Κυρίως βιασμός ψυχής

Καλησπέρα... Σήμερα πήρα απόφαση να γραφτώ στην σελίδα και να γράψω.. τις προηγούμενες φορές απλά διάβασμα τις άλλες περιπτώσεις με προοπτική να γράψω κι γω, μάταια όμως. Τώρα όμως είπα ή ΄τωρα ή ποτέ!
Να πω κιόλας ότι δεν είμαι σίγουρη για την κατηγόρια που ξεκίνησα το θέμα.

Λοιπόν η ιστορία μου έχει να κάνει με το παρελθόν, το οποίο με ακολουθεί μέχρι και σήμερα. Γύρω στα 9 με 10 μου χρόνια με πλησίασε ερωτικά ο ξαδερφός μου( 4 χρόνια μεγαλυτερός μου). Το συγκεκριμένο άτομο το είχα σαν αδελφό μου, τον εμπιστευόμουν και πάντα με προστάτευαι όταν χρειαζόταν.. Μέχρι τότε όμως. Χρησιμοποίησε την εμπιστοσύνη και την αδυναμία που του είχα για να πάρει αυτό που ήθελε. Σε εκέινη την ηλικία λοιπόν ξεκίνησε να με χαιδολογάει(και όχι μόνο) χωρίς να ξέρω τι είναι.. μου έταζε διάφορα για να κάθομαι και τις φορές που δεν ήθελα με απειλούσε λέγοντας μου ότι θα πει στη μαμά μου τι του κάνω εγώ, δηλαδή πως εγώ το προκαλώ..αντίστροφη ψυχολογία με λίγα λόγια. Στα 12 μου του το έκοψα και από τότε δε μου ξανά ανέφερε τίποτα, μέχρι και σήμερα σαν να μην έγινε ποτέ. Δεν το είπα σε κανέναν.. πρόσφατα το είπα σε άτομο που εμπιστεύομαι αλλά όχι στους δικούς μου, δεν θέλω να χαλάσω την εικόνα που έχουν προς το πρόσωπου εκείνου, προτιμώ να πονάω εγώ παρά εκείνοι. Ξέρω ότι έκανα λάθος που δεν το είπα από την τότε ηλικία αλλά στο παιδικό μυαλό μου το είχα αλλιώς.
Επίσης να πω ότι ένα διάστημα(από τότε που σταμάτησα έως ότου το είπα) δεν το σκεφτομούν ιδιαίτερα. Πολλά σκηνικά τα έχω ξεχάσει... τα θυμάμαι μέσα από όνειρα που βλέπω και ξεπετάγονται ένα-ένα. Τα δύο τελευταία όνειρα έχουν να κάνουν με "φαντασία", βλέπω ότι του κάνω κάτι ανάλογο και εγώ αλλά με την διαφορά πως σε εκείνον άρεσει! Στην άρχη που μιλούσα για το θέμα με έπαιρναν τα ζουμιά, όσο περνάει ο καιρός το συνηθίζω και νιώθω πιο δυνατή. Έχω μιλησει και με "ειδικούς", κάνεις όμως δε με έκανε να νιώσω άνετα και να τα πω όλα ώστε να ηρεμήσω.
Μετά από όλα αυτά δεν εμπιστεύομαι εύκολα και όταν το κάνω έχει περάσει καιρός... δυσκολεύω τους γύρω μου, μα πιο πολύ εμένα.

Είμαι εδώ απλά για να μοιράστω τις σκέψεις μου & να ανταλλάξω απόψεις.
Τα έχω γράψει όπως να'ναι κι ίσως δε γίνομαι κατανοητή. Δεκτά όλα τα σχόλια, εκτός από ειρωνίες! :-)

Πως και τοσο ευκολα του το ξεκοψες στα 12? Απο τοτε μεχρι σημερατι σχεση εχετε? Βλεποσασταν ολα αυτα τα χρονια?

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Πως και τοσο ευκολα του το ξεκοψες στα 12? Απο τοτε μεχρι σημερατι σχεση εχετε? Βλεποσασταν ολα αυτα τα χρονια?

---

Τότε κατάλαβα τι γινόταν. Κανονική σχέση σαν ξαδέρφια.. Τα τελευταία χρόνια δεν τον βλέπω και όποτε εμφανίζεται, εξαφανίζομαι εγώ όσο μπορώ.

