Δεν αντεχω....!

Δεν ξερω τι να κανω, τις τελεφταιες μερες εχω ξεκοψει με τους παντες,τσακωθηκα και για καποιες 'ασημαντες' αφορμες, λιγο πολυ εγω φταιω, αλλα δεν ειναι αυτο που με ενοχλει, ειναι οτι τελειωνει το καλοκαιρι....ερχεται ολοκληρος χειμωνας και θα συμβει το ιδιο,θα την βγαλω στην αδρανεια... Πρωινο ξυπνημα,υπολογιστης (ταινιες κανα παιχνιδι και φβ) και ξανα υπνος? πηγαινα και σταδιο αλλα οχι καθε ημερα τελως παντων. Οι γονεις μου, επειδη βρισκοντε σε δυσκολη κατασταση,δεν ενδιαφεροντε κ καθολου τι θα απογινω εγω, ηθελα να φυγω απο εδω(μενω επαρχια) αλλα μου λενε που να πας ,δεν βλεπεις πως ειναι τα πραγματα, τι σχολες και μαλακιες,αντε βρες καμια δουλεια κλπ, (αν και ανεκαθεν δουλευα καποιες ημερες ανα μηνα η 2μηνο,και εβγαζα καποια εξοδα μου).Εχω ενα μικροτερο αδερφο,που εκανε καποιες ΜΑΛΑΚΙΕΣ και εχουν πεσει με τα μουτρα πανω του,εγω σαν να μην υπαρχω στον χαρτη,εχω απελπιστει,ψαχνω και σχεδον καθημερινα για δουλεια αλλα τιποτα.Ηθελα να παω σε μια σχολη,αλλα πρεπει να μπορω να καλυψω τα εξοδα μου για να φυγω. Καθε μερα τσακωνοντε με τον μικρο, λενε οτι δεν εχουν λευτα κλπ. Εχω 'τρελαθει' αντε μετα και να βγεις τι ορεξη να εχεις? Θα εισαι θλιμενος και θα σκεφτεσαι συνεχεια καποια πραγματα,οποτε καποιες και απο επιλογη καθομαι σπιτι,δεν θελω να ρωτανε 'τι εχεις' γτ εισαι ετσι....και ολα αυτα. το ριχνω και σε πολλες υπνο,διστυχως...για να περναει η ωρα και να μην σκεφτομαι και πολλα. :( Εκανα μια 'αποπειρα' πηρα καποια χαπια,αλλα ευτιχως δεν επαθα κατι. Το δοκιμασα χωρις 2η σκεψη, ηθελα να τραβηξω την προσοχη των δικων μου,δεν τους το ανεφερα καν,δεν ενοιωσα καποιο πονο η να με πειραξαν, μου περναει η σκεψη να το ξανα κανω.

Καμια βοηθεια στο πως να φερθω,τι να κανω,ειλικρινα...δεν εχω ιδεα.

θα πρέπει να σε αγαπήσεις πρώτα και πάνω από όλα ... και να πας να πεις στους γονείς σου πως χρειάζεσαι την υποστήριξη και την προσοχή τους. Οι απόπειρες δεν είναι λύση...το να εκφράσεις αυτά που νιώθεις είναι. Η λύση είναι να βρείς μια δουλεία και να φτιάξεις το παρόν και το μέλλον σου καλύτερα. Ναι είναι δύσκολο με αυτές τις συνθήκες αλλά πρέπει να προσπαθείς και να ψάχνεις κάθε μέρα.... Μην απελπίζεσαι και μην το βάζεις κάτω...διεκδίκησε τα θέλω σου... μπορείς να τα καταφέρεις.. http://www.tokleidi.com/2013/07/mia-apelpismeni-psixi/

το οτι μενεις επαρχια δεν ειναι αρνητικο. κι Αθηνα να ησουν και με περισσοτερες επιλογες στο να βγεις, παλι απ'τη φασαρια και τη βαρεμαρα παιζει να μη το εκανες, συν τη φτωχεια τωρα και την εγκληματικοτητα που εχει αυξηθει.

δυστυχως οι γονεις απ'τα 18 και μετα χρησιμοποιουν τη δικαιολογια οτι εισαι ενηλικος αρα υπευθυνος για τη ζωη σου κι οτι κανεις ή δε κανεις, οποτε φυσικο ειναι να αδιαφορουν καπως. ειδικα οταν υπαρχει μικροτερο παιδι στην οικογενεια, συνηθως του δινουν περισσοτερη προσοχη απ'το μεγαλο (τα λεω αυτα εχωντας κι εγω εναν μικροτερο αδερφο ο οποιος τωρα καλοπερναει).

