Οικογενεια παλια κ συγχρονη εποχη,Προβληματισμος κ αγανακτηση

Καλησπερα σας αγαπητα μελη!Επιθυμω να θιξω ενα θεμα που με προβληματιζει μια ζωη,Παλαιοτερα θεωρω οτι περα απο το γεγονος οτι δεν υπηρχαν αρκετα αγαθα οι οικογενειες ηταν καλυτερες κ πιο υγιεις απο καθε αποψη,Η μητερα ηταν σπιτι κ παρα τις δυσκολιες που αντιμετωπιζε καθημερινα κ τις δουλειες ηταν παρουσα για τα παιδια της καθε ωρα κ στιγμη κ αποκτουσε κ περισσοτερα παιδια απο οτι οι τωρινες οικογενειες,Αυτο που μου δημιουργει τρομερη αγανακτηση ειναι η εξοδος της γυναικας στην αγορα εργασιας,Απο τις περισσοτερες αποψεις το θεωρω μεγαλο λαθος να απομακρυνεται η μητερα απο το σπιτι να γεμιζει αγχος κ για την δουλεια,Πραγματικα νιωθω οτι θα ηθελα να ζουσα την παλια εποχη τωρα δεν ξερω πως θα τα καταφερω θελω να κανω οικογενεια μαζι με το αγορι μου κ θελω να ειμαι πληρως αφοσιωμενη σ αυτο,Δεν ξερω πως θα τα βγαλω περα στην αγορα εργασιας κ φοβαμαι γιατι δεν μου αρεσει η καθημερινη επαφη με αγνωστους,Δεν μπορω να παρω προτοβουλια περα απο πραγματα που σχετιζονται με το νοικοκυριο,Πασχω κ απο καταθλιψη κ κοινωνιοφοβια εχω υποστει κ κακοποιηση κ ασκημο σχολικο περιβαλλον κ ανεκαθεν δεν θελω να εργαστω κ δεν ξερω πως θα τα καταφερω ετσι κ αναγκαστω να το κανω,Δεν θελω να απομακρυνομαι απο το σπιτι,Νιωθω οτι γεννηθηκα σε λαθος εποχη κ αυτο με κανει να βρισκομαι σε αδιεξοδο,θελω να ζησω κ να κανω οικογενεια οπως ζουσαν παλια

κι εμενα με προβληματιζει αυτο και συμφωνω οτι παλιοτερα ηταν καλυτερα με τη γυναικα στο σπιτι. βλεπωντας τους ρολους να εχουν αλλαξει τα τελευταια χρονια, οι γυναικες να μιμουνται τους αντρες και να το παιζουν δυναμικες κι ανεξαρτητες, οι αντρες να μη χρειαζονται τοσο πλεον χανωντας οτι προσφεραν, καταλαβαινουμε οτι το θεμα οικογενεια παει περιπατο και κοιταζουν ολες τη καριερα και τα λεφτα. γι'αυτο εχουμε υπογεννητικοτητα (συν τη κριση που μας εχει τσακισει), γι'αυτο πιστευω οι σχεσεις δε κρατανε πολυ, και οι γυναικες τελικα φτανουν τα 30 και δε ξερουν ουτε να μαγειρευουν. τυχερες μονο οσες παντρευονται λεφταδες, αυτες ναι μπορουν να κανουν και οικογενεια και να μενουν σπιτι. οι υπολοιπες αν δε βρουν δουλεια και να εχουν βοηθεια απ'τη μανα τους ή τη πεθερα, δυσκολα επιβιωνουν.

Παιδια αυτο με την αλλαγη των ρολων και λοιπα ειναι μια βλακεια και μιση...
Σε αλλες χωρες , οπου οι γυναικες ειναι πραγματικα ανεξαρτητες και κανουν καριερα γιατι δεν υπαρχουν προβληματα στις σχεσεις , και γιατι κανουν μια χαρα οικογενεια ?
Μυσπ θα προτιμουσες ειλικρινα να ζεις σε μια αλλη εποχη , οπου οι γυναικες ειναι καταπιεσμενες και αναγκασμενες να ζουν μεσα στο σπιτι , και σε περιπτωσεις κακοποιησης κλπ να μην τολμουν να φυγουν και να μην μπορουν να φυγουν ?

Κενο ποσους αντρες Ελληνες ξερεις που στα 30 ξερουν να μαγειρεουν και μπορουν να φροντιζουν την παρτη τους χωρις την μαμα να τρεχει απο πισω τους ??????????

μα δεν ηταν αυτος ο ρολος των αντρων ετσι κι αλλιως. ο αντρας ηταν για να πηγαινει στη δουλεια και να φερνει τα λεφτα. η γυναικα ηταν που εμενε σπιτι, μαγειρευε, φροντιζε τα παιδια. αυτο που ζουμε σημερα δε φαινεται και πολυ κανονικο.

επισης στις αλλες χωρες πληρωνονται καλυτερα και μπορουν να παρουν baby-sitter (αν και βρισκω οτι δεν προσφερει το ιδιο οπως μια μητερα). συν οτι δινουν μεγαλυτερες αδειες νομιζω για τη κυηση κλπ. εδω περα πλεον εκτος του οτι δεν υπαρχουν καν δουλειες, αν εχεις και μεινεις εγκυος παιζει να σε απολυσουν κι ολας.

