Με βάση την εμπειρία σας από την ψυχοθεραπεία, ποιά χαράκτηριστικά πρέπει να πληρή ένας ψυχολόγος για να θεωρείται ότι κάνει καλά την δουλειά του?
Printable View
Με βάση την εμπειρία σας από την ψυχοθεραπεία, ποιά χαράκτηριστικά πρέπει να πληρή ένας ψυχολόγος για να θεωρείται ότι κάνει καλά την δουλειά του?
θα πω ενα δικο μου ορισμο που εχω βγαλει εγω κ μπορει να μη βρει κ συμφωνο κανενα. για μενα ενας ανθρωπος πρεπει πανω απο ολα να ειναι ανθρωπος κ να εχει αισθηματα κ μετα να ειναι επαγγελματιας. εγω ετσι το βλεπω....
Το να εισαι καλος ψυχολογος ειναι χαρισμα ( κατι σαν την ευφυια ) . Η τοχεις η δεν τοχεις . Κ δεν μαθαινεται σε κανενα σχολειο του κοσμου , ουτε βελτιωνεσαι με τα χρονια
Να είναι γυναικα, νεα και όμορφη.
Να έχει ωραιο στήθος.
Να μη πληρώνεται.
Κατά τα άλλα, οι ψυχολόγοι δεν ειναι πολυ χρήσιμοι. Συνηθως κοροϊδευουν τον κοσμο (μου το εχει πει ψυχολόγος).
Ή ψυχιατρος, ή ανοιγεις ένα βιβλιο και μαθαινεις ψυχολογια απο μόνος σου.
Κατά τα άλλα μερικες φορες εχω την αισθηση οτι ανθρωποι καλλιτεχνικης φύσης έχουν μια τάση να γινονται καλοι ψυχολόγοι. Αν και καλός ψυχολογος μπορει να γινει οποιοσδηποτε μεσα απο δουλειά και κατανοηση και συνεχη εκπαιδευση.
Κατά τα άλλα, οι ψυχολόγοι δεν ειναι πολυ χρήσιμοι. Συνηθως 9 στους 10 εεερρρ 7 στους 10 κοροϊδευουν τον κοσμο (μου το εχει πει ψυχολόγος).
Ή ψυχιατρος, ή ανοιγεις ένα βιβλιο και μαθαινεις ψυχολογια απο μόνος σου.[/QUOTE]
Σελτζουκο , δεν θα μπορουσα να συμφωνησω περισσοτερο μαζι σου .
Και ο ψυχίατρος για πόσο όμως?Quote:
Originally Posted by Macgyver
για πάνω από 6μηνο είναι too much τα λεφτά, και αρχίζεις να αναρωτιέσαι αν αξίζει...
Επίσης όταν έκανα ψυχοθεραπεία, ποτέ μα ποτέ ο ψυχίατρος δεν μου είπε κάτι συγκεκριμένο, να μου δώσει μια κατεύθυνση. Λέγαμε περί ανέμων και υδάτων, την ιστορία της ζωής μου, πώς αντιμετώπισα κάποιες καταστάσεις αλλά ποτέ δεν μου είπε "άλλαξε αυτό ή πρόσεξε εκείνο". Το μόνο που μου είπε στο τέλος ήταν ότι έχω πολύ χαμηλή αυτοεκτίμηση :(
Ενώ από φίλους που πήγαν σε ψυχολόγους έχω ακούσει ότι έκαναν πλάνα, κρατούσαν σημειώσεις, έθεταν στόχους, παρακολουθούσαν ενδεχόμενη βελτίωση.
Ειλικρινά, θα ήθελες κάποιον ψυχοθεραπευτή που να σε πάρει από το χέρι και να σου πει τι να κάνεις? Για μένα ο καλός ψυχολόγος είναι αυτός που σου δίνει να καταλάβεις ο ίδιος ποιά είναι τα λάθη σου και ποιές οι δυνατότητές σου. Το αν θα διορθώσεις τα λάθη σου για να γίνεις πιό λειτουργικός για σένα και αν θα αξιοποιήσεις τις δυνατότητές σου είναι δική σου επιλογή. Αν ο ψυχοθεραπευτής αναλάβει την ευθύνη της ζωής σου, εκείνος θα είναι κακός επαγελματίας κκαι εσύ θα έχεις παραχωρήσει το πολυτιμότερο αγαθό σου: την ελευθερία αυτοδιάθεσηςQuote:
Originally Posted by Lena01
Αυτα ειναι τα δικα μ , εγινε μπερδεμα με την απαντηση μ στον Σελτζουκο!Quote:
Originally Posted by Macgyver
αν και δεν ειχα προσωπικη εμπειρια ψυχοθεραπειας, πιστευω οτι τα βασικα χαρακτηριστικα που πρεπει να πληροι, ειναι:
υψηλη συναισθηματικη νοημοσυνη, ψυχικη ισορροπια, σωστη εκπαιδευση, ηθος. με αυτη την σειρα..
Να μου πει τί να κάνω, ναι!Quote:
Originally Posted by nick cave
Γιατί αν σκέφτομαι λάθος, τότε είμαι μέσα στο πρόβλημα, άρα λύση δεν θα βρω.
