Γιατί ζούμε?

Είναι φορές που μου φαίνονται όλα μάταια! Αν μπεις στο χορό θα αναγκαστείς να χορέψεις. 'Ομοια αφού σου δώσανε ζωή θα αναγκαστείς να την ζήσεις....
Αλλά πραγματικά........ βλέπω ανθρώπους να προσπαθούν με τόσο πάθος να καταφέρουν να ξεχωρίσουν στο κοινωνικό σύνολο και απορώ.......... και τι αν ξεχωρίσουν? Τί αν μαζέψουν λεφτά? Τί αν έχουν μια άνετη οικονομικά ζωή?
Ειδικά αυτούς που αναλώνονται στην δουλειά τους και στην οικονομική ευημερία δεν τους καταλαβαίνω! Και είναι πιο ευτυχισμένοι απο εμένα!
Προσπαθώ να κάνω πράγματα που μου αρέσουν και αυτό μου δίνει κάποια ικανοποίηση, αλλά παραμένω με την απορία!
Έχω την αίσθηση οτι μόνο σαν έναν περίπατο μπορώ να δώ την ζωή που μου δόθηκε......... χωρίς καμιά σημασία, χωρίς κάποιο βαθύτερο νόημα.
Αναρωτιέμαι αν η κατάθλιψη προκύπτει απο την επίγνωση οτι δεν έχει κανένα νόημα αυτό το θέατρο της ζωής (εκτός αν το νόημα είναι να καταστρέψουμε οτι φυσικό υπάρχει και να γεμίζουμε τη γη με πλαστικά σκουπίδια) ή εγώ τα βλέπω απλά μαύρα.
Εσείς γιατί ζείτε?

Ζούμε για να εκπληρωσουμε τα ονειρά μας ,να παλέψουμε την συμβατικότητα έτσι όπως αυτή φαίνεται μπροστά στα μάτια μας και που μας εμποδίζει να εκπληρώσουμε τους στόχους μας.
Όλα ειναι δρόμος , τίποτα δεν είναι στάσιμο και ας φαίνεται μερικές φορές οτι κολάμε στο ίδιο σημείο, πάντα εξελισόμαστε σε κάτι και μέσα απο τις ηδονές και μέσα απο τους πόνους. Αν αυτοί είναι περισσότεροι είναι γιατι τους θυμόμαστε να είναι περισσότεροι και ξεχνάμε τις μικρές μα τόσο συμαντικές χαρούμενες στιγμές της καθημερινότητάς μας, γιατί ξεχνάμε οτι μπορούμε να δούμε, να ακούσουμε, να γευτούμε να μυρίσουμε, να αντιληφθούμε το χάδι θεού και ανθρώπου.
Ζω γιατί μπορώ να ονειρευομαι και να παλεύω για να προχορώ σε μια αναζήτηση τελικά που είναι η ζωή. Πάμε και θα δούμε τι θα βρούμε , λύπη να είναι , χαρά; Μα είμαι εδω ζωντανός για να τα νιώσω, αυτό να μην ξέχναγα μονάχα ...οτι μπορώ να τα νιώσω.

Γιατί πρέπει να υπάρχει ένα βαθύτερο νόημα; Και ποιο μπορεί να είναι αυτό; Και μη μου πείτε ότι το να πιστεύεις ότι υπάρχει ένας Θεός που μας δημιούργησε απλά για να ικανοποιήσει τα καπρίτσια του μας δίνει ένα βαθύτερο νόημα.
Νομίζω ότι το λάθος μας όταν κάνουμε τέτοιες σκέψεις είναι ότι προσπαθούμε να σκεφτούμε τον κόσμο συνολικά και να πιάσουμε ένα γενικό νόημα στο μυαλό μας που να καλύπτει τα πάντα.
Όμως ο άνθρωπος επηρεάζεται από τη αντίληψή του για τα πράγματα. Αν ξεδιαλύνουμε τα σύνολα περιβάλλοντος που μας περικλείουν θα δούμε ότι τελικά το νόημα για μας έχει σχέση μόνο με το άμεσο περιβάλλον μας.
Δηλαδή άλλο είναι το νόημα για το σύμπαν, για τη γη, για τα έμβια όντα, για το ανθρώπινο γένος, για τα μεγάλα κοινωνικά σύνολα, για το άμεσο κοινωνικό περιβάλλον μας, το δίκτυό μας από ανθρώπους και για τον ίδιο τον άνθρωπο. Το κάθε σύνολο επηρεάζει τον άνθρωπο αλλά σε διαφορετικό βαθμό και η απόσταση και το εύρος παίζει καθοριστικό ρόλο. Η ευτυχία είναι ένα συναίσθημα, καθορίζεται πρωτίστως από τη δική μας οπτική γωνία και μετά από τις σχέσεις με τους οικείους μας, τη θέση μας, τους δεσμούς με το κοινωνικό σύνολο και όσο πάει όλο και λιγοστεύει η επίδραση των ευρύτερων συνόλων. Το νόημα πιστεύω είναι αυτό που δίνει καθένας για τον εαυτό του, ανάλογα με το πόσο ελεύθερος είναι να το κάνει.

Geia sas kai apo mena meta apo poli kairo...diavazontas etc ta post Kleiw gia kapio logo vrika sosto na apantisw sto diko sou...mh rwtas gt oute egw den xerw...

Kleiw nai sigoura exeis dikio sto oti afou sou dwsane th zoi tha prepei kai na th zhseis...ma to thema sth zoi den einai poso zeis ma to pws zeis...iparxoun tosoi gyro mas pou perasan mia kai mono idieterh stigmh sth zoi tous pou simenei tosa osa emeis de tha vroume se xronia anazitishs...
Nai isos opos les na iparxoun kapioi pou douleyoun kai niazonte na vgaloun kiala kiala...ma skeftikes pws to megalhtero pososto aftwn to kanei gt exei na sintirisei alous anthrwpous gyro tou?oso perisotero doulepseis kapios toso kalhtera tha zhsoun aftoi pou agapaei...kai aftomatos kai aftos vevea...
An sth zoi sou opos les de vriskeis to noima afto einai kathara sta xeria sou na fanei...emeis deinoume noima sth zoi mas kai Oxi afth se mas...alios an htan anapoda ta pragmata tpt den thaxe noima...
H zoi exei ametrites omorfes stigmes na sou prosferei...ma distixos gia aftes prepei na palepsoume...antithetos tis disarestes mas tis dinei aploxera kai as mh tis axizoume...ma an to vazame kato etc apla...asto to xasame to paixnidi...
Koitaxe na vreis to noima sou Kleiw gt mono afta pou theloume kai sinithos den exoume mas kratane sth zoi...an den exeis logo na xypnas kathe proi...twte gt na to kaneis?
Sigoura den einai ola aspro kai mayro sth zoi...esi apla koita na vreis afta ta liga ma toso simantika ypoloipa xromata pou peritrigirizoun gyro sou...arpaxe ta kai mh ta moirasteis me kanena mexri na vreis kapios se xeiroterh katastash apo sena...kai etc aftos me th seira tou na kanei to idio gia kapion allo...
Mh psaxneis na vreis to noima ths zois Kleiw mou diskolo na vrethei apo toso stenomialo on opos o anthrwpos...psaxe na vreis kati pio aplo...psaxe na vreis ta xromata...kai an telika to katafereis...mh mas xexaseis kai emas...

kalh epitixia eyxomai...
Me ektimish Sorrow

[quote]Originally posted by Kleiw
Είναι φορές που μου φαίνονται όλα μάταια! Αν μπεις στο χορό θα αναγκαστείς να χορέψεις. \'Ομοια αφού σου δώσανε ζωή θα αναγκαστείς να την ζήσεις....
Αλλά πραγματικά........ βλέπω ανθρώπους να προσπαθούν με τόσο πάθος να καταφέρουν να ξεχωρίσουν στο κοινωνικό σύνολο και απορώ.......... και τι αν ξεχωρίσουν? Τί αν μαζέψουν λεφτά? Τί αν έχουν μια άνετη οικονομικά ζωή?
Ειδικά αυτούς που αναλώνονται στην δουλειά τους και στην οικονομική ευημερία δεν τους καταλαβαίνω! Και είναι πιο ευτυχισμένοι απο εμένα!
Προσπαθώ να κάνω πράγματα που μου αρέσουν και αυτό μου γγδίνει κάποια ικανοποίηση, αλλά παραμένω με την απορία!