Εσεις μιλατε για μια εποχη που οι αντρες δουλευαν στα χωραφια ολη μερα.
Σημερα νομιζω οτι οι μονοι που ασχολουνται με αγροτικες εργασιες ειναι μεταναστες απο το Αφγανισταν....
Δηλαδη απο την μια θελετε για τους αντρες ολα τα ωραια που προσφερει η συγχρονη κοινωνια (8ωρο , αυτοκινητο , κινητο κλπ) ενω περιμενετε απο την γυναικα να ειναι για ακομα μια φορα σκλαβα...

Quote:

---

Originally Posted by μυσπ

Καλησπερα σας αγαπητα μελη!Επιθυμω να θιξω ενα θεμα που με προβληματιζει μια ζωη,Παλαιοτερα θεωρω οτι περα απο το γεγονος οτι δεν υπηρχαν αρκετα αγαθα οι οικογενειες ηταν καλυτερες κ πιο υγιεις απο καθε αποψη,Η μητερα ηταν σπιτι κ παρα τις δυσκολιες που αντιμετωπιζε καθημερινα κ τις δουλειες ηταν παρουσα για τα παιδια της καθε ωρα κ στιγμη κ αποκτουσε κ περισσοτερα παιδια απο οτι οι τωρινες οικογενειες,Αυτο που μου δημιουργει τρομερη αγανακτηση ειναι η εξοδος της γυναικας στην αγορα εργασιας,Απο τις περισσοτερες αποψεις το θεωρω μεγαλο λαθος να απομακρυνεται η μητερα απο το σπιτι να γεμιζει αγχος κ για την δουλεια,Πραγματικα νιωθω οτι θα ηθελα να ζουσα την παλια εποχη τωρα δεν ξερω πως θα τα καταφερω θελω να κανω οικογενεια μαζι με το αγορι μου κ θελω να ειμαι πληρως αφοσιωμενη σ αυτο,Δεν ξερω πως θα τα βγαλω περα στην αγορα εργασιας κ φοβαμαι γιατι δεν μου αρεσει η καθημερινη επαφη με αγνωστους,Δεν μπορω να παρω προτοβουλια περα απο πραγματα που σχετιζονται με το νοικοκυριο,Πασχω κ απο καταθλιψη κ κοινωνιοφοβια εχω υποστει κ κακοποιηση κ ασκημο σχολικο περιβαλλον κ ανεκαθεν δεν θελω να εργαστω κ δεν ξερω πως θα τα καταφερω ετσι κ αναγκαστω να το κανω,Δεν θελω να απομακρυνομαι απο το σπιτι,Νιωθω οτι γεννηθηκα σε λαθος εποχη κ αυτο με κανει να βρισκομαι σε αδιεξοδο,θελω να ζησω κ να κανω οικογενεια οπως ζουσαν παλια

---

Λυπάμαι, αλλά νομίζω ότι τα έχεις πολύ μπερδεμένα στο μυαλό σου.
Καταρχήν, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανακρίβεια από το ότι οι οικογένειες ήταν πιο υγιείς παλιά. Απλά ζούσαν μέσα στην υποκρισία και ειδικά οι γυναίκες μέσα στην καταπίεση. Αν θέλεις αυτό, δεν καταλαβαίνω γιατί να δυσκολευτείς να το πετύχεις;
Το παρανοϊκό είναι, ότι επειδή εσύ έχεις ένα πρόβλημα,το οποίο θα έπρεπε να το αντιμετωπίσεις με διαφορετικό τρόπο, από το να αποφεύγεις να βγεις από το σπίτι, θέλεις η υπόλοιπη κοινωνία να προσαρμοστεί έτσι, ώστε να σε βολεύει.
Είναι σα να εύχεται ο τυφλός να τυφλωθούν όλοι, για να βολεύεται καλύτερα (ή έτσι νομίζει).Τουλάχιστον η περίπτωσή σου πιστεύω ότι παλεύεται και εντέλει θεραπεύεται.
Νομίζω ότι ο θυμός και η αγανάκτηση είναι απέναντι στον εαυτό σου και στην ανικανότητα που νιώθεις να προσαρμοστείς και να ζήσεις φυσιολογικά, και όχι στο ότι η οικογένεια έχει αλλάξει. Στο κάτω-κάτω, ο καθένας μπορεί να φτιάξει τη ζωή του όπως του ταιριάζει. Αν θέλεις να ζεις όπως η γιαγιά σου και έχεις βρει και κάποιον που θέλει να ζει όπως ο παππούς σου, μια χαρά μπορείτε να τα καταφέρετε!

