να ζει κανείς ή να μη ζει?

γεια σας..έχω να δηλώσω ότι πεθαίνω από βαρεμάρα..και θέλω να σας ρωτήσω τι κάνετε εσείς για να μη βαριέστε..
επίσης έχω να δηλώσω ότι έχω δοκιμάσει να καταπιαστώ με αρκετά πράγματα αλλά όλα τα παρατάω..πχ ζωγραφική,πλέξιμο,μαγειρικ ή,διάβασμα βιβλίου..
δε με γεμίζει τπτ και δε βρίσκω και το λόγο για να ασχοληθώ με κάτι..προτιμώ να χαζεύω..
αισθάνομαι ότι τα έχω όλα λυμένα και έτοιμα από τον πατέρα μου και δεν έχω κίνητρο να παλέψω για τπτ..
βέβαια ξέρω ότι δεν θα υπάρχει για πάντα ο πατέρας μου αλλά φαίνεται αυτό δε με συγκινεί για να εξασφαλίσω το μέλλον μου μαθαίνοντας να κάνω κάτι ώστε αργότερα να μπορώ να επιβιώσω μόνη μου..
ώρες ώρες σκέφτομαι να φύγω απ'το σπίτι (δλδ πολλές ώρες το σκέφτομαι αυτό)μην έχοντας τπτ και να βρεθώ στο δρόμο για να αισθανθώ την ανάγκη να παλέψω μόνη μου για να επιβιώσω και να αποκτήσει έτσι κάποιο νόημα η ζωή μου..
έχει βρεθεί κανείς άλλος στη θέση μου?σκέφτομαι κάτι λάθος?μην με κοροϊδέψετε..
επίσης απορώ που όλα τα νέα παιδιά κάνουν ό,τι μπορούν για να αποκτήσουν εφόδια και να δουλέψουν ενώ τα έχουν όλα έτοιμα κι εκείνα από τους γονείς,οι οποίοι είναι υπεύθυνοι που έφεραν στον κόσμο τα παιδιά τους,χωρίς μάλιστα να τα ρωτήσουν αν θέλουν να γεννηθούν,που κατά πάσα πιθανότητα δεν θα ήθελαν να ζήσουν αυτή την τιμωρία που λέγεται ζωή,οπότε είναι υποχρεωμένοι να τα φροντίζουν μέχρι να πεθάνουν(οι γονείς)..
Αλλά τα παιδιά τι κάνουν?κάνουν τα πάντα για να φύγουν απ'το σπίτι και να δημιουργήσουν δική τους οικογένεια δλδ να διαιωνίσουν τη δυστυχία φέρνοντας καινούργια παιδιά στον κόσμο..και δουλεύουν για να θρέψουν την οικογένεια και τραβάν ένα σωρό δυσκολίες και ταλαιπωρίες για ποιο λόγο?γιατί είναι μαζόχες δε βρίσκω άλλη εξήγηση..
Όλοι όσοι γίνονται γονείς είναι υπεύθυνοι που διαιωνίζεται ο άνθρωπος..θα ήταν καλύτερα να μην υπήρχαμε..πότε θα το καταλάβει αυτό ο άνθρωπος?
σκέφτομαι κάτι λάθος?
μήπως άμα δε βαριόμουνα δεν θα ήμουν τόσο απαισιόδοξη?

καλά είσαι απίστευτη, απ ότι κατάλαβα είσαι γυναίκα. μου αρέσει που το προσωπικό σου βίωμα το γενικεύεις ότι όλοι αισθάνονται έτσι. κι εγώ απορώ με την τόλμη να κάνουν παιδί ειδικά σε τόσο δύσκολες εποχές, αλλά κατά βάθος τους θαυμάζω! το ότι εγώ έχω αποφασίσει ότι δεν θέλω να διαιωνίσω τα γονίδια μου δεν σημαίνει ότι η ζωη δεν πρέπει να προχωράει

το να φέρεις ένα παιδί στον κόσμο συνεπάγεται απίστευτες θυσίες, είναι μια πράξη αυτοθυσίας γι αυτό και η θρησκεία μας έχει αναγάγει τη μητρότητα σε αγιοσύνη με την Παναγία κτλ. καλό είναι να το ξέρεις αυτό πριν μείνεις κατά λαθος έγγυος και φέρεις κάποιον στον κόσμο. είναι κάτι που δεν σου μαθαίνει κανένα σχολείο, ούτε στην οικογένεια λέγεται πολλές φορές. Εγώ έχω βαρεθεί αυτούς που με κοιτάνε σαν ούφο όταν λέω ότι δεν θέλω να γίνω μάνα, για τους προσωπικούς μου λόγους.

Quote:

---

το να φέρεις ένα παιδί στον κόσμο συνεπάγεται απίστευτες θυσίες, είναι μια πράξη αυτοθυσίας γι αυτό και η θρησκεία μας έχει αναγάγει τη μητρότητα σε αγιοσύνη με την Παναγία

---

δλδ η μητρότητα είναι ένας δρόμος για να γίνει κανείς άγιος..
τέλος πάντων εγώ άλλο θέλω να πω..
θέλω να πω πως όλα αυτά είναι σκέτο βάσανο,όλη η ζωή είναι ένα βάσανο και πως θα'ταν καλύτερα να μην υπήρχε..αν δεν υπήρχε η ζωή δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να παιδευόμαστε για να αγιάσουμε όπως λες κι εσύ..δεν θα υπήρχε τπτ..γιατί να ταλαιπωρούμαστε?
γιατί να υπάρχει η ανάγκη να κάνουμε θυσίες δλδ?
το να κάνει κανείς θυσίες το θεωρούμε κάτι το δύσκολο και ως εκ τούτου και ηρωικό..είναι ο δύσκολος δρόμος..
γιατί να υπάρχει η ανάγκη να αποδεικνύουμε συνεχώς με τις πράξεις μας ότι είμαστε κάτι καλύτερο από αυτό που είμαστε όλοι πραγματικά?
για μένα όλοι οι άνθρωποι είναι ίδιοι..απλά κάποιοι φαίνονται καλύτεροι γιατί είναι πιο αισιόδοξοι αλλά πάνω κάτω όλοι τα ίδια είμαστε..
πιστεύω πως όσοι ερχόμαστε στη ζωή ερχόμαστε για να τιμωρηθούμε για κάποιο λόγο..
και τιμωρούμαστε είτε με το να μας κάνουν άλλοι να πονούμε είτε να πονάμε από μόνοι μας και να παιδευόμαστε χωρίς λόγο από την κακή τη φύση μας..

Quote:

---

Originally Posted by favvel

δλδ η μητρότητα είναι ένας δρόμος για να γίνει κανείς άγιος..

---

Με αυτη την λογικη δεν θα υπηρχαν μητερες που ειναι αναξιες να μεγαλωνουν παιδια ...

Quote:

---

Originally Posted by favvel

θέλω να πω πως όλα αυτά είναι σκέτο βάσανο,όλη η ζωή είναι ένα βάσανο και πως θα'ταν καλύτερα να μην υπήρχε..αν δεν υπήρχε η ζωή δεν θα υπήρχε κανένας λόγος να παιδευόμαστε για να αγιάσουμε όπως λες κι εσύ..δεν θα υπήρχε τπτ..γιατί να ταλαιπωρούμαστε?

---

Σαν βασανο τα βλεπεις εσυ , υπαρχουν και ανθρωποι που απολαμβανουν την ζωη ακομα και αν πρεπει να αντιμετωπισουν δυσκολιες.


Favvel , το προβλημα σου ειναι οτι δεν εχεις βρει τι σου φταει ... Και ακριβως επειδη δεν εχεις βρει τι σου φταει προσπαθεις να τα φορτωσεις ολα στην κακη μοιρα ή στην κακη ανθρωποτητα και δημιουργεις θεωριες περι ματαιοτητας των παντων , αρα καλως δεν μπορεις να αλλαξεις την ζωη σου και καλως δεν την αλλαζεις .
Αντι να μεμψιμοιρεις , βρες τι σου φταει , προσπαθησε να καλυψεις τα κενα σου και ελπιζω μια μερα να μπορεσεις να ισορροπησεις.