Για να βρω λύση ή πρέπει να μου το πεί κάποιος από έξω από το πρόβλημα ή εγώ να αποστασιοποιηθώ τόσο ώστε να δω την κατάσταση με μάτια τρίτου.
Να βελτιωθώ μαγικά με το ραβδάκι της καλής νεράιδας αποκλείεται...
O ρόλος του ψυχοθεραπευτή δεν είναι να σου δίνει έτοιμες λύσεις, αλλά να σε βοηθήσει να αποκτήσεις την ικανότητα να τις βρίσκεις η ίδια. Και ναι, στόχος της ψυχοθεραπείας είναι να δούμε καθαρά τον εαυτο μας. Και για να το κάνουμε αυτό πρέπει να δούμε τον εαυτό μας με τη ματιά ενός παρατηρητή. Ο θεραπευτής μπόρεί να γίνει για σένα το "όχημα" που θα σε βοηθήσει να αποστασιοποιηθείς. Να δεις όχι μόνο αυτό που είσαι, αλλά και αυτό που μπορείς να γίνεις...Quote:
Originally Posted by Lena01
Λένα, σ' αυτό καταλήγουν οι περισσότεροι ειδικοί με το θέμα της αυτοεκτίμησης... Σάμπως όμως έχουν κι άδικο;Quote:
Originally Posted by Lena01
Μεγαλώνουμε μ' ένα κοινωνικό σύστημα που μας κακοποιεί τόσο, ώστε η "χαμηλή αυτοεκτίμηση"
έχει γίνει επιδημία, αλλά κι η αιτία για τα υπόλοιπα ψυχολογικά μας προβλήματα.
Αλλά και το ισχύον εκπαιδευτικό σύστημα, δυστυχώς δεν μας μαθαίνει πως να γνωρίσουμε τον εαυτό μας και παρ' όλ' αυτά
οι περισσότεροι έχουμε την πεποίθηση ότι μας ξέρουμε καλά. :P
Μόνο λοιπόν όταν γίνουμε ένα με το πρόβλημα και χάσουμε τον εαυτό μας, μόνο τότε διαπιστώνουμε ότι
το μόνο που ξέρουμε είναι πως έχουμε θυσιάσει τα θέλω μας στα πρέπει της κενωνίας.
Συμφωνώ κι εγώ με τον Νικ, ότι συνήθως ο ειδικός δεν σου λέει τι θα κάνεις, ή τι θάκανε εκείνος στη δική σου θέση,
επειδή μάλλον σέβεται την διαφορετικότητά σου, οπότε κι αποφεύγει να γίνεται παρεμβατικός.
Πάντως κι εμένα, επειδή συνήθως βιάζομαι και θέλω να βλέπω άμεσα αποτελέσμα, μ' ενδιαφέρει να ξέρω τον τρόπο
αντίδρασης του άλλου σε μια ανάλογη με τη δική μου κατάσταση. Αυτό δεν σημαίνει κι ότι θα ζητήσω μετά ευθύνες,
αν δεν καταφέρω τελικά να δώσω λύση στο πρόβλημά μου. Αν επιμένεις δηλ., ίσως και να σου πει τι θάκανε στη θέση σου,
και δεν θα σ' αφήσει να πελαγοδρομείς, γιατί καταλαβαίνει πως αρχικά δεν μπορείς να δεις μόνη σου τις εναλλακτικές, που έχεις.
Μετά και μια κινέζικη παροιμία λέει: «Δεν φτάνει να δώσεις ένα ψάρι στον πεινασµένο… είναι καλύτερα να του μάθεις να ψαρεύει,
γιατί με το ένα ψάρι θα χορτάσει μια μέρα, αλλά με την τεχνική του ψαρέματος θάχει να τρώει για πάντα».
[QUOTE=Lena01;462048]Να μου πει τί να κάνω, ναι!
Γιατί αν σκέφτομαι λάθος, τότε είμαι μέσα στο πρόβλημα, άρα λύση δεν θα βρω.
Για να βρω λύση ή πρέπει να μου το πεί κάποιος από έξω από το πρόβλημα ή εγώ να αποστασιοποιηθώ τόσο ώστε να δω την κατάσταση με μάτια τρίτου.
Λενα , σωστα λες οτι καλο ειναι βλεπεις την κατασταση με ματια τριτου . Γ αυτο εχω τους κολλητους μου , παλαιοθεν , που με ξερουν πολυ καλα , κ ξερω οτι θα μου πουν την αληθεια στο αν κατι κανω στραβα . Τους ρωταω . Μην ξεχνας οτι ο ψυχο-ταδε πανω απ ολα ζει απο τα λεφτακια σου , κ θα κοιταξει να μην σε κακοκαρδισει . Ενω ενας πραματικος φιλος-η θα στο πει ευθεως . Βεβαια ανηκω στην παλια γενια , οπως κ οι φιλοι-ες μ , προσεκτικα επιλεγμενοι , εχουμε καποια πειρα ζωης να ξεχωριζουμε το προβλημα . Εσυ δεν εχεις καποια κολλητη που να μπορει να σου κανει διαγνωσουλα ?
Καλησπερα..
