Δως μου λογο να σωθω

Καλησπερα σας αγαπημενα μου αλανια. Εχουμε καιρο να τα πουμε. Πραγματι, ημουν και ειμαι πολυ απασχολημενη αλλα σχεδον καθε μερα σας παρακολουθουσα. Σημερα ενιωσα την αναγκη να σας γραψω εδω, διοτι ειναι μια απο αυτες τις φορες που θες να μιλησεις και δεν ξερεις που. Τις τελευταιες μερες τα πραγματα δεν πανε καλα, εννοωντας στο μυαλο μου. Εχω αρχισει με αργα και σταδιακα βηματα να οδηγουμαι σε μια απελπιστικη κατασταση. Αρχικα, για οσους δεν ξερουν, δεν εχω δουλεια και ενω προσπαθησα και προσπαθω να βρω κατι, ή δε με παιρνουν ποτε για συνεντευξη, ή λενε θα σας ειδοποιήσουμε και δεν γινεται ποτε. Δυστυχως δε μπορω να κανω οποιαδηποτε δουλεια γιατι εχω ενα πολυ πιεσμενο ωραριο με το κομματι των σπουδων μου που ενω θα επρεπε να αναγνωριζεται εστω και ενα ελαχιστο κομματι τους, ειναι σαν να ειμαι τελειως ανειδικευτη, σαν να εχω τελειωσει ενα σχολειο. Διοτι σε αυτη την χωρα εαν δεν εχεις γνωστους και εαν δεν εισαι μπλεγμενος με πολιτικοποιημενες καταστασεις.... Πασχιζω λοιπον το τελευταιο διαστημα να συνεχισω την ακαδημαικη μου ερευνα στο εξωτερικο, με την ελπιδα να παρω καποια υποτροφια διοτι δεν αντεχω αλλο να γινομαι βαρος στους γονεις μου. Παρολαυτα, παιρνω πολυ αποθαρρυντικες απαντησεις απο τα πανεπιστημια, οτι ειναι μεγαλος ο ανταγωνισμος, οτι δινουν ελαχιστα χρηματα για να επιβιωσεις, πχ στην Αγγλια και γενικα εχω αρχισει να απογοητευομαι. Να σημειωσω εδω οτι επειδη ακριβως αγωνιζομαι παρα πολυ, βγαινω σπανια εως καθολου εξω και δεν εχω τη ζωη που θα ειχε ενα νεο παιδι στην ηλικια μου. Ειμαι χωμενη στο διαβασμα και στις αιτησεις ολη μερα, αλλα εχω αρχισει να καταρρεω. Με ενοχλει αφανταστα που δεν ειμαθ οικονομικα ανεξαρτητη και ακεφτομαι καποιες φορες το ενα ευρω για να μην επιβαρυνω τους δικους μου. Επειδη στο παρελθον επασχα απο καταθλιψη, νιωθω οτι η ιστορια θα επαναληφθει με την ολη μου απογοητευση. Και καταληγω να σκεφτομαι....για ποιο λογο να υπαρχω σε αυτη τη ζωη;

Αν σε παρηγορει,ανεργη εισαι εσυ και η μιση Ελλαδα..Ολοι σπουδασαμε ενα αντικειμενο που αγαπαμε,αλλα για να μην γινομαστε βαρος στους γονεις μας (που δεν νομιζω οτι το βλεπουν ετσι) κανουμε και κατι ασχετο για ενα χαρτζιλικι ωστε να νιωθουμε λιγο καλυτερα στο οικονομικο κομματι.
Τωρα αν ψαχνεις δουλειες γραφειου δεν υπαρχουν δυστυχως..Να υποτιμησω τον προβληματισμο σου δεν θελω,αλλα δεν ειναι λογοι ολα τα παραπανω για να σκεφτεσαι το "γιατι να υπαρχω σε αυτη την ζωη"

εχεις μιλησει στους γονεις σου για αυτα που νοιωθεις ?

