Printable View
Μα τι οροι ειναι αυτοι?Ειμαστε νεοι ανθρωποι και οι γονεις του(εγω ειμαι και δεκα χρονια μικροτερη που κανονικα οι δικοι μου επρεπε να εχουν θεμα) δεν θελουν τον γιο τους σπιτωμενο η εμενα.Ειμαστε 7 μηνες μαζι κ τον περισσοτερο χρονο μονο στις διακοπες τον περασαμε(ευτυχως δεν εκναναν κ εκει κουμαντο).Κατα τα αλλα 7 μηνες τωρα βρισκομαστε 3 ωρες την ημερα.Τι να κανω??Να του μιλησω οτι δεν αντεχω να μας κανουν κουμαντο η να το βουλωσω?
δυσκολο θα ελεγα... αμα συμφωνει και μαζι τους κι ολας.
η κοπελα μου που μου ελεγε οτι η μανας της της ελεγε να μη βαλει αντρα στο σπιτι και εγω της ελεγα πες μου που ειναι η μανα σου για να φωναξω το δαφνι να τη παρει
Που σου κανουνε κουμαντο δηλαδη?Quote:
Originally Posted by stella1993
kataρχην πες μου πιος ειπε για σπιτομενους
Καλησπέρα Στέλλα. καταρχήν βρίσκεστε καθημερινα 3 ωρες σπιτι του? αν ναι,τοτε καταλαβαίνω οτι οι άνθρωποι πιθανόν να μη θελουν να εχουν συχνα επισκέψεις σπίτι τους και δεν είναι κατι προσωπικό μαζι σου. Επίσης,πως γνωρίζεις οτι αυτοί εχουν προβλημα?Στο λένε μπροστά σου? Όπως και να έχει αν ο συντροφος σου δεν εχει πρόβλημα με αυτό που συμβαίνει τότε καλύτερα να μη πεις τίποτα.Αυτός πρεπει να ξεκαθαρίζει τα θεματα με τους δικους του.ΟΧΙ εσυ. Εσυ απλά θα γίνει η κακία που θέλει να τον πάρει απο κοντά τους. αν δεν σου αρκεί όσο τον βλέπεις προτεινέ του να μείνετε μαζί σε ενα σπιτι.Εκεί δεν πέφτει λόγος σε κανέναν μιλήσει και να σας κάνει κουμάντο.
το δευτερο :p
Ειμαι φοιτητρια στην πολη τους κ οχι βρισκομαστε σπιτι μου.οχι σπιτι του.Σπιτι του εχω παει μια φορα με φιλους του μαζι.Να συγκατοικησουμε δν θελω γιατι δεν ειμαστε ετοιμοι ακομη να προχωρησουμε σε αυτην την φαση.Επισης ειναι το παιδι που εχει μεινει πισω και τους ''προσεχει'' γιατι ειναι μεγαλοι σε ηλικια.Οχι οτι εχουν θεματα υγειας αλλα καταλαβαινετε.Δεν ξερω πως να το χειριστω,δεν νιωθω οτι καπου εχω φταιξει σε ολο αυτο γιατι ειμαι πολυ διακριτικη.
