Printable View
'Ενα θέμα-σταθμός για την ψυχική υγεία και ευεξία μας!
Πώς την αποκτάμε?
Πώς τονώνουμε την αυτοεκτίμηση μας?
Πώς λειτουργούμε με σεβασμό στον εαυτό μας, με αγάπη για μας, χωρίς να εξαρτώμαστε δουλικά από τυχόν αρνητικά αποτελέσματα, κακές κριτικές, ελέγχους και χειρισμούς?
Πώς μαθαίνουμε να αγαπάμε τον εαυτό μας όπως είναι και όχι όπως θα θέλαμε να είναι ή όπως απαιτούμε να γίνει ?
ειναι πολυ απλο κατ αρχην μαθαινεις πιον να ακους κ πιον οχι αν προσεξεις καλυτερα θα δε1ς οτι αυτοι που δεν εχουν καλη αυτοεκτιμηση επειρεαζονται με το παραμικρο στα αρνιτικα σχολια υπαρχει ενας αλλος τροπος που μου εμαθε μια γνωστη μου παιρνεις ενα τετραδιο κ γραφεις.. θελω να... και καθε φορα που πιστευεις οτι χανεις τη πιστη στον εαυτο σου το ξαναδιαβαζεις.
Γράφεις τις επιθυμίες σου?
Αυτό δεν αγχώνει πιο πολύ όμως?
ναι. εμενα οχι αλλα ολοι δεν ειναι ιδιοι παντως το να μαθεις πιους να ακους κ πιους οχι αυτο ειναι βασικο
Η αυτοεκτιμηση δεν χτιζεται απο τους αλλους..Αρα δεν μπορεις να λες ααα αυτος μου λεει ωραια λογακια αυτον θα ακουω,ο αλλος μου λεει ασχημα λογακια αυτον τον διωχνω!Εγκειται στην αγαπη και την αποδοχη του εαυτου μας η αυτοεκτιμηση και πουθενα αλλου..Η παλη λοιπον για την αποδοχη του εαυτου μας ειναι ολοδικη μας και δεν στηριζεται στα λογια των αλλων.
καπου λες οστοσο σε αλλο επεισοδειο οτι οι γωνεις σου σε πιεζαν αυτο ενδεχομενως θα σε εκανε ετσι ολα να σε αγχωνουν αρα παρε κανενα βιβλιο με τεχνικες χαλαρωσης
Nαι οπωσδήποτε! ας πούμε ότι το έχω φιλτράρει αυτό, ποιούς ακούω και ποιούς όχι...
Έχω κολλήσει χοντρά με το αποτέλεσμα όσων κάνω...και αυτό με τρελαίνει από άποψη άγχους.
ναι αλλα αν εμφανιστει καπιος που δε πιστευει στον εαυτο του κ του πει κ ο αλλος ασχημα λογια μετα χαιρετισματα θα τον ριξει ψυχολογικα επισης δε τον διωχνεις απαραιτητα αλλαQuote:
Originally Posted by mnimonio
1) κανεις το κουφο
2)κανεις πλακα
3)κανεις τα αντιθετα απο οσα λεει
οσοι δεν εχουν αυτοπεποιθηση με το που θα τους πει καπιος κατι αρνητικο το ψαχνουν συνεχεια μηπως εχει δικιο???? κ τετοια
H αυτοεκτιμηση χρυσε μου δεν χτιζεται στα λογια των αλλων..Το να πιστευεις στον εαυτο σου ειναι εσωτερικη διεργασια και οχι τα κοπλιμεντα του κοσμου.
Σαφως δινει ωθηση μια καλη κουβεντα..Αν ομως εχεις μυρια συμπλεγματα και αυτη στραφι παει!
Ναι όμως κι αν σου λένε καλά λογάκια, που λέει κι ο Αλέξανδρος, και πάλι δεν καταλήγεις να εξαρτάσαι από το τί λέει ο ένας κι ο άλλος? είτε θετικά είτε αρνητικά?
όλη αυτή η εξάρτηση κάποια στιγμή δεν πρέπει να σταματήσει?