να κανει συχνα ψυχοθεραπεια ο ιδιος-α,
να κραταει το ιατρικο απορρητο,
και να απαλλάσσεται απο προσωπικα του προβληματα!!!
Λοιπόν για το αρχικό ερώτημα: χρειάζεται να έχει ολοκληρωμένη και έγκυρη εκπαίδευση και να βελτιώνει συνεχώς τον εαυτό του. Αλλά νομίζω πως οι περισσότεροι θεωρούν τον 'ψυχολόγο' συνώνυμο του ψυχοθεραπευτικού του ρόλου και αυτό δεν είναι σωστό. Η ψυχολογία είναι ολόκληρη επιστήμη με πολλούς κλάδους και ειδικότητες. Μπορεί κάποιος να μην 'το έχει' για έναν τομέα και να του ταιριάζει ένας άλλος. Πάντως διαφωνώ κάθετα με το ότι η ενασχόληση με την ψυχολογία είναι 'χάρισμα' που ή το έχεις ή όχι.... σιγά μην είναι και 'κληρονομικό χάρισμα' ρε παιδιά... Δε λέω, σε όλες τις ειδικότητες χρειάζεται και η κατάλληλη προσωπικότητα ή αυτό που λέμε 'ταλέντο', αλλά αναμφισβήτητα δεν αρκεί μόνο αυτό.
Όσο για το άτομο που όπως λέτε είπε ότι 'οι ψυχολόγοι κοροϊδεύουν τον κόσμο', είναι χαρακτηριστικό παράδειγμα ατόμου που ΔΕΝ είναι καλός επαγγελματίας, διότι και άγνοια έχει και χοντρά προβλήματα με τον εαυτό του (με τις επιλογές του, με την αυτοεκτίμηση, με τον τρόπο που επικοινωνεί και πολλά άλλα).
@Lena ίσως δεν ήταν όσο 'κατευθυντικός' θα ήθελες ο ψυχολόγος που επέλεξες. Σίγουρα δεν μπορεί να αναλάβει την ευθύνη της ζωής σου (όπως σωστά είπε κι ο νικ παραπάνω), όμως μπορεί να σου επισημαίνει κάποια πράγματα που θεωρεί ότι σε δυσκολεύουν ή είναι 'λανθασμένα' (με την έννοια ότι σε οδηγούν σε φαύλους κύκλους, σε βασανιστικά συναισθήματα κλπ) και μπορεί να σου δίνει ιδέες για εναλλακτικές. Και σίγουρα υπάρχουν επαγγελματίες που εφαρμόζουν τη μέθοδο που περιέγραψες ότι ακολουθούσαν οι φίλοι σου (ότι κρατούν σημειώσεις, έχουν στόχους - πλάνα, γινόταν αξιολόγηση κλπ). Υπάρχουν πολλές ευτυχώς προσεγγίσεις και μπορείς πάντα να επιλέξεις αυτή που νομίζεις ότι σου ταιριάζει.
Marina , ο καθεις μπορει να εχει την αποψη του για την ψυχολογια κ τους ψυχολογους . Ενας την εγκρινει κ την αποδεχεται , κ αλλος οχι . Δεν υπαρχει ' απολυτη ' αποψη πανω σε τετοια αμφιλεγομενα θεματα . Μπορει ναχω δικιο , μπορει κ οχι . Το ιδιο κ εσυ .
Παραυτα θα συμφωνησω με την Alex5 .
marina38 ναι καλά τώρα εσύ τι θα λέγες
Παιδιά θα πω κάτι σοκαριστικό το ξέρω.....ΔΕΝ υπάρχουν καλοί ψυχολόγοι...πηγαίνετε σε ψυχίατρο καλύτερα
Γιατι φιλε sk@ta , γιατι θεωρεις σοκαριστικο αυτο που λες ? . Ειναι η γνωμη σ , κ ειναι δικαιωμα σ να την εκφρασεις .
εγώ πιστεύω ότι ένας καλός ψυχολόγος πρέπει να μπορεί να μπαίνει στην θέση του άλλου και να κατανοεί τι του λέει ο θεραπευόμενος του.Επίσης θεωρώ μεγάλο συν ο ψυχολόγος να έχει κλίση στην φιλοσοφία, γιατί πιστεύω η ψυχολογία περνάει μέσα απ' την φιλοσοφία.
http://www.youtube.com/watch?v=NexZFlRAPrwQuote:
Originally Posted by Macgyver
Κατά την γνώμη μου είναι ένα γενικό αλλά συγχρόνως και βασικό χαρακτηριστικό το οποίο πλαισιώνει την κάθε είδους επαγγελματική δραστηριότητα : το να νιώθει πρώτα κάποιος ικανοποιημένος με αυτό που επέλεξε να κάνει έτσι ούτως ώστε μέσα από την ικανοποίηση που αντλεί να απορρέει το αληθινό ενδιαφέρων για αυτό που προσφέρει , βελτιστοποιώντας με βάση αυτό το συναίσθημα την διάθεση για προσπάθεια για το καλύτερο που για την συγκεκριμένη περίπτωση νομίζω είναι η συσσώρευση γνώσεων , και η παρατήρηση τον αποτελεσμάτων από την πρακτική εφαρμογή τους.Quote:
Originally Posted by mariafil
Macgyver φυσικά και ο καθένας έχει την άποψη του. Αλλά εσύ που λες ότι δεν υπάρχει 'απόλυτη' άποψη, ελπίζω να κατανοείς πόσο απόλυτες είναι εκφράσεις του στυλ 'δεν υπάρχουν καλοί ψυχολόγοι' ή 'κοροϊδεύουν τον κόσμο'. Κατ' εμέ δεν βοηθούν πουθενά οι αφορισμοί κι οι γενικεύσεις.Quote:
Originally Posted by Macgyver
Πάντως σε όσα ανέφερε η alex5 ναι κι εγώ συμφωνώ.
