Σχέση:καταπίεση,ζήλια, ψυχoΛογική κακοποίηση...???
Καλησπέρα σε όλους σας.Θα προσπαθήσω να είμαι όσο πιο συνοπτική μπορώ και ζητάω εκ των προτέρων συγνώμη αν τυχόν γίνω κουραστική.Εδώ κ 2 χρόνια περίπου είμαι σε μια σχέση.Στην αρχή όπως όλες άλλωστε οι σχέσεις ήταν όλα μια χαρά.Οι πρώτες φασαρίες ξεκίνησαν όταν άρχισε να μ κάνει υπερβολικά πολλές ερωτήσεις για το παρελθόν μ κ αυτό που μ κανε εντυπωση ήταν οτι ρωτούσε πολλές λεπτομέρειες.1 λοιπον απο τις ερωτήσεις τ ήταν πόσες σχέσεις είχα στη ζωή μου κ με πόσους έχω πάει.. Έδω λοιπόν πρέπει να σας πω λίγα πράγματα για μένα:Είμαι 27 χρονών,έχω σπουδάσει σε άλλη πόλη κ πλέον μένω Θεσσαλονίκη.Από όσο θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα προσπαθούσα να κάνω σχέση,που ποτέ όμως δεν εξελισόταν,είτε γτ διαλεγα λάθος άτομα,είτε λόγω ασυμφωνίας κλπ.η μεγαλύτερη μ σχέση ήταν 4 μήνες πριν απ αυτόν εννοώ.έκανα αρκετές σχέσεις μόνο που δεν ήταν όλες ολοκληρωμένες.Γενικά θέλω να σας δώσω να καταλάβετε πως δεν είμαι της σχέσεις μιας βραδιάς κ τέτοια.Μη έχωντας τότε ιδέα για το τι επρόκειτο να ακολουθήσει εγώ κάθησα+τ είπα τ πάντα για τ παρελθόν μ,πιστεύωντας έτσι πως η σχέση που τόσο πολύ ήθελα θα πρεπε να βασίζεται σε αλήθειες.άλλωστε δεν είχα να κρύψω κατι.οταν λοιπόν του είπα τα πάντα σχεδόν,άρχισε α με κατακρίνει με ένα πολύ άσχημο τρόπο,να μην μ πιστεύει για αλήθειες που έλεγα,όπως επίσης άρχισε να με βρίζει+ν κρίνει όλη τη ζωή μ.Μ έκανε ν νιώσω ένα σκουπίδι,μ εκανε ν νιώσω πως έκανα τα πάντα λάθος,πως εγώ έφταιγα που δεν κράτησαν οι σχέσεις μ,χωρίς να ξέρει πως+γτ σταμάτησαν.Θεωρούσε πως όταν πήγα για σπουδές πχ έκανα τα αίσχη.Να σας πω εδω,πως ποτέ δεν του δωσα ούτε 1δικαίωμα.Είμαι κοινωνικη αλλα μέχρι εκεί.Όταν λοιπον έγινε το 1ο μπαμ ν το πω,που με έβριζε,του είπα ν χωρίσουμε,πως δεν υπάρχει λόγος να ναι μαζί μ αφου πιστεύει αυτά για μένα+πόσο μάλλον που δεν μ εμπιστέυεται.¨οπως καταλαβαίνετε άρχισε να μ ζητάει συγνώμη+ότι παρεκτράπηκε+τέτοια.Για να μην πολυλογώ,γενικά είναι πολύ ζηλιάρης+"μ έχει αναγκάσει" με τον τρόπο τ πάντα να σταματήσω να κάνω πολλά πράγματα,λέγωντας μ πάντα πως σε μια σωστή σχέση δεν χωράνε κάποια πράγματα.άρχισε να κατακρίνει τις φίλες μ,άρχισε να μ λέει πως φιλία μεταξύ άντρα κ γυναίκα δεν υπάρχει,μ απαγόρευσε να βγαίνω με τον αδερφό μ+την παρέα τ γενικα που κάναμε όλοι μαζί,από το σχολείο ακόμη+δεν έπαιξε ποτέ τπτ,με κανέναν,μ ζήτησε να αλλάξω αριθμό,ν σβήσω το fasebook+γενικά να μην παρευρίσκομαι πουθενά όπου υπάρχουν άντρες.Να μην πάω γυμναστήριο γτ εκέι όλοι κοιτάνε πως να γ...νε.