Δεν ειναι και τοσο σπανια η ιστορια σου. Ο λογος που δε θες να χαλασει η εικονα που εχουν οι δικοι σου γι αυτον ποιος ειναι?

Είναι η αδυναμία όλων... το καλό παιδί ταχα!

Ναι, λεω εσυ γιατι δε θες να χαλασει η εικονα του? Τι σε νοιαζει κι αν χαλασει?

Καλησπερα !!

Εχω περασει απο παρομοια κατασταση, και αυτο που με βοηθησε να προχωρησω ηταν το να καταλαβω το μυαλο του ανθρωπου που με πλησιασε τοτε... Σου παραθετω ενα σχολιο που μου ειχε αφησει καποτε καποιος οταν ανοιξα παρομοιο θεμα, για να κανεις μια αρχη :
Απο ioannis2 :ειναι γεγονος ότι το θυμα, αμα ειναι μικρης ηλικίας έχει την ταση να θεωρει τον θυτη του ανωτερο του και καλύτερο του. κι αυτο οδηγει σε αισθημα μειονεξιας και χαμηλης αυτοεκτιμησης με όλες τις παρακατω συνεπειες που μπορεις να φανταστεις.
Το θυμα έχει πάντα έντονες τις θυμησες, όταν αναμοχλευει μια τραυματικη εμπειρια χρονια μετα ειναι σαν να την ξαναζει εντονα όπως και τοτε εκεινη τη στιγμη που την αναμοχλευει. Δεν πιστευω όμως πως συμβαινει το ίδιο με το θύτη. Ο θυτης επειδη δεν του ηταν τραυματικη εμπειρια αυτο που εκανε ειτε το ξεχασε ειτε υπαρχει στη μνημη του ως δευτερεουσας σημασιας γεγονος που κατα την κριση του δεν ενοχλησε τον αλλο τοτε σε τετοιο βαθμο ωστε να του γινει τραυματικη εμπερια στη ζωη επειδη κι ιδιος στη ζωη του δεν ειχε τετοιες ή συναφεις ή γενικα τραυματικες εμπειριες για να ξερει, στη σκεψη του αυτο που εκανε δεν επηρεαζει καθολου την καθημερινη του ζωη μεταξυ αλλων και τη μετεπειτα σχεση του με το θυμα. Μιλω για τετοιας φυσης εμπειριες μ αυτες που περιγραφεις.
Ο θυτης ζει ανεμελα ενω το θυμα υποφερει μεσα του.



Τι ειναι αυτο που σε δυσκολευει περισσοτερο? Το οτι ριχνεις στον εαυτο σου ευθυνες που εμεινες απροστατευτη ή το οτι ησασταν ξαδελφια?

Δε με νοιάζει το να χαλάσει η εικόνα του, με νοίαζουν τα άτομα που θα πονέσουν(οι συγγενοίς μας). Το βλέπω ως καλύτερα ένας να πονάει( εγώ δηλαδή) παρά πολλοί.

Quote:

---

Originally Posted by Anna M.

Καλησπερα !!

Εχω περασει απο παρομοια κατασταση, και αυτο που με βοηθησε να προχωρησω ηταν το να καταλαβω το μυαλο του ανθρωπου που με πλησιασε τοτε... Σου παραθετω ενα σχολιο που μου ειχε αφησει καποτε καποιος οταν ανοιξα παρομοιο θεμα, για να κανεις μια αρχη :
Απο ioannis2 :ειναι γεγονος ότι το θυμα, αμα ειναι μικρης ηλικίας έχει την ταση να θεωρει τον θυτη του ανωτερο του και καλύτερο του. κι αυτο οδηγει σε αισθημα μειονεξιας και χαμηλης αυτοεκτιμησης με όλες τις παρακατω συνεπειες που μπορεις να φανταστεις.
Το θυμα έχει πάντα έντονες τις θυμησες, όταν αναμοχλευει μια τραυματικη εμπειρια χρονια μετα ειναι σαν να την ξαναζει εντονα όπως και τοτε εκεινη τη στιγμη που την αναμοχλευει. Δεν πιστευω όμως πως συμβαινει το ίδιο με το θύτη. Ο θυτης επειδη δεν του ηταν τραυματικη εμπειρια αυτο που εκανε ειτε το ξεχασε ειτε υπαρχει στη μνημη του ως δευτερεουσας σημασιας γεγονος που κατα την κριση του δεν ενοχλησε τον αλλο τοτε σε τετοιο βαθμο ωστε να του γινει τραυματικη εμπερια στη ζωη επειδη κι ιδιος στη ζωη του δεν ειχε τετοιες ή συναφεις ή γενικα τραυματικες εμπειριες για να ξερει, στη σκεψη του αυτο που εκανε δεν επηρεαζει καθολου την καθημερινη του ζωη μεταξυ αλλων και τη μετεπειτα σχεση του με το θυμα. Μιλω για τετοιας φυσης εμπειριες μ αυτες που περιγραφεις.
Ο θυτης ζει ανεμελα ενω το θυμα υποφερει μεσα του.