Και τέλος, πάνω σε κάτι άλλο που είπες πριν, για το ότι ο ψυχολόγος δεν θα σε κακοκαρδίσει, ο κακός επαγγελματίας ναι, δεν θα κοιτάξει τι ωφελεί εσένα, αλλά τι θα ωφελήσει τον ίδιο.
Όχι δεν ήταν καθόλου κατευθυντική.Quote:
Originally Posted by marina38
Δεν ξέρω, σκέφτομαι ότι μπορεί να το έκανε λόγω του ότι μεγάλωσα σε εξαιρετικά κατευθυντικό περιβάλλον ...?....
Το άλλο που μου έκανε τεράστια εντύπωση ήταν ότι αφηγούμην κάποιες συγκεκριμένες καταστάσεις που με έφεραν σε δύσκολη θέση γιατί δεν τα κατάφερα να βάλω όρια και μού αντέστρεφε τελείως αυτό που ήθελα να πω και αυτό που θεωρούσα αδυναμία μου.
Δηλαδή:
- με είχαν καλέσει σε κάποια φιλική συγκέντρωση, δεν ήθελα να πάω αλλά η οικοδέσποινα το έθεσε επιτακτικά "θα έρθεις την ταδε ώρα, θα σε πάρει με το αυτοκίνητο ο ταδε, θα είμαστε όλοι εδώ, θα φάμε, θα κουβεντιάσουμε, θα φύγεις τότε" και δεν μπόρεσα να φέρω την παραμικρή αντίρρηση. Ισα ίσα φάνηκε ότι δυσανασχέτησα και μου βγήκε κάτι σαν αντικοινωνικότητα...
Η ψυχοθεραπεύτρια μου είπε ότι αυτά σημαίνουν ότι είμαι αγαπητή.....
- κατανάλωνα πάρα πολλές ώρες βλέποντας ταινίες στο ίντερνετ σε βάρος των υποχρεώσεων μου.
απάντηση: φάση είναι, θα περάσει!
- Είχα αρνητικές σκέψεις που με κατέβαλαν!
απάντηση: να σκέφτομαι το μέλλον.
Το περιβάλλον σου ίσως ήταν 'παρεμβατικό', όχι κατευθυντικό...
Συνήθως σε μια τέτοια περίπτωση δυσκολευόμαστε να πάρουμε την ευθύνη της ζωής μας, να αναλάβουμε πρωτοβουλίες και φυσικά να βάλουμε όρια. Κι επιπλέον, ναι μεν δυσανασχετούμε όταν οι άλλοι μας δίνουν 'οδηγίες', μπορεί όμως να νιώθουμε άβολα / 'χαμένοι' σε λιγότερο παρεμβατικά πλαίσια.
Στο παράδειγμα σου για τη φιλική συγκέντρωση... μπορεί πράγματι να ήσουν αγαπητή κι επιθυμητή, όπως ερμήνευσε η ψυχοθεραπεύτρια [μπορεί και όχι - δεν μπορούμε να είμαστε απόλυτοι σε τέτοιες ερμηνείες]. Και οπωσδήποτε είναι καλό να προσπαθούμε να δούμε όλες τις όψεις των γεγονότων. Όμως τελικά, συζητήσατε καθόλου τη δυσκολία σου στο να λες 'όχι', να κάνεις αυτά που θέλεις, να φτιάχνεις το δικό σου πρόγραμμα, ώστε να μην καταφεύγεις σε passive aggressive συμπεριφορές (πχ τη δυσαρέσκεια και την αντικοινωνικότητα)?
Για τις ταινίες, ε ναι συνήθως είναι μια φάση :) Όμως ίσως ήθελες ένα 'πρόγραμμα' για να βοηθηθείς να βγεις από τη συνήθεια και την αδράνεια ή ίσως λίγη συζήτηση περί ενοχών, δεν ξέρω....
Αν πάντως έχεις σαν βασικό θέμα το άγχος, δεν είναι κακή ιδέα να τα βλέπεις όλα λίγο πιο χαλαρά (όπως ίσως προσπάθησε να κάνει η θεραπεύτρια).
Mαρίνα μου ήταν εξαιρετικά παρεμβατικό. Και ναι δυσκολεύομαι πάρα πολύ να βάλω όρια από μόνη μου στο πρόγραμμα μου που σπάνια τηρώ 100%, να πειθαρχήσω στις υποχρεώσεις μου, να διαχειριστώ το χρόνο μου, να μαζέψω τα αρνητικά συναισθήματα και τις ενοχές που νιώθω μετά επειδή δεν ανταποκρίνομαι...