Για κάποιο λόγο και εγώ έτσι αισθάνομαι...νιώθω καλύτερα που υπάρχουν και άλλοι άνθρωποι που σκέφτονται το ίδιο με μένα...
με τη μόνη διαφορά ότι εγώ βρίσκω ενδιαφέροντα στη ζωή μου και προσπαθώ με όποιο μέσο να προσεγγίζω την ευτυχία-είναι δύσκολο μεν αλλά αυτή είναι η ζωή...ούτε εμένα μου αρέσει να κάνω παιδιά-γιατί πραγματικά δεν βρίσκω το λόγο,εύχομαι να μην είναι αργά άμα αλλάξω γνώμη-νομίζω ότι κάτι σου φταίει αλλά δεν ξέρεις τι....ψάξε να το βρεις και μετα μπορεί να νιώσεις καλύτερα...φίλους δεν έχεις; φίλο; εργασία; χόμπι;
Τίποτα απ'όλα αυτά;

Επίσης για σένα.......................................... ..............................

https://www.youtube.com/watch?v=5NqkfhPtkWk

χεχε γέλασα με το βιντεάκι!πολύ ωραίο!κρίμα που όλοι οι ηθοποιοί δεν είναι σαν αυτούς να σε κάνουν να γελάς!έχουν πηγαίο ταλέντο!και οι ίδιοι νομίζω ότι καταλαβαίνουν ότι είναι αστείοι γι'αυτό χαίρονται που μπορούν και κάνουν τον κόσμο από κάτω να γελάει!
στο θέμα μας τώρα..

Quote:

---

φίλους δεν έχεις; φίλο; εργασία; χόμπι;

---

φίλες μου έχουν απομείνει μόνο δύο..φίλο δεν έχω..όσον αφορά την εργασία κάτι πάω να παλέψω να κάνω τώρα..και χόμπι δεν έχω..προτιμώ τον ελεύθερο χρόνο μου είτε να βγαίνω καμιά βόλτα να ξεσκάω είτε να κάθομαι σπίτι να λέω χαζομάρες και να γελάω με τη μητέρα μου είτε να κάνω καμιά δουλειά του σπιτιού που εντάξει δεν θεωρείται χόμπι,είτε να χαζεύω στο ίντερνετ..
πάντως κι εγώ χαίρομαι που σκεφτόμαστε το ίδιο..

Quote:

---

Με αυτη την λογικη δεν θα υπηρχαν μητερες που ειναι αναξιες να μεγαλωνουν παιδια ...

---

ναι αυτό το σκέφτηκα κι εγώ και είπα να το γράψω σαν απάντηση στην child..
αυτό που πρέπει να έχει μια γυναίκα κι ένας άντρας για να γίνουν γονείς δεν είναι η ερωτική έλξη..δυστυχώς αυτή υπάρχει γιατί αλλιώς δεν μπορεί να βγει το παιδί..
η ερωτική έλξη των γονιών δε βοηθάει σε τπτ το παιδί να μεγαλώσει σωστά..
αυτό που πρέπει να έχουν είναι να αγαπάνε τους ανθρώπους και τη ζωή γενικότερα,να είναι δραστήριοι και δημιουργικοί για να τα εμφυσήσουν όλα αυτά στο παιδί μετά..
Και κάπου είχα διαβάσει πως η ερωτική επαφή δεν ήταν στα σχέδια του θεού για τον άνθρωπο..
γι'αυτό και οι μοναχοί απέχουν απ'αυτήν γιατί θέλουν να πλησιάσουν πιο πολύ το θεό..
και έλεγε σ'αυτό το blog(χριστιανικό ήτανε δεν θυμάμαι ποιο όμως)ότι ο θεός έτσι κι αλλιώς θα έβρισκε τρόπο να πολλαπλασιαστεί ο άνθρωπος και χωρίς την ερωτική επαφή,κατά τον ίδιο τρόπο που απ'τον Αδάμ έπλασε την Εύα..
βέβαια δεν τα πολυπιστεύω όλα αυτά γιατί αν ήταν έτσι δεν θα είχε πλάσει τον άντρα με αυτόν τον τρόπο ώστε να συμπληρώνει τη γυναίκα(στο ερωτικό κομμάτι)..

Quote:

---

Αντι να μεμψιμοιρεις , βρες τι σου φταει , προσπαθησε να καλυψεις τα κενα σου και ελπιζω μια μερα να μπορεσεις να ισορροπησεις.

---

έχεις ένα δίκιο σ'αυτό..κάποια στιγμή στη ζωή μου γύρισε το κουμπί και άρχισα να σκέφτομαι ανάποδα,στραβά με τρόπο που δεν προάγει τη ζωή..και είναι τώρα αρκετά χρόνια που έχουν περάσει και δεν έχω αλλάξει..είμαι μες στην άρνηση για τα πάντα..και είμαι αμετανόητη..
ξέρω τι μου φταίει δλδ αλλά δεν θέλω να το αλλάξω αυτό είναι το πρόβλημά μου..

δεν απέχεις πολύ από το δικό μου τρόπο σκέψης, κάτι σαν μηδενισμό, αν και στη δική μου περίπτωση ξεκινάει νομίζω από ...........νοητικά θέματα, έχω πλάσει μια ιστορία ότι εγώ δεν είμαι για πολλά πολλά, κάτι όμως που αποδεικνύεται και από την ίδια μου τη ζωή δηλ. απόρριψη από φίλους, από δουλειές. Σπούδασα ψυχολογία γιατί από μικρή ένοιωθα αυτό το διαφορετικό και πάντα έλπιζα ότι θα με βοηθούσε αλλά τίποτα τέτοιο δεν έγινε, ίσως γιατί ο τομέας ήταν τελείως διαφορετικός από αυτό που λέμε αυτογνωσία. Τέλως πάντων, πιστεύω ότι όλα ξεκινάνε από τις νοητικές ικανότητες, αν πιστέψεις όπως εγώ ότι δεν τις έχεις σταδιακά οδηγείσαι στο αδιέξοδο. Το μόνο καλό από την ιστορία αυτή είναι ότι μετράς πια τις δυνάμεις σου και εγώ έχω καταλήξει ότι παιδιά με την καμία δεν θέλω και δεν πρέπει να κανω, γιατί βάζω μέσα και το γονιδιακό θέμα δηλ. ότι δεν έχω καλά γονίδια να διαιωνίσω, οπότε κάθομαι στα αυγά μου. Φυσικά και ο κόσμος πρέπει όμως να προχωράει και χαίρομαι που η ανάγκη μητρότητας είναι πολλές φορές πάνω από τη λογική, πολλοί γίνονται γονείς χωρίς να έχουν φιλοσοφήσει όλα τα παραπάνω. Σε όλα αυτά δεν δίνω καμια χριστιανική χροιά, απλά είναι νόμος της φύσης ότι η ζωή πάει μπροστά.

Quote:

---

Originally Posted by favvel

χεχε γέλασα με το βιντεάκι!πολύ ωραίο!κρίμα που όλοι οι ηθοποιοί δεν είναι σαν αυτούς να σε κάνουν να γελάς!έχουν πηγαίο ταλέντο!και οι ίδιοι νομίζω ότι καταλαβαίνουν ότι είναι αστείοι γι'αυτό χαίρονται που μπορούν και κάνουν τον κόσμο από κάτω να γελάει!
στο θέμα μας τώρα..

φίλες μου έχουν απομείνει μόνο δύο..φίλο δεν έχω..όσον αφορά την εργασία κάτι πάω να παλέψω να κάνω τώρα..και χόμπι δεν έχω..προτιμώ τον ελεύθερο χρόνο μου είτε να βγαίνω καμιά βόλτα να ξεσκάω είτε να κάθομαι σπίτι να λέω χαζομάρες και να γελάω με τη μητέρα μου είτε να κάνω καμιά δουλειά του σπιτιού που εντάξει δεν θεωρείται χόμπι,είτε να χαζεύω στο ίντερνετ..
πάντως κι εγώ χαίρομαι που σκεφτόμαστε το ίδιο..


