Υπαρχει ελπιδα?θελω να ζησω
Γειά σας:) είμαι η Κατερίνα,είμαι 18 μισό και σήμερα γράφτηκα στο forum!είπα να σας πώ την ιστοριούλα μου!πάντα είχα κολλήματα τύπου'οπ,δεν το εγραψα τέλειο αυτο το γράμμα,πρέπει να το ξαναγράψω,έλεγα συνέχεια'σίγουρα?'πάταγα σε συγκεκριμένο πατάκι'μέχρι και ανωμαλίστικα'βλέπω ερωτικά τον πατέρα μου?0.ο' ήμουν μικρή,με πίεζαν,νόμιζα ότι τα είχα μόνο εγώ και ντρεπόμουν! τέλος πάντων ξεπεράστηκαν!μέχρι να φτάσω στην καλύτερη περίοδος της ζωής μου,πέρασα πολλά.εκμεταλέυσεις στο σχολείο,ξύλο στο δημοτικό,η μαμά μου αλκοολικιά,διατροφική διαταραχή(την ξεπέρασα χωρίς ψυχολόγο,παίζει να ήταν στους λόγους που με χώρισε το αγόρι μου) μια μέρα αποφάσισα να αλλάξω και εγώ και γενικώς όλα! κάποτε θα πεθάνουμε λέεεω,τι χαζομάρες κάνεις? αυτό ήταν.απο χαμηλών τόνων κορίτσι,το λεγόμενο ταπεινό χαμομηλάκι έγινα η πιο κοινωνική ,με φουλ αυτοπεποίθηση,λογική,και πανω απ'ολα θετική ενέργεια!όλα τα χρόνια κυλούσαν όμορφα(η μαμα μου το κοψε το ποτο),βέβαια είχα σκέψεις κολλημένη.π.χ σκεφτόμουν συνέχεια πότε θα φάω!αλλά δεν χαλιόταν η καθημερινότητα μου!σεπτέμβριος..σκέψεις τύπου'θα μείνεις πάλι μόνη όπως παλιά,κανείς δεν θα σε θέλει και θα είσαι όπως παλιά...'(το παρελθόν,ότι χειροτερό μου τότε).τα έλεγα στην μαμά μου και έλεγα δεν θέλω αλήθεια να τα σκέφτομαααααι! αλλά έρχοντε..τέσπα τα αγνοούσα όσο μπορούσα αλλα έρχονταν..εγώ συνέχιζα να είμαι η ψυχή της παρεάς(το ξεφτίλιζα μερικές φορές,μόνο και μόνο για να μην φάνω αυτό που ήμουν'ντροπαλή..'' και οι σκέψεις δεν γίνονταν πράξεις!πάντως γεμάτη άνχος εγώ!άρχισε ένας κόμπος στο στήθος,ζαλάδες κτλπ!πάω σε γιατρό ,παθολόγο,τι έχω λέω?τίποτα το παθολογικό.ανχος.αν συνεχιστεί πήγαινε σε ψυχολόγο!βασανιστικές μέρες,μέρες που ήμουν έτοιμη να πέσω κάτω και δεν το δείχνα,το παίζα κουλ στην παρέα! πάω σε ψυχολογο μου λεει κρισεις πανικου κτλπ κτλπ! τέσπα με το καιρό ξεπεράστηκαν!οπ δεν τα βλεπω ολα θολα,δεν εχω κομπο!ουααα θα ζησω τωρα οπως παλια ε;ετσι δεν ειναι;αμ δεν.αρχίσαν οι εμμονές.! 'θα βλέπεις σήριαλ και ταινίες και θα έχεις το μυαλό σου αλλού και θα μείνεις ψιλοφυτό,δηλαδή δεν θα καταλαβαίνεις τι λένε'' μα αυτα με κανουν να ξεχνιεμαι που και που..θα φοβαμαι να βλεπω? εβλεπα για να του παω κοντρα,και εβλεπα πως δεν εμενα φυτο.αλλα ολο αυτο με ανχωνε..η διαθεση μια πανω μια κατω.μια κλαματα αφορητα,μια λιγουλακι θετικη σκεψη οτι θα γινω καλα.μετα σκεψεις'θα σε εκμεταλευοντε ολοι' μετα'θα ξεμεινεις απο λεξεις,και θα γινεις ρεζιλι'φοβομουν να βγω.ηξερα πως ολα αυτα ειναι χαζομαρες,μα γιατι τα σκεφτομαι?ελεγα..γενικά το έχω πολύ με το κόσμο.χωρίς να είμαι χαζογκόμενα και ψώνιο μ'αρεσε που ήμουν το ψιλοεπικεντρο,και ολοι με θελαν. και φοβομουν τοσο μην χασω την προσωπικοτητα μου! ένα βάσανο,ολη μερα αυτο.παει η κατερινα που ηταν με το χαμογελο.μετά πάω σε ψυχολόγο!την καλύτερη της περιοχής μου!τι έχω?ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή,είσαι μικρή και υποφέρεις μου λέει!θα σε βοηθήσω! μια ελπίδα υπήρξε μέσα μου,συνεχιζαμε και συνεχιζουμε,η τελευταια εμμονη που με εκνε πραγματικα να σπασω:θα κλεισω τα ματια μου ,και δεν θα τα ανοιγω,και θα μου μεινει ψυχαναγκασμος να τα εχω κλειστα,και καπως ετσι,αν με πιανετε..'μεσα μου ξερω πως δεν ισχυει αλλα δεν μπορω,ολο κλαιω,ειμαι μια ζωντανη-νεκρη!μεχρι κ την αυτοκτονια σκεφτηκα,αν κ ξερω πως δεν θα κανω τιποτα! εχω χαθει με τις παρεες,δεν θελω να βγαινω,φοβαμαι!το ανχος με κανει κομματια..μονο οταν κοιμαμαι δεν εχω εμμονες. και τωρα που σας γραφω φοβαμαι. θα ξεπεραστει ποτε? θα κανω οτι μπορωωωωω.αλλα εχω και μια μικρη απαισιοδοξια πως δεν...υπαρχει περιπτωση να ξυπνησω χωρις να εχω τετοιες σκεψεις,χωρις την διαταραχη τι θα σκεφτομαι?αν την ξεπερασω!οποιος το ζει ξερει πως ειναι.και αυτοι που δεν την εχουν λενε'ελα μωρε χαζομαρες,ειναι αυτα 0.ο' η σε περνανε για καθυστερι!νιωθω και μονη σε αυτο το τομεα,αλλα ειναι λογικο να μην καταλαβαινουν!θελω να ζησω,τοσο πολυ,εχω τοσα ονειρα!το ξεπερασε κανεις? γενικα γραψτε κατι,οτιδηποτε,αλλα γραψτε!θα με κανει να νιωσω καλυτερα!να περνατε ομορφα,και ελπιζω ολα αυτα να ειναι αναμνησεις καποτε!