Τι ειναι αυτο που σε δυσκολευει περισσοτερο? Το οτι ριχνεις στον εαυτο σου ευθυνες που εμεινες απροστατευτη ή το οτι ησασταν ξαδελφια?

---

Ότι έπρεπε από τότε να μιλήσω κι ότι τώρα είναι αργά για να τον ξεσκεπάσω. Το ότι είμαστε ξαδέλφια με ενόχλει γιατί τώρα εμπιστεύομαι δύσκολα επειδή τον εμπιστευόμουν τότε!

Μαλιστα. Η προταση μου ειναι ειτε το πεις ειτε οχι στους δικους σου, να φροντισεις για την τιμωρια του, διακριτικα παντα και χωρις συνδεση με εσενα.

εχω κ εγω ζησει το ιδιο περιπου προβλημα με τη κοπελα μου αφου αντιμετωπισε κ αυτη κατι παρομοιο που αυτο ηταν κ ο λογος που αρχικα γραφτηκα σε αυτο το φορουμ το θεμα ειναι οτι δεν εμαθα ακριβως τι εγινε γιατι δυσκολευεται να μου μιλησει για αυτο το θεμα ετσι ειναι λιγο φλου η εικονα που εχω σημερα αλλα σε γενικες γραμες εχω καταλαβει τι εχει συμβει απλα δε ξερω πιος ειναι υπευθυνος για ολο αυτο αφου δε μου ειπε καθαρα... εχω ασχοληθει με αυτο το θεμα παρα πολυ σε σημειο να αρχισουν στο τελος να βγενουν φλογες απο τον εγκεφαλο μου διαβασα πολα τετοια περιστατικα εδω κ μιλησα με ακομα περισσοτερες κοπελες ωσχετικα με αυτο το θεμα... αρα ας τοποθετηθω πιο αναλυτηκα πανω στο θεμα σου..

Quote:

---

Το συγκεκριμένο άτομο το είχα σαν αδελφό μου, τον εμπιστευόμουν και πάντα με προστάτευαι όταν χρειαζόταν..

---

αυτο που αναφερεις πιθανον να σε οδηγισει στο να πιστευεις οτι δικοι σου ανθρωποι σε προδιδουν αρα αυτο που θα πρεπει να κανεις ειναι να διαχωρισεις το παρελθον απο το παρον πολες φορες ενα συχνο προβλημα που δημιουργει το κακο παρελθον ειναι οτι σε προκαταλαμβανει λανθασμενα στο μελον (δε λεω οτι ετσι ειναι λεω απλα τι δικη μου αποψη)

Quote:

---

Στα 12 μου του το έκοψα και από τότε δε μου ξανά ανέφερε τίποτα,

---

οστοσο παρα οτι του το εκοψες θα θες υποθετω να αναφερθεις κ να μιλησεις για αυτο το θεμα γιατο θα εχεις μεσα σου διαφορα συναισθηματα για αυτο το γεγονος που πρεπει να βγουν απο μεσα σου...

Quote:

---

πρόσφατα το είπα σε άτομο που εμπιστεύομαι

---

αυτο ειναι μια καλη αρχη.

Quote:

---

προτιμώ να πονάω εγώ παρά εκείνοι.

