Δεν μπορώ να δεχτώ τον χωρισμό
Γειά σας,θα ήθελα να σας πω το προβλημά μου για να μου πείτε τι άλλο μπορώ να κάνω,αν υπάρχει κάτι άλλο που δεν το βλέπω τώρα..Χώρισα μετά απο ένα χρόνο και κάτι με το αγόρι μου και όπως καταλαβαίνετε είμαι στο στάδιο της άρνησης,δεν μπορώ να δεχτώ τον χωρισμό κλαίω ώρες ατελείωτες η κάθε μου μέρα είναι ένας γολγοθάς και απλά δεν μπορώ να συνεχίσω τη ζωή μου για κανέναν λόγο..Να τα πάρω απο την αρχή είμαι 28 και το αγόρι μου 29 μετά απο ένα χρόνο μιας υπέροχης σχέσης χωρίς τσακωμούς χωρίς ιδιαίτερα προβλήματα,μου έτυχε μια επαγγελματική πρόταση σε άλλη πόλη..εγώ το σκεφτόμουν γιατί δεν ήθελα να απομακρυνθούμε ούτε να βλεπόμαστε μια στο τόσο..εκείνος έκανε τα πάντα για να μείνω μου έδινε δύναμη κουράγιο και αγάπη για να μείνω και να τα καταφέρουμε όλα μαζί και μιας και είχε και μια καλή δουλειά μου είπε πως σε κανένα τρίμηνο θα μέναμε και μαζί πιάσω δεν πιάσω δουλειά.Ήρθε σπίτι μου εξέφρασε τα ειλικρινή του αισθήματα,δεν ξέρω αν ήταν κίνηση πανικού για να μείνω..Τελικά έμεινα δεν άντεχα στην ιδέα του χωρισμού..και τα πράγματα προχώρησαν,γνωρίστηκα και με τους δικούς του,γνωρίστηκαν και οι δικοί μας...ως που το τετράμηνο που είχα στο μυαλό μου πέρασε για τη συμβίωση.Μίλησα στους δικούς μου και είπα πως θέλω βοήθεια ως που να πιάσω μια δουλειά να μείνω μαζί του και δέχτηκαν να με βοηθήσουν,έτσι είπαμε να μαζέψουμε χρήματα και σε περίπου 7 μήνες να νοικιάσουμε ένα σπιτάκι να γίνει το όνειρο πραγματικότητα.Εκείνος ήθελε άμεσα να αρραβωνιαστούμε.Εμένα δεν με μάραινε το δαχτυλίδι στο δάχτυλο και το θεωρούσα τζάμπα λεφτα,επέμενε όμως και είπα εντάξει.Το ανακοίνωσε σε όλους.Τα πράγματα έβαιναν καλώς..Αφου ανακοινώσαμε και δια στοματός του στους δικούς μου πως θα μείνουμε μαζί..ήταν όλα φανταστικά...Ως που πέρασαν 3-4 μέρες και τα πράγματα άλλαξαν..Έκατσε και το σκέφτηκε λέει και δεν βγαίνει για συγκατοίκηση και θέλει να περιμένω 2 χρόνια να μαζέψει λεφτά να παντρεύτούμε γιατι δεν θέλει να παίρνει χρήματα απο τους δικούς μου και όταν τα μαζέψει να παντρευτούμε και να πάμε να μείνουμε ή σπίτι του ή σπίτι μου...Δεν το κρύβω οτι τσαντίστηκα..Τί ζητούσα?Εγώ και εκείνος σε ένα σπιτάκι μόνοι μας κ να περνάμε όπως όλος ο κόσμος σήμερα...στερημένα αλλα ενωμένοι!Τελοσπάντων.. του πρότεινα απο 7 μήνες να το κάνουμε χρόνο μιας και δεν θέλει χρήματα απο τους δικούς μου και αν εγώ έπιανα δουλειά άμεσα να συνεισφέρω εννοείται..ΤΊΠΟΤΑ.Μετά είπε πως για να μείνουμε μαζί πρέπει να παντρευτούμε πρώτα,έτσι δεν γίνεται...Πραγματικά γκρεμιζόταν η γη κάτω απο τα πόδια μου..ΗΤΑΝ ΑΝΕΝΔΟΤΟΣ. Τελικά ήρθαμε σπίτι να το ξεανακοινώσουμε!Του έλεγα πως τώρα αν μου πει να φύγουμε έφευγα μαζί του θα το έκανα...Αν το προβλημά του ήταν ο γάμος και επηρέαζε την συμβίωση ας κάναμε έναν πολιτικό και να μέναμε σε ένα απο τα δυο σπίτια..Ούτε αυτό δεχόταν..Οι δικόι μου πρότειναν κι άλλες λύσεις.Δεν ήθελε καμία.Είπε πως οι δικόι του θέλουν θρησκευτικό ανοιχτό γάμο και δεν μπορούν να τον βοηθήσουν και θέλει να μαζέψει τα χρήματα.Τελικά εκεί μείναμε.Μου είπε τον πιέζω μαλώσαμε και είπα στα νεύρα μου οτι δεν βγάζει πουθενά.περάσαν λίγες μέρες χωρίς να μιλήσουμε.Τον πήρα βρεθήκαμε μου είπε ειναι απογοητευμένος που δεν τον πίστεψα ξαναείπαμε τα ίδια και φύγαμε με μια υπόσχεση να τα ξανασκεφτούμε και οι δυο.Την άλλη μέρα σκέφτηκα να μην κάνω βιαστικές κινήσεις που θα μου στοιχίσουν αργότερα οτι αν δεν τα ζήσω μαζί του δεν θέλω να τα ζήσω με κανέναν,πως θέλω να περιμένω δυο χρόνια και πήρα τις ευθύνες όλες επάνω μου λέγοντας στους δικούς μου οτι εγώ τον πίεσα να μείνουμε μαζί και για να μην με χάσει είπε ναι αλλα δεν τα υπολόγισε καλα,και όλα αυτά για να καταλαγιάσω τα πνεύματα.Του είπα πως τη βρήκα τη λύση,είπε πως δεν θέλει να την ακούσει είναι μπερδεμένος..δεν του έστειλα άλλο τον άφησα να ηρεμήσει.Βγήκε με κοινό μας φίλο και του είπε πως δεν θέλει ούτε να τον ξαναπάρω ούτε τίποτα έσπασε μέσα του αλλα μαγαπάει και δεν ξέρει αν βρει άλλον άνθρωπο σαν εμένα.Του έστειλα σε μήνυμα τη λύση.Δεν απάντησε.Τον παρακάλεσα να βρεθούμε,δεν ήθελε.Τελικα βρεθήκαμε.Εγώ μες στα κλάματα να παρακαλάω εκείνος να είναι ανένδοτος.Να μου λέει μ'αγαπάει αλλα δεν θα είναι ο ίδιος απεναντί μου..εγώ να του λέω να το δοκιμάσουμε..τίποτα αυτός...Μου είπε με άλλαξαν οι δικοί μου,του είπα πως κι εγώ πίστευα για εκείνον,αλλα και έτσι να συνέβη εγώ είμαι εδώ τώρα και σου λέω να τους γράψουμε όλους και να βάλουμε μπρος το σχεδιό σου.Και πάλι δεν με ενδιαφέρουν ούτε γάμος ούτε τίποτα φτάνει να είμαστε μαζί.Α-ΝΕ-ΝΔΟ-ΤΟΣ.Δεν πίστευα στα μάτια μου..Με φίλησε αρκετές φορές,έκλαψε μαζί μου και με ρώτησε αν αλλάξει γνώμη σε μια δύο τρείς πέντε μέρες θα έχει ελπίδες?του είπα πάντα θα έχεις...φεύγοντας τον πέτυχα σε μια στροφή να κλαίει πάνω στο τιμόνι με λυγμούς κατέβηκα τον ρώτησα αν είναι καλά και αυτή ήταν η τελευταία φορά που τον είδα.Την επόμενη μέρα του έστειλα παρακαλώντας πάλι μου έλεγε δεν γίνεται κ οι καταστάσεις μας έφεραν εδώ που μας έφεραν και σάγαπάω δεν πρόκειται να σε ξεπεράσω ποτέ αλλα έσπασα μέσα μου..τον ρωτούσα τι μπορώ να κάνω να τα φτιάξω τα πράγματα..τίποτα μου έλεγε δεν γίνεται..οτι δεν μπορει να συνειδιτοποιήσει οτι χωρίσαμε οτι καλύτερα να πεθάνει και πως δεν θέλει να με δει ακόμα δεν είναι καλά και διάφορα τέτοια...και άλλη μια φορά μετά απο δυο μέρες να δω τι κάνει και μου είπε ένα ξερό καλά εσύ.. Απο τότε έχουν περάσει 10 μέρες..ούτε ξέρω πως κρατιέμαι,νομίζω έκανα ότι μπορούσα..αυτή η ελπίδα του να γυρίσει με κρατάει όρθια...Δεν τρώω δεν κοιμάμαι βλέπω εφιάλτες ΔΕΝ ΖΩ! Πιστεύω πως είναι πολύ επηρεασμένος απο τους δικούς του και τα έχει κάνει τόσο μαντάρα που δεν μπορεί να τα ξεμπερδέψει...Οι φίλοι μας τον παίρνουν τηλ και τον ακούνε χάλια..Απορώ που είναι όλη του η αγάπη?Την κατάπιε?Μέσα σε 5 μέρες πώς σπάς?κι αν σπάς γίνεται να αγαπάς τον άλλον?Πώς γίνεται ρε παιδιά να μην σε νοιάζει αν ζει ο ανθρωπός σου και 10 μέρες να μην στέλνει να δει τί κάνεις?Συγνώμη αν σας κούρασα.Περιμένω τη γνώμη σας και ευχαριστώ προκαταβολικά..