Κλειώ

Κατ αρχας η ζωή είναι δώρο και σαφώς προτιμότερο από την ανυπαρξία. Τώρα το πώς θα την διαχειριστείς θέλη πολλή σκέψη και κυρίως άλλη τόση δουλειά. Ζεις για να προχωράς τον εαυτό σου μπροστά, να γίνεσαι καλύτερος και παραγωγικότερος για σένα και για τους άλλους. Ζεις για να αισιοδοξείς, να περνάς καλά, να κρίνεις και να κρίνεσαι, να προσπαθείς κάθε μέρα να βάζεις ένα λιθαράκι παραπάνω σ αυτο που λέγεται εαυτός, να αγαπάς και να αγαπιέσαι και να το χαίρεσαι, να γίνεσαι άφοβος και τολμηρός στα δύσκολα, να περιπαίζεις την πάρτη σου αμα χρειάζεται. Ζεις για να αγωνίζεσαι για μια καλύτερη κοινωνία, ζεις για να περπατάς με το κεφάλι ψηλά και να δίνεις απλόχερα τη βοήθειά σου εκεί που στο ζητούν. Ολα αυτά είναι η ζωή και είναι για μεγάλα παιδιά. Εσύ είσαι μεγάλο παιδί??

Αν υποθέσουμε οτι υπάρχει θεός και δεν μας έχει δώσει τόσο μυαλό ωστε να μπορούμε να απαντήσουμε σε τέτοια ερωτήματα τότε καλά θα κάνουμε να μην βασανίζουμε τον εγκέφαλο μας με τέτοιο τρόπο.

Παραπάνω καταγραφήκανε ώριμες σκέψεις όπως το οτι προσπαθούμε να γινόμαστε καλύτεροι όσο μεγαλώνουμε.

Κάτι πιο απλό για μένα - η ζωη ειναι ωραια, προσδεθείτε και απολάυστε τη διαδρομή :)

Η ερώτηση μου έχει πολλές πλευρές και μπορεί να πάρει διαφορετικές ερμηνίες.

Σε επίπεδο συμπαντικό, σε επίπεδο κοινωνικό, σε επίπεδο ατομικό........

Οι περισσότεροι μου απαντήσατε με βάση της γλυκές στιγμές που έχει η ζωή και την ευτυχία που μπορεί να νιώσουμε.
Πράγματι έχει! Και γλύκα και πίκρα!
Δεν αντιλέγω στο γεγονός οτι δεν έχουμε επιλογή παρά να ζούμε αφού βρισκόμαστε σε αυτή τη θέση. Αλλα έχουν νόημα όλα αυτά? Αν ναι, ποιο?

Νομίζω οτι αυτό το νόημα, αν το βρούμε, θα επιρρεάσει και τον τρόπο που ζούμε..........

Εχουμε καταστρέψει την φύση λες και φτιάχτηκε μόνο για μάς ....
Γεμίζουμε υλικά αγαθά και κάνουμε πολλά σκουπίδια!
Σε κοινωνικό επίπεδο, κοιτάμε ποιος θα υπερισχύσει....( και μη μου πείτε οτι το κάνουμε για να επιζήσουμε ή για να προσφέρουμε καλές συνθήκες διαβίωσης σε αυτούς που αγαπάμε! Αν το κάναμε αυτό δεν θα είχαμε ξεπεράσει τα όρια........ Ασε που οι καλές συνθήκες την σύγχρονη ημέρα περιλαμβάνουν άπλετο καταναλωτισμό! )
Που αφιερώνουμε τον χρόνο μας? Τι νόημα έχει το κυνήγη για επιτυχία? Εμένα αποτυχία μου φαίνεται να δουλεύω τη μισή μέρα για να καταναλώνω την άλλη μισή!

Η ύπαρξη μας είναι ένα τίποτα!! Τελείως εγωκεντρική! Δεν βλέπω κανένα νόημα σε όλα αυτά που κάνουμε!
Ισως και να μην υπάρχει!

Ισως πρέπει να δώ αυτή τη ζωή σαν έναν περίπατο! Και να προσπαθήσω τουλάχιστον να μου αρέσει !!! Δεν με αφήνουν όμως και να τον χαρώ γιατί έχουν κόψει οτι δέντρα μου αρέσανε και βάλανε άλλα πλαστικά που τους τα πούλησε μια πολυεθνική και δεν θέλουν πότισμα!

Quote:

---

Originally posted by Kleiw
[...] Ισως πρέπει να δώ αυτή τη ζωή σαν έναν περίπατο! [...]

---

Είμαστε η καταιγίδα στην άκρη τ\'ουρανού.
Σκορπάμε στα χέρια του ανέμου, κι εκείνος μας μοιράζει..
στα γαλάζια βουνά, σε διψασμένα δέντρα,
σε μαγικά ρυάκια κι ορμητικούς χειμάρους..
στα κεραμίδια του χωριού ή στα στενά μιας πόλης,
σε πεινασμένα ρούχα αστέγων, στους υπονόμους..
Η βαρύτητα της ζωής μας, περπατά πάνω στο νερό..
ίπταται ..από τη γη των οριζόντων, μέχρι το ουράνιο τόξο.
Υπόσχεση που βλέπεις στα μάτια των νεοφερμένων, παιδιών. Το ουράνιο τόξο.
Ερχόμαστε να κλέψουμε, να χαρίσουμε να σκοτώσουμε, να αγαπήσουμε ..
Από το πρώτο φως
ως το τελευταίο.
Απ\'την καρδιά της θάλασσας,
στης γης τον νου, για τ\'ουρανού μας την ψυχή..
Είμαστε η καταιγίδα. Ερχόμαστε.
Μαζί μας φέρουμε κι άλλους. Θεούς και δαίμονες.
Ευχές και κατάρες. Είμαστε μαγεία και ύλη.
Ηλιος, άνεμος και πέτρα. Είμαστε το μέσο .. η πύλη έκφρασης
του καλού και του κακού.
Λες και μας έφτιαξαν για να τσακωθούν πάνω μας!
Θεία οικονομία..
Τα παρακείμενα σατανικά μου μάτια όμως,
τα ζει ένα μυαλό που δεν ησυχάζει εύκολα
και μια καρδιά που νοιώθει αδικημένη.
Δύο επιλογές έχω εκεί:
Είτε λέω \"δε βαριέσαι, μια ζωή την έχουμε..
ας τη γλεντήσουμε και χαλάλι.\" , ή γίνομαι ερευνητής και γεμίζω αμέτρητα χαρτιά
με τα σωθικά μου, μήπως βρω μέσα μου αυτό που δεν είναι εμφανές εκεί έξω ..
Είτε τρώω την καρδιά μου κομμάτι κομμάτι
και μετά πεθαίνω,
ή , ανάσα την ανάσα - λέξη τη λέξη - σελίδα τη σελίδα, εξαυλώνομαι ...
και μεταφέρομαι στον θάνατο εν ζωή, να δαμάσω τη σχέση μου μαζί του
πριν του δοθεί εξουσία πάνω μου..
Ο φόβος του τέλους, είναι ο χειρότερος σύντροφος.
Η ζωή σου παύει εκεί που θα σε καταλάβει..
Ο φόβος συχνά σε προστατεύει, μα όταν έρθει η στιγμή που σε απειλεί,
αυτό που έχεις να κάνεις είναι να συμφιλιωθείς μαζί του.
Να του σφίξεις το χέρι και να του πεις,
\"καλώς ήλθατε! Καθήστε. Σα στο σπίτι σας..\"
Συζήτησε τον με σκοπό να τον γνωρίσεις καλά.
Μάθε απ\'έξω τις συνήθειες του και τη φυσιολογία του, και
άρχισε την πλακίτσα μαζί του .. Ακόμα και ο ισχυρότερος
γίνεται αρνάκι αν δεν τον πάρεις στα σοβαρά.
Τελικά αντιλαμβάνεσαι πως δε μπορεί ο φόβος, σαν φόβος, να σε βλάψει.
Γιατί γνωρίζοντας τον καλά, βλέπεις πως ο φόβος σου είναι ..εσύ!
Και λές,
\"μα τόσο καιρό με τον εαυτό μου είχα να κάνω?
υπάρχουν τόσα εκεί έξω, κι εγώ παλεύω με μένα??\"
Αποκτάς έναν βαθμό συνειδητότητας,
(γνωρίζοντας αυτό το τρεμάμενο κομμάτι του εαυτού σου)
που σε κάνει ισχυρότερο.
Ωραία, τώρα είμαστε έτοιμοι για το αεροπλάνο..
Ετοιμοι για το ασυμβίβαστο αβέβαιο μετέωρο ταξίδι της ζωής..
Θεοί και δαίμονες, σας αγαπάω., γιατί είστε ..εγώ!
κι αυτό είναι το εισιτήριο. Ομως οι αποσκευές?
Ενα έχω να σου πω. Θα χρειαστείς αρκετά για το ξεκίνημα,
όμως πάρε και μια άδεια βαλίτσα την οποία θα γεμίζεις στον δρόμο..
Κάποια στιγμή αρχίζεις να το απολαμβάνεις πραγματικά.
Να το γουστάρεις πολύ!
Τί να σου πουν τώρα δυο μπύρες και μια γκόμενα?
Η ηδονή των αισθήσεων, στο νου παίρνει μορφή,
κι εσύ χτύπησες στο επίκεντρο..
Δεν αξαρτάσαι πια .. απλά ταξιδεύεις, εξελισσόμενος.
κι όσο ταξιδεύεις, τόσο γαληνεύεις. Κι όσο γαληνεύεις, τόσο ταξιδεύεις..
κι αυτό, του θανάτου, σου φαίνεται απλά
άλλο ένα ταξίδι.
Αφομοιώνεις κι αφομοιώνεσαι .. Εξατμίζεις και εξατμίζεσαι ..
Μέχρι που γίνεσαι ..σύννεφο ..καταιγίδα στην άκρη τ\'ουρανού.
Σκορπάς στα χέρια του ανέμου κι εκείνος σε μοιράζει..
καταιγίδα
στα γαλάζια βουνά, σε διψασμένα δέντρα,
σε μαγικά ρυάκια κι ορμητικούς χειμάρους..
στα κεραμίδια του χωριού ή στα στενά μιας πόλης,
σε πεινασμένα ρούχα αστέγων, στους υπονόμους..
Και ίπτασαι ...από τη γη των οριζόντων,
μέχρι το ουράνιο τόξο .. .. .