ναι αυτό το σκέφτηκα κι εγώ και είπα να το γράψω σαν απάντηση στην child..
αυτό που πρέπει να έχει μια γυναίκα κι ένας άντρας για να γίνουν γονείς δεν είναι η ερωτική έλξη..δυστυχώς αυτή υπάρχει γιατί αλλιώς δεν μπορεί να βγει το παιδί..
η ερωτική έλξη των γονιών δε βοηθάει σε τπτ το παιδί να μεγαλώσει σωστά..
αυτό που πρέπει να έχουν είναι να αγαπάνε τους ανθρώπους και τη ζωή γενικότερα,να είναι δραστήριοι και δημιουργικοί για να τα εμφυσήσουν όλα αυτά στο παιδί μετά..
Και κάπου είχα διαβάσει πως η ερωτική επαφή δεν ήταν στα σχέδια του θεού για τον άνθρωπο..
γι'αυτό και οι μοναχοί απέχουν απ'αυτήν γιατί θέλουν να πλησιάσουν πιο πολύ το θεό..
και έλεγε σ'αυτό το blog(χριστιανικό ήτανε δεν θυμάμαι ποιο όμως)ότι ο θεός έτσι κι αλλιώς θα έβρισκε τρόπο να πολλαπλασιαστεί ο άνθρωπος και χωρίς την ερωτική επαφή,κατά τον ίδιο τρόπο που απ'τον Αδάμ έπλασε την Εύα..
βέβαια δεν τα πολυπιστεύω όλα αυτά γιατί αν ήταν έτσι δεν θα είχε πλάσει τον άντρα με αυτόν τον τρόπο ώστε να συμπληρώνει τη γυναίκα(στο ερωτικό κομμάτι)..


έχεις ένα δίκιο σ'αυτό..κάποια στιγμή στη ζωή μου γύρισε το κουμπί και άρχισα να σκέφτομαι ανάποδα,στραβά με τρόπο που δεν προάγει τη ζωή..και είναι τώρα αρκετά χρόνια που έχουν περάσει και δεν έχω αλλάξει..είμαι μες στην άρνηση για τα πάντα..και είμαι αμετανόητη..
ξέρω τι μου φταίει δλδ αλλά δεν θέλω να το αλλάξω αυτό είναι το πρόβλημά μου..

---

θέλω να σε ρωτήσω τί έγινε και άλλαξε το κουμπί, δηλ.πριν προσπαθούσες; πχ εγώ πάντα την πάλευα με δουλειές και γνωριμίες αλλά πάντα με λάθος τρόπο. Η τελευταία μου σχέση ήταν από ίντερνετ, από γνωστό site που όλοι μπαίνουν μόνο για σεξ, κάτι που εγώ βέβαια αγνοούσα, χαχα

Οπως το βλεπει ο καθενας. Προσωπικα δεν θελω να δημιουργησω οικογενεια , αλλα ειμαι σχετικα ευτυχισμενος θα ελεγα , εχω ενα σωρο ενασχολησεις που δεν μου φτανει το 24ωρο (αν και πολλες φορες βρισκομαι στη φαση του "βαριεμαι") και θα ελεγα οτι παραειμαι αισιοδοξος ... τοσο που λεω μηπως αεροβατω και ονειροπολω?

Τεσπα, ο καθενας εχει τη δικη του φιλοσοφια , τους δικους του στοχους , ο καθενας το βιολι του που λεμε:)

Σαν συμβουλη να πω κατι απλοϊκο : "Τρωγοντας ερχεται η ορεξη" δηλαδη κανε βουτιες σε διαφορες ενασχολησεις , ποτε δεν ξερεις σε ποια ,θα "αγκιστρωθεις" και δεν θα ξεκολλας:)

Quote:

---

δεν απέχεις πολύ από το δικό μου τρόπο σκέψης, κάτι σαν μηδενισμό, αν και στη δική μου περίπτωση ξεκινάει νομίζω από ...........νοητικά θέματα, έχω πλάσει μια ιστορία ότι εγώ δεν είμαι για πολλά πολλά, κάτι όμως που αποδεικνύεται και από την ίδια μου τη ζωή δηλ. απόρριψη από φίλους, από δουλειές. Σπούδασα ψυχολογία γιατί από μικρή ένοιωθα αυτό το διαφορετικό και πάντα έλπιζα ότι θα με βοηθούσε αλλά τίποτα τέτοιο δεν έγινε, ίσως γιατί ο τομέας ήταν τελείως διαφορετικός από αυτό που λέμε αυτογνωσία. Τέλως πάντων, πιστεύω ότι όλα ξεκινάνε από τις νοητικές ικανότητες, αν πιστέψεις όπως εγώ ότι δεν τις έχεις σταδιακά οδηγείσαι στο αδιέξοδο. Το μόνο καλό από την ιστορία αυτή είναι ότι μετράς πια τις δυνάμεις σου και εγώ έχω καταλήξει ότι παιδιά με την καμία δεν θέλω και δεν πρέπει να κανω, γιατί βάζω μέσα και το γονιδιακό θέμα δηλ. ότι δεν έχω καλά γονίδια να διαιωνίσω, οπότε κάθομαι στα αυγά μου. Φυσικά και ο κόσμος πρέπει όμως να προχωράει και χαίρομαι που η ανάγκη μητρότητας είναι πολλές φορές πάνω από τη λογική, πολλοί γίνονται γονείς χωρίς να έχουν φιλοσοφήσει όλα τα παραπάνω. Σε όλα αυτά δεν δίνω καμια χριστιανική χροιά, απλά είναι νόμος της φύσης ότι η ζωή πάει μπροστά.

---

CHILD νομίζω σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο,μόνο που αν σκέφτονταν όλοι έτσι κανείς δεν θα έκανε παιδιά γιατί κανείς δεν είναι τέλειος και βλέποντας ο καθένας την ανεπάρκειά του και τις ελλείψεις του δεν θα ήθελε να κάνει παιδί για να μην έχει και το παιδί του τα ίδια σκάρτα γονίδια με αυτόν..
Το συμπέρασμα που βγάζω είναι πως είτε όλοι όσοι κάνουν παιδιά δεν έχουν αυτογνωσία,δεν αντιλαμβάνονται τις ελλείψεις τους είτε τις αντιλαμβάνονται αλλά τις παραβλέπουν και φέρνουν παιδιά στον κόσμο χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες δλδ δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη της πράξης τους..
Γίνονται πολλά λάθη απ'τους γονείς και τα πληρώνουν τα παιδιά..
Ξέρω μία κυρία που στα 40 της αποφάσισε να κάνει παιδί γιατί πιο πριν δεν είχε βρει κάποιον άντρα ή δεν ξέρω για ποιον άλλο λόγο..και το παιδάκι έχει βγει προβληματικό..
Καλά όχι ότι εμείς όλοι οι υπόλοιποι είμαστε η χαρά της υγείας αλλά αυτό θα αντιμετωπίσει στη ζωή του ακόμα πιο πολλές δυσκολίες..