Αμα ήταν όλοι εμείς και ακόμοι περισσότεροι που έχουμε προβλήματα να λέμε''για ποιό λόγο να υπάρχω'' γεια χαραντάν...απλά χαλάρωσε το πρόγραμμα σου και ξεκίνα να σκέφτεσαι τί είναι αυτό που σε κάνει να νιώθεις καλά εσύ πρώτα...είναι το οικονομικό; ψάξε μία δουλειά-όποια να 'ναι-είναι ακαδημαϊκό; ψάξε να συνεχίσεις τις σπουδές σου,με ότι συνεπάγεται αυτό.!
Παραπάνω δεν ξέρω να σου πω.!

Mnimonio dear, εχεις δικιο δεν αντιλεγω. Αλλα εγω δεν παρηγορουμαι με το γεγονος οτι ειναι η ανεργια σε υψηλα επιπεδα. Διοτι οκ, προσπαθω εδω και πολλους μηνες να βρω την ακρη καπου στην Ευρωπη. Αλλα και εκει βλεπω οτι δεν εχει τοσες πολλες θεσεις, πχ παιρνουν 5 ατομα τη χρονια για ερευνα... Ποιος να πρωτοπαει; Και ετσι σκεφτομαι, τι στο καλο θα απογινω; Μηπως αδικα καθομαι και βγαζω τα ματια μου ολη μερα -και οχι με την θετικη εννοια ;-) -.

Σοκολατα, ο πατερας μου απεχει απο οτιδηποτε με αφορα, οποτε ναι, στη μητερα μου μιλαω και ξεσπαω και κλαιω και απ ολα. Αλλα και αυτη τι να κανει; Με βοηθαει οσο μπορει, εργαζεται παρα πολλες ωρες, αλλα με στηριζει.

Diana, μακαρι να εκανα οτι ηθελα. Αλλα πρεπει σε πρωτη βαση να σκεφτομαι την οικονομικη μου ανεξαρτησια. Μακαρι να ημουν πιο ανετη να βγαινω εξω, να περναω καλα κτλ κτλ, αλλα ουτε χρονο εχω, ουτε χρηματα. Τα παντα εχουν αφιερωθει στις σπουδες μου.

Quote:

---

Originally Posted by howtodream8

Mnimonio dear, εχεις δικιο δεν αντιλεγω. Αλλα εγω δεν παρηγορουμαι με το γεγονος οτι ειναι η ανεργια σε υψηλα επιπεδα. Διοτι οκ, προσπαθω εδω και πολλους μηνες να βρω την ακρη καπου στην Ευρωπη. Αλλα και εκει βλεπω οτι δεν εχει τοσες πολλες θεσεις, πχ παιρνουν 5 ατομα τη χρονια για ερευνα... Ποιος να πρωτοπαει; Και ετσι σκεφτομαι, τι στο καλο θα απογινω; Μηπως αδικα καθομαι και βγαζω τα ματια μου ολη μερα -και οχι με την θετικη εννοια ;-) -.

Σοκολατα, ο πατερας μου απεχει απο οτιδηποτε με αφορα, οποτε ναι, στη μητερα μου μιλαω και ξεσπαω και κλαιω και απ ολα. Αλλα και αυτη τι να κανει; Με βοηθαει οσο μπορει, εργαζεται παρα πολλες ωρες, αλλα με στηριζει.

Diana, μακαρι να εκανα οτι ηθελα. Αλλα πρεπει σε πρωτη βαση να σκεφτομαι την οικονομικη μου ανεξαρτησια. Μακαρι να ημουν πιο ανετη να βγαινω εξω, να περναω καλα κτλ κτλ, αλλα ουτε χρονο εχω, ουτε χρηματα. Τα παντα εχουν αφιερωθει στις σπουδες μου.

---

Ο πατέρας σου,δεν μένει μαζί σας; γιατί δεν επικοινωνεί μαζί σας;

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

Ο πατέρας σου,δεν μένει μαζί σας; γιατί δεν επικοινωνεί μαζί σας;

---

Μενει μαζι μας, αλλα υπαρχει μονο ως σωμα. Εννοω οτι δεν νοιαζεται ουτε ρωταει, ουτε προβληματιζεται για μας.

Quote:

---

Originally Posted by howtodream8

Μενει μαζι μας, αλλα υπαρχει μονο ως σωμα. Εννοω οτι δεν νοιαζεται ουτε ρωταει, ουτε προβληματιζεται για μας.