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Λυπάμαι, αλλά νομίζω ότι τα έχεις πολύ μπερδεμένα στο μυαλό σου.
Καταρχήν, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ανακρίβεια από το ότι οι οικογένειες ήταν πιο υγιείς παλιά. Απλά ζούσαν μέσα στην υποκρισία και ειδικά οι γυναίκες μέσα στην καταπίεση. Αν θέλεις αυτό, δεν καταλαβαίνω γιατί να δυσκολευτείς να το πετύχεις;
Το παρανοϊκό είναι, ότι επειδή εσύ έχεις ένα πρόβλημα,το οποίο θα έπρεπε να το αντιμετωπίσεις με διαφορετικό τρόπο, από το να αποφεύγεις να βγεις από το σπίτι, θέλεις η υπόλοιπη κοινωνία να προσαρμοστεί έτσι, ώστε να σε βολεύει.
Είναι σα να εύχεται ο τυφλός να τυφλωθούν όλοι, για να βολεύεται καλύτερα (ή έτσι νομίζει).Τουλάχιστον η περίπτωσή σου πιστεύω ότι παλεύεται και εντέλει θεραπεύεται.
Νομίζω ότι ο θυμός και η αγανάκτηση είναι απέναντι στον εαυτό σου και στην ανικανότητα που νιώθεις να προσαρμοστείς και να ζήσεις φυσιολογικά, και όχι στο ότι η οικογένεια έχει αλλάξει. Στο κάτω-κάτω, ο καθένας μπορεί να φτιάξει τη ζωή του όπως του ταιριάζει. Αν θέλεις να ζεις όπως η γιαγιά σου και έχεις βρει και κάποιον που θέλει να ζει όπως ο παππούς σου, μια χαρά μπορείτε να τα καταφέρετε!

---

εκφραζεσε μονιμος με προσβλητικους χαρακτηρισμους και εκτος οτι ετσι γινεσε ...... δινεις και βημα στους αλλους να εχουν κατι να στη λενε εγω δε θα δεχομουν ουτε ωρα να μιλησω μαζι σου με αυτο το τροπο..

και εγω εχω πιξει πλεον στη πολη γιατι εκτος απο μαγαζια βολτες κλπ εχω σοβαρο προβλημα με τους ανθρωπους της πολης γιατι μου φαινονται αμιλιτοι κ απλησιαστοι κ αυτο δεν το αντεχω κυκλοφοροντας σε ενα λεοφορειο πχ με 50 ατομα ολοι να ειναι στο κοσμο τους με ακουστικα στα αφτια θα προτιμουσα να ζουσα σε ενα χοριο που να μην ειχε τιποτα κ οποτε ηθελα να ερχομουν αθηνα κ τελικα συνεβει το αντιθετο.. δε τη βρισκω με αυτη την αποχη ετσι οπως εχει γινει σχετικα με τη καθημερινη επαφη με αγνωστους ολοι ειναι αγνωστοι μεχρι να γινουν γνωστοι ετσι απλα...

Quote:

---

Originally Posted by μυσπ

Καλησπερα σας αγαπητα μελη!Επιθυμω να θιξω ενα θεμα που με προβληματιζει μια ζωη,Παλαιοτερα θεωρω οτι περα απο το γεγονος οτι δεν υπηρχαν αρκετα αγαθα οι οικογενειες ηταν καλυτερες κ πιο υγιεις απο καθε αποψη,Η μητερα ηταν σπιτι κ παρα τις δυσκολιες που αντιμετωπιζε καθημερινα κ τις δουλειες ηταν παρουσα για τα παιδια της καθε ωρα κ στιγμη κ αποκτουσε κ περισσοτερα παιδια απο οτι οι τωρινες οικογενειες,
το "υγιεις απο καθε αποψη" που το στηριζεις? αν εννοεις χωρις ψυχικες ασθενειες, αυτες υπηρχαν ανεκαθεν,απλως παλια ητα ΤΕΡΑΣΤΙΟ το στιγμα και ο ασθενης της οικογενειας ηταν δεμενος στο υπογειο η γυρνουσε στον δρομο και του πετουσαν πετρες τα "υγιη" παιδια απο τις "υγιεις" οικογενειες....

αν λεγοντας "καλυτερες οικογενειες", εννοεις ενωμενες μεχρι τον θανατο, αυτο δεν οφειλοταν στην συμπνοια και την αγαπη, αλλα στο οτι η γυναικα ηταν δια βιου οικονομικα εξαρτημενη απο τον αντρα κι οτιδηποτε κι αν πηγαινε στραβα, ασυνενοησια, βια, χολερα, δεν ειχε δικαιωμα και δυνατοτητα ουτε να φυγει , ουτε να διαμαρτυρηθει...
να σε πληροφορησω ακομα, οτι παρολα αυτα, η γυναικα μονο στις αστικες οικογενειες δεν δουλευε. στις εργατικες και ειδικα στις αγροτικες οικογενειες, δουλευε σαν το μουλαρι και μετα γυρνουσε στο σπιτι να δουλεψει κι εκει κι ειχε τα ιδια δικαιωματα με τις υπολοιπες που εμεναν στο σπιτι (δηλαδη, κανενα).
οσο για τα πολλα παιδια, αυτα ηταν αποτελεσμα της τεραστιας παιδικης θνησιμοτητας που τους αναγκαζε να κανουν πολλα παιδια για να τους μεινουν 1-2, αλλα και της ανυπαρκτης αντισυλληψης (αγνωστος ορος).


