Βουτια απο ψηλα σε τσιμεντενια θαλασσα

Γιατι να ζω σκεφτομαι, οταν:

1. δεν κανω κατι παραγωγικο
2. δεν προσφερω κατι χρησιμο σε κανεναν
3. δεν ειμαι δημιουργικη
4. δεν θα λειψω ουτε στους "φιλους" μου, ουτε σε συγγενεις
5. δεν εχω οικογενεια
6. δεν εχω παιδια
7. δεν εχω κατοικιδια
8. ουτε μια σχεση δε μπορω να κρατησω
9. ουτε μια καλη φιλια να εχω
10. δεν εργαζομαι δεν εχω καριερα
11. δεν βλεπω φως για δουλεια στο μελλον
12. ζω ακομα με τη μαμα μου και μου ερχεται καθημερινα να σαλταρω 18 φορες τη μερα
13. δεν υπαρχει ελπιδα λογω οικονομικου να σταματησω να ζω με τη μαμα μου
14. δεν εχω λεφτα, δεν εχω ανεση
Και για ολα αυτα φταιει περα απο την κωλοκοινωνια, κυριως η:
αυτοκαταστροφικη, κυκλοθυμικη, αναποφασιστη, σπαστικη προσωπικοτητα μου, γεννηθηκα καταδικασμενη αγκαλια με αυτην που μου στερει ολες τις χαρες της ζωης. Μακαρι αν ειχε καρτουλα επιστροφης να την γυριζα ΠΙΣΩ. Δεν την θελω ουτε την ηθελα ποτε πριν γεννηθω αυτη την καταρα, ειμαι σιγουρη.
Η οποία, για να κανουεμ τα πραγματα ακομα πιο μαυρα:
15. Δε βλεπω να αλλαζει.
16. Αντιθετως, χειροτερευει.

Συμπερασμα, περα απο το να εχει παρεα η μανα μου και μη λυπηθει που με χασει, I am a total waste of space. Με τις υγειες μου.

Ευχαριστω και συγνωμη για τον χωρο που καταλαμβανω. Ακομα. Δεν εχω οτι χρεαιζεται για να την κανω οικειοθελως.

ΖΗΛΕΥΩ τους ανθρωπους που εχουν καρδια αγκιναρα.
Επισης ΖΗΛΕΥΩ και ολους αυτους που δεν εχουν καρδια αγκιναρα αλλα εχουν το κουραγιο και τη δυναμη να την παλευουν against alla odds.
Κριμα που δεν ειμαι ουτε το πρωτο ουτε το τελευταιο. Ειμαι η ενδιαμεση.. χαμενη κατηγορια.

Oyaoy!!Ρε μηπως εσυ φταις και για την οικονομικη κριση της Ελλάδας?Για την τρύπα του όζοντος?Για την εξαφάνιση των δεινοσαύρων? Για τα 2 κιλα που πηρα?
Χαλάρωσε.Ολοι εχουμε περασει περιόδους που όλα μας φαίνοντε και είναι χαλια. Πως επιζούμε?Με την ελπίδα οτι ολα καποτε θα φτιάξουν. Με μαθηματική-φυσική ακρίβεια να το πάρεις τίπτα δε μένει σταθερό και ίδιο.Ετσι θα αλλάξει και η ζωή σου. Προσπάθησε κι εσυ λίγο όμως. απο τι κατάλαβα τουλάχιστον εχεις την υγεία σου. Τα αγαθά κοποις κτώνται...Ξεκίνα να διορθώνεις ενα ενα οτι θες απο τη ζωή σου.Ξεκίνα απο τα ευκολα.πχ. υιοθέτησε ένα αδεσποτο ζωάκι.Τοσοι φορείς τα χαρίζουν. Αντε χαμογέλα και λιγο όσο έχεις δόντια!!

το θεμα ειναι οτι το τριπακι μου ειναι αυτο, τα βλεπω ολα χαλια, ψιλοηρεμω, τα βλεπω οχι τοσο χαλια, ακομα και καλα, αλλα παντα παλι θα ξαναπεσω, παλι συντομα θα τα ξαναδω χαλια, και το κακο ειναι οτι αυτη ειναι η αληθεια. Το διαστημα που τα βλεπω καλα απλως ειμαι στις ψευδαισθησεις μου.

Quote:

---

Originally Posted by feggari

Oyaoy!!Ρε μηπως εσυ φταις και για την οικονομικη κριση της Ελλάδας?Για την τρύπα του όζοντος?Για την εξαφάνιση των δεινοσαύρων? Για τα 2 κιλα που πηρα?
Χαλάρωσε.Ολοι εχουμε περασει περιόδους που όλα μας φαίνοντε και είναι χαλια. Πως επιζούμε?Με την ελπίδα οτι ολα καποτε θα φτιάξουν. Με μαθηματική-φυσική ακρίβεια να το πάρεις τίπτα δε μένει σταθερό και ίδιο.Ετσι θα αλλάξει και η ζωή σου. Προσπάθησε κι εσυ λίγο όμως. απο τι κατάλαβα τουλάχιστον εχεις την υγεία σου. Τα αγαθά κοποις κτώνται...Ξεκίνα να διορθώνεις ενα ενα οτι θες απο τη ζωή σου.Ξεκίνα απο τα ευκολα.πχ. υιοθέτησε ένα αδεσποτο ζωάκι.Τοσοι φορείς τα χαρίζουν. Αντε χαμογέλα και λιγο όσο έχεις δόντια!!

---

Not....
Η αλήθεια ειναι πως η ίδια η κοινωνία μας, έχει εγκλωβίσει αρκετό κόσμο στις ίδιες σκέψεις που όπως και να το κάνεις είναι η αλήθεια. Φυσικά δεν είναι μόνο ένα πράγμα που φταίει...φταίνε πολλά και μεταξύ αυτών και εμείς. Βάζω και τον εαυτό μου μέσα στα γραπτά σου λιλιουμ καθότι συμπάσχω σε πολλά.
Κουράγιο δεν μπορώ να σου δώσω, μπορώ όμως να ενισχύσω άπειρα τις σκέψεις σου αυτές ...αλλά μάλλον δεν πρέπει να το κάνω.:P
Θα σου πω μόνο την δευτερη σκέψη που κάνω μετά απο όλα αυτά....Και αυτοί που πιστεύεις οτι τα έχουν όλα αυτά που σου λείπουν....τι διαφορετικό απο εσένα πιστεύεις οτι έχουν? Εγώ τουλάχιστον δεν έχω καταφέρει να το απαντήσω αυτό στον εαυτό μου. Ίσως "ανοχή"....ίσως αυτό να μου λείπει και παρατηρώ όλα τα άλλα...
Ίσως και εσύ ενώ έχεις όλα αυτά τα μειονεκτήματα αντί να μπορείς να τα διαχειριστείς ένα ένα, να νιώθεις ότι σε πλακώνουν όλα μαζί και να μην μπορείς να καταπιαστείς με ένα τουλάχιστον...όχι απαραίτητα για να το λύσεις αλλά τουλάχιστον να το διαχειριστείς.
Έτσι νιώθω εγώ πάντως...αν πάρω ΕΝΑ απο αυτά που νιώθω οτι με ταλαιπωρούν και το αναλύσω θα δω πως είναι αγκυστρωμένο απο χίλια δυό άλλα και μονο του δεν ξεμπλέκει. Ίσως αυτή η πολυπλοκότητα είναι αυτό που δεν μου επιτρέπει να τα λύσω....ίσως άλλοι να μην τα βλέπουν έτσι μπλεγμένα και να σκέφτονται κάτι και να το κάνουν...ανεξάρτητα απο το αποτέλεσμα. Ίσως το μυστικό είναι να πηγαίνεις συνέχεια παρακάτω χωρίς να σκέφτεσαι αν θα είναι καλό ή κακό το αποτέλεσμα.
Αν είναι καλό θα πεταχτουν μετά 5-6 να πουν "ειδες? στα λέγαμε οτι θα έβγαινε σε καλό"....αν είναι κακό θα είσαι άλλο ένα κακό παράδειγμα...ίσως κάποιοι πρέπει να παίξουν τον πρώτο και κάποιοι τον δεύτερο ρόλο.
....Χάλια ε?

Quote:

---

Originally Posted by Tomhet

τι διαφορετικό απο εσένα πιστεύεις οτι έχουν? Εγώ τουλάχιστον δεν έχω καταφέρει να το απαντήσω αυτό στον εαυτό μου.

---

Εγκεφαλο. Οπως ειπα στο αρχικο μηνυμα καποιοι ανθρωποι εχουν καρδια αγκιναρα, ειναι αερα πατερα, αλλοι εχουν υψηλη αντοχη στον πονο και αγωνιζονται μεχρι τελικης πτωσης. εμεις απλα δεν ειμαστε ετσι.

