λεκτικη βια πατερα και γιου αντιμετωπιση????

καλησπερα..δεν ξερω πως να αρχισω γιατι ειμαι τοσο στεναχωρημενη..
δεν εχω να μιλισω καπου για τα οικογενειακα θεματα γιατι ντρεπομαι...ας μην πω πολλα,απλα θα ηθελα καποια συμβουλη για το πως θα μπορουσα να κανω μια ανθρωπινη κουβεντα με τον πατερα μου σε σχεση με τον αδελφο μου.ο αδελφος μου οπως και εγω δεν εχουμε περασει και την καλυτερη παιδικη ηλικια...για μενα δεν με νοιαζει..πιστευω πως εχω ξεπερασει καποια πραγματα εκεινος ομως μεσα του εχει πολλα...και εχθες εγινε μια τρομερη εκρηξη παλι με τον πατερα μου και τον αδελφο μου..πιστεψα πως θα γινουν ασχημα πραγματα αλλα ευτυχως δεν εγιναν...
το θεμα μου ειναι οτι δεν ξερω πως να πιασω τον πατερα μου να του πω οτι δεν ειμαστε μικροι για να μας μιλαει ετσι ασχημα σε σημειο να τον φοβομαστε..ειμαι 29 χρονων και ντρεπομαι που το λεω αλλα, δεν ξερω πως να εκφραστω στον πατερα μου!δεν μου το εμαθε κανεις..θελω τοσο πολυ να του πω οτι μας εχει κανει τοσο κακο αυτη η συμπεριφορα του και πως στεναχωριεμαι για τον αδελφο μου που ειναι 25 ετων!ειναι ολοκληρος αντρας και δεν μπορει να ανεχεται τις προσβολες του πατερα του...εχω τοση θλιψη μεσα μου..σας παρακαλω μια λυση για το πως θα αντιμετοπισω αυτη την κατασταση που συμβαινει τοσα χρονια τωρα?!? υπαρχει ελπιδα να αλλαξει μια τετοια καθημερινοτητα???
ευχαριστω :)

τον φοβοσαστε για καπιο αλλο λογο που θα στον αναλυσω μεσω πμ αν θες μαλον εχει σχεση περισσοτερο οτι σας συμπεριφεροταν ασχημα απο παλια κ σας εμινε αυτο

Πιστεύεις ότι μπορεί να αλλάξει μια τέτοια κατάσταση μετά από 25 χρόνια και βάλε?
Πιστεύεις ότι ένας άνθρωπος όπως ο πατέρας σου, που έχει μάθει να εκφράζεται και να επιβάλλεται με τέτοιο τρόπο μπορεί να αλλάξει στην ηλικία του εύκολα?
Είσαι ήδη σε μια ηλικία στην οποία κάλλιστα φεύγεις από το σπίτι άνετα, όπως και ο αδερφός σου. Γιατί λοιπόν δεν απομακρύνεστε από μια τόσο τοξική οικογενειακή εστία?

Hλιανα καλησπερα. Καταρχην να γνωριζεις οτι το θεμα σου ειναι παρα παρα πολυ συχνο στην ελληνικη οικογενεια και μονο πρωτοτυπο δε το λες. Σαν μια πρωτη παρατηρηση θελω να σου υπογραμμισω ενα τεραστιο λογικο σφαλμα στο οποιο υποπιπτεις και αφορα την αντιληψη απ την οποια εμφορεισαι, οτι με ενα συγκεκριμενο συνολο προτασεων που θα πεις-αν βρεις το κουραγιο-με τον πατερα σου θα λυθει το προβλημα ή τελοσπαντων θα αμβλυνθουν οι αντιθεσεις. Απορησα πραγματικα αν η ηλικια σου ειναι αυτη που γραφεις διαβαζοντας το κειμενο σου. Υπαρχει τροπος αλλαγης αλλα σιγουρα οχι μεσω διαλογου. Τα προβληματα δε λυνονται με το διαλογο. Αυτο μας το ελεγαν οι δασκαλοι στο δημοτικο για να αποποιηθουν τις ευθυνες. Εν κατακλειδι εχεις wrong focus. το θεμα δεν ειναι πως θα πιασεις τον φαδερ ή τι θα του πεις. Σε παρομοιο σκεπτικο απ οτι καταλαβαινω βρισκεται και ο αδερφος σου και ειλικρινα με κανει να απορω γτ μιλαμε για ενηλικες.