Το να έχει την έγνοια τους συνεχώς και να θελει να ναι κοντα τους λογω του ότι ειναι μεγαλοι σε ηλικία το καταλαβαίνω. Το ζητημα Στελλα ειναι το αν οι γονεις του τον κατευθυνουν στο πως θα ναι στη σχεση σας, αν η σταση του εναντι σου και η πορεια στην οποια κατευθυνει τη σχεση ειναι αποτελεσμα εξαρτησης απ τους γονεις του. Αν δεν τους λαμβανει υπόψη, κανει αυτο που εκεινος νιωθει και απλα ειναι διακριτικος μαζι τους για να μην τους κακοφανίσει, κανει καποια πραγματα που οι γονεις του θελουν τα οποια όμως στην ουσια αυτος ελέγχει και αυτος κατευθυνει μεχρι ποιου σημειου αυτα θα γινουν, κανει πως τους ακουει ενω στην ουσια γινεται αυτο που ο ίδιος νιωθει, διατηρει δλδ τελικα τον ελεγχο και εχει τη βουληση του ανεπηρεαστη τοτε δε μιλαμε για εξαρτηση. Ειναι συνηθες γονεις σε πιο μεγαλες ηλικίες να εχουν μεγαλύτερες ευαισθησιες για τα παιδια τους απ οτι νεοτεροι γονεις κι αυτο να μετατρεπεται σε αναμειξη. Δειξε του κι εσυ κατ' αρχην διακριτικα ότι δεν ανεχεσαι τετοια αναμειξη παρα το ότι τους σεβεσαι και το διακριτικα να ναι σε τετοιο βαθμο που δε θα κανει ζημια στη σχεση, παρουσιαζε του τη διαφωνια ως, ότι το Χ και το Ψ ειναι αυτο που μ αρεσει και θα κανει να περασουμε ομορφα παρα ως αντιδραση προς τους γονεις του, κατευθυνε τον σταθερα και με σαφηνεια μεχρι να γινει σ αυτο που γουσταρεις επειδη το γουσταρεις κι οχι επειδη δεν ειναι αυτο που του ζητουν οι γονεις του.
λοιπον εχουμε και λεμε...
αυτος ειναι 30 χρονων αν κρινω απο την ηλικια σου εσυ εισαι 20 και αυτος 10χρονια μεγαλυτερος σου...
(αποψη μου ειναι οτι εχετε τεραστια διαφορα ηλικιας)
εχεις μιλησει γενικα μαζι του να σου πει αν σε βλεπει σοβαρα κτλ ?
κοιτα τωρα τι γινετε : αν αυτος ειναι μαμακιας και κανει οτι του λενε οι γονεις του και τους υπακουει σε τελειο βαθμο τοτε οταν του πουνε να σε παρατησει θα σε παρατησει... γιατι προφανως δεν σε γουσταρουνε τα ατομα.... και αυτο φαινεται γενικα απο τον ολο τροπο και απο ολα οταν λες για παραδειγμα πηγες σπιτι του μια φορα μονο κτλ κτλ κτλ και οτι γενικα οι γονεις του λενε μαλακιες... αφου αυτος υπακουει και δεν σηκωνει αναστημα ειναι δυσκολα τα πραγματα... βασικα εχει δικη του δουλεια αυτος ?
το καλυτερο που εχεις να κανεις ειναι να απομακρυνθεις φιλικα στο λεω εγω δεν εχω κατι να κερδισω αν μεινεις η οχι απλα το θεμα ειναι μετα απο καιρο να μην γινει μαλακια και μεινεις ξεκρεμαστη και δεν σε υποστηριξει αυτος... καταλαβενεις τι ενοω φανταζομαι....
Καναμε μια πολυ ωραια συζητηση σε φαση να του λεω εγω η γινεται κατι η τελειωνουμε εδω.Προφανως δεν περιμενε να φτασω σε τετοιο σημειο.Μου ειπε οτι δεν θα αρεσει η υπερβολη στους γονεις του,δλδ καθε μερα κλπ.Του λεω το τι θα κανουμε στην δικη μας σχεση ειναι δικο μας θεμα και κανενος αλλουνου.Μου ειπε οτι επειδη θελει να με παει σπιτι του σαν γυναικα του θελει να δωσει καλες εντυωσεις στους γονεις του.Με ρωτησε πως μας φανταζζομαι σε 5 χρονια κ του λεω δεν ξερω ακομη που παει η κατασταση κ εκεινος μου ειπε οτι θα φτιαχνουμε το σπιτι μας.Λεει οτι με βλεπει σοβαρα για γαμο κ τετοιες ιστοριες.Εγω εχω επιφυλαξεις.Οπου παει?! Τι να τον κανω?! Σκεφτηκα κ λοβοτομη αλλα δεν νομιζω να πιασει.Μηπως να τον ταξω??
λοβοτομη τι ειναι?
