Originally posted by mystica
Quote:
Originally posted by gofast
η κόρη μου 24 ετών, πτυχιούχος με εξαιρετικές πανεπιστημιακές επιδόσεις, πολιτικοποιημένη μας εδήλωσε, αφού την πιέσαμε να μας εξηγήσει τι σημαίνουν ωρισμενες συμπριφορές που έχει, ότι ανακάλυψε ότι της αρέσουν τα κορίτσια, ότι είχε ερωτευτεί μια κοπέλλα το χειμώνα, και ότι τώρα το καλοκαίρι είχε και μια σεξουαλική σχέση αλλά και ότι δεν λέει όχι και σε σχέσεις με άνδρες. Βέβαια, μας ήρθε ο κόσμος ανάποδα και δεν ξέρουμε πως να το χειριστούμε.Το κακό είναι ότι η ίδια δείχνει ένα αμοραλισμό και μια κυνικότητα που μας εκπλήσσει δηλ. ή στάση της είναι μου αρέσει που είμαι λεσβία, με ευχαριστεί, δεν βρίσκω να μου προκαλεί κοινωνικό ή επαγγελματικό πρόβλημα, κλπ.
εχει κανείς κάποια πρόταση, υπόδειξη χειρισμού επαναφοράς τώρα που είναι άκόμη αρχή
Καλησπέρα σας, είμαι μια γυναίκα 31 ετών και τώρα πια συνειδητοποιημένη gay.
Καταρχήν να σας πω πως μπαίνω καιρό στο site αυτό αλλά ποτέ δεν έτυχε να γραφτώ μέχρι αυτή την στιγμή που είδα το μήνυμα σας.
Θα σας πω εν συντομία την δική μου ζωή για να σας δείξω πως επαναφορά δεν υπάρχει, όσο σκληρό κι αν ακουγεται για μια μητέρα.
Απο μικρή ήξερα πως οι σεξουαλικές -ερωτικές μου προτιμήσεις ήταν στο ίδιο φύλο, επειδή όμως ο κοινωνικός περίγυρος, οι αρχές που με μεγάλωσαν οι γονείς μου (παλαιών αρχών) με έκαναν να πνίξω αυτό που θέλω, με αποτελεσμα να καλύψω την ομοφυλοφιλία μου με έναν γάμο.
Παντρευτηκα λοιπόν σε μικρή ηλικία 24 χρονών, αλλά βλέπεται οι ανησυχίες που είχα ήταν πάραπανω από τα πρώτυπα τους.
Οπότε διαλυθήκε ο γάμος μου γιατί αποδέχτηκα αυτό που είμαι .
Να σας πω πως από τότε που το δέχτηκα κι αλλαξα ζωή είμαι ευτυχισμένη, γιατί τώρα πια ζω!Γιατί έζησα τον πραγματικο ερωτα, κάτι που ποτέ δεν το είχα νιωσει με αντρα.
Κυριά μου με όλο τον σεβασμό, επειδή είστε μητέρα, δεν υπάρχει επαναφορά, από την στιγμη που η κόρη σας, σας μίλησε ξεκάθαρα παει να πει πως τωρα πια ξέρει τι της γίνεται και τι θέλει.
Πιστέψτε με είναι θετικό και σημαντικό για εκείνη και για εσας που σας μίλησε, ξέρετε τι μεγάλο πράγμα είναι που θα έχει την μητέρα της στις δυσκολες στιγμές, που θα μπορεί όταν την πληγώνουν να έρθει και να σας μιλήσει, που θα έχει έναν άνθρωπο να ακουμπήσει επάνω του, εναν ανθρωπο που την αγαπαει πραγματικά και που μπορεί να στηριχτει; γιατί κακά τα ψέματα ο καλύτερος φίλος μας είναι η μήτερα.
Μιλάτε για κοινωνικό ή επαγγελματικό πρόβλημα.... Μα ποιος σας είπε πως ότι είναι πρόβλημα; απο τη στιγμή που την προσωπική ζωή την κρατάμε μακρυα τους; Νομίζετε πως έχουμε ταμπέλα νομίζετε πως το διατυμπανίζουμε;
Για εμένα προσπαθήστε να είστε δίπλα στην κόρη σας με τις επιλογές της, να την στηρίζετε και να είστε εκεί όταν σας χρειαστεί! Τι να το κάνετε να κάνει μια οικογένεια και να είναι δυστυχισμένη, να την βλέπετε να μιζεριάζει, απ΄το να κάνει την ζωή που εκείνη θέλει και την κάνει ευτυχισμένη.