Iliana1984,
επειδή ό,τι και να λέμε σε ένα φόρουμ, είναι δύσκολο να αγγίξουμε την ουσία, αν έχεις το χρόνο και τη διάθεση, θα σου σύστηνα να διαβάσεις τα εξής βιβλία της Αλις Μιλλερ
1) οι φυλακές της παιδικής ηλικίας
2) το σώμα δεν ψεύδεται ποτέ

Quote:

---

Originally Posted by Lena01

Iliana1984,
επειδή ό,τι και να λέμε σε ένα φόρουμ, είναι δύσκολο να αγγίξουμε την ουσία, αν έχεις το χρόνο και τη διάθεση, θα σου σύστηνα να διαβάσεις τα εξής βιβλία της Αλις Μιλλερ
1) οι φυλακές της παιδικής ηλικίας
2) το σώμα δεν ψεύδεται ποτέ

---

αυτο πρεπει να το διαβασω κ εγω μου το ελεγε ενας φιλος μου

Αλέξανδρε,
Το "φυλακές της παιδικής ηλικίας" υπάρχει δωρεάν για download στα αγγλικά. Αν ψάξεις στο google, θα το βρεις!
Είναι εξαιρετικό!

θα το κοιταξω παλια διαβαζα συνεχεια

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

θα το κοιταξω παλια διαβαζα συνεχεια

---

o τίτλος στα αγγλικά είναι Prisoners of Childhood:
The Drama of the Gifted Child and the Search for the True Self

ηλιανα και εγω απορησα με την ηλικια σου.εκτος απο στεναχωριμενη εισαι και φοβισμενη...καταρχην εσυ γτ εχεις παρει το ρολο του δικηγορου?ο αδελφος σου ειναι 25 χρονων νομιζω μπορει να υπερασπιστει τον εαυτο του,και αμα δε του αρεσει αυτη η κατασταση μπορει να βρει μια δουλεια και να μεινει μονος του.ΑΝ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΠΕΡΝΑΕΙ ΤΟΣΟ ΧΑΛΙΑ.τωρα οσο αφορα εσενα,λυπαμαι αλλα ο πατερας σου δε θα αλλαξει.και δυστυχως ουτε με τη συζητηση θα αλλαξει.και εγω μεγαλωσα με τετοιο πατερα και στεναχωριομουν και ηλπιζα οτι θα εβρισκα διαφορα 'τρικ' να τον αλλαξω μεχρι που καταλαβα οτι πρεπει να αλλαξω εγω.απλα σταματησα να του δινω σημασια.οταν τον εβλεπα ετοιμο για καβγα απομακρυνομουν η δεν απαντουσα.στην αρχη ειναι δυσκολο αλλα μετα συνηθιζεις.επειδη ομως αυτο δε μπορει να κρατησει για παντα πρεπει να βαλεις τα δυνατα σου να βρεις μια δουλεια(αν δεν εχεις) και να μεινεις καπου μονη σου.δεν ειναι δυνατον να κοντευεις τα 30 και να φοβασαι το πατερα σου...και μεχρι ποτε εχεις σκοπο να μεινεις μαζι του?τωρα θα μου πεις εσυ θελεις να βοηθησεις τον αδελφο σου...αν δεν εισαι εσυ καλα,δεν εισαι ηρεμη,ανεξαρτητη...αν δε μπορεις να βοηθησεις τον εαυτο σου πως θα βοηθησεις τον αδελφο σου????