Quote:

---

Originally Posted by Tomhet

Ίσως και εσύ ενώ έχεις όλα αυτά τα μειονεκτήματα αντί να μπορείς να τα διαχειριστείς ένα ένα, να νιώθεις ότι σε πλακώνουν όλα μαζί και να μην μπορείς να καταπιαστείς με ένα τουλάχιστον...όχι απαραίτητα για να το λύσεις αλλά τουλάχιστον να το διαχειριστείς.
Έτσι νιώθω εγώ πάντως...αν πάρω ΕΝΑ απο αυτά που νιώθω οτι με ταλαιπωρούν και το αναλύσω θα δω πως είναι αγκυστρωμένο απο χίλια δυό άλλα και μονο του δεν ξεμπλέκει. Ίσως αυτή η πολυπλοκότητα είναι αυτό που δεν μου επιτρέπει να τα λύσω....ίσως άλλοι να μην τα βλέπουν έτσι μπλεγμένα και να σκέφτονται κάτι και να το κάνουν...ανεξάρτητα απο το αποτέλεσμα. Ίσως το μυστικό είναι να πηγαίνεις συνέχεια παρακάτω χωρίς να σκέφτεσαι αν θα είναι καλό ή κακό το αποτέλεσμα.
Αν είναι καλό θα πεταχτουν μετά 5-6 να πουν "ειδες? στα λέγαμε οτι θα έβγαινε σε καλό"....αν είναι κακό θα είσαι άλλο ένα κακό παράδειγμα...

---

Ακριβως, δεν πρεπει να το σκεφτομαστε, ουτε να το αναλυουμε, αυτο ειναι σαν να βαζουμε τρικλοποδια στον εαυτο μας, αυτο ειναι η σκαταθλιψη. Απο το φοβο μην φαμε χυλοπιτα δεν τρωμε ουτε χυλοπιτα ουτε πιτα!

Quote:

---

Originally Posted by Tomhet

ίσως κάποιοι πρέπει να παίξουν τον πρώτο και κάποιοι τον δεύτερο ρόλο.
....Χάλια ε?

---

Χαλια ναι, μακαρι να απεγκλωβιστουμε απο αυτον το ρολο του κομπαρσου.

Quote:

---

Originally Posted by feggari

Oyaoy!!Ρε μηπως εσυ φταις και για την οικονομικη κριση της Ελλάδας?Για την τρύπα του όζοντος?Για την εξαφάνιση των δεινοσαύρων? Για τα 2 κιλα που πηρα?
Χαλάρωσε.Ολοι εχουμε περασει περιόδους που όλα μας φαίνοντε και είναι χαλια. Πως επιζούμε?Με την ελπίδα οτι ολα καποτε θα φτιάξουν.

---

μα αυτο ειναι η καταθλιψη, μειον της ελπιδας.

Quote:

---

Originally Posted by feggari

Με μαθηματική-φυσική ακρίβεια να το πάρεις τίπτα δε μένει σταθερό και ίδιο.Ετσι θα αλλάξει και η ζωή σου. Προσπάθησε κι εσυ λίγο όμως. απο τι κατάλαβα τουλάχιστον εχεις την υγεία σου. Τα αγαθά κοποις κτώνται...Ξεκίνα να διορθώνεις ενα ενα οτι θες απο τη ζωή σου.Ξεκίνα απο τα ευκολα.πχ. υιοθέτησε ένα αδεσποτο ζωάκι.Τοσοι φορείς τα χαρίζουν. Αντε χαμογέλα και λιγο όσο έχεις δόντια!!

---

Αλλαζει η ζωη ναι, οταν δε ζεις ομως δεν υπαρχει τπτ να αλλαξει! ΧΑΧΑΧΑΧΑ!

Οσο για το σκυλακι, ηταν λιγο σαρκαστικο αυτο, δεν νομιζω οτι τα κατοικιδια ειναι φαρμακα για την μοναξια του ανθρωπου.

Η τελευταια προταση μου αρεσε, ηταν συμπυκνωμενα αισιοδοξη! Ευχαριστω!

οσο για το σκυλακι, ηταν λιγο σαρκαστικο αυτο, δεν νομιζω οτι τα κατοικιδια ειναι φαρμακα για την μοναξια του ανθρωπου.

Η τελευταια προταση μου αρεσε, ηταν συμπυκνωμενα αισιοδοξη! Ευχαριστω![/QUOTE]

κι όμως ένα ζωάκι είναι μια παρηγοριά. ζω μόνη μου αφού τα παιδιά μου σπουδάζουν. και δεν έχω σύντροφο. έχω τρία γατάκια. το ένα μάλιστα είναι με ειδικές ανάγκες. είναι μια παρηγοριά στην καθημερινότητά μου. μια συντροφιά. έχω κάποιον να με περιμένει να γυρίσω στο σπίτι. με περιμένουν πίσω από την πόρτα. μου γλείφουν τα χέρια για να μου δείξουν την ευχαρίστησή τους. τρίβονται στα πόδια μου για να πάρουν ένα χάδι.κλαίνε όταν ετοιμάζομαι να φύγω. μπορεί να μη μιλάνε, μιλάνε όμως με το δικό τους τρόπο. δεν είναι αχάριστα, δε λένε ψέματα, δεν κοροΪδεύουν, δε θυμώνουν. ένα φαγάκι και ένα χάδι τους αρκεί για να τα κάνεις ευτυχισμένα. και στο ανταποδίδουν. σε κάνουν να νιώθεις ότι κάποιος σε έχει ανάγκη. σου δίνει ένα νόημα να σηκωθείς από το κρεβάτι, να κάνεις ένα βήμα. μήπως να το ξανασκεφτόσουν;

θα προτιμουσα ανθρωπους, ξερω ότι ειναι πιο δυσκολο, αλλα ο ανθρωπος ειναι ον κοινωνικον, θελει το ειδος του για να ειναι ευτυχισμενος. Ταιζω παντως αδεσποτα, εχουμε και μια σκυλιτσα στο χωριο, δεν ειμαι εναντιον. Απλα δεν ειναι πανακεια.

[QUOTE=λιλιουμ;458939]θα προτιμουσα ανθρωπους, ξερω ότι ειναι πιο δυσκολο, αλλα ο ανθρωπος ειναι ον κοινωνικον, θελει το ειδος του για να ειναι ευτυχισμενος. Ταιζω παντως αδεσποτα, εχουμε και μια σκυλιτσα στο χωριο, δεν ειμαι εναντιον. Απλα δεν ειναι πανακεια.[/QUOTE

εγω σου απαντησα συμφωνα με λογισμό σου 7 οσον αφορα τα κατοικιδια. Με την απαντηση σου όμως διαπαιστωνεις και ξερεις οτι δενειναι το τοσο σημαντικο να μην εχει κάποιος ζωακι σπίτι. Λιλιουμ ξέρω οτι στην καταθλιψη λείπει η ελπίδα.Ολοι λιγο πολλοι το εχουμε περάσει. Παρόλα αυτα πρέπει να ανγκαζουμε τον εαυτό μας να βρίσκει δύναμη.Να παιρνει κουράγιο απο το παραμικρό ασήμαντο. Όλοι ειμαστε σημαντικοί σε εναν ασ.ημαντο κόσμο. Για να γράφεις εδώ,σημαίνει οτι ψάχνεις να βρεις κατι αισιόδοξο.Η δυναμη είναι μέσα σου ομως. Στη ζωή θα πέσουμε πολλές φορές χαμηλά αλλάπρεπει να βρισκουμε τη δυναμη να σηκωνόμαστε και να χαμογελάμε.Δεν υπάρχει άλλη λύση.Ετσι θα είναι πάντα... Δωσε αγάπη και κάποια στιγμή θα παρεις και εσύ.Κανε υπομονη! Ναι,ναι, κι άλλη υπομονη!Ολα θα φτιάξουν αν το κυνηγήσεις.

(Υ.Γ. εχεις και υγεία και δοντάκια! σουπερ για να χαμογελάς και να ομορφαίνεις το κόσμο)

Quote:

---

Originally Posted by feggari

(Υ.Γ. εχεις και υγεία και δοντάκια! σουπερ για να χαμογελάς και να ομορφαίνεις το κόσμο)

---

Προσλαμβανεσαι σαν αντικαταθλιπτικο! Με εκανες και χαμογελασα! :)
Ευγε! Εχεις κατι πολυτιμο και χρησιμο για αυτον τον κοσμο, μπορεις να κανεις τους θλιμμενους να χαμογελανε!

...λίλι, συνέβη κάτι συγκεκριμένο στη ζωή σου τον τελευταίο καιρό που σε απογοητευσε ή σε πλήγωσε δυνατά σε ένα τομέα?
Θα σου πω γιατί σε ρωτάω :)

Γιουπι!!!!! Εθελοντικα για σενα!!!!Δεν χρειαζομαι μισθο!

Θεοφανια πολλα μαζι συνεβησαν και συμβαινουν.

φεγγαρι ναι σαι καλα να μας φεγγεις να περιπατουμε!!!!!!

