Μπερδεμένη με την σεξουαλικότητά.
Γεια σε όλους.
Θα γράψω για ένα θέμα που με απασχολεί τελευταία αρκετά, σε σημείο που να γίνομαι σχεδόν εμμονική και να σπαταλώ πολλές από τις ώρες μου διαβάζοντας άρθρα περί σεξουαλικότητας-ασεξουαλικότητας, ή "ψαχουλεύοντας" τις σκέψεις και την καρδιά μου. Είμαι 21 σχεδόν φοιτήτρια, κοινωνική και αρκετά δραστήρια. Το όλο αυτο μπέρδεμα ξεκινά από την μέχρι τώρα έλλειψη σύναψης σχέσεων με το άλλο φύλο και την εμφάνιση μιας κοπέλας του ίδιου φύλου στην ζωή μου 7 χρόνια μεγαλύτερη στην οποία αρέσω.
Θα είμαι όσο πιο λακωνικότατη μπορώ:
Σκέψεις οτι ειμαι straight και απλά είμαι μπερδεμένη:
-Πάντα μου άρεσαν άτομα του αντίθετου φίλου. Συνήθως ερωτευόμουν από μακριά και δεν τους μιλούσα γιατί ντρεπόμουν.Ακόμα και στην περίπτωση που υπήρξε ενδιαφέρον αμφίδρομο (στα 17) το γύριζα σε φιλικό επίπεδο και δεν ξέρω γιατί, ή φοβόμουν ή δεν μου έβγαινε κάτι πιο ερωτικό. Συνήθως οι περισσότεροι "έρωτες" (όχι και πολλοι) ήταν πλατωνικοι και αφορουσαν διάσημους, κυριώς λόγο θαυμασμού. Δεν θα έλεγα οτι κοιτάω την εμφάνιση, όσο τον χαρακτήρα την προσωπικότητα, το χιουμορ και την διαφορετικότητα του άλλου ατόμου. Ελαβα το πρώτο μου φιλι από άτομο που μου άρεσε (στα 20 μου) καθαρά και μόνο για να δω πως ειναι και επειδή ειναι κάτι που όλοι το κάνουν.Αλλιώς θα παρέμενε στο πλατωνικό και στο ανεκπλήρωτο.
-Σκέφτομαι οτι ίσως ειμαι ανασφαλής αρκετά και έχω εξωφρενικά υψηλά στανταρ και προς τον εαυτό μου και προς τους άλλους.
- Λένε γενικά οτι ειμαι αρκετά αντιδραστικιά.Σκέφτομαι οτι το γεγονός ότι δεν μου αρέσει ο στερεοτυπικός ρόλος της γυναίκας στην κοινωνία( σεξισμός, ρόλος της γυναίκας ως αντικειμένου κτλ) να ειναι ένας παράγοντας που με οδηγει να αρνουμαι να ταυτοποιηθώ ως "γυναίκα" και συνακόλουθα, αυτή που έχει αυτά τα χαρακτηριστικά. Ετσι λόγω του ότι ειμαι αντιδραστικιά να μου βγαίνει πιο έυκολα να κάνω πράγματα όχι και τόσο συνηθισμένα.( Η εμφάνιση ο χαρακτήρας μου βέβαια ειναι πολύ συμβατικά)
- Φόβος μην πληγωθώ, επειδή μπορει το άλλο άτομο να μην με αγαπήσει πραγματικά.Συνήθως οι άντρες παρουσιάζονται σαν να ειναι αυτοι που αναζητούν μόνο το σεξ και αυτο υποσυνέιδητα να με έχει σε στάση αμυνας και αποστασιοποίησης από τα αγόρια.
-Η πιο καλή μου φίλη τώρα στο πανεπιστήμιο έχει μια αδερφή που ειναι λεσβία, οπότε συζητούσαμε αρκετά περί σεξουαλικότητας. Μπορει αυτο να με επηρέασε.
Σκέψεις ότι τελικά μπορει να ειμαι λεσβία ή bi:
-Οι φαντασιώσεις μου αφορούν γυναίκες. Οχι ομοφυλοφιλικές όμως, πάντα παρουσία άνδρα.Αλλά δεν εστιάζω σε τίποτα άλλο πέρα από το γυναικείο σώμα. Ο άνδρας ξέρω οτι υπάρχει αλλά δεν τον φαντάζομαι. Ερεθίζομαι όταν βλέπω γυναίκες να γδύνονται. Οι φαντασιώσεις μου αφορουν φανταστικά πρόσωπα.Το ανδρικό σώμα όμως το θαυμάζω, αλλά δεν το φαντασιώνομαι όταν ειναι να αυνανιστώ. Κανέναν από τους "έρωτές" μου δεν έχω φαντασιωθεί.