δε θες να ξερεις :pQuote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
Στέλλα, για να σου μιλαει για γαμους σημαινει πως σε θελει, σε γουσταρει. Το ότι θελει να αφηνει καλή εντύπωση στους γονεις του δε σημαινει απαραιτητα ότι τον επηρεάζουν. Μην ξεχνας ότι ειναι ηλικιωμενοι. Ετσι πρόκειται για ευαισθησια εναντι τους, να τους κανει να νιωσουν ευτυχισμενοι που εισαι εσυ διπλα του, και οχι για εξαρτητη. Ισως και να προσπαθει να μπαλανσαρει, ητοι να εξισορροπήσει τα πραγματα, αναμεσα στην καλη εντυπωση που θελει να τους αφησει και στο οτι θελει εσυ να σαι σε μια ευτυχισμενη σχεση. Στο προηγουμενο μηνυμα μου πως απαντας?Quote:
Originally Posted by stella1993
Θα επρεπε να ενοχλησε μονο αν νιωθεις ότι οι γονεις του ειναι που κατευθυνουν τη σχεση κι αυτος απλα εκτελει οδηγίες, οτι επεμβαινουν μεσα στη σχεση, ότι ειναι συνεχως στα πόδια σας κι αυτος απλα εκτελει ότι του πουν. Αν πραγματι συμβαινει αυτο τοτε η σχεση εχει προβλημα και τοτε ειναι που θα πρεπε να κανεις σοβαρες σκεψεις για τη συνεχεια.
Ωστοσο, μπορει κι εσυ να υπερβαλλεις, αναγαγεις δλδ καποιες κουβεντες ή κατι που συνεβηκε από ελάχιστο σε μείζον και σοβαρο. Κι αυτο το κανουμε αμα μας πιασει η προκαταληψη για κατι.
Εμένα δεν μου πολυάρεσε αυτό που διάβασα... μπορεί να ακούγεται ρομαντικό κι ωραίο, αλλά είναι επίσης λίγο περίεργο. Μιλάω για τα περί γάμου, σπιτιού, να σε πάει ως γυναίκα του, τα μελλοντικά πλάνα κλπ. Έχετε μόλις 7 μήνες σχέση με ένα 3ωρο ημερησίως, είσαι 10 χρόνια μικρότερη και φοιτήτρια στην πόλη του, κι εκείνος σχεδιάζει το ευτυχισμένο σας σπιτικό?? Δεν είναι αν μη τι άλλο λίγο πρόωρο?
Από την άλλη, δεν είμαι σίγουρη ότι κατάλαβα ποιο είναι το δικό σου θέμα. Τι διαφορετικό θα ήθελες? Θα ήθελες πχ να συναντιέστε και στο σπίτι του? Λες ότι συναντιόσασταν καθημερινά για ένα 3ωρο και στις διακοπές περάσατε περισσότερο χρόνο μαζί... κάτι πολύ λογικό για το ξεκίνημα μιας σχέσης. Τι διαφορετικό θα ήθελες και πώς ακριβως τον επηρεάζουν οι γονείς του?