Quote:

---

Originally Posted by λιλιουμ

Γιατι να ζω σκεφτομαι, οταν:

1. δεν κανω κατι παραγωγικο
2. δεν προσφερω κατι χρησιμο σε κανεναν
3. δεν ειμαι δημιουργικη
4. δεν θα λειψω ουτε στους "φιλους" μου, ουτε σε συγγενεις
5. δεν εχω οικογενεια
6. δεν εχω παιδια
7. δεν εχω κατοικιδια
8. ουτε μια σχεση δε μπορω να κρατησω
9. ουτε μια καλη φιλια να εχω
10. δεν εργαζομαι δεν εχω καριερα
11. δεν βλεπω φως για δουλεια στο μελλον
12. ζω ακομα με τη μαμα μου και μου ερχεται καθημερινα να σαλταρω 18 φορες τη μερα
13. δεν υπαρχει ελπιδα λογω οικονομικου να σταματησω να ζω με τη μαμα μου
14. δεν εχω λεφτα, δεν εχω ανεση
Και για ολα αυτα φταιει περα απο την κωλοκοινωνια, κυριως η:
αυτοκαταστροφικη, κυκλοθυμικη, αναποφασιστη, σπαστικη προσωπικοτητα μου, γεννηθηκα καταδικασμενη αγκαλια με αυτην που μου στερει ολες τις χαρες της ζωης. Μακαρι αν ειχε καρτουλα επιστροφης να την γυριζα ΠΙΣΩ. Δεν την θελω ουτε την ηθελα ποτε πριν γεννηθω αυτη την καταρα, ειμαι σιγουρη.
Η οποία, για να κανουεμ τα πραγματα ακομα πιο μαυρα:
15. Δε βλεπω να αλλαζει.
16. Αντιθετως, χειροτερευει.

Συμπερασμα, περα απο το να εχει παρεα η μανα μου και μη λυπηθει που με χασει, I am a total waste of space. Με τις υγειες μου.

Ευχαριστω και συγνωμη για τον χωρο που καταλαμβανω. Ακομα. Δεν εχω οτι χρεαιζεται για να την κανω οικειοθελως.

ΖΗΛΕΥΩ τους ανθρωπους που εχουν καρδια αγκιναρα.
Επισης ΖΗΛΕΥΩ και ολους αυτους που δεν εχουν καρδια αγκιναρα αλλα εχουν το κουραγιο και τη δυναμη να την παλευουν against alla odds.
Κριμα που δεν ειμαι ουτε το πρωτο ουτε το τελευταιο. Ειμαι η ενδιαμεση.. χαμενη κατηγορια.

---

Προσπαθησε να σκεφτεις ομως οσα εχεις. Εισαι ανεργη , αλλα εχεις την ελευθερια σου . Αξιοποιησε την για παραδειγμα κανοντας πραγματα που σου αρεσει να κανεις και που μπορει να στραφουν σε οφελος σου στο μελλον.

Για παραδειγμα μπορεις να παρακολουθησεις μαθηματα σε καποιο αντικειμενο που σε ενδιαφερει και να αποκομισεις γνωσεις πανω σε αυτο και εαν δεν εχεις λεφτα για εκπαιδευση υπαρχει και το νετ:)

Ασχολησου με ολα τα χομπυ που ειχες ισως παλια και τα εχεις παρατησει τωρα , να κινηθουν λιγο τα εγκεφαλικα κυταρα σε αλλη κατευθυνση

Παρε τηλεφωνο καμμια παλια σου φιλη να βγειτε για κανα καφε.... χιλια δυο πραγματα που μπορεις να κανεις , μην ξεχνας εχεις ελευθερο χρονο απειρο και την ελευθερια σου:)

Μην αυτοπαγιδευεσαι στην αυτολυπηση , λιγο απο αυτη ας υπαρχει αλλα σαφως δεν σου προσφερει τιποτα και μην αφηνεις να διαιωνιζεται.

Quote:

---

Originally Posted by λιλιουμ

Γιατι να ζω σκεφτομαι, οταν:

1. δεν κανω κατι παραγωγικο
2. δεν προσφερω κατι χρησιμο σε κανεναν
3. δεν ειμαι δημιουργικη
4. δεν θα λειψω ουτε στους "φιλους" μου, ουτε σε συγγενεις
5. δεν εχω οικογενεια
6. δεν εχω παιδια
7. δεν εχω κατοικιδια
8. ουτε μια σχεση δε μπορω να κρατησω
9. ουτε μια καλη φιλια να εχω
10. δεν εργαζομαι δεν εχω καριερα
11. δεν βλεπω φως για δουλεια στο μελλον
12. ζω ακομα με τη μαμα μου και μου ερχεται καθημερινα να σαλταρω 18 φορες τη μερα
13. δεν υπαρχει ελπιδα λογω οικονομικου να σταματησω να ζω με τη μαμα μου
14. δεν εχω λεφτα, δεν εχω ανεση
Και για ολα αυτα φταιει περα απο την κωλοκοινωνια, κυριως η:
αυτοκαταστροφικη, κυκλοθυμικη, αναποφασιστη, σπαστικη προσωπικοτητα μου, γεννηθηκα καταδικασμενη αγκαλια με αυτην που μου στερει ολες τις χαρες της ζωης. Μακαρι αν ειχε καρτουλα επιστροφης να την γυριζα ΠΙΣΩ. Δεν την θελω ουτε την ηθελα ποτε πριν γεννηθω αυτη την καταρα, ειμαι σιγουρη.
Η οποία, για να κανουεμ τα πραγματα ακομα πιο μαυρα:
15. Δε βλεπω να αλλαζει.
16. Αντιθετως, χειροτερευει.

Συμπερασμα, περα απο το να εχει παρεα η μανα μου και μη λυπηθει που με χασει, I am a total waste of space. Με τις υγειες μου.

Ευχαριστω και συγνωμη για τον χωρο που καταλαμβανω. Ακομα. Δεν εχω οτι χρεαιζεται για να την κανω οικειοθελως.

ΖΗΛΕΥΩ τους ανθρωπους που εχουν καρδια αγκιναρα.
Επισης ΖΗΛΕΥΩ και ολους αυτους που δεν εχουν καρδια αγκιναρα αλλα εχουν το κουραγιο και τη δυναμη να την παλευουν against alla odds.
Κριμα που δεν ειμαι ουτε το πρωτο ουτε το τελευταιο. Ειμαι η ενδιαμεση.. χαμενη κατηγορια.

---

Καλησπερα lilium! Αρχικα να σου πω οτι διαλεξες υπεροχο nick. λατρευω τα λιλιουμ και ειδικα τα λευκα, υπεροχο αρωμα, το αγαπημενο μου λουλουδι!
Διαβαζοντας το μηνυμα σου ειναι σαν να περιεγραφες εμενα, τις καθημερινες σκεψεις που κατακλυζουν το μυαλο μου.
Αυτο που σε βασανιζει πιστευω ειναι οτι θεωρεις οτι ειχες τις δυνατοτητες να βρισκεσαι σε καλυτερη κατασταση αλλα δεν διαχειριστηκες "σωστα" καποιες καταστασεις.
Λες οτι δεν εισαι δημιουργικη- παραγωγικη κτλ εχεις σκεφτει κατι που θα σε "γεμιζε" σε αυτο το επιπεδο?

Κοπελα μου δεν εισαι μονη στον κοσμο ειτε το θελεις ειτε δεν το θελεις ειναι κ η μητερα σου εαν δεν σε ενδιαφερει ο ευατος σου παλεψε να εισαι καλα για αυτην,βοηθησε την με το σπιτι μην καθεσαι ολη μερα κανε οικιακα να νιωθεις χρησιμη αυτο κανω κ εγω

Είμαι σίγουρη για σένα, ότι σύντομα θα είσαι καλύτερα. Οι περισσότεροι έχουμε περάσει φάσεις που μας φαίνονται όλα μαύρα,
το σίγουρο είναι ότι δεν κρατάνε για πολύ. Κι αν κρατάνε πολύ, ξέρουμε τι μπορούμε να κάνουμε για να γίνουμε καλά.
Σιγά μην τους κάνουμε τη χάρη και παραιτηθούμε!
Αφιερωμένο από αγαπημένο συγκρότημα που δεν υπάρχει πια ( αυτό δεν είχες στο μυαλό σου; )
http://www.youtube.com/watch?v=Nhx6GShI7Do

Quote:

---

Originally Posted by ΓΑΤΑ

κι όμως ένα ζωάκι είναι μια παρηγοριά. ζω μόνη μου αφού τα παιδιά μου σπουδάζουν. και δεν έχω σύντροφο. έχω τρία γατάκια. το ένα μάλιστα είναι με ειδικές ανάγκες. είναι μια παρηγοριά στην καθημερινότητά μου. μια συντροφιά. έχω κάποιον να με περιμένει να γυρίσω στο σπίτι. με περιμένουν πίσω από την πόρτα. μου γλείφουν τα χέρια για να μου δείξουν την ευχαρίστησή τους. τρίβονται στα πόδια μου για να πάρουν ένα χάδι.κλαίνε όταν ετοιμάζομαι να φύγω. μπορεί να μη μιλάνε, μιλάνε όμως με το δικό τους τρόπο. δεν είναι αχάριστα, δε λένε ψέματα, δεν κοροΪδεύουν, δε θυμώνουν. ένα φαγάκι και ένα χάδι τους αρκεί για να τα κάνεις ευτυχισμένα. και στο ανταποδίδουν. σε κάνουν να νιώθεις ότι κάποιος σε έχει ανάγκη. σου δίνει ένα νόημα να σηκωθείς από το κρεβάτι, να κάνεις ένα βήμα. μήπως να το ξανασκεφτόσουν;

---

Συγκινήθηκα μωρε... :'( Θέλω κι εγώ ένα ζωάκι, ίσως να δώσει και στη δική μου ζωή νόημα..