Μ->

Quote:

---

Originally posted by Aphelia
[...] Το νόημα πιστεύω είναι αυτό που δίνει καθένας για τον εαυτό του, ανάλογα με το πόσο ελεύθερος είναι να το κάνει.

---

Η ζωή είναι μέσα σ\'ένα σπασμένο ποτήρι.
Κόβεσαι πίνοντας πριν το δεις..
Πιες όσο θέλεις, αλλά έχε τον νου σου.
Ασε τον δρόμο και χάσου στα στενά..
Η απόσταση σε κάνει να αντιλαμβάνεσαι
τα πράγματα πανοραμικά. Γέμισε, αν θες,
τους νικοτινικούς υποδοχείς του εγκεφάλου, μα συνέχισε
να με κοιτάς στα μάτια. Περιπλανήσου.. χωρίς φόβο,
ως εκεί που φτάνει η καρδιά σου. Αφέσου στη θάλασσα της
νύχτας, να\'ναι κάθε αυγή μια νέα ακτή..
Καμιά στροφή δεν είναι λάθος. Δες όσους κόσμους μπορείς.
Μην αναλωθείς ψάχνοντας την αγάπη. Είναι συνυφασμένη
με την αλήθεια, κι αν είναι, θα σε βρει αυτή. Επένδυσε
στον έρωτα και σε κάθε είδους μέθη. Κλάψε, γέλα, πόνεσε
και αγαλίασε, ανανεώνοντας συνεχώς τη θηλυκή σου υπόσταση.
Αγγιξε τη φωτιά και κράτα τη γεύση της ζωντανή μέσα σου,
για να μπορέσεις ν\'ανακαλύψεις εξόδους όταν όλα γίνουν
μπουρλώτο. Λιώσε, πριν μορφοποιηθείς..
Τίποτα δε σου ανήκει, μόνο το ταξίδι.
Να έχεις δυνατή φωνή. Μην ακούς κανέναν, ούτε εμένα.
Μόνο τον άνεμο της καρδιάς σου.
Μη σκεφτεσαι. Νοιώσε..
Μην αφήσεις ποτέ τίποτα να γίνει πιο δυνατό από την
επιθυμία σου. Προσπάθησε σπάνια ν\'αφήνεις το επείγον
να προηγείται του σημαντικού.
Οσο κι αν αγαπηθείς, μη ξεχάσεις πως νόημα θα βρεις
μόνο σ\'ότι αγαπάς εσύ, κι όχι σ\'ότι σ\'αγαπά.
Η ζωή είναι γλυκιά, όμως μη την αφήσεις να σε λιγώσει
αποστρεφόμενος τις πικρίες της.
Ο κόσμος είναι όμορφος, τόσο όσο φροντίζεις να τον
ομορφαίνεις με την παρουσία σου.
Μην αγωνιάς για τίποτα. Οτι σου πρέπει, θα σε βρει
στην επόμενη γωνία. Μη βιάζεσαι. Μάθε να απολαμβάνεις
και τους χυμούς της προσμονής. Μην περιμένεις να σε
κάνει ευτυχισμένο κανείς, αν δε μπορείς να το κάνεις
εσύ για τον εαυτό σου.
Ο μόνος τρόπος να χαρίσεις γαλήνη στην καρδιά σου,
είναι να μάθεις στην αυτάρκεια της δικής σου μετέωρης
πραγματικότητας, χωρίς αυταπάτες εξασφάλισης και
αποδοχής από τους άλλους, επενδύοντας στην ιδιαίτερη
σχέση αγάπης μεταξύ του εαυτού σου και της αρμονίας
του σύμπαντος.
Ολα τα χρησιμοποιείς και σε χρησιμοποιούν.
Να είσαι χρηστικός και να φθείρεσαι όπως ορίζει
η φύση σου. Να είσαι δοτικός. Κανείς δε μπορεί να
σου πάρει τίποτα, μόνο τη γεύση σου. Οσο περισσότερο
δίνεσαι, τόσο υπάρχεις. Οσο αφήνεσαι, τόσο μεγαλώνεις.
Ολα είναι μικρά και περαστικά. Μόνο ένα είναι μεγάλο.
Το νόημα τους..
Λιώσε, πριν μορφοποιηθείς. Τίποτα δε σου ανήκει.
Μόνο το ταξίδι..
Μάθε να επηρεάζεσαι όσο το δυνατόν λιγότερο απ\'όσα
διαβάζεις κι ακούς, αλλά διδάξου απ΄τις δικές σου
εμπειρίες κι άσε τον γνησιότερο εαυτό σου
να ξετυλίγεται μπροστά σου. Ολα είναι εσύ.
Οσο περισσότερο σε μαθαίνεις, τόσο περισσότερο
ζεις πραγματικά. Τιποτα δεν τελειώνει εδώ.
Μη σε απασχολεί το αν θα πεθάνεις και πότε.
Κάθε νέα ημέρα που ξεκινάει είναι νέο δώρο,
σ\'όποια ηλικία κι αν βρίσκεσαι.
Αν αποφασίσεις να μείνεις, μείνε μ\'εκείνη που
θα κάνει την καρδιά σου να τραγουδάει. Που θα
ευθυγραμμίζεται μ\'αυτό που είσαι.
Μείνε, όχι μ\'εκείνη που θα σ\'αφήνει να ταξιδεύεις,
αλλά μ\'αυτή της οποίας το ταξίδι θα συνηγορεί με
το δικό σου..
Κάνε παιδιά. Ομως έχε στον νου σου. Πρωταγωνιστής
της δικής σου ζωής είσαι εσύ, όχι το παιδί σου.
Φτιάχνε πράγματα που χαλάνε. Νοιώσε το μεγαλείο της
δημιουργίας. Χρωμάτισε τον κόσμο γύρω σου όπως αγαπάς.
Εξελίξου, μα μην αλλάξεις ποτέ. Μείνε παιδί και
γέλα τη ζωή. Ο κόσμος είναι ένα κωμικό σενάριο.
Παίξε τους ρόλους σου με ανοιχτή καρδιά.
Καλή σχέση, ωφείλεις να έχεις μόνο με τον εαυτό σου.
Συμπάθα τους ανθρώπους. Δεν είχαν όλοι έναν
τέτοιο πατέρα .... Λιώσε, πριν μορφοποιηθείς.
Τίποτα δε μας ανήκει. Μόνο το ταξίδι ...