Δεν ειναι οπωσδήποτε πρόωρο Μαρίνα. Υπαρχουν ανθρωποι που απο τις αρχες της γνωριμιας είναι βεβαιοι ο ενας για τον αλλο και προχωρανε για σοβαρο σκοπό στο μήνα. Αλλοι που δεν ειναι σιγουροι για τον άλλο ή τον βλεπουν σαν συμβιβασμο κι οχι σαν αυτο που θα θελαν στη ζωη τους το παρατραβανε οχι για μηνες αλλα για χρονια και στο τελος κανουν ενα αποτυχημενο γαμο (δε μιλω γι αυτους που επιλεγουν το να συζουν χωρις γαμους). Εξαρταται απο τους ιδιους Μαρινα και τι πραγματικα νοιωθει ο ενας για τον αλλο.Quote:
Originally Posted by marina38
Θα ταν προτιμοτερο να συγκατοικησουν βεβαια ή να παιρνανε περισσότερο χρονο μαζι κι οχι απλα τρεις ωρες τη μερα. Ομως αμα καποιος ειναι σιγουρος για τον αλλο, τα αισθηματα και ο ενθουσιασμος για τον αλλο και η σιγουρια οτι ο αλλος τον καλύπτει τον κανουν αυτα τα ας πούμε προαπαιτουμενα να τα προσπερνα και να πηγαινει κατευθειαν στο σοβαρο. Τα περι γαμου και σπιτιου εν προκειμενω δεν πρεπει καθολου να εκλαμβανονται ότι θα ακολουθησει ενας αποτυχημενος δεσμος ή γαμος ή οτι θα παιρνα η κοπελλα χαλια μαζι του. Καθε αλλο, καποιος που γουσταρει τοσο πολύ όπως ο φιλος της θα εκανε τα πάντα για να την εχει ευτυχισμενη εστω κι αν δεν προηγηθουν η σοβαρη σχεση, η συγκατοικηση κλπ. Σιγουρα την γουσταρει και για να ναι 10 χρονια μεγαλυτερος της δεν αποκλειεται να απεκτησε την ωριμοτητα, να ειδε καταστασεις και σχεσεις στη ζωη του και να ξερει τι θελει. Ωριμότητα ειναι να ξερεις να διακρινεις τους ανθρωπους και να εντοπιζεις αυτον που γουσταρεις. Στο πλαισιο αυτο, η ωριμοτητα δεν αποκλειει το να θες να σαι καπως ¨βιαστικος¨ στο να προχωρησεις μαζι του.
Η εικονα που μας παραθετει για το παιδι μου δινει εντυπωση πως αυτοβουλα, χωρις επηρεασμο απο τους γονεις του την γουσταρει και αυτο που παρουσιαζετε ως εξαρτηση απο τους γονεις δεν προκειται για κατι τετοιο αλλα για προσπαθεια του να τους κανει καλη εντυπωση, οτι εκανε καλη επιλογη και να μην τους κακοφανίσει, λόγω της ηλικιας τους κυρίως.
Ασε Μαρίνα...., μου εχουν ριξει αυτες τις μερες το ηθικο ως προς τις δικες μου επιλογες κατι ψυχολογοι(ος), εκει που δε γουσταρω κι οτι εκει θα πρεπει να ναι ο στοχος μου κι οτι με τον καιρο ολα θα πηγαινουν καλα (οχι γι αυτο που ειπαμε με πμ) και μου χει πεσει το ηθικο και η ορεξη να προσπαθησω...
Γιάννη μου δεν συμφωνώ. Δεν συμφωνώ για την συγκεκριμένη περίπτωση, ότι ο 30ρης της ιστορίας μας 'ξέρει τι θέλει'. Αλλιώς, γενικά μιλώντας βεβαίως και πιστεύω πως σε κάποιες περιπτώσεις οι άνθρωποι νιώθουν, θέλουν και μπορούν να δεσμευτούν, να εξελίξουν τη σχέση τους, να αισθάνονται 'βέβαιοι ο ένας για τον άλλον', ακόμα και πολύ νωρίς (χρονικά) μετά τη γνωριμία τους.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση όμως, μιλάμε για δυο ανθρώπους που καταρχήν δεν πληρούν τη βασική προϋπόθεση: να νιώθουν βέβαιοι ο ένας για τον άλλον. Δεν αρκεί να θέλει ο 'γαμπρός', γιατί τη νύφη την βλέπω προβληματισμένη... Επίσης, τα αισθήματα κι ο ενθουσιασμός δεν είναι σε καμία περίπτωση ένδειξη σοβαρότητας. Ο άντρας αυτός, αν όντως σκέφτεται από τώρα τα γαμήλια εμβατήρια (γιατί υπάρχει κι η περίπτωση να τα λέει στην κοπέλα μόνο και μόνο για να κατευνάσει τα παράπονα της), είναι τουλάχιστον επιπόλαιος κι αιθεροβάμων. Δεν λέω, η έλξη, το σεξ, οι ευχάριστες στιγμές, είναι παράγοντες που φουντώνουν τον ενθουσιασμό, αλλά ας μη μιλάμε για ωριμότητα.... Πού είναι η ωριμότητα όταν επιλέγεις για σύντροφο ζωής μια 20χρονη κοπελίτσα που γνώρισες 'εκτός έδρας', έχετε ζήσει ελάχιστα πράγματα μαζί και βρίσκεται σε απόλυτα μεταβατική φάση (φοιτητικής) ζωής?? Δεν φτάνει Γιάννη μου να 'γουστάρεις' και να βαφτίζεις την επιθυμία σου για το μπουμπουκάκι 'ωριμότητα' και τάχα μου 'ξέρεις τι θέλεις'... Το να βιάζεσαι να προχωρήσεις σε μια τέτοια περίπτωση, δεν είναι 'αποτέλεσμα εμπειρίας', αντιθέτως αποτέλεσμα ανασφάλειας (να τάξω δέσμευση γιατί αλλιώς δεν με βλέπω καλά...) και φαντασίωσης παντοδυναμίας (αν κάνω τα πάντα να την έχω ευτυχισμένη, τότε θα μείνει μαζί μου και θα είμαστε καλά...).