Καλημέρα παιδιά . Σας ευχαριστώ πολύ που μου απαντήσατε.Το μήνυμα το έγραψα ενώ ήμουν πολύ φορτισμένη συναισθηματικά. Η αλήθεια είναι ότι επειδή έχουμε ζήσει και έχουμε εικόνες από πολλά άσχημα πράγματα να συμβαίνουν στο σπίτι μας ακόμα και τώρα που είμαι ενήλικη αδυνατώ να εκφραστώ σε αυτόν τον άνθρωπο!δεν είναι κολακευτικό αλλά είναι μια πραγματικότητα!το πιο τραγικό είναι ,ότι παρόλα αυτά τον λυπάμαι κιόλας ... Τέλος πάντων Εγώ έχω φύγει από το σπίτι αλλά ο αδελφός μου όχι . Να τονίσω ότι ο μπαμπάς είναι άνεργος τόσα χρόνια με αποτέλεσμα το σπίτι να το συντηρούμε εμείς χρόνια τώρα . Η μητέρα μας είναι συνταξιούχος καταλαβαίνετε ... Το θέμα ειναι οτι ναι παρόλο την ηλικία μου φοβάμαι την αντίδραση του ρε παιδιά αν δεν του αρέσουν αυτά που θα ακούσει,γιατί όταν νευριάζει γίνεται αρκετά βίαιος σε σημείο να βρίζει να σπάει σπρώχνει κ.τ.λ .επίσης τον τελευταίο χρόνο οπότε αγχώνομαι παθαίνω κάτι που δεν έχω καταλάβει ακόμη τι ειναι πιθανόν κρίση πανικου.. Για την ακρίβεια νιώθω πως κάποιος θα μου κάνει κακό ,έχω ταχυσφυγμια και νιώθω πως μου τελειώνει ο αέρας. Όπως,και να έχει παιδιά από οτι είδα στο φόρουμ που έριξα μια ματιΑ εχθές μιας και είμαι νέο μέλος ,έχω να πω οτι το πρόβλημα που αντιμετωπίζω με τον πατέρα μου όσο τεράστιο και να μου μοιάζει τόσα χρόνια τώρα είδα ότι υπάρχουν πολύ πιο δύσκολες και επίπονες καταστάσεις ! δεν θα το αφήσω έτσι !θα βρω δύναμη και θα του μιλήσω !θα δώσω αυτή την ευκαιρία στον εαυτό μου να Τα καταφέρει!σας ευχαριστώ πολύ που με ακούσατε !να είστε όλοι καλά!:-)

λοιπον ο λογος που αδυνατεις να εκφραστεις εχει σχεση με το παρελθον.. για να νοιωσεις πιο ανετα θα σου πω κατι σχετικο απο μενα θυμαμαι καποτε που ο πατερας μου τα εκανε ολα .. στο σπιτι αρκετα μικρος και εγω δε του μιλαγα καθολου

Μάλλον έχεις δίκιο!!!εσύ με τον πατέρα σου τι ακριβώς αντιμετώπιζες δηλαδή;

Κάποια στιγμή που μίλησες αν μίλησες ένιωσες τουλάχιστο κάποια ανακούφιση;

Aυτο ειναι πολυ παλιο βασικα τωρα απλα δε του δινω σημασια και ετσι δε με νιαζει

iliana, θα ήταν νομίζω πολύ καλό να βρείτε κάποιους τρόπους να συντηρείτε τις βασικές βιοτικές σας ανάγκες, χωρίς όμως να νιώθετε εγκλωβισμένοι και δέσμιοι μιας τέτοιας πραγματικά τοξικής κατάστασης. Αφού είστε 3 άνθρωποι με κάποιο εισόδημα, μπορείτε φαντάζομαι να συντηρήσετε και τον 4ο άνθρωπο και ταυτόχρονα να έχετε αυτονομία. Συνήθως μπαίνουμε στην παγίδα να προσφέρουμε πολύ περισσότερα από όσα είναι απαραίτητα (και υλικά και συναισθηματικά), με αποτέλεσμα απογοήτευση και εξάντληση. Εξάλλου αν υπάρχει κάποια ελπίδα να βοηθήσει ο όποιος διάλογος, χρειάζεται να έχεις ενδυναμωθεί προτού μπεις στη διαδικασία να διεκδικήσεις. Κι αυτό χρειάζεται αποστάσεις κι αποθέματα ενέργειας.