Quote:

---

θέλω να σε ρωτήσω τί έγινε και άλλαξε το κουμπί, δηλ.πριν προσπαθούσες; πχ εγώ πάντα την πάλευα με δουλειές και γνωριμίες αλλά πάντα με λάθος τρόπο. Η τελευταία μου σχέση ήταν από ίντερνετ, από γνωστό site που όλοι μπαίνουν μόνο για σεξ, κάτι που εγώ βέβαια αγνοούσα, χαχα

---

βασικά το κουμπί άλλαξε στην γ'λυκείου,πάνε αρκετά χρόνια..τότε κάτι μ'έπιασε και ενώ όλα τα χρόνια του σχολείου διάβαζα κανονικά για κάποιο λόγο εκείνη τη χρονιά δεν ήθελα να διαβάσω..αντέδρασα..λογικά ήταν υπερβολικό άγχος για τις πανελλήνιες τόσο που δεν είχα την ηρεμία να κάτσω κάτω να διαβάσω..
ήταν σαν να έκλεινα τα μάτια μπροστά στη δυσκολία που είχα να αντιμετωπίσω..ίσως μου είχαν φουσκώσει τα αυτιά τόσα χρόνια στο σχολείο με το πόσο δύσκολες και καθοριστικές είναι οι πανελλήνιες για τη ζωή μου,τόσο που όταν έφτασε η καθοριστική χρονιά ας πούμε εγώ να ακινητοποιηθώ από το φόβο μου..είναι όπως όταν παίρνεις μια τρομάρα και παγώνεις απ'το φόβο σου!κάτι τέτοιο έπαθα..
από τότε και στο εξής δεν έχω προσπαθήσει ουσιαστικά για τίποτα..πέρασα και κάποια χρόνια που είχα τα ψυχολογικά μου και ας πούμε είχα τη δικαιολογία που δεν προσπαθούσα αλλά πριν από δυο χρόνια σχεδόν έγινα καλά και συνεχίζω να κάνω τα ίδια που έκανα και όταν δεν ήμουνα καλά!αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω..
ο γιατρός μου λέει ότι μπορώ να κάνω τα πάντα αν το θελήσω κι εγώ έχω κολήσει στο ότι δεν θέλω να κάνω τπτ..

Quote:

---

Σαν συμβουλη να πω κατι απλοϊκο : "Τρωγοντας ερχεται η ορεξη" δηλαδη κανε βουτιες σε διαφορες ενασχολησεις , ποτε δεν ξερεις σε ποια ,θα "αγκιστρωθεις" και δεν θα ξεκολλας:)

---

δεν νομίζω ότι υπάρχει γενικά κάτι που να με κάνει να κολήσω..θα το παρατήσω για να αφοσιωθώ στο χάζεμα και να βυθιστώ στην ανία μου..μόνο η ανάγκη θα με κάνει να κυνηγήσω να κάνω κάτι..το αγώι ξυπνάει τον αγωγιάτη που λένε..πρέπει να κάνω κάτι να δημιουργήσω μια ανάγκη ώστε μετά να προσπαθήσω να βρω τρόπο να την καλύψω..

Quote:

---

Ξέρω μία κυρία που στα 40 της αποφάσισε να κάνει παιδί γιατί πιο πριν δεν είχε βρει κάποιον άντρα ή δεν ξέρω για ποιον άλλο λόγο..και το παιδάκι έχει βγει προβληματικό..

---

Γιατί έχει βγει προβληματικό;
Επειδή το έκανε στα 40;

Quote:

---

Originally Posted by favvel

CHILD νομίζω σκεφτόμαστε με τον ίδιο τρόπο,μόνο που αν σκέφτονταν όλοι έτσι κανείς δεν θα έκανε παιδιά γιατί κανείς δεν είναι τέλειος και βλέποντας ο καθένας την ανεπάρκειά του και τις ελλείψεις του δεν θα ήθελε να κάνει παιδί για να μην έχει και το παιδί του τα ίδια σκάρτα γονίδια με αυτόν..
Το συμπέρασμα που βγάζω είναι πως είτε όλοι όσοι κάνουν παιδιά δεν έχουν αυτογνωσία,δεν αντιλαμβάνονται τις ελλείψεις τους είτε τις αντιλαμβάνονται αλλά τις παραβλέπουν και φέρνουν παιδιά στον κόσμο χωρίς να υπολογίζουν τις συνέπειες δλδ δεν αναλαμβάνουν την ευθύνη της πράξης τους..
Γίνονται πολλά λάθη απ'τους γονείς και τα πληρώνουν τα παιδιά..
Ξέρω μία κυρία που στα 40 της αποφάσισε να κάνει παιδί γιατί πιο πριν δεν είχε βρει κάποιον άντρα ή δεν ξέρω για ποιον άλλο λόγο..και το παιδάκι έχει βγει προβληματικό..
Καλά όχι ότι εμείς όλοι οι υπόλοιποι είμαστε η χαρά της υγείας αλλά αυτό θα αντιμετωπίσει στη ζωή του ακόμα πιο πολλές δυσκολίες..


βασικά το κουμπί άλλαξε στην γ'λυκείου,πάνε αρκετά χρόνια..τότε κάτι μ'έπιασε και ενώ όλα τα χρόνια του σχολείου διάβαζα κανονικά για κάποιο λόγο εκείνη τη χρονιά δεν ήθελα να διαβάσω..αντέδρασα..λογικά ήταν υπερβολικό άγχος για τις πανελλήνιες τόσο που δεν είχα την ηρεμία να κάτσω κάτω να διαβάσω..
ήταν σαν να έκλεινα τα μάτια μπροστά στη δυσκολία που είχα να αντιμετωπίσω..ίσως μου είχαν φουσκώσει τα αυτιά τόσα χρόνια στο σχολείο με το πόσο δύσκολες και καθοριστικές είναι οι πανελλήνιες για τη ζωή μου,τόσο που όταν έφτασε η καθοριστική χρονιά ας πούμε εγώ να ακινητοποιηθώ από το φόβο μου..είναι όπως όταν παίρνεις μια τρομάρα και παγώνεις απ'το φόβο σου!κάτι τέτοιο έπαθα..
από τότε και στο εξής δεν έχω προσπαθήσει ουσιαστικά για τίποτα..πέρασα και κάποια χρόνια που είχα τα ψυχολογικά μου και ας πούμε είχα τη δικαιολογία που δεν προσπαθούσα αλλά πριν από δυο χρόνια σχεδόν έγινα καλά και συνεχίζω να κάνω τα ίδια που έκανα και όταν δεν ήμουνα καλά!αυτό δεν μπορώ να το καταλάβω..
ο γιατρός μου λέει ότι μπορώ να κάνω τα πάντα αν το θελήσω κι εγώ έχω κολήσει στο ότι δεν θέλω να κάνω τπτ..


δεν νομίζω ότι υπάρχει γενικά κάτι που να με κάνει να κολήσω..θα το παρατήσω για να αφοσιωθώ στο χάζεμα και να βυθιστώ στην ανία μου..μόνο η ανάγκη θα με κάνει να κυνηγήσω να κάνω κάτι..το αγώι ξυπνάει τον αγωγιάτη που λένε..πρέπει να κάνω κάτι να δημιουργήσω μια ανάγκη ώστε μετά να προσπαθήσω να βρω τρόπο να την καλύψω..

---

με πας πολλά χρόνια πίσω στις καταρραμένες πανελληνιες. τότε νόμιζα ότι αν δεν περνούσα θα ήμουν άχρηστη, που να ήξερα πόσα άχρηστα χρόνια θα ακουλουθούσαν. εντάξει ήταν λάθος εποχές, αλλά κάτι άφησαν κι αυτές. Από ότι κατάλαβα έχεις πάει σε ειδικό και αυτό είναι θετικό σαν βήμα και μόνο. αισθάνεσαι οτι βοήθησε σε κάτι; εγώ νιώθω πώς και αυτό το κομμάτι θα είναι μάταιο το έχω προσπαθήσει αλλά όχι συστηματικά. Θα ήθελα να με βοηθήσει κάποιος να αποδεχτώ αυτό το τίποτα που είμαι και νιώθω τώρα και να με βοηθήσει να αποβάλω τη ζήλεια που νιώθω για τους γύρω μου, όχι επειδή είναι "πετυχημένοι" αλλά γιατί μόνο και μόνο μπορούν και απολαμβάνουν τη ζωή και έχουν το μυαλό να πάνε παραπέρα......

