δεν μπορω να σηκωσω κεφαλι...

Καλησπερα σας!εχω ξεκινησει εδω κ εναμιση μηνα φαρμακευτικη αγωγη,πηγαινοντας σε ψυχιατρο με zoloft 100 mg παιρνοντας πλεον πια 50 το πρωι κ 100 το βραδυ,καθως επισης κ lexotanile των 1.5 mg απο μισο πρωι μεσημερι βραδυ.η διαγνωση που μου εγινε απο το γιατρο δεν ητανε ακριβης,καταθλιψη μου ειπε,εχοντας του βεβαια περιγραψει κ ψυχαναγκαστικα συμπτωματα που εχω κ καποιες εμμονες ιδεες.ετσι λοιπον μου εδωσε αυτη την αγωγη.ξεκινησα σταδιακα ανα 3 μερες να αυξανω τη δοση των αντικαταθληπτικων,ξεκινον� �ας με μισο πρωι κ βραδυ.μεχρι τοτε δν ειδα καποια αλλαγη στη διαθεση μου,ξερω οτι τα συγκεκριμενα φαρμακα για να δρασουν θελουν ενα με εναμιση μηνα.οταν εφτασε η στιγμη να παρω ολοκρηρο το zoloft των 100 mg το πρωι μου ηρθε ο ουρανος σφοντυλι.ειχα απιστευτη ταχυκαρδια,ανησυχια κ νευρικοτητα.ανεβηκα λοιπον στο μηχανακι να παω στη δουλεια μου κ τοτε εφαγα μεγαλυτερο σκαμπιλι.οδηγουσα κ ολα μου φαινοντουσαν σαν ταινια,αρχισα κ φρικαριζα,συναντησα κ ενα φιλο στο δρομο κ κατεβαλα μεγαλη προσπαθεια για μην καταλαβει πως ειμαι.φτανοντας στη δουλεια,κοιταζω στον καθρεφτη κ βλεπω τα ματια μου να εχουνε γουρλωσει λες κ ειχα παρει καποια ναρκωτικη ουσια.οι επομενες ωρες στη δουλεια κυλησανεμε παρα πολλα νευρα,εχανα την ψυχραιμια μου με το παραμικρο,ηθελα να βρισω τους πελατες,αλλα κρατηθηκα.περασανε τελικα οι ωρες μπουκωσα κ το lexotanile κ ηρθα παλι καλα στα ισια μου,γιατο πραγματικα φοβηθηκα μηπως δεν επανελθω.κατοπιν τουτου τηλεφωνησα στο γιατρο κ τον ενημερωσα για το τι μου συνεβη κ μου ειπε να επιστρεψω στην προηγουμενη δοσολογια των 50 πρωι 50 βραδυ,πραγμα πουμε ανακουφησε γιατι δεν ειχα σκοπο να χασω το μυαλο.σας μιλαω ειλικρινα οτι ετσι ενιωθα κ εχω εμπειρια απ"αυτα γιατι στο παρελθον εχω συναναστραφει διαφορες ναρκωτικες ουσιες κ bad trips που βεβαια ηταν πολυ χειροτερα κ σε μεγαλυτερη ενταση απ"αυτο που ενιωσα με το zoloft.συνεχισα λοιπον με τη δοσολογια που ειχα πριν κ δν ξαναειχα αντιστοιχο προβλημα,αλλα δεν ειδα κ καποια ιδιαιτερη βελτιωση.το μονο που ειδα ειναι οτι μου εκμηδενισε τους ψυχαναγκασμους που ειχα.επισης στην αρχη το lexotanile με ηρεμουσε κ με χαλαρωνε αρκετα σε σημειο που δεν μπορουσα να μιλησω αλλα τωρα 1μιση μηνα μετα το παιρνω δν το παιρνω δεν καταλαβαινω τιποτα.επισης επισκεφτηκα ξανα τον γιατρο κ μου αυξησε τη δοση στα 50 πρωι κ βραδυ πηγε στα 100.παρ"ολο λοιπον που επανηλθα στη δοση που μου εκανε το θεμα δν μου ξαναδημιουργησε τιποτα παρομοιο.το θεμα ειναι οτι 1μιση μηνα μετα δν μπορω να ηρεμησω κ να νιωσω καλυτερα κ εχουν αρχισει να επιβεβαιονονται οι ανυσιχιες μου οτι τα χαπια δν θα με βοηθησουν.ξερω πολυ καλα τι μου φταει κ ειμαι ετσι κ το προβλημα παραμενει,οποτε πως να νιωσω καλυτερα?μαγικα ειναι αυτα τα χαπια?ειμαι παντεμενος εδω κ 1μιση χρονο κ εχω κ ενα παιδακι 15 μηνων.προβληματα εποικινωνιας ειχα παντα με τη γυναικα μου,κ οταν δεν ητανε επισημα συζηγος μου κ απλα μεναμε μαζι ειχαμε τσακωμους μεγαλης εντασης,αλλα απ"τη στιγμη που γεννηθηκε το παιδι το πραγμα ξεφυγε απο καθε ελεγχο.η γυναικα μου ειχε μια δυσκολη ομολογουμενως γεννα, το παιδι ουτε μηνα απο τη γεννα εισηχθηκε σε νοσοκομειο γιατι ειχε μια φλεγμονη που του προκαλεσε μολυνση,η πεθερα μου που μεχρι τοτε δεν ειχα κανενα προβλημα εγκατασταθηκε σπιτι μας κ ανελαβε πρωτοβουλιες σε σχεση με το παιδι,οι γονεις μου μπηκαν στο περιθωριο κ οι συγκρουσεις με τη γυναικα επανηλθαν.αποτελεσμα τουτου ηταν να διαταραχθει παρα πολυ η σχεση μας,οσο κ με τους στενους μας συγγενεισ γονεις αδελφια κτλ.κ να αρχισει η γυναικα μου να εχει μια ακρως επιθετικη σταση απεναντι μου κ το οικογενειακο μου περιβαλον.αντοιστιχα κ η οικογενεια της.περα απο τις προσβολες που ανταλασα με τη γυναικα μου ειχα κ τις προσβολες απο το οικογενειακο της περιβαλον να αντιμετωπισω.η γυναικα μου ξεφυγε απο καθε ελεγχο,με εβριζε ασυστολα κ μενα κ τους δικους κ ειχε φτασει σε σημειο να πιστευει οτι θελαμε να της παρουμε το παιδι.καταφερα σε συνενοηση με την αδερφη της να παμε σ"εναν ψυχιατρο,ο οποιος της διεγνωσε επιλοχειο καταθλιψη.ετσι λοιπον ξεκινησε φαρμακευτικη αγωγη κ αποφασισε να παει να μεινει για το καλοκαιρι μαζι με τη μητερα της κ το μωρο στο χωριο της.ετσι πηρα κ εγω την αδεια μου κ ανεβηκαμε ολοι μαζι στο χωριο της,αφου εκει ενιωθε οτι θα μπορουσε να συνελεθει κ να εχει τη φροντιδα της μητερας της με το μωρο γιατι η ιδια δν μπορουσε να ανταπεξελθει ξεκινοντας τη θεραεια.ητανε σε κακα χαλια,ειδικα τον πρωτο καιρο με τα φαρμακα.επαιρνε seropram κ xanax κ ητανε χαλια ειχε συνεχεις κρισεις πανικου ανα διαστηματα μεσα στη μερα κ δν μπορουσε να ηρεμησει.κ εγω επισης ημουνα σε απελπιστικη κατασταση κατασταση εμεινα σε ενα σπιτι που ειχα 10 μερες απιστευτη εχθροτητα κ απο κεινη κ απο την οικογενεια της,παρ"ολα αυτα τα εβαλα στην ακρη κ προσπαθησα οσο πιο πολυ μπορω να τη στηριξω καθησυχαζοντας τη κ προσφεροντας οσο πιο πολυ βοηθεια μπορω,παρ"ολο που η ψυχουλα μου ηξερε πως ενιωθα εκει μεσα.ξενος κ εχθρος κ οτι εγω εφταιγα για την κατασταση της γυναικας μου.οι 10 μερες περασαν με τα πολλα κ εγω επεστρεψα αθηνα για να παω για δουλεια.η γυναικα μου εξακολουθουσε να ειναι χαλια κ να με κατηγορει οτι εγω της το εκανα αυτο κ μετα απο ενα μηνα με την συγκεκριμενη αγωγη σε εποικινωνια με το γιατρο την αλλαξε κ τη θεση του seropram που κριθηκε αναποτελεσματικο,πηρε το effexor.ολο αυτο τον καιρο που ημουνα μακρια απο τη γυναικα μου κ το παιδι μουτην επαιρνα καθημερινα τηλ.3 με 4 φορες τη μερα για να μαφω πως ειναι κ να την καθησυχασω οτι ολα θα πανε καλα.εν τω μεταξυ εγω ημουνα σε απιστευτα χαλια με την ολη καταστασηβρισκομενος μακρια απο τη γυναικα μου κ το νεογεννητο παιδι μου,μονος σ"ενα σπιτι,δουλευοντας πολυ κ ανησυχωντας κ για τους 2 τους,εχοντας κ επισης κ το αναθεμα απο την οικογενεια της για αυτα που ειχανε συμβει.μετα απο 1μιση μηνα η μικρη ξαναρρωστησε επρεπε να παει στο νοσοκομειο να κανει εξεταση για ουρολοιμωξη κ η γυναικα μου ητανε παλι σε πληρη αναστατωση,κατανοητο κ βρηκε παλι να ξεσπασει σε μενα κ να με κατηγορει για ολα,ενω η θεραπεια με τα efexor πηγαινε πολυ καλα κ αισθανοταν πολυ καλυτερα.απαιτουσε ενω ητανε αυγουστος κ στη δουλεια μου ειχαμε μεινει 3 κ ο κουκος να φυγω κ να παω να της παρω μιλωντας μου με απαισιο κ αδιαφοροντας.τελικα τις γυρισε ο γαμπρος μου ενω ειχα κανονισει να παω εγω δημιουργοντας ολοκρηρο θεμα στη δουλεια για να λειψω.ετσι λοιπον επιστεψανε σπιτι μαζι ομως παλι με την πεθερα μου,η οποια εξακολουθουσε να εχει το ιδιο απαραδεκτο τροπο απεναντι μου.τελικα το παιδι ειχε μια απλη ιωση περασε λιγο ηρεμα ο καιρος κ εφτασε η μερα που οι δικοι θα ερχοντουσαν να ξαναδουν το μωρο μετα απο 3μηνες σχεδον.η γυναικα μου ξεσπαθωσε απεναντι μου μπροστα στους δικους μου βριζοντας με κ απαξιωνοντας με με το χειροτερο τροπο.εφτασε ο καιρος να μετακομισουμε σε αλλο σπιτι γιατι δν βγαιναμε οικονομικα,αρχισαμε παλι να τσακωνομαστε συνεχως,προσπαθωντας να της εξηγησω τοσο καιρο οτι κ εγω ημουνα σε μαυρα χαλια,ειλικρινα το τι εχουμε περασει δν περιγραφεται.με εδιωξε απο το σπιτι μας,ξεφτιλιζοντας με,επεστρεψα,μετακομισαμε τελικα κοντα στους δικους κ συνεχισαμε να εχουμε πλεον πια μια κακιστη σχεση.τσακωμοι μπροστα στο παιδι φωνες,χειροδεικιες,καταστα σεις απεριγραπτες.η μανα της ερχοτανε σπιτι ολο αυτον τον καιρο μεχρι τωρα,χωρις να ρωτηθω κ με προσεβαλε σε καθε ευκαιρια.οι τσακωμοι με τη γυναικα μου ητανε εκτος οριων.οταν φτανω εξω απο τα ορια μου απελπιζομαι κ κανω κακο στον εαυτο μου,με χτυπαω με μπουνιες,χτυπαω στο κεφαλι μου στον τοιχο,θελω να μου κανω κακο,πρωτα απ"ολους σε μενα κ μετα στη γυναικα μου.εχω προσπαθησει απειρες φορες να της μιλησω κ να της εξηγησω κ οτι εγω ειμαι ανθρωπος κ δν αντεχω αλλο αυτον τον πολεμο,παμε κ σεοικογενειακο συμβουλο εδω κ κανα χρονο υστερα απο προτροπη του ψυχειαρου της αλλα δν ειδαμε προκοπη.να υπογραμισω οτι η μηερα της ειναι σπιτι μας καθε μηνα κ καθε φορα που ερχεται δν χανει ευκαιρια να με προσβαλει κ η γυναικα μου δν κανει τιποτα γι"αυτο.εγω τα καταπινω γιατι σεβομαι την ηλικια της κ δν θελω να της φωναξω για να μην αισθανθει η γυναικα μου ασχημα,ενω αντιθετως αυτη εχει φερθει στους γονεις μου με το χειροτερο τροπο,οταν αυτοι απεναντι της ειναι τυπος κ υπγραμμος κ στεκονται στο ενα ποδι.ετσι λοιπον κατεληξε στο πως ειμαι σημερα,ενω ημουνα ενας ανθρωπος κοινωνικος,χαβαλες,εποικιν ωνιακος να τα εχω χασει ολα αυτα να μην μπορω να συνανασταφω κανεναν κ να ειμαι εξω απο το σπιτι μου το οποιο ειναι ιδιοκτησια των γονιων μου κ να μενω πια μαζι τους τον τελευταιο 1μισι μηνα,πριν καταρευσω ολοκληρωτικα κ παω στον ψυχιατρο.τον εναμισι μηνα αυτο οιυ πηγα στο γιατρο κ ξεκινησα θεραπεια η γυναικα μου ειναι εντελως απυσα,εχει φερει παλι τη μανα της στο σπιτι μας ενω της ζητησα να μην το κανει για να μπορεσω να μεινω κ εγω μαζι της κ με το παιδι κ με εγραψε κανονικα.ειμαι σε αθλια κατασταση,νιωθω προδομενος,ενα μηδενικο που δν τον σεβεται κανενας.ειμαι σεαυτη την κατασταση κ δν εχω καμια συμπαρασταση απο την συντροφο μου,ενω εγω οταν ητανε ετσι αυτη σταθηκα διπλα της κ στο παιδι μου,παρ"ολο τισ προσβολες που ετρωγα.ειμαι σε αθλια κατασταση παλι σημερα που ειχα εποικινωνια με τη γυναικα μου καταληξαμε να τσακωθουμε κ μαλλον τελικως να χωρισουμε.ετσι λοιπον δν περνω καμια βοηθεια ουτε απο τα χαπια κ εχω απελπιστει.δν ξερω τι εχω...σκεφτομαι μιπως ειμαι οριακος αφου κανω κακο στον εαυτο μου κ θελω να μου κανω κακο η να πεθανω για να καταλαβουν ολοι οτι με χασανε μια κ καλη κ να νιωσουνε κατι για μενα.ψυχοραγω...
συγνωμη για το μακροσκελες post αλλα μου φαινεται οτι δν θα ξανασηκωσω ποτε πια κεφαλι.δν μπορω να διανοηθω οτι το παιδι μου θα μεγαλωσει μακρια απο μενα...δεν φταει τιποτα το παιδι που εχει γονεις με σοβαρα προβληματα.ειμαι σε αδιεξοδο...