Μ->

ελα ντε!γιατι ζουμε?αμα βρειτε απαντηση τι θελω επειγοντως

Σήμερα ζω για το τώρα :)

Quote:

---

Originally posted by Kleiw
Είναι φορές που μου φαίνονται όλα μάταια! Αν μπεις στο χορό θα αναγκαστείς να χορέψεις. \'Ομοια αφού σου δώσανε ζωή θα αναγκαστείς να την ζήσεις....
Αλλά πραγματικά........ βλέπω ανθρώπους να προσπαθούν με τόσο πάθος να καταφέρουν να ξεχωρίσουν στο κοινωνικό σύνολο και απορώ.......... και τι αν ξεχωρίσουν? Τί αν μαζέψουν λεφτά? Τί αν έχουν μια άνετη οικονομικά ζωή?
Ειδικά αυτούς που αναλώνονται στην δουλειά τους και στην οικονομική ευημερία δεν τους καταλαβαίνω! Και είναι πιο ευτυχισμένοι απο εμένα!
Προσπαθώ να κάνω πράγματα που μου αρέσουν και αυτό μου δίνει κάποια ικανοποίηση, αλλά παραμένω με την απορία!
Έχω την αίσθηση οτι μόνο σαν έναν περίπατο μπορώ να δώ την ζωή που μου δόθηκε......... χωρίς καμιά σημασία, χωρίς κάποιο βαθύτερο νόημα.
Αναρωτιέμαι αν η κατάθλιψη προκύπτει απο την επίγνωση οτι δεν έχει κανένα νόημα αυτό το θέατρο της ζωής (εκτός αν το νόημα είναι να καταστρέψουμε οτι φυσικό υπάρχει και να γεμίζουμε τη γη με πλαστικά σκουπίδια) ή εγώ τα βλέπω απλά μαύρα.
Εσείς γιατί ζείτε?

---

Χαχα...Κλειώ.......Διάβασα την ερώτηση και ψυχιατρικά θα στην έβγαζα καταθλιπτική,φιλοσοφικά υπαρξιακή και ως Κάσι απλά θα πω έτσι βρε για να\'χουμε κάτι να λέμε ή γιατί δεν έχουμε τίποτα άλλο να κάνουμε.....

Quote:

---

Originally posted by interappted
ελα ντε!γιατι ζουμε?αμα βρειτε απαντηση τι θελω επειγοντως

---

Χαχα........Εγώ ζω λέει για να πλένω τα χέρια μου,να τελετουργώ να \"τραμπαλιάζομαι\"...Βασικά ρε συ Τζο εγώ το συναισθηματικό σκαμπανέβασμα δεν το ζω...Ζω μόνο ένα μόνιμο κατέβασμα αυτό τον καιρό...Χεχε...Έχασα το κουμπί του ασανσέρ και παρέμεινα στο υπόγειο.....Έναν τεχνικό παρακαλώ!!!!

Πάνε απ\' τις σκάλες. Δεν έχει;

λολ olorou να σαι καλα
με εκανες κ γελασα

kassi δεν θες τεχνικο
γιατι κ το ανσασερ χαλασμενο ειναι
σε ανεβοκατεβαζει μονο του
δεν εχει κουμπια να πατησεις
εγω θα θελα να βγω
με εχει πιασει ναυτια παει αποτομα απο το ισογειο στην ταρατσα κ ν αθες να κατεβεις στον 4 πχ γιατι τ αχεις δει ολα δεν προβλεπεται

Quote:

---

Originally posted by kassi_21

Quote:

---

Originally posted by Kleiw
Είναι φορές που μου φαίνονται όλα μάταια! Αν μπεις στο χορό θα αναγκαστείς να χορέψεις. \'Ομοια αφού σου δώσανε ζωή θα αναγκαστείς να την ζήσεις....
Αλλά πραγματικά........ βλέπω ανθρώπους να προσπαθούν με τόσο πάθος να καταφέρουν να ξεχωρίσουν στο κοινωνικό σύνολο και απορώ.......... και τι αν ξεχωρίσουν? Τί αν μαζέψουν λεφτά? Τί αν έχουν μια άνετη οικονομικά ζωή?
Ειδικά αυτούς που αναλώνονται στην δουλειά τους και στην οικονομική ευημερία δεν τους καταλαβαίνω! Και είναι πιο ευτυχισμένοι απο εμένα!
Προσπαθώ να κάνω πράγματα που μου αρέσουν και αυτό μου δίνει κάποια ικανοποίηση, αλλά παραμένω με την απορία!
Έχω την αίσθηση οτι μόνο σαν έναν περίπατο μπορώ να δώ την ζωή που μου δόθηκε......... χωρίς καμιά σημασία, χωρίς κάποιο βαθύτερο νόημα.
Αναρωτιέμαι αν η κατάθλιψη προκύπτει απο την επίγνωση οτι δεν έχει κανένα νόημα αυτό το θέατρο της ζωής (εκτός αν το νόημα είναι να καταστρέψουμε οτι φυσικό υπάρχει και να γεμίζουμε τη γη με πλαστικά σκουπίδια) ή εγώ τα βλέπω απλά μαύρα.
Εσείς γιατί ζείτε?

---

Χαχα...Κλειώ.......Διάβασα την ερώτηση και ψυχιατρικά θα στην έβγαζα καταθλιπτική,φιλοσοφικά υπαρξιακή και ως Κάσι απλά θα πω έτσι βρε για να\'χουμε κάτι να λέμε ή γιατί δεν έχουμε τίποτα άλλο να κάνουμε.....

---

Η αλήθεια είναι οτι που καιρός για φιλοσοφία, οταν έχεις πιο σημαντικά προβλήματα να λύσεις !
Δεν έχω όμως λυμένα ολα τα προβλήματα μου.......... αν και δεν είμαι άνεργη, οπότε έχω να φάω ! ;)

Υποψιάζομαι οτι ενδεχομένως νιώθουμε ένα κενό και μια κατάθλιψη γιατί αντιλαμβανόμαστε την ματαιότητα των στόχων μας, την μοναξιά μας (που την ξεγελάμε με μερικούς φίλους) και την καταστροφική φύση μας (που δικαιολογούμε με ψευτικες ανάγκες)!
Γιατί έχουμε κάνει την ανθρώπινη ζωή υπέρτατη αξία? Για μένα η ΦΥΣΗ πρέπει να είναι υπέρτατη αξία!

Καλή νύχτα !

Quote:

---

Originally posted by Kleiw

Γιατί έχουμε κάνει την ανθρώπινη ζωή υπέρτατη αξία? Για μένα η ΦΥΣΗ πρέπει να είναι υπέρτατη αξία!

Καλή νύχτα !

---

απο τις πιο φιλοσοφημενες ατακες που εχω ακουσει...
οντως οπου και να γυρισεις βρωμαει ανθρωπιλα!!!
αυτη και τα προβληματα της....
Λες και δεν υπαρχει τιποτα αλλο στο πλανητη.

Αχθος αρουρης μια δουλεια.

Νιώθουμε κενό και κατάθλιψη γιατί το μυαλό μας αναζητά τη δημιουργία, την δικαιολόγηση της ύπαρξής μας. Ο άνθρωπος μέσα από την εξέλιξη (και εννοώ από φυσιολογικής και ανθρωπολογικής πλευράς) έχει φτιαχτεί για να θέτει ερωτήματα, να μην επαναπαύεται, να παλεύει. Είναι κάτι καθαρά πλασματικό, ανάγκες που έχουν δημιουργηθεί στο μυαλό μας επειδή έπρεπε να επιβιώσουμε, έχουν αντίκτυπο στη συνέχεια και σε άλλους τομείς.
Τα ζώα νομίζετε έχουν φιλοσοφικές ανησυχίες, τα ενδιαφέρει αν υπάρχει κάποιο βαθύτερο νόημα της ύπαρξής τους; Κι όμως ζουν μια χαρά, χωρίς να αναρωτιούνται γιατί ζούνε, προσπαθούν απλά να επιβιώσουν.
Και η μοναξιά έχει αξία για τον άνθρωπο επειδή είναι κοινωνικό \"ζώο\", άντε και γιατί η αναπαραγωγή είναι απαραίτητη για τη συνέχεια του είδους. Αν η επιβίωσή μας δεν εξαρτιώταν από την κοινωνικότητά μας τότε δε θα νιώθαμε καμία μοναξιά.
Η καταστροφική φύση μας υποβοηθείται από την αίσθηση που έχουμε ότι οι άνθρωποι είναι ξεχωριστοί, άρα ότι έχουμε εξουσία.
Κλειώ, δε μου απάντησες ποιο θεωρείς ότι θα μπορούσε να είναι το νόημα.
Αυτό που είπα και στο προηγούμενο ποστ αλλά μάλλον δεν το ανέλυσα όπως έπρεπε είναι ότι αυτή η αναζήτηση για νόημα είναι προϊόν της ανθρώπινης σκέψης και αντίληψης και αυτό που θα την ευχαριστούσε θα έπρεπε να ήταν στα μέτρα της. Δηλαδή ψάχνουμε ένα νόημα για να μας απαντήσει στα δικά μας ερωτήματα που έχει δημιουργήσει το μυαλό μας και μόνο κάποιο που μπορούμε να το καταλάβουμε με τις περιορισμένες δυνατότητές μας και συμφωνεί με τις εμπειρίες και τις γνώσεις μας είναι ικανοποιητικό.
Εγώ π.χ. πιστεύω σε κάποιο νοήματα αλλά α) είναι προϊόν της δικής μου σκέψης και παρατήρησης και β) δε νομίζω ότι θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν κάποιον άλλο, αλλά νιώθω μια χαρά με αυτά (άσχετα αν είναι απογοητευτικά)