κοίτα εγώ από την πορεία της ζωής μου, τα 37 μου χρόνια κατάλαβα ότι είχα πολλές δυσκολίες που πέρασαν στο ντούκου. Εχω πάψει να κατηγορώ την οικογένεια γι αυτό γιατί οι άνθρωποι δεν ήξεραν......εδώ εγώ που έμαθα κάποια πράγματα πάλι με την ολιγωρία μου δεν έκανα κάτι συστηματικο να ξεφύγω από το φαύλο κύκλο. Θέλω να ξέρω αν όμως η ψυχοθεραπεια βοηθάει, και ποιού είδους βέβαια

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

Γιατί έχει βγει προβληματικό;
Επειδή το έκανε στα 40;

---

κι εγώ αναρωτήθηκα :η έννοια "προβληματικό" είναι γενική και εξάλλου στις μέρες μας υπάρχουν δυνατοί προγεννητικοί έλεγχοι και για ηλικίες άνω των 40. μπορεί να ήταν και απόφαση του γονέα να κρατήσει ένα τέτοια παιδί όπως επίσης υπάρχουν θέματα που δεν φαίνονται με προγεννητικό έλεγχο όπως αυτισμός, ελαφριά νοητική υστέρηση κτλ. είναι λίγο λότο και τελικά είναι θαύμα να γεννηθεί κάποιος 100% υγιής.

Quote:

---

Γιατί έχει βγει προβληματικό;
Επειδή το έκανε στα 40;

---

ναι αυτό εννοούσα..το είπα γιατί δεν ήξερα ότι μπορεί μια γυναίκα να κάνει παιδί στα 40..

Quote:

---

κι εγώ αναρωτήθηκα :η έννοια "προβληματικό" είναι γενική και εξάλλου στις μέρες μας υπάρχουν δυνατοί προγεννητικοί έλεγχοι και για ηλικίες άνω των 40. μπορεί να ήταν και απόφαση του γονέα να κρατήσει ένα τέτοια παιδί όπως επίσης υπάρχουν θέματα που δεν φαίνονται με προγεννητικό έλεγχο όπως αυτισμός, ελαφριά νοητική υστέρηση κτλ. είναι λίγο λότο και τελικά είναι θαύμα να γεννηθεί κάποιος 100% υγιής.

---

δεν ξέρω αν είχε κάνει προγεννητικό έλεγχο αλλά μπορεί να συνέβη αυτό που λες..μπορεί να έκανε την εξέταση αλλά να μη φάνηκε ότι θα έχει πρόβλημα το παιδί..
Φαίνεται ότι έχει κάποια νοητική στέρηση..ίσως να είναι ελαφριά πάντως φαίνεται..

Τώρα όσον αφορά εσένα CHILD..δεν κάνω κάποια ψυχοθεραπεία..πηγαίνω μόνο καμιά φορά στο γιατρό έτσι για να με δει και να πούμε τα νέα μας πχ μια φορά το μήνα ή και μια φορά στους δύο μήνες ανάλογα..δυστυχώς δεν μπορώ να σε βοηθήσω στο τι είδους ψυχοθεραπεία έχεις ανάγκη..
έχω πάει σε κάμποσους ψυχολόγους(4 μου έρχονται στο μυαλό)αλλά δεν πήρα κάποια βοήθεια σημαντική..
μόνο η πρώτη μπορώ να πω πως ήταν καλή αλλά δεν έκανα αυτό που μου είπε κι έτσι ταλαιπωρήθηκα αργότερα μέχρι να γίνω καλά..
επίσης κι άλλη μία ήτανε καλή αλλά δεν κάθισα πολύ σ'αυτή..
Πάντως έχω σχηματίσει την άποψη ότι η ψυχοθεραπεία δε βοηθάει..ίσως θα'ταν καλύτερα να κάνεις ψυχανάλυση..

Ίσως ο λόγος που είσαι έτσι να είναι ότι σου πέρασαν κάποιες συμπεριφορές οι γονείς σου που δεν βοηθάνε στο να προχωρήσει κανείς στη ζωή..εσύ μπορεί να έπαψες να κατηγορείς τους γονείς σου όπως λες και καλά έκανες μόνο που οι συμπεριφορές είναι βαθιά χαραγμένες και θέλει προσπάθεια για να τις αλλάξεις..

Όμως μην κατηγορείς τον εαυτό σου για ό,τι περνάς..δεν σε βοηθάει αυτό και επιπλέον σε γεμίζει ενοχές..εγώ ποτέ δεν κατηγορώ τον εαυτό μου..
Σε πρώτη φάση καλύτερα για σένα θα είναι να κατηγορήσεις τους άλλους κι έπειτα αφού συνειδητοποιείς,όπως είπες κι εσύ,πως και οι άλλοι έχουν περιορισμένες δυνατότητες και ίσως σε έβλαψαν μεν αλλά όχι σκόπιμα δε,τότε μπορείς να κατηγορήσεις το Θεό ή τη φύση..δεν ξέρω αν σε βοηθάει αυτό..

Quote:

---

Originally Posted by favvel

Όμως μην κατηγορείς τον εαυτό σου για ό,τι περνάς..δεν σε βοηθάει αυτό και επιπλέον σε γεμίζει ενοχές..εγώ ποτέ δεν κατηγορώ τον εαυτό μου..
Σε πρώτη φάση καλύτερα για σένα θα είναι να κατηγορήσεις τους άλλους κι έπειτα αφού συνειδητοποιείς,όπως είπες κι εσύ,πως και οι άλλοι έχουν περιορισμένες δυνατότητες και ίσως σε έβλαψαν μεν αλλά όχι σκόπιμα δε,τότε μπορείς να κατηγορήσεις το Θεό ή τη φύση..δεν ξέρω αν σε βοηθάει αυτό..

---

...φαβ, δεν κατηγορούμε τον εαυτό μας όταν μας συμβαίνει κάτι για το οποίο δεν ευθυνόμαστε. Πχ, μια αρρώστια.
Η ζωή μας, η πορεία μας και οι επιλογές μας εξαρτώνται αποκλειστικά από μας, και όταν κάποιος ξεκινήσει να ζητά ευθύνες από τον εαυτό του, τότε έχει μια ελπίδα να κατακτήσει τα όνειρα του.

Quote:

---

Η ζωή μας, η πορεία μας και οι επιλογές μας εξαρτώνται αποκλειστικά από μας, και όταν κάποιος ξεκινήσει να ζητά ευθύνες από τον εαυτό του, τότε έχει μια ελπίδα να κατακτήσει τα όνειρα του.

---

δεν ξέρω..αυτό που λες ακούγεται σωστό αλλά στη πραγματικότητα τα πράγματα είναι πιο μπερδεμένα..
αυτό που ισχύει είναι ότι όταν είμαστε μικροί οι επιλογές είναι περισσότερο των γονιών μας κι εμείς νομίζουμε ότι είναι δικές μας..μετά όταν μεγαλώνουμε δεν αλλάζει κάτι..δλδ συνεχίζουμε να είμαστε μπερδεμένοι ανάμεσα σε αυτό που θέλουμε εμείς πραγματικά και στο τι θέλουν οι γονείς ή οι άλλοι..

Τι διαβάζουν τα ματάκιά μου και δεν βγαίνουν από τις κόγχες τους;;;!!! Η ζωή έχει και τα τέλματά της, τις λύπες της και τις χαρές, τους έρωτες και τις φοβίες, την ευτυχία και τη δυστυχία. Τίποτε δεν είναι μόνιμο, τίποτε δεν είναι συνεχόμενο. Αναζητήστε βοήθεια αν αυτό το κενό σάς οδηγεί έστω και ξώφαλτσα να αναρωτιέστε σαιξπηρικά. Η ζωή είναι μοναδική, κ υ ρ ι ο λ ε κ τ ι κ ά, άπαξ και μετά τίποτα. Όσο σκληρή, ανιαρή κι αν είναι.

Quote:

---

Originally Posted by favvel

δεν ξέρω..αυτό που λες ακούγεται σωστό αλλά στη πραγματικότητα τα πράγματα είναι πιο μπερδεμένα..
αυτό που ισχύει είναι ότι όταν είμαστε μικροί οι επιλογές είναι περισσότερο των γονιών μας κι εμείς νομίζουμε ότι είναι δικές μας..μετά όταν μεγαλώνουμε δεν αλλάζει κάτι..δλδ συνεχίζουμε να είμαστε μπερδεμένοι ανάμεσα σε αυτό που θέλουμε εμείς πραγματικά και στο τι θέλουν οι γονείς ή οι άλλοι..

