Παλεύω με τις κρίσεις πανικού 9 χρόνια.Δεν αντέχω άλλο...

Γεια σας,
Είμαι καινούργιος στο forum και αποφάσισα να γράψω για την δική μου εμπειρία...Ας τα πάρουμε όλα από την αρχή.Πριν ακριβώς 9 χρόνια πήγα να δώσω πανελλήνιες.Ήμουνα ψύχραιμος και το άγχος που είχα ήταν στα φυσιολογικά πλαίσια.Εκείνο τον καιρό όμως αντιμετώπιζα πάρα πολλά προσωπικά προβλήματα...Ήρθαν τα θέματα με μία σχετική καθυστέρηση και ξεκίνησα να γράφω...Περίπου στην μιάμισυ ώρα ένιωσα μία δυσφορία.Σταμάτησα για λίγο να γράφω και πέρασε και συνέχισα να γράφω την έκθεση.Κάτι λιγότερο από τρεις ώρες αφού ξεκίνησα κι ενώ είχαν απομείνει μόλις λίγες λέξεις για να τελειώσω την έκθεση.......ήρθε!Ενιωσα μία έντονη τάση λιποθυμίας,η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει σαν τρελλή,ίδρωσα,με έπιασε ένα μικρό τρέμουλο,κρύωσαν τα χέρια μου και δεν μπορούσα να σηκώσω το στυλό για να γράψω!Ήταν η πρώτη κρίση πανικού που έπαθα.Προσπάθησα να ηρεμήσω και μετά από λίγο ζορίστηκα,συντόμευσα την έκθεση και την παρέδωσα άρων-άρων κι έφυγα.Όταν πήγα σπίτι αναρωτιόμουν τι ήταν αυτό που συναίβει...

Στο επόμενο μάθημα διαισθανόμουν ότι θα πάθαινα το ίδιο.Έτσι κι έγινε,από την αρχή του μαθήματος αυτή τη φορά...Πλέον ήξερα ότι είχα κάποιο πρόβλημα.Στο τρίτο μάθημα δεν πήγα καν να δώσω ενώ στο τέταρτο πήγα και πάλι τα ίδια...

Μετά από λίγες μέρες έπαθα την πρώτη μου κρίση πανικού εκτός εξετάσεων,μέσα σε τρένο.Έπειτα άρχισα να παθαίνω και σε άλλους χώρους (λεωφορεία,καφετέριες,μέρη με πολύ κόσμο κλπ).Τότε η μητέρα μου με προέτρεψε να πάω σε ψυχίατρο.Δεν ήθελα και ήταν δύσκολη απόφαση αλλά τελικά πήγα.Μου είπε τι έχω και μου έδωσε φαρμακευτική αγωγή.

Μετά από περίπου ένα μήνα και κάτι ένιωσα αρκετά καλύτερα.Η μητέρα μου με πίεσε να πάω να δουλέψω στο μαγαζί που είχαμε και να μην ξαναπάω σε αυτόν τον ψυχίατρο!Το αποτέλεσμα ήταν λίγες μέρες μετά να επανέλθουν πολλά από τα συμπτώματα και να γυρισω στην αρχική φάση.Έπειτα ξεκινάει ένας φαύλος κύκλος με άλλους ψυχιάτρους,νέες φαρμακευτικές αγωγές και ψυχοθεραπείες που δεν οδηγούν πουθενά...


Ερχόμαστε τώρα στο 98.Ο τότε ψυχίατρός μου και η μητέρα μου με πιέζουν να αρχίσω σπουδές.Αν και δεν είχα ξεπεράσει τις κρίσεις πανικού ξεκίνησα μία σχολή αφού ο γιατρός είχε πει ότι θα μου έκανε καλό.Καθημερινά σε όλα σχεδόν τα μαθήματα πάθαινα κρίσεις πανικού.Το αποτέλεσμα?Όταν ήρθε η ώρα της πρώτης εξεταστικής πιέστικα τόσο πολύ που δεν άντεξα άλλο και σταμάτησα τη σχολή και λίγες εβδομάδες αργότερα έπαθα κατάθλιψη!...

Η κατάθλιψη ήταν μία τραγική εμπειρία.Δεν μπορούσα καν να βγω από το σπίτι και δεν είχα όρεξη για τίποτα.Κράτησε περίπου δύο χρόνια.

Το 2002 αποφάσισα να γυρίσω στον πρώτο γιατρό που είχα πάει.Μου έδωσε μιά φαρμακευτική αγωγή που με βοήθησε αρκετά,πάθαινα πλέον λίγες φορές κρίσεις πανικού αλλά και πάλι το πρόβλημα δεν έφυγε τελείως...