αυτο που μπορεις να κανεις ειναι να προσπαθησεις να κοινωνικοποιηθεις λιγακι. κανε γνωριμιες να εχεις κι αλλους ανθρωπους στη ζωη σου, αφου οι γονεις νιωθεις πως δε σε στηριζουν, ισως σε στηριξουν εκεινοι.

Ερχεται η ώρα για τον καθένα που σταματά να στηρίζεται στους γονείς του και ανοίγει τα φτερά του. Ισως για σένα ήρθε ήδη αυτή η ώρα. Κάθησε και σκέψου ποιός είσαι και τι θέλεις στη ζωή σου. Γιατί δική σου είναι η ζωή κι εσύ θα τη ζήσεις. Προσπάθησε να αποφορτίσεις τη σχέση σου με τους γονείς σου από την απαίτηση να σε στηρίξουν. Οι απόπειρες αυτοκτονίας δεν είναι λύση σε τίποτα. Πες πως καταφέρνεις να τραβήξεις την προσοχή τους. Και μετά, τι? Πάρε σαν δεδομένο πως δε μπορείς να περιμένεις κάτι από εκείνους σε υλικό επίπεδο, σίγουρα όμως μπορούν να σε στηρίξουν σε συναισθηματικό επίπεδο, αν βελτιωθούν τα πράγματα στη σχέση σας.

Τα εχω συζητησει ενα σωρο φορες, εχουν αλλα μυαλα,ειναι μεγαλωμενοι απο χωριο, εδω μου λενε 'πηγαινε στο χωριο και γινε αγροτης'. Να χαραμισω τα χρονια μ δηλαδη. Τι περιμενεις νικ? Να συνενοηθω με τετοιους ανθρωπους?

Βεβαια....

να ρωτησω κατι? τι σχολη θελεις να πας? εχεις αποφασισει τι θελεις ακριβως να κανεις η απλα θελεις να φυγεις για να κανεις ''κατι''? δν υπαρχουν στη περιοχη σου σχολες? πχ. τεε, οαεδ, κ οτιδηποτε του δημοσιου? κ να ρωτησω κ κατι αλλο?εχεις σκεφτει οτι ισως η οικογενεια σου, χρειαζεται τη στηριξη σου αυτη τη περιοδο για να ξεπερασει τα προβληματα της κ μετα να ασχοληθειτε κ με τα δικα σου θελω? εξηγησε τους πως νιωθεις παραμελημενος... οι αποπειρες απλα θα προσθεσουν κ αλλα προβληματα! δν ειναι η λυση! μηπως ξεκοβεις εσυ απο τν οικογενεια σου κ οχι αυτοι?( μια ερωτηση κανω,χωρις παρεξηγηση!)υπαρχει τετοια περιπτωση? κ γω επαρχια μενω κ σε νιωθω... αλλα πλεον μου αρεσει τρελα!!!

ποσο εισαι; τι θες να σπουδασεις; που μενεις;

Quote:

---

Originally Posted by Alucard

Τα εχω συζητησει ενα σωρο φορες, εχουν αλλα μυαλα,ειναι μεγαλωμενοι απο χωριο, εδω μου λενε 'πηγαινε στο χωριο και γινε αγροτης'. Να χαραμισω τα χρονια μ δηλαδη. Τι περιμενεις νικ? Να συνενοηθω με τετοιους ανθρωπους?

---

Γεια σου αδερφέ.
Κοίτα καταρχάς μια από τα ίδια από θέματα καθημερινότητας,άσχετα που είμαι στην αθηνα.Οποτε μην τα παίρνεις τόσο κατάκαρδα.
Η οικονομία είναι χαλια,επί 1000 στην αθηνα από τι στην επαρχεία.Καταρχάς για να βγείς όπου dhmpote θες 3 εύρα μονο για εισιτήρια...
Οι απόπειρες δεν έχουν κανένα νόημα,γιατί στην τελική το μονο που θα καταφέρεις είναι απλά να κανεις χειρότερα τα πράγματα για τους ανθρώπους γύρο σου.
Οποτε,εγώ σου προτείνω στην περίπτωση που θες οπωσδήποτε να φύγεις,να το ψάξεις το θέμα καλά για το τι παίζει με της δημόσιες σχολες,επίσης να βρείς οτιδήποτε σταθερό από θέμα δουλειάς(και πίστεψε με η ανεργία δίνει και παίρνει αθηνα)και μετά να βρείς συγκάτοικο για καμια τρυπούλα.Θα είναι πακέτο,αλλα θα ηρεμήσεις και θα πάρεις μια γεύση ζωής,γενικά θα δεις ότι πάντα υπάρχει κάτι όμορφο να κανεις.