Αυτο που μου δημιουργει τρομερη αγανακτηση ειναι η εξοδος της γυναικας στην αγορα εργασιας,Απο τις περισσοτερες αποψεις το θεωρω μεγαλο λαθος να απομακρυνεται η μητερα απο το σπιτι να γεμιζει αγχος κ για την δουλεια,

η εργασια, δεν ειναι μονο το μαγκανοπηγαδο, υπαρχει και δημιουργικη εργασια και η μορφωση απο τα οποια οι γυναικες επι αιωνες ηταν αποκλεισμενες , με αποτελεσμα γυναικες με δυνατοτητα να προσφερουν στην κοινωνια, στον πολιτισμο και στον εαυτο τους να μενουν κλεισμενες να καθαριζουν φασολακια για να τις συντηρει ενας εργατης (η οτιδηποτε αλλο) ανδρας.
ωστοσο, αν ησουν πολιτης μιας πολιτισμενης χωρας, δεν θα ειχες τις ιδιες αγωνιες και αγανακτηση διοτι εκει, παρα την παγκοσμια κριση, υπαρχει ακομα κοινωνικη πολτικη, κοινωνικες παροχες, στηριξη της μητροτητας και μπορει μια μητερα να εργαστει χωρις να ανησυχει οτι το παιδι της θα ειναι στους δρομους η σε ακαταλληλα χερια.


Πραγματικα νιωθω οτι θα ηθελα να ζουσα την παλια εποχη

εγω θα το ηθελα πολυ, αν ημουν Ehr του dowton abbey, ασχολουμουν με την μορφωση μου, την τεχνη το πιανο και την φιλανθρωπια, μεγαλωνα τα υψηλα μικρα του αγαπημενου μου μαζι με 10 ντανταδες που θα τα ξεσκατιζαν, ετρεχα με τ αλογο στα λιβαδια και περνουσα τα βραδια μου σε δεξιωσεις και ποιητικες βραδιες.
γιατι αν ημουν μια μεση αναλφαβητη, καθηλωμενη στο καλυβι να πλενω βρακια στην σκαφη ολη μερα και το βραδυ κατακοπη και σακατεμενη απο την χειρωνακτικη εργασια να με 'κανονιζε" ο συζυγος ειτε τον γουσταρα ειτε τον σιχαινομουν (σημειωσε οτι ουτε στην επιλογη συζυγου ειχαν ιδιαιτρο λογο οι γυναικες), ευχαριστω αλλα δεν θα παρω...

τωρα δεν ξερω πως θα τα καταφερω θελω να κανω οικογενεια μαζι με το αγορι μου κ θελω να ειμαι πληρως αφοσιωμενη σ αυτο,Δεν ξερω πως θα τα βγαλω περα στην αγορα εργασιας κ φοβαμαι γιατι δεν μου αρεσει η καθημερινη επαφη με αγνωστους,Δεν μπορω να παρω προτοβουλια περα απο πραγματα που σχετιζονται με το νοικοκυριο,Πασχω κ απο καταθλιψη κ κοινωνιοφοβια εχω υποστει κ κακοποιηση κ ασκημο σχολικο περιβαλλον κ ανεκαθεν δεν θελω να εργαστω κ δεν ξερω πως θα τα καταφερω ετσι κ αναγκαστω να το κανω,Δεν θελω να απομακρυνομαι απο το σπιτι,Νιωθω οτι γεννηθηκα σε λαθος εποχη κ αυτο με κανει να βρισκομαι σε αδιεξοδο,θελω να ζησω κ να κανω οικογενεια οπως ζουσαν παλια

---

θα τα καταφερεις.
ισως πιο δυσκολα απο καποιες αλλες, αλλα θα τα καταφερεις.
θα ψαξεις να βρεις βοηθεια για οσα λυνονται και θα τα λυσεις στο βαθμο που λυνονται , θα προσπαθησεις περισσοτερο απο αλλες που ισως εχουν ευκολιες και ειναι πιο κοινωνικες και θα σου παρει ισως και περισσοτερο χρονο.
αν το θελεις και εχεις και την βοηθεια και την αγαπη του καλου σου, θα τα καταφερεις κι εσυ.
κι αν ο δικος σου βρει τον τροπο να αναπληρωνει το εισοδημα που χρειαζεστε σαν οικογενεια, φυσικα μπορεις να μεινεις και στο σπιτι.

Αλέξανδρε, η marian_m κατά τη γνώμη μου δεν εκφράστηκε ούτε προσβλητικά, ούτε προκλητικά, είπε την άποψη της την οποία και επικροτώ απόλυτα. Και το λέω σαν άτομο που πάσχει από κοινωνική φοβία, έχω νιώσει απεριόριστες φορές την αδυναμία να επιβληθώ στις επιλογές μου, να διαλέξω το δρόμο μου και να εξελιχθώ σαν προσωπικότητα, αυτό δεν σημαίνει πως πρέπει όλοι γύρω μου να αντικατοπτρίζουν τις φοβίες μου αυτές. Είναι δίκαιο που οι γυναίκες έχουν ίσες ευκαιρίες με τους άντρες επαγγελματικά και είναι ελεύθερες να κυνηγήσουν μια καριέρα αν το επιθυμούν.. Όλα τα άλλα είναι προκαταλήψεις που κρατούσαν τις γυναίκες φοβισμένες στο σπίτι..

