Φιλία

Φιλία!!! Ενα θέμα που με έχει απασχολήσει!

Εχω κάνει φίλους και έχω έρθει κοντά με ανθρώπους, παρόλου που είμαι κλειστός άνθρωπος και θεωρώ με ιδιαιτερότητες!

Τί είναι όμως φιλία?
Για μένα είναι πολλά πράγματα, αλλά μεταξύ των άλλων και επιλογή!
Και για την επιλογή μου αυτή είμαι έτοιμη να παλέψω!
Δεν το βλέπουν έτσι ομως οι φίλοι μου.........
Ένας ένας, όταν ξεκίνησε δουλειά ή σχέση, απομακρύνθηκε........
Έλειψη χρόνου, αλλαγή προτεραιοτήτων!
Και εγώ έχω δουλειά και σχέση, αλλα εξακολουθώ να μην το βλέπω έτσι!

Θέλω να τους καταλάβω!
Για αυτούς είναι φυσιολογικό να συναντιώμαστε σε γιορτή ή γενέθλια ή γαμο! Για μένα οχι!
Δεν κουβαλούν καμιά πικρία για την φιλία που έγινε γλυκιά ανάμνηση!!!
Μήπως έδωσα σε αυτές τις ανθρώπινες επαφές πολύ μεγαλύτερη σημασία? Μήπως η δικιά μου ανάγκη για αγάπη και συνροφικότητα είναι πιο μεγάλη?
Μήπως κρύβεται κάτι άλλο πίσω απο αυτήν την ανάγκη? Μήπως άλλος είναι ο εχθρός?

Με την σχετική απορία έχω μείνει κι εγώ,αλλά θα σου πω το εξής τετριμμένο:οι πραγματικοί φίλοι είναι πολύ λίγοι.Οι υπόλοιποι είναι γνωστοί. Αν νιώθεις ότι έχεις έστω και έναν,κράτησέ τον και να ξέρεις ότι η φιλία,όπως οποιαδήποτε άλλη σχέση, απαιτεί αμοιβαίες υποχωρήσεις.
Στο λέω από προσωπική μου εμπειρία,γιατί κι εγώ προσπαθώ κατά καιρούς να αποκτήσω καινούριους φίλους,μέσα από διάφορες δραστηριότητες,αλλά με πολύ λίγους κράτησα αληθινή επαφή.Και ήταν αυτοί που με ένιωσαν και αγάπησαν αυτό που είδαν σε μένα.Και αυτούς που επέλεξα και κράτησα κι εγώ στο τέλος

Έχω παρατηρήσει πως κάποιοι άνθρωποι διατηρούν τις φιλικές τους σχέσεις, άλλοι όχι. Άλλες φιλίες κρατάνε, άλλες όχι . Παίζουν πολλά. Πάντως θα συμφωνήσω στο ότι σίγουρα έδωσες \"σε αυτές τις ανθρώπινες επαφές πολύ μεγαλύτερη σημασία και πως η δικιά σου ανάγκη για αγάπη και συντροφικότητα είναι πιο μεγάλη απʼ ό,τι των φίλων σου\".

La_Vita ξέρεις όμως τι παρατηρώ. Εχω φίλους που κάποτε δεθήκαμε πολύ και περνούσαμε πολύ χρόνο μαζί, αλλά τώρα έχει αλλάξει η φύση αυτής της φιλίας. Βλεπόμαστε σπάνια, τηλεφωνιόμαστε σπάνια, μοιραζόμαστε τις σκέψεις μας ακόμα πιο σπάνια! Μας δένει αυτό που ζήσαμε κάποτε........ αλλα εμένα αυτό δεν μου αρκεί και ούτε μπορώ να το αλλάξω γιατί είμαι η μόνη που θα ήθελα να ήταν τα πράγματα διαφορετικά. Εχω θυμώσει μαζί τους, αλλά για αυτούς είναι όλα ΟΚ. Προσπαθώ να το καταλάβω, αλλα δεν μπορώ! Ετσι γίνονται όλοι οι άνθρωποι στην ηλικία των 30? Φταίνε αποκλειστικά οι αποστάσεις και οι υποχρεώσεις? Δυσκολεύομαι να το πιστεψω.
Olorou πως πιστεύεις οτι πρέπει να είναι μια ιδανική φιλία. Είναι παράλογες οι απαιτήσεις μου? Πρέπει να αρκούμε στις γιορτές, στα γενέθλια και στους γάμους? Που πήγε η διάθεση να περνάμε χρόνο μαζί?