Συμφωνώ απόλυτα με την μυσπ. Κι εγώ στην ίδια κατάσταση βρίσκομαι, δεν υπάρχει τίποτα το ενδιαφέρον στη ζωή μου, αλλά προσπαθώ να σταθώ στα πόδια μου όσο μπορώ. Υπάρχει για σένα ένας τουλάχιστον άνθρωπος που σε χρειάζεται, η μαμά σου. Προσπάθησε να φανείς δυνατή για εκείνην και μόνο. Κάπου είχα διαβάσει ότι ευτυχία είναι να επιθυμείς αυτό που ήδη έχεις. Δεν είναι πολύ ωραίο και αισιόδοξο; :)

Quote:

---

Originally Posted by λιλιουμ

Θεοφανια πολλα μαζι συνεβησαν και συμβαινουν.

---

Έχω παρατηρήσει πως τα χρώματα στη ζωή μας, αλλάζουν σε όλους τους τομείς όταν πάει κάτι στραβά σε αυτόν που δίνουμε μεγαλύτερο βάρος. Αν εξαιρέσουμε την υγεία, που για όλους μας είναι το νούμερο ένα, μπορεί πχ να μαυρίζουν όλα σε κάποιον όταν πάνε χάλια τα συναισθηματικά του, σε άλλον τα επαγγελματικά του, σε άλλον τα φιλικά του κλπ. Η κατάσταση γύρω μας, έτσι και αλλιώς είναι τοξική αφού έχουν επηρεαστεί οι πάντες αρνητικά από την κρίση, οπότε είναι μια παγιωμένη κατάσταση.
Εκεί λοιπόν καταλήγω πως απογοητευτηκες σε συγκεκριμένο τομέα και έτσι μαύρισαν τα πάντα.
Αν είναι επαγγελματικό λύνεται. Μου έλεγε μια φίλη πως ένας γνωστός της έστειλε 450 βιογραφικά μέχρι να βρει δουλειά σε αυτό που έψαχνε. Ένας γνωστός μας σκαρφίστηκε δικό του επάγγελμα, προκειμένου να βγάζει λεφτά. Θεωρώ πως στα επαγγελματικά, αν δεν χάνει κανείς το κουράγιο του, δουλεύει το μυαλό του και πιστεύει στον εαυτό του θα τη βρει την άκρη.
Αν είναι συναισθηματικό, άσε το χρόνο να δουλέψει για σένα. Κάνε πως δεν βλέπεις τη μαυρίλα και προσπάθησε να ασχοληθείς με οτιδήποτε μπορεί να σου προσφέρει ένα χαμόγελο. Εσύ θα το βρεις αυτό.
Αν πάλι "πρέπει" να βουλιάξεις για να πάρεις μεγαλύτερη φόρα προς τα πάνω, κάντο.
Ένα όμως είναι σίγουρο: αν δεν έχεις βολευτεί στη μιζέρια, (που απ όσο σε ξέρω δεν ανήκεις σε αυτή την κατηγορία), οι μηχανισμοί σου θα αρχίσουν να δουλεύουν κάποια στιγμή αυτόματα και θα βγεις απ όλο αυτό :)

θα ελεγα πως δεν ειναι ενας συγκεκριμενος τομεας Θεοφανια, εγω θα το εθετα ως υπαρξιακο το προβλημα. Ολοκληρωτικο και πολυπλευρο!

μαριαν ευχαριστω για το αισιοδοκο μηνυμα :)

Τελοσπαντως ευχομαι να γινει κατι συντομα γιατι δεν ξερω ποση υπομονη ακομα μπορω να δειξω για μια βαλτωμενη κατασταση.

Quote:

---

Originally Posted by λιλιουμ

Εγκεφαλο. Οπως ειπα στο αρχικο μηνυμα καποιοι ανθρωποι εχουν καρδια αγκιναρα, ειναι αερα πατερα, αλλοι εχουν υψηλη αντοχη στον πονο και αγωνιζονται μεχρι τελικης πτωσης. εμεις απλα δεν ειμαστε ετσι.

Ακριβως, δεν πρεπει να το σκεφτομαστε, ουτε να το αναλυουμε, αυτο ειναι σαν να βαζουμε τρικλοποδια στον εαυτο μας, αυτο ειναι η σκαταθλιψη. Απο το φοβο μην φαμε χυλοπιτα δεν τρωμε ουτε χυλοπιτα ουτε πιτα!

Χαλια ναι, μακαρι να απεγκλωβιστουμε απο αυτον το ρολο του κομπαρσου.

---

Τι είναι η καρδιά αγκινάρα?! :P
Δεν ξέρω αν έχουν μικρότερο ή μεγαλύτερο εγκέφαλο άλλοι και δεν νομίζω η "λύση" να βρίσκεται εκεί. Για μένα τα πράγματα ειναι τόσο απλά όσο και πολύπλοκα.
Υπάρχει ένα σημείο που αν το περάσεις μετά δεν γυρνάς πίσω....το παν οπότε είναι να μην το περάσεις. Το πως θα γίνει αυτό δεν το ξέρει κανείς! Μπορεί να συμβεί με ένα τόσο τυχαίο γεγονός που είναι αδύνατο να προφυλαχτείς. Αν το περάσεις όμως...την πάτησες! Πολύ δύσκολη η επαναφορά και μπορεί να συμβεί μονο το ίδιο τυχαία όσο και το πρώτο συμβάν που σε έριξε.
Μπορεί όπως κάπου ανέφερες να κερδίσεις το lotto και αυτό να είναι αρκετό για να σε ξελασπώσει. Μπορεί να ανακαλύψεις ένα hobby να σε συνεπάρει και να ξεχαστείς γενικά. Μπορεί να γνωρίσεις κάποιον ο οποιός θα μαγευτεί απο τα μελαγχολικά σου μάτια και θα κάνει τα αδύνατα δυνατά για να περνάς καλά.
Το κάθε ένα απο αυτά έχει τις δικές του πιθανότητες να συμβεί.
Τα κατοικίδια σε καμία περίπτωση δεν αντικαθιστουν την ανθρώπινη επαφή πάντως.

Αν βρεις πάντως τρόπο αναισθητοποίησης απο την υπερανάλυση κλπ σε παρακαλώ να με ενημερώσεις καθώς δεν βλέπω άλλη λύση για την περίπτωση μου.
Βέβαια...(ας αναλύσουμε λίγο με την ευκαιρία...) η υπερανάλυση και τα "τι και αν...?" δεν φταίνε απο μόνα τους ...δηλαδή κρίνοντας απο τον εαυτό μου πχ, έχει φτάσει κάποια στιγμή που έχω πει "θα το κανω!" αλλά παρόλαυτα το αποτέλεσμα έκανε ΠΟΥΦ στα μούτρα μου...:P οπότε εκεί δεν έφταιγε το δικό μου πισωγύρισμα.... έφταιγε το ότι ο φόβος μου που τελικά ήταν πραγματικός!

''Το αίσθημα της ανάρρωσης,κυρίως όταν η ασθένεια που έχει προηγηθεί
είχε αντίκτυπο στα νεύρα,έχει κάτι από μια χαρά μελαγχολική.Τα συναι-
σθήματα και οι σκέψεις γνωρίζουν ένα είδος φθινοπώρου,ή μάλλον μια
από εκείνεις τις χαρές της άνοιξης,που χωρίς να πέφτουν τα φύλλα,μοιά-
ζει στον αέρα και στον ουρανό σαν φθινόπωρο.
Η κούραση έχει μια γεύση ευχάριστη,μα καθετί ευχάριστο μας πονάει λίγο.
Νιώθουμε κάπως έξω από την ζωή,όντας αναμφισβήτητα ένα κομμάτι της,
σαν να είμαστε σκυμμένοι στο μπαλκόνι του σπιτιού της ζωής.Είμαστε σκε-
φτικοί χωρίς να σκεφτόμαστε,νιώθουμε χωρίς κανένα συναίσθημα προσδι-
ορισμένο.Η θέληση αναπαύεται γιατί δεν είναι απαραίτητη.
Και είναι τότε που κάποιες αναμνήσεις,κάποιες ελπίδες,κάποιες αόριστες
επιθυμίες αρχίζουν να ανεβαίνουν αργά τις παρυφές της συνείδησής μας,
πεζοπόροι δυσδιάκριτοι από την κορυφή του βουνού.Μνήμες πραγμάτων
ευτελών,ελπίδες πραγμάτων που δεν είδαμε να γίνονται χωρίς να πονέ-
σουμε γι'αυτό,επιθυμίες που δεν υπήρξαν βίαιαες,ούτε στη φύση τους,
ούτε και στην εκδήλωσή τους,για πάντα ανίκανες να θελήσουν να υπ-
άρξουν.
Υπάρχει κάτι το απόμακρο μέσα μου τούτη τη στιγμή.Έχω γείρει στο
μπαλκόνι της ζωής,μα όχι τούτης δώ της ζωής.Είμαι από πάνω της,και
τη βλέπω από το ύψος που την κοιτάω.Απλώνεται μπροστά μου και
κλιμακώνεται σε πλαγιές και πλατώματα,σαν ένα ποικιλόμορφο τοπίο,
έως τους καπνούς που ανεβαίνουν από τα ασβεστωμένα σπίτια των
χωριών της κοιλάδας.Όταν κλέινω τα μάτια μου συνεχίζω να βλέπω,
αφού δεν βλέπω τίποτα.Τα ανοίγω ξανά,και δεν βλέπω τίποτα παρα-
πάνω,εφόσον και πρίν δεν έβλεπα.Είμαι ολόκληρος μια αόριστη νοστ-
αλγία,ούτε του παρελθόντος ούτε του μέλλοντος,είμαι μια νοσταλγία
του παρόντος ανώνυμη,εκτενής,ακατανόητη .''