Τώρα για τους γονείς του, δεν ξέρω τι ακριβώς ενοχλεί τη θεματοθέτρια, δεν ξέρω πώς ακριβώς λειτουργεί μαζί τους, οπότε θα αναβάλλω την απάντηση για όταν δοθούν περισσότερες πληροφορίες, γιατί ήδη απάντησα γενικά κι υποθετικά στα υπόλοιπα.
Αυτό που λες για τις δικές σου επιλογές, θα δω βέβαια και τα πμ μήπως καταλάβω καλύτερα τι εννοείς, αλλά αν σου λένε να επιμείνεις όχι σε πράγματα που θέλεις, αλλά σε πράγματα που έως σήμερα δεν σου πολυάρεσαν, έχει μια λογική. Η λογική είναι να κάνεις πράγματα διαφορετικά από όσα συνήθιζες, να στρέψεις την προσοχή σου σε τομείς και άτομα που ως τώρα δεν ασχολήθηκες, να είσαι ανοιχτός στο να γνωρίζεις άτομα και καταστάσεις και να δίνεις χρόνο. Αυτό βοηθά πολύ στο να ανακαλύψεις και να αξιοποιήσεις πτυχές του εαυτού σου, να αποκτήσεις εμπειρία και μέτρο σύγκρισης, να είσαι ανοιχτός στο αναπάντεχο και το απρόβλεπτο. :)
Μαρίνα, αλλο ανοιχτος στο να γνωριζω ατομα και καταστασεις κι αλλο το τι γουσταρω ειτε για σχεση μιλαμε ειτε για οτιδηποτε αλλο. Δεν δειχνουμε στον αλλο το δρομο του συμβιβασμου υπό τυπον να στρεψεις την προσοχη σου σε ατομα και τομεις με τα οποια εως τωρα δεν ασχολήθηκες και να σαι ανοιχτος. Αμα κατορθωσω να αξιοποιήσω πτυχες του εαυτου μου οι οποίες έχουν καταρρακωθει από τη χαλια ψυχολογία θα μου ειναι πολύ πιο ευκολα τα πραγματα στο να κανω αυτα που γουσταρω. Ομως τωρα υπάρχει ενα συναισθημα, οχι κατ΄αναγκη σκεψεις, που επισκιαζει τα πάντα στη σκεψη, όπως ενα νεφος.
Ως προς το θεμα, δεν θα διαφωνησω μαζι σου ως προς αυτα που λες για αμοιβαιοτητα η οποια εν προκειμενω δε φαινεται να υπάρχει ούτε για το ότι η κοπελα βρισκεται σε μεταβατικη περιοδο της ζωης της. Ισως τελικα να λειπει η ωριμοτητα οπως λες, μπορει όμως να ναι και λάθος χειρισμος απο μερους του παιδιου. Ομως εχεις ακουσει για περιπτωσεις για το πως καποιοι γνωρισαν τη γυναικα τους. Την ειδε καπου, χωρις να την ξερει την ερωτευτηκε, σαν κλικ, την γνωρισε, κι ο ερωτας που ενιωσε γι αυτην βλεποντας την εξελίχθηκε σε σχεση κλπ. Πιστευω πως οι αντρες μεσα τους πολύ γρηγορα κανουν την επιλογη συντροφου εν σχεσει με τις γυναικες.