Κοίτα, σε εντολές ανωτέρων συμμορφώνομαι, πχ εργοδότες, καθηγητές. Το πρόβλημα μου ανακύπτει όταν είναι να λειτουργήσω μόνη μου, δεν παίρνω μπρος.
Έχω καταλήξει να κρατάω ημερολόγιο για τα πάντα, από τη διατροφή και τις δουλειές του σπιτιού μέχρι τα ψώνια και τα τηλεφωνήματα που πρέπει να κάνω, για να με μαζέψω...
Σε μη παρεμβατικό πλαίσιο νιώθω σαν το ψάρι έξω από το νερό, μου έχουν πει ότι δείχνω χαμένη στον κόσμο μου ενώ προσπαθώ να είμαι άνετη. Και μετά νιώθω υποχρεωμένη να απολογηθώ κιόλας που δίνω την εντύπωση της απόλυτης αποστασιοποίησης και αδιαφορίας.
Στο ερώτημα σου συζητήσατε καθόλου τη δυσκολία σου στο να λες 'όχι', να κάνεις αυτά που θέλεις, να φτιάχνεις το δικό σου πρόγραμμα, ώστε να μην καταφεύγεις σε passive aggressive συμπεριφορές (πχ τη δυσαρέσκεια και την αντικοινωνικότητα)? , από όσο θυμάμαι γιατί έχει περάσει ένας χρόνος, όχι!
αλλά νομίζω ότι το πρόβλημα εδώ είναι ότι δίνω την εντύπωση ότι είμαι πολύ δυναμική, αποφασιστική, διεκδικητική, με πρωτοβουλίες, ενδιαφέροντα, και τέλος πάντων, αυτή η παθητικοεπιθετική συμπεριφορά μου καλύπτεται εκ πρώτης όψεως.
[QUOTE=marina38;462302]Macgyver φυσικά και ο καθένας έχει την άποψη του. Αλλά εσύ που λες ότι δεν υπάρχει 'απόλυτη' άποψη, ελπίζω να κατανοείς πόσο απόλυτες είναι εκφράσεις του στυλ 'δεν υπάρχουν καλοί ψυχολόγοι' ή 'κοροϊδεύουν τον κόσμο'. Κατ' εμέ δεν βοηθούν πουθενά οι αφορισμοί κι οι γενικεύσεις.
Μαρινα , στην παραγραφο #8 αναφερω οτι αυτα δεν τα ειπα εγω , αλλα ο Σελτζουκος , κ εγινε μπερδεμα !!
Δε θα μπορούσα να συμφωνήσω περισσότερο. Ως ψυχολόγος έχω συναντήσει συχνά την αμφισβήτηση και καταλήγω ότι αυτό που φταίει είναι η υιοθέτηση ενός ιατρικού μοντέλου όπου ο θεραπευόμενος τα περιμένει όλα από το θεραπευτή χωρίς να κάνει αυτός κάποια σχετική προσπάθεια.
Συμφωνώ ότι πρέπει ο θεραπευτής να έχει όσα περισσότερα θετικά στοιχεία γίνεται αλλά (καλός ή κακός) όλα κρίνονται στις πρώτες συνεδρίες όπου διαμορφώνεται η θεραπευτική σχέση. Εάν δε μπορέσουν αυτοί οι δύο άνθρωποι (θεραπευτής – θεραπευόμενος) να εδραιώσουν μία σωστή θεραπευτική σχέση όπου βασίζεται στην ειλικρίνεια, στην κατανόηση, στο ενδιαφέρων, στην εχεμύθεια κ.α. τότε δε θα μπορέσουν να προχωρήσουν στη ψυχοθεραπεία και η συνεργασία τους θα έχει πολύ μικρή επιτυχία.
Αυτό σημαίνει πως ο ψυχολόγος που είναι για εμένα πολύ καλός, μπορεί για κάποιον άλλον να είναι πολύ κακός.
Οι χειρότεροι πάντως ψυχολόγοι είναι αυτοί που κρύβονται πίσω από τα μεγάλα τους γραφεία και παίρνουν ένα αυστηρό ύφος, χρησιμοποιώντας συχνά βαρύγδουπους όρους και πομπώδεις φράσεις. Οι χειρότεροι θεραπευόμενοι είναι αυτοί που γκρινιάζουν, θέλουν να αλλάξουν τη ζωή τους και τη κατάσταση τους αλλά δε κάνουν τίποτα για αυτό. Δεν ακούν τις συμβουλές του ψυχολόγου τους και στα πιο απλά πράγματα, δε κάνουν καμία προσπάθεια, δε στρέφουν τα μάτια τους μέσα τους και καταλήγουν αβίαστα στο συμπέρασμα ότι φταίνε όλοι οι άλλοι αλλά κυρίως ο ψυχολόγος τους, που δεν είχε ένα μαγικό ραβδί να τους κάνει «καλά».
Έλα να κάνουμε παρέα... :p Γιατί κι εγώ δυσκολεύομαι να 'πάρω μπρος'. Όμως αυτό συμβαίνει για 3 λόγους:Quote:
Originally Posted by Lena01
- Είτε επειδή κάτι δεν μου αρέσει, είναι απλώς μια βαρετή 'υποχρέωση'. Οπότε συνήθως το κάνω τελευταία στιγμή και βαριεστημένα.