Γνώμη και στάση της ζωής μου είναι να μην περιμένω-προσδοκώ-απαιτώ τίποτα από κανένα. Ό,τι κι αν νιώθω για κάποιον, ό,τι κι αν επιθυμώ απʼ αυτόν, το δείχνω κι έπειτα δέχομαι από εκείνον ό,τι μου δώσει. Δεν μπορώ να πω ότι κι εγώ δεν περιμένω κάποια θετική ανταπόκριση βέβαια, αλλά ξέρω πως, όταν συμβαίνει αυτό, είναι λάθος. Είναι λάθος, γιατί καταρχήν εκθέτει εμένα στον κίνδυνο της απογοήτευσης κι η ζωή de facto επιφυλάσσει πολλές, οπότε καλό είναι να κάνω λίγην .. οικονομία. Αλλά είναι λάθος κυρίως γιατί ο,τιδήποτε, καλό ή κακό, περιμένει κανείς από κάποιον, κατά βάθος (σα να) τον προσβάλλει. Τον προκαθορίζει, του περιορίζει τις επιλογές, που θα ʽπρεπε, υποτίθεται, να ʽναι απεριόριστες, όπως και η ελευθερία του.

Σκέφτομαι αυτο που λές, αλλά δεν μπορώ να το καταλάβω πλήρως. Έχω σκεφτεί και εγώ οτι αν δεν περίμενα κάτι, δεν θα πληγωνόμουνα. Και απο τους περισσότερους ανθρώπους δεν περιμένω τίποτα. Αλλα με πληγώνει να βλέπω μια φιλία να γίνεται παρελθον. Και ταυτόχρονα μπερδευομαι, γιατι καποιοι το αντιμετωπίζουν σαν κατι φυσικό. Προφανώς δεν εχουμε δώσει τον ιδιο ορισμο στην φιλία, γιατι δεν φαίνεται να νιωθουν οτι κάτι έχει τελειώσει........ Ισως να μην ηταν το ιδιο συμαντική για αυτούς, αλλά τότε έμοιαζε να τους ήταν σημαντική!!!
Θέλω να καταλάβω τι έχει συμβει!