Ηλιάνα πραγματικά μένω έκπληκτος με την πρόσφατη απάντησή σου στην προηγούμενη σελίδα. Εξακολουθείς να αγνοείς επιδεικτικά τα σημεία που σου υπογράμμισαν τόσο εγώ οσο και τα υπόλοιπα μέλη και εμμένεις να αναζητάς τρόπους να αντλήσεις το θάρρος για να μιλήσεις στο φάδερ. Αντε εγώ σου λέω οτι βρήκες τον τρόπο, πιστεύεις οτι μετα απο τη συζήτηση που θα κάνεις θα αλλάξει ο φάδερ ή θα επέλθει κάθαρση για το παρελθόν που έχετε βιώσει ανεπιστρεπτί? Εσυ η ιδια σαν Ηλιάνα, αλλάζεις με ένα συγκεκριμένο σύνολο λέξεων που θα ακούσεις απο κάποιον αλλο? Δεν είναι ο χαρακτήρ του φάδερ που πρέπει να αλλάξεις ή η αναζήτηση ενος τρόπου να μη σου κόβονται τα τσίσα στην ιδέα και μόνο να του μιλήσεις.

Πρέπει πολύ απλά να απομακρυνθείς απ το χώρο αυτό οπως λες οτι έχεις κάνει, ομοιώς και ο αδερφός σου και να διακόψεις κάθε επαφή με φάδερ. Πίστεψέ με ετσι θα περάσεις με τον πιο εύγλωττο τρόπο το επιδιωκόμενο μήνυμα που επιθυμείς και οχι με έξυπνα επιχειρήματα και καλολογικά στοιχεία ενός διαλόγου που ψάχνεις διακαώς το θάρρος να πραγματοποιήσεις. Απορώ πως είναι δυνατόν να ασχολείσαι ακόμα και φυσικά προς τη λάθος κατεύθυνση με έναν τελειωμένο που σας έχει κακοποιήσει ποικιλοτρόπως και συστηματικά. Σύνελθε ηλιάνα, εκτος αν είσαι τρολ και κάνεις πλάκα. Δε ντρεπόσαστε σχεδόν τριαντάρηδες και πιθανώς μορφωμένοι και σας έχει πάρει τον αέρα ένας τελειωμένος που τον συντηρείτε και οικονομικά? Η μάνα σου τι ρόλο βαράει? Συντηρεί ένα status quo επι τόσα χρόνια? Για ποιους λόγους? Είναι δυνατόν να διατηρείς ακόμη αισθήματα για τον υπεύθυνο αυτής της κατάστασης? Μήπως έχεις πάθει σύνδρομο της Στοκχόλμης? Είναι πολύ συχνό φαινόμενο στα θύματα κακοποιήσης. Τα άτομα οπως ο φάδερ σου μπορούν να ''συνομιλήσουν'' αποκλειστικά στη γλώσσα της βίας, μια γλώσσα που αναφανδόν δε συνάδει με τις ιδιοσυγκρασίες σας. Το παιχνίδι δεν παίζεται με όρους επιχειρημάτων, δεν είναι debate. Η μαμά αν θέλει να παραμείνει να κάνει την υπηρέτρια ας παραμείνει, θα είναι ενσυνείδητη επιλογή της. Εσεις πρέπει να απομακρυνθείτε παραυτα και ανεπιστρεπτί. Μπορώ ακόμα και να σου σκιαγραφήσω τις προσωπικότητες του αδερφού σου και τη δική σου, για να σου δείξω πόσο συνηθισμένο είναι το θέμα σου. Απορώ πώς αφου λες οτι έχεις φύγει απ το χώρο αυτό η αίσθηση της ελευθερίας σε αφήνει ανεπηρέαστη και αντ αυτού προσκολημμένη στο παρελθόν. Είναι δυνατόν αντι να τον χορεύετε εσεις που τον ταίζετε κιολας να σας καταδυναστεύει αυτός? Ήμαρτον!

