Originally Posted by
kerasi
Ναι, το καταλαβα οτι το ξερεις πως ανα πασα στιγμη μπορεις να φυγεις, απλα θελω να σου υπογραμμισω οτι βλεπω στο κειμενο σου ενα δριμυ ''κατηγορω'' εναντιον της κοπελας και ταυτοχρονα μια προσπαθεια απεμπολησης ευθυνων, στρουθοκαμηλισμου και αποπροσανατολισμου απο τα πραγματικα γενεσιουργα αιτια. Προσπαθεις δηλαδη να αποδωσεις σε εξωγενη αιτια και εν πολλοις ασχετα, την ιδιοτυπη σχεσιοδυναμικη που βιωνεις, οτι φταει η κριση, η σχεση με τους γονεις, τι ειπε ο ψυχολογος, ο ανταγωνισμος με τη μαμα, το ενδεχομενο μιας ψυχικης ασθενειας κλπ τα οποια απεχουν παρασαγκας απο την πραγματικοτητα και αντ αυτου να κινηθεις εξυπνα προς μια κατευθυνση αποσυμπιεσης της εντασης.
Εγω λοιπον θα σου προτεινα να της πεις ενταξει αγαπη μου, το βλεπω κι εγω, εχεις δικιο, δε σε εχω στηριξει αρκετα, δε σου αφιερωνω το χρονο που θα πρεπει κλπ, επομενως ειναι καλυτερο να χωρισουμε για να βρεις καποιον ανταξιο σου. Συμφωνα δηλαδη προσωρινα, εστω και αν δε τα πιστευεις. Παρε μετα το καπελακι σου και φυγε και μην απαντας στα τηλεφωνα. Καντο και ελα να μας πεις τα νεα και θα δεις για ποτε θα φυγει και η καταθλιψη και ο ψυχολογος και ολα! Αμα θες σε πμ σου στελνω και πιο συγκεκριμενες προτασεις.Καντο εστω δοκιμαστικα και ας αφησουμε την αποδοση ευθυνων σε αλλα αιτια που δεν εχουν να κανουν με την περιπτωση. Aλλιως μη βγαινεις μετα να γογγυζεις για μια κατασταση που ο ιδιος διαιωνιζεις.