- Είτε επειδή φοβάμαι το αποτέλεσμα - κι έτσι όλο αναβάλλω τη 'δράση'. Εκεί περιττό να πω ότι ξεμπλοκάρω μόνο όταν αδιαφορήσω για το αποτέλεσμα και κάνω ακριβώς αυτό που μου βγαίνει.
- Είτε τέλος επειδή έχω χίλια δυο πράγματα που κάνω ταυτόχρονα. Κι εδώ ταιριάζει αυτό που λες εσύ για πρόγραμμα, ημερολόγιο, σημειώσεις - αυτά βοηθάνε.
Φυσικά υπάρχει και η περίπτωση εγώ να αδιαφορώ για κάτι, οι άλλοι να νομίζουν ότι δεν θα έπρεπε να αδιαφορώ, κατά συνέπεια εγώ απλά να μην ασχολούμαι, οι άλλοι όμως να νομίζουν ότι διστάζω. Αυτό το τελευταίο δεν το σχολιάζω.
Τα προηγούμενα ταιριάζουν καθόλου σε εσένα?
Για τα υπόλοιπα, ναι θέλει χρόνο και ανοιχτό μυαλό για να εξοικειωθείς με μη παρεμβατικά πλαίσια. Αυτό μου θυμίζει λίγο τους Έλληνες φοιτητές μου στην Αγγλία, που άκουγαν 'independent study' και πάθαιναν αλλεργία... γιατί είχαν συνηθίσει αλλιώς στα εδώ σχολεία και πανεπιστήμια.
Τέλος, δίνεις την εντύπωση μόνο? Θα έλεγες ότι δεν είσαι καθόλου όλα αυτά? (δυναμική, με ενδιαφέροντα κλπ?)
[QUOTE=Macgyver;462363]Κανένα πρόβλημα Macgyver, ναι το κατάλαβα :)Quote:
Originally Posted by marina38
αχ κρατάω τετράδιο με σημειώσεις για το ότι δεν παίρνω μπρος... είναι και αυτά που λες και άλλα πολλά...Quote:
Originally Posted by marina38
Δηλαδή και να πάρω μπρος, δεν τηρώ σταθερό πρόγραμμα, θα το κάνω 1-2 βδομάδες πχ και μετά για 3 μήνες θα είμαι σε αδράνεια. Αφετέρου δυσκολεύομαι εξαιρετικά να συντονιστώ με ομάδα. Είτε έχει να κάνει με ένα απλό μάθημα χορού είτε με την από κοινού παρουσίαση μιας εργασίας. Το πρόβλημα είναι ότι για να τα πετύχω καταβάλλω τεράστια προσπάθεια, εξαντλούμαι και ξανά τα παρατάω... Πώς το λένε? παίρνω τον αέρα πολύ δύσκολα και με πολύ κόπο. Οπότε είναι θέμα επιμονής και πείσματος, αλλά με καταβάλλει όλο αυτό...
Τα εδω σχολεία και πανεπιστήμια με την παπαγαλία πάνε χεράκι-χεράκι. Και ο αυταρχισμός είναι η εύκολη λύση.
Μαρίνα μου οκ δεν δίνω μόνο την εντύπωση, είμαι σε μεγάλο βαθμό αλλά θέλω να πω ότι αυτό το πολύ δυναμικό καλύπτει κάποιες άλλες εκφάνσεις του χαρακτήρα μου, πιο καταθλιπτικές, ευαίσθητες, και τις τάσεις που έχω προς την ατονία, την αδράνεια, την καθήλωση μπροστά στο λαπτοπ. Το είπα με αφορμή την ψυχοθεραπεύτρια που είχα, στο ερώτημα σου αν συζητήσαμε τις δυσκολίες μου.
Quote:
Originally Posted by marina38
Επίσης, Μαρίνα μου δεν έχουμε μάθει να κάνουμε γενικά σωστή αξιόλογηση με βάση και
τις δικές μας ανάγκες κι έτσι η δυσκολία κι η συνεχής εσωτερική πάλη μέχρι να πάρουμε αποφάσεις, πηγάζει πάλι
από άγνοια ή ανεπαρκή γνώση για την κάλυψή τους.
Συνήθως, η αλλαγή κι η απελευθέρωση από καταστάσεις που μας βασανίζουν γίνεται σχεδόν αυτόματα όταν δούμε
και δεχτούμε τις αιτίες που τις προκάλεσαν. Μπορεί ωστόσο και να μην είμαστε κι έτοιμοι γι' αλλαγές κι
αυτό θα γίνει, όταν κατά την διάρκεια της αδράνειας ενισχυθούμε συναισθηματικά και ξεπεράσουμε τις ανασφάλειές μας.
Κι είναι αυτό που είπαμε ξανά, ότι μαθαίνουμε από νωρίς να ικανοποιούμε περισσότερο
τα θέλω των άλλων, σε βάρος των δικών μας, οπότε κι όλα τ' αρνητικά συναισθήματα που συσσωρεύουμε,
όπως θυμός, αγανάκτηση κ.λπ τελικά να μας αποδυναμώνουν ψυχικά και να μας εξαντλίουν και το χειρότερο να γίνονται απωθημένα...