Γνώρισα πρόσφατα σε μια ομάδα μια κυρία στα 45φεύγα της, η οποία ήταν άριστη στο σχολείο, με υποτροφίες, άριστη στο πανεπιστημιο, μεταπτυχιακό-διδακτορικό στη Γαλλία, όλα άριστα, πέτυχε και μια τέλεια δουλειά στα 30 της και για πρώτη φορά στη ζωή της συνάντησε σκληρό ανταγωνισμό στο εργασιακό περιβάλλον. Πρώτη φορά ήρθε αντιμέτωπη με την απόρριψη... το αποτέλεσμα? από τη στενοχώρια έπαθε παράλυση στο χέρι της, άλλαξε πόστο και τώρα κάνει πρωτόκολλο σε μια μικρή υπηρεσία στην επαρχιακή μου πόλη.
Τί θέλω να πω? ότι αν χτίζουμε την αυτοεκτίμηση μας σε εξωτερικούς παράγοντες, θα έρθει κάποια στιγμή που θα εκλείψουν και εμείς θα βρεθούμε σαν το βασιλιά του παραμυθιού, γυμνοί...
Άρα, αν δεν χτίζω την αυτοεκτίμηση μου πάνω στο τί ακούω ή τί κάνω, πόσα λεφτά έχω ή τί ρούχα φοράω ή πόσο θεά πιστεύω ότι είμαι, πώς την χτίζω?
ναι εχω αρκετες εξαρτησεις απο ανθρωπους θα λεγα αλλα πολες φορες καπιος που πιστευεις σε αυτον κ τα λογια του κ πιστευεις οτι εχουν βαση τα λογια του κ δεν ειναι απαραιτητα καλα λογια μου εχουν πει κ ασχημα φιλοι μου οπως μια μερα που ξυρισα το κεφαλι μου που μου πως εγινες ετσι ρε μλκ χαχαχα επισης αυτο που δημιουργει την ανασφαλεια ειναι η αγνοια η γνωση γεννα τη δυναμη. οπως οταν δε ξερεις τι σου φταιει κλπQuote:
Ναι όμως κι αν σου λένε καλά λογάκια
Βρισκοντας τα με τον εαυτο σου..Δεν ειναι και οτι πιο ευκολο,ουτε ομως ανεφικτο.Κανεις ενα φοκους μεσα σου,βλεπεις ποια ειναι αυτα που σε ενοχλουν,αν θα επρεπε πραγματικα να σε ενοχλουν,βλεπεις επισης τα θετικα στοιχεια σου και προσπαθεις να δουλευεις περισσοτερο αυτα.
Αν μπορουσες να πεις κατι πιο συγκεκριμενο καλα θα ηταν,διοτι "σκιες" ολοι εχουμε μεσα μας,εχουμε ομως και ηλιους που τις φωτιζουν.
Τους ηλιους τους εχουμε εμεις,αλοιμονο αν στεκομασταν στα λογια των αλλων.Αρα λοιπον κατ'εμε η αυτοεκτιμηση εχει να κανει με την αποδοχη των δυνατοτητων μας,του εαυτου μας,της εμφανισης μας.Την δικη μας αποδοχη πρωτιστως.
Καλά ποιός μπορεί να πει πόσο αξίζεις...
Κανείς!
Σωστό!Quote:
Originally Posted by mnimonio
Πώς ξέρω όμως ποιές είναι οι πραγματικές μου δυνατότητες? μέσω της εξέλιξης μου στη ζωή, της πορείας μου? μέσω των αποτυχιών μου μαθαίνοντας?
(νιώθω ότι μπαίνουμε στο τρυπάκι "η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κότα?")
Καποιος θα βρεθει να πει τι αξιζεις και το αντιθετο..Το θεμα ειναι να ξερεις εσυ πρωτη τι αξιζεις.
Οταν δεν θα συγκρινεις τον εαυτο σου με τους αλλους..Ακουγεται δυσκολο το ξερω μεσα σε τοσες κοινωνικες επιταγες,αλλα ο καθενας ειναι ξεχωριστη οντοτητα.Quote:
Originally Posted by Lena01
Άρα αποδέχομαι αυτό που είμαι χωρις να συγκρίνομαι με τους άλλους. Αποδέχομαι τα καλά και τα άσχημα μου.
Τότε πού κολλάει η βελτίωση και η προσωπική εξέλιξη και πάει λέγοντας?
Αν αποδέχομαι τα αρνητικά μου, το ότι μιλάω απότομα πχ, γιατί να θέλω να το αλλάξω? αφού δεν συγκρίνομαι πια, δεν λειτουργώ ανταγωνιστικά?