---

Χρήματα σας δίνει καθόλου;;
Εχετε συζητήσει πού οφείλεται αυτή του η στάση; ή δεν δίνει και δικαιώματα για τέτοιες συζητήσεις;

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

Χρήματα σας δίνει καθόλου;;
Εχετε συζητήσει πού οφείλεται αυτή του η στάση; ή δεν δίνει και δικαιώματα για τέτοιες συζητήσεις;

---

Χρηματα δινει και μαλιστα ετσι θεωρει οτι ο ρολος του ειναι καλος. Αλλα μεχρι εκει. Δεν επεκτεινεται παραπανω γιατι ειναι ενας αδιαφορος ανθρωπος. Ετσι ακριβως ειναι και ο πατερας του, σαν να ειναι κατι γονιδιακο. Και η μανα μου αποδεχεται ολη αυτη τη σταση γιατι ειναι πολυ χαμηλων τονων ανθρωπος, δεν ειναι δηλαδη αυτη που θα πατησει ποδι ή θα επαναστατησει.

Καλά άσε τον πατέρα σου και πάμε πάλι στα δικά μας.
Το γεγονός να πας στο εξωτερικό να συνεχίσεις τις σπουδές σου,θα είναι κάτι ακόμα πιο ακριβό για σένα,γιατί θα πρέπει να πληρώνεις την διαβίωση σου,αν όχι και το πανεπιστήμιο,οπότε αφού βλέπω ότι πνίγεσαι από την ιδέα της οικονομικής εξάρτησης από τους γονείς σου,,,μήπως να πήγαινες στο εξωτερικό για δουλειά-μόλις τελειώσεις το πτυχίο σου;
Γιατί εδώ δεν υπάρχει σάλιο....

Το γεγονός να πας στο εξωτερικό και για σπουδές και για δουλειά,θα είναι εξοντωτικό για σένα-δεδομένου ότι δεν στηρίζεσαι και από κανέναν ιδιαίτερα....
Καταλαβαίνω ότι είσαι πιτσιρίκα και έχεις πολλά όνειρα,αλλά πίστεψέ με,όλος αυτός ο αγώνας δεν θα βγει πουθενά-ακόμα και στο εξωτερικό...χρειάζονται γνωριμίες για να ανέβεις ακαδημαϊκά σκαλιά και από τη στιγμή που θέλεις να εργαστείς και να βγεις λίγο περισσότερο έξω,χωρίς να εξαρτάσαι από τα λεφτά των γονιών σου-κοίτα να τελειώσεις την σχολή σου και να ψάξεις για εργασία οπουδήποτε-τότε θα νιώθεις απελευθερωμένη για 2 λόγους

α)θα έχεις το πτυχίο σου
β)Θα ψάξεις για δουλειά,έτσι ώστε να είσαι ανεξάρτητη και να κάνεις την ζωή που ονειρεύεσαι

χαλάρωσε και σταμάτα να πιέζεις τον εαυτό σου...μόνο σε κακό θα σου βγει.!
Αφιερωμένο για να κάνεις chill out φιλενάδα :)

https://www.youtube.com/watch?v=z2hgqYCVodQ

Εγω αναρωτιεμαι ετσι που μας καταντησαν,αξιζει καποιος να κανει τοσες σπουδες?Δεν ξερω..Το γουσταρεις ολο αυτο how ή πιεζεσαι?