Quote:

---

Originally Posted by μυσπ

Δεν θελω να απομακρυνομαι απο το σπιτι,Νιωθω οτι γεννηθηκα σε λαθος εποχη κ αυτο με κανει να βρισκομαι σε αδιεξοδο,θελω να ζησω κ να κανω οικογενεια οπως ζουσαν παλια

---

Το ότι οι ΄προηγούμενες εποχές ήταν καλύτερες είναι μια ψευδαίσθηση... εδώ μέχρι πριν 50 χρόνια οι γονείς μας μεγάλωναν σε σπίτια χωρίς ψυγεία, μετέφεραν τους πάγους με φορτηγά για κρέατα, κοιμούνταν στο πάτωμα, δεν είχαν παπούτσια να φορέσουν κλπ χωρίς μόρφωση, χωρίς γνώση, χωρίς προοπτικές, ολημερίς στα χωράφια, με τα ζώα, μες στις βρωμιές.... και μιλάμε εμείς τώρα?
Το ένα μάς λείπει, το άλλο μάς βρωμάει και μετά, τί καλά να γυρίζαμε πίσω σε άλλες εποχές, πιο ρομαντικές, πιο αθώες, πιο δεν ξέρω και εγώ τί...

Βρε Μυσπ μου, ονειρεύεσαι ένα παιδάκι τόσο πολύ αλλά έχεις τόσα θέματα να τακτοποιήσεις μέσα σου (Δεν ξερω πως θα τα βγαλω περα στην αγορα εργασιας κ φοβαμαι γιατι δεν μου αρεσει η καθημερινη επαφη με αγνωστους,Δεν μπορω να παρω προτοβουλια περα απο πραγματα που σχετιζονται με το νοικοκυριο,Πασχω κ απο καταθλιψη κ κοινωνιοφοβια εχω υποστει κ κακοποιηση κ ασκημο σχολικο περιβαλλον κ ανεκαθεν δεν θελω να εργαστω κ δεν ξερω πως θα τα καταφερω ετσι κ αναγκαστω να το κανω,Δεν θελω να απομακρυνομαι απο το σπιτι ....) αντιμετώπισε τις φοβίες σου, δούλεψε με τον εαυτό σου όπως δουλεύουμε - λέμε τώρα - όλοι μας... αν φοβάσαι να απομακρυνθείς από το σπίτι, πώς θα το πας το παιδί σε μια παιδική χαρά, πώς θα το βοηθήσεις να κοινωνικοποιηθεί?

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

εκφραζεσε μονιμος με προσβλητικους χαρακτηρισμους και εκτος οτι ετσι γινεσε ...... δινεις και βημα στους αλλους να εχουν κατι να στη λενε εγω δε θα δεχομουν ουτε ωρα να μιλησω μαζι σου με αυτο το τροπο..

---

Αλέξανδρε, λυπάμαι αλλά είσαι συνεχώς εκτός τόπου και χρόνου. Συγχωρείσαι γιατί έχεις το ακαταλόγιστο.
Δεν παύει όμως να είναι εκνευριστικό το σπαμάρισμά σου σε όλα ανεξαιρέτως τα θέματα.

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Αλέξανδρε, λυπάμαι αλλά είσαι συνεχώς εκτός τόπου και χρόνου. Συγχωρείσαι γιατί έχεις το ακαταλόγιστο.
Δεν παύει όμως να είναι εκνευριστικό το σπαμάρισμά σου σε όλα ανεξαιρέτως τα θέματα.

---

εγω θα το εβρισκα πιο εκνευριστικο το τροπο που μιλας αλλα δε το λεω

Ειρήνη ημιν η Πισ μπραδερς

Μην βλέπετε η κρίνετε μόνο απο ένα κομμάτι του πάζλ

Κάθε μέρα και απο μια πινελιά, σε ότι και αν κάνεις, μετά απο καιρό και όταν θα μπορείς να βλέπεις τα πράγματα απο μακρυά θα μπορείς να πεις πως έφτιαξες έναν πίνακα που με την σειρά του θα μπεί στο πάζλ του κόσμου για να θαυμάζουμε κάθε φορά το ουράνιο τόξο μετά την καταιγίδα

Quote:

---

Originally Posted by μυσπ

Καλησπερα σας αγαπητα μελη!Επιθυμω να θιξω ενα θεμα που με προβληματιζει μια ζωη,Παλαιοτερα θεωρω οτι περα απο το γεγονος οτι δεν υπηρχαν αρκετα αγαθα οι οικογενειες ηταν καλυτερες κ πιο υγιεις απο καθε αποψη,Η μητερα ηταν σπιτι κ παρα τις δυσκολιες που αντιμετωπιζε καθημερινα κ τις δουλειες ηταν παρουσα για τα παιδια της καθε ωρα κ στιγμη κ αποκτουσε κ περισσοτερα παιδια απο οτι οι τωρινες οικογενειες,Αυτο που μου δημιουργει τρομερη αγανακτηση ειναι η εξοδος της γυναικας στην αγορα εργασιας,Απο τις περισσοτερες αποψεις το θεωρω μεγαλο λαθος να απομακρυνεται η μητερα απο το σπιτι να γεμιζει αγχος κ για την δουλεια,Πραγματικα νιωθω οτι θα ηθελα να ζουσα την παλια εποχη τωρα δεν ξερω πως θα τα καταφερω θελω να κανω οικογενεια μαζι με το αγορι μου κ θελω να ειμαι πληρως αφοσιωμενη σ αυτο,Δεν ξερω πως θα τα βγαλω περα στην αγορα εργασιας κ φοβαμαι γιατι δεν μου αρεσει η καθημερινη επαφη με αγνωστους,Δεν μπορω να παρω προτοβουλια περα απο πραγματα που σχετιζονται με το νοικοκυριο,Πασχω κ απο καταθλιψη κ κοινωνιοφοβια εχω υποστει κ κακοποιηση κ ασκημο σχολικο περιβαλλον κ ανεκαθεν δεν θελω να εργαστω κ δεν ξερω πως θα τα καταφερω ετσι κ αναγκαστω να το κανω,Δεν θελω να απομακρυνομαι απο το σπιτι,Νιωθω οτι γεννηθηκα σε λαθος εποχη κ αυτο με κανει να βρισκομαι σε αδιεξοδο,θελω να ζησω κ να κανω οικογενεια οπως ζουσαν παλια

---

Καράβι ο γάμος
Ενας καπετάνιος και ένας μηχανικός
Πολύτιμο φορτίο ??? ότι επιλέξουν
Ζωή η θάλασσα
Πότε μπουνάτσα πότε φουρτούνα
Ο ένας κοιτάζει μακρυά και κρατά τον μπούσουλα γερά
Ο άλλος δίνει ψυχή στα σίδερα


(με τον όρο ο ένας και ο άλλος πρώτα εννοώ τον άνθρωπο που μετά ξεχωρίζει σε άντρα και γυναίκα οι υπόλοιποι συνδυασμοί είναι greek for me)

Καλησπερα σας κ ευχαριστω για ολες τις απαντησεις,Οντως εχω τεραστιο θεμα με την δουλεια κ φυσικα κ προτιμω τις παλιες οικογενειες που η γυναικα δεν δουλευε,αλλωστε δειτε κ τριγυρω οτι ο κοσμος παροτι εχει τα παντα απο αγαθα δεν ειναι ικανοποιημενος κ ολο θελει κατι παραπανω,Προσωπικα δεχτηκα πολυ μεγαλη καταπιεση να παω ντε κ καλα στο πανεπιστημιο πηγα κ αποφοιτησα κ δεν ενιωσα οσον αφορα τις σπουδες την παραμικρη ικανοποιηση,ανεκαθεν προτιμω γαμο κ παιδια,Ετσι κ ζουσα οπως παλαιοτερα με λιγοτερα πραγματα αλλα πιο ηρεμα θα ημουν καλυτερα,δεν εχω θεμα να παω ενα παιδι στον παιδικο σταθμο ουτε να παω σουπερ μαρκετ ουτε να πληρωσω τους λογαριασμους του σπιτιου ουτε να παω μονη μου ταξιδι η στο γιατρο να περιμενω,Αυτο που φοβαμαι δεν ειμαι σε θεση να παλεψω ειναι να καθομαι ενα 8ωρο με αλλους κ να πρεπει να συνεργαστουμε να κανουμε καποια δουλεια,Κ δεν ξερω πως μπορω να το αποφυγω αυτο στην ζωη μου,Ενω στο σπιτι μεσα κανω τα παντα κ νιωθω κ καλα,Γενικοτερα δεν αντεχω τις ομαδικες δραστηριοτητες κ προτιμω τις μοναχικες οπως οι δουλειες του σπιτιου κ η μητερα μου προσπαθει ντε κ καλα να με πεισει να εργαστω κατι που φοβαμαι παρα πολυ κ απορει γιατι δεν μου αρεσε το πανεπιστημιο που πηγα με το ζορι κ κοντευω να εκραγω,Επισης εχω υποστει πολυ ασκημο σχολικο περιβαλλον κακη σχεση με τον πατερα που με πιεζε κ κακοποιηση απο συγγενικο προσωπο,Φοβαμαι οτι δεν ειμαι σε θεση να ειμαι σε μια δουλεια κ να κοινωνικοποιησθω κατα τετοιο τροπο,Μαλλον μονο το αγορι μου παιδι κ σπιτι ειμαι σε θεση να περιποιηθω

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

Εσεις μιλατε για μια εποχη που οι αντρες δουλευαν στα χωραφια ολη μερα.
Σημερα νομιζω οτι οι μονοι που ασχολουνται με αγροτικες εργασιες ειναι μεταναστες απο το Αφγανισταν....
Δηλαδη απο την μια θελετε για τους αντρες ολα τα ωραια που προσφερει η συγχρονη κοινωνια (8ωρο , αυτοκινητο , κινητο κλπ) ενω περιμενετε απο την γυναικα να ειναι για ακομα μια φορα σκλαβα...