Μιλησα και για θετικα επισης..Αν καποιο υπερτερει το δουλευεις,εννοω απο τα αρνητικα γι'αυτο και μιλησα για εσωτερικη διεργασια στην αυτοεκτιμηση.Καλο βραδυ.
Η ζωη δεν ειναι ανταγωνισμος.
Λένα, η άποψη πως η αυτοεκτίμηση είναι κάτι που χτίζω μόνος μου και οτι δεν πρέπει να βασίζομαι στις γνώμες και στην αποδοχή των άλλων είναι πολύ σωστή θεωρητικά, αλλά δύσκολα εφαρμόσιμη στην πράξη. Ας μην ξεχνάμε πως είμαστε κοινωνικά όντα που συμβιώνουν και αλληλεπιδρούν.
Θα έλεγα λοιπόν πως η αυτοεκτίμηση χτίζεται όχι από τους άλλους, αλλά δια μέσου των άλλων. Στα πρώτα βήματα στη ζωή είμαστε εξαρτώμενοι από τους άλλους. Σταδιακά και καθώς αποκτάμε κοινωνικές δεξιότητες, αρχίζουμε να εξερευνούμε την ατομικότητά μας, τις δικές μας αξίες και πεποιθήσεις. Εκεί είναι που εδράζεται η αυτοεκτίμησή μας. Στον τρόπο που δημιουργούμε με τους άλλους σχέσεις αλληλεπίδρασης και όχι αλληλεξάρτησης. Οταν έχουμε συνειδητοποιήσει πως μπορούμε να θέτουμε όρια όχι για να μας περιορίζουν, αλλά για να μας απελευθερώνουν.
Στην πράξη τώρα, η αυτοεκτίμηση ξεκινά με την αυτοπαρατήρηση. Ποιά είναι η Λένα? Τι την χαρακτηρίζει? Ποιά θεωρεί οτι είναι τα θετικά της στοιχεία και ποιά τα αρνητικά? Που εστιάζει? Πώς σχετίζεται με τους ανθρώπους? Οι γνώμες των άλλων συμπίπτουν με τη γνώμη που έχει η ίδια για τον εαυτό της? Πώς μπορεί να περιορίσει τα αρνητικά της, η ακόμα καλύτερα, να τα μεταμορφώσει σε θετικά? (Εδώ είναι που χρειάζεται η αποδοχή)
Αν μπορούσες να ξαναρχίσεις τη ζωή σου από την αρχή, πώς θα φανταζόσουν τον εαυτό σου? Πώς γεφυρώνεται το κενό ανάμεσα στη Λένα του τώρα και στη Λένα που θα ήθελες να είσαι? Ποιές συγκεκριμένες δράσεις θα αποφασίσεις να αναλάβεις γι αυτό το σκοπό?
Αυτοπαρατήρηση, ενδοσκόπηση, οραματισμός, θετική σκέψη και κυρίως δράση. Οχι με σκοπό την επίτευξη στόχων, αλλά με γνώμονα την απόλαυση του ταξιδιού.
Εγώ πάλι φίλοι μου δεν ξέρω γιατί αλλά δεν συγκινούμε με τίποτα..δεν μου αλλάζει κανένας γνώμη για το χαρακτήρα κ την αξία μου γενικότερα.
Εαν νιώσω έντονα την αρνητικότητα κάποιου στο πρόσωπό μου φυσικά και θα απαντήσω όχι όμως γιατί μπορεί να προσβλήθηκα αλλά γιατί ο καθένας δεν μπορεί να ανοιγει το στόματακι μου και να λέει αερολογίες.
Εαν πάλι ακούω ή μου μεταφέρουν θετικά σχόλια,απλά θα ευχαριστήσω χωρίς όμως να με αγγίξουν ιδιαίτερα.εννοώ εν ολίγοις πως έχω σε μια συγκεκριμένη θέση τον εαυτό μου και (προς το παρον) δεν την αλλάζει κανένας παράγοντας γύρω μου.Τώρα αν αυτό είναι θετικό ή αρνητικό λίγο με νοιάζει γιατί εγώ απλά αισθάνομαι όμορφα.
