Μεχρι πριν εναμιση περιπου χρονο πιστευα οτι δεν υπαρχουν κακοι ανθρωποι ή τουλαχιστον οτι δεν θα με πλησιαζαν ποτε τετοιοι αλλα ουτε και τοσο κακοι. απο τοτε εχασα τα παντα τον εαυτο μου τη δυναμη μου. Αρρωστησα επαθα καταθλιψη, δαγκωνω τα δαχτυλα μου απο την αδυναμια μου οτι καποιοι με τσακισαν, τα εχω ματωσει.
Εχω καταλαβει πια οτι η κακια νικαει και τιποτα δε μπορει να την εμποδισει. Και επισης οσο πιο κακος τοσο πιο τυχερος!
και οσο πιο καλοψυχος και ανθρωπος τοσο πιο ΜΑΛΑΚΑΣ και χαμενος!!!!και αυτο που με τσακιζει καθε μερα ειναι οτι οι κακοι "σκοτωσαν" δεν τιμωρηθηκαν, το απολαυσαν εφυγαν και περνανε μια χαρα. φορεσανε την μασκουλα τους ωραια ωραια και κυκλοφορουν αναμεσα μας συνεχιζοντας ακαθεκτοι και ησυχοι με τη συνειδηση τους για να νεα θυματα.
Ειλικρινα ειμαι ο μαγνητης της κακιας..γιατι? γιατι? γιατι?
μενω στην αθηνα σε μια περιοχη του κεντρου.. πλεον δεν αντεχω τη ζωη σε αυτη τη ζουγκλα. αραγε η αλλαγη τοπου διαμονης θα βοηθουσε ή οπου και να παμε κουβαλαμε την δυστυχια μας?