Μαρινα θεωρω οτι ο συγκεκριμενος ανθρωπος ειναι απολυτα συνειδητοποιημενος κ γνωριζει τι θελει.Αν και αρκετα νεοτερη του μαλλον ειδε κατι σε μενα που σε γυναικες της ηλικιας του δεν εβρισκε.Αν ηταν απλως ο ενθουσιασμος του, δεν θα κρατουσε 7 μηνες αλλα το πολυ 3.Συμφωνω ολυ με τον Γιαννη,γιατι μιλησε λες και τον ξερει.Επειτα απο μια μεγαλη συζητηση που ειχα μαζι του αλλα και με τον εαυτο μου,καταλαβα οτι ειμαι αρνητικα προκατειλημενη για την ζωη στο χωριο,το κουτσομπολιο που λαμβανει χωρα αλλα κ την μεγαλη διαφορα ηλικιας αναμεσα σε γονεις και παιδι.Οσον αφορα τα περι γαμου,επισης δεν ειναι παραλογο ουτε προωρο να με φανταζεται ως την γυναικα που οταν γυριζει σπιτι του θα την βλεπει εκει.Και γω τον φανταζομαι και θεωρω οτι ειναι θαυμασιο να συζηταει ενα ζευγαρι για το κοινο μελλον τους.Ευχαριστω πολυ για τον χρονο σας! :)
Στέλλα τα περί "σπιτωμάτων" είναι πολύ διαδεδομένες αντιλήψεις ανάμεσα σε πολλούς γονείς. δεν θα διορθώσουμε τους γονείς για να ζήσουμε όπως θέλουμε την ζωή μας.
το θέμα δεν είναι τι πιστεύουν οι γονείς του, αλλα τι στάση παίρνει ο ίδιος στις απόψεις τους αυτές και το κυριότερο, ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΕΙ Ο ΙΔΙΟΣ!
είσαι βέβαιη οτι οι αντιλήψεις είναι απλά των γονιών του και δεν τους βάζει μπροστά σαν ασπίδα για να μην σου πεί οτι συμφωνεί και ο ίδιος, η για να μην σου πει οτι αποφεύγει την συγκατοίκηση γιατί δεν είναι και τόσο σίγουρος για την συνέχεια μαζί σου??????
εάν αυτός διαφοροποιεί την θέση του, δεν εξηγείται αυτό που συμβαίνει, γιατί απ ότι είχες πεί μένει σε δικό του χώρο. πως μπορεί να ξέρουν οι γονείς αν κοιμάσαι εκεί κάποια βράδια έστω (αν όχι πλήρη συγκατοίκηση)? τον σκεπάζουν κάθε βράδυ πρίν κοιμηθεί??
κι αν πραγματικά μπορούν να ξέρουν ποιός κοιμάται σπιτι του, πως είναι δυνατόν να μην μπορεί να κοιμάται αυτός κάποια βράδια στο δικό σου σπίτι? τον περιμένουν μέχρι να γυρίσει στο μπαλκόνι? κι αν τον περιμένουν, φίλους δεν έχει? δεν επιτρέπεται ούτε σε φίλο να κοιμηθεί αν ένα βράδυ βρεθεί εκεί και είναι αργά, 30 χρονών μαντράχαλος? που μένει? σε στρατόπεδο?
η γνώμη μου είναι οτι δεν σου λέει όλη τη αλήθεια για το όλο θέμα.
O αρραβωνιαρης τι λεει περι σπιτοματος και πεθερικων??? Που ειναι και σιτεμενος βεβαιως βεβαιως...