Όταν έχουμε την ψυχραιμία και τη σοφία να φιλτράρουμε και την θετική και την αρνητική κριτική που θα δεχτούμε για κάποιο χαρακτηριστικό μας, πράξη μας, έργο μας και να τις χρησιμοποιήσουμε επωφελώς, τότε σημαίνει ότι είμαστε σε καλό δρόμο.
Το πρώτο και βασικό λιθαράκι αυτοεκτίμησης κατά την γνώμη μου μπαίνει στην βρεφική ηλικία , και είναι το αποτέλεσμα της αγάπης και άρα προσοχής που εισπράττει το βρέφος από τους γονείς και περισσότερο από την μάνα , μιας και αυτό είναι το πολυτιμότερο άτομο στην ζωή του για εκείνη την στιγμή.Quote:
Originally Posted by Lena01
( Απολαμβάνω την παρουσία και την αγάπη της μάνας μου , ΑΡΑ ΑΞΙΖΩ ! )
Για να εκτιμήσουμε οτιδήποτε , πρέπει να έχουμε αρκετές και έγκυρες πληροφορίες γι αυτό.
Το ίδιο και για τον εαυτό μας , το πρώτο που έχουμε να κάνουμε είναι να δούμε με αντικειμενικό τρόπο ποιοι είμαστε , στην συνέχεια να δουλέψουμε με τα αρνητικά μας σημεία έτσι ώστε να τα βελτιώσουμε και συνεπώς να βελτιωθεί και η αυτοεικόνα μας.
Ας μην ξεχνάμε ότι όλοι οι άνθρωποι ναι μεν είμαστε διαφορετικοί αλλά δεν παύει να είμαστε ίσοι.
Για να καταφέρουμε να λειτουργούμε χωρίς εξάρτηση από τυχόν αρνητικά αποτελέσματα και αρνητική κριτική , θα πρέπει να απαλλαγούμε από την ανασφάλεια της αποτυχίας και της μοναξιάς , αποτέλεσμα κατά βάση του λάθους τρόπου εκπαίδευσης στην παιδική ηλικία , που η κάθε αποτυχία και λάθος μέσα από της αντιδράσεις τον " σημαντικών προσώπων " εκλαμβάνονταν σχεδόν ως καταστροφή.
Αν έτσι όπως είναι ο εαυτός μας , μπορεί και μας δίνει ικανοποίηση θα τον αγαπάμε έτσι ακριβώς όπως είναι.
[QUOTE=nick cave;463290]Λένα, η άποψη πως η αυτοεκτίμηση είναι κάτι που χτίζω μόνος μου και οτι δεν πρέπει να βασίζομαι στις γνώμες και στην αποδοχή των άλλων είναι πολύ σωστή θεωρητικά, αλλά δύσκολα εφαρμόσιμη στην πράξη. Ας μην ξεχνάμε πως είμαστε κοινωνικά όντα που συμβιώνουν και αλληλεπιδρούν.
Θα έλεγα λοιπόν πως η αυτοεκτίμηση χτίζεται όχι από τους άλλους, αλλά δια μέσου των άλλων. Στα πρώτα βήματα στη ζωή είμαστε εξαρτώμενοι από τους άλλους. Σταδιακά και καθώς αποκτάμε κοινωνικές δεξιότητες, αρχίζουμε να εξερευνούμε την ατομικότητά μας, τις δικές μας αξίες και πεποιθήσεις. Εκεί είναι που εδράζεται η αυτοεκτίμησή μας. Στον τρόπο που δημιουργούμε με τους άλλους σχέσεις αλληλεπίδρασης και όχι αλληλεξάρτησης. Οταν έχουμε συνειδητοποιήσει πως μπορούμε να θέτουμε όρια όχι για να μας περιορίζουν, αλλά για να μας απελευθερώνουν.
Nick , θα συμφωνησω απολυτα μαζι σου , οπως κ με τον ΦΙΛΟΜΑΘΗ , οτι δλδ οι βασεις της αυτοεκτιμησης μπαινουν στην βρεφικη ηλικα ( 85% της προσωπικοτητας χτιζεται μεχρι τα 5 χρονια ). Η αυτοπεποιθηση δεν ερχεται απο το πουθενα , αλλα μεσω τον αλλων , k την εξερευνηση του εαυτου μας. Ας φερω ενα απλοικο παραδειγμα , ειναι δυνατον να εχεις αυτοπεποιθηση στις σχεσεις σου με το αλλο φυλο , τρωγοντας συνεχως χυλοπιτες ( εκτος κ αν εχεις χαμηλα στανταρντς ) ? Αν ομως βλεπεις οτι εχεις επιτυχιες σε περιζητητα ατομα , η αυτοπεποιθηση σου φυσικα θα ειναι υψηλη .