---

...ποσο χρονων εισαι καλη μου?

25 είμαι καλή μου..25 και κάτι μήνες..αλλά δεν έχει σχέση η ηλικία..
εδώ δε λένε ότι οι άντρες ψάχνουν στη γυναίκα τη μαμά τους και οι γυναίκες τον μπαμπά τους?
δεν ξεφεύγουμε από τους γονείς..μας στιγματίζουν μια ζωή

Quote:

---

Originally Posted by favvel

25 είμαι καλή μου..25 και κάτι μήνες..αλλά δεν έχει σχέση η ηλικία..
εδώ δε λένε ότι οι άντρες ψάχνουν στη γυναίκα τη μαμά τους και οι γυναίκες τον μπαμπά τους?
δεν ξεφεύγουμε από τους γονείς..μας στιγματίζουν μια ζωή

---

..άφησα έναν αναστεναγμο ανακούφισης, τον οποίο σου αφιερώνω ;)
Ναι, συμφωνώ ότι η οικογένεια και ειδικότερα οι γονείς μας, μας στιγματίζουν και παίζουν πολύ μεγάλο ρόλο στην πορεία της ζωής μας.
Είσαι σε καλή ηλικία για να πετάξεις από πάνω σου τέτοιες απόψεις τύπου "φταίνε οι άλλοι για όλα".
Οχι καλή μου. Μπορεί ο μπαμπάς σου να "ευθύνεται" (στο λέω γιατί έχω τέτοιου είδους μπαμπά), για το ότι δεν πολύ-αγχώνεσαι για το οικονομικό κομμάτι, αυτό όμως δεν μπορεί να σε εμποδίσει από το να βρεις το ταλέντο (που σίγουρα έχεις) σε κάποιον τομέα και να γίνεις δημιουργική και ευτυχισμένη.
Ξεκίνα από κει και ολα τα άλλα θα έρθουν.

πι ες: Και σταμάτα να κατηγορείς άλλους για τις επιλογές σου. Κανείς δεν σου έβαλε όπλο στον κρόταφο, (απ ότι τουλάχιστον έχεις πει μεχρι τωρα).

κατά βάση εγώ κατηγορώ το θεό..μ'αυτόν τα έχω βάλει..τώρα όσο για τους γονείς αυτοί φταίνε εκ φύσεως..είναι γονείς.φταίνε απλά..
και συμφωνώ σε αυτό που λες:

Quote:

---

Μπορεί ο μπαμπάς σου να "ευθύνεται" (στο λέω γιατί έχω τέτοιου είδους μπαμπά), για το ότι δεν πολύ-αγχώνεσαι για το οικονομικό κομμάτι, αυτό όμως δεν μπορεί να σε εμποδίσει από το να βρεις το ταλέντο (που σίγουρα έχεις) σε κάποιον τομέα και να γίνεις δημιουργική και ευτυχισμένη.

---

όποιος έχει το μυαλό προχωράει σε αυτή τη ζωή και απομπλέκεται από τις αγκυλώσεις που του έχουν δημιουργήσει οι γονείς και από αγκυλώσεις που του έχουν δημιουργήσει εμπειρίες του στο παρελθόν..όποιος έχει το μυαλό και τα ψυχικά αποθέματα..έτσι πάει

Πως γίνεται να λες τόσο αντιφατικά πράγματα?
Το πρώτο, "για όλα φταίει ο θεός" μόνο γέλια μπορεί να μου φέρει.
Είναι δυνατόν να κατηγορείς για την τροπή της ζωής σου κάτι που δεν ξέρεις καν αν υφίσταται?

Στο δεύτερο κομμάτι σου, συμφωνώ 100%.

μα δεν βλέπω πού βλέπεις την αντίφαση..
και μη γελάς γιατί μιλάω πολύ σοβαρά..για όλα φταίει ο θεός ή αυτός τέλος πάντων που δεν ξέρουμε αν υπάρχει..
ή οτιδήποτε δεν ξέρουμε αν υπάρχει όπως οι εξωγήινοι,οι νεράιδες,οι γοργόνες τα ξωτικά..κανονικά θα έπρεπε να γνωρίζουμε αν υπάρχουν..
και κανονικά θα έπρεπε να ξέρουμε την αλήθεια για τα πάντα..αλλά αυτό το μπέρδεμα είναι που μας κάνει δυστυχισμένους..

Quote:

---

Originally Posted by favvel

μα δεν βλέπω πού βλέπεις την αντίφαση..
και μη γελάς γιατί μιλάω πολύ σοβαρά..για όλα φταίει ο θεός ή αυτός τέλος πάντων που δεν ξέρουμε αν υπάρχει..
ή οτιδήποτε δεν ξέρουμε αν υπάρχει όπως οι εξωγήινοι,οι νεράιδες,οι γοργόνες τα ξωτικά..κανονικά θα έπρεπε να γνωρίζουμε αν υπάρχουν..
και κανονικά θα έπρεπε να ξέρουμε την αλήθεια για τα πάντα..αλλά αυτό το μπέρδεμα είναι που μας κάνει δυστυχισμένους..

---

...όχι κοριτσάκι :)
Εγώ προσωπικά, θα ήθελα πάρα πολύ να υπάρχει Θεός, (και τις περισσότερες πιστευω ότι υπάρχει).
Από κει και πέρα, ναι, έχω τσαντιστεί μαζί του, τον έχω αμφισβητήσει και όλα τα συναφή, αλλά για πολύ σοβαρά θέματα, τύπου θάνατος/αρρώστιες.
Δεν θα τα βάλω με το θεό επειδή δεν μου κάθισε ο γκόμενος που ήθελα, ή επειδή δεν βρίσκω δουλειά.
Εχουν μια μικρή διαφορά όλα αυτά.

κι εγώ θέλω να πιστέψω ότι υπάρχει ο θεός..κι επειδή έτσι όπως είναι ο κόσμος δεν με πείθει για την ύπαρξή του,προσπαθώ να πιστέψω πως υπάρχει ένας άλλος τρόπος ζωής,πιο δίκαιος,ένας κόσμος όπου κανείς δεν αρρωσταίνει,κανείς δεν πεθαίνει,απλά ότι ακόμα δεν γνωρίζουμε αυτόν τον τρόπο ζωής..είναι θέμα άγνοιάς μας η δυστυχία που τραβάμε

Τι ήταν αυτό που σου έδωσε κάποιον ενθουσιασμό τελευταία φορά που θυμάσαι να έγινε κάτι τέτοιο...?
Κάτι που την στιγμή που συνέβαινε δεν σκεφτόσουν όλα αυτά που έγραψες στο πρώτο σου post εδω.
Άσχετα με το αν και τι νόημα είχε σαν πράξη απο μόνη της. Στο κάτω κάτω τίποτα δεν έχει κάποιο νόημα πέρα απο το να νιώθουμε καλά...
Οποτε...? τι ήταν αυτό που θυμάσαι να σου έδωσε κάτι παρόμοιο τελευταία φορά?

favvel είσαι πολύ μικρή για τέτοια λόγια, προσπάθησε να αλλάξεις αυτή τη "δυστυχία" σου όσο είναι νωρίς με βοήθεια από ειδικούς και δική σου προσπάθεια να βρεις δουλειά για να βιώσεις πώς είναι να δουλεύεις, να έχεις τα δικά σου χρήματα. εκεί θα γνωρίσεις και ανθρώπους που δεν δουλεύουν από χόμπι και έχουν θέματα επιβίωσης. στο λέω όσο είσαι μικρή γιατι εγώ στα 37 νιώθω πως πραγματικά δεν μπορώ να κάνω κάτι από το να βασανίζομαι και να βασανίζω τους γύρω μου. Πρόσφατα είχα πάλι τσακωμό με τη μάνα στο "γιατί δεν με προσέξατε όταν ήμουν μικρή". Μετά σκέφτηκα πόσο άδικη είμαι σε μια μητέρα μεγάλης ηλικίας που έχει χάσει τον πατέρα μου και σαν οικογένεια περάσαμε πολλά. Σίγουρα δεν είχαν γνώσεις και η μητρική και πατρική διαίσθηση δεν τους βοήθησε με εμένα, πάντα έκαναν ότι δεν έβλεπαν τα θέματά μου, αφού κι εγώ είχα μάθει να τα κουκουλώνω. Μετά σκέφτηκα ότι όσο είμαι υγιής υπάρχει ελπίδα, θέλω να ζήσω καλύτερα το υπόλοιπο μου, έστω και μόνη μου. Στο λέω να το παλέψεις για δουλειά γιατί εγώ παρά τις τεράστιες δυσκολίες μου ποτέ δεν έπαψα να δουλεύω, ακόμα κι όταν με απέρριπταν συνέχιζα και έτσι ένιωθα ότι άξιζα.