How , λυπαμαι καλη μου που μαθαινω τα δυσαρεστα νεα σ , πιστευα οτι τωρα πλεον θασουνα εξωτερικο . Επετρεψε μ να προσπαθησω να δωσω μια κατευθυνση . Την Ελλαδα ξεχασε την , ειναι πρακτικα αδυνατον να βρεις δουλεια . Απο την αλλη το να πετυχεις υποτροφια στο εξωτερικο , ειναι κ αυτο πρακτικα αδυνατον . Ξερω πλεον την κατασταση σπιτι σ , κ πως λειτουργεις σε ψυχολογικο επιπεδο . Σου ειχα πει οτι καλο ειναι να εχεις στοχους κ να τους επιδιωκεις , πραμα το οποιο κανεις . Νομιζω ομως οτι εχεις βαλει πολυ ψηλα τον πηχυ , κ το μονο που θα καταφερεις ειναι οντως οπως λες , να οδηγηθεις σε απογοητευση , στην καλυτερη των περιπτωσεων . Προσπαθεις να κανεις πολλα πραματα μαζι , κ αυτο ειναι λαθος κατ εμε . Μην στρεσαρεσαι τοσο πολυ , την γνωριζεις την καταληξη . Δεν πιστευω οτι αδικα βγαζεις τα ματια σ , αλλα στην παρουσα φαση , οι στοχοι σ ειναι ανεφικτοι . Συγκεντρωσου σε ενα πραμα μονο , εσυ γνωριζεις σε ποιο . Λυπαμαι που δεν μπορω να βοηθησω αλλο , αλλα στις αναζητησεις σ μονο η ιδια μπορεις να δωσεις απαντηση . Φιλικα . Αγγελος .

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

Καλά άσε τον πατέρα σου και πάμε πάλι στα δικά μας.
Το γεγονός να πας στο εξωτερικό να συνεχίσεις τις σπουδές σου,θα είναι κάτι ακόμα πιο ακριβό για σένα,γιατί θα πρέπει να πληρώνεις την διαβίωση σου,αν όχι και το πανεπιστήμιο,οπότε αφού βλέπω ότι πνίγεσαι από την ιδέα της οικονομικής εξάρτησης από τους γονείς σου,,,μήπως να πήγαινες στο εξωτερικό για δουλειά-μόλις τελειώσεις το πτυχίο σου;
Γιατί εδώ δεν υπάρχει σάλιο....

Το γεγονός να πας στο εξωτερικό και για σπουδές και για δουλειά,θα είναι εξοντωτικό για σένα-δεδομένου ότι δεν στηρίζεσαι και από κανέναν ιδιαίτερα....
Καταλαβαίνω ότι είσαι πιτσιρίκα και έχεις πολλά όνειρα,αλλά πίστεψέ με,όλος αυτός ο αγώνας δεν θα βγει πουθενά-ακόμα και στο εξωτερικό...χρειάζονται γνωριμίες για να ανέβεις ακαδημαϊκά σκαλιά και από τη στιγμή που θέλεις να εργαστείς και να βγεις λίγο περισσότερο έξω,χωρίς να εξαρτάσαι από τα λεφτά των γονιών σου-κοίτα να τελειώσεις την σχολή σου και να ψάξεις για εργασία οπουδήποτε-τότε θα νιώθεις απελευθερωμένη για 2 λόγους

α)θα έχεις το πτυχίο σου
β)Θα ψάξεις για δουλειά,έτσι ώστε να είσαι ανεξάρτητη και να κάνεις την ζωή που ονειρεύεσαι

χαλάρωσε και σταμάτα να πιέζεις τον εαυτό σου...μόνο σε κακό θα σου βγει.!
Αφιερωμένο για να κάνεις chill out φιλενάδα :)

https://www.youtube.com/watch?v=z2hgqYCVodQ

---

Diana, ψαχνω να βρω υποτροφια για μισθο ερευνητη, βρισκομαι σε διδακτορικο επιπεδο. Αυτο σημαινει οτι πλεον εργαζεσαι ως ερευνητης στο πανεπιστημιο και εδω στην Ελλαδα οχι μονο δε κρατανε παρα πολλα χρονια, αλλα δεν σε πληρωνουν ευρω. Επειδη εκανα και τα μεταπτυχιακα μου εξω, γνωριζω καλα οτι εκει τους υποψηφιους διδακτορες δεν τους εχουν για πεταμα, απλα αυτοι που παιρνουν μισθο ειναι λιγοι και ο ανταγωνισμος μεγαλος. Εμενα ειναι μεγαλο ονειρο μου να διδαξω μια μερα, γι αυτο και ακολουθησα αυτη την πορεια. Υποχρεωνομαι ομως να περναω μια σειρα πολλων συνεντευξεων και απειρων αιτησεων για να μπορεσω να παρω μια θεση, η οποια βρισκεται στις ισχυρες χωρες, λεγοντας Γερμανια, Ελβετια, Ολλανδια και Αγγλια. Και οκ, το εχω παρει αποφαση οτι ειναι πιθανον να περασω την υπολοιπη ζωη μου εκτος Ελλαδος. Ομως κουραζομαι, εξαντλουμαι και ολα αυτα για να μπορω να στεκομαι μονη μου οικονομικα στα ποδια μου. Εδω στην Ελλαδα ειμαι ηδη αποδεκτη στο διδακτορικο αλλα ολοι μου λενε οτι δεν προκειται να με πληρωσουν, οσα γραπτα και εαν διορθωσω και οσες διαλεξεις και εαν κανω, ως βοηθος παντα.