---

σιγα μην επιστρεψουμε και στις σπηλιες. το να ειναι οι γυναικες θηλυκα (και δεν αναφερομαι μονο στην εμφανιση) κι οχι ψευταρσενικα οπως οι περισσοτερες σημερα, δε σας κανει σκλαβες. ειχατε ηδη 3 ρολους: συζυγου, νοικοκυρας, μητερας, τωρα κι εργαζομενης. σιγουρα δε μπορειτε να ανταπεξελθετε σε ολους το ιδιο καλα.

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

και εγω εχω πιξει πλεον στη πολη γιατι εκτος απο μαγαζια βολτες κλπ εχω σοβαρο προβλημα με τους ανθρωπους της πολης γιατι μου φαινονται αμιλιτοι κ απλησιαστοι κ αυτο δεν το αντεχω κυκλοφοροντας σε ενα λεοφορειο πχ με 50 ατομα ολοι να ειναι στο κοσμο τους με ακουστικα στα αφτια θα προτιμουσα να ζουσα σε ενα χοριο που να μην ειχε τιποτα κ οποτε ηθελα να ερχομουν αθηνα κ τελικα συνεβει το αντιθετο.. δε τη βρισκω με αυτη την αποχη ετσι οπως εχει γινει σχετικα με τη καθημερινη επαφη με αγνωστους ολοι ειναι αγνωστοι μεχρι να γινουν γνωστοι ετσι απλα...

---

το θεμα αφορα την οικογενεια, οχι τη ζωη στη πολη.

Εξακολουθεις να βλεπεις το νοικοκυριο και την ανατροφη των παιδιων ως γυναικειο θεμα . Αν οπως λες εσυ εχει γινει αλλαγη ρολων , τοτε θα επρεπε και οι αντρες να αναλαβουν ενα μερος τους ωστε να μπορει η γυναικα να ανταπεξελθει σε ολους τους ρολους.....
Και μεταξυ μας , υπαρχουν πολλες γυναικες που μια χαρα τα καταφερνουν σε ολους τους ρολους , αλλα εστω αν ισχυει αυτο που λες εσυ , οτι δηλαδη μια γυναικα ισως να μην μπορει να ανταπεξελθει σε καποιον απο αυτους , ειναι δικαιωμα της να αποφασισει μονη της ποιο ρολο θα απαρνηθει ...

παιδια οι αντρες δε μπορουν να κανουν ετσι κι αλλιως, ουτε τα φροντιζουν τοσο καλα οσο οι γυναικες. με το νοικοκυριο δε διαφωνω, κι εγω βοηθαω οπου μπορω. αλλα το να αναλαβει ενας αντρας τα οικιακα μονος του, και να εχει τη γυναικα να δουλευει και να τον συντηρει, το βρισκω καπως ξεφτυλα.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

σιγα μην επιστρεψουμε και στις σπηλιες. το να ειναι οι γυναικες θηλυκα (και δεν αναφερομαι μονο στην εμφανιση) κι οχι ψευταρσενικα οπως οι περισσοτερες σημερα, δε σας κανει σκλαβες. ειχατε ηδη 3 ρολους: συζυγου, νοικοκυρας, μητερας, τωρα κι εργαζομενης. σιγουρα δε μπορειτε να ανταπεξελθετε σε ολους το ιδιο καλα.

το θεμα αφορα την οικογενεια, οχι τη ζωη στη πολη.

---

μαλον δεν ετυχε να δεις πως ειναι οι ανθρωποι στις επαρχια

Quote:

---

Originally Posted by μυσπ

Καλησπερα σας κ ευχαριστω για ολες τις απαντησεις,Οντως εχω τεραστιο θεμα με την δουλεια κ φυσικα κ προτιμω τις παλιες οικογενειες που η γυναικα δεν δουλευε,αλλωστε δειτε κ τριγυρω οτι ο κοσμος παροτι εχει τα παντα απο αγαθα δεν ειναι ικανοποιημενος κ ολο θελει κατι παραπανω,Προσωπικα δεχτηκα πολυ μεγαλη καταπιεση να παω ντε κ καλα στο πανεπιστημιο πηγα κ αποφοιτησα κ δεν ενιωσα οσον αφορα τις σπουδες την παραμικρη ικανοποιηση,ανεκαθεν προτιμω γαμο κ παιδια,Ετσι κ ζουσα οπως παλαιοτερα με λιγοτερα πραγματα αλλα πιο ηρεμα θα ημουν καλυτερα,δεν εχω θεμα να παω ενα παιδι στον παιδικο σταθμο ουτε να παω σουπερ μαρκετ ουτε να πληρωσω τους λογαριασμους του σπιτιου ουτε να παω μονη μου ταξιδι η στο γιατρο να περιμενω,Αυτο που φοβαμαι δεν ειμαι σε θεση να παλεψω ειναι να καθομαι ενα 8ωρο με αλλους κ να πρεπει να συνεργαστουμε να κανουμε καποια δουλεια,Κ δεν ξερω πως μπορω να το αποφυγω αυτο στην ζωη μου,Ενω στο σπιτι μεσα κανω τα παντα κ νιωθω κ καλα,Γενικοτερα δεν αντεχω τις ομαδικες δραστηριοτητες κ προτιμω τις μοναχικες οπως οι δουλειες του σπιτιου κ η μητερα μου προσπαθει ντε κ καλα να με πεισει να εργαστω κατι που φοβαμαι παρα πολυ κ απορει γιατι δεν μου αρεσε το πανεπιστημιο που πηγα με το ζορι κ κοντευω να εκραγω,Επισης εχω υποστει πολυ ασκημο σχολικο περιβαλλον κακη σχεση με τον πατερα που με πιεζε κ κακοποιηση απο συγγενικο προσωπο,Φοβαμαι οτι δεν ειμαι σε θεση να ειμαι σε μια δουλεια κ να κοινωνικοποιησθω κατα τετοιο τροπο,Μαλλον μονο το αγορι μου παιδι κ σπιτι ειμαι σε θεση να περιποιηθω