Απορώ και με το μήνυμα της μαρίνας των βράχων πιο πάνω που σε προτρέπει να εξακολουθήσετε να συντηρείτε το φάδερ εφόσον έχετε ολοι εισόδημα, διατηρώντας την αυτονομία σας. Συνακόλουθα και τα υπόλοιπα σχόλια της μου φαίνονται ασυνάρτητα και τελείως εκτος τόπου και χρόνου. Ισως ήθελε να απαντήσει σε αλλο θέμα και κατα λάθος τα γράφει εδώ ή διάβασε πλημμελώς το αρχικό σου κείμενο.

Εν κατακλείδι θεωρώ οτι είναι αδήριτη αναγκαιότητα να επισκεφτείς κάποιον ειδικό εφόσον βλέπεις οτι εξακολουθείς να υπολήπτεσαι, να συμπαθείς και γενικά να ασχολείσαι με φάδερ. Αν χρειαστείς περαιτέρω βοήθεια ευχαρίστως να σου γράψω αναλυτικότερα πάνω σε οποια πτυχή του θέματος επιθυμείς.
Θα κλείσω με μια φράση απ τον Επιτάφιο του Περικλή: Το εύδαιμον το ελεύθερον, το δ’ ελεύθερον το εύψυχον. (μτφρ: ευτυχισμένοι είναι οι ελεύθεροι και ελεύθεροι είναι οι γενναίοι).

Φύγε Ηλιάνα, φύγε και μην ξαναγυρίσεις στο άτομο αυτό. Ετσι θα τον διδάξεις τα μέγιστα και θα βρεις τη δική σου εσωτερική γαλήνη σε μια πορεία που επιδαψιλεύει τις προυποθέσεις για τη χάραξη μιας αυτοδύναμης μεστής ζωής. Να θυμάσαι, ο γόρδιος δεσμός δε λύθηκε, κόπηκε.

Quote:

---

Originally Posted by iliana1984

το θεμα μου ειναι οτι δεν ξερω πως να πιασω τον πατερα μου να του πω οτι δεν ειμαστε μικροι για να μας μιλαει ετσι ασχημα σε σημειο να τον φοβομαστε..ειμαι 29 χρονων και ντρεπομαι που το λεω αλλα, δεν ξερω πως να εκφραστω στον πατερα μου!δεν μου το εμαθε κανεις.. :)

---

Ηλιάνα,
γενικά πιστεύεις ότι ξέρεις να εκφράζεσαι? να διεκδικείς? να υπερασπίζεσαι τον εαυτό σου?