λιλιουμ αφιερωμένο από το Βιβλίο της Ανησυχίας του Πεσσόα.

Quote:

---

Originally Posted by Tomhet

Υπάρχει ένα σημείο που αν το περάσεις μετά δεν γυρνάς πίσω....το παν οπότε είναι να μην το περάσεις. Το πως θα γίνει αυτό δεν το ξέρει κανείς! Μπορεί να συμβεί με ένα τόσο τυχαίο γεγονός που είναι αδύνατο να προφυλαχτείς. Αν το περάσεις όμως...την πάτησες! Πολύ δύσκολη η επαναφορά και μπορεί να συμβεί μονο το ίδιο τυχαία όσο και το πρώτο συμβάν που σε έριξε.

---

Μπορείς να μας εξηγήσεις ποιο είναι αυτό το σημείο, το οποίο βλέπω να αναφέρεις και σε άλλα ποστς σου, που αν το περάσεις την πάτησες; Όχι τίποτα άλλο, να ξέρουμε εάν η κατάσταση είναι αναστρέψιμη, ή όχι :p

Quote:

---

Originally Posted by Yoco Choco

''Το αίσθημα της ανάρρωσης,κυρίως όταν η ασθένεια που έχει προηγηθεί
είχε αντίκτυπο στα νεύρα,έχει κάτι από μια χαρά μελαγχολική.Τα συναι-
σθήματα και οι σκέψεις γνωρίζουν ένα είδος φθινοπώρου,ή μάλλον μια
από εκείνεις τις χαρές της άνοιξης,που χωρίς να πέφτουν τα φύλλα,μοιά-
ζει στον αέρα και στον ουρανό σαν φθινόπωρο.
Η κούραση έχει μια γεύση ευχάριστη,μα καθετί ευχάριστο μας πονάει λίγο.
Νιώθουμε κάπως έξω από την ζωή,όντας αναμφισβήτητα ένα κομμάτι της,
σαν να είμαστε σκυμμένοι στο μπαλκόνι του σπιτιού της ζωής.Είμαστε σκε-
φτικοί χωρίς να σκεφτόμαστε,νιώθουμε χωρίς κανένα συναίσθημα προσδι-
ορισμένο.Η θέληση αναπαύεται γιατί δεν είναι απαραίτητη.
Και είναι τότε που κάποιες αναμνήσεις,κάποιες ελπίδες,κάποιες αόριστες
επιθυμίες αρχίζουν να ανεβαίνουν αργά τις παρυφές της συνείδησής μας,
πεζοπόροι δυσδιάκριτοι από την κορυφή του βουνού.Μνήμες πραγμάτων
ευτελών,ελπίδες πραγμάτων που δεν είδαμε να γίνονται χωρίς να πονέ-
σουμε γι'αυτό,επιθυμίες που δεν υπήρξαν βίαιαες,ούτε στη φύση τους,
ούτε και στην εκδήλωσή τους,για πάντα ανίκανες να θελήσουν να υπ-
άρξουν.
Υπάρχει κάτι το απόμακρο μέσα μου τούτη τη στιγμή.Έχω γείρει στο
μπαλκόνι της ζωής,μα όχι τούτης δώ της ζωής.Είμαι από πάνω της,και
τη βλέπω από το ύψος που την κοιτάω.Απλώνεται μπροστά μου και
κλιμακώνεται σε πλαγιές και πλατώματα,σαν ένα ποικιλόμορφο τοπίο,
έως τους καπνούς που ανεβαίνουν από τα ασβεστωμένα σπίτια των
χωριών της κοιλάδας.Όταν κλέινω τα μάτια μου συνεχίζω να βλέπω,
αφού δεν βλέπω τίποτα.Τα ανοίγω ξανά,και δεν βλέπω τίποτα παρα-
πάνω,εφόσον και πρίν δεν έβλεπα.Είμαι ολόκληρος μια αόριστη νοστ-
αλγία,ούτε του παρελθόντος ούτε του μέλλοντος,είμαι μια νοσταλγία
του παρόντος ανώνυμη,εκτενής,ακατανόητη .''

λιλιουμ αφιερωμένο από το Βιβλίο της Ανησυχίας του Πεσσόα.

---

<3 Τι ωραίο!!!!!

Καταλαβαίνω πολύ καλά πως νιώθεις.. όσο κ να προσπαθείς να δεις θετικά τα πράγματα καταλήγεις σε αρνητικά συμπεράσματα και μετά κρίνεις τον εαυτό σου για αυτό. Καταλαβαίνω επίσης πως έχεις προσπαθήσει πολλές φορές να αλλάξεις αυτή την κατάσταση..αλλάζεις για λίγο, μετά γίνεται κάτι αρνητικό...απογοητεύεσαι και γυρνάς πίσω. Ο τρόπος που βλέπεις τον εαυτό σου, τους σημαντικούς άλλους και το μέλλον είναι αρνητικός.
Είναι πολύ πιθανό να αντιμετωπίζεις κατάθλιψη..αυτό όμως δεν σημαίνει πως θα είσαι σε αυτήν την κατάσταση για πάντα. Οι άνθρωποι που ταλαιπωρούνται με την κατάθλιψη αντιλαμβάνονται τα πάντα μέσα από ένα αρνητικό πρίσμα. Είναι σαν να φοράς μαύρα γυαλιά και έτσι δεν μπορείς να δεις το φως. Αν φορέσεις ανοιχτόχρωμους φακούς θα δεις πως τελικά δεν ήταν όλα μαύρα.
Από όσα έγραψες παρατήρησα πως έχεις την τάση να αντιλαμβάνεσαι τα πράγματα με απόλυτο τρόπο και να κάνεις υπεργενικεύσεις. Για παράδειγμα λες "Δεν προσφέρω τίποτα χρήσιμο σε κανέναν". Σε παρακαλώ κάνε τις παρακάτω ερωτήσεις στον εαυτό σου: "Είναι πραγματικά αλήθεια αυτό?", "Θα μπορούσε αυτή η πεποίθησή μου να μην ισχύει?", "Τι αποδείξεις έχω ότι ισχύει αυτό?, "Τι αποδείξεις έχω ότι ισχύει το αντίθετο?", "Αν ένας φίλος μου το πίστευε αυτό, τι θα του έλεγα?".
Αυτές τις ερωτήσεις μπορείς να τις κάνεις στον εαυτό σου για κάθε μία από τις παραπάνω λανθασμένες πεποιθήσεις που έχεις για τον εαυτό σου, το μέλλον, τους Άλλους. Αν κουράστηκες να παλεύεις μόνη σου η γνωστικη-συμπεριφορική ψυχοθεραπεία έχει αποδειχθεί ότι βοηθά τα άτομα με κατάθλιψη σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.

Μην το βάζεις κάτω..εσύ ορίζεις τις σκέψεις σου, τα συναισθήματα και την συμπεριφορά σου..Ό,τι χρειαστείς είμαι εδώ.. :)

Σε ευχαριστω μακαρενα για την ψυχοθεραπευτικη ματια! Η αληθεια ειναι οτι πηγα στην γιατρο μου και αισθανομαι καλυτερα. Μου ειπε οτι παω καρφι για καταθλιψη, εγω αισθανομαι οτι κανω παρεα μαζι της ολη μου τη ζωη :p

Το συμπερασμα ηταν αλλαγες, πρωτοβουλιες, νεα ξεκινηματα, that is what I need. Και πραγματικα μπριζωθηκα να τα πεταξω ολα και να φυγω, και ας φαω και τα μουτρα μου, μερος της διαδικασιας μαθησης ειναι και αυτο! Νομιζω οτι χρειαζοταν να φτασω να μην αντεχω αλλο για να κανω την αλλαγη. Τελικα ειναι καλο να μην αντεχεις πολυ. Φευγεις πιο γρηγορα απο αυτα που σε βασανιζουν.