κλειω μου δεν μπορεις να φαντασετιες ποσο σε νιωθω, εγω ειμαι 22 χρονων και εχω αρκετους φιλους και πολλες παρεες ομως αυτο που παρατηρω σε μενα ειναι οτι πολλες φιλιες προσπαθω εγω να της διατηρησω στο χρονο και φοβαμαι για το τι θα ερθει αργοτερα...αυτο ομως μονο αγχος μου φερνει, νομιζω οτι η λυση δεν βρισκεται ατο να προσπαθεις να βρεις τι κρυβεται στο μυαλο του αλλου η τι μπορει να εχει συμβει. νομιζω οτι τα πραγματα ειναι απλα. καποιοι ανθρωποι σε καποια φαση της ζωης τους δεθηκαν η ζωη εξελλισσεται ομως και οι ανθρωποι απομακρυνονται.ισως εσυ τους χρειαζεσαι περισσοτερο απο οτο αυτοι και νομιζω οτι το καλυτερο που εχεις να κανεις ειναι να αφιερωνεις περισσοτερο χρονο και σκεψη στους ανθρωπους που σε ψαχνουν οσο εσυ αυτους, ειχα 4 φιλες απο τατε που ημουν 5 χρονων τωρα η μια λογω σχεσης εχει απομακρυνθει οσο δεν γινεται αλλο. οσο και αν με πληγωσε αυτο δεν μπορω να κανω κατι.επιλογη της.φοβαμαι μη γινει αυτο και με τις αλλες αλλα νομιζω πως δεν θα γινει γιατι οι φιλοι φαινονται..αλλα και αν γινει αυτο που ζουσαμε ολα αυτα τα χρονια δεν μπορει να μας το κλεψει κανεις..ειναι δικο μας απλα καποιοι το θυμομαστε και καποιο το ξεχναμε...δεν νομιζω ομως οτι ενας πραγματικος φιλος χανεται αλλα και αν γινει αυτο λογω χρονου νομιζω οτι καποθε φορα που θα βρισκεστε θα ειναι σαν να μην περασε ουτε μια μερα. και εγω εχω απομακρυνθει με ενα κκολλητο που ειχα απο τοτε που σκοτωθηκε ο αδεφος του, ομως για μας καθε φορα που ειμαστε μαζι δεν αλλαζει τιποτα.και να θυμασαι και κατι αλλο, οπως λεεει ενα τραγουδι..τιποτα δεν χανεται αν για λιγο εχει ζησει..φιλια

Αγαπητή Κλειώ ίσως να μην καταλάβεις ποτέ τι έχει συμβεί και από ότι φαίνεται αυτο το αποτέλεσμα είναι απορροια κάποιου άλλου κοινωνικού φαινομένου με πολύπλοκες αιτίες.Επομένως δεν νομίζω πως το αιτιατό είναι να βρεις γιατί συμβαίνει.Οι φιλίες σου αποδυναμώθηκαν, το να βρεις το \"γιατί\" δεν θα σε ανακουφίσει μιας και αυτό που ζητάς είναι οι φιλίες.Ειναι συνηθες φαινόμενο αυτό,οι γύρω σου να \"γερνάνε\" γύρω στα 25 και να κλείνονται στον ευατό τους και να αποσύρονται απο πολλές δραστηριότες.Σαν να έχουν ξεχάσει τις ανθρώπινες ανάγκες τους με αποτέλεσμα να ρουτινιάζουν η να αφήνουν το χρόνο να περνάει χωρίς να κάνουν τίποτα απολύτως.Η μόνη σωτηρία είναι να βρεις άτομα που δεν ξεχάσαν να ζουν και αν ψάξεις κάτι θα βρεις.Ελπίζω να έχεις κρατήσει κάποιες φιλίες απο παλαιά.Και μην σε πειράζει αν γουστάρεις να λες στους ίδιους ανθρώπους καλημέρα 20 χρόνια.Έχουν καταντήσει όλα να έχουν μια ημερομηνία λήξης.Προιόν του τρόπου ζωής μας ίσως.Επιδερμικές εφήμερες σχέσεις και φιλίες.Σαν να έχουμε μεταφέρει την νοοτροπία που επικρατεί σήμερα στην αγορά στην προσωπική μας ζωή.Ανανεωστε ,ανανεωστε τα ρούχα σας κάθε μήνα,τον υπολογιστή σας καθε μήνα και συσκευές με σύντομη διαρκεια ζωής.
Με πιο τρόπο το έχεις συζητήσει αυτο το θέμα με τους άλλους ,οι οποιοι μας λες το αντιμετωπίζουν ως κάτι φυσικό.;

Ευχαριστώ παιδιά που μοιραστήκατε τις σκέψεις σας! Βοηθάει!

Η αλήθεια είναι οτι μία φίλη μου έμεινε! Μία που όμως είναι στο εξωτερικό εδώ και κάποια χρόνια! Ηταν η καλύτερη μου φίλη απο το Πανεπιστήμιο, κολήσαμε, και η απόσταση δεν μας χώρισε!