Quote:

---

Originally Posted by mnimonio

Εγω αναρωτιεμαι ετσι που μας καταντησαν,αξιζει καποιος να κανει τοσες σπουδες?Δεν ξερω..Το γουσταρεις ολο αυτο how ή πιεζεσαι?

---

Το εχω αναρωτηθει πολλες μα πολλες φορες αγαπητη μου. Καποιες φορες, υστερα απο δεκα ωρες μπροστα στον υπολογιστη και ουσα σαν ζομπι, μου ρχεται να τα παρατησω ολα και να γινω μπαργουμαν. Ξερω, τραβηγμενο παραδειγμα, αλλα δε βλεπω φως...

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

How , λυπαμαι καλη μου που μαθαινω τα δυσαρεστα νεα σ , πιστευα οτι τωρα πλεον θασουνα εξωτερικο . Επετρεψε μ να προσπαθησω να δωσω μια κατευθυνση . Την Ελλαδα ξεχασε την , ειναι πρακτικα αδυνατον να βρεις δουλεια . Απο την αλλη το να πετυχεις υποτροφια στο εξωτερικο , ειναι κ αυτο πρακτικα αδυνατον . Ξερω πλεον την κατασταση σπιτι σ , κ πως λειτουργεις σε ψυχολογικο επιπεδο . Σου ειχα πει οτι καλο ειναι να εχεις στοχους κ να τους επιδιωκεις , πραμα το οποιο κανεις . Νομιζω ομως οτι εχεις βαλει πολυ ψηλα τον πηχυ , κ το μονο που θα καταφερεις ειναι οντως οπως λες , να οδηγηθεις σε απογοητευση , στην καλυτερη των περιπτωσεων . Προσπαθεις να κανεις πολλα πραματα μαζι , κ αυτο ειναι λαθος κατ εμε . Μην στρεσαρεσαι τοσο πολυ , την γνωριζεις την καταληξη . Δεν πιστευω οτι αδικα βγαζεις τα ματια σ , αλλα στην παρουσα φαση , οι στοχοι σ ειναι ανεφικτοι . Συγκεντρωσου σε ενα πραμα μονο , εσυ γνωριζεις σε ποιο . Λυπαμαι που δεν μπορω να βοηθησω αλλο , αλλα στις αναζητησεις σ μονο η ιδια μπορεις να δωσεις απαντηση . Φιλικα . Αγγελος .

---

Την εχω ξεχασει την Ελλαδα Αγγελε, γι αυτο και δεν μπαινω καν στον πειρασμο να δεχτω τη θεση που μου προσφερανε. Αλλωστε, οι ιδιοι οι καθηγητες φευγουν, ποσο μαλλον οι διδακτορικοι. Επισης, οπως σωστα αναφερεις, οι υποτροφιες και η ολη διαδικασια ειναι απιστευτα ψυχοφθορα και πολυ δυσκολο να επιτευχθει. Ομως προσπαθω, σκυλιαζω ωρες ωρες και διαβαζω ολο και περισσοτερο. Εχω ριξει απιστευτα τον πηχυ, σε ολες τις πολεις που ζητανε ερευνητη στον τομεα μου εχω κανει αιτηση. Ειτε ειναι επαρχια, ειτε ειναι στην ακρη της Ευρωπης, ειτε μου αρεσει, ειτε οχι, εγω εστειλα. Φαντασου δηλαδη ποσο πολυ συμβιβαζομαι γιατι δεν εχω την πολυτελεια της επιλογης. Εκει μας καταντησαν. Και εννοειται σε ολα αυτα μονη, οπου και εαν παω, εαν παω, δεν εχω κανεναν.