Quote:

---

Originally Posted by Αλκμήνη

Μπορείς να μας εξηγήσεις ποιο είναι αυτό το σημείο, το οποίο βλέπω να αναφέρεις και σε άλλα ποστς σου, που αν το περάσεις την πάτησες; Όχι τίποτα άλλο, να ξέρουμε εάν η κατάσταση είναι αναστρέψιμη, ή όχι :p

---

Η κατάσταση ΣΟΥ είναι σίγουρα αναστρέψιμη! η κατάσταση ΤΗΣ είναι επίσης σίγουρα αναστρέψιμη!
Η κατάσταση ΜΟΥ οχι... :P
Ο λόγος για αυτό...meh...μίζερος θα σου ακουστεί αλλά πιστεύω πως είναι πραγματικότητα.
Σίγουρα ξεκινάμε απο την ηλικία...δεν είμαι 15, δεν ειμαι 20 δεν ειμαι 25...μετά πάμε στο ότι δεν περιμένω κάποια αναποφευκτη αλλαγή περιβάλλοντος στην ζωή μου όπως αυτές που ανέφερα πχ σε ένα διπλανό thread...πχ δεν είμαι 22 όπως ήταν το παιδί στο thread να έχω μπροστά μου αλλαγές όπως το να πάω στρατό, να συνεχίσω τις σπουδές μου, να βρω δουλειά κλπκλπ. Όλα αυτά σε βάζουν θέλωντας και μη σε ένα καινούριο περιβάλλον κάθε φορά. Παίρνεις νέα δεδομένα, κάνεις νέες γνωριμίες ξαναφιλτράρεις τα πράγματα που ήξερες μέχρι τότε και ζεις υπο νέες συνθήκες. Είναι αυτό που λένε ορισμένοι "κάνε υπομονή ...τα πράγματα αλλάζουν".
Μην έχοντας κάτι τέτοιο εν όψη θα μπορούσες πχ να έχεις το αντίθετο....σταθερότητα.
Έχω σαν παράδειγμα πχ αρκετούς στην ηλικία μου (ή και σε μικρότερη) που είναι παντρεμένοι, (σίγουρα για όλους τους λάθος λόγους κατ'εμε), συμβιβασμένους με την ιδέα της αλληλοστήριξης λες και ζούμε σε καιρούς πολέμου, κλεισμένους στο σπιτάκι τους με τα σιδερωμένα ρουχαλάκια τους με το αυτοκινητάκι τους κλπκλπ.
Εγώ σε καμία περίπτωση δεν είμαι αυτό που λένε marriage material. Ούτε εμφανισιακά, ούτε στο μυαλό, ούτε σε τίποτα.
Οπότε άκυρο και εδώ.
Τι άλλο μένει?
Παλεύω οπότε να συμβιβαστώ με την ιδέα του ασυμβίβαστου γιατί δεν μπορώ να τοποθετήσω τον εαυτό μου ούτε στους μεν ουτε στους δε.

Ποιο είναι το σημείο οπότε το οποίο εγώ τουλάχιστον έχω περάσει? Έχοντας αποκόψει τον εαυτό μου απο το περιβάλλον των δύο αυτών καταστάσεων (για τον οποιονδήποτε λόγο), δεν βλέπω πως θα μπορούσα να ξεβαλτώσω. Δεν έχω δηλαδή προοπτική ούτε γάμου, ούτε αλλαγής περιβάλλοντος κλπ. Και σίγουρα η παρούσα κατάσταση δεν επιφυλάσει εκπλήξεις...
Δεν έχω φίλους γνωστούς κλπκλπ την παρούσα φάση στην ζωή μου (όπως είπα, για τον οποιονδήποτε λόγο) και δεν υπάρχουν οι συνθήκες για να αλλάξει αυτό. Είναι ένα πράγμα το να περιμένεις να αλλάξει κάτι και άλλο πράγμα το να περιμένεις να δημιουργηθούν οι συνθήκες για αυτό.
Σα να λες "περιμένω να μεγαλώσει το δέντρο" χωρίς να έχεις φυτέψει καν τους σπόρους!
Θεωρώ λοιπόν πως προσωπικά έχω αποκοπεί απο οποιονδήποτε δεσμό που θα μου επέτρεπε να ζήσω την ζωή σε "φυσιολογικά" πλαίσια ή τουλάχιστον όπως βλέπω να την ζουν άλλοι. Γιατί? για όλους τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω. Πιστευω πως αν αποκοπείς απο όλα αυά ταυτόχρονα...τότε είναι αδύνατο να επανέλθεις.

Quote:

---

Originally Posted by λιλιουμ

Νομιζω οτι χρειαζοταν να φτασω να μην αντεχω αλλο για να κανω την αλλαγη. Τελικα ειναι καλο να μην αντεχεις πολυ. Φευγεις πιο γρηγορα απο αυτα που σε βασανιζουν.

---

Ναι, είναι καλό να μην αντέχεις και να μην ανέχεσαι την κακή ποιότητα ζωής. Και να προσπαθείς με όποιον τρόπο μπορείς να την αλλάξεις. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η υπομονή δεν είναι αρετή αλλά κατάρα.

Quote:

---

Originally Posted by Tomhet

Η κατάσταση ΣΟΥ είναι σίγουρα αναστρέψιμη! η κατάσταση ΤΗΣ είναι επίσης σίγουρα αναστρέψιμη!
Η κατάσταση ΜΟΥ οχι... :P
Ο λόγος για αυτό...meh...μίζερος θα σου ακουστεί αλλά πιστεύω πως είναι πραγματικότητα.
Σίγουρα ξεκινάμε απο την ηλικία...δεν είμαι 15, δεν ειμαι 20 δεν ειμαι 25...μετά πάμε στο ότι δεν περιμένω κάποια αναποφευκτη αλλαγή περιβάλλοντος στην ζωή μου όπως αυτές που ανέφερα πχ σε ένα διπλανό thread...πχ δεν είμαι 22 όπως ήταν το παιδί στο thread να έχω μπροστά μου αλλαγές όπως το να πάω στρατό, να συνεχίσω τις σπουδές μου, να βρω δουλειά κλπκλπ. Όλα αυτά σε βάζουν θέλωντας και μη σε ένα καινούριο περιβάλλον κάθε φορά. Παίρνεις νέα δεδομένα, κάνεις νέες γνωριμίες ξαναφιλτράρεις τα πράγματα που ήξερες μέχρι τότε και ζεις υπο νέες συνθήκες. Είναι αυτό που λένε ορισμένοι "κάνε υπομονή ...τα πράγματα αλλάζουν".
Μην έχοντας κάτι τέτοιο εν όψη θα μπορούσες πχ να έχεις το αντίθετο....σταθερότητα.
Έχω σαν παράδειγμα πχ αρκετούς στην ηλικία μου (ή και σε μικρότερη) που είναι παντρεμένοι, (σίγουρα για όλους τους λάθος λόγους κατ'εμε), συμβιβασμένους με την ιδέα της αλληλοστήριξης λες και ζούμε σε καιρούς πολέμου, κλεισμένους στο σπιτάκι τους με τα σιδερωμένα ρουχαλάκια τους με το αυτοκινητάκι τους κλπκλπ.
Εγώ σε καμία περίπτωση δεν είμαι αυτό που λένε marriage material. Ούτε εμφανισιακά, ούτε στο μυαλό, ούτε σε τίποτα.
Οπότε άκυρο και εδώ.
Τι άλλο μένει?
Παλεύω οπότε να συμβιβαστώ με την ιδέα του ασυμβίβαστου γιατί δεν μπορώ να τοποθετήσω τον εαυτό μου ούτε στους μεν ουτε στους δε.

Ποιο είναι το σημείο οπότε το οποίο εγώ τουλάχιστον έχω περάσει? Έχοντας αποκόψει τον εαυτό μου απο το περιβάλλον των δύο αυτών καταστάσεων (για τον οποιονδήποτε λόγο), δεν βλέπω πως θα μπορούσα να ξεβαλτώσω. Δεν έχω δηλαδή προοπτική ούτε γάμου, ούτε αλλαγής περιβάλλοντος κλπ. Και σίγουρα η παρούσα κατάσταση δεν επιφυλάσει εκπλήξεις...
Δεν έχω φίλους γνωστούς κλπκλπ την παρούσα φάση στην ζωή μου (όπως είπα, για τον οποιονδήποτε λόγο) και δεν υπάρχουν οι συνθήκες για να αλλάξει αυτό. Είναι ένα πράγμα το να περιμένεις να αλλάξει κάτι και άλλο πράγμα το να περιμένεις να δημιουργηθούν οι συνθήκες για αυτό.
Σα να λες "περιμένω να μεγαλώσει το δέντρο" χωρίς να έχεις φυτέψει καν τους σπόρους!
Θεωρώ λοιπόν πως προσωπικά έχω αποκοπεί απο οποιονδήποτε δεσμό που θα μου επέτρεπε να ζήσω την ζωή σε "φυσιολογικά" πλαίσια ή τουλάχιστον όπως βλέπω να την ζουν άλλοι. Γιατί? για όλους τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω. Πιστευω πως αν αποκοπείς απο όλα αυά ταυτόχρονα...τότε είναι αδύνατο να επανέλθεις.

---

Αχ παληκαρι μου, σε πηρανε και σενα τα χρονια ε?? :p Κι εδω τα ιδια, 30 χρονων γαιδαρα, αισθανομαι ομως απο τα 18 μου οτι εχω πατησει τα 90, αρα αυτο σημαινει οτι τωρα αισιως κοντευω τα εκατο!!!!! Γιουπι!!!!! Οι αλλαγες δεν εχουν οριο ηλικιας, το μονο οριο ειναι η τρελα και ο αυθορμητισμος που χρειαζεται για να τις κανεις, ή πραγματικα να μην αντεχεις αλλο!!!!! Αν εχεις υπομονη και τα υπομενεις, ή αν εχεις αντοχη στον βασανιζεσαι και μενεις, ειναι μεγαλο προβλημα! Εσυ απο οτι βλεπω σαν εμενα υπομενεις, το θεμα ειναι οτι δεν κερδιζεις κατι ετσι, περναει η ζωη και χανεται και πισω δε γυρνα, και ειναι μονο μια.