---

απο οτι ξερω απο αλλες κοπελες που μηλισα μαζι τους προφανος ανυσιχεις για την αντιδραση τους για το πως θα το παρουν αν καταλαβενω καλα.

Quote:

---

Τα έχω γράψει όπως να'ναι κι ίσως δε γίνομαι κατανοητή

---

γινασε αρκετα κατανοητη γιατι ξερω τι λες...

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Μαλιστα. Η προταση μου ειναι ειτε το πεις ειτε οχι στους δικους σου, να φροντισεις για την τιμωρια του, διακριτικα παντα και χωρις συνδεση με εσενα.

---

Πως το εννοείς;
Έχω σκεφτεί μέσω συνομιλίας να τον κάνω να το ομολογήσει ώστε αν κάποια στιγμή το πω να έχω απόδειξη σε περίπτωση που το αρνηθεί.

Μεσα σου βαθια ήξερες οτι δεν θα σε πιστευε κανενας για ολο αυτο που ζουσατε. Για αυτο δεν το εκανες τοτε, για αυτο και δεν θα το κανεις ποτε.., Δεν ειναι δυνατον να εχεις παλι την σχεση που ειχες με τον ξαδελφο σου. Αν βγαλουμε την συγγενεια απο την μεση και σας βαπτησω "ζευγαρι" Ολα τα ζευγαρια αποκτουν μια εμπιστοσυνη μεταξυ τους στην αρχη και μετα προχωρανε στα υπολοιπα, οταν χωριζουν χανονται στον χρονο. Ασχετα αν αυτο συνεβει σε μικρη ηλικια, αν το δεις ετσι ψυχρα θα σε βοηθουσε να ανεξαρτοποιηθεις απο ολο αυτο και να προχωρησεις...?

Ωραια, πες οτι εχεις ενα τετοια τεκμηριο. Τι εχεις σκεφτει να κανεις μετα?

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

εχω κ εγω ζησει το ιδιο περιπου προβλημα με τη κοπελα μου αφου αντιμετωπισε κ αυτη κατι παρομοιο που αυτο ηταν κ ο λογος που αρχικα γραφτηκα σε αυτο το φορουμ το θεμα ειναι οτι δεν εμαθα ακριβως τι εγινε γιατι δυσκολευεται να μου μιλησει για αυτο το θεμα ετσι ειναι λιγο φλου η εικονα που εχω σημερα αλλα σε γενικες γραμες εχω καταλαβει τι εχει συμβει απλα δε ξερω πιος ειναι υπευθυνος για ολο αυτο αφου δε μου ειπε καθαρα... εχω ασχοληθει με αυτο το θεμα παρα πολυ σε σημειο να αρχισουν στο τελος να βγενουν φλογες απο τον εγκεφαλο μου διαβασα πολα τετοια περιστατικα εδω κ μιλησα με ακομα περισσοτερες κοπελες ωσχετικα με αυτο το θεμα... αρα ας τοποθετηθω πιο αναλυτηκα πανω στο θεμα σου.. αυτο που αναφερεις πιθανον να σε οδηγισει στο να πιστευεις οτι δικοι σου ανθρωποι σε προδιδουν αρα αυτο που θα πρεπει να κανεις ειναι να διαχωρισεις το παρελθον απο το παρον πολες φορες ενα συχνο προβλημα που δημιουργει το κακο παρελθον ειναι οτι σε προκαταλαμβανει λανθασμενα στο μελον (δε λεω οτι ετσι ειναι λεω απλα τι δικη μου αποψη) οστοσο παρα οτι του το εκοψες θα θες υποθετω να αναφερθεις κ να μιλησεις για αυτο το θεμα γιατο θα εχεις μεσα σου διαφορα συναισθηματα για αυτο το γεγονος που πρεπει να βγουν απο μεσα σου... αυτο ειναι μια καλη αρχη. απο οτι ξερω απο αλλες κοπελες που μηλισα μαζι τους προφανος ανυσιχεις για την αντιδραση τους για το πως θα το παρουν αν καταλαβενω καλα. γινασε αρκετα κατανοητη γιατι ξερω τι λες...