" Πήραμε την ζωή μας λάθος κι αλλάξαμε ζωή..." Λέει και το τραγούδι ή όπως λέει κι
ο χιώτης συγγραφέας Γιάννης Μακριδάκης: " Άλλο είναι τελικά η ζωή κι άλλο αυτό που ζούμε!... "
Ευτυχώς, που η τεχνητή κρίση που βιώνουμε σήμερα, μας αναγκάζει να ψάχνουμε και για την αληθινή μας ταυτότητα.
Κρατάω αυτό που λες μαρκέλα μου, για τα αρνητικά συναισθήματα που συσσωρεύονται, μας εξαντλούν και μας αποδυναμώνουν. Νομίζω πως αρκετοί άνθρωποι δυσκολεύονται να κινητοποιηθούν ακριβώς για αυτό το λόγο.
Πώς αποφορτίζουμε τα πολλά συσσωρευμένα αρνητικά συναισθήματα?Quote:
Originally Posted by marina38
ας πούμε πολλοί άνθρωποι επιλέγουν την παθητικότητα, άλλοι τα νεύρα, άλλοι την κατάκριση και το κουτσομπολιό κλπ. Στα βιβλία αυτοβοήθειας αναφέρεται ότι πρέπει να αναγνωρίσω τί νιώθω, να το εντοπίσω και να το επεξεργαστω. Οκ!
Για να φτασω όμως στο σημείο να κινητοποιηθώ, πώς στο καλό το πετυχαίνω αυτό ?
παιρνεις ενα χαρτι κ γραφεις κατεβατα απο συναισθηματα κ μετα το σκιζεις το εκανα πολες φορες κ πετυχεQuote:
Originally Posted by Lena01
Αυτό που λες μού το είχε πει μια γνωστή μου, το έκαναν σε μια ψυχοθεραπευτική ομάδα που πήγε. Και μάλιστα αφού είχαν γράψει το κατεβατό, πήγαν όλοι στη θάλασσα, και εκεί που περίμενε ότι θα διάβαζαν τί είχαν γράψει, τους είπαν να τα κάψουν και τις στάχτες να τις πετάξουν στη θάλασσα...Quote:
Originally Posted by αλεξανδρος_77
το ειχα κανει πολες φορες παλιοτερα κ ειχα εξαφανισει τα χαρτια σε ενα ντουλαπι αν κ θα επρεπε να τα πεταξω κανονικαQuote:
Originally Posted by Lena01
Μετά από ένα επώδυνο διαζύγιο που με έφερε σε επαφή με δυο ειδικούς του κλάδου, αλλά και μεσω εμπειριών τρίτων νομίζω οτι έχω πλέον κατασταλάξει στα χαρακτηριστικά ενός καλού ψυχολόγου..... Μέχρι στιγμής δεν εχω βρει ή ακούσει για κάποιον που να τα πληρή αθροιστικά. Αν έχει κάποιος από εσας θα χαρώ να μου στείλει pm!!!!!
1. Στην πρώτη συνεδρία να σου πει αναλυτικά τις σπουδές του, την κατεύθυνση που ακολουθεί, αν έχει εποπτεία και να συνάψετε ενα ξεκαθαρο θεραπευτικό συμβόλαιο.
2. Να μη βιάζεται να σε "ξεπετάξει" ( από τα τριάντα λεπτά να κρυφοκοιτάζει το ρολόϊ του ή να σε γειώνει του στυλ " σε πέντε λεπτά τελειώνει ο χρόνος μας" ανεξάρτητα αν εσύ εκείνη τη στιγμή είσαι αγκαλιά με το κουτί με τα χαρτομάντηλα. Ούτε όμως και να κάνει ατελείωτη συνεδρία γιατί τότε σταδιακά δεν έχεις την αίσθηση ότι μιλάς στον ψυχολόγο σου αλλά σε ένα φίλο σου.....
3. Να έχει διαμορφώσει ένα ζεστό χώρο και εννοείται ο χώρος υποδοχής να είναι ανεξάρτητος και οχι καθώς πηγαίνεις προς την έξοδο να έρχεσαι φάτσα - κάρτα πχ με την ομάδα μετά από εσένα ή την παλιά σου γειτόνισσα κοκ.
4. Η αμοιβή του να κινείται σε λογικά πλαίσια και να κόβει απόδειξη.....
5. Να είναι αυθεντικός, πχ χίλιες φορές να σου πεί " ρε παιδί μου δεν ταιριάζουν οι αύρες μας" και να διακόψετε από το να νιώθεις οτι ίσως ασφυκτιά μαζί σου. Επίσης να το "έχει δουλέψει καλά μέσα του" και οχι να κάνει προβολή επάνω σου.
