχισεις να εισαι χαλια;; Η να το παρεις αποφαση πια οτι η ζωη πολυ απλα ειναι ετσι, πληγωνεσαι αλλα βρισκεις το κουραγιο κ ξανασηκωνεσαι στα ποδια σου. Μπορει να παρει καιρο να γινεις καλα, αλλα θα γινεις. Κ θα βρεις κ καλυτερο, που θα σε εκτιμησει πραγματικα, κ δεν θα σου πει τερμα μεσα σε ενα βραδυ λες κ εσυ δεν υπηρχες καν σε αυτη τη σχεση. Απο οτι καταλαβα κιολας πρεπει να εισαι και κοντα σε πανελληνιες(κατι ειπες για την μητερα σου οτι ειναι κατα των σχεσεων στην 3η λυκειου;; ) τεσπα, το καλυτερο για σενα τωρα ειναι να κοιταξεις τα ονειρα σου, να δεις τι θες να κανεις στο μελλον, τι θες να σπουδασεις κ να τα καταφερεις. Το παρελθον μονο πισω θα σε πηγαινει. Ποτε μπροστα.