---

Έτσι ακριβώς όπως τα γράφεις είναι!! Έχω ένα άτομο που μιλάω άνετα για το θέμα μου χωρίς να κολλάω και πιστεύω ότι μόνο εκείνο μπορεί να με βοηθήσει.. Μπράβο σου πάντως που βοηθάς την κοπέλα σου!!!!!!!!!!! Προσωπικά αντιμετωπίζω και σεξουαλικά προβλήματα.

Quote:

---

Originally Posted by Anna M.

Μεσα σου βαθια ήξερες οτι δεν θα σε πιστευε κανενας για ολο αυτο που ζουσατε. Για αυτο δεν το εκανες τοτε, για αυτο και δεν θα το κανεις ποτε.., Δεν ειναι δυνατον να εχεις παλι την σχεση που ειχες με τον ξαδελφο σου. Αν βγαλουμε την συγγενεια απο την μεση και σας βαπτησω "ζευγαρι" Ολα τα ζευγαρια αποκτουν μια εμπιστοσυνη μεταξυ τους στην αρχη και μετα προχωρανε στα υπολοιπα, οταν χωριζουν χανονται στον χρονο. Ασχετα αν αυτο συνεβει σε μικρη ηλικια, αν το δεις ετσι ψυχρα θα σε βοηθουσε να ανεξαρτοποιηθεις απο ολο αυτο και να προχωρησεις...?

---

Το χειρότερο ήταν η σχέση που είχαμε πριν και όχι το ότι με "πείραξε"... Είμαι μοναχοπαίδι οπότε ήταν κυριολεκτικά αδελφός μου, μέναμε στο ίδιο οίκημα. Μαζί στο σπίτι, στο σχολείο κτλ.

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Ωραια, πες οτι εχεις ενα τετοια τεκμηριο. Τι εχεις σκεφτει να κανεις μετα?

---

Ένα που έχω σκεφτεί είναι να γράψω ένα γράμμα να το αφήσω και να φύγω γιατί δεν θα αντέξω να δω τη Μητέρα μου να κλαίει!!! Αυτό όμως το φοβάμαι για το τι μπορεί να πάθει εκείνη και είναι απρόσωπο. Δεν ξέρω :-/

η σχεση σου με τους αντρες σημερα πως ειναι?

Επειδη τα πολλα λογια ειναι φτωχεια, η γνωμη μου σαν κερασι ειναι, ειτε μονη σου ειτε σε συνεργασια με καποια ατομα που εμπιστευεσαι, να αφιερωσεις καποιο χρονο για να ανατεμνεις με περισκεψη ενα οργανωμενο σχεδιο και συνακολουθα να το θεσεις σε εφαρμογη. Επειδη πιστευω στο οφθαλμος αντι οφθαλμου, θερω οτι ενα τετοιο σχεδιο αν το υλοποιησεις, θα σε ανακουφισει και ψυχολογικα. Αν θες περισσοτερα σε πμ, αν και δε σε κοβω για χαιβανι.

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

η σχεση σου με τους αντρες σημερα πως ειναι?

---

Στον ερωτικό τόμεα όχι πολύ καλά.

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Επειδη τα πολλα λογια ειναι φτωχεια, η γνωμη μου σαν κερασι ειναι, ειτε μονη σου ειτε σε συνεργασια με καποια ατομα που εμπιστευεσαι, να αφιερωσεις καποιο χρονο για να ανατεμνεις με περισκεψη ενα οργανωμενο σχεδιο και συνακολουθα να το θεσεις σε εφαρμογη. Επειδη πιστευω στο οφθαλμος αντι οφθαλμου, θερω οτι ενα τετοιο σχεδιο αν το υλοποιησεις, θα σε ανακουφισει και ψυχολογικα. Αν θες περισσοτερα σε πμ, αν και δε σε κοβω για χαιβανι.

---

Αργά ή γρήγορα θα πληρώσει... έχω σκεφτεί διάφορα, μέχρι να του την πέσω. Εν μέρει το πληρώνει τώρα, δε μου φτάνει όμως αυτό! ;-) Πρέπει να βρω κάτι ανώδυνο για τους άλλους & οδύνηρο για εκείνον!

Πως το πληρωνει τωρα?