συγνωμη δεν φαινεται ολοκρηρο το post μου?εκανα τοσο κοπο.

oxi.den φαινεται

τι πρεπει να κανω για να φανει εχω γραψει ολοκρηρο σεντονι

ρε παιδια ελεος εγραφα μια ωρα μην με απελπιζετε αλλο

Καλησπερα σας!εχω ξεκινησει εδω κ εναμιση μηνα φαρμακευτικη αγωγη,πηγαινοντας σε ψυχιατρο με zoloft 100 mg παιρνοντας πλεον πια 50 το πρωι κ 100 το βραδυ,καθως επισης κ lexotanile των 1.5 mg απο μισο πρωι μεσημερι βραδυ.η διαγνωση που μου εγινε απο το γιατρο δεν ητανε ακριβης,καταθλιψη μου ειπε,εχοντας του βεβαια περιγραψει κ ψυχαναγκαστικα συμπτωματα που εχω κ καποιες εμμονες ιδεες.ετσι λοιπον μου εδωσε αυτη την αγωγη.ξεκινησα σταδιακα ανα 3 μερες να αυξανω τη δοση των αντικαταθληπτικων,ξεκινον� �ας με μισο πρωι κ βραδυ.μεχρι τοτε δν ειδα καποια αλλαγη στη διαθεση μου,ξερω οτι τα συγκεκριμενα φαρμακα για να δρασουν θελουν ενα με εναμιση μηνα.οταν εφτασε η στιγμη να παρω ολοκρηρο το zoloft των 100 mg το πρωι μου ηρθε ο ουρανος σφοντυλι.ειχα απιστευτη ταχυκαρδια,ανησυχια κ νευρικοτητα.ανεβηκα λοιπον στο μηχανακι να παω στη δουλεια μου κ τοτε εφαγα μεγαλυτερο σκαμπιλι.οδηγουσα κ ολα μου φαινοντουσαν σαν ταινια,αρχισα κ φρικαριζα,συναντησα κ ενα φιλο στο δρομο κ κατεβαλα μεγαλη προσπαθεια για μην καταλαβει πως ειμαι.φτανοντας στη δουλεια,κοιταζω στον καθρεφτη κ βλεπω τα ματια μου να εχουνε γουρλωσει λες κ ειχα παρει καποια ναρκωτικη ουσια.οι επομενες ωρες στη δουλεια κυλησανεμε παρα πολλα νευρα,εχανα την ψυχραιμια μου με το παραμικρο,ηθελα να βρισω τους πελατες,αλλα κρατηθηκα.περασανε τελικα οι ωρες μπουκωσα κ το lexotanile κ ηρθα παλι καλα στα ισια μου,γιατο πραγματικα φοβηθηκα μηπως δεν επανελθω.κατοπιν τουτου τηλεφωνησα στο γιατρο κ τον ενημερωσα για το τι μου συνεβη κ μου ειπε να επιστρεψω στην προηγουμενη δοσολογια των 50 πρωι 50 βραδυ,πραγμα πουμε ανακουφησε γιατι δεν ειχα σκοπο να χασω το μυαλο.σας μιλαω ειλικρινα οτι ετσι ενιωθα κ εχω εμπειρια απ"αυτα γιατι στο παρελθον εχω συναναστραφει διαφορες ναρκωτικες ουσιες κ bad trips που βεβαια ηταν πολυ χειροτερα κ σε μεγαλυτερη ενταση απ"αυτο που ενιωσα με το zoloft.συνεχισα λοιπον με τη δοσολογια που ειχα πριν κ δν ξαναειχα αντιστοιχο προβλημα,αλλα δεν ειδα κ καποια ιδιαιτερη βελτιωση.το μονο που ειδα ειναι οτι μου εκμηδενισε τους ψυχαναγκασμους που ειχα.επισης στην αρχη το lexotanile με ηρεμουσε κ με χαλαρωνε αρκετα σε σημειο που δεν μπορουσα να μιλησω αλλα τωρα 1μιση μηνα μετα το παιρνω δν το παιρνω δεν καταλαβαινω τιποτα.επισης επισκεφτηκα ξανα τον γιατρο κ μου αυξησε τη δοση στα 50 πρωι κ βραδυ πηγε στα 100.παρ"ολο λοιπον που επανηλθα στη δοση που μου εκανε το θεμα δν μου ξαναδημιουργησε τιποτα παρομοιο.το θεμα ειναι οτι 1μιση μηνα μετα δν μπορω να ηρεμησω κ να νιωσω καλυτερα κ εχουν αρχισει να επιβεβαιονονται οι ανυσιχιες μου οτι τα χαπια δν θα με βοηθησουν.ξερω πολυ καλα τι μου φταει κ ειμαι ετσι κ το προβλημα παραμενει,οποτε πως να νιωσω καλυτερα?μαγικα ειναι αυτα τα χαπια?ειμαι παντεμενος εδω κ 1μιση χρονο κ εχω κ ενα παιδακι 15 μηνων.προβληματα εποικινωνιας ειχα παντα με τη γυναικα μου,κ οταν δεν ητανε επισημα συζηγος μου κ απλα μεναμε μαζι ειχαμε τσακωμους μεγαλης εντασης,αλλα απ"τη στιγμη που γεννηθηκε το παιδι το πραγμα ξεφυγε απο καθε ελεγχο.η γυναικα μου ειχε μια δυσκολη ομολογουμενως γεννα, το παιδι ουτε μηνα απο τη γεννα εισηχθηκε σε νοσοκομειο γιατι ειχε μια φλεγμονη που του προκαλεσε μολυνση,η πεθερα μου που μεχρι τοτε δεν ειχα κανενα προβλημα εγκατασταθηκε σπιτι μας κ ανελαβε πρωτοβουλιες σε σχεση με το παιδι,οι γονεις μου μπηκαν στο περιθωριο κ οι συγκρουσεις με τη γυναικα επανηλθαν.αποτελεσμα τουτου ηταν να διαταραχθει παρα πολυ η σχεση μας,οσο κ με τους στενους μας συγγενεισ γονεις αδελφια κτλ.κ να αρχισει η γυναικα μου να εχει μια ακρως επιθετικη σταση απεναντι μου κ το οικογενειακο μου περιβαλον.αντοιστιχα κ η οικογενεια της.περα απο τις προσβολες που ανταλασα με τη γυναικα μου ειχα κ τις προσβολες απο το οικογενειακο της περιβαλον να αντιμετωπισω.η γυναικα μου ξεφυγε απο καθε ελεγχο,με εβριζε ασυστολα κ μενα κ τους δικους κ ειχε φτασει σε σημειο να πιστευει οτι θελαμε να της παρουμε το παιδι.καταφερα σε συνενοηση με την αδερφη της να παμε σ"εναν ψυχιατρο,ο οποιος της διεγνωσε επιλοχειο καταθλιψη.ετσι λοιπον ξεκινησε φαρμακευτικη αγωγη κ αποφασισε να παει να μεινει για το καλοκαιρι μαζι με τη μητερα της κ το μωρο στο χωριο της.ετσι πηρα κ εγω την αδεια μου κ ανεβηκαμε ολοι μαζι στο χωριο της,αφου εκει ενιωθε οτι θα μπορουσε να συνελεθει κ να εχει τη φροντιδα της μητερας της με το μωρο γιατι η ιδια δν μπορουσε να ανταπεξελθει ξεκινοντας τη θεραεια.ητανε σε κακα χαλια,ειδικα τον πρωτο καιρο με τα φαρμακα.επαιρνε seropram κ xanax κ ητανε χαλια ειχε συνεχεις κρισεις πανικου ανα διαστηματα μεσα στη μερα κ δν μπορουσε να ηρεμησει.κ εγω επισης ημουνα σε απελπιστικη κατασταση κατασταση εμεινα σε ενα σπιτι που ειχα 10 μερες απιστευτη εχθροτητα κ απο κεινη κ απο την οικογενεια της,παρ"ολα αυτα τα εβαλα στην ακρη κ προσπαθησα οσο πιο πολυ μπορω να τη στηριξω καθησυχαζοντας τη κ προσφεροντας οσο πιο πολυ βοηθεια μπορω,παρ"ολο που η ψυχουλα μου ηξερε πως ενιωθα εκει μεσα.ξενος κ εχθρος κ οτι εγω εφταιγα για την κατασταση της γυναικας μου.οι 10 μερες περασαν με τα πολλα κ εγω επεστρεψα αθηνα για να παω για δουλεια.η γυναικα μου εξακολουθουσε να ειναι χαλια κ να με κατηγορει οτι εγω της το εκανα αυτο κ μετα απο ενα μηνα με την συγκεκριμενη αγωγη σε εποικινωνια με το γιατρο την αλλαξε κ τη θεση του seropram που κριθηκε αναποτελεσματικο,πηρε το effexor.ολο αυτο τον καιρο που ημουνα μακρια απο τη γυναικα μου κ το παιδι μουτην επαιρνα καθημερινα τηλ.3 με 4 φορες τη μερα για να μαφω πως ειναι κ να την καθησυχασω οτι ολα θα πανε καλα.εν τω μεταξυ εγω ημουνα σε απιστευτα χαλια με την ολη καταστασηβρισκομενος μακρια απο τη γυναικα μου κ το νεογεννητο παιδι μου,μονος σ"ενα σπιτι,δουλευοντας πολυ κ ανησυχωντας κ για τους 2 τους,εχοντας κ επισης κ το αναθεμα απο την οικογενεια της για αυτα που ειχανε συμβει.μετα απο 1μιση μηνα η μικρη ξαναρρωστησε επρεπε να παει στο νοσοκομειο να κανει εξεταση για ουρολοιμωξη κ η γυναικα μου ητανε παλι σε πληρη αναστατωση,κατανοητο κ βρηκε παλι να ξεσπασει σε μενα κ να με κατηγορει για ολα,ενω η θεραπεια με τα efexor πηγαινε πολυ καλα κ αισθανοταν πολυ καλυτερα.απαιτουσε ενω ητανε αυγουστος κ στη δουλεια μου ειχαμε μεινει 3 κ ο κουκος να φυγω κ να παω να της παρω μιλωντας μου με απαισιο κ αδιαφοροντας.τελικα τις γυρισε ο γαμπρος μου ενω ειχα κανονισει να παω εγω δημιουργοντας ολοκρηρο θεμα στη δουλεια για να λειψω.ετσι λοιπον επιστεψανε σπιτι μαζι ομως παλι με την πεθερα μου,η οποια εξακολουθουσε να εχει το ιδιο απαραδεκτο τροπο απεναντι μου.τελικα το παιδι ειχε μια απλη ιωση περασε λιγο ηρεμα ο καιρος κ εφτασε η μερα που οι δικοι θα ερχοντουσαν να ξαναδουν το μωρο μετα απο 3μηνες σχεδον.η γυναικα μου ξεσπαθωσε απεναντι μου μπροστα στους δικους μου βριζοντας με κ απαξιωνοντας με με το χειροτερο τροπο.εφτασε ο καιρος να μετακομισουμε σε αλλο σπιτι γιατι δν βγαιναμε οικονομικα,αρχισαμε παλι να τσακωνομαστε συνεχως,προσπαθωντας να της εξηγησω τοσο καιρο οτι κ εγω ημουνα σε μαυρα χαλια,ειλικρινα το τι εχουμε περασει δν περιγραφεται.με εδιωξε απο το σπιτι μας,ξεφτιλιζοντας με,επεστρεψα,μετακομισαμε τελικα κοντα στους δικους κ συνεχισαμε να εχουμε πλεον πια μια κακιστη σχεση.τσακωμοι μπροστα στο παιδι φωνες,χειροδεικιες,καταστα σεις απεριγραπτες.η μανα της ερχοτανε σπιτι ολο αυτον τον καιρο μεχρι τωρα,χωρις να ρωτηθω κ με προσεβαλε σε καθε ευκαιρια.οι τσακωμοι με τη γυναικα μου ητανε εκτος οριων.οταν φτανω εξω απο τα ορια μου απελπιζομαι κ κανω κακο στον εαυτο μου,με χτυπαω με μπουνιες,χτυπαω στο κεφαλι μου στον τοιχο,θελω να μου κανω κακο,πρωτα απ"ολους σε μενα κ μετα στη γυναικα μου.εχω προσπαθησει απειρες φορες να της μιλησω κ να της εξηγησω κ οτι εγω ειμαι ανθρωπος κ δν αντεχω αλλο αυτον τον πολεμο,παμε κ σεοικογενειακο συμβουλο εδω κ κανα χρονο υστερα απο προτροπη του ψυχειαρου της αλλα δν ειδαμε προκοπη.να υπογραμισω οτι η μηερα της ειναι σπιτι μας καθε μηνα κ καθε φορα που ερχεται δν χανει ευκαιρια να με προσβαλει κ η γυναικα μου δν κανει τιποτα γι"αυτο.εγω τα καταπινω γιατι σεβομαι την ηλικια της κ δν θελω να της φωναξω για να μην αισθανθει η γυναικα μου ασχημα,ενω αντιθετως αυτη εχει φερθει στους γονεις μου με το χειροτερο τροπο,οταν αυτοι απεναντι της ειναι τυπος κ υπγραμμος κ στεκονται στο ενα ποδι.ετσι λοιπον κατεληξε στο πως ειμαι σημερα,ενω ημουνα ενας ανθρωπος κοινωνικος,χαβαλες,εποικιν ωνιακος να τα εχω χασει ολα αυτα να μην μπορω να συνανασταφω κανεναν κ να ειμαι εξω απο το σπιτι μου το οποιο ειναι ιδιοκτησια των γονιων μου κ να μενω πια μαζι τους τον τελευταιο 1μισι μηνα,πριν καταρευσω ολοκληρωτικα κ παω στον ψυχιατρο.τον εναμισι μηνα αυτο οιυ πηγα στο γιατρο κ ξεκινησα θεραπεια η γυναικα μου ειναι εντελως απυσα,εχει φερει παλι τη μανα της στο σπιτι μας ενω της ζητησα να μην το κανει για να μπορεσω να μεινω κ εγω μαζι της κ με το παιδι κ με εγραψε κανονικα.ειμαι σε αθλια κατασταση,νιωθω προδομενος,ενα μηδενικο που δν τον σεβεται κανενας.ειμαι σεαυτη την κατασταση κ δν εχω καμια συμπαρασταση απο την συντροφο μου,ενω εγω οταν ητανε ετσι αυτη σταθηκα διπλα της κ στο παιδι μου,παρ"ολο τισ προσβολες που ετρωγα.ειμαι σε αθλια κατασταση παλι σημερα που ειχα εποικινωνια με τη γυναικα μου καταληξαμε να τσακωθουμε κ μαλλον τελικως να χωρισουμε.ετσι λοιπον δν περνω καμια βοηθεια ουτε απο τα χαπια κ εχω απελπιστει.δν ξερω τι εχω...σκεφτομαι μιπως ειμαι οριακος αφου κανω κακο στον εαυτο μου κ θελω να μου κανω κακο η να πεθανω για να καταλαβουν ολοι οτι με χασανε μια κ καλη κ να νιωσουνε κατι για μενα.ψυχοραγω...