K σε γενικες γραμμες , δεν μπορεις να εχεις αυτοπεποιθηση , αν τα γεγονοτα συνεχως σε διαψευδουν .
Όταν κάτι δεν μας βγαίνει σωστά στην συμπεριφορά φαίνεται κυρίως απο τους γύρω μας. Τον παν είναι να νιώθουμε εμείς πρωτα καλά και κατ επέκτασιν αυτό θα φανεί και στους ανθρώπους που ερχόμαστε σε επαφή!Quote:
Originally Posted by Lena01
Όταν κάτι δεν τραβάει κόβεται είναι απλά τα πράγματα.
Ο καθένας ξέρει μόνος του τι θέλει τι του αρμόζει τι τον γεμίζει ή ευχαριστεί.
Ακολουθεί λοιπον και τις ανάλογες διαδικασίες.
Quote:
Originally Posted by Lena01
οταν παραδεχομαστε να αρνητικα μας ειμαστε ενα βημα πριν τα διορθωσουμε και τα εξελιξουμε,δεν σταματαει στην αποδοχη,εαν δεν τα παραδεχτουμε πως θα τα διορθώσουμε?!!!
κ για μενα η αυτοεκτιμηση δεν εχει να κανει μονο με την συμπεριφορα, εχει να κανει με ενα συνολο πχ για το πως ειμαστε εμφανισιακα μεχρι κ απο που προερχομαστε,εχει να κανει κ με την επιλογες μας κ παει λεγονας
το λεει κ η λεξη αυτο-εκτιμηση!!!
http://e-psychology.gr/selfhelp/336-self-esteem
τι γινεται όμως όταν καποιοι προσπαθουν να σου ριξουν την αυτοεκτιμηση και την αυτοπεποιθηση? υπαρχουν μονίμως ανθρωποι που επικεντρώνονται στο προφανες αρνητικο στοιχειο καποιου και παραβλεπουν όλα τα θετικα που διαθετει. Οσο για την εμφανιση που ειπωθηκε υπαρχουν ομορφοι εμφανισιακα ανθρωποι με πολύ χαμηλη αυτοεκτιμηση ... όλα αρχιζουν νομιζω από την παιδικη ηλικια και την εφηβεια οσον αφορα την αυτοεκτιμηση μας
στο ερωτημα σου υπαρχει εξηγηση ισως κ αυτοι οι ανθρωποι περα του οτι ειναι τοξικοι κ χρειαζοντε ορια ή να τους κοψεις τελειως απο την ζωη σου(εξαρτατε το μεγεθος κ την σχεση που εχετε μεταξυ σας)να εχουν χαμηλη αυτοεκτιμηση για τον εαυτο τους κ αντι να κοιτανε εκ των εσω τους, κοιταν εσενα,καπως ετσι ξεκιναει ο φαβλος κυκλος,αλλα απο την μια πανω σε αυτο που λες οτ ι επικεντρωνονται μονο στο αρνητικο ισως ετσι βοηθαν τον εαυτο τους να νιωσουν καλυτερα!!!Quote:
Originally Posted by unlucky
αυτο περι εμφανισης μπορει και να οφηλετε ειτε απο τα πρωτα χρονια της ζωη μας ειτε απο την εφηβεια, ειτε κ απο πολλααλλα ,ποτε δεν ειναι αργα να εκτιμησουμε τον εαυτο μας και οσο περναν τα χρονια εκτιμαμε και αλλα στοιχεια του εαυτο μας,αυτο δεν σταματαει ποτε!!!