Quote:

---

Originally Posted by Xamenh Psyxh

Το χειρότερο ήταν η σχέση που είχαμε πριν και όχι το ότι με "πείραξε"... Είμαι μοναχοπαίδι οπότε ήταν κυριολεκτικά αδελφός μου, μέναμε στο ίδιο οίκημα. Μαζί στο σπίτι, στο σχολείο κτλ.

---

Ειτε τον κανεις ρεζιλι ειτε οχι, η κατασταση δεν θα αλλαξει.

Απο εκει και επειτα, ολα, αν οχι ολα τα περισσοτερα παιδια, ζητουν απο τους γονεις τους ενα αδελφακι. Εσυ το αδελφακι το βρηκες στο ονομα του ξαδελφου σου. Οποτε παραλληλα εκεινος που ηταν σε μια εφηβικη ηλικια, εψαχνε να βρει τον δικο του κοσμο. Ο ενας λοιπον εξυπηρετισε τις "αναγκες" του αλλου. Με την μικρη διαφορα οτι οι δικες σου επιθυμιες (να εχω εναν αδελφο) δεν γινοντουσαν πραγματικοτητα. Η πραγματικοτητα ηταν οτι ειχες εναν ξαδελφο που για τους δικους του λογους σε πειραζε σεξουαλικα( ευχομαι ελαφρια πραγματα)
Εσυ μολις λοιπον σταματησες να του δινεις οτι ηθελε και ξεκινησες να διεκδικεις τα ονειρα σου( δηλαδη ενα αδελφακι) εκεινον δεν τον βολευε, οποτε σε παρατησε και σε αφησε μονη να μαζευεις τα κομματια σου.

Αν υποθεσουμε λοιπον οτι δεν εγεινε ποτε οτι εγεινε μεταξυ σας, στα αληθεια...? Πιστευεις οτι μια ζωη θα ησασταν παρεα?

Τροφη για σκεψεις.........

Quote:

---

Originally Posted by kerasi

Πως το πληρωνει τωρα?

---

Είναι παντρεμένος με παιδί και η γυναίκα του του βγάζει το λάδι, κυριολεκτικά. Μέχρι που αναγκάστηκε να φύγει στο εξωτερικό από οικονομικούς λόγους αλλά και εκεί έχει πρόβληματα γιατί δεν τον αποδέχεται η κοινωνία(ρατσισμός κατά τα λεγόμενα του).

Quote:

---

Originally Posted by Anna M.

Ειτε τον κανεις ρεζιλι ειτε οχι, η κατασταση δεν θα αλλαξει.

Απο εκει και επειτα, ολα, αν οχι ολα τα περισσοτερα παιδια, ζητουν απο τους γονεις τους ενα αδελφακι. Εσυ το αδελφακι το βρηκες στο ονομα του ξαδελφου σου. Οποτε παραλληλα εκεινος που ηταν σε μια εφηβικη ηλικια, εψαχνε να βρει τον δικο του κοσμο. Ο ενας λοιπον εξυπηρετισε τις "αναγκες" του αλλου. Με την μικρη διαφορα οτι οι δικες σου επιθυμιες (να εχω εναν αδελφο) δεν γινοντουσαν πραγματικοτητα. Η πραγματικοτητα ηταν οτι ειχες εναν ξαδελφο που για τους δικους του λογους σε πειραζε σεξουαλικα( ευχομαι ελαφρια πραγματα)
Εσυ μολις λοιπον σταματησες να του δινεις οτι ηθελε και ξεκινησες να διεκδικεις τα ονειρα σου( δηλαδη ενα αδελφακι) εκεινον δεν τον βολευε, οποτε σε παρατησε και σε αφησε μονη να μαζευεις τα κομματια σου.

Αν υποθεσουμε λοιπον οτι δεν εγεινε ποτε οτι εγεινε μεταξυ σας, στα αληθεια...? Πιστευεις οτι μια ζωη θα ησασταν παρεα?

Τροφη για σκεψεις.........

---

Κοίτα από μικρά ήμασταν δεμένα... όταν όμως έφυγε για περίπου ένα χρόνο και έμεινε αλλού, γύρισε άλλος άνθρωπος. Έφυγε παιδί και γύρισε "αλήτης". Εάν δεν έφευγε ίσως δεν άλλαζε, αν φυσικά τον επηρέασαν οι καταστάσεις που πέρασε. Θυμάμαι ότι τον περίμενα με λαχτάρα και όταν τον είδα δεν το αναγνώρισα... τελείως άλλος.