Quote:

---

εδώ εγώ που έμαθα κάποια πράγματα πάλι με την ολιγωρία μου δεν έκανα κάτι συστηματικο να ξεφύγω από το φαύλο κύκλο. Θέλω να ξέρω αν όμως η ψυχοθεραπεια βοηθάει, και ποιού είδους βέβαια

---

Βάσει εμπειρίας,πιστεύω ότι κάποιος μπορεί να βοηθηθεί από ψυχοθεραπεία,μόνο αν είναι τυχερός να πέσει σε καλό ψυχοθεραπευτή-ρια,η οποία να δείξει αγάπη και σεβασμό στον συνάνθρωπο και πάνω απ'όλα να υπάρχει αμοιβαία εμπιστοσύνη,σε μένα έχουν τύχει ψυχίατρος και ψυχολόγος που έκαναν ότι δεν καταλάβαιναν αυτα που τους έλεγα ότι συμβαίνουν στο σπίτι μου,μόνο και μόνο για να μη βρουν τον μπελά τους από αυτό που θα απαντήσουν...

Κατα την άποψή μου,πρέπει καλύτερα ο πελάτης να γνωρίζει εκ των προτέρων την ψυχολόγο για να δει τι ψάρια πιάνει,αλλιώς τζάμπα λεφτά,άσε που οι περισσότερες δεν κόβουν απόδειξη και με ενοχλεί πολύ αυτό.!
Επόμενη φορά δε θα υπάρξει-θα τις βάζω όλες να έρχονται με το μπλοκ αποδείξεων...!!!

από τότε που τελείωσα το σχολείο έχω ψάξει πάρα πολλές φορές για δουλειά αλλά είτε άφηνα στοιχεία και δε με παίρνανε μετά τηλ.,είτε με παίρνανε αλλά επειδή δεν μου άρεσε σαν δουλειά δεν καθόμουνα. Είχα βέβαια τη δυνατότητα να μην κάτσω γιατί δεν έχω πρόβλημα επιβίωσης.Οπότε από το να κάνω μια δουλειά που να μη μ'αρέσει και να μην αισθάνομαι άνετα προτιμώ πάντα να κάθομαι στο σπίτι και να σκοτώνομαι από τη βαρεμάρα.Πραγματικά δεν ξέρω τι απ'τα δύο είναι καλύτερο..
Και στις δύο περιπτώσεις πάντως είτε κάνω κάτι είτε δεν κάνω εγώ γκρινιάζω..Όταν κάνω κάτι γκρινιάζω για τις δυσκολίες που μπορεί να αντιμετωπίζω και όταν δεν κάνω κάτι γκρινιάζω γιατί βαριέμαι..οπότε?

Όσο για τους ψυχολόγους η εμπειρία μου λέει ότι δε βοηθάνε..άμα θες όμως μπορώ να σου προτείνω δυο-τρεις..

Quote:

---

Τι ήταν αυτό που σου έδωσε κάποιον ενθουσιασμό τελευταία φορά που θυμάσαι να έγινε κάτι τέτοιο...?
Κάτι που την στιγμή που συνέβαινε δεν σκεφτόσουν όλα αυτά που έγραψες στο πρώτο σου post εδω.
Άσχετα με το αν και τι νόημα είχε σαν πράξη απο μόνη της. Στο κάτω κάτω τίποτα δεν έχει κάποιο νόημα πέρα απο το να νιώθουμε καλά...
Οποτε...? τι ήταν αυτό που θυμάσαι να σου έδωσε κάτι παρόμοιο τελευταία φορά?

---

μμ..ναι σωστά τίποτα δεν έχει νόημα πέρα από το να αισθανόμαστε καλά!βέβαια παίζει ρόλο και πώς το εννοεί καθένας το καλά..
εγώ το εννοώ σαν και να είμαι καλά ψυχικά και να μην υποφέρω αλλά και να έχει κάποιο ενδιαφέρον η ζωή μου..τότε είμαι καλά..
τελευταία φορά που ενθουσιάστηκα ήταν όταν,ενώ μόλις είχα περάσει στο πανεπιστήμιο,γνώρισα έναν άνθρωπο πολύ περίεργο και μυστηριώδη,ο οποίος ευθύνεται για την κατάθλιψη που πέρασα αλλά και για όλες τις περίεργες σκέψεις που ακολούθησαν μετέπειτα,οι οποίες έχουν εξαφανιστεί τώρα,αλλά τότε ήταν η πιο ενδιαφέρουσα περίοδος της ζωής μου!μες στη μαυρίλα ήμουνα και υπέφερα αλλά μου άρεσε κιόλας όλο αυτό που περνούσα..είχε ενδιαφέρον!
Επίσης μια άλλη στιγμή που θυμάμαι τώρα είναι όταν διάβαζα φιλοσοφία στη β'λυκείου για τις τελικές εξετάσεις του Ιουνίου και είχα κατενθουσιαστεί από τις γνώσεις που είχα πάρει και τα νοήματα που είχα προσπαθήσει να συλλάβω κι ας ήταν μόνο β λυκείου,εγώ αισθανόμουν ότι είχε ανοίξει το μυαλό μου!
Αλλά άπαξ και ζήσεις κάτι μετά δεν έχεις ενδιαφέρον να το ξαναζήσεις..τουλάχιστον αυτό συμβαίνει σε μένα..και αφού έζησα θεωρώ τόσο έντονα συναισθήματα με αυτήν την φιλοσοφία τότε που διάβαζα,μετά μου'φυγε η κάψα,έχασα το ενδιαφέρον μου..και γι'αυτό από τότε δεν έχω εξελιχθεί και καθόλου πνευματικά κι έχω μείνει στάσιμη..δεν έχω το ενδιαφέρον να προχωρήσω..