Εγω συναρμολογω απο χτες το σχεδιο διαφυγης παντως, ως τωρα ολα βαινουν καλως, ενα σωρο προβληματα υπαρχουν ναι, τα παραβλεπω ολα, προεχει να σωσω εμενα, και τα αλλα λυνονται.

Quote:

---

Originally Posted by marian_m

Ναι, είναι καλό να μην αντέχεις και να μην ανέχεσαι την κακή ποιότητα ζωής. Και να προσπαθείς με όποιον τρόπο μπορείς να την αλλάξεις. Σε τέτοιες περιπτώσεις, η υπομονή δεν είναι αρετή αλλά κατάρα.

---

ετσι ακριβως!

Δεν νιώθω μεγάλος...το αντίθετο θα έλεγα! και αυτό είναι ένα απο τα προβλήματα συμβιβασμού...
Τι σχέδιο έχεις για να έχουμε καλό 'ρώτημα...?
Τρέλα και αυθορμητισμός όσο και να υπάρχουν λιλιουμ απο προσωπική πείρα θα σου πω οτι πάντα πρέπει να βρίσκονται σε ένα πλαίσιο! Δε πα να ξεκαρδίζεσαι και να χοροπιδάς σα το κατσίκι 24/7 ...? αν το κάνεις μόνος σου, θα σε κάνει να νιώθεις καλά? Δε νομίζω...
Όπως είπα πάντως για σένα δεν πιστεύω πως είναι αργά οπότε θα την βρεις την λύση.

Αυτοι που δεν ειναι εκ φυσεως τρελοι και αυθορμητοι, δεν κινδυνευουν να ξεπερασουν τα ορια μη φοβασαι!!

Το σχεδιο ειναι BIG. Ασε μην το ματιασω!!!!!

Quote:

---

Originally Posted by Tomhet

Η κατάσταση ΣΟΥ είναι σίγουρα αναστρέψιμη! η κατάσταση ΤΗΣ είναι επίσης σίγουρα αναστρέψιμη!
Η κατάσταση ΜΟΥ οχι... :P
Ο λόγος για αυτό...meh...μίζερος θα σου ακουστεί αλλά πιστεύω πως είναι πραγματικότητα.
Σίγουρα ξεκινάμε απο την ηλικία...δεν είμαι 15, δεν ειμαι 20 δεν ειμαι 25...μετά πάμε στο ότι δεν περιμένω κάποια αναποφευκτη αλλαγή περιβάλλοντος στην ζωή μου όπως αυτές που ανέφερα πχ σε ένα διπλανό thread...πχ δεν είμαι 22 όπως ήταν το παιδί στο thread να έχω μπροστά μου αλλαγές όπως το να πάω στρατό, να συνεχίσω τις σπουδές μου, να βρω δουλειά κλπκλπ. Όλα αυτά σε βάζουν θέλωντας και μη σε ένα καινούριο περιβάλλον κάθε φορά. Παίρνεις νέα δεδομένα, κάνεις νέες γνωριμίες ξαναφιλτράρεις τα πράγματα που ήξερες μέχρι τότε και ζεις υπο νέες συνθήκες. Είναι αυτό που λένε ορισμένοι "κάνε υπομονή ...τα πράγματα αλλάζουν".
Μην έχοντας κάτι τέτοιο εν όψη θα μπορούσες πχ να έχεις το αντίθετο....σταθερότητα.
Έχω σαν παράδειγμα πχ αρκετούς στην ηλικία μου (ή και σε μικρότερη) που είναι παντρεμένοι, (σίγουρα για όλους τους λάθος λόγους κατ'εμε), συμβιβασμένους με την ιδέα της αλληλοστήριξης λες και ζούμε σε καιρούς πολέμου, κλεισμένους στο σπιτάκι τους με τα σιδερωμένα ρουχαλάκια τους με το αυτοκινητάκι τους κλπκλπ.
Εγώ σε καμία περίπτωση δεν είμαι αυτό που λένε marriage material. Ούτε εμφανισιακά, ούτε στο μυαλό, ούτε σε τίποτα.
Οπότε άκυρο και εδώ.
Τι άλλο μένει?
Παλεύω οπότε να συμβιβαστώ με την ιδέα του ασυμβίβαστου γιατί δεν μπορώ να τοποθετήσω τον εαυτό μου ούτε στους μεν ουτε στους δε.

Ποιο είναι το σημείο οπότε το οποίο εγώ τουλάχιστον έχω περάσει? Έχοντας αποκόψει τον εαυτό μου απο το περιβάλλον των δύο αυτών καταστάσεων (για τον οποιονδήποτε λόγο), δεν βλέπω πως θα μπορούσα να ξεβαλτώσω. Δεν έχω δηλαδή προοπτική ούτε γάμου, ούτε αλλαγής περιβάλλοντος κλπ. Και σίγουρα η παρούσα κατάσταση δεν επιφυλάσει εκπλήξεις...
Δεν έχω φίλους γνωστούς κλπκλπ την παρούσα φάση στην ζωή μου (όπως είπα, για τον οποιονδήποτε λόγο) και δεν υπάρχουν οι συνθήκες για να αλλάξει αυτό. Είναι ένα πράγμα το να περιμένεις να αλλάξει κάτι και άλλο πράγμα το να περιμένεις να δημιουργηθούν οι συνθήκες για αυτό.
Σα να λες "περιμένω να μεγαλώσει το δέντρο" χωρίς να έχεις φυτέψει καν τους σπόρους!
Θεωρώ λοιπόν πως προσωπικά έχω αποκοπεί απο οποιονδήποτε δεσμό που θα μου επέτρεπε να ζήσω την ζωή σε "φυσιολογικά" πλαίσια ή τουλάχιστον όπως βλέπω να την ζουν άλλοι. Γιατί? για όλους τους λόγους που ανέφερα πιο πάνω. Πιστευω πως αν αποκοπείς απο όλα αυά ταυτόχρονα...τότε είναι αδύνατο να επανέλθεις.

---

Άσε μας καλέ που η δική σου κατάσταση δεν είναι αναστρέψιμη και η δική μας είναι! Όλα μπορούν να αλλάξουν, αρκεί να έχουμε την διάθεση να ενεργοποιηθούμε και να μην απογοητευόμαστε εύκολα. Ποιος έχει διάθεση όμως;;; Ορίστε, η λιλιουμ έκανε ένα βήμα. Εγώ από την άλλη δεν έχω καθόλου όρεξη να αλλάξω κάτι, να προσπαθήσω, γιατί έχω προσπαθήσει αρκετές φορές, αλλά απέτυχα παταγωδώς. Ακόμη και να υπάρχουν οι συνθήκες για μένα, όπως λες, όσα περιβάλλοντα και να αλλάξω, ξέρω πως ο μονόχνωτος χαρακτήρας μου θα τους απωθήσει όλους.
Θέλεις να πεις πως δεν υπάρχει τρόπος και για σένα να ενταχθείς σε ένα νέο σύνολο; Πώς δεν γίνεται; Εκτός της δουλειάς σου, δεν μπορείς να ασχοληθείς και με άλλα πράγματα κι εκεί να γνωρίσεις ανθρώπους; Όμως θέλεις να το κάνεις; Αυτό είναι το θέμα.
Το μυαλό και οι ιδέες αλλάζουν, ποτέ μην λες ποτέ. Ακόμη και τώρα παλεύεις για να συμβιβαστείς, λες. Άρα δεν σου είναι εύκολο. Άρα ούτε και αυτή η κατάσταση σου ταιριάζει. Το σημαντικό είναι να ζεις την ζωή όπως θέλεις εσύ να τη ζήσεις και όχι όπως θεωρείται "φυσιολογικό". Αρκεί να θέλεις να ζήσεις! Αν θέλεις προσπαθείς, βρίσκεις τρόπους!

Δεν θελω να κάνω θεματοπειρατεία και να μετατραπεί το παρόν θέμα σε συζήτηση για εμένα αλλά....
Αλκμήνη όπως και να το κάνουμε σε βλέπω μικρή σε ηλικία και σε ένα περιβάλλον που περιορίζεται μόνο απο εσένα. Από όσο ξέρω είσαι σε μια σχολή στην οποία αν το καλοσκεφτείς έχεις καθημερινά πρόσβαση σε δεκάδες κόσμο ο οποίος μάλιστα μεταβάλεται κιόλας. Όπως το βλέπω είναι στο χέρι σου το να "ζήσεις όπως θες" όπως είπες.
Σκέψου το αυτό και βάλε τον εαυτό σου πχ σε μια μεγαλύτερη ηλικία....στα 50 πχ... θα έχεις το ίδιο περιβάλλον? τις ίδιες δυνατότητες? Σίγουρα όχι γιατί πολύ απλά βάση πιθανοτήτων θα έχεις ενα πολύ πολύ συγκεκριμένο περιβάλλον μη μεταβαλόμενο, συγκεκριμένες συνήθειες (οχι με την κακή έννοια αλλά αν μέχρι πχ τα 50 σου δεν έχεις ...δεν ξέρω....φάει ποτέ σουβλάκι οπότε δεν ξέρεις αν σου αρέσει και το θεωρείς στόχο σαν "κατι διαφορετικό για το αυριο" το να φας σουβλάκι....τοτε δεν ξερω τι κάνεις μέχρι τότε :P).
Οπότε όσο μεγαλώνεις οι δυνατότες μικραίνουν πρώτα γιατί το περιβάλλον είναι τέτοιο είτε το θες είτε όχι και σε δεύτερη φάση μαθαίνεις και εσύ τι σου αρεσει και αυτό απο μόνο του είναι ένας περιορισμός.

