Γειά σας,
Ειμαι παντρεμένη, έχουμε ήδη ένα παιδάκι 9 μηνών, έως πρότινος αρκετά ευτχισμένοι, όμως τα οικονομικά μας είναι χάλια.
Οταν ο συζυγος έμαθε για την εγκυμοσύνη μου, έφτασε στα πρόθυρα του εγκεφαλικού. Ηταν αμίλητος, βαρύς και επέστρεφε στο σπίτι αργά, σαν να μην ήθελε να με βλέπει, σα να κουβαλούσα συμφορά. Εκανε τα πάντα να με πείσει ότι δεν είναι δυνατό να αποκτήσουμε δεύτερο παιδί, ότι θα καταλήξουμε να πεινούμε και οι τέσσερις. Το κλίμα στο σπίτι ήταν τόσο βαρύ ώστε πήρα την απόφαση να προχωρήσω σε έκτρωση. Εφτασα έως το θάλαμο για να φορέσω τη ρόμπα μου, δεν άντεξα όμως να το κάνω και το έβαλα στα πόδια.
Οταν επέστρεψα στο σπίτι και ανακοίνωσα το γεγονός, ο σύζυγος με είπε "σκατοεγωίστρια" και πάλι σιωπή ανάμεσά μας. Εκείνος δεν είχε διάθεση ούτε να ασχοληθεί με το γιό μας πράγμα που με πλήγωνε ακόμη περισσότερο.
Φοβούμενη όχι μόνο τη ρήξη ανάμεσά μας, αλλά και το ενδεχόμενο απομάκρυνσής του από το γιό μας, με πόνο ψυχής προχώρησα τελικά σε έκτρωση πριν από μερικές ημέρες. Εκτοτε, εκείνος προσπαθεί να είναι δίπλα μου, να μου ανεβάσει τη διάθεση και έχει επιστρέψει το ενδιαφέρον του στο παιδί μας.
Δεν τον αδικώ, ως άνδρας καίγεται για την ευημερία της οικογενείας του και δεδομένου ότι στα παιδικά του χρόνια ήταν πολύ στερημένος, αντιλαμβάνομαι το στρεσάρισμά του ως προς το πώς θα φέρει βόλτα μια 4μελή οικογένεια. Γνωρίζω ότι έχει κι εκείνος τύψεις.
Ομως, εγώ είμαι χάλια και κάθε ημέρα που περνάει γίνομαι χειρότερα. Ξυπνώ συνέχεια τα βράδια, στην εργασία μου προσπαθώ να συγκεντρωθώ και ξανάρχισα το τσιγάρο. Στρέφομαι προς το παιδί μου να παρηγορηθώ, να ξεχαστώ, όμως μου είναι αδύνατο. Δεν μπορώ να το ψυχαγωγήσω, δεν έχω τη δύναμη ούτε να το αλλάξω πολλές φορές.
Σκέφτομαι συνέχεια την καρδούλα που χτυπούσε μέσα μου, την αθώα καρδούλα που σκότωσα. Κλείνω τα μάτια μου και νιώθω δυο ματάκια να με κοιτάνε παραπονεμένα και να με ρωτάνε "γιατί μαμά με πέταξες;" Πρόκειται για το παιδί μου το οποίο δε θα σφίξω ποτέ στην αγκαλιά μου.
Γνωρίζω ότι κανείς δε μπορεί να με βοηθήσει. Απλά έχω τόση ανάγκη να το μοιραστώ, ίσως εάν κάποια κοπέλα έχει βρεθεί στη θέση μου, το οποίο απεύχομαι, να με καταλαβαίνει.
Σας ευχαριστώ