Καλά τι μίσος στο ανθρώπινο είδος;;;;Ούτε εγώ τέτοια...Βρε και η φύση και ο άνθρωπος και η ζωή όλα στο ίδιο τσουβάλι είναι............Κοίτα για ψυχίατρος δεν είμαι αλλά για φιλόσοφος μια χαρά....Μπας και αυτοί δεν ήταν καταθλιπτικοκάτι;;;;;;;;

Quote:

---

Originally posted by Aphelia
Νιώθουμε κενό και κατάθλιψη γιατί το μυαλό μας αναζητά τη δημιουργία, την δικαιολόγηση της ύπαρξής μας.

Την αναζητάει και δεν την βρίσκει ! Εκτός ίσως αν πλάσει κάποιον Θεό ή Θεούς !

Ο άνθρωπος μέσα από την εξέλιξη (και εννοώ από φυσιολογικής και ανθρωπολογικής πλευράς) έχει φτιαχτεί για να θέτει ερωτήματα, να μην επαναπαύεται, να παλεύει. Είναι κάτι καθαρά πλασματικό, ανάγκες που έχουν δημιουργηθεί στο μυαλό μας επειδή έπρεπε να επιβιώσουμε, έχουν αντίκτυπο στη συνέχεια και σε άλλους τομείς.
Τα ζώα νομίζετε έχουν φιλοσοφικές ανησυχίες, τα ενδιαφέρει αν υπάρχει κάποιο βαθύτερο νόημα της ύπαρξής τους; Κι όμως ζουν μια χαρά, χωρίς να αναρωτιούνται γιατί ζούνε, προσπαθούν απλά να επιβιώσουν.


Μου λές οτι έχουμε Θεοποιήσει το μυαλό μας και τις ιδέες που γεννάει?! Οτι είναι απλά ένα ακόμη όπλο επιβίωσης και η επιβίωση είναι ο στόχος?Αρα σαν να μου λες οτι ζούμε για να επιβιώνουμε?!

Και η μοναξιά έχει αξία για τον άνθρωπο επειδή είναι κοινωνικό \"ζώο\", άντε και γιατί η αναπαραγωγή είναι απαραίτητη για τη συνέχεια του είδους. Αν η επιβίωσή μας δεν εξαρτιώταν από την κοινωνικότητά μας τότε δε θα νιώθαμε καμία μοναξιά.


Αυτό που λες για την μοναξιά πολύ μου άρεσε !! Θέλω να το σκεφτώ λίγο !
Λες να γεννιέται μέσα απο τα ενστικτά μας για επιβίωση μόνο αλλα να μην το συνειδητοποιούμε πάντα ?! Για παράδειγμα, νιώθω οτι για να επιβιώσω δεν χρειάζομαι κάποιον , μπορώ να τα καταφέρω μόνη μου (μέχρι να γεράσω τουλάχιστον), παρόλα αυτά αναζητώ την επαφή με τους άλλους και νομίζω οτι το κάνω για να καλύψω ένα συναισθηματικό κενό και υπαρξιακό ταυτόχρονα ! Λες να προέρχεται απο αρχέγονες πρακτικές ?!


Η καταστροφική φύση μας υποβοηθείται από την αίσθηση που έχουμε ότι οι άνθρωποι είναι ξεχωριστοί, άρα ότι έχουμε εξουσία.

Εχουμε πράγματι την αίσθηση οτι είμαστε ξεχωριστοί ! Το ανθρώπινο είδος ! Ακόμα και η θρησκεία αναφέρεται στην ανθρώπινη ψυχή !! Τα ζώα δηλαδή είναι άψυχα? Παράδεισος ή κόλαση δεν υπάρχει για αυτά? Εστω δεν έχουν μυαλό(??) και άρα δεν επιλέγουν αλλά δρούν με το ένστικτο! Αυτο σημαίνει οτι δεν έχουν ψυχή?


Κλειώ, δε μου απάντησες ποιο θεωρείς ότι θα μπορούσε να είναι το νόημα.

Νομίζω οτι πήραμε τη ζωή μας λάθος ! Σαν κοινωνία ! Ισως και γι\'αυτό δυσκολεύομαι να βρώ νόημα! Και του εαυτού μου είμαι κριτής! Τόση κατανάλωση! (Επιβαλλόμενη όμως απο την κοινωνία) Ζωή μακρυά απο τη φύση και εναντίων της φύσης! Ανταγωνιστικές σχέσεις και αποξένωση! Εγωισμός και ατομικισμός ! κ.α. Παραλάβαμε ένα περιβάλλον σε ισορροπία και τώρα ισορροπία δεν υπάρχει ! Δεν βάλαμε μέτρο στον εαυτό μας. Ξεφύγαμε ! Θεοποιήσαμε το ανθρώπινο είδος, αλλά εγώ δεν βλέπω να λειτουργούμε με αρμονία και ευθύνη ! Μόνο με κτητικότητα ! Τι νόημα έχει αυτή τη ζωή? Και μετά το θάνατο τι? Θα μου πείτε απόλαυσε τη ζωή, ζήσε όπως θέλεις και βρές αυτά που θέλεις απο την ζωή ! Οπως είπα δεν βγάζω τον εαυτό μου απ\'έξω ! Και εγώ παρασύρομαι απο τους ρυθμούς και απο τα \'\'ιδανικά\'\'(που μόνο ιδανικά δεν είναι κάποιες φορές) της κοινωνίας μας! Είναι θέμα επιβίωσης,ίσως!

Αυτό που είπα και στο προηγούμενο ποστ αλλά μάλλον δεν το ανέλυσα όπως έπρεπε είναι ότι αυτή η αναζήτηση για νόημα είναι προϊόν της ανθρώπινης σκέψης και αντίληψης και αυτό που θα την ευχαριστούσε θα έπρεπε να ήταν στα μέτρα της. Δηλαδή ψάχνουμε ένα νόημα για να μας απαντήσει στα δικά μας ερωτήματα που έχει δημιουργήσει το μυαλό μας και μόνο κάποιο που μπορούμε να το καταλάβουμε με τις περιορισμένες δυνατότητές μας και συμφωνεί με τις εμπειρίες και τις γνώσεις μας είναι ικανοποιητικό.
Εγώ π.χ. πιστεύω σε κάποιο νοήματα αλλά α) είναι προϊόν της δικής μου σκέψης και παρατήρησης και β) δε νομίζω ότι θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν κάποιον άλλο, αλλά νιώθω μια χαρά με αυτά (άσχετα αν είναι απογοητευτικά)

Πως νιώθεις μια χαρά , αν είναι απογοητευτικά ? Είναι λίγο ασυμβίβαστα συναισθήματα!

---

Quote:

---

Originally posted by Kleiw
Μου λές οτι έχουμε Θεοποιήσει το μυαλό μας και τις ιδέες που γεννάει?! Οτι είναι απλά ένα ακόμη όπλο επιβίωσης και η επιβίωση είναι ο στόχος?Αρα σαν να μου λες οτι ζούμε για να επιβιώνουμε?!

---

Δεν καταλαβες, ισως δεν θες να καταλαβεις. Φτιαχτηκαμε για να επιβιωνουμε, το μυαλο μας εγινε προκειμενου να επιβιωσουμε. Αλλα ειμαστε κατι παραπανω απο το μυαλο μας κ την αναγκη επιβιωσησ, οπως το κεικ με καροτο ειναι κατι παραπανω απο το αλευρι, το καροτο κ το λαδι.

Quote:

---

Originally posted by Kleiw

Quote:

---

Originally posted by Aphelia
Εγώ π.χ. πιστεύω σε κάποιο νοήματα αλλά α) είναι προϊόν της δικής μου σκέψης και παρατήρησης και β) δε νομίζω ότι θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν κάποιον άλλο, αλλά νιώθω μια χαρά με αυτά (άσχετα αν είναι απογοητευτικά)
Πως νιώθεις μια χαρά , αν είναι απογοητευτικά ? Είναι λίγο ασυμβίβαστα συναισθήματα!