Quote:

---

Originally Posted by Xamenh Psyxh

Κοίτα από μικρά ήμασταν δεμένα... όταν όμως έφυγε για περίπου ένα χρόνο και έμεινε αλλού, γύρισε άλλος άνθρωπος. Έφυγε παιδί και γύρισε "αλήτης". Εάν δεν έφευγε ίσως δεν άλλαζε, αν φυσικά τον επηρέασαν οι καταστάσεις που πέρασε. Θυμάμαι ότι τον περίμενα με λαχτάρα και όταν τον είδα δεν το αναγνώρισα... τελείως άλλος.

---

Δεν καταλαβαινω τι σε κανει να ασχολησε τοσο πολυ με αυτον τον ανθρωπο. Δικη σου ζωη δεν εχεις?
Συμφωνα με την δικη μου εμπειρια αυτα τα τραυματα απο την σεξουαλικη κακοποιηση δεν κλεινουν και ευκολα, γιατι γινονται χωρις την θεληση σου..
Ομως εσυ δεν δειχνεις να εχεις τραυματα για την συμπεριφορα του ως προς αυτα που σου εκανε, δειχνεις να εχεις παραπονα για τον τροπο που σου ζητουσε να στα κανει και κατεπεκταση που μολις του τα απαγορεψες, επειδη δεν ξαναασχοληθηκε μαζι σου . . . . Ειναι σαν να προδωθηκαν οι προσδοκιες σου... Βοηθησε με να καταλαβω... Τον ειχες ερωτευτει?

Quote:

---

Originally Posted by Anna M.

Δεν καταλαβαινω τι σε κανει να ασχολησε τοσο πολυ με αυτον τον ανθρωπο. Δικη σου ζωη δεν εχεις?
Συμφωνα με την δικη μου εμπειρια αυτα τα τραυματα απο την σεξουαλικη κακοποιηση δεν κλεινουν και ευκολα, γιατι γινονται χωρις την θεληση σου..
Ομως εσυ δεν δειχνεις να εχεις τραυματα για την συμπεριφορα του ως προς αυτα που σου εκανε, δειχνεις να εχεις παραπονα για τον τροπο που σου ζητουσε να στα κανει και κατεπεκταση που μολις του τα απαγορεψες, επειδη δεν ξαναασχοληθηκε μαζι σου . . . . Ειναι σαν να προδωθηκαν οι προσδοκιες σου... Βοηθησε με να καταλαβω... Τον ειχες ερωτευτει?

---

Ούτε καν!!!

η αννα μ εχει απολυτο δικιο εδω

Έχει δίκιο ως γενική άποψη, στην δική μου περίπτωση όμως δεν είναι έτσι... είμαι αναγκασμένη να τον τρώω στην μάπα, να ακούω σχεδόν κάθε μέρα για εκείνον, ότι είναι καημένος που περνάει αυτά που περνάει και άλλα τόσα και δωσ΄του να με χώνουν να τον βοηθάω και γενικά να έχω παρτιδες μαζί του. Σίγουρα είναι επιλογή μου που το ανέχομαι όλο αυτό, προσπαθώ όμως να το σταματήσω αυτό και κυρίως γιατί φοβάμαι μην το κάνει σε άλλα παιδάκια! Μετά δε θα με συγχωρήσω που δεν μίλησα και επέτρεψα να συνεχιστεί.
Δεν είναι δυνατόν να ερωτευτώ ένα κ@θίκι... θα ήταν ντροπή μου και δε θα υπήρχε και λόγος να σκούζω τώρα!

Ρωταω για να βγαλω μια ακρη, δεν εχω σκοπο να σε προσβαλω. Ειναι ερωτησεις που τις εκανα και στον εαυτο μου, οταν εζησα παρομοια κατασταση και θελησα να την αντιμετοπησω.