Μερικούς μήνες αργότερα,το Γενάρη του 2004 ήρθε το πρόβλημα που με \"τελείωσε\".ʼρχισα να έχω ημικρανίες,που μου προκαλούν αφόρητο πόνο.Από όταν πρωτοαρώστησα είχα πονοκεφάλους,αλλά οι ημικρανίες είναι κάτι που δεν μπορώ να το αντέξω.Μέχρι σήμερα οι ημικρανίες έχουν μειωθεί αλλά δεν έχουν αποχωρήσει παρά την φαρμακευτική αγωγή που παίρνω.

Σε όλα αυτά να προσθέσω ότι πάσχω και από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή,αλλά αυτό είναι κάτι πιο εύκολα αντιμετωπίσιμο και θα μπορούσα να ζήσω φυσιολογικά αν είχα μόνο αυτήν.

Αυτή είναι η ιστορία μου συνοπτικά.9 χρόνια παλεύω με όλες αυτές τις ασθένειες και μου έχουν καταστρέψει τη ζωή.Κάποτε ήμουν ένας φυσιολογικός υγιής άνθρωπος που γυμναζόμουνα,αθλόμουνα,διά βαζα,είχα τις παρέες μου,πήγαινα όπου ήθελα...Τώρα έχω καταντήσει ένα ερείπιο που παίρνει όλο φάρμακα.Έχω χάσει τους πολλούς φίλους μου και τη σχέση που είχα.Δεν έχω καταφέρει μέχρι τώρα ούτε να σπουδάσω ούτε να δουλέψω.Το κυριότερο όμως απ \'όλα είναι ότι όλα αυτά τα χρόνια υποφέρω...Και αυτό που με έκανε να μην αντέχω άλλο είναι οι ημικρανίες...Με έφεραν πέρα από τα όριά μου.Νιώθω πλέον ότι δεν έχω την δύναμη να προχωρήσω.Παλιά έλεγα δεν σκύβω το κεφάλι,δεν το βάζω κάτω.Τώρα πια όμως δεν έχω αυτή τη δύναμη...Οι ημικρανίες με έχουν εξουθενώσει...

Σε όλα αυτά να τονίσω τον αρνητικό ρόλο της μητέρας μου,και πριν αρρωστήσω αλλά κυρίως αφού αρρώστησα.Ποτέ δεν με κατάλαβε πραγματικά-έφτασε σε σημείο να πει ότι κάνω και θέατρο!-και το κυριότερο ήταν συνέχεια σε κόντρα μαζί μου με αποτέλεσμα να χάνω την ψυχική μου ηρεμία.Δυστυχώς κανένας από τους γιατρούς μου που της μίλησαν δεν μπόρεσε να την πείσει να αλλάξει συμπεριφορά.Το καλό είναι ότι πλέον
ζω μόνος εδώ και μερικούς μήνες και έχω λιγότερη επαφή μαζί της.

Μπήκα σε αυτό το forum για να βρω συμπάσχοντες και να ανταλλάξω απόψεις,εμπειρίες,ιδέες και συναισθήματα.Πιστεύω αυτό θα με βοηθούσε.Όποιος θέλει μπορεί να συζητήσει μαζί μου από εδώ ή με prive μηνύματα ή απ\' ευθείας στο e-mail μου.

Θα περιμένω τις απόψεις σας.

Alen

Η πορεία σου ειναι η \"φυσική\' εξέλιξη της αρχικής πάθησης που ποτε δεν θεραπετηκε ριζικά και αυτο ειναι το δύσκολο σε αυτές τις παθήσεις. Ολοι μας περάσαμε από τα ιδια μονοπάτια Αλεν , περισσότερο ή λιγότερο δύσβατα..

Ξέρεις τι θυμάμαι πάντα με φρίκη? Τους πονοκεφάλους! Το κεφάλι μου πήγαινε να εκραγεί. Με ανακούφιζε να το κρεμάω από το κρεβάτι και να πηγαίνει το αίμα , να κοκκινίζουν τα μάτια... Ομως με την ομοιπαθητική μέσα σε μερικές μέρες έφυγαν εντελώς οι πονοκέφαλοι... Αυτό που με πέθανε κυριολεκτικά ήταν οι αυπνίες. Αυτό ήταν το τελικό κτύπημα! Βρυκολάκιαζα για νυχτες ολόκληρες, μέρες...

Τωρα Αλεν ολα πέρασαν όπως θ διαβάσεις και σε άλλα σημειώματά μου.. Μια δεκαετία κράτησε η μάχη! Νίκησα κατά κράτος!

Και αφού μπόρεσα εγω μπορείς και εσύ. Σίγουρα μπορείς! Ενας καλός ομοιπαθητικός θα σε βοηθήσει πολύ να ξεπεράσεις τους πονοκεφάλους και