Το γεγονός όμως οτι ολοι οι άλλοι απομακρυνθήκανε σιγά-σιγά, λόγω δουλειάς - σχέσης - απόστασης με έχει πειράξει πολύ.......

Η φράση σου Orion:

Ειναι συνηθες φαινόμενο αυτό,οι γύρω σου να \"γερνάνε\" γύρω στα 25 και να κλείνονται στον ευατό τους και να αποσύρονται απο πολλές δραστηριότες.

αποδίδει ΑΚΡΙΒΩΣ το φαινόμενο που παρατηρώ! Δεν βγαίνουνε και το ενδιαφέρον για την φιλική επαφή είναι μηδαμινό...
Ασχολούνται πολύ με την δουλειά τους , τον συντροφό τους και την οικογένεια τους.........

Υπήρχε περίοδος ως φοιτητές που ήμασταν τόσο δεμένοι, που κάναμε σχέδια να χτίσουμε μια πολυκατοικία και να ζήσουμε όλοι μαζί!
Τώρα βρισκόμαστε σπάνια και δεν φαίνεται να λείπει σε κανέναν αυτό. Τους κοιτάζω στα μάτια και καταλαβαίνω οτι δεν τους έχει πειράξει αυτή η απομάκρυνση... Ετσι νομίζω τουλάχιστον...... Δεν τους ενδιαφέρει να μάθουν πως νιώθω, τι σκέφτομαι........ Λέμε τα νέα μας με επιδερμικό τρόπο και αυτό είναι.........
Απλά τους εχω αγαπήσει και αυτό με κάνει να τους ονομάζω ακόμη φίλους και το οτι βρισκόμαστε οπως είπα σε γιορτές και γάμους.

Orion εννοώ οτι οι φιλοι για τους οποίους αναφέρομαι το αντιμετωπίζουν σαν κάτι φυσικό. Δεν δείχνουν να τους έχει πειράξει.... Στην αρχή έκανα κάποιες προσπάθειες να αλλάξω την κατάσταση χωρίς ανταπόκριση......... Δεν το συζήτησα.... Πλέον δεν υπάρχει ευκαιρία για συζητήσεις συναισθημάτων!

Οσο γιατι προσπαθώ να τους καταλάβω......

Γιατί εγώ να σκέφτομαι τα πράγματα διαφορετικά? Πρέπει να αλλάξω? Είμαι λάθος? Γιατί έχω άλλες ανάγκες? Μηπως προσπαθώ να καλύψω την απουσία της συναισθηματικής κάλυψης απο την οικογενεια μου με τους φίλους? Τί είναι φυσιολογικό? Τί είδους φιλία είναι αυτή που θέλουνε να έχουμε?

Mπορεί να απέκτησαν άλλη νοοτροπία να πήραν κάποιο δρόμο άλλο,να προδώθηκαν απο τις ιδέες τους ενδεχομένος.Καμια φορά χάνονται και τα κοινά ενδιαφέροντα.Απλά δίνεις σημασία στις ανάγκες σου.Αλλοι τις αγνοούν.Πρέπει να βρεις άλλα άτομα να καλύψεις τα κενά σου μιας και αυτά δεν μπορούν να ανταποκριθούν παρά τις προσπάθειες σου.Αν και σε στιγμές ειλικρίνιας το ίδιο μπορεί να νιώθουν αν τους ρωτήσεις.Το αν καλύπτεις τα κενά απο την οικογενεια σου αυτό είναι άλλο θέμα αλλά δεν είσαι σε μικρή ηλικία να περιμένεις κάτι τέτοιο πλέον.Ζεις μόνη;

Τι εννοείς να προδώθηκαν απο τις ιδέες τους? Εγώ απλά νιώθω οτι άλλαξαν κεφάλαιο στη ζωή τους και τα πήρε όλα η μπάλα.
Οσο για να βρώ άλλα άτομα, ίσως συμβεί, αλλά δεν είναι εύκολο.......
Αυτό που περιγράφω παραπάνω έχω την αίσθηση, μακάρι να κάνω λάθος, οτι στις γυναίκες τουλάχιστον είναι κοινωνικό φαινόμενο........