Ο καθενας σχηματιζει μια αποψη για καποιον, δεν ειναι δυνατον να συμβαδιζουν ολοι με ολους. Τι θα εκανα αν ημουν στην θεση σου: Αυτος που σου οριζει να τον βοηθας, δεν ξερει τι εχεις στο μυαλο σου, η εικονα που ειχε ηταν αυτη που φαινοταν: Δυο αγαπημενα ξαδελφια που παιζαν ολη μερα μαζι. Αρα τι επιλογες εχεις? 1) Να το πεις στον ανθρωπο που σου οριζει να τον βοηθησεις : Ξερεις κατι κυρια ταδε? επειδη οταν ειμασταν μικρα και παιζαμε τον γιατρο καποια στιγμη ο ξαδελφος παρεκτραπηκε γιατι του ειχε φτασει η ορμονη στον λαιμο και τρομαξα, τωρα δεν θελω να τον βοηθησω. Σε πιστεψε ή οχι δεν μας ενδιαφερει, μας ενδιαφερει οτι δεν θα πας ξανα να τον βοηθησεις στο οτιδηποτε. Το αλλο κομματι μπορεις να το ξεπερασεις, αρκει να δεις και αλλα παιδια στην ηλικια των 14 ( καταπροτημιση αγορια) για το πως συμπεριφερονται οταν σκεφτονται το σεξ.
2) Να πιασεις τον ξαδελφο, να τον βαλεις κατω και να του πεις οτι σημερα λες σε εμας.
3) να τον συγχωρεσεις και να προχωρησεις στην ζωη σου, πχ κανε μια σχεση για να αλλαξουν οι προτεραιοτητες σου, ή ξεκινα μαθηματα ξενων γλωσσων, κάτι τελως παντων που δεν γινεται να λειπεις απο εκει, πχ υπερωριες στην δουλεια, εστι ωστε να μην προλαβαινεις να τον βοηθας οταν σου ζητηται, και να αρνεισαι διακριτικα.
4) οπως ειπε και ο kerasi να τον κανεις ρεζιλι.

Αν βεβαια σου ερχεται και καμια αλλη επιλογη, ή καποιος αλλος εχει να προτεινει κατι, εδω ειμαστε για να το συζητησουμε!!!

Είναι πολλά όσα έχω στο μυαλό μου... έκανα μια καλή αρχή που μίλησα εδώ. Πριν δεν είχα το θάρρος να το πω έτσι απλά, έτσι πιστεύω πως θα γίνει μια μέρα με τους δικούς μου!! :-/

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...�λα-καλα! Κοπελα μου μου θυμηζεις πολυ εμενα, εαν θελεις διαβασε την ιστορια μου ισως να εχει ενδιαφερον κ για σενα,Καποτε πρεπει να το πεις αλλα να ειναι ο σωστος χρονος κ ο σωστος τροπος

Να θυμασε πως ολα καποτε πληρωνονται και μπορει να νιωσεις καλυτερα.Αυτο να το θυμασε παντα ακομη και οταν δεν μπορεις να κανεις τιποτα να σκεφτεσαι οτι καποτε θα μετανιωσει για ολα αλλα θα ειναι αργα.οσο περιεργο και αν σου φενεται πιστευω πως υπαρχει θεος και οτι βλεπει τα παντα.Μπορεις να συνεχισεις την ζωη σου και να μην ξανασκεφτεις ποτε για αυτο το θεμα να προσπαθησεις να το ξεχασεις σαν να μην εγινε.Αν ομως δεν το καταφερεις και σε βασνυζει ακομα πες τα ολα στην μανα σου η οπου αλλου θεωρεις οτι θα σε βοηθησει και αντιμετωπισε τον

Ενημερωτικά... η μητέρα μου έμαθε για τότε, της το είπα εγώ.. Το πήρε πολύ καλύτερα απ'ότι περίμενα και με έκανε να νιώσω άνετα.. όμως μετά από τόσο καιρό και νιώθω χάλια μέσα μου. Πως να το εξηγήσω; Σαν μια θλίψη; Ένα βάρος γενικά που δεν μπορώ να εξηγήσω τι είναι. Δεν ξέρω πόσο "φυσιολογικό" μπορεί να είναι όλο αυτό... η απαισιοδοξία που έχω για όλα γύρω μου, η στεναχώρια που νιώθω, το ότι έχω τόσα άτομα γύρω μου κι εγώ νιώθω μόνη μου.