μπορει να με βοηθησει καποιος θα ηθελα λιγο βοηθεια

παρακαλω πολυ καποιος υπευθυνος να με κατατοπισει?

μην πτοείσαι φίλε, τάχουν οι υπολογιστές αυτά. Γράψτο ξανά σε word, σώστο και δοκίμασε πάλι.

Καλησπερα σας!εχω ξεκινησει εδω κ εναμιση μηνα φαρμακευτικη αγωγη,πηγαινοντας σε ψυχιατρο με zoloft 100 mg παιρνοντας πλεον πια 50 το πρωι κ 100 το βραδυ,καθως επισης κ lexotanile των 1.5 mg απο μισο πρωι μεσημερι βραδυ.η διαγνωση που μου εγινε απο το γιατρο δεν ητανε ακριβης,καταθλιψη μου ειπε,εχοντας του βεβαια περιγραψει κ ψυχαναγκαστικα συμπτωματα που εχω κ καποιες εμμονες ιδεες.ετσι λοιπον μου εδωσε αυτη την αγωγη.ξεκινησα σταδιακα ανα 3 μερες να αυξανω τη δοση των αντικαταθληπτικων,ξεκινον� �ας με μισο πρωι κ βραδυ.μεχρι τοτε δν ειδα καποια αλλαγη στη διαθεση μου,ξερω οτι τα συγκεκριμενα φαρμακα για να δρασουν θελουν ενα με εναμιση μηνα.οταν εφτασε η στιγμη να παρω ολοκρηρο το zoloft των 100 mg το πρωι μου ηρθε ο ουρανος σφοντυλι.ειχα απιστευτη ταχυκαρδια,ανησυχια κ νευρικοτητα.ανεβηκα λοιπον στο μηχανακι να παω στη δουλεια μου κ τοτε εφαγα μεγαλυτερο σκαμπιλι.οδηγουσα κ ολα μου φαινοντουσαν σαν ταινια,αρχισα κ φρικαριζα,συναντησα κ ενα φιλο στο δρομο κ κατεβαλα μεγαλη προσπαθεια για μην καταλαβει πως ειμαι.φτανοντας στη δουλεια,κοιταζω στον καθρεφτη κ βλεπω τα ματια μου να εχουνε γουρλωσει λες κ ειχα παρει καποια ναρκωτικη ουσια.οι επομενες ωρες στη δουλεια κυλησανεμε παρα πολλα νευρα,εχανα την ψυχραιμια μου με το παραμικρο,ηθελα να βρισω τους πελατες,αλλα κρατηθηκα.περασανε τελικα οι ωρες μπουκωσα κ το lexotanile κ ηρθα παλι καλα στα ισια μου,γιατο πραγματικα φοβηθηκα μηπως δεν επανελθω.κατοπιν τουτου τηλεφωνησα στο γιατρο κ τον ενημερωσα για το τι μου συνεβη κ μου ειπε να επιστρεψω στην προηγουμενη δοσολογια των 50 πρωι 50 βραδυ,πραγμα πουμε ανακουφησε γιατι δεν ειχα σκοπο να χασω το μυαλο.σας μιλαω ειλικρινα οτι ετσι ενιωθα κ εχω εμπειρια απ"αυτα γιατι στο παρελθον εχω συναναστραφει διαφορες ναρκωτικες ουσιες κ bad trips που βεβαια ηταν πολυ χειροτερα κ σε μεγαλυτερη ενταση απ"αυτο που ενιωσα με το zoloft.συνεχισα λοιπον με τη δοσολογια που ειχα πριν κ δν ξαναειχα αντιστοιχο προβλημα,αλλα δεν ειδα κ καποια ιδιαιτερη βελτιωση.το μονο που ειδα ειναι οτι μου εκμηδενισε τους ψυχαναγκασμους που ειχα.επισης στην αρχη το lexotanile με ηρεμουσε κ με χαλαρωνε αρκετα σε σημειο που δεν μπορουσα να μιλησω αλλα τωρα 1μιση μηνα μετα το παιρνω δν το παιρνω δεν καταλαβαινω τιποτα.επισης επισκεφτηκα ξανα τον γιατρο κ μου αυξησε τη δοση στα 50 πρωι κ βραδυ πηγε στα 100.παρ"ολο λοιπον που επανηλθα στη δοση που μου εκανε το θεμα δν μου ξαναδημιουργησε τιποτα παρομοιο.το θεμα ειναι οτι 1μιση μηνα μετα δν μπορω να ηρεμησω κ να νιωσω καλυτερα κ εχουν αρχισει να επιβεβαιονονται οι ανυσιχιες μου οτι τα χαπια δν θα με βοηθησουν.ξερω πολυ καλα τι μου φταει κ ειμαι ετσι κ το προβλημα παραμενει,οποτε πως να νιωσω καλυτερα?μαγικα ειναι αυτα τα χαπια?ειμαι παντεμενος εδω κ 1μιση χρονο κ εχω κ ενα παιδακι 15 μηνων.προβληματα εποικινωνιας ειχα παντα με τη γυναικα μου,κ οταν δεν ητανε επισημα συζηγος μου κ απλα μεναμε μαζι ειχαμε τσακωμους μεγαλης εντασης,αλλα απ"τη στιγμη που γεννηθηκε το παιδι το πραγμα ξεφυγε απο καθε ελεγχο.η γυναικα μου ειχε μια δυσκολη ομολογουμενως γεννα, το παιδι ουτε μηνα απο τη γεννα εισηχθηκε σε νοσοκομειο γιατι ειχε μια φλεγμονη που του προκαλεσε μολυνση,η πεθερα μου που μεχρι τοτε δεν ειχα κανενα προβλημα εγκατασταθηκε σπιτι μας κ ανελαβε πρωτοβουλιες σε σχεση με το παιδι,οι γονεις μου μπηκαν στο περιθωριο κ οι συγκρουσεις με τη γυναικα επανηλθαν.αποτελεσμα τουτου ηταν να διαταραχθει παρα πολυ η σχεση μας,οσο κ με τους στενους μας συγγενεισ γονεις αδελφια κτλ.κ να αρχισει η γυναικα μου να εχει μια ακρως επιθετικη σταση απεναντι μου κ το οικογενειακο μου περιβαλον.αντοιστιχα κ η οικογενεια της.περα απο τις προσβολες που ανταλασα με τη γυναικα μου ειχα κ τις προσβολες απο το οικογενειακο της περιβαλον να αντιμετωπισω.η γυναικα μου ξεφυγε απο καθε ελεγχο,με εβριζε ασυστολα κ μενα κ τους δικους κ ειχε φτασει σε σημειο να πιστευει οτι θελαμε να της παρουμε το παιδι.καταφερα σε συνενοηση με την αδερφη της να παμε σ"εναν ψυχιατρο,ο οποιος της διεγνωσε επιλοχειο καταθλιψη.ετσι λοιπον ξεκινησε φαρμακευτικη αγωγη κ αποφασισε να παει να μεινει για το καλοκαιρι μαζι με τη μητερα της κ το μωρο στο χωριο της.ετσι πηρα κ εγω την αδεια μου κ ανεβηκαμε ολοι μαζι στο χωριο της,αφου εκει ενιωθε οτι θα μπορουσε να συνελεθει κ να εχει τη φροντιδα της μητερας της με το μωρο γιατι η ιδια δν μπορουσε να ανταπεξελθει ξεκινοντας τη θεραεια.ητανε σε κακα χαλια,ειδικα τον πρωτο καιρο με τα φαρμακα.επαιρνε seropram κ xanax κ ητανε χαλια ειχε συνεχεις κρισεις πανικου ανα διαστηματα μεσα στη μερα κ δν μπορουσε να ηρεμησει.κ εγω επισης ημουνα σε απελπιστικη κατασταση κατασταση εμεινα σε ενα σπιτι που ειχα 10 μερες απιστευτη εχθροτητα κ απο κεινη κ απο την οικογενεια της,παρ"ολα αυτα τα εβαλα στην ακρη κ προσπαθησα οσο πιο πολυ μπορω να τη στηριξω καθησυχαζοντας τη κ προσφεροντας οσο πιο πολυ βοηθεια μπορω,παρ"ολο που η ψυχουλα μου ηξερε πως ενιωθα εκει μεσα.ξενος κ εχθρος κ οτι εγω εφταιγα για την κατασταση της γυναικας μου.οι 10 μερες περασαν με τα πολλα κ εγω επεστρεψα αθηνα για να παω για δουλεια.η γυναικα μου εξακολουθουσε να ειναι χαλια κ να με κατηγορει οτι εγω της το εκανα αυτο κ μετα απο ενα μηνα με την συγκεκριμενη αγωγη σε εποικινωνια με το γιατρο την αλλαξε κ τη θεση του seropram που κριθηκε αναποτελεσματικο,πηρε το effexor.ολο αυτο τον καιρο που ημουνα μακρια απο τη γυναικα μου κ το παιδι μουτην επαιρνα καθημερινα τηλ.3 με 4 φορες τη μερα για να μαφω πως ειναι κ να την καθησυχασω οτι ολα θα πανε καλα.εν τω μεταξυ εγω ημουνα σε απιστευτα χαλια με την ολη καταστασηβρισκομενος μακρια απο τη γυναικα μου κ το νεογεννητο παιδι μου,μονος σ"ενα σπιτι,δουλευοντας πολυ κ ανησυχωντας κ για τους 2 τους,εχοντας κ επισης κ το αναθεμα απο την οικογενεια της για αυτα που ειχανε συμβει.μετα απο 1μιση μηνα η μικρη ξαναρρωστησε επρεπε να παει στο νοσοκομειο να κανει εξεταση για ουρολοιμωξη κ η γυναικα μου ητανε παλι σε πληρη αναστατωση,κατανοητο κ βρηκε παλι να ξεσπασει σε μενα κ να με κατηγορει για ολα,ενω η θεραπεια με τα efexor πηγαινε πολυ καλα κ αισθανοταν πολυ καλυτερα.απαιτουσε ενω ητανε αυγουστος κ στη δουλεια μου ειχαμε μεινει 3 κ ο κουκος να φυγω κ να παω να της παρω μιλωντας μου με απαισιο κ αδιαφοροντας.τελικα τις γυρισε ο γαμπρος μου ενω ειχα κανονισει να παω εγω δημιουργοντας ολοκρηρο θεμα στη δουλεια για να λειψω.ετσι λοιπον επιστεψανε σπιτι μαζι ομως παλι με την πεθερα μου,η οποια εξακολουθουσε να εχει το ιδιο απαραδεκτο τροπο απεναντι μου.τελικα το παιδι ειχε μια απλη ιωση περασε λιγο ηρεμα ο καιρος κ εφτασε η μερα που οι δικοι θα ερχοντουσαν να ξαναδουν το μωρο μετα απο 3μηνες σχεδον.η γυναικα μου ξεσπαθωσε απεναντι μου μπροστα στους δικους μου βριζοντας με κ απαξιωνοντας με με το χειροτερο τροπο.εφτασε ο καιρος να μετακομισουμε σε αλλο σπιτι γιατι δν βγαιναμε οικονομικα,αρχισαμε παλι να τσακωνομαστε συνεχως,προσπαθωντας να της εξηγησω τοσο καιρο οτι κ εγω ημουνα σε μαυρα χαλια,ειλικρινα το τι εχουμε περασει δν περιγραφεται.με εδιωξε απο το σπιτι μας,ξεφτιλιζοντας με,επεστρεψα,μετακομισαμε τελικα κοντα στους δικους κ συνεχισαμε να εχουμε πλεον πια μια κακιστη σχεση.τσακωμοι μπροστα στο παιδι φωνες,χειροδεικιες,καταστα σεις απεριγραπτες.η μανα της ερχοτανε σπιτι ολο αυτον τον καιρο μεχρι τωρα,χωρις να ρωτηθω κ με προσεβαλε σε καθε ευκαιρια.οι τσακωμοι με τη γυναικα μου ητανε εκτος οριων.οταν φτανω εξω απο τα ορια μου απελπιζομαι κ κανω κακο στον εαυτο μου,με χτυπαω με μπουνιες,χτυπαω στο κεφαλι μου στον τοιχο,θελω να μου κανω κακο,πρωτα απ"ολους σε μενα κ μετα στη γυναικα μου.εχω προσπαθησει απειρες φορες να της μιλησω κ να της εξηγησω κ οτι εγω ειμαι ανθρωπος κ δν αντεχω αλλο αυτον τον πολεμο,παμε κ σεοικογενειακο συμβουλο εδω κ κανα χρονο υστερα απο προτροπη του ψυχειαρου της αλλα δν ειδαμε προκοπη.να υπογραμισω οτι η μηερα της ειναι σπιτι μας καθε μηνα κ καθε φορα που ερχεται δν χανει ευκαιρια να με προσβαλει κ η γυναικα μου δν κανει τιποτα γι"αυτο.εγω τα καταπινω γιατι σεβομαι την ηλικια της κ δν θελω να της φωναξω για να μην αισθανθει η γυναικα μου ασχημα,ενω αντιθετως αυτη εχει φερθει στους γονεις μου με το χειροτερο τροπο,οταν αυτοι απεναντι της ειναι τυπος κ υπγραμμος κ στεκονται στο ενα ποδι.ετσι λοιπον κατεληξε στο πως ειμαι σημερα,ενω ημουνα ενας ανθρωπος κοινωνικος,χαβαλες,εποικιν ωνιακος να τα εχω χασει ολα αυτα να μην μπορω να συνανασταφω κανεναν κ να ειμαι εξω απο το σπιτι μου το οποιο ειναι ιδιοκτησια των γονιων μου κ να μενω πια μαζι τους τον τελευταιο 1μισι μηνα,πριν καταρευσω ολοκληρωτικα κ παω στον ψυχιατρο.τον εναμισι μηνα αυτο οιυ πηγα στο γιατρο κ ξεκινησα θεραπεια η γυναικα μου ειναι εντελως απυσα,εχει φερει παλι τη μανα της στο σπιτι μας ενω της ζητησα να μην το κανει για να μπορεσω να μεινω κ εγω μαζι της κ με το παιδι κ με εγραψε κανονικα.ειμαι σε αθλια κατασταση,νιωθω προδομενος,ενα μηδενικο που δν τον σεβεται κανενας.ειμαι σεαυτη την κατασταση κ δν εχω καμια συμπαρασταση απο την συντροφο μου,ενω εγω οταν ητανε ετσι αυτη σταθηκα διπλα της κ στο παιδι μου,παρ"ολο τισ προσβολες που ετρωγα.ειμαι σε αθλια κατασταση παλι σημερα που ειχα εποικινωνια με τη γυναικα μου καταληξαμε να τσακωθουμε κ μαλλον τελικως να χωρισουμε.ετσι λοιπον δν περνω καμια βοηθεια ουτε απο τα χαπια κ εχω απελπιστει.δν ξερω τι εχω...σκεφτομαι μιπως ειμαι οριακος αφου κανω κακο στον εαυτο μου κ θελω να μου κανω κακο η να πεθανω για να καταλαβουν ολοι οτι με χασανε μια κ καλη κ να νιωσουνε κατι για μενα.ψυχοραγω...

τελος το κλεινω το θεμα,λυπαμαι

Quote:

---

Originally Posted by anarmodios

Καλησπερα σας! εχω ξεκινησει εδω κ εναμιση μηνα φαρμακευτικη αγωγη, πηγαινοντας σε ψυχιατρο με zoloft 100 mg παιρνοντας πλεον πια 50 το πρωι κ 100 το βραδυ, καθως επισης κ lexotanile των 1. 5 mg απο μισο πρωι μεσημερι βραδυ. η διαγνωση που μου εγινε απο το γιατρο δεν ητανε ακριβης, καταθλιψη μου ειπε, εχοντας του βεβαια περιγραψει κ ψυχαναγκαστικα συμπτωματα που εχω κ καποιες εμμονες ιδεες. ετσι λοιπον μου εδωσε αυτη την αγωγη. ξεκινησα σταδιακα ανα 3 μερες να αυξανω τη δοση των αντικαταθληπτικων, ξεκινοντας με μισο πρωι κ βραδυ. μεχρι τοτε δν ειδα καποια αλλαγη στη διαθεση μου, ξερω οτι τα συγκεκριμενα φαρμακα για να δρασουν θελουν ενα με εναμιση μηνα. οταν εφτασε η στιγμη να παρω ολοκρηρο το zoloft των 100 mg το πρωι μου ηρθε ο ουρανος σφοντυλι. ειχα απιστευτη ταχυκαρδια, ανησυχια κ νευρικοτητα. ανεβηκα λοιπον στο μηχανακι να παω στη δουλεια μου κ τοτε εφαγα μεγαλυτερο σκαμπιλι. οδηγουσα κ ολα μου φαινοντουσαν σαν ταινια, αρχισα κ φρικαριζα, συναντησα κ ενα φιλο στο δρομο κ κατεβαλα μεγαλη προσπαθεια για μην καταλαβει πως ειμαι. φτανοντας στη δουλεια, κοιταζω στον καθρεφτη κ βλεπω τα ματια μου να εχουνε γουρλωσει λες κ ειχα παρει καποια ναρκωτικη ουσια. οι επομενες ωρες στη δουλεια κυλησανεμε παρα πολλα νευρα, εχανα την ψυχραιμια μου με το παραμικρο, ηθελα να βρισω τους πελατες, αλλα κρατηθηκα. περασανε τελικα οι ωρες μπουκωσα κ το lexotanile κ ηρθα παλι καλα στα ισια μου, γιατο πραγματικα φοβηθηκα μηπως δεν επανελθω. κατοπιν τουτου τηλεφωνησα στο γιατρο κ τον ενημερωσα για το τι μου συνεβη κ μου ειπε να επιστρεψω στην προηγουμενη δοσολογια των 50 πρωι 50 βραδυ, πραγμα πουμε ανακουφησε γιατι δεν ειχα σκοπο να χασω το μυαλο. σας μιλαω ειλικρινα οτι ετσι ενιωθα κ εχω εμπειρια απ"αυτα γιατι στο παρελθον εχω συναναστραφει διαφορες ναρκωτικες ουσιες κ bad trips που βεβαια ηταν πολυ χειροτερα κ σε μεγαλυτερη ενταση απ"αυτο που ενιωσα με το zoloft. συνεχισα λοιπον με τη δοσολογια που ειχα πριν κ δν ξαναειχα αντιστοιχο προβλημα, αλλα δεν ειδα κ καποια ιδιαιτερη βελτιωση. το μονο που ειδα ειναι οτι μου εκμηδενισε τους ψυχαναγκασμους που ειχα. επισης στην αρχη το lexotanile με ηρεμουσε κ με χαλαρωνε αρκετα σε σημειο που δεν μπορουσα να μιλησω αλλα τωρα 1μιση μηνα μετα το παιρνω δν το παιρνω δεν καταλαβαινω τιποτα. επισης επισκεφτηκα ξανα τον γιατρο κ μου αυξησε τη δοση στα 50 πρωι κ βραδυ πηγε στα 100. παρ"ολο λοιπον που επανηλθα στη δοση που μου εκανε το θεμα δν μου ξαναδημιουργησε τιποτα παρομοιο. το θεμα ειναι οτι 1μιση μηνα μετα δν μπορω να ηρεμησω κ να νιωσω καλυτερα κ εχουν αρχισει να επιβεβαιονονται οι ανυσιχιες μου οτι τα χαπια δν θα με βοηθησουν. ξερω πολυ καλα τι μου φταει κ ειμαι ετσι κ το προβλημα παραμενει, οποτε πως να νιωσω καλυτερα? μαγικα ειναι αυτα τα χαπια? ειμαι παντεμενος εδω κ 1μιση χρονο κ εχω κ ενα παιδακι 15 μηνων. προβληματα εποικινωνιας ειχα παντα με τη γυναικα μου, κ οταν δεν ητανε επισημα συζηγος μου κ απλα μεναμε μαζι ειχαμε τσακωμους μεγαλης εντασης, αλλα απ"τη στιγμη που γεννηθηκε το παιδι το πραγμα ξεφυγε απο καθε ελεγχο. η γυναικα μου ειχε μια δυσκολη ομολογουμενως γεννα, το παιδι ουτε μηνα απο τη γεννα εισηχθηκε σε νοσοκομειο γιατι ειχε μια φλεγμονη που του προκαλεσε μολυνση, η πεθερα μου που μεχρι τοτε δεν ειχα κανενα προβλημα εγκατασταθηκε σπιτι μας κ ανελαβε πρωτοβουλιες σε σχεση με το παιδι, οι γονεις μου μπηκαν στο περιθωριο κ οι συγκρουσεις με τη γυναικα επανηλθαν. αποτελεσμα τουτου ηταν να διαταραχθει παρα πολυ η σχεση μας, οσο κ με τους στενους μας συγγενεισ γονεις αδελφια κτλ. κ να αρχισει η γυναικα μου να εχει μια ακρως επιθετικη σταση απεναντι μου κ το οικογενειακο μου περιβαλον. αντοιστιχα κ η οικογενεια της. περα απο τις προσβολες που ανταλασα με τη γυναικα μου ειχα κ τις προσβολες απο το οικογενειακο της περιβαλον να αντιμετωπισω. η γυναικα μου ξεφυγε απο καθε ελεγχο, με εβριζε ασυστολα κ μενα κ τους δικους κ ειχε φτασει σε σημειο να πιστευει οτι θελαμε να της παρουμε το παιδι. καταφερα σε συνενοηση με την αδερφη της να παμε σ"εναν ψυχιατρο, ο οποιος της διεγνωσε επιλοχειο καταθλιψη. ετσι λοιπον ξεκινησε φαρμακευτικη αγωγη κ αποφασισε να παει να μεινει για το καλοκαιρι μαζι με τη μητερα της κ το μωρο στο χωριο της. ετσι πηρα κ εγω την αδεια μου κ ανεβηκαμε ολοι μαζι στο χωριο της, αφου εκει ενιωθε οτι θα μπορουσε να συνελεθει κ να εχει τη φροντιδα της μητερας της με το μωρο γιατι η ιδια δν μπορουσε να ανταπεξελθει ξεκινοντας τη θεραεια. ητανε σε κακα χαλια, ειδικα τον πρωτο καιρο με τα φαρμακα. επαιρνε seropram κ xanax κ ητανε χαλια ειχε συνεχεις κρισεις πανικου ανα διαστηματα μεσα στη μερα κ δν μπορουσε να ηρεμησει. κ εγω επισης ημουνα σε απελπιστικη κατασταση κατασταση εμεινα σε ενα σπιτι που ειχα 10 μερες απιστευτη εχθροτητα κ απο κεινη κ απο την οικογενεια της, παρ"ολα αυτα τα εβαλα στην ακρη κ προσπαθησα οσο πιο πολυ μπορω να τη στηριξω καθησυχαζοντας τη κ προσφεροντας οσο πιο πολυ βοηθεια μπορω, παρ"ολο που η ψυχουλα μου ηξερε πως ενιωθα εκει μεσα. ξενος κ εχθρος κ οτι εγω εφταιγα για την κατασταση της γυναικας μου. οι 10 μερες περασαν με τα πολλα κ εγω επεστρεψα αθηνα για να παω για δουλεια. η γυναικα μου εξακολουθουσε να ειναι χαλια κ να με κατηγορει οτι εγω της το εκανα αυτο κ μετα απο ενα μηνα με την συγκεκριμενη αγωγη σε εποικινωνια με το γιατρο την αλλαξε κ τη θεση του seropram που κριθηκε αναποτελεσματικο, πηρε το effexor. ολο αυτο τον καιρο που ημουνα μακρια απο τη γυναικα μου κ το παιδι μουτην επαιρνα καθημερινα τηλ. 3 με 4 φορες τη μερα για να μαφω πως ειναι κ να την καθησυχασω οτι ολα θα πανε καλα. εν τω μεταξυ εγω ημουνα σε απιστευτα χαλια με την ολη καταστασηβρισκομενος μακρια απο τη γυναικα μου κ το νεογεννητο παιδι μου, μονος σ"ενα σπιτι, δουλευοντας πολυ κ ανησυχωντας κ για τους 2 τους, εχοντας κ επισης κ το αναθεμα απο την οικογενεια της για αυτα που ειχανε συμβει. μετα απο 1μιση μηνα η μικρη ξαναρρωστησε επρεπε να παει στο νοσοκομειο να κανει εξεταση για ουρολοιμωξη κ η γυναικα μου ητανε παλι σε πληρη αναστατωση, κατανοητο κ βρηκε παλι να ξεσπασει σε μενα κ να με κατηγορει για ολα, ενω η θεραπεια με τα efexor πηγαινε πολυ καλα κ αισθανοταν πολυ καλυτερα. απαιτουσε ενω ητανε αυγουστος κ στη δουλεια μου ειχαμε μεινει 3 κ ο κουκος να φυγω κ να παω να της παρω μιλωντας μου με απαισιο κ αδιαφοροντας. τελικα τις γυρισε ο γαμπρος μου ενω ειχα κανονισει να παω εγω δημιουργοντας ολοκρηρο θεμα στη δουλεια για να λειψω. ετσι λοιπον επιστεψανε σπιτι μαζι ομως παλι με την πεθερα μου, η οποια εξακολουθουσε να εχει το ιδιο απαραδεκτο τροπο απεναντι μου. τελικα το παιδι ειχε μια απλη ιωση περασε λιγο ηρεμα ο καιρος κ εφτασε η μερα που οι δικοι θα ερχοντουσαν να ξαναδουν το μωρο μετα απο 3μηνες σχεδον. η γυναικα μου ξεσπαθωσε απεναντι μου μπροστα στους δικους μου βριζοντας με κ απαξιωνοντας με με το χειροτερο τροπο. εφτασε ο καιρος να μετακομισουμε σε αλλο σπιτι γιατι δν βγαιναμε οικονομικα, αρχισαμε παλι να τσακωνομαστε συνεχως, προσπαθωντας να της εξηγησω τοσο καιρο οτι κ εγω ημουνα σε μαυρα χαλια, ειλικρινα το τι εχουμε περασει δν περιγραφεται. με εδιωξε απο το σπιτι μας, ξεφτιλιζοντας με, επεστρεψα, μετακομισαμε τελικα κοντα στους δικους κ συνεχισαμε να εχουμε πλεον πια μια κακιστη σχεση. τσακωμοι μπροστα στο παιδι φωνες, χειροδεικιες, καταστασεις απεριγραπτες. η μανα της ερχοτανε σπιτι ολο αυτον τον καιρο μεχρι τωρα, χωρις να ρωτηθω κ με προσεβαλε σε καθε ευκαιρια. οι τσακωμοι με τη γυναικα μου ητανε εκτος οριων. οταν φτανω εξω απο τα ορια μου απελπιζομαι κ κανω κακο στον εαυτο μου, με χτυπαω με μπουνιες, χτυπαω στο κεφαλι μου στον τοιχο, θελω να μου κανω κακο, πρωτα απ"ολους σε μενα κ μετα στη γυναικα μου. εχω προσπαθησει απειρες φορες να της μιλησω κ να της εξηγησω κ οτι εγω ειμαι ανθρωπος κ δν αντεχω αλλο αυτον τον πολεμο, παμε κ σεοικογενειακο συμβουλο εδω κ κανα χρονο υστερα απο προτροπη του ψυχειαρου της αλλα δν ειδαμε προκοπη. να υπογραμισω οτι η μηερα της ειναι σπιτι μας καθε μηνα κ καθε φορα που ερχεται δν χανει ευκαιρια να με προσβαλει κ η γυναικα μου δν κανει τιποτα γι"αυτο. εγω τα καταπινω γιατι σεβομαι την ηλικια της κ δν θελω να της φωναξω για να μην αισθανθει η γυναικα μου ασχημα, ενω αντιθετως αυτη εχει φερθει στους γονεις μου με το χειροτερο τροπο, οταν αυτοι απεναντι της ειναι τυπος κ υπγραμμος κ στεκονται στο ενα ποδι. ετσι λοιπον κατεληξε στο πως ειμαι σημερα, ενω ημουνα ενας ανθρωπος κοινωνικος, χαβαλες, εποικινωνιακος να τα εχω χασει ολα αυτα να μην μπορω να συνανασταφω κανεναν κ να ειμαι εξω απο το σπιτι μου το οποιο ειναι ιδιοκτησια των γονιων μου κ να μενω πια μαζι τους τον τελευταιο 1μισι μηνα, πριν καταρευσω ολοκληρωτικα κ παω στον ψυχιατρο. τον εναμισι μηνα αυτο οιυ πηγα στο γιατρο κ ξεκινησα θεραπεια η γυναικα μου ειναι εντελως απυσα, εχει φερει παλι τη μανα της στο σπιτι μας ενω της ζητησα να μην το κανει για να μπορεσω να μεινω κ εγω μαζι της κ με το παιδι κ με εγραψε κανονικα. ειμαι σε αθλια κατασταση, νιωθω προδομενος, ενα μηδενικο που δν τον σεβεται κανενας. ειμαι σεαυτη την κατασταση κ δν εχω καμια συμπαρασταση απο την συντροφο μου, ενω εγω οταν ητανε ετσι αυτη σταθηκα διπλα της κ στο παιδι μου, παρ"ολο τισ προσβολες που ετρωγα. ειμαι σε αθλια κατασταση παλι σημερα που ειχα εποικινωνια με τη γυναικα μου καταληξαμε να τσακωθουμε κ μαλλον τελικως να χωρισουμε. ετσι λοιπον δν περνω καμια βοηθεια ουτε απο τα χαπια κ εχω απελπιστει. δν ξερω τι εχω. . . σκεφτομαι μιπως ειμαι οριακος αφου κανω κακο στον εαυτο μου κ θελω να μου κανω κακο η να πεθανω για να καταλαβουν ολοι οτι με χασανε μια κ καλη κ να νιωσουνε κατι για μενα. ψυχοραγω. . .
συγνωμη για το μακροσκελες post αλλα μου φαινεται οτι δν θα ξανασηκωσω ποτε πια κεφαλι. δν μπορω να διανοηθω οτι το παιδι μου θα μεγαλωσει μακρια απο μενα. . . δεν φταει τιποτα το παιδι που εχει γονεις με σοβαρα προβληματα. ειμαι σε αδιεξοδο. . .

---

OΚ τώρα?
Βάζε κανένα κενό μετά απο σημεία στιξης ρε συ. . . γιαυτο δεν εμφανιζόταν το κείμενο σου. . . τώρα να σου πω και την αλήθεια έτσι οπως ειναι γραμμένο δε ξέρω ποιος θα έχει το κουράγιο να το διαβάσει! Συγγνώμη. . .

Quote:

---

Originally Posted by anarmodios

Καλησπερα σας!εχω ξεκινησει εδω κ εναμιση μηνα φαρμακευτικη αγωγη,πηγαινοντας σε ψυχιατρο με zoloft 100 mg παιρνοντας πλεον πια 50 το πρωι κ 100 το βραδυ,καθως επισης κ lexotanile των 1.5 mg απο μισο πρωι μεσημερι βραδυ.η διαγνωση που μου εγινε απο το γιατρο δεν ητανε ακριβης,καταθλιψη μου ειπε,εχοντας του βεβαια περιγραψει κ ψυχαναγκαστικα συμπτωματα που εχω κ καποιες εμμονες ιδεες.ετσι λοιπον μου εδωσε αυτη την αγωγη.ξεκινησα σταδιακα ανα 3 μερες να αυξανω τη δοση των αντικαταθληπτικων,ξεκινον� �ας με μισο πρωι κ βραδυ.μεχρι τοτε δν ειδα καποια αλλαγη στη διαθεση μου,ξερω οτι τα συγκεκριμενα φαρμακα για να δρασουν θελουν ενα με εναμιση μηνα.οταν εφτασε η στιγμη να παρω ολοκρηρο το zoloft των 100 mg το πρωι μου ηρθε ο ουρανος σφοντυλι.ειχα απιστευτη ταχυκαρδια,ανησυχια κ νευρικοτητα.ανεβηκα λοιπον στο μηχανακι να παω στη δουλεια μου κ τοτε εφαγα μεγαλυτερο σκαμπιλι.οδηγουσα κ ολα μου φαινοντουσαν σαν ταινια,αρχισα κ φρικαριζα,συναντησα κ ενα φιλο στο δρομο κ κατεβαλα μεγαλη προσπαθεια για μην καταλαβει πως ειμαι.φτανοντας στη δουλεια,κοιταζω στον καθρεφτη κ βλεπω τα ματια μου να εχουνε γουρλωσει λες κ ειχα παρει καποια ναρκωτικη ουσια.οι επομενες ωρες στη δουλεια κυλησανεμε παρα πολλα νευρα,εχανα την ψυχραιμια μου με το παραμικρο,ηθελα να βρισω τους πελατες,αλλα κρατηθηκα.περασανε τελικα οι ωρες μπουκωσα κ το lexotanile κ ηρθα παλι καλα στα ισια μου,γιατο πραγματικα φοβηθηκα μηπως δεν επανελθω.κατοπιν τουτου τηλεφωνησα στο γιατρο κ τον ενημερωσα για το τι μου συνεβη κ μου ειπε να επιστρεψω στην προηγουμενη δοσολογια των 50 πρωι 50 βραδυ,πραγμα πουμε ανακουφησε γιατι δεν ειχα σκοπο να χασω το μυαλο.σας μιλαω ειλικρινα οτι ετσι ενιωθα κ εχω εμπειρια απ"αυτα γιατι στο παρελθον εχω συναναστραφει διαφορες ναρκωτικες ουσιες κ bad trips που βεβαια ηταν πολυ χειροτερα κ σε μεγαλυτερη ενταση απ"αυτο που ενιωσα με το zoloft.συνεχισα λοιπον με τη δοσολογια που ειχα πριν κ δν ξαναειχα αντιστοιχο προβλημα,αλλα δεν ειδα κ καποια ιδιαιτερη βελτιωση.το μονο που ειδα ειναι οτι μου εκμηδενισε τους ψυχαναγκασμους που ειχα.επισης στην αρχη το lexotanile με ηρεμουσε κ με χαλαρωνε αρκετα σε σημειο που δεν μπορουσα να μιλησω αλλα τωρα 1μιση μηνα μετα το παιρνω δν το παιρνω δεν καταλαβαινω τιποτα.επισης επισκεφτηκα ξανα τον γιατρο κ μου αυξησε τη δοση στα 50 πρωι κ βραδυ πηγε στα 100.παρ"ολο λοιπον που επανηλθα στη δοση που μου εκανε το θεμα δν μου ξαναδημιουργησε τιποτα παρομοιο.το θεμα ειναι οτι 1μιση μηνα μετα δν μπορω να ηρεμησω κ να νιωσω καλυτερα κ εχουν αρχισει να επιβεβαιονονται οι ανυσιχιες μου οτι τα χαπια δν θα με βοηθησουν.ξερω πολυ καλα τι μου φταει κ ειμαι ετσι κ το προβλημα παραμενει,οποτε πως να νιωσω καλυτερα?μαγικα ειναι αυτα τα χαπια?ειμαι παντεμενος εδω κ 1μιση χρονο κ εχω κ ενα παιδακι 15 μηνων.προβληματα εποικινωνιας ειχα παντα με τη γυναικα μου,κ οταν δεν ητανε επισημα συζηγος μου κ απλα μεναμε μαζι ειχαμε τσακωμους μεγαλης εντασης,αλλα απ"τη στιγμη που γεννηθηκε το παιδι το πραγμα ξεφυγε απο καθε ελεγχο.η γυναικα μου ειχε μια δυσκολη ομολογουμενως γεννα, το παιδι ουτε μηνα απο τη γεννα εισηχθηκε σε νοσοκομειο γιατι ειχε μια φλεγμονη που του προκαλεσε μολυνση,η πεθερα μου που μεχρι τοτε δεν ειχα κανενα προβλημα εγκατασταθηκε σπιτι μας κ ανελαβε πρωτοβουλιες σε σχεση με το παιδι,οι γονεις μου μπηκαν στο περιθωριο κ οι συγκρουσεις με τη γυναικα επανηλθαν.αποτελεσμα τουτου ηταν να διαταραχθει παρα πολυ η σχεση μας,οσο κ με τους στενους μας συγγενεισ γονεις αδελφια κτλ.κ να αρχισει η γυναικα μου να εχει μια ακρως επιθετικη σταση απεναντι μου κ το οικογενειακο μου περιβαλον.αντοιστιχα κ η οικογενεια της.περα απο τις προσβολες που ανταλασα με τη γυναικα μου ειχα κ τις προσβολες απο το οικογενειακο της περιβαλον να αντιμετωπισω.η γυναικα μου ξεφυγε απο καθε ελεγχο,με εβριζε ασυστολα κ μενα κ τους δικους κ ειχε φτασει σε σημειο να πιστευει οτι θελαμε να της παρουμε το παιδι.καταφερα σε συνενοηση με την αδερφη της να παμε σ"εναν ψυχιατρο,ο οποιος της διεγνωσε επιλοχειο καταθλιψη.ετσι λοιπον ξεκινησε φαρμακευτικη αγωγη κ αποφασισε να παει να μεινει για το καλοκαιρι μαζι με τη μητερα της κ το μωρο στο χωριο της.ετσι πηρα κ εγω την αδεια μου κ ανεβηκαμε ολοι μαζι στο χωριο της,αφου εκει ενιωθε οτι θα μπορουσε να συνελεθει κ να εχει τη φροντιδα της μητερας της με το μωρο γιατι η ιδια δν μπορουσε να ανταπεξελθει ξεκινοντας τη θεραεια.ητανε σε κακα χαλια,ειδικα τον πρωτο καιρο με τα φαρμακα.επαιρνε seropram κ xanax κ ητανε χαλια ειχε συνεχεις κρισεις πανικου ανα διαστηματα μεσα στη μερα κ δν μπορουσε να ηρεμησει.κ εγω επισης ημουνα σε απελπιστικη κατασταση κατασταση εμεινα σε ενα σπιτι που ειχα 10 μερες απιστευτη εχθροτητα κ απο κεινη κ απο την οικογενεια της,παρ"ολα αυτα τα εβαλα στην ακρη κ προσπαθησα οσο πιο πολυ μπορω να τη στηριξω καθησυχαζοντας τη κ προσφεροντας οσο πιο πολυ βοηθεια μπορω,παρ"ολο που η ψυχουλα μου ηξερε πως ενιωθα εκει μεσα.ξενος κ εχθρος κ οτι εγω εφταιγα για την κατασταση της γυναικας μου.οι 10 μερες περασαν με τα πολλα κ εγω επεστρεψα αθηνα για να παω για δουλεια.η γυναικα μου εξακολουθουσε να ειναι χαλια κ να με κατηγορει οτι εγω της το εκανα αυτο κ μετα απο ενα μηνα με την συγκεκριμενη αγωγη σε εποικινωνια με το γιατρο την αλλαξε κ τη θεση του seropram που κριθηκε αναποτελεσματικο,πηρε το effexor.ολο αυτο τον καιρο που ημουνα μακρια απο τη γυναικα μου κ το παιδι μουτην επαιρνα καθημερινα τηλ.3 με 4 φορες τη μερα για να μαφω πως ειναι κ να την καθησυχασω οτι ολα θα πανε καλα.εν τω μεταξυ εγω ημουνα σε απιστευτα χαλια με την ολη καταστασηβρισκομενος μακρια απο τη γυναικα μου κ το νεογεννητο παιδι μου,μονος σ"ενα σπιτι,δουλευοντας πολυ κ ανησυχωντας κ για τους 2 τους,εχοντας κ επισης κ το αναθεμα απο την οικογενεια της για αυτα που ειχανε συμβει.μετα απο 1μιση μηνα η μικρη ξαναρρωστησε επρεπε να παει στο νοσοκομειο να κανει εξεταση για ουρολοιμωξη κ η γυναικα μου ητανε παλι σε πληρη αναστατωση,κατανοητο κ βρηκε παλι να ξεσπασει σε μενα κ να με κατηγορει για ολα,ενω η θεραπεια με τα efexor πηγαινε πολυ καλα κ αισθανοταν πολυ καλυτερα.απαιτουσε ενω ητανε αυγουστος κ στη δουλεια μου ειχαμε μεινει 3 κ ο κουκος να φυγω κ να παω να της παρω μιλωντας μου με απαισιο κ αδιαφοροντας.τελικα τις γυρισε ο γαμπρος μου ενω ειχα κανονισει να παω εγω δημιουργοντας ολοκρηρο θεμα στη δουλεια για να λειψω.ετσι λοιπον επιστεψανε σπιτι μαζι ομως παλι με την πεθερα μου,η οποια εξακολουθουσε να εχει το ιδιο απαραδεκτο τροπο απεναντι μου.τελικα το παιδι ειχε μια απλη ιωση περασε λιγο ηρεμα ο καιρος κ εφτασε η μερα που οι δικοι θα ερχοντουσαν να ξαναδουν το μωρο μετα απο 3μηνες σχεδον.η γυναικα μου ξεσπαθωσε απεναντι μου μπροστα στους δικους μου βριζοντας με κ απαξιωνοντας με με το χειροτερο τροπο.εφτασε ο καιρος να μετακομισουμε σε αλλο σπιτι γιατι δν βγαιναμε οικονομικα,αρχισαμε παλι να τσακωνομαστε συνεχως,προσπαθωντας να της εξηγησω τοσο καιρο οτι κ εγω ημουνα σε μαυρα χαλια,ειλικρινα το τι εχουμε περασει δν περιγραφεται.με εδιωξε απο το σπιτι μας,ξεφτιλιζοντας με,επεστρεψα,μετακομισαμε τελικα κοντα στους δικους κ συνεχισαμε να εχουμε πλεον πια μια κακιστη σχεση.τσακωμοι μπροστα στο παιδι φωνες,χειροδεικιες,καταστα σεις απεριγραπτες.η μανα της ερχοτανε σπιτι ολο αυτον τον καιρο μεχρι τωρα,χωρις να ρωτηθω κ με προσεβαλε σε καθε ευκαιρια.οι τσακωμοι με τη γυναικα μου ητανε εκτος οριων.οταν φτανω εξω απο τα ορια μου απελπιζομαι κ κανω κακο στον εαυτο μου,με χτυπαω με μπουνιες,χτυπαω στο κεφαλι μου στον τοιχο,θελω να μου κανω κακο,πρωτα απ"ολους σε μενα κ μετα στη γυναικα μου.εχω προσπαθησει απειρες φορες να της μιλησω κ να της εξηγησω κ οτι εγω ειμαι ανθρωπος κ δν αντεχω αλλο αυτον τον πολεμο,παμε κ σεοικογενειακο συμβουλο εδω κ κανα χρονο υστερα απο προτροπη του ψυχειαρου της αλλα δν ειδαμε προκοπη.να υπογραμισω οτι η μηερα της ειναι σπιτι μας καθε μηνα κ καθε φορα που ερχεται δν χανει ευκαιρια να με προσβαλει κ η γυναικα μου δν κανει τιποτα γι"αυτο.εγω τα καταπινω γιατι σεβομαι την ηλικια της κ δν θελω να της φωναξω για να μην αισθανθει η γυναικα μου ασχημα,ενω αντιθετως αυτη εχει φερθει στους γονεις μου με το χειροτερο τροπο,οταν αυτοι απεναντι της ειναι τυπος κ υπγραμμος κ στεκονται στο ενα ποδι.ετσι λοιπον κατεληξε στο πως ειμαι σημερα,ενω ημουνα ενας ανθρωπος κοινωνικος,χαβαλες,εποικιν ωνιακος να τα εχω χασει ολα αυτα να μην μπορω να συνανασταφω κανεναν κ να ειμαι εξω απο το σπιτι μου το οποιο ειναι ιδιοκτησια των γονιων μου κ να μενω πια μαζι τους τον τελευταιο 1μισι μηνα,πριν καταρευσω ολοκληρωτικα κ παω στον ψυχιατρο.τον εναμισι μηνα αυτο οιυ πηγα στο γιατρο κ ξεκινησα θεραπεια η γυναικα μου ειναι εντελως απυσα,εχει φερει παλι τη μανα της στο σπιτι μας ενω της ζητησα να μην το κανει για να μπορεσω να μεινω κ εγω μαζι της κ με το παιδι κ με εγραψε κανονικα.ειμαι σε αθλια κατασταση,νιωθω προδομενος,ενα μηδενικο που δν τον σεβεται κανενας.ειμαι σεαυτη την κατασταση κ δν εχω καμια συμπαρασταση απο την συντροφο μου,ενω εγω οταν ητανε ετσι αυτη σταθηκα διπλα της κ στο παιδι μου,παρ"ολο τισ προσβολες που ετρωγα.ειμαι σε αθλια κατασταση παλι σημερα που ειχα εποικινωνια με τη γυναικα μου καταληξαμε να τσακωθουμε κ μαλλον τελικως να χωρισουμε.ετσι λοιπον δν περνω καμια βοηθεια ουτε απο τα χαπια κ εχω απελπιστει.δν ξερω τι εχω...σκεφτομαι μιπως ειμαι οριακος αφου κανω κακο στον εαυτο μου κ θελω να μου κανω κακο η να πεθανω για να καταλαβουν ολοι οτι με χασανε μια κ καλη κ να νιωσουνε κατι για μενα.ψυχοραγω...
συγνωμη για το μακροσκελες post αλλα μου φαινεται οτι δν θα ξανασηκωσω ποτε πια κεφαλι.δν μπορω να διανοηθω οτι το παιδι μου θα μεγαλωσει μακρια απο μενα...δεν φταει τιποτα το παιδι που εχει γονεις με σοβαρα προβληματα.ειμαι σε αδιεξοδο...