---

---

Ειναι απογοητευτικο το οτι ειναι τα δικα Της νοηματα κι οχι συλλογικο (ή θεικο;) αποτελεζμα. Ειναι απογοητευτικο διοτι ειναι προιον ελλειμματικης, θνητης, πεπεραζμενης σκεψης.

Αλλα ειναι δικα της κι αν θελει πραγματικα, θα τα κανει πυργους: \"Φτιαχνουμε θεους κ παλευουμε μ\' αυτους\" Χ. Χεσε.

Kanenas να είσαι σίγουρος οτι θέλω να καταλάβω! Γι\'αυτό και ρωτάω! Χαίρομαι πάντως που είναι τα πράγματα τόσο προφανή σε σένα, γιατί αυτό σημαίνει οτι μπορείς να με βοηθήσεις να δώ την \'\'αλήθεια\'\' σου!

Ας το πιάσουμε απο την αρχή !

Συμφωνούμε όλοι νομίζω οτι είναι σημαντικό να βρούμε το νόημα της ζωής γιατί αυτό θα μας δείξει πως πρέπει να ζούμε, ποια πρέπει να είναι τα ιδανικά, οι περιορισμοί και οι στόχοι μας ωστε να κάνουμε \'\'σωστές\'\' επιλογές και να νιώθουμε γεμάτοι και χαρούμενοι ! Είναι κατα κάποιον τρόπο ο οδηγός ωστε να μπορούμε να ελέγχουμε αν είμαστε σε σωστό δρόμο !

Τώρα : Υπάρχει συμπαντικό νόημα? Ενδεχομένως να υπάρχει και να μην μπορούμε να το συλλάβουμε με το μυαλό μας! Η απάντηση όμως που θα δώσουμε σε αυτή την ερώτηση, η πίστη μας αν θές, θα παίξει σημαντικό ρόλο στον τρόπο που ζούμε και αντιμετωπίζουμε τα πράγματα!

Ετυχε και δημιουργηθήκαμε μέσα απο μια διαδικασία εξέλιξης και μέσα απο την πάλη για επιβίωση καταλήξαμε σε αυτό που είμαστε σήμερα? Με άλλα λόγια , απλά έτυχε (και πέτυχε;)) χωρίς η πορεία μας να έχει κάποιο συμπαντικό νόημα, χωρίς να υπάρχει ψυχή και κάτι μετά το θάνατο...... Και επομένως , το νόημα για τον καθένα μπορεί να είναι διαφορετικό , σε αυτή την σύντομη ζωή που του έτυχε και να επιλέξει είτε να γευτεί τη ζωή στο έπακρο, είτε να προσφέρει κοινωνικό έργο είτε να βγεί ο πιο δυνατός είτε να προστατεύσει το περιββάλον είτε ............... είτε ...............Ακόμα και τότε έχουμε επιλογή ! Ομως τότε όλες οι επιλογές είναι \'\'σωστές\'\' ! Και οι περισσότεροι θα επιλέξουν με κανόνες επιβίωσης ! Θα μπορούσαμε ακόμα και να απαρνηθούμε κάθε αξία κοινωνική ακόμα και την αξία της ανθρώπινης ζωής αν δεν είχε για μας κοινωνικό αντίκτυπο ! Ή πιο εύκολα θα μπορούσαμε να χειριστούμε τους κοινωνικούς κανόνες όπως μας βολεύει και όσο μας παίρνει ! Κάτι που κάνουν άνθρωποι στις μέρες μας και χωρίς τύψεις μερικές φορές ! Και όλα αυτά μπορεί να είναι κοινωνικά \'\'λάθος\'\' αλλά μέχρι εκεί !

Για να μην παρεξηγηθούμε, ανήκω στους ανθρώπους, που αν και δεν παίρνω θέση στην ύπαρξη Θεού, έχω βάλει στο νού μου αξίες και ιδανικά που καθορίζουν εν μέρη τη πορεία μου !
Γι\'αυτό και ανέφερα πρίν οτι πιστεύω οτι έχουμε πάρει την ζωή μας λάθος !! Συμφωνα πάντα με τις δικές μου ιδέες, θα έπρεπε να ζούμε κρατώντας τις ισορροπίες και ελέγχοντας τη δύναμη μας ! Δεν βλέπω όμως κάτι τέτοιο γύρω μου και βλέπω να παρασέρνομαι και εγώ απο φόβο σε πράγματα υπερβολικά και ανούσια ! (π.χ. καταναλωτικές τάσεις)

Μπορώ να δώσω στον εαυτό μου διεξόδους χαράς και ευχάριστης ασχολίας . Δεν μπορώ όμως να βρώ λύση στο ερώτημα \'\'γιατί ζούμε\'\' ! Και φοβάμαι οτι μπορεί να έτυχε και πέτυχε ! Οσο για το πως θα ήθελα να ζούμε, απέχουμε αρκετά απο την ιδανική μου εικόνα (σαν κοινωνία)!

Εσυ kanenas οταν λες οτι είμαστε κατι παραπάνω απο το μυαλό μας, πόσο παραπάνω εννοείς? Υπάρχει ψυχή? Πάντως τα ζώα (που αναφέρει η Aphelia) ζούν καθαρά με κανόνες επιβίωσης και δεν προβληματίζονται θέτοντας φιλοσοφικά ερωτήματα! Και εμείς με τους κανόνες επιβίωσης φτάσαμε να χάσουμε το μέτρο ! Η επιβίωση απέναντι στη φύση κατέληξε να την καταστρέψει και τώρα έγινε επιβίωση στο κοινωνικό σύνολο, που φαίνεται οτι και εκεί ο πιο δυνατός κερδίζει !
Υπάρχουν ηθικά ζητήματα? Ποιος τα θέτει? Γιατί τα θέτει? (θα έχεις ακούσει βέβαια άτομα να θέτουν αξίες που δεν τηρούν, αλλά που θυμώνουν οταν οι άλλοι δεν τις τηρούν. π.χ. άντρες να ισχυρίζονται οτι είναι ανήθικο για μια γυναίκα να κερατώσει ενώ δεν είναι για εκείνους, μαμάδες που ζητάνε απο το παιδί τους να μην λέει ψέμματα ενώ αυτές λένε, ηγέτες που μας παραμυθιάζουν με ιδανικά για να μπορούν να μας χειραγωγούν ευκολότερα)
Τι είμαστε? Γιατί είμαστε εδώ?

Χμ, στο περίπου το έπιασε ο kanenas αυτό που εννοούσα με το μια χαρά αλλά απογοητευτικά.
Νιώθω μια χαρά με αυτά γιατί εγώ πιστεύω ότι έτσι είναι και δε χρειάζεται να ψάξω άλλο για το νόημα (δεν είναι και το πιο ευχάριστο να αναζητάς τις απαντήσεις, να αμφισβητείσαι κλπ). Καλύπτουν πολλά πράγματα, τα έχω ταιριάξει στο μυαλό μου. Είναι απογοητευτικά γιατί κι εγώ ενδόμυχα θα ήθελα έναν οδηγό για το πως να ζήσω, έναν Θεό να με προστατέψει, ένα νόημα που να ταιριάζει με αυτά που μάθαμε να αναζητάμε. Και το να μη πιστεύω ότι φτιάχτηκα με έναν απώτερο σκοπό, π.χ. να κάνω καλό στους άλλους ανθρώπους ή ότι πρέπει να ζήσω γιατί ο δημιουργός μου το θέλει και θα με επιβραβεύσει κιόλας αν ακολουθήσω τους κανόνες του μου δημιουργεί πρόβλημα μερικές φορές στη θέληση για ζωή. Άσε που ακούγονται τόσο πεζά.