Αυτοεκτιμηση, ενα παρα πολυ δυσκολο κομματι στη ζωη καθε ανθρωπου, βλεπεις τους γυρω σου, καποιοι ειναι τοσο δυναμικοι δεν σηκωνουν κουβεντα, καποιοι ειναι αρχηγοι, καποιοι ακολουθοι, καποιοι ειναι καρικατουρες, καποιοι εναι πιο αποκλεισμενοι κοινωνικα απο τους αλλους και ολοι μας προσπαθουμε να βαλουμε τον εαυτο μας σε μια κοινωνικη θεση και να ειμαστε αποδεκτοι, ομως αυτοι που νιωθουν μειονεκτικα ειναι παντα αυτοι που δεν εκφραζουν την γνωμη τους ανετα, λενε συνεχεια ναι και μεσα τους νιωθω πολλες φορες ενα τιποτα ή οτι ειναι χαζοι κλπ. Ειναι δυσκολο οταν εχεις γινει πλεον ενηλικας να καταλαβεις γιατι δεν αγαπας τον εαυτο σου και αυτο προερχεται απο αυτα που εχεις μαθει και τις εμπειριες σου απο τοτε που γεννηθηκες. Οταν εισαι ακομα παιδι μαθαινεις συμπεριφορες και χτιζεται η προσωπικοτητα που θα κουβαλας μια ζωη. Κοινωνικοποιεισαι και προσπαθεις να ενταχθεις στο κοινωνικο συνολο και να εισαι κοινωνικα αποδεκτος/η. Οταν ενα παιδι μαθαινει να αμυνεται με βια, επειδη ετσι εμαθε απο το οικογενειακο του περιβαλλον, ετσι θα κανει, παντα καποια προτυπα υπαρχουν. Ετσι συνηθως ενα παιδι που ειχε την υπερπροστατευτικοτητα των γονιων του, την ειρωνια και τη λεκτικη βια μεσα στην οικογενεια οταν βγει στην κοινωνια απο τα πρωτα χρονια, κυριως με την υπερπροστατευτικοτητα, δεν ξερει πως να αντιμετωπισει τα κοινωνικα δρωμενα γιατι δεν εχει καποιον διπλα του να του πει τι να κανει με αποτελεσμα να μιμειται συμπεριφορες συνομιλικων, παντα ρωταει την γνωμη των αλλων για τις αποφασεις του/της για να γινει κοινωνικα αποδεκτος και οι γυρω του τον αντιμετωπιζουν σαν περιεργο, χαζο , αγαθο κλπ με αποτελεσμα το αισθημα του κοινωνικου αποκλεισμου. Επισης, Αν ειχε στην οικογενεια του, την ειρωνεια και την κατακριση, η γνωμη του εξω κοσμου θα ερθει σαν επιβεβαιωση και θα νιωθει οτι οντως ειναι ετσι τα πραγματα. Αυτο ομως δεν σημαινει οτι ειναι χαζος/η η ανικανος/η αλλα οτι εμαθε ετσι.Το περιβαλλον που μεγαλωνουμε δυστυχως δεν μπουρουμε να το ελέγξουμε και θα εχουμε παντα τα σημαδια του, αλλα η αναγνωριση του προβληματος μας και απο που προηλθε θα μας δωσει απαντησεις και λυσεις για ενα καλυτερο αυριο .Μην βαζουμε τον εαυτο μας σε ταμπελες, μπορουμε να γινουμε καλυτεροι, η ανθρωπινη θεληση κανει θαυματα. Το πρωτο και και κυριο ειναι να σκεφτουμε οτι ειμαστε ολοι ανθρωποι, ισοι σαν υπαρξεις, με ελατωμματα και χαρισματα αυτο πρεπει να αποδεχομαστε. Ολοι αξιζουμε. Το να προσπαθησεις να μαθεις τον εαυτο σου ειναι απο τα πιο δυσκολα πραγματα αλλα και ενα απο τα πρωτα πραγματα που πρεπει να κανουμε ολοι μας. Γνωθι σαυτον δεν λεγαν οι αρχαιοι? μην το ξεχναμε. Το ημερολογιο, η συζητηση με κοντινα προσωπα και η συνεδρια με ψυχολογο να βρει τη ριζα του προβληματος θα βοηθησουν. Αλλα κυριως ειναι δικη μας δουλεια. καποια πραγματα που μορουν να συνδεθουν με την αυτοεκτιμηση υπαρχουν στο ακολουθο site, τα οποια τα θεωρω σπουδαια.
http://www.diaforetiko.gr/i-psicholo...me-pragmatika/
...ελενα γιατί βάζεις στο τέλος καθε ποστ σου αυτό το λινκ?