Στέλλα μου εγώ εύχομαι να είναι ακριβώς έτσι όπως τα λες. Συμφωνώ βέβαια ότι ένας άνθρωπος μπορεί να είναι απόλυτα συνειδητοποιημένος σχετικά με το τι θέλει γενικά (μιλώντας βέβαια για εκείνον, γιατί εσύ θεωρώ πως είσαι ακόμα σε μια πολύ μεταβατική φάση). Αλλά το να θέλει συγκεκριμένα εσένα υπό τις συνθήκες που ανέφερα σε προηγούμενο μήνυμα, προσωπικά το βρίσκω λίγο δύσκολο. Σίγουρα είναι πολύ κολακευτικό για εσένα να νιώθεις έτσι και αν μη τι άλλο είναι θετικό που ενδιαφέρεται να συζητήσει και να σου εξηγήσει τα της ζωής του, της κουλτούρας του τόπου του, της οικογένειας του κλπ. Εξάλλου ακόμα κι αν τώρα είναι απόρροια ενθουσιασμού ή ρομαντισμού όλο αυτό, μπορεί με τον καιρό να γίνει πιο συνειδητό - όπως και να έχει θα δείξει, εγώ σας εύχομαι τα καλύτερα. :)Quote:
Originally Posted by stella1993
Γιάννη ξαναγυρνάω σε αυτό το θέμα γιατί σήμερα είχα μια σχετική συζήτηση με φίλη. Με μια κοπέλα που όλο γκρίνιαζε για τον φίλο της και σε κάθε ραντεβού σκεφτόταν να μην υπάρξει επόμενο. Γιατί ο τύπος δεν ήταν το συνηθισμένο στυλ της, δεν της άρεσε τρελά, και γενικά το ένα της ξύνιζε το άλλο της βρώμαγε. Κι όμως τώρα 8 μήνες μετά, είναι μαζί και πολύ χαρούμενοι. Είναι φανερό πως νιώθει καλά, λάμπει το πρόσωπο της και φαίνεται πολύ πιο ακομπλεξάριστη κι ισορροπημένη. Ξέρεις τι σημαίνει αυτό? Όχι ότι 'συμβιβάστηκαν'. Αλλά ότι κι οι δυο χαλάρωσαν και γνωρίστηκαν καλύτερα / πιο ουσιαστικά.Quote:
Originally Posted by ioannis2
Θέλω δηλαδή να πω ότι μερικές φορές είμαστε κολλημένοι σε πρότυπα κι απαιτήσεις που έχουμε στο μυαλό μας και δεν είμαστε ανοιχτοί να αφεθούμε, να δοκιμάσουμε, να απολαύσουμε.
Μπορεί αντίστοιχα κι οι άλλοι να είναι αγχωμένοι και νευρικοί για χίλιους δυο δικούς τους λόγους.
Με αποτέλεσμα να συγκρουόμαστε και να υπάρχει δυσφορία κι απώθηση αντί για έλξη.
Ενώ αν γνήσια και ζεστά και χωρίς προκατάληψη αποφασίσουμε να δώσουμε λίγο παραπάνω σημασία στο άλλο άτομο, θα φύγει ένα μεγάλο μέρος του άγχους, θα φύγει δηλαδή το 'νέφος' και θα φανεί ο πιο αυθεντικός εαυτός.
Φυσικά δεν μιλάμε για ανθρώπους που δεν μας έλκουν με τίποτα. Αλίμονο, δεν είναι δυνατόν να μας αρέσουν όλοι.
Για το άλλο που αναφέρεις, εννοείται συμφωνώ. Συμφωνώ δηλαδή ότι μπορεί να υπάρξει έρωτας από την αρχή, να έχει γρήγορους ρυθμούς η σχέση, να εξελιχθεί και να υπάρξει δέσμευση επίσης γρήγορα. Όλα τα σενάρια είναι πιθανά στις (επιτυχημένες) σχέσεις, και οι γρήγοροι και οι αργοί ρυθμοί, υπό την προϋπόθεση βέβαια ότι υπάρχει μια σχετικά συγκροτημένη κι ολοκληρωμένη προσωπικότητα στα άτομα.