---

πιστευω να φανει αλλα..... εχω παθει κοκομπλοκο!!! πρεπει να σκεφτω για να σου απαντησω κατι.............. τι?

τι εχει γινει? μπορουμε να διαβασουμε το ποστ πατωντας ¨απαντηση με παραθεση"
διαβαζωντας το θα ελεγα να πατε σε οικογενειακο συμβουλο ,αλλα βλεπω οτι το κανατε!!! δν φαινεται η γυναικα σου να σου δινει 2η ευκαιρια ή μηπως δν τη βλεπεις εσυ?
εχεις κανει κατι αθελα σου κ φτασατε σε αυτο το σημειο? μηπως λεω....
Η απαντηση μου θα ηταν οτι μαλλον δν επρεπε να ησασταν μαζι απο τν αρχη εφ΄οσων ειχατε προβληματα, αλλα το θεμα ειναι τι κανουμε τωρα!!!!
μια προταση μου θα ηταν..... εαν προσπαθεις να επικοινωνησεις μαζι της κ δν το δεχεται, η δν μπορεις να εκφραστεις .....
στειλε της ενα γραμμα.... ναι! γραμμα!
γραψε ΟΤΙ ακριβως συμβαινει, οτι ακριβως νιωθεις κ οτι ακριβως σκεφτεσαι!!! ακομα κ τους φοβους σου....
μια γυναικα που θελει να κρατησει το σπιτι της θα το διαβασει κ θα το κατανοησει.... ΑΛΛΑ αν σε περιπτωση την εχεις χτυπησει μαλλον δυσκολα τα πραγματα!!! πες της τι σε ενοχλει..ομορφα!!! ακομα κ για τη μητερα της, μη χρησιμοποιωντας χαρακτηρισμους.... το πολυ πολυ εκτυπωσε αυτο το ποστ για να μαθει κ τν δικη σου πλευρα γιατι νομιζω οτι δν εχει καταλαβει..... ΜΙΛΗΣΕ ΤΗΣ!!! αυτη τη στιγμη εχετε δικη σας οικογενεια κ δν θα πρεπει να μπαινουν αναμεσα σας τριτοι... ακομα κ γονεις!!!

υγ. αλλαξτε συμβουλο!!!

Quote:

---

Originally Posted by anarmodios

Καλησπερα σας!εχω ξεκινησει εδω κ εναμιση μηνα φαρμακευτικη αγωγη,πηγαινοντας σε ψυχιατρο με zoloft 100 mg παιρνοντας πλεον πια 50 το πρωι κ 100 το βραδυ,καθως επισης κ lexotanile των 1.5 mg απο μισο πρωι μεσημερι βραδυ.η διαγνωση που μου εγινε απο το γιατρο δεν ητανε ακριβης,καταθλιψη μου ειπε,εχοντας του βεβαια περιγραψει κ ψυχαναγκαστικα συμπτωματα που εχω κ καποιες εμμονες ιδεες.ετσι λοιπον μου εδωσε αυτη την αγωγη.ξεκινησα σταδιακα ανα 3 μερες να αυξανω τη δοση των αντικαταθληπτικων,ξεκινον� �ας με μισο πρωι κ βραδυ.μεχρι τοτε δν ειδα καποια αλλαγη στη διαθεση μου,ξερω οτι τα συγκεκριμενα φαρμακα για να δρασουν θελουν ενα με εναμιση μηνα.οταν εφτασε η στιγμη να παρω ολοκρηρο το zoloft των 100 mg το πρωι μου ηρθε ο ουρανος σφοντυλι.ειχα απιστευτη ταχυκαρδια,ανησυχια κ νευρικοτητα.ανεβηκα λοιπον στο μηχανακι να παω στη δουλεια μου κ τοτε εφαγα μεγαλυτερο σκαμπιλι.οδηγουσα κ ολα μου φαινοντουσαν σαν ταινια,αρχισα κ φρικαριζα,συναντησα κ ενα φιλο στο δρομο κ κατεβαλα μεγαλη προσπαθεια για μην καταλαβει πως ειμαι.φτανοντας στη δουλεια,κοιταζω στον καθρεφτη κ βλεπω τα ματια μου να εχουνε γουρλωσει λες κ ειχα παρει καποια ναρκωτικη ουσια.οι επομενες ωρες στη δουλεια κυλησανεμε παρα πολλα νευρα,εχανα την ψυχραιμια μου με το παραμικρο,ηθελα να βρισω τους πελατες,αλλα κρατηθηκα.περασανε τελικα οι ωρες μπουκωσα κ το lexotanile κ ηρθα παλι καλα στα ισια μου,γιατο πραγματικα φοβηθηκα μηπως δεν επανελθω.κατοπιν τουτου τηλεφωνησα στο γιατρο κ τον ενημερωσα για το τι μου συνεβη κ μου ειπε να επιστρεψω στην προηγουμενη δοσολογια των 50 πρωι 50 βραδυ,πραγμα πουμε ανακουφησε γιατι δεν ειχα σκοπο να χασω το μυαλο.σας μιλαω ειλικρινα οτι ετσι ενιωθα κ εχω εμπειρια απ"αυτα γιατι στο παρελθον εχω συναναστραφει διαφορες ναρκωτικες ουσιες κ bad trips που βεβαια ηταν πολυ χειροτερα κ σε μεγαλυτερη ενταση απ"αυτο που ενιωσα με το zoloft.συνεχισα λοιπον με τη δοσολογια που ειχα πριν κ δν ξαναειχα αντιστοιχο προβλημα,αλλα δεν ειδα κ καποια ιδιαιτερη βελτιωση.το μονο που ειδα ειναι οτι μου εκμηδενισε τους ψυχαναγκασμους που ειχα.επισης στην αρχη το lexotanile με ηρεμουσε κ με χαλαρωνε αρκετα σε σημειο που δεν μπορουσα να μιλησω αλλα τωρα 1μιση μηνα μετα το παιρνω δν το παιρνω δεν καταλαβαινω τιποτα.επισης επισκεφτηκα ξανα τον γιατρο κ μου αυξησε τη δοση στα 50 πρωι κ βραδυ πηγε στα 100.παρ"ολο λοιπον που επανηλθα στη δοση που μου εκανε το θεμα δν μου ξαναδημιουργησε τιποτα παρομοιο.το θεμα ειναι οτι 1μιση μηνα μετα δν μπορω να ηρεμησω κ να νιωσω καλυτερα κ εχουν αρχισει να επιβεβαιονονται οι ανυσιχιες μου οτι τα χαπια δν θα με βοηθησουν.ξερω πολυ καλα τι μου φταει κ ειμαι ετσι κ το προβλημα παραμενει,οποτε πως να νιωσω καλυτερα?μαγικα ειναι αυτα τα χαπια?ειμαι παντεμενος εδω κ 1μιση χρονο κ εχω κ ενα παιδακι 15 μηνων.προβληματα εποικινωνιας ειχα παντα με τη γυναικα μου,κ οταν δεν ητανε επισημα συζηγος μου κ απλα μεναμε μαζι ειχαμε τσακωμους μεγαλης εντασης,αλλα απ"τη στιγμη που γεννηθηκε το παιδι το πραγμα ξεφυγε απο καθε ελεγχο.η γυναικα μου ειχε μια δυσκολη ομολογουμενως γεννα, το παιδι ουτε μηνα απο τη γεννα εισηχθηκε σε νοσοκομειο γιατι ειχε μια φλεγμονη που του προκαλεσε μολυνση,η πεθερα μου που μεχρι τοτε δεν ειχα κανενα προβλημα εγκατασταθηκε σπιτι μας κ ανελαβε πρωτοβουλιες σε σχεση με το παιδι,οι γονεις μου μπηκαν στο περιθωριο κ οι συγκρουσεις με τη γυναικα επανηλθαν.αποτελεσμα τουτου ηταν να διαταραχθει παρα πολυ η σχεση μας,οσο κ με τους στενους μας συγγενεισ γονεις αδελφια κτλ.κ να αρχισει η γυναικα μου να εχει μια ακρως επιθετικη σταση απεναντι μου κ το οικογενειακο μου περιβαλον.αντοιστιχα κ η οικογενεια της.περα απο τις προσβολες που ανταλασα με τη γυναικα μου ειχα κ τις προσβολες απο το οικογενειακο της περιβαλον να αντιμετωπισω.η γυναικα μου ξεφυγε απο καθε ελεγχο,με εβριζε ασυστολα κ μενα κ τους δικους κ ειχε φτασει σε σημειο να πιστευει οτι θελαμε να της παρουμε το παιδι.καταφερα σε συνενοηση με την αδερφη της να παμε σ"εναν ψυχιατρο,ο οποιος της διεγνωσε επιλοχειο καταθλιψη.ετσι λοιπον ξεκινησε φαρμακευτικη αγωγη κ αποφασισε να παει να μεινει για το καλοκαιρι μαζι με τη μητερα της κ το μωρο στο χωριο της.