Quote:

---

Originally Posted by nick cave

Ερχεται η ώρα για τον καθένα που σταματά να στηρίζεται στους γονείς του και ανοίγει τα φτερά του. Ισως για σένα ήρθε ήδη αυτή η ώρα. Κάθησε και σκέψου ποιός είσαι και τι θέλεις στη ζωή σου. Γιατί δική σου είναι η ζωή κι εσύ θα τη ζήσεις.

---

Μωρε όλοι θέλουν ν'ανοίξουν τα φτερά τους και να φύγουν απ'τους γονείς...

Αλλά πώς να το κάνουν μ'αυτή την ανεργία;Ή με τα 400 euro που θα παίρνουν αν βρουν δουλειά;

Καλή η αισιοδοξία του 'ζήσε τη ζωή σου' αλλά δυστυχώς δε βοηθάει κάποιον που σκέφτεται ρεαλιστικά.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

το οτι μενεις επαρχια δεν ειναι αρνητικο. κι Αθηνα να ησουν και με περισσοτερες επιλογες στο να βγεις, παλι απ'τη φασαρια και τη βαρεμαρα παιζει να μη το εκανες, συν τη φτωχεια τωρα και την εγκληματικοτητα που εχει αυξηθει.

---

Λάθος κάνεις ΚΕΝΟ,η επαρχία είναι νεκρή σε δουλειές και ζωή.Μιλάμε για ανεργία σχεδόν 60-70% σε κάθε πόλη.

Σίγουρα η Αθήνα έχει φασαρία και εγκληματικότητα αλλά από την άλλη η ηρεμία και η έλλειψη ζωής της επαρχίας ρε φίλε δεν παλεύονται.

Paolo_1 συμφωνω μ'αυτο που απαντησες στο nick cave, μονο που δεν εγραψα πουθενα για δουλειες, γιατι κι εγω ανεργος ειμαι και ξερω οτι υπαρχει προβλημα σε ολη τη χωρα, ποσο μαλλον εκει που ειναι με λιγοτερο κοσμο. για κοινωνικοτητα μιλουσα πιο πολυ και να κυκλοφορει εξω. στην Αθηνα μπορει να φαινεται οτι υπαρχουν επιλογες, αλλα οι περισσοτεροι πλεον ακριβως γι'αυτους τους λογους συν τη φτωχεια, προτιμουν το σπιτι τους. στην επαρχια αν εχεις ενα δυο γνωστους πας οπουδηποτε και εισαι πιο ανετα, μπορει να σου γνωρισουν κι αυτοι τους δικους τους, και γενικα εκει πιστευω ειναι λιγοι αλλα καλοι. εδω ειμαστε πολλοι και δε γνωριζουμε ουτε καν το γειτονα μας, γιναμε εγωιστες αναγκαστικα για την επιβιωση, γιατι δε ξερουμε ποτε θα μας τη φερει ο διπλανος μας. εκει πρωτου κανουν μαλακια το σκεφτονται, γιατι δεν μπορουν να βρουν αντικαταστατη ευκολα. αυτος ειναι ενας λογος που και οι σχεσεις στα χωρια κρατανε.

Τι λιγοι και καλοι βρε Κενε, εδω υπαρχει....το κουτσομπολιο, εκανες κατι, το μαθαν ολοι,μα ολοι και δεν ειναι 'χωριο' πολη 100 χιλιαδων κατοικων,αλλα ετσι ειναι σχεδον σε ολη την επαρχια,δεν υπαρχουν επιλογες για δουλεια....ουτε καν φυλαδια ,που εχω δουλεψει αρκετο καιρο και με γνωστους μου φοιτητες.Απελπισια η κατασταση.

Προσφατα ειχα ερθει Ελλαδα και θα συμφωνησω με τον Κενο, η Αθηνα ειναι αθλιοτερη απο ποτε , τουλαχιστον το κεντρο ειχει καταντησει μια αηδια.
Παντα παραπονιομουν επειδη εμενα Αιγαλεω και τωρα το Αιγαλεω μου φανηκε σαν παραδεισος σε συγκριση με το κεντρο.
Αντιθετα Πατρα εχει βελτιωθει παρα πολυ , παρα την κριση.
Το συμπερασμα μου λοιπον ειναι πως δεν φταει η κριση ουτε οι μεταναστες , αλλα αυτοι που την εχουν αφησει να καταντησει ετσι.
Κατα τα αλλα ειμαι ατομο που μου αρεσει να ζω σε μεγαλες πολεις και μου αρεσει να ειμαι αγνωστη μεταξυ αγνωστων , αλλα αν επρεπε να επιλεξω αναμεσα στην Αθηνα και σε καποια επαρχιακη πολη θα προτιμουσα το δευτερο σε σχεση με τα σημερινα δεδομενα..