Από την άλλη προσπαθώ να θυμάμαι ότι δεν είναι απλά τα πράγματα.
Όπως τα βλέπω εγώ δεν υπάρχει ένα συμπαντικό νόημα που να καλύπτει τα πάντα.
Υπάρχουν πολλά νοήματα ή αρχές σε κάθε επίπεδο. Το μεγαλύτερο σύνολο επηρεάζει τα υποσύνολά του.
Σε επίπεδο σύμπαν υπάρχουν οι νόμοι των υλικών, των δυνάμεων κλπ, οι τάσεις όπως η διαστολή του σύμπαντος και το τυχαίο.
Σε επίπεδο γης υπάρχουν οι νόμοι που ισχύουν για αυτή σύμφωνα με τη θέση της στο σύμπαν, τα υλικά από τα οποία αποτελείται κλπ.Φυσικά ισχύουν και εδώ τα προηγούμενα όπως π.χ. το τυχαίο.
Στα έμβια όντα εκτός από τα παραπάνω ισχύει το νόημα της επιβίωσης και η εξέλιξη. Μπορεί να υπάρχουν τυχαίες μεταλλάξεις αλλά αυτά που επιβιώνουν είναι κατάλληλα για τις δεδομένες συνθήκες. Επειδή όμως τα έμβια όντα άρχισαν να έχουν ένστικτα και συναισθήματα, το αίσθημα της ανάγκης για επιβίωση καταγράφηκε στα γονίδιά τους και συγχρόνως ενίσχυσε τις πιθανότητες για επιβίωση.
Κι ερχόμαστε στους ανθρώπους που εκτός από τα ένστικτα και τα συναισθήματα έχουμε και τη σκέψη. Επιπλέον ο άνθρωπος είναι κοινωνικό \"ζώο\" οπότε επηρεάζεται πολύ από τη συμβίωσή του με τους άλλους. Κατά την άποψή μου οι έννοιες του καλού και του κακού δημιουργήθηκαν λόγω της ανάγκης για επιβίωση. Αυτά έχουν καταγραφεί μέσα μας ως πληροφορίες και ανάλογα νιώθουμε τα συναισθήματα. Η αναζήτηση της αγάπης, της ευτυχίας, της δημιουργίας, της προσωπικής εξέλιξης κ.α. έχουν ξεκινήσει όλα από το πρωταρχικό αίσθημα της ανάγκης για επιβίωση αλλά έχουν εμπλουτιστεί και ενδυναμωθεί στην πορεία από την αντίληψη του κοινωνικού συνόλου για αυτά, την επιβράβευση, το κατά πόσο ευχάριστα είναι για τον καθένα.
Το κοινωνικό σύνολο έχει δυναμική από μόνο του από τη στιγμή που οι σχέσεις μας μαζί του ορίζουν το πως νιώθουμε, το πως σκεφτόμαστε. Άρα δεν είναι άκυρο να πούμε ότι υπάρχει νόημα του κοινωνικού συνόλου, η εξέλιξη, η δημιουργία, η ευμάρεια των μελών του.
Και μετά ο κάθε άνθρωπος μπορεί να θέσει το δικό του νόημα. Δεν είναι ανάγκη να μας το έχει εμφυτεύσει κάποιος για να υπάρχει, είναι αυτό που μας κάνει να νιώθουμε καλά. Κάποιος μπορεί να νιώθει καλά με το να βοηθάει τους συνανθρώπους του, να σώσει τον κόσμο, να γίνει πλούσιος. Αυτό είναι το δικό του νόημα.
Γιατί ζούμε; Γιατί έχουμε αυτή την ευκαιρία. Το πως θα χρησιμοποιήσει ο καθένας τη ζωή του είναι δικό του θέμα. Θέλει να νιώθει καλά, θα επιδιώξει αυτά που τον κάνουν να νιώθει καλά.
Το ότι επηρεαζόμαστε από ένα σωρό σκέψεις, χημικές διεργασίες, κοινωνικά δεδομένα, πληροφορίες, εμπειρίες κλπ το κάνει πολύπλοκο.

Aphelia μου είναι σαφής η εικόνα που έχεις στο μυαλό σου ! Απλά θα σου κάνω μερικές ερωτήσεις και μου απαντάς αν θέλεις μονολεκτικά.

Με άλλα λόγια ο άνθρωπος δημιούργηθηκε μεσο μιας εξελικτικής πορείας προς την επιβίωση?

Δεν έχει ψυχή , δηλ δεν έχει κάποια \'\'συμπαντική ή θεική\'\' πνοή μέσα του οπότε ο θάνατος σημαίνει ολοκληρωτικός θάνατος ?

Είμαι τελικά ελεύθερος να επιλέξω το νόημα που θέλω στη ζωή μου, οταν σαν κοινωνικό ον νιώθω οτι πρέπει να ακολουθήσω κάποια κοινωνική τάση?
Ισως βέβαια να έχω μικρές ελευθερίες αλλά σε βασικά ζητήματα η κοινωνία παίζει καθοριστικό ρόλο!

Η ανάγκη μας για νόημα , ιδανικά και αξίες δημιουργήθηκε και αυτή μέσα απο την εξελικτική μας πορεία και την κοινωνική μας υπόσταση ?

Φαντάζομαι τις απαντήσεις σου ! Καταλαβαίνω το κενό που αφήνει μια θεώρηση ανυπαρξίας του Θεού αλλα απο μεριάς μου υπάρχει και ο φόβος οτι μπορεί να κάνω λάθος και να υπάρχει συμπαντικό νόημα το οποίο αν δεν συνειδητοποιήσω θα έχω πορευτεί λάθος με μη αντιστρέψιμες διαδικασίες !! Αναρρωτιέμαι πως είναι να είσαι σίγουρος οτι δεν υπάρχει Θεός και συμπαντικό νόημα ! Σίγουρος όμως !

Quote:

---

Originally posted by Kleiw
1. Με άλλα λόγια ο άνθρωπος δημιούργηθηκε μεσο μιας εξελικτικής πορείας προς την επιβίωση?

2. Δεν έχει ψυχή , δηλ δεν έχει κάποια \'\'συμπαντική ή θεική\'\' πνοή μέσα του οπότε ο θάνατος σημαίνει ολοκληρωτικός θάνατος ?

3. Είμαι τελικά ελεύθερος να επιλέξω το νόημα που θέλω στη ζωή μου, οταν σαν κοινωνικό ον νιώθω οτι πρέπει να ακολουθήσω κάποια κοινωνική τάση?

3β. Ισως βέβαια να έχω μικρές ελευθερίες αλλά σε βασικά ζητήματα η κοινωνία παίζει καθοριστικό ρόλο!

4. Η ανάγκη μας για νόημα , ιδανικά και αξίες δημιουργήθηκε και αυτή μέσα απο την εξελικτική μας πορεία και την κοινωνική μας υπόσταση ?

5. απο μεριάς μου υπάρχει και ο φόβος οτι μπορεί να κάνω λάθος και να υπάρχει συμπαντικό νόημα το οποίο αν δεν συνειδητοποιήσω θα έχω πορευτεί λάθος με μη αντιστρέψιμες διαδικασίες !! Αναρρωτιέμαι πως είναι να είσαι σίγουρος οτι δεν υπάρχει Θεός και συμπαντικό νόημα ! Σίγουρος όμως !

---

1. Ναι

2. Οχι, δεν εχει. Ναι, ολοκληρωτικος θανατος.

3. Εισαι δημιουργημα της κοινωνιας, μα η κοινωνια δεν ειναι μονοδιαστατη. Υπαρχουν κενα κι αντιφασεις στις απαιτησεις της απο εσενα. Αυτο σημαινει πως δεν εισαι ακριβες αντιγραφο- μπορεις να αυτονομηθεις κ να επιλεξεις να γινεισ- σχετικα- αυτοφωτη

3β. Ο βαθμος ελευθεριας ειναι εν μερει κοινωνικα κι εν μερει ατομικα προσδιοριζμενος

4. Ναι

5. Μεγαλυτερο ξοδεμα της ζωης θα ηταν μια ζωη να ψαχνεις για το νοημα. Δες τι θελεις κ φροντισε να το ζησεις. Ολα ταλλα ειναι μεγαλα λογια κ προφασεις.

Εϊναι περίεργο, αλλά οι απόψεις μου για διάφορα ζητήματα νομίζω ότι φαίνονται αντιφατικές στους άλλους.

Ναι, ο άνθρωπος δημιουργήθηκε μέσω μιας εξελικτικής πορείας προς την επιβίωση.
Ναι, για μένα υπάρχει ψυχή αλλά ίσως όχι με την έννοια που της δίνουμε συνήθως. Πιστεύω ότι η ενέργεια δε χάνεται αλλά προχωράει την πορεία της με άλλη μορφή. Το αν αυτή η μορφή έχει συναίσθηση της ύπαρξής της δε το γνωρίζω. Η δημιουργία στο σύμπαν αφήνει τα σημάδια της. Δεν αποκλείω παράλληλα σύμπαντα, διαφορετικά επίπεδα κλπ. Οι απόψεις μου έχουν διαμορφωθεί για το συγκεκριμένο επίπεδο και σύμπαν που ζούμε και έχουμε αντίληψη επ\'αυτού.
Παραπάνω σκέψεις που μου αρέσει να τις πιστεύω αλλά δεν έχω ενδείξεις για αυτές είναι ότι η ενέργεια μας που δε χάνεται με το θάνατό μας επηρεάζεται από το βάρος των συναισθημάτων μας και της ζωής μας ως άνθρωποι. Επηρεάζεται δηλαδή από οποιαδήποτε μορφή παίρνει. Ότι η έννοια της δημιουργίας στο σύμπαν, της συνέχισης (και που στα έμβια όντα εκδηλώνεται ως επιβίωση) έχουν σχηματίσει κάποιες βασικές αρχές καλού και κακού.