Η λίλιουμ δεν ξέρουμε αν έκανε βήμα, τι βήμα έκανε κλπκλπ. Δυστυχώς ή ευτυχώς θεωρώ πως έχω δυο άκρα σε πολλά θέματα και επι του παρόντος θα πω οτι ειμαι τοσο ονειροπόλος όσο και ρεαλιστής. Σχετικά πρόσφατα γνώρισα κάποιοα που πχ θεώρησε οτι το "άλμα" που θα κάνει για να ξεφύγει ειναι το να αδυνατήσει για να ειναι πλέον ποθητή. Ωραία τα πλάνα αλλά δεν δουλεύουν έτσι. Το άφησα το θέμα αλλά όντας ρεαλιστής όπως είπα ξέρω οτι δεν είναι δυνατόν κάποιος απο υπέρβαρος να γίνει φυσιολογικός μόνο με δίαιτα και γυμναστική. Απο καθαρά τεχνική άποψη ειναι ΑΔΥΝΑΤΟ. Γιατί θα ξεσκιστεί στην γυμναστική με πείσμα για να κάψει όλο το λίπος που έχει πάνω της σαν βάρος και μετά θα μείνει με περιπανίσιο δέρμα για 3 ανθρώπους το οποίο μπορεί να χάσει μονο με πλαστική. Κάτι το οποίο δεν υπολόγισε....Θα νιώθει καλά με τον εαυτό της τότε? ήταν όμως η ελπίδα της....ας είναι...

Αντίστοιχα λοιπόν μπορεί και το πλάνο της λιλιουμ να ειναι κάτι τέτοιο...και να αποτύχει γιατί δεν το έχει σκεφτεί καλά.
Και εγώ που και που βάζω μικρούς στόχους αλλά ξέρω πως είναι ακριβώς αυτό...μικροί στόχοι...τίποτα απο αυτά δεν είναι σανίδα σωτηρίας.

Όσο για μένα, όχι δεν έχω την δυνατότητα να κάνω αυτό που ονομάζεις "ένταξη σε νέο σύνολο". Σε τι είδους σύνολο δηλαδή?
Όταν λες "εκτος της δουλειάς" ειναι σαν να βγάζεις απ'εξω μια μερίδα ανθρώπων χωρις να λες τον λόγο. Ουσιαστικά όμως ο λόγος είναι ο ίδιος σε όλες τις περιπτώσεις. Ό,τι έχω να με χωρίζει με τα άτομα στην δουλειά μου, έχω να με χωρίζει και με οποιονδήποτε άλλο....αυτό είναι το μόνο που μπορώ να σκεφτώ.
Είχα όρεξη και έχω ακόμα περιστασιακά αλλά τι να την κάνεις την όρεξη? να χαίρεσαι μόνος σου? να θες να βγεις έξω να πας μια εκδρομή ? Το λιβανίζω ρε συ εδώ και 4 σαββατοκύριακα για να πάω κάπου που εχω βάλει στο μάτι και πάντα το ακυρώνω γιατί σκεφτομαι το προφανές...οτι θα πάω μονος μου. Να πάω να κάνω τι? να δω την φύση? μονος μου? και τι θα κερδίσω απο αυτό? εμπειρίες? μονος μου? ποιος ο λόγος?
Στην περίπτωση σου βρίσκεσαι σε ένα περιβάλλον όπου όλοι "ψαχνονται" ...ψάχνουν για ενδιαφέροντα, ψαχνουν να ασχοληθούν, ψαχνουν να γνωρισουν πραγματα. Στην περίπτωση μου δεν ισχύει κάτι τέτοιο.
Το ηλικιακό μου περιβάλλον είναι στείρο. Θεωρώ πως κάποιοι ψάχνουν για ασφάλεια (δεν ειμαι ασφαλιστική εταιρεία), κάποιοι ψάχνουν λεφτά (δεν ειμαι τράπεζα), άλλοι ψάχνουν σεξ (δεν ειμαι τραπεζα σπερματος και στο κατω κατω υπαρχουν πιο ελκυστικες λύσεις), κάποιοι θεωρουν πως το εγω τους ειναι πιο σημαντικό απο κάποιου άλλου (δεν ειμαι fanboy τους και παραλληλα δεν μπορω την βλακια).
Αυτό ειναι το ηλικιακό περιβάλλον μου. Δεν θεωρώ πως θα το ζήσεις έτσι όμως γιατί θα ξεφύγεις όπως είπα πριν φτάσεις εκεί.

Θεωρώ πως πρέπει να τα έχεις όλα στην ζωή σου Αλκμήνη. Αν σου λείπει έστω και ένα, τότε είναι θέμα τύχης το αν θα είσαι "εκείνος" ο άνθρωπος που αυτό το ενα πράγμα του ειναι τοσο πολύ σημαντικό ώστε να σε κάνει δυστυχισμένο. Κατ'επέκταση ούτε εγώ μπορώ να ζήσω αυριο η μεθάυριο όπως γράφεις...με την ελπίδα πως ίσως αυριο κάτι αλλάξει. Μου λείπουν πολλά πράγματα και ένα πράγμα που μου λείπει ειναι το "τώρα"....το οτι έχω ελλείψεις ΤΩΡΑ.

Ντρέπομαι που η πραγματικότητα μας ειναι τέτοια ώστε υπάρχει μια μονο συνθήκη που θα άλλαζε τα πάντα στον κόσμο ενος ανθρώπου.

γατα πόσο δίκιο έχεις για τα ζωάκια,είναι τεράστια χαρά και παρηγοριά για ανθρώπους ειδικά όπως η λίλι με πολύ σοβαρό πρόβλημα προσωπικότητας.
είναι φανερό λίλι πως θέλεις να σου δώσουν προσοχή.Επιβεβαίωση χρειάζεσαι από πρόσωπα.
Κάνε μια σχέση άμεσα και δωστα όλα!

Quote:

---

Originally Posted by ΓΑΤΑ

οσο για το σκυλακι, ηταν λιγο σαρκαστικο αυτο, δεν νομιζω οτι τα κατοικιδια ειναι φαρμακα για την μοναξια του ανθρωπου.

Η τελευταια προταση μου αρεσε, ηταν συμπυκνωμενα αισιοδοξη! Ευχαριστω!

---

κι όμως ένα ζωάκι είναι μια παρηγοριά. ζω μόνη μου αφού τα παιδιά μου σπουδάζουν. και δεν έχω σύντροφο. έχω τρία γατάκια. το ένα μάλιστα είναι με ειδικές ανάγκες. είναι μια παρηγοριά στην καθημερινότητά μου. μια συντροφιά. έχω κάποιον να με περιμένει να γυρίσω στο σπίτι. με περιμένουν πίσω από την πόρτα. μου γλείφουν τα χέρια για να μου δείξουν την ευχαρίστησή τους. τρίβονται στα πόδια μου για να πάρουν ένα χάδι.κλαίνε όταν ετοιμάζομαι να φύγω. μπορεί να μη μιλάνε, μιλάνε όμως με το δικό τους τρόπο. δεν είναι αχάριστα, δε λένε ψέματα, δεν κοροΪδεύουν, δε θυμώνουν. ένα φαγάκι και ένα χάδι τους αρκεί για να τα κάνεις ευτυχισμένα. και στο ανταποδίδουν. σε κάνουν να νιώθεις ότι κάποιος σε έχει ανάγκη. σου δίνει ένα νόημα να σηκωθείς από το κρεβάτι, να κάνεις ένα βήμα. μήπως να το ξανασκεφτόσουν;[/QUOTE]

με πολυ σοβαρο προβλημα προσωπικοτητας να παρω ενα ζωακι και να κανω μια σχεση αμεσα??????? κατεγραφη!

χαχαχαχα;)κάνε μια σχέση με άνθρωπο και πες του να σου κάνει δώρο ένα σκυλάκι!

ρε συ, πανισχυρο μεντιουμ, λιλι-ουμ,
με σοκαρε ο τιτλος σου ....

αν καταλαβα καλα οτι διαβασα, εισαι σε καλυτερη διαθεση τωρα

εκανα γκελ στον πατο Ρεμ :p

Quote:

---

Originally Posted by λιλιουμ

εκανα γκελ στον πατο Ρεμ :p

---

ιιχιχιχιχιχιχιχι!!!
μηπως ηταν καουτσουκενια η θαλασσα, τοτε!