Quote:

---

Originally Posted by howtodream8

παιρνω πολυ αποθαρρυντικες απαντησεις απο τα πανεπιστημια, οτι ειναι μεγαλος ο ανταγωνισμος, οτι δινουν ελαχιστα χρηματα για να επιβιωσεις, πχ στην Αγγλια και γενικα εχω αρχισει να απογοητευομαι. Να σημειωσω εδω οτι επειδη ακριβως αγωνιζομαι παρα πολυ, βγαινω σπανια εως καθολου εξω και δεν εχω τη ζωη που θα ειχε ενα νεο παιδι στην ηλικια μου. Ειμαι χωμενη στο διαβασμα και στις αιτησεις ολη μερα, αλλα εχω αρχισει να καταρρεω.

---

...welcome to the club.... όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε τελικά...???....!!!!!!

Τώρα αν σου πω να μην απογοητεύεσαι, θα με πάρεις με τις ντομάτες...
Επειδή και εγώ είμαι κολλημένη για 3η χρονιά και δεν παίρνω μπρος με τίποτα (οπότε λογικό είναι να νιώθω ότι βρίσκομαι στο χείλος της κατάθλιψης), αυτό που επαναλαμβάνω καθημερινά στον εαυτό μου είναι να δώσω νέα προοπτική στη ζωή μου, νέους στόχους, και γενικά όλα τα συνώνυμα της ανασυγκρότησης και της αναδημιουργίας. Εχω ένα τετράδιο στο οποίο γράφω πράγματα που ΘΑ μπορούσα να κάνω, από μαθήματα κιθάρας μέχρι μεταπτυχιακό πχ στο Βερολίνο. Μόνο και μόνο για να μου ανοίξει η όρεξη να ανοίξω κανένα βιβλίο πιο εντατικά!

Στο θέμα σου
- αν έστελνες απευθείας επιστολές σε καθηγητές του εξωτερικού για να προτείνεις συνεργασία?
- αν πας σε κανένα συνέδριο και τους κυνηγήσεις ? πού συναντιούνται? πώς διχτυώνονται?
- για δουλειά για τα προς το ζην, αν έβρισκες μια οποιαδήποτε δουλειά του ποδαριού? ίσως να έρθεις σε επαφή με τις κοινότητες των Ελλήνων για μια πρώτη γνωριμία? όχι ότι θα βοηθήσουν 100% αλλά έτσι για να μπεις στο κλίμα...
- αν προτείνεις εθελοντική συνεργασία με κάποιο καθηγητή που αξίζει όμως τον κόπο?
- στην Αγγλία, επειδή το ανέφερες, θεωρώ ότι τα πράγματα δεν είναι καλά. Γερμανία, Αυστρία, Ελβετία, Ολλανδία, Δανία και Σκανδιναβία αξίζουν από Ευρώπη.
Το διδακτορικό το έχεις τελειώσει και θα κάνεις μεταδιδακτορική έρευνα? δεν κατάλαβα...

Quote:

---

Originally Posted by Lena01

...welcome to the club.... όλοι στο ίδιο καζάνι βράζουμε τελικά...???....!!!!!!

Τώρα αν σου πω να μην απογοητεύεσαι, θα με πάρεις με τις ντομάτες...
Επειδή και εγώ είμαι κολλημένη για 3η χρονιά και δεν παίρνω μπρος με τίποτα (οπότε λογικό είναι να νιώθω ότι βρίσκομαι στο χείλος της κατάθλιψης), αυτό που επαναλαμβάνω καθημερινά στον εαυτό μου είναι να δώσω νέα προοπτική στη ζωή μου, νέους στόχους, και γενικά όλα τα συνώνυμα της ανασυγκρότησης και της αναδημιουργίας. Εχω ένα τετράδιο στο οποίο γράφω πράγματα που ΘΑ μπορούσα να κάνω, από μαθήματα κιθάρας μέχρι μεταπτυχιακό πχ στο Βερολίνο. Μόνο και μόνο για να μου ανοίξει η όρεξη να ανοίξω κανένα βιβλίο πιο εντατικά!