ετσι πηρα κ εγω την αδεια μου κ ανεβηκαμε ολοι μαζι στο χωριο της,αφου εκει ενιωθε οτι θα μπορουσε να συνελεθει κ να εχει τη φροντιδα της μητερας της με το μωρο γιατι η ιδια δν μπορουσε να ανταπεξελθει ξεκινοντας τη θεραεια.ητανε σε κακα χαλια,ειδικα τον πρωτο καιρο με τα φαρμακα.επαιρνε seropram κ xanax κ ητανε χαλια ειχε συνεχεις κρισεις πανικου ανα διαστηματα μεσα στη μερα κ δν μπορουσε να ηρεμησει.κ εγω επισης ημουνα σε απελπιστικη κατασταση κατασταση εμεινα σε ενα σπιτι που ειχα 10 μερες απιστευτη εχθροτητα κ απο κεινη κ απο την οικογενεια της,παρ"ολα αυτα τα εβαλα στην ακρη κ προσπαθησα οσο πιο πολυ μπορω να τη στηριξω καθησυχαζοντας τη κ προσφεροντας οσο πιο πολυ βοηθεια μπορω,παρ"ολο που η ψυχουλα μου ηξερε πως ενιωθα εκει μεσα.ξενος κ εχθρος κ οτι εγω εφταιγα για την κατασταση της γυναικας μου.οι 10 μερες περασαν με τα πολλα κ εγω επεστρεψα αθηνα για να παω για δουλεια.η γυναικα μου εξακολουθουσε να ειναι χαλια κ να με κατηγορει οτι εγω της το εκανα αυτο κ μετα απο ενα μηνα με την συγκεκριμενη αγωγη σε εποικινωνια με το γιατρο την αλλαξε κ τη θεση του seropram που κριθηκε αναποτελεσματικο,πηρε το effexor.ολο αυτο τον καιρο που ημουνα μακρια απο τη γυναικα μου κ το παιδι μουτην επαιρνα καθημερινα τηλ.3 με 4 φορες τη μερα για να μαφω πως ειναι κ να την καθησυχασω οτι ολα θα πανε καλα.εν τω μεταξυ εγω ημουνα σε απιστευτα χαλια με την ολη καταστασηβρισκομενος μακρια απο τη γυναικα μου κ το νεογεννητο παιδι μου,μονος σ"ενα σπιτι,δουλευοντας πολυ κ ανησυχωντας κ για τους 2 τους,εχοντας κ επισης κ το αναθεμα απο την οικογενεια της για αυτα που ειχανε συμβει.μετα απο 1μιση μηνα η μικρη ξαναρρωστησε επρεπε να παει στο νοσοκομειο να κανει εξεταση για ουρολοιμωξη κ η γυναικα μου ητανε παλι σε πληρη αναστατωση,κατανοητο κ βρηκε παλι να ξεσπασει σε μενα κ να με κατηγορει για ολα,ενω η θεραπεια με τα efexor πηγαινε πολυ καλα κ αισθανοταν πολυ καλυτερα.απαιτουσε ενω ητανε αυγουστος κ στη δουλεια μου ειχαμε μεινει 3 κ ο κουκος να φυγω κ να παω να της παρω μιλωντας μου με απαισιο κ αδιαφοροντας.τελικα τις γυρισε ο γαμπρος μου ενω ειχα κανονισει να παω εγω δημιουργοντας ολοκρηρο θεμα στη δουλεια για να λειψω.ετσι λοιπον επιστεψανε σπιτι μαζι ομως παλι με την πεθερα μου,η οποια εξακολουθουσε να εχει το ιδιο απαραδεκτο τροπο απεναντι μου.τελικα το παιδι ειχε μια απλη ιωση περασε λιγο ηρεμα ο καιρος κ εφτασε η μερα που οι δικοι θα ερχοντουσαν να ξαναδουν το μωρο μετα απο 3μηνες σχεδον.η γυναικα μου ξεσπαθωσε απεναντι μου μπροστα στους δικους μου βριζοντας με κ απαξιωνοντας με με το χειροτερο τροπο.εφτασε ο καιρος να μετακομισουμε σε αλλο σπιτι γιατι δν βγαιναμε οικονομικα,αρχισαμε παλι να τσακωνομαστε συνεχως,προσπαθωντας να της εξηγησω τοσο καιρο οτι κ εγω ημουνα σε μαυρα χαλια,ειλικρινα το τι εχουμε περασει δν περιγραφεται.με εδιωξε απο το σπιτι μας,ξεφτιλιζοντας με,επεστρεψα,μετακομισαμε τελικα κοντα στους δικους κ συνεχισαμε να εχουμε πλεον πια μια κακιστη σχεση.τσακωμοι μπροστα στο παιδι φωνες,χειροδεικιες,καταστα σεις απεριγραπτες.η μανα της ερχοτανε σπιτι ολο αυτον τον καιρο μεχρι τωρα,χωρις να ρωτηθω κ με προσεβαλε σε καθε ευκαιρια.οι τσακωμοι με τη γυναικα μου ητανε εκτος οριων.οταν φτανω εξω απο τα ορια μου απελπιζομαι κ κανω κακο στον εαυτο μου,με χτυπαω με μπουνιες,χτυπαω στο κεφαλι μου στον τοιχο,θελω να μου κανω κακο,πρωτα απ"ολους σε μενα κ μετα στη γυναικα μου.εχω προσπαθησει απειρες φορες να της μιλησω κ να της εξηγησω κ οτι εγω ειμαι ανθρωπος κ δν αντεχω αλλο αυτον τον πολεμο,παμε κ σεοικογενειακο συμβουλο εδω κ κανα χρονο υστερα απο προτροπη του ψυχειαρου της αλλα δν ειδαμε προκοπη.να υπογραμισω οτι η μηερα της ειναι σπιτι μας καθε μηνα κ καθε φορα που ερχεται δν χανει ευκαιρια να με προσβαλει κ η γυναικα μου δν κανει τιποτα γι"αυτο.εγω τα καταπινω γιατι σεβομαι την ηλικια της κ δν θελω να της φωναξω για να μην αισθανθει η γυναικα μου ασχημα,ενω αντιθετως αυτη εχει φερθει στους γονεις μου με το χειροτερο τροπο,οταν αυτοι απεναντι της ειναι τυπος κ υπγραμμος κ στεκονται στο ενα ποδι.ετσι λοιπον κατεληξε στο πως ειμαι σημερα,ενω ημουνα ενας ανθρωπος κοινωνικος,χαβαλες,εποικιν ωνιακος να τα εχω χασει ολα αυτα να μην μπορω να συνανασταφω κανεναν κ να ειμαι εξω απο το σπιτι μου το οποιο ειναι ιδιοκτησια των γονιων μου κ να μενω πια μαζι τους τον τελευταιο 1μισι μηνα,πριν καταρευσω ολοκληρωτικα κ παω στον ψυχιατρο.τον εναμισι μηνα αυτο οιυ πηγα στο γιατρο κ ξεκινησα θεραπεια η γυναικα μου ειναι εντελως απυσα,εχει φερει παλι τη μανα της στο σπιτι μας ενω της ζητησα να μην το κανει για να μπορεσω να μεινω κ εγω μαζι της κ με το παιδι κ με εγραψε κανονικα.ειμαι σε αθλια κατασταση,νιωθω προδομενος,ενα μηδενικο που δν τον σεβεται κανενας.ειμαι σεαυτη την κατασταση κ δν εχω καμια συμπαρασταση απο την συντροφο μου,ενω εγω οταν ητανε ετσι αυτη σταθηκα διπλα της κ στο παιδι μου,παρ"ολο τισ προσβολες που ετρωγα.ειμαι σε αθλια κατασταση παλι σημερα που ειχα εποικινωνια με τη γυναικα μου καταληξαμε να τσακωθουμε κ μαλλον τελικως να χωρισουμε.ετσι λοιπον δν περνω καμια βοηθεια ουτε απο τα χαπια κ εχω απελπιστει.δν ξερω τι εχω...σκεφτομαι μιπως ειμαι οριακος αφου κανω κακο στον εαυτο μου κ θελω να μου κανω κακο η να πεθανω για να καταλαβουν ολοι οτι με χασανε μια κ καλη κ να νιωσουνε κατι για μενα.ψυχοραγω...
συγνωμη για το μακροσκελες post αλλα μου φαινεται οτι δν θα ξανασηκωσω ποτε πια κεφαλι.δν μπορω να διανοηθω οτι το παιδι μου θα μεγαλωσει μακρια απο μενα...δεν φταει τιποτα το παιδι που εχει γονεις με σοβαρα προβληματα.ειμαι σε αδιεξοδο...