6. Τέλος να έχει πραγματικό ενδιαφέρον για εσένα και την πρόοδο σου και δεν εννοώ μόνο κατα τη διάρκεια της θεραπείας ( με άλλα λόγια όταν έχεις τις προκαθορισμένες συναντήσεις = αμοιβή) Τι εννοώ; Να μην σου ανακοινώσει ξαφνικά στο τέλος μιας συνάντησης " Σήμερα ήταν η τελευταία μας συνάντηση, τα πήγες περιφημα , καλή τύχη και αν με χρειαστείς πάρε στη γραμματέα μου να τα πούμε! Επίσης όταν πλέον δεν παίρνει την εβδομαδιαία ή μηνιαία αμοιβή του να απαντήσει σε ένα εκτακτο τηλεφώνημα σου κλπ. Θα με εξέπληττε δε θετικά αν άκουγα ότι υπήρξε ένας ψυχολόγος που να σκέφθηκε το αυτονόητο: Η Μαρία, ο Λάκης, ο δείνα ήρθε σε εμένα σε μια δύσκολη φάση της ζωής του, κάναμε μαζί έναν αριθμό συναντήσεων, μου κατέθεσε την ψυχή του άραγε έναν χρόνο μετά τη λήξη της συνεργασίας μας σε τι κατάσταση είναι; Απέδωσε η θεραπεία; Προχώρησε τη ζωή του; Έχει πέσει σε κατάθλιψη; Ζει; Πέθανε; Μήπως χρειάζεται εκ νέου στήριξη αλλά δεν το εχει συνειδητοποιήσει ή διστάζει να επικοινωνήσει μαζί μου; Ας στείλω ένα μήνυμα ή ας σηκώσω για δυο λεπτά το τηλέφωνο καθαρά ανθρώπινα. Σίγουρα κάποιοι από εσάς θα μου απαντήσουν ότι ο ψυχολόγος ειναι κατα βάση ένας επαγγελματίας σαν ολους τους άλλους. θα συμφωνήσω με τη μονη διαφορά ότι " δουλεύει" με την ανθρώπινη ψυχή με ότι αυτό συνεπάγεται.
Με έχει απασχολήσει πάρα πολύ το θέμα του "καλού ψυχολόγου". από γνωστούς μου που ασκούν το επάγγελμα έχω διαπιστώσει ότι πρόκειται για άτομα ευφυή, με πολλές βιωματικές εμπειρίες και τεράστια αυτοπεποίθηση. έχουν επίσης το χάρισμα να σου προβάλλουν ότι είναι ξερόλες, γεγονός που σου δημιουργεί ασφάλεια ότι σε κατανοεί. Πιστεύω ότι είναι και χάρισμα, δηλ η εξυπνάδα να συνδέεις του τί σου λέει ο άλλος με θεωρίες που έχει διαβάσει αλλά και καταστάσεις που έχει ζήσει. Ένα λάθος όμως που έχω δει είναι ότι κρίνουν εξ ιδίων τα αλλότρια, δηλ. μπορεί να σου προτείνουν λύσεις που ταιριάζουν στη δική τους ιδιοσυγκρασία αλλά όχι στη δική σου, οπότε και οι λύσεις δεν βοηθούν. δεν θα ξεχάσω ποτέ όταν ήμουν μέλος μιας ομάδας και είχα δηλώσει ότι είμαι πολύ ντροπαλή για να κάνω σχέση και τότε ο συντονιστής μου είπε" μπορείς να δοκιμάσεις με κάποιο μέλος της ομάδας εδώ και τώρα '', που φυσικά με έκανε να νιώσω ακόμα πιο πολυ ντροπή
Μεγάλη υπόθεση ένας καλός ψυχολόγος......Quote:
Originally Posted by mariafil
Καταρχάς ένας καλός ψυχολόγος έχει πίσω του εναν άλλο ψυχοθεραπευτή γιατί συμβαίνει αυτό_?
Απλα γιατί πίσω μας βρίσκονται άνθρωποι που μας ωθούν στο τι και πως θα είμαστε η πως θα λειτουργούμε εμείς καλύτερα..
Ένας καλός ψυχολόγος βλέπει, έχει όσφρηση παραπανω ανεπτυγμένη, και παρακολουθεί σιωπηλά την κάθε κινηση.
Τα χέρια την ομιλία τον τόνο της φωνής τα ματια, το κουστούμι του πελατη ακόμα και την μυρωδιά του όταν είναι τετ α τετ ..
Απλός παρατηρητής στην αρχή με ανεπτυγμένες όλες τις αισθήσεις στο έπακρο να δει που χωλαινει ο πελάτης του.
Είναι σαν εναν πολύ καλό γυναικολόγο σε ακούει πρωτα, σου απαντάει και ας είναι ο χρονος του περιορισμενος λογω φόρτου εργασιας. Εσύ το βλέπεις όλο αυτο, το ασπαζεσαι και απλα αφηνεσαι στα χέρια του.
Έτσι λειτουργεί και ένας καλός ψυχολόγος, σε γεμίζει με αυτά που θα σου πει ποτε δεν αδειάζει, το άδειασμα ισοδυναμεί με το τέλος τελμα της ψυχικης ισορροπίας του ασθενή και πελάτη .
Ο ψυχολόγος φαντάζομαι δίνει την ώθηση εκινει ώστε ο πελάτης του να αντιληφθει την οδο, το στενάκι, η την λεοφορο που εχασε οδηγώντας..