Στο θέμα σου
- αν έστελνες απευθείας επιστολές σε καθηγητές του εξωτερικού για να προτείνεις συνεργασία?
- αν πας σε κανένα συνέδριο και τους κυνηγήσεις ? πού συναντιούνται? πώς διχτυώνονται?
- για δουλειά για τα προς το ζην, αν έβρισκες μια οποιαδήποτε δουλειά του ποδαριού? ίσως να έρθεις σε επαφή με τις κοινότητες των Ελλήνων για μια πρώτη γνωριμία? όχι ότι θα βοηθήσουν 100% αλλά έτσι για να μπεις στο κλίμα...
- αν προτείνεις εθελοντική συνεργασία με κάποιο καθηγητή που αξίζει όμως τον κόπο?
- στην Αγγλία, επειδή το ανέφερες, θεωρώ ότι τα πράγματα δεν είναι καλά. Γερμανία, Αυστρία, Ελβετία, Ολλανδία, Δανία και Σκανδιναβία αξίζουν από Ευρώπη.
Το διδακτορικό το έχεις τελειώσει και θα κάνεις μεταδιδακτορική έρευνα? δεν κατάλαβα...

---

Ολοι στο ιδιο καζανι.....με τη διαφορα οτι εγω παω με τον σταυρο στο χερι, καθως ο,τι εχω πετυχει μεχρι στιγμης το πετυχα επειδη αγωνιστηκα απιστευτα πολυ. Διδακτορικη ερευνα ειναι Λενα μου, η οποια εν μερει εχει ξεκινησει εδω αλλα εγω θελω να φυγω.

[QUOTE=howtodream8;462401]Καλησπερα σας αγαπημενα μου αλανια.

Το αλάνια και μόνο τα λέει όλα ( εγω λέω ρεμάλια χαχα )
Φαντάζομαι πως μόνο εσυ μπορείς να εισαι σε θέση να δώσεις λόγο είτε να σωθείς είτα να χαθείς, ξέρεις πολύ καλύτερα απ όλους τις δυνατότητες και τις αδυναμίες σου, Αναρωτιέμαι τι θα μπορούσε να σε ανεβάσει ακόμα ποιο ψιλά, απο, εδώ που έχεις φτάσει, δεν το έχω με τα λόγια γι αυτο μιλάω με παραβολές
Μου δίνεις την εντύπωση πως είσαι ορειβάτης, στο δικό σου το εβερεστ, που για κάποιους είναι πις οφ κεικ, και για άλλους είναι το εβερστ του εβερεστ, ο εβερεστ
Το να κατακτήσεις μια κορυφή ειδικά σαν και αυτή που έχεις βάλει σκοπό, θέλει να μην σε βάλουν κάτω οι δυσκολίες, και όταν καταφέρεις να βρεθείς στην κορυφή ( γιατί θα τα καταφέρεις αυτό είναι σίγουρο) να καταφέρεις να κρατηθείς εκεί, και στην κορυφή υπάρχει η μοναξιά του ηγέτη ( κλεμμένο απο τον Μπουραντά αυτό που λέω )
Κατα την ταπεινή άποψή μου μέχρι που είσαι διατεθειμένος (ως άνθρωπος) να φτάσεις ? Ποια εμπόδια υπάρχουν αυτή την στιγμή μπροστά σου ? Πως και με ποιον τρόπο τα ξεπερνάς ? Τι πραγματικά θα σου έδινε την δύναμη να συνεχίσεις ? Ενας λόγος δεν νομίζω να αρκεί, ίσως ένα άγγιγμα η ένα σκουντήματα στην πλάτη ?
Τα, ο επιμένων νικά, η τα φτερά σου είναι του αετού η τις κότας, το βλέμα σου στον στόχο, κλπ κλπ είναι κάτι που εσύ αποφασίζεις

Το οικονομικό, η ανεξαρτησία, το άγχος, ο ανταγωνισμός, οι γονείς, και όλα τα υπόλοιπα είναι τα χαρακτηριστικά του ταύρου που ως ματαντορ έχεις να αντιμετωπίσεις στην αρένα που βρίσκεσαι, με όλους εμάς θεατές,

Βάρβαρο (και ελπίζω να μην σε λένε Βαρβάρα ούτε Αλεξάνδρα) αλλά αυτό μου μεταδίδουν τα λεγόμενα σου