-Οτι τελικά μπορει να μην μου αρέσουν τα αγόρια και απλά σε μία κοινωνία που οταν σε ρωτάνε από μικρή "εσένα ποιος σου αρέσει;" πείθεις τον εαυτό σου να σου αρέσουν αγόρια.Αλλά δεν ειμαι και σίγουρη. Συνήθως σνομπαρα σχέσεις γκομενικά, ρομαντισμούς στο δημοτικό και γυμνάσιο.Μου άρεσε απλά να παίζω παρά να γκομενιάζω.
-Εχω αρκετά κοινά με λεσβίες.Εκανα πρωταθλητισμό στο στίβο. Μου άρεσαν όλα τα αθλήματα.Να παίζω και να παρακολουθώ ποδόσφαιρο, μπάσκετ.(θεωρούσα οτι όποιο αγόρι δεν παρακολουθει ποδόσφαιρο ειναι γκευ.Βέβαια δεν ειχα ανάλογη στερεοτυπική σκέψη για τα κοριτσια :Ρ) Να αρνούμαι τις φούστες. Το να βάφομαι. Να ντύνομαι θηλυκά. Να μην μου αρέσει να ειμαι σέξι.Να ντρέπομαι όταν με παρατηρούν αγόρια.(Αν και πλεόν θα έλεγα οτι ειμαι αρκετά θηλυκια .Σιγουρα όχι με τα πρότυπα και στερεότυπα της μόδας περί θηλυκότητας, αλλά γενικά και από την φύση μου και την σωματική δομή μου δεν ειμαι σε καμία περίπτωση αντρογυναίκα).
-Οτι "προσπαθούσα" να κάνω παρέα με κοριτσια. Σύνηθως είχα μια κολλητή στο δημοτικό που ζήλευα αν έκανε με άλλες παρέα. Ηθελα να μιλάω για αθλήματα με αγόρια, αλλα επειδή ειμαι αρκετά "κοριτσάκι" εμφανισιακά νομίζω δεν με έπαιρναν στα σοβαρά και δεύτερον δεν ήθελα να με δουν και πολύ μη φιλικά, οπότε δεν τους μιλούσα.Τα κορίτσια όπως ειπα τα ψιλοβαριόμουνα γιατι μιλούσαν για πράγματα που δεν με ενδιέφεραν και πολύ.Γενικά αισθανόμουν ότι δεν "ανήκα" στα κορίτσια σύμφωνα με τις ασχολίες και τις συμπεριφορές τους αλλά ούτε και στα αγόρια που μου φαινόταν κυνικά και αναίσθητα πολλές φορές.Μου άρεσε να κάνω παρέα με κοπέλες που μετ έπειτα έμαθα οτι ειναι λεσβίες. Εκανα παρέα μαζί τους γιατί αισθανόμουνα οτι έχουμε κοινα (χωρις να ξέρω ακόμα για την σεξουαλικότητά τους)
-Οταν φιλήθηκα με το άτομο που θεωρητικα μου "άρεσε" δεν αισθάνθηκα και πολλά.Και μετά κάναμε και κάτι άλλα(όχι κατι φοβερό) που ούτε και αυτά μου άρεσαν.Δεν αισθανόμουν και πολυ καλά μετά, αλλά σαν κάποια που προσποιούμουν. Οπότε έληξα την ιστορια αμέσως γιατί ήθελα ρομαντισμό (κάτι που τελικά δεν υπήρχε από αυτο το άτομο)
-Η γνωριμία μου με την κοπέλα.Ηξερα οτι ειναι λεσβία.Κατάλαβα οτι μπορει να της αρέσω αλλά δεν απομακρύνθηκα αν και στην αρχή φοβήθηκα στην σκέψη οτι μπορει να της αρέσω. Την θεώρησα πολύ ενδιαφέρον άτομο. Κάναμε πολύ παρέα και δεθήκαμε.Δειλά δειλά θα μπορούσα να πω οτι τα "φτιάξαμε". Δεν μπορώ να πω οτι την έχω σκεφτει ερωτικά αλλά μου άρέσει να την αγγίζω και να της πιάνω το χέρι.Ακόμα και να φιλίομαστε "απαγορευμένα" έξω. Την αγαπώ. Εχουμε χωρίσει άτυπα πολλές φορές λέγοντας οτι δεν θα μιλάμε.(εγώ ειμαι αυτή που χωρίζει γιατι ειμαι μπερδεμένη) .Και μετά από 1-3 μέρες μου λείπει και της λείπω, οπότε πάλι μιλάμε.Στην σχέση αυτή υπάρχει ρομαντισμός και οικειότητα.Ταιριάζουμε. Περνάμε καλά , γελάμε και έχουμε χημεία.Ερωτικά έχουμε κάνει μαζί διάφορα, αλλά ούτε πάλι θα έλεγα οτι αισθάνθηκα κάτι το ιδιαίτερο.Απλά ήταν καλύτερα από οτι με τον άλλον που μου άρεσε, καθώς υπάρχει άλλο συναισθηματικό δέσιμο και οικειότητα.Μπορώ να με φανταστώ να ειμαι μαζί της, αλλά φοβάμαι οτι αυτό μπορει να σημαίνει οτι μπορει να ειμαι λεσβία.Δεν μου αρέσουν οι ταμπέλες.