---

.................................................. ....................................

οπως ειπε κ ο hapydays πιο πανω μπορειτε να δειτε ολοκρηρο το post μου πατωντας απαντηση με παραθεση.

Αναρμόδιε, θα μπορέσεις να είσαι κοντά στο παιδί σου ευκολότερα, αν καταφέρεις να έχεις μια πολιτισμένη συνεννοήση με την μητέρα του παιδιού.
Αυτή τη στιγμή όμως η κατάσταση που υπάρχει κάνει πολύ κακό και στον καθένα σας ξεχωριστά και στη σχέση σας και στο παιδί.
Νομίζω ότι σε αυτή τη φάση δεν έχει νόημα να κάνετε συμβουλευτική σαν ζευγάρι, αλλά θα ήταν πιο ωφέλιμο να κρατήσετε αποστάσεις και να κοιτάξει ο καθένας σας να ηρεμήσει και να ανασυγκροτηθεί.
Ζήτα βοήθεια και κάνε συστηματικά ατομική συμβουλευτική και ψυχοθεραπεία, γιατί έχεις πελαγώσει και πιέζεσαι από παντού. Τα φάρμακα από μόνα τους δεν θα σε βοηθήσουν να οργανώσεις ξανά τη ζωή σου και τις σκέψεις σου και να πάρεις αποφάσεις.

μετα απο 2 μηνες σχεδον με την θεραπεια με zoloft δεν εχω δει σχεδον κανενα αποτελεσμα κ ισα ισα βουλιαζω ολο κ πιο βαθια.πηρα το γιατρο κ μου ειπε να αυξησω στο maximum τη δοση δηλ. 100 το πρωι κ 100 το βραδυ κ αν δεν δουμε βελτιωση απο αυτο,αλλαζουμε φαρμακα.κοινως γινομαι πειραματοζωο.απλα αναρωτιεμαι ρε παιδια οτι φαρμακο κ να δοκιμασεις αν εχεις τοσο σοβαρο προβλημα στη ζωη σου και δν εχεις τη στηριξη του κατα 7 χρονια συντροφου σου,αλλα σε αντιμετωπιζει με πληρη αδιαφορια,σε τι μπορει να βοηθησει το οποιοδηποτε φαρμακο?δεν μπορω να διαχειριστω την ολη κατασταση,εκει που βρισκω το κουραγιο να χωρισω,παλι την επομενη στιγμη γινομαι αδυναμος κ καταληγο παλι ρακος.δεν μπορω να φανταστω οτι το παιδι μου θα μεγαλωνει μακρια μου,οπως δν μπορω κ την προδοσια που βιωνω απο τη συζυγο μου σε μια τοσο δυσκολη στιγμη στη ζωη μου.ειμαι ακομη εκτος σπιτιου οσο καιρο δηλ.εχει ξεκινησει η θεραπεια.πλεον πια δν μπορω ουτε να δουλεψω,σκεφτομαι συνεχεια αυτα τα πραγματα,εχω αρχισει να πινω κ καθημερινα αλκοολ κ οι σκεψεις αυτοκαταστροφης ειναι εδω δυνατοτερες απο ποτε...

κανεις ρε παιδια?

Αναρμόδιε,
ομολογουμένως δυσκολεύτηκα να διαβάσω το θέμα σου και να το καταλάβω, αν το κατάλαβα...
Θεωρώ ότι πρέπει να απευθυνθείς σε έναν ειδικό ψυχικής υγείας, που να σε βοηθήσει να διαχειριστείς την κατάσταση μέσω της συζήτησης και όχι αποκλειστικά και μόνο με φάρμακα. Τα φάρμακα βοηθάνε οργανικά, μην περιμένεις να αλλάξεις τρόπο σκέψης και ζωής και όλα αυτόματα και μαγικά να διορθωθούν επειδή αύξησες τη δόση.
Βάλε τα προβλήματα σε μια σειρά και δες τί μπορείς να κάνεις και τί μπορεί να γίνει...

ειμαι στη χειροτερη ψυχολογικη κατασταση που θα μπορουσα.2 μηνες και περιμενω ποτε θα φιλοτιμηθει η γυναικα μου να κανουμε μια κουβεντα για το μελλον της οικογενειας μας,ετσι ωστε αυτη ι ιστορια να παρει ενα τελος ειτε θετικο ειτε αρνητικο.ολο κατι της τυχαινει,ολο αποφευγει.ο γιατρος στην προ 10ημερου επισκεψη μου μου ειπε οτι αυτο πρεπει να τελειωνει,γιατι αυτος ειναι κ ο λογος που δεν εχει αποδωσει η θεραπεια μου.μου ειπε να κοψουμε τα φαρμακα κ υστερα απο δικη μου πιεση τελικως δεχτηκε να συνεχισω την αγωγη,με την προυποθεση να τελειωσω αυτην την κατασταση που συντηρειται τοσο καιρο κ με κραταει δεσμιο της.ετσι ενω προχθες ειχα κανονισει με τη γυναικα μου να βρεθουμε,παλι της προεκυψε κατι κ το ακυρωσαμε.οχι μονο δεν με βοηθαει να νιωσω καποια ασφαλεια κ να με κανει να νιωσω λιγο καλυτερα, αλλα το αντιθετο.εχει φερει κ τη μανα της που εχει κανει πολλα οπως ανφερω στο αρχικο ποστ κ κυλαει τη ζωη κανονικα οσο εγςσυνεχως βυθιζομαι. και μου λεει κιολας οτι με αγαπαει.μετα απο αυτη την ακυρωση εχασα την ψυχραιμια μου κ πηγα απο το σπιτι μας οποθ τσακωθηκα τοσο με τη γυναικα μου, αλλα πολυ περισοτερο με την μανα της.εχασα τον ελεγχο κ της μιλησα πολυ ασχημα οπως βεβαια κ αυτη.ενιωσα οτι μετα απ"αυτο τελειωσανε ολα κ ετσι ειναι,η μανα της της παροτρυνε συνεχως για δικηγορο κ πως με ανεχεται κ οτι πεσανε σε παλιοσογο κτλ. γυρισα στους δικους μου κ κατερευσα ολοκρηρωτικα. οτι ειχα χτισει στη ζωη μου κατερευσε. το παιδακι μου θα το χασω οριστικα κ δεν αντεχω ουτε αυτο να χασω αλλα κ την γυναικα μου την οποια ακομα αγαπω.ηπια πολλες μπυρες,πηρα κ καμια 10 λεξοτανιλ κ προσπαθησα να δωσω ενα τελος αλλα δεν εγινε τιποτα.με πηγανε στο νοσοκομειο, μου κανανε πλυση στομαχου κ τελος.αποτυχια. δεν ξερω που θα βρω δυναμη να συνεχισω τη ζωη μου,πεον πια δν μπορω να κανω τιποτα.ουτε να βγω εξω,ουτε καν να δουλεψω. λειπω απο τη δουλεια 2 βδομαδες κ δεν νομιζω να μπορεσω να ξαναπαω.αν μπορει κ ξερει καποιος να μου απαντησει, επειδη δν βρισκω το γιατρο μου το πρωι δν πηρα τα ζολοφτ κ τα λεξοτανιλ το βραδυ μπορω να συνεχισω κανονικα?

ευχαριστω πολυ για τη βοηθεια σας.