Αχ θεματοθετρια, ανοιξες μεγαλη κουβεντα τωρα, αλλα θα ηθελα παρολαυτα νε εκφρασψ κι εγω την αποψη μου πανω στο θεμα αν και ειμαι αρκετα σιγουρη οτι θα κατακριθει. Για να σου δωσω μερικα στοιχεια απο τη δικη μου ζωη, ημουν κι εγω ενα πολυ διαφορετικο παιδι με αυτα της ηλικιας του, μεγαλωσα σε διαφορες χωρες και καπου...χαθηκα, εχασα δηλαδη τον κοσμο μεσα μου. Μεγαλωνοντας, καταλβα οτι τα πραγματα δεν ειναι τοσο ευχαριστα οσο νομιζα στην αρχη, αν και αυτο μου αρεσε. Ισως γιατι ημουν αρκετα σκοτεινη η ιδια και η μεταβαση εγινε...φυσικα. Και την βιωσα την σκοτεινη πλευρα μου πριν νοσησω ακομα απο καταθλιψη. Και καπου ομως δε με ενοιαζε κιολας. Ισως επειδη οταν εισαι νεος, που νεα ειμαι ακομα, σκεφτεσαι μονο το τωρα και οχι το υστερα. Πολλες φορες οι ανθρωποι που με ηξεραν, ή τελοσπαντων νομιζαν οτι με ηξεραν, με ρωτουσαν ¨γιατι το κανεις τωρα αυτο?¨. Αλλα τι νοημα εχει να συζητας κατι τετοιο με ατομα που εχουν μια ζωη στρωμενη ή με ατομα που δεν αναζητανε τον εαυτο τους ενα βημα παραπερα. Και ετσι παντα εφευγα. Και αυτο το πληρωσα με πολλες αλλαγες που ομως δεν μετανοιωσα. Αναρωτιουνται γυρω μου, γιατι να ειμαι μονη, γιατι να μη μου αρεσουν οι οικογενειακες συνευρεσεις, γιατι δε θελω να παντρευτω και να κανω οικογενεια και αλλα τετοια στερεοτυπικα. Και γιατι να μου αρεσουν και γιατι να πρεπει να τα κανω ολα αυτα? Οριζει καποιος οτι εαν δεν τα κανεις, δε θα πας στον παραδεισο? Ή μηπως θα με εξορισουν απο την γη? Ο κοσμος ετσι οπως τον αντιλαμβανομαι εγω, εχει θεους αλλα και τερατα. Επιλεγεις εαν θες να αναπτυχθεις εκει μεσα ή να χαθεις και να περασεις απαρατηρητος. Ειναι ομορφο συναισθημα να ολοκληρωνεσαι και να δημιουργεις, ομως εχει και παρα πολλες ευθυνες που καποιος μπορει να μην αντεχει. Επισης, με κουραζει και με εξοργιζει ορισμενες φορες, το γεγονος οτι οι ανθρωποι παραβλεπουν τα πολυ σημαντικα πραγματα της ζωης και κρατανε τα ανουσια. Τους ενδιαφερει να εχουν ομορφα σπιτια, να ειναι για τους τυπους καθως πρεπει, να κανουν πραγματα τα οποια κατα βαθος σιχαινονται, αλλα ετσι ειναι το σωστο και παει λεγοντας. Χαρακτηριστικο παραδειγμα εχω απο σημερα ακομη, οταν βρισκομουν σε φιλικο σπιτι, το μωρο εκανε ζημια και λερωσε το χαλι και η μητερα του εφερε την καταστροφη. Για το χαλι. Για ΕΝΑ ΧΑΛΙ. Το γεγονος ομως οτι το μωρο τους εχει φερει απιστευτη χαρα και πληροτητα, το παραβλεπουν, το ξεχνανε. Κολλανε μονο στο οτι ειναι ζωηρο, κανει ζημιες, κλαιει την νυχτα, μιρ μιρ μιρ....Γκρινια. Μονο γκρινια. Μου αρεσει που αναγνωριζω και απολαμβανω την χαρα που μου δινει οταν πεφτει ο ηλιος στο προσωπο μου το χειμωνα.

Όσον αφορά τη σκοτεινή πλευρά δεν ξέρω πώς το εννοείς εσύ αλλά κι εγώ τη βίωσα και μου άρεσε κιόλας..ήταν μια διαφορετική πλευρά του εαυτού μου που βγήκε στην επιφάνεια με αφορμή τη γνωριμία μου με έναν παράξενο τύπο..ήταν ωραία εμπειρία..κι εγώ το ίδιο συμπεριφέρθηκα..σα να ήθελα να βιώσω αυτή τη φάση όσο πιο πολύ γινόταν γι'αυτό και καθυστέρησα να πάρω φάρμακα και άργησα να γίνω καλά..και τι κατάλαβα τώρα που τα πήρα?επέστρεψα στα φυσιολογικά επίπεδα έτσι όπως ήμουν δλδ προ κατάθλιψης..
αλλά έπρεπε να γίνει αυτό για να αναλάβω την ευθύνη της ζωής μου κάτι που ακόμα δεν έχω κάνει..
Όσο για την οικογένεια,θεωρείται ιερός θεσμός απ'την κοινωνία για το λόγο ότι μέσω αυτής διαιωνίζεται ο άνθρωπος..
Επίσης μέσω αυτής ο άνθρωπος έχει ένα στήριγμα και αποφεύγει τον πόνο της μοναξιάς..
Αν κάποιος προτιμάει τη μοναχικότητα είναι επειδή αισθάνεται από μόνος του ολοκληρωμένος και δεν έχει τόσο πολύ ανάγκη τους άλλους ανθρώπους..
Οι οικογενειακές συνευρέσεις είναι λογικό να μη σ'αρέσουν γιατί με τα ίδια άτομα που πριν λίγες ώρες μπορεί να είχες τσακωθεί,με τα ίδια άτομα βρίσκεσαι μετά από λίγο σε ένα τραπέζι κάπου έξω για φαγητό και πρέπει να κρατάς τους τύπους ακόμα κι αν έχεις νεύρα..
Επίσης συμφωνώ με αυτό:

Quote:

---

Ειναι ομορφο συναισθημα να ολοκληρωνεσαι και να δημιουργεις, ομως εχει και παρα πολλες ευθυνες που καποιος μπορει να μην αντεχει.

---

Αυτό όμως πώς το εννοείς?

Quote:

---

Ο κοσμος ετσι οπως τον αντιλαμβανομαι εγω, εχει θεους αλλα και τερατα. Επιλεγεις εαν θες να αναπτυχθεις εκει μεσα ή να χαθεις και να περασεις απαρατηρητος

---

όλοι κολυμπάμε μες στο κακό και το καλό..εννοείς κάποιος δλδ να έχει χλιαρά συναισθήματα και να μην είναι μέσα του ούτε μαύρος ούτε άσπρος?αδιάφορος?κάτι τέτοιο εε?

Όταν χανεις την αθωοτητα σου και χανεσαι σε αυτο το σκοτεινο κομματι σου, ειναι συνηθως απο επιλογη. Ισως επειδη κατα βαθος σου αρεσει αυτο. Μου λειπει η ελευθερια κατα ενα μερος. Θα ηθελα πολυ μια μερα να τα παρατουσα ολα και να εκανα αυτο που ηθελα, πισω στο μερος που ηθελα. Τωρα, ενω και καλα πρεπει να ειμαστε ολοι καθως πρεπει, υπαρχουν μερες που θελω να σπασω τα δεσμα και να ξαναγινω εκεινο το κοριτσι που του αρεσε η ζωη των στενων, δεν ξερω εαν καταλαβαινεις τι εννοω. Εχω ομως την ελευθερια να διαμορφωσω τις σχεσεις μου οπως θελω εγω. Γιατι λοιπον να καταπιεσω εναν εαυτο να γινει κατι που δεν ειναι? Οταν λεω για τον κοσμο των θεων και των τερατων ναι, εννοω οτι υπαρχει και το καλο και το κακο, και η γραμμη που χωριζει αυτα τα δυο ειναι εξαιρετικα λεπτη. Νομιζω οτι φλερταρω και με τις δυο πλευρες εξισου πολυ.

αα..εγώ έχω κολλήσει στο κακό,την άρνηση και την αντίδραση..το καλό έχω πολύ καιρό να το ακολουθήσω..ελπίζω να το πεθυμήσω κάποια στιγμή και να το διαλέξω!
Η αλήθεια είναι πως μπήκα στον κόσμο της κατάθλιψης την ίδια εποχή που είχα και την πρώτη μου ερωτική επαφή..μήπως δλδ φταίει αυτό που έπαθα κατάθλιψη?το ότι έχασα την αθωότητά μου τότε?αλλά άμα ήταν έτσι όλος ο κόσμος που θα ερωτευόταν θα κατέβαζε πλερέζες..δεν είναι έτσι!
Όσο για το κορίτσι των στενών που θες να γίνεις δεν καταλαβαίνω τι εννοείς?
εννοείς να γίνεις πιο ελεύθερη και να τριγυρνάς μόνη σου στα στενά της πόλης χωρίς κάποιον ιδιαίτερο σκοπό και χωρίς να έχεις ανάκριση από τους γονείς ή χωρίς να αισθάνεσαι ότι κάνεις κάτι κατακριτέο?δλδ χωρίς να σου την πει κανείς ότι κάνεις κάτι που κάνουν οι αγύρτηδες?
Τέλος πάντων ό,τι και να εννοείς σου εύχομαι να τολμάς να κάνεις αυτό που θέλεις άσχετα από τους τύπους και το τι θα πει ο κόσμος..κι εγώ αυτό πρέπει να κάνω..