Οι άνθρωποι είμαστε όντα εγωιστικά, έτσι λοιπόν σημασία έχει να περνάμε καλά ή μάλλον όσο καλύτερα γίνεται την κάθε στιγμή. Αδιαφορούμε κατ\' ουσία για τους άλλους, για τους φίλους, για τη δουλεία ακόμα και για τη σχέση μας, το μόνο ενδιαφέρον είναι να είμαστε και να περνάμε καλά και όλες μας τις δραστηριότητες τις βλέπουμε υπό αυτό το πρίσμα αυτό έστω και ασυναίσθητα. Για να μπορέσουμε να διαβλέψουμε την μακροχρόνια ευτυχία μας (και όχι τη βραχυπρόθεσμη κατασπατάληση του χρόνου) θέλει αρκετά υψηλό iq που φυσικά διαθέτουν ελάχιστοι. Και εγώ έχω απογοητευτεί από \"φίλους\" που περνούσαμε και όλη τη μέρα μαζί, αλλά έχω συνειδητοποίσει την πικρή αλήθεια, λίγοι οι \"καλοί\" για μας στον κόσμο ετούτο.

Κλειω μου γεια σου κι απο μενα. Θα ηθελα καταρχας να σου πω οτι σε καταλαβαινω και σε νιωθω στο επακρον γιατι κι εγω ετσι ακριβως νιωθω για την φιλια. Ειναι κατι που μου δινει ζωη, χωρις φιλους νιωθω κενη. Εγω ομως ειμαι απο τις τυχερες ατυχες! Ειμαι 35 ετων και εχω καποιες φιλες με τις οποιες ειμαστε μαζι απο πολυ παλια, εχουμε κανει οικογενεια σχεδον ολες, ομως η φιλια μας ειναι για εμας κατι πολυ δυνατο. Για ολες μας. Ολοι μας ζηλευουν και απορουν πως ειναι δυνατον να ειμαστε ετσι τοσα χρονια και να μην εχει μπει τιποτα αναμεσα μας. Οι αντρες μας θα εδιναν τα παντα για να μας το χαλασουν και η αληθεια ειναι πως εχουν προσπαθησει πολυ αλλα ειδαν πως δεν καταφερναν τιποτα οποτε και σταματησαν την προσπαθεια. Η ατυχια μου ομως ηταν να τις αποχωριστω γιατι πηγα να ζησω σε αλλη πολη αρκετα μακρυα. Παρολα αυτα ομως οταν τις βλεπω ειναι σαν να μην περασε ουτε μια μερα και τηλεφωνιομαστε καθημερινα παρα πολλες φορες. Μου λειπουν απιστευτα και μου ειναι αδυνατον να κανω καινουργιες φιλες εδω που ειμαι. Αυτο ειναι το ασχημο. Εχω κανει πολλες γνωστες αλλά φιλη δεν εχω καμια εδω. Αυτο για μενα ειναι πολυ δυσκολο γιατι μου λειπει πολυ η φιλια. Θελω την καθημερινη επαφη. Απο την αλλη ομως λεω πως ειμαι πολυ τυχερη που τις εχω εστω κι αν δεν τις βλεπω οσο θα ηθελα.

νομιζω κλειω οτι απο αυτη τη θεση εχουμε περασει ολοι και αν οχι ολοι γιατι υπαρχουν και αναισθητοι και ακοινωνητοι ανθρωποι οι περισσοτεροι. ξερεις εγω τι νομιζω?οτι απλα εχουν αποξενωθει ολοι. ολοι κοιτανε τον εαυτουλη τους και το πως θα περασουν αυτοι καλα και τιποτα αλλο. να κανουν τη δουλεια τους και μετα τελος αυτο ηταν. η λεξη αγαπη πλεον για αυτους εχει αλλακει τοσο πολυ σημασια και εννοια.
το θεμα δεν ειναι να εισαι διπλα σε καποιον μονο στα καλα αλλα και στα ασχημα. και εμενα με εχουν πουλησει πολλες φιλες και φιλοι.το θεμα ειναι να νιωθεις εσυ καλα μεσα σου και να συνεχιζεις να αγαπας. :)