---

Μυσπ γεια σου...πριν απο εναμιση χρονο σκεφτομουν και γω ή καλυτερα ενιωθα σαν εσενα και μαλιστα προετοιμαζομουν κιολας για αυτο τον τροπο ζωης που περιεγραψες ως ιδανικο.
Εκανα σχεδια για οικογενεια και θεωρουσα οτι περισσοτερο μου αρεσει να ειμαι σπιτι και να φροντιζω παιδια..Ομως η σκληρη πραγματικοτητα δεν ειναι τοσο απλη. Η γυναικα οφειλει να ειναι ανεξαρτητη οικονομικα μυσπ και αυτος ειναι ο κυριος λογος που οι περισσοτερες θελουμε και πρεπει να εργαζομαστε σημερα. Δεν μπορεις να βασιστεις σε κανεναν αντρα πια! Οι περισσοτεροι γαμοι δεν κρατανε πλεον, σε παρατανε και μετα εχεις να αντιμετωπισεις ενα σωρο προβληματα οταν μαλιστα οι περισσοτεροι δεν ενδιαφερονται ουτε να καταβαλλουν διατροφη για τα παιδια τους. Οι αγαπες και τα ρομαντικα στα οποια πιστευα και γω δεν υφιστανται σημερα.

Μπορω να κατανοησω το σκεπτικο σου γιατι και εμενα η μητερα μου δεν εργαζοταν και μου εχει μεταδωσει αυτο το προτυπο, το οποιο μου αρεσε διοτι η κυρια ασχολια της ηταν η ανατροφη μου και την ειχα συνεχως κοντα μου αλλα ειχε αλλα προβληματα τεσπα..Κατανοω σαν κοπελα οτι εισαι περισσοτερο της οικογενειας και οχι κυνηγος καριερας ωστοσο υπαρχουν διαφορα επαγγελματα πιο ατομικα τα οποια μπορει να σε καλυπταν αφου λες οτι δεν αντεχεις εντονα εργασιακα περιβαλλοντα, ωστε να εχεις μια στοιχειωδη οικονομικη ανεξαρτησια, η οποια ειναι απαραιτητη μυσπ πρωτα για σενα.
Επισης θεωρω οτι για να σπουδασεις και μην θες καθολου να εργαστεις δεν εχεις βρει αυτο που σου αρεσει και πιστευω οτι κατι θα υπαρχει! Πρεπει να το βρεις..
Εχω και γω πολυ κακη σχεση με τον πατερα και γενικα εχω περασει πολλα ασχημα και σε νιωθω ως προς τη φοβια της κοινωνικοποιησης. Πρεπει να το ξεπερασεις σιγα σιγα και να κανεις πραγματα για τον εαυτο σου.

[QUOTE=KENO;458027]σιγα μην επιστρεψουμε και στις σπηλιες. το να ειναι οι γυναικες θηλυκα (και δεν αναφερομαι μονο στην εμφανιση) κι οχι ψευταρσενικα οπως οι περισσοτερες σημερα, δε σας κανει σκλαβες. ειχατε ηδη 3 ρολους: συζυγου, νοικοκυρας, μητερας, τωρα κι εργαζομενης. σιγουρα δε μπορειτε να ανταπεξελθετε σε ολους το ιδιο καλα.

Καλα εισαι μεσα στην σκεψη μου αγαπητο μελος κενο κ εγω που σε κοινωνικο επιπεδο που δεν τα παω καλα κ δεν εννοω σε πραγματα οπως πληρωμη λογαριασμων κ σουπερ μαρκετ αλλα το καθημερινο παρε δωσε με συναδελφους πιστευω θα ειναι οτι χειροτερο μιας κ υπεφερα πολυ κ στο σχολειο με τους συμμαθητες κ στο πανεπιστημιο δεν μου αρεσε να ειμαι με συμφοιτητες,Σας ευχαριστω κ παλι για τις απαντησεις πολυ!