Αυτα που λες Μαρίνα (με την κοπέλα που γκρινιαζε για το φιλο της, για την περιπτωση που νιωθουμε αγχωμένοι και νευρικοί) ότι πρεπει να δινουμε την ευκαιρια στον αλλο ισχυουν αμα πρώτα ο άλλος μας ελκύει εμφανισιακά και δε μας βγαζει κατι το ιδιαιτερα αρνητικό σαν χαρακτήρας. Διαφορετικα, αμα αυτα τα δυο δεν υπάρχουν, σταματαμε αμέσως, αλλιως βασανίζουμε τον εαυτο μας, τον πιεζουμε να ειναι με ενα ανθρωπο που δεν γουσταρουμε, προσπαθουμε χωρις αποτελεσμα να επιβαλουμε στον εαυτο μας οτι αυτος ο ανθρωπος μας αρεσει, φτανουμε στο σημειο να προσπιουμαστε κι ολο αυτομεμφόμαστε που αφεθήκαμε να μπλέξουμε σε ατομο που δε μας γεμίζει. Και η δικη μου εμπειρια Μαρίνα λεει πως οι αμφιβολίες αυτες δεν σβήνουν ποτέ. Συνεχίζεις την πορεία με ένα ατομο με το οποίο έχεις βγει αρκετες φορες και δε σου βγαινει να του εκδηλωθεις ερωτικά? που η σκεψη για δεσμευση μαζι του σε γεμίζει πανικό και καταπτωση? Κυνηγαμε εκει που γουσταρουμε κι αν δε το κανουμε αυτο ειμαστε αξιοι της μοίρας μας...
Ναι συμφωνώ απόλυτα ότι χρειάζεται να υπάρχει μια αρχική έλξη. Αλλά πόσο έντονη αλήθεια χρειάζεται να είναι αυτή η έλξη? Ξέρεις Γιάννη, αρκετοί άνθρωποι πιστεύουν ότι πρέπει να νιώσουν κεραυνοβολημένοι, να δούνε αστράκια, να γουστάρουν τρελλά, να πέσουν ξεροί βλέποντας το μελλοντικό τους ταίρι... Συνήθως όμως δεν είναι ακριβώς έτσι. Εξάλλου πολλές επιτυχημένες σχέσεις έχουν ξεκινήσει πιο μετριοπαθώς και αντίστοιχα, πολλές αποτυχημένες σχέσεις ξεκίνησαν με ισχυρή έλξη και πάθος.
Κι εδώ θα σου πω, τι γίνεται αν ένας άνθρωπος δηλώνει ότι επιθυμεί διακαώς μια σχέση, ότι θέλει επιτέλους έναν σύντροφο, αλλά είναι χρόνια μόνος, γιατί δεν 'γουστάρει' πολύ κανέναν/καμία από όσους συναντά και είναι διαθέσιμοι και πρόθυμοι? Μήπως χρειάζεται να αναθεωρήσει λίγο τα κριτήρια του και να δει τι ακριβώς είναι αυτό που δεν του αρέσει και γιατί? Μήπως θα ήταν καλό να δώσει λίγο προσοχή και ενδιαφέρον σε ανθρώπους που δεν τον κάνουν να βλέπει αστράκια όταν τους κοιτά, αλλά είναι απλά ευχάριστοι κι εμφανίσιμοι? Μήπως θα βοηθούσε να μην φεύγει με την πρώτη, αλλά να χαλαρώσει και να μην είναι τόσο αυστηρός στην κρίση του? Για μένα, αναμφισβήτητα ναι. Γιατί βρε Γιάννη ένας άνθρωπος που κάθεται και μουχλιάζει περιμένοντας τον πρίγκηπα και ζει με εικόνες στο μυαλό του, χάνει. Χάνει σε εμπειρίες, σε δεξιότητες, σε γνωριμίες που θα διευρύνουν τον κύκλο του και θ' ανοίξουν το μυαλό του. Χάνει τη δυνατότητα να εξασκήσει και να αναπτύξει όσα ήδη έχει - γιατί use it or lose it. Χάνει την κίνηση, τη ζωντάνια, την εγρήγορση.
Εσύ πας στο άλλο άκρο, ότι θα πιεστείς να είσαι με κάποιον που δεν γουστάρεις, μετά θα προσποιείσαι, θα θυμώνεις με τον εαυτό σου και θα σε πιάνει κατάθλιψη στη σκέψη της δέσμευσης. Αλλά δεν χρειάζεται να γίνει έτσι...