Δεν είναι μόνο ότι η κοινωνία παίζει καθοριστικό ρόλο, είναι ότι οι σκέψεις σου, τα συναισθήματά σου, τα ένστικτά σου έχουν ήδη κάποια καθορισμένα πράγματα μέσα σου. Είσαι όσο ελεύθερος νιώθεις εσύ ότι είσαι. Η ελευθερία έχει σημασία έτσι κι αλλιώς γιατί εκδηλώνεται ως ανάγκη μέσα μας και από κάπου έχει διαμορφωθεί. Οι μελισσούλες που έχουν μια προκαθορισμένη πορεία ζωής λες να νιώθουν την ανάγκη για ελευθερία;

Ναι. Έχουμε επιπλέον την εμπειρία ότι όλα από κάπου δημιουργούνται και δε μας κάθεται καλά αν αυτό δεν ισχύει για το σύμπαν.

Αυτά που ανέφερα πιο πάνω περί ψυχής με βοηθάνε εμένα να πορεύομαι γιατί συμμορφώνομαι κατά κάποιο τρόπο με κάποιες αρχές. Όπως είπα όμως είναι καθαρά οι απόψεις μου, αυτές που έχω διαμορφώσει για να μπορέσω να ανταπεξέλθω στα ερωτήματά μου. Από τη στιγμή που δεν αντιφάσκουν με τις γνώσεις μου, δε μου δημιουργούν πρόβλημα για περαιτέρω αναζήτηση. Δε μπορώ να είμαι σίγουρη, πιστεύω ότι δεν υπάρχει τρόπος κιόλας για να σιγουρευτώ.

Ενδιαφέρον ! :)

Aphelia και εγώ αφήνω το ενδεχόμενο να υπάρχει κάτι παραπάνω ανοικτό .......... με είχε βοηθήσει και πολύ στο θάνατο του πατέρα μου !

Kanenas με εκπλήσει η σιγουριά σου ! Και γιατί είναι ξόδεμα να ψάχνεις για το νόημα και δεν είναι ξόδεμα όλα τα υπόλοιπα που κάνουμε καθημερινά ? Την ζωή την ζείς με ποικίλους τρόπους ! Αλλα και να μην την ζήσεις και περάσεις νωρίτερα στην ανυπαρξία, τί έγινε ? (απο τη στιγμή που δεν υπάρχει ψυχή δεν θα αισθάνεσαι τίποτα μετα, άρα δεν θα μπορείς να μετανοιώσεις για οτι έκανες ή δεν έκανες) Σε ευχαριστώ πάντως για τις απαντήσεις !

Καλη νύχτα !

Quote:

---

Originally posted by Kleiw
Kanenas με εκπλήσει η σιγουριά σου !
1. Και γιατί είναι ξόδεμα να ψάχνεις για το νόημα και δεν είναι ξόδεμα όλα τα υπόλοιπα που κάνουμε καθημερινά ? Την ζωή την ζείς με ποικίλους τρόπους !

2. Αλλα και να μην την ζήσεις και περάσεις νωρίτερα στην ανυπαρξία, τί έγινε ? (απο τη στιγμή που δεν υπάρχει ψυχή δεν θα αισθάνεσαι τίποτα μετα, άρα δεν θα μπορείς να μετανοιώσεις για οτι έκανες ή δεν έκανες)

---

Κι εμενα.

1. Ο,τιδηποτε αληθινο δεν ειναι ξοδεμα. Αρκει να το ζεις- οχι να το διαολογιζεσαι.

2. Απολυτως τπτ δεν εγινε. Αυτο ειναι το προβλημα. Μπορουσες να κανεις κατι με τη ζωης σου, δεν το επραξες κ τωρα πια δεν προκειται να υπαρξει καμια επανορθωση.

παντως αυτη η ζωη που ζουμε με εχει κανει να μην θελω να πιστευω σε καμια μεταθανατια
αρκειιιιιιιιιιι!!!!!!!

εγω ζω , γιατι εαν δεν ζουσα πολλοι απο τους φιλους γνωστους θα ηταν πολυ δυστιχισμενοι , που τους προφερω το γελοιο στα χειλη τους απλοχερα και ενα χαμογελο να φτανει στα αυτια λες και εχουν κανει λιφτινγ..

Η αντίληψη για τη ζωή καθορίζει και τις πράξεις μας. Εάν υποθέσουμε πως η μεγαλύτερη δημιουργία του ανθρώπου είναι ο η το (βάλτε όποια σειρά θέλετε :)) ανώτερο είναι κατανοητό πως η κατάρριψη της δημιουργίας αυτής είναι και η μεγαλύτερη δικαιολογία για την αντίστροφη πορεία απο αυτήν της δημιουργίας.

Στο οτι η αντίληψη για τη ζωή επηρεάζει τις πράξεις μας θα συμφωνήσω ! Δεν τις καθορίζει ακριβώς, διότί επηρεαζόμαστε απο πολλά πράγματα ! Μην ξεχνάς οτι υπάρχουν πολλοί θρησκευόμενοι ανθρωποι , που πιστεύουν οτι πράττουν σύμφωνα με το λόγο του Θεού, αλλά δεν το κάνουν !

Την δεύτερη πρόταση σου δεν την κατανόησα πλήρως !

Το διατύπωσα γενικευμένα και ίσως να μην βγαίνει ξεκάθαρο νόημα.

Σχετικά με την ύπαρξη μιας ανώτερης πνευματικής δύναμης (θεός) έως την ύπαρξη μιας δύναμης ερχόμενης απο τον άνθρωπο (μηχανή) θέτουμε ερωτήματα με βάση την επιρροή εξουσίας πάνω στον άνθρωπο (υπάρχει και μια ενδιαφέρον κοινωνική προσέγγιση μεταμοντερνισμού αν θες να διαβάσεις http://en.wikipedia.org/wiki/Postmodernism). Αυτό που διατύπωσα ως προσωπική άποψη είναι το συμπέρασμα της πράξης με κριτήριο την γνώση. Έχουμε πόδια -- περπατάμε, έχουμε ρόδες (αυτοκίνητο) ----τσουλάμε, έχουμε φτερά (αεροπλάνο)----- πετάμε. Με το ίδιο κριτήριο σκέπτομαι: έχουμε δημιουργό άρα δημιουργούμε.

Υπάρχει ζωή πρίν τον θάνατο;

Γνωστό το ερώτημα αλλά μάλλον δεν θα απαντηθεί ποτέ, τουλάχιστον γενικά.

Είναι για τον καθένα μας μια προσωπική ερώτηση-πρόκληση...

Quote:

---

Originally posted by Andy
Υπάρχει ζωή πρίν τον θάνατο;

---

οσο υπαρχει και μετα.
Και αυτο ειναι 100% σιγουρο....

Αν θεωρείς οτι δεν υπάρχει ζωή μετά το θάνατο, τότε η μόνη ζωή που υπάρχει είναι η πριν (αυτή που βιώνουμε τώρα)

Οπότε, σωθήκαμε..

Διαγράφω το μηνυμα γιατι είπα ασυναρτησίες. Δεν θέλω να απαντήσω στο ερώτημα γαιτί η αλήθεια είναι πιο σκληρή απο την φαντασία. Σας είπα ένα λόγο για να ζούμε αλλα το τι κάνουμε μετά τη ζωή δεν έχει τόση σημασία όσο έχει το τι κάνουμε όσο ζούμε.

Ζουμε γιατι ειναι στα γονιδια μας να ζησουμε...αλλιως δεν θα υπηρχαμε.Το ενστικτο της επιβιωσης.
Και μιας και ζουμε ας περασουμε οσο το δυνατον καλυτερα:)

Και τι διαμορφώνει την ηθική σου keep_walking ? Ποιός είναι ο δίκος σου τρόπος ζωής ?

Περνάω όσο το δυνατόν καλύτερα ! Τί σημαίνει ?