ακόμη+άλλη δουλεία που ψάχνω έχει γνώμη για ότι κατα καιρούς βρίσκω+κατσουφιάζει βρίσκοντας αφορμές.Δεν μ άφησε ούτε σε γενέθλια τς φιλης μ ν πάω,ούτε στην ορκωμοσία της,διότι θα είχε+άντρες κ δεν είναι πως δεν μ χει εμπιστοσύνη άλλα πως δεν έχει στσ άλλους κ τρελένεται στην ιδέα οτι μπορεί καποιος να μ την πέσει.(μου λεγε κιολας αν μια ορκωμοσια την βάζεις πιο πάνω απ ατη σχέση μας τι να σ πω πήγαινε+οτι+εγω αμα του ζητησω να μην κανει κατι δεν θα το κανει)Οταν τ πα να ρθει μαζί μ απλά δεν ήθελε.γενικά δεν έχουμε βγεί ποτέ με κάποια παρέα+έχει γνωρίσει μόνο μια φίλη μ+αυτο τυχαία.Οταν τ λεω γτ δεν θέλει μ λέει πως δεν θέλω να βγαίνω με άτομα που μπορεί στο παρελθόν να έβγαινες+μ ένα πρωην.επίσης έχει τύχει 1φορά να συναντήσουμε ένα παιδί που δούλευα παλια μαζί τ,μ μίλησε ο άνθρωπος με ρώτησε τι κάνω κτλ κ μόλις φύγαμε άρχισε να μ κάνει τις χίλιες δυο ερωτήσεις,οτι εγω έκανα πως δεν τον είδα πως τον απέφυγα πως ήταν κάποιος πρώην μ κλπ.εχουν υπάρξει άπειρες τέτοιες σκηνές.Όλο αυτό το διάστημα έχουν υπάρξει άπειρες φασαρίες,προσπαθώντας να διεκδικήσω κάτι απ τη ζωή μ,χωρίς να καταφέρνω κάτι στην ουσία.Με κάνει συνεχώς να νιώθω ένοχη,πως φταίω εγώ για όλα,με βρίζει συνέχεια,μόνο που πλέον δεν μπορώ να κρατηθώ άλλο κ τον βρίζω κ εγώ.¨Οταν κάποιες φορές θυμώνει κάνει να μου μιλήσει 2,3 μέρες,δεν ξέρω ίσως το θεωρεί ένα είδος τιμωρίας.Κ εδω πολύ εύλογα θα με ρωτήσετε όλοι:γτ δε χωρίζεις?Τι σε κρατάει?Ο άνθρωπος δεν πάει καλά...παιδιά τα ξέρω όλα αυτά+εδώ είναι το πρόβλημα μ.δεν ξέρω αν πλέον αυτο που νιώθω είναι αγάπη,γτ δεν είναι έτσι η αγάπη.Τον αγάπησα δε θα πω όχι,όπως θεωρώ πως ακόμη είμαι ερωτευμένη..μη με ρωτάτε πως,είμαι.Σίγουρα έχουν υπάρξει+καλές στιγμες,μόνο που σαν σύνολο είναι λίγες,το ξέρω.Όπως ξέρω πως το λάθος μ είναι πως δεν έβαλα όρια όταν έπρεπε,όπως δεν έφυγα όσο ήταν νωρίς.Δεν μπορώ να εξηγήσω γτ δεν μπορώ να φυγώ απο αυτη τη σχέση,απο αυτο το μαρτύριο που περνάω,απο αυτούς τους ψυχολογικούς εκβιασμούς που δέχομαι κατα καιρούς.Εγω ήμουν πάντα ενας άνθρωπος με δύναμη+δεν με πτοούσε τπτ.αν κάποιος μ φερόταν άσχημα έφευγα χωρίς δεύτερη σκέψη.Γτ δεν μπορω να φύγω?Νιώθω να είμαι φυλακισμένη μέσα σε αόρατα σίδερα.Νίωθω μόνη ενω βρίσκομαι σε σχέση,νιώθω πιο μόνη απο ποτέ.Περιμένω σαν ναρκωμανής να μ δωσεί τη δόση μ+αυτή είναι η αγάπη τ,το ενδιαφέρον τ,το χάδι τ.Μου δινει μόνο λίγα ψίχουλα αγάπης+μετά πάλι φασαρίες για το τπτ,πάλι μούτρα για το τπτ.1ς φαύλος κύκλος που δεν κλείνει ποτε.Δεν μπορώ να βοηθήσω τον εαυτό μ κ αυτό με τρελένει.Έχω χάσει τον εαυτό μ,δεν με αναγνωρίζω.Πως θα μπορέσω να βοηθηθώ?