Alucard ετσι οπως ειναι τα πραγματα δεν εχεις πολλες επιλογες περα απο το να ελπιζεις να βρεις δουλεια.
Ισως το να τελειωνες καποιο Ιεκ ή σχολες του Οαεδ να σε βοηθουσε αρκετα , οχι τοσο στο να βρεις δουλεια αλλα στο να ξεσκασεις λιγο.

Θα τα πω...γιατι δεν εχω καπου να εκφρασω τις σκεψεις μου. Εχω αγανακτησει κυριολεκτικα...ξυπναω...υπολ ογιστης....υπνος.. Εχω ψαξει στην περιοχη μου για οτιδηποτε εχει να κανει με εργασια....σε καφετερια μου ειπαν οτι δεν εχω 'προυπηρεσια'...εμ....στον οαεδ τπτ( εχω καρτα ανεργιας εδω κ καιρο αν μου πει καποιος να κοιταξω) σε οτι προγραμματα//κατι 6μηνες συμβασεις κλπ εχουν βγει σχεδον παντα εκανα τα χαρτια μου ....ΤΙΠΟΤΑ. Θα βγω(οποτε και αν ) και δεν θα με γεμισει τπτ,ας ειμαι και μιση μερα εξω,θα γυρισω και θα εχω αυτο στο μυαλο μου...ποτε θα σηκωθω να φυγω να κανω την ζωη μου, οι γονεις ενταξει μου δινουν να βγω για ενα καφε κλπ....αλλα δεν πολυ γουσταρω. Τελευταια προτιμω να καθομαι και σπιτι,δεν μου αρεσει αλλο εδω που μενω....νιωθω πως πνιγομαι,δεν μπορω να κανω κ πραγματα,δεν υπαρχουν επιλογες.Δεν ξερω...δοκιμασα 2 φορες με χαπια....δεν επαθα κατι αν και ηταν μεγαλη ποσοτητα. Μου περνανε ιδεες διαφορες,αλλα ειναι και αυτο ...που την αλλη μερα σαν να μην εχει γινει τπτ,ευτιχως δεν μου εχει γινει εμμονη να θελω να αυτοκτονησω,κατι σαν τελευταια επιλογη ας πουμε ...22χρονων και νοιωθω αχρηστος,αλλοι στην ηλικια μου εχουν τελειωσει και το πανεπιστημιο,εγω τι? Και να πω οτι δεν ηθελα,ηταν και οι συγκοιριες ετσι.

Ηρεμησε και εχε στο πισω μερος του μυαλου σου το εξης,οτι αργα η γρηγορα θα βρεις αυτο που σε ικανοποιει και θα ανταμιφθεις απο τις πραξεις σου. Στο λεω ετσι γιατι καμια φορα προκαταβαλουμε και εμεις οι ιδιοι τον εαυτο μας για τα αποτελεσματα!!υπαρχουν site εαν θελεις στα δινω αλλα δεν ξερω εαν μπορω για λογους διαφημισεις,που μπορεις να δεις αγγελιες για δουλεια η ακομα μπορεις να βαλεις και εσυ αγγελια.(να το βαλεις κ σε αλλα site) με οτι προυπηρεσια εχεις η δεν εχεις(με οτι πιστευεις οτι μπορεις να προσφερεις.)
Βοηθαει στο να το λες και σε φιλους και γνωστους εαν ακουσουν η ξερουν κατι για καποια δουλεια,οαεδ κτλ δεν σου λεω γιατι αναφερεις οτι εκανες προσπαθειες!!
και που εισαι ακου και κατι αλλο γιατι τρελενομαι οταν τα ακουω αυτα...γιατι καλε να αυτοκτονησεις???????????δλδ αυριο μεθαυριο εαν γινει κατι που πραγματικα ειναι σοβαρο τι θα κανεις?ναι σε καταλαβαινω σε αυτη την φαση που εισαι νιωθεις οτι εχεις ενα τεραστιο προβλημα αλλα και παρα πολυ αλλος κοσμος στις μερες μας το εχει,αποδειξε τους οτι τα προβληματα ειναι και ευκαιριες μερικες φορες για να μας κανουν καλυτερους,αμα αυτοκτονησεις σε ποιον θα το αποδειξεις στον αγιο πετρο?:p
συμβουλη αλλαξε τον τροπο που σκεφτεσαι και ολα μια χαρα θα πανε και εχει στα υποψιν οτι στα νεα παιδια παντα υπαρχουν περισσοτερες ευκαιριες επαγγελματικα για λογους ευνοητους,υπομονη!!!:)

εγω στα 22 ξεκινησα ουσιαστικα τις σπουδες και ειμαι 26 και δεν εχω τελειωσει ακομα...