Όλοι περιγράψατε περίπου το ίδιο φαινόμενο και ας μην είναι τόσο ευδιακριτο.Έχω ακούσει απο πολλούς \"εγώ κάνω οτιδήποτε για να είμαι καλά και ας ειναι εις βάρος του άλλου,χέστηκα για τον άλλο\" ,\"δε με νοιάζει να βοηθήσω άλλους για μένα με νοιάζει\",\"συναίσθημα μετά τα 30 ,μέχρι τότε μόνο να περνάμε καλά\".
Gramble γιατί προσπάθησαν να σας το χαλάσουν;
Όσοι επίδιώκετε κάτι αληθινό πρέπει να αγνοείται αυτά τα άτομα γιατί δεν πρόκειται να καταλάβουν.Και έτσι είναι το σωστό.Όποιος θέλει.
Τερκ ίσως δεχόσουν αντιδράσεις για αυτό περι iq αλλά εγώ θα το περιεγραφα με άλλα λόγια ως \"στενομυαλια\"

terk είμαστε σίγουρα εγωιστικά όντα και προσπαθούμε να περνάμε καλά...... αν και δεν λειτουργούμε πάντα εγωιστικά (ευτυχώς!)
Το θέμα είναι οτι η δικιά μου εικόνα για το περνάω καλά σε αυτή τη ζωή περιλαμβάνει και το έχω φίλους (και οχι απλά παρέα) ......
Χθές βγήκα με την κολητή μου που προανέφερα, η οποια είναι στο εξωτερικό και δεν βλέπω συχνά, και ένοιωθα οτι είναι υπέροχο να έχεις πραγματικούς φίλους .........

gramle είσαι πραγματικά πολύ τυχερή!!!! Είναι δυνατόν να γίνει λοιπόν!Πολύ χαίρομαι που το μοιράστηκες μαζί μου!

klairi εξακολουθώ να έχω καλή εικόνα για τους \'\'φίλους\'\' μου και τους έχω στην καρδιά μου.... Είναι σαν να προχωρούν μπροστά με άνεση, χωρίς να τους λείπει η σχέση που είχαμε κάποτε...... Το γιατί δεν το καταλαβαίνω! Γιατί εμένα μου λείπει! Παρόλο που έχω σχέση! Προφανώς δεν με αγαπήσανε όσο εγώ......... Ισως για μένα να ήταν πιο σημαντική η δυναμική της φιλίας. Η μαλλον σίγουρα, ήταν πιο σημαντική!

Οι προτεραιότητες αλλάζουν με την πάροδο του χρόνου.. Δεν είμαι 30 αλλά βλέπω την αδερφή μου με τους δικούς της φίλους. Εκείνη επιλέγει να κάνει αυτό που κάνεις εσύ, κάποιοι όμως όχι. Υπάρχουν άνθρωποι που επενδύουν συναισθηματικά σε μια φιλική σχέση, δένονται με τα λόγια και τις στιγμές.. Υπάρχουν άλλοι που απλά περνάνε καλά ή στην συγκεκριμένη στιγμή της ζωής τους σε θέλουν δίπλα τους. Κατανόηση να έχεις, αλλά ως εκεί. Δεν φταις που είσαι ευαίσθητος άνθρωπος, απλά αυτό θα σε πληγώνει...:(

η αλήθεια είναι πως είναι λίγο τραβηγμένο να συναντιέστε μόνο σε γιορτές και γάμους. από την άλλη με τα χρόνια οι προτεραιότητες διαφοροποιούνται. κυρίως όταν υπάρχει και ο γάμος στη μέση. θα μπορούσατε βάβαια να κανονίζετε καμιά συνάντηση τα σαββατοκύριακα. δεν είναι ανάγκη να μαζεύεστε όλοι οπωσδήποτε. είναι δύσκολο να τους βολεύει όλους όταν είναι πολλά τα άτομα. έτσι, αν βλέπεις λίγο τον έναν και λίγο τον άλλο δε θα νιώθεις ότι τους χάνεις εντελώς. αρκεί βέβαια να το θέλουν και εκείνοι και να μην το κάνουν από υποχρέωση.