Λένα ενδεχομένως να μην είναι η Ηλιάνα τέρας εκφραστικότητος και διεκδικητικότητας, αλλα δεν είναι αυτό το πρόβλημα εδώ. Πάω στοίχημα οτι με τη μαμά και τον αδερφό της αλλα και γενικότερα με οποιο άτομο αισθάνεται εμπιστοσύνη και έχει καλή σχέση, δεν έχει πρόβλημα να εκφραστεί και να διεκδικήσει. Στη συγκεκριμένη περίπτωση έχει τρομοκρατηθεί απο όλα τα σκηνικά γι αυτό της κόβονται τα τσίσα μπροστά στο φάδερ. Η λύση επαναλαμβάνω δεν είναι πώς θα αλλάξει ο φάδερ ή πώς θα γίνει επιτέλους αυτός ο διάλογος, γτ τέτοιες σκέψεις οδηγούν σε αδιέξοδο και ανακύκλωση με μαθηματική βεβαιότητα. Η λύση είναι απομάκρυνση απο το εν λόγω ατομο. Οπως οταν φοβάσαι τα φίδια δε λες θα πάω σε ψυχολόγο να αποβάλλω τη φοβία ή θα μιλήσω με το φίδι ή θα ψαχτώ ή θα αλλάξω το φίδι κλπ κλπ αλλα πολύ απλά φροντίζεις να μην έρχεσαι σε επαφή με φίδια γιατι δεν αξίζει τον κόπο να πράξεις διαφορετικά. Το λέει και ο Παντελίδης, όσο δέρμα κι αν πετάξεις, φίδι είσαι δε θ αλλάξεις! Μ αλλα λόγια ο φάδερ βρίσκει και κάνει και κατα τ αλλα είναι πολύ λογικός. Είναι ντροπή 2 τριαντάρηδες να σας χορεύει, αντι να τον αφήσετε να λιμοκτονήσει και βασικά να κάνει ο,τι θέλει αρκει να μη τον ξαναδείτε. Αν πας με τη λογική να βγάλεις άκρη θα χάσεις το σάλιο σου με τον τελειωμένο. Δώστου λοιπόν άκυρο πανηγυρικό και κοίτα την ατομική σου πρόοδο.

Κοπελα μου πραγματικα σε καταλαβαινω,κ εγω με τον πατερα μου δεν τα πηγαιναμε καλα,πεθανε οταν ημουν 20 ετων κ ομως ακομα στα 27 δεν μπορω να ξεπερασω την συμπεριφορα του που με πληγωνε,δυστυχως πρεπει να αντιμετωπισεις την πραγματικοτητα σχετικα με το οτι δεν μπορεις να αλλαξεις τον πατερα σου,Αυτο που μπορεις να κανεις ειναι να φροντισεις για σενα κ τον αδερφο σου,η λυση ειναι να απομακρυνθετε απο αυτο το περιβαλλον να νικησετε τον τρομο που νιωθετε για αυτον προσπαθηστε να βρειτε μια δουλεια ενα σπιτι να ζησετε οι 2 σας με τον αδερφο σου κ αργα η γρηγορα θα νιωσετε καλυτερα

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Απορώ και με το μήνυμα της μαρίνας των βράχων πιο πάνω που σε προτρέπει να εξακολουθήσετε να συντηρείτε το φάδερ εφόσον έχετε ολοι εισόδημα, διατηρώντας την αυτονομία σας. Συνακόλουθα και τα υπόλοιπα σχόλια της μου φαίνονται ασυνάρτητα και τελείως εκτος τόπου και χρόνου. Ισως ήθελε να απαντήσει σε αλλο θέμα και κατα λάθος τα γράφει εδώ ή διάβασε πλημμελώς το αρχικό σου κείμενο.

---

Μαρίνα στη θάλασσα παρακαλώ! :p Γιατί ασυνάρτητα βρε κεράσι? Είναι το ακριβώς προηγούμενο βήμα από αυτό που περιγράφεις εσύ σαν λύση. Απλώς η δική μου άποψη είναι ότι πιθανόν ένας άνθρωπος όπως η Ηλιάνα, δεν θα αντέξει το βάρος της απότομης μετάβασης σε ένα εντελώς άλλο στάδιο (της πλήρους αδιαφορίας πχ), γιατί είναι ακόμα φοβισμένη, διστακτική, ενδεχομένως ενοχική κλπ. Γι' αυτό και πρότεινα ναι μεν να φύγουν, αλλά να συμμετέχουν οικονομικά, αν νιώθουν καλύτερα στην σκέψη οτι δεν άφησαν ξεκρέμαστους τους γονείς τους. Πάντα για αρχή.

iliana1984 τα πράγματα είναι απλά.
πως θα αντιμετώπιζες κάποιον προισταμενο που εξευτελιζε εναν συναδελφο σου?
ή εναν συναδελφο σου που εξευτελιζε εναν αλλο συναδελφο σου?
καθιστε κ οι 3 σας κ μιληστε...πειτε του πως κυριως τα νεα δεδομενα επιβαλλουν να σας σεβεται.κατι που επρεπε να κανει μια ζωη ...