-Θαυμάζω τις δυναμικές γυναίκες που συνήθως είναι λεσβίες.
Σκεψεις οτι μπορει να ειμαι ασεξουαλ:
- Και τις 2 φορές που έκανα κάτι με άτομα δεν αισθάνθηκα κάτι το ιδιαίτερο.Με την κοπέλα μπορω να με φανταστώ να κάνουμε τα πάντα μαζί εκτός από σεξ
- οσες φορές έχω ερωτευτεί άτομα ποτέ δεν τα σκεφτόμουν σεξουαλικά.
-Δεν νομίζω ότι επιζητώ το σεξ.Θεωρώ οτι θα μπορούσα να ζήσω μια ολόκληρη ζωή χωρις να κάνω σεξ. ( χωρίς να ειμαι συντηρητική και να κρίνω τους άλλους ανθρώπους που "δεν ζουν χωρίς αυτό")
-Στις φαντασιώσεις δεν συμμετέχω έγώ ούτε άτομα που γνωρίζω και μου "άρεσαν".
-Αυτό που μου αρέσει σε μια σχέση ειναι τα διάφορα ρομαντικά πράγματα..Θέλω να αγαπήσω το μυαλό του άλλου ανθρώπου και αυτος το δικό μου.Μπορει να ειμαι biromantic asexual(= αγαπά με ρομαντικό τρόπο άτομα και των 2 φύλων, αλλά δεν επιθυμεί το σεξ γιατί δεν αισθάνεται σεξουαλική έλξη) και sapiosexoual (=αυτός που αγαπά το μυαλό του άλλου ανθρώπου). Θα μπορούσα να με φανταστώ να ζω είτε με άνδρα είτε με γυναίκα, κάνοντας πολλά πράγματα μαζί. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί το σεξ ειναι ένα τόσο μεγάλο κομμάτι σε μια σχέση όταν μπορεις να κάνεις με τον άλλον τόσα ωραια πράγματα.
-Το συζήτησα με την μητέρα μου και μου αποκάλυψε οτι και σε αυτην δεν αρέσει το σεξ τόσο πολύ και οτι αντίστοιχα στην σχέση αγαπά τα πιο ρομαντικά κομμάτια της.Οπότε σκέφτηκα οτι μπορει να ειναι γονιδιακό τελικά.
Αυτές ειναι οι πολύ μπερδεμένες μου σκέψεις όσο πιο περιληπτικά θα μπορούσα να τις γράψω...Σας λέω έχω πάθει εμμονή..Μάλλον και εσείς δεν θα μπορέσατε να βγάλετε άκρη γιατί υπρεαναλύω ειναι η αλήθεια.Δεν ξέρω ποια από τις παραπάνω ταμπέλες θα ήθελα να βάλω.Μαλλον καμία.Ο χρόνος θα δείξει φαντάζομαι.Και γενικά έχω ακούσει οτι η σεξουαλικότητας της γυναίκας ειναι αρκετά ρευστή.Επίσης προβληματίζομαι αν το γεγονός ότι στα διάφορα ερωτικα΄πράγματα δεν αισθάνομαι τίποτα ειναι κάτι αυθόρμητο,ή για κάποιο λόγο ειναι μπλοκαρισμένος ο εαυτός μου και μέσα μου έχω το σεξ ως κάτι το ενοχικό.
Υ.Γ Κάτι πολύ συγκεκριμένο...Με την κοπελιά που αισθάνομαι να μου λείπει,τι να κάνω;.Ειναι σωστό να ειμαι σε μία σχέση όντας μπερδεμένη; Η καλύτερα να την αφήσω; Την αγαπώ σαν άνθρωπο και δεν θα ήθελα να την πληγώσω και μέχρι τώρα αισθάνομαι να κάνω ακριβώς το αντίθετο..Οταν βρισκόμαστε καταλήγουμε πάντα σπίτι της, εκει συνειδητοποιώ οτι στα φιλιά και στο κάτι παραπάνω δεν αισθάνομαι κάτι το ιδιαίτερο(εννοείται οτι ειμαι παθητικη σε όλα αυτά) οπότε το λήγουμε και λέμε οτι δεν πρέπει να ξαναμιλήσουμε. Μετά όμως την σκέφτομαι μου λείπει και της λείπω και θέλω να της μιλάω κάθε μέρα.Και ξενυχτάω για να της μιλάω.Σκεφτόμουνα οτι ίσως θα ήταν καλύτερο να ξαναδοκιμάσω με αγόρι κάτι (αλλά αυτο το διάστημα δεν μου βγαινει κάτι με κανέναν) Είμαι δύσκολη παναθεμά με.Γιατί σε όλους τους ανθρώπους βγαίνουν φυσικά αυτά..Αν ειναι straight δεν έχουν θέμα.Αν ειναι gay το καταλαβαίνουν από νωρίς.Τι στο καλό συμβαίνει με εμένα;
Ευχαριστώ για τον χρόνο σας.