Melita καταλαβαίνω οτι αλλάζουν οι προτεραιότητες και δεν είχα την αυταπάτη οτι θα είμασταν ακριβώς οπως στα φοιτητικά μας χρόνια........
Επίσης αν είχαμε χαθεί τελείως, θα σκεφτόμουνα οτι δεν νιώθουν φίλοι μου, θα το έπερνα απόφαση και όσο και να με στεναχωρούσε θα έπρεπε να ζήσω με αυτό. Θα ήταν όμως ξεκάθαρα τα πράγματα!
Τώρα δεν είναι τόσο ξεκάθαρα, γιατί με θυμούνται, σπάνια βέβαια, και θέλοντας να πιστέψω οτι δεν έχει χαθεί το τότε δέσιμο, ξαναελπίζω οτι θα μπορούσαν να είναι μέρος της ζωής μου και θα τους βλέπω πιο συχνα (τους παιρνω τηλ., προτείνω να βγούμε) και ξανατρώω το φτύσιμο!!!
Πρέπει να δεχτώ οτι θα τους βλέπω μόνο σε γιορτές και γάμους και δεν θα μοιραζόμαστε τα συναισθήματα και τις ανησυχίες μας πια, αλλα δυσκολεύομαι γιατί δεν με καλύπτει κάτι τέτοιο για να το αποκαλέσω φιλία και αναρωτιέμαι αν οι ίδιο νιώθουν φίλοι μου, αλλά δεν μου δίνεται η ευκαιρία να τους ρωτήσω........ Ισως να ήταν πιο ώριμο να μην με ενδιαφέροι τι νιώθουν εκείνει και να αποδεχτώ την κατάσταση και τη σχέση που μου προσφέρουν και να σταματήσω να ελπίζω για περισσότερα.........
Gemini αν συναντιώμασταν σαββατοκύριακα , οχι όλοι μαζί όπως λές, δεν θα είχα κανένα απολύτως παράπονο! Δεν γίνεται κάτι τέτοιο........
και φυσικά δεν θα ήθελα να κάνουν κάτι απο υποχρέωση όπως λές και εσύ!

orion, προσπαθησαν να μας το χαλασουν γιατι ζηλευαν το δεσιμο μας. Και ακομη το ζηλευουν αλλα ειδαν πως δεν μπορουν να κανουν τιποτα γιατι ειναι πολυ δυνατο. Κανονιζουμε ετσι τις αδειες μας ωστε να μας βολευει ολες εμας για να βρεθουμε στην πολη μας και κανουμε τα αδυνατα δυνατα για αυτο. Εγω ας πουμε εχω 5 χρονια να παω διακοπες καπου αλλου για να μην χασω την ευκαιρια να δω τις φιλες μου. Αυτο τον αντρα μου τον πειραζει. Δεν παμε πουθενα αλλου για να δω εγω τις φιλες μου. Εχω 3 βδομαδες διακοπες και θα τις περασω στην πολη που ειναι οι φιλες μου (και απο οπου καταγομαι) και οχι σε καποιο νησι. Και οταν βρισκομαστε προτεραιοτητα εχει η μια την αλλη και το προγραμμα το κανονιζουμε ετσι ωστε να βρισκομαστε οσο το δυνατον πιο πολυ. Ε, ειναι δυνατον να μην θελουν να μας το χαλασουν? Τους εχει φαει η ζηλεια!