Οπως και να έχει
Τον νού σου ρεμάλιιιιιι

Φευγατε χαιρετω και σε ευχαριστω για τα λογια σου τα ομορφα τα ποιητικα. Ειμαι αγωνιστρια και οχι δε με λενε Βαρβαρα :-) προσπαθω να μην το βαζω κατω και να λεω οτι απο τη στιγμη που εγω το επελεξα, θα το περασω. Εβερεστ δε θα πεις τιποτα...και τι δεν κανω για ολα αυτα, εχω θυσιασει πολλα και μεσα σε ολα πολλες στιγμες ανεμελειας. Μου λειπει αυτο, αλλα δε μπορω να τα εχω ολα! Εμποδια βρισκω, κυριως τον εαυτο μου που καποιες φορες απελπιζομαι και παθαινω κριση. Θα θελα μια αγκαλια, εναν ανθρωπο να μου πει "θα τα καταφερεις"... Και ας μην τα καταφερω τελικα.


Αχ....σαν να χαν ποτε τελειωμο τα παθια και οι καημοι του κοσμου.

Quote:

---

Originally Posted by howtodream8

Φευγατε χαιρετω και σε ευχαριστω για τα λογια σου τα ομορφα τα ποιητικα. Ειμαι αγωνιστρια και οχι δε με λενε Βαρβαρα :-) προσπαθω να μην το βαζω κατω και να λεω οτι απο τη στιγμη που εγω το επελεξα, θα το περασω. Εβερεστ δε θα πεις τιποτα...και τι δεν κανω για ολα αυτα, εχω θυσιασει πολλα και μεσα σε ολα πολλες στιγμες ανεμελειας. Μου λειπει αυτο, αλλα δε μπορω να τα εχω ολα! Εμποδια βρισκω, κυριως τον εαυτο μου που καποιες φορες απελπιζομαι και παθαινω κριση. Θα θελα μια αγκαλια, εναν ανθρωπο να μου πει "θα τα καταφερεις"... Και ας μην τα καταφερω τελικα.


Αχ....σαν να χαν ποτε τελειωμο τα παθια και οι καημοι του κοσμου.

---

Τώρα το παρατήρησα, ζεις στις καλύτερες τοποθεσίες τις χώρας μας και δεν σε έχει ανακαλύψει κανένας να σου δώσει μια αγκαλιά ????? (για το ανθρωπιά δεν το πιστεύω το έχετε σε σχέση με εμάς τους χαμουτζήδες)

Μην αναζητάς ένα όνειρο στα κύματα,
βρές το στα μάτια που υπάρχουν
και απέχουν, μόλις δίπλα σου

Αρκεί να ανοίξεις εσύ τα δικά σου πρώτα

Τα σέβη μου ρεμάλι

Quote:

---

Originally Posted by fevgatos67

Τώρα το παρατήρησα, ζεις στις καλύτερες τοποθεσίες τις χώρας μας και δεν σε έχει ανακαλύψει κανένας να σου δώσει μια αγκαλιά ????? (για το ανθρωπιά δεν το πιστεύω το έχετε σε σχέση με εμάς τους χαμουτζήδες)

Μην αναζητάς ένα όνειρο στα κύματα,
βρές το στα μάτια που υπάρχουν
και απέχουν, μόλις δίπλα σου

Αρκεί να ανοίξεις εσύ τα δικά σου πρώτα

Τα σέβη μου ρεμάλι

---

Ανταποδιδω φιλτατε και να εισαι παντα καλα για τον χρονο που αφιερωσες.


"Ερχόμαστε απο μία σκοτεινή άβυσσο. Καταλήγουμε σε μία σκοτεινή άβυσσο. Το μεταξύ φωτεινό διάστημα το λέμε Ζωή. Ευθύς ως γεννηθούμε, αρχίζει και η επιστροφή, ταυτόχρονα το ξεκίνημα και ο γυρισμός. Κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι' αυτό πολλοί διαλάλησαν. Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η αθανασία"

Καλό βράδυ και ακόμα καλύτερο το κάθε ξημέρωμα

Άλλωστε αύριο ξημερωνει μια καλύτερη μέρα