Quote:

---

Originally Posted by Sherlock

καθιστε κ οι 3 σας κ μιληστε...πειτε του πως κυριως τα νεα δεδομενα επιβαλλουν να σας σεβεται.κατι που επρεπε να κανει μια ζωη ...

---

χαχαχαχα! Καλο! Το αλλο με τον τοτο το ξερεις? χαχα! Ναι ναι μολις του τα πεις αυτα θα πει αααα συγνωμη κοριτσακι μου εχεις δικιο, δε θα το ξανακανω! Απο δω κ περα θα γινω ο αγιος Φανουριος!...

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

χαχαχαχα! Καλο! Το αλλο με τον τοτο το ξερεις? χαχα! Ναι ναι μολις του τα πεις αυτα θα πει αααα συγνωμη κοριτσακι μου εχεις δικιο, δε θα το ξανακανω! Απο δω κ περα θα γινω ο αγιος Φανουριος!...

---

χαχαχαχαχαχαχα ο αγιος φανουριος λεει.μα πως σου ηρθε!

ας του μιλησει για μια τελευταια φορα για να δει και μονη της οτι δε θα αλλαξει κατι,μηπως και το καταλαβει.εμενα αυτο με βοηθησε πολυ για να το εμπεδωσε τελικα.βεβαια εγινε ενας χαμος στο σπιτι απο φωνες...απο τοτε ομως καταλαβα οτι τιποτα δε θα αλλαξει και αλλαξα σταση

Quote:

---

Originally Posted by Sherlock

iliana1984 τα πράγματα είναι απλά.
πως θα αντιμετώπιζες κάποιον προισταμενο που εξευτελιζε εναν συναδελφο σου?
ή εναν συναδελφο σου που εξευτελιζε εναν αλλο συναδελφο σου?
καθιστε κ οι 3 σας κ μιληστε...πειτε του πως κυριως τα νεα δεδομενα επιβαλλουν να σας σεβεται.κατι που επρεπε να κανει μια ζωη ...

---

δεν αντιμετωπιζεις το ιδιο εναν προισταμενο με τον πατερα σου.με τον προισταμενο δεν εισαι συναισθηματικα δεμενος.η ιλιανα ειπε οτι τον φοβαται τον πατερα της.

γεια σου Ηλιάνα.Πράγματι αυτό που συμβαίνει σπίτι σου είναι πολύ συχνό φαινόμενο στην Ελλάδα. Άμα πιστεύεις οτι θα νιώσεις καλύτερα μίλα στον πατέρα σου. Δεν πιστεύω οτι θα αλλάξει αλλά ΙΣΩΣ καταλάβει οτι έχετε κι εσεις κάποια όρια τα οποία τα έχει ξεπεράσει. Ο αδερφός σου πιθανόν να τον φοβάται περισσότερο διότι μπορέι να τον χτύπαγε συχνότερα. Συνέστησε στον αδερφό σου να φύγει άμεσα απο το σπίτι. Άμα θες να κάνεις πιο αισθητή την ενοχλησή σου απεναντί του,διέκοψε να του δίνεις χρήματα.Ακούγεται σκληρό για σενα αλλά όπως στα παιδιά μαθαίνουμε την τιμωρία έτσι πρέπει να γίνεται και με τους γονείς αν δεν καταλαβαίνουν αλλιώς. Επίσης καλό θα ήταν για τις κρίσεις πανικού και τα ψυχολογικά κατάλοιπα να απευθυνθείς σε κάποιον ειδικό. Το ψυχόδραμα νομίζω οτι θα μπορούσε πολύ να σε βοηθήσει. Εχω δει παρόμοιες καταστάσεις και τους είχε βοηθήσει. Ώρα να αντιμετωπίσεις τους φόβους σου! Καλή τυχη.

Ηλιανα τι εγινε τελικα? Ακομα σκεφτεσαι πως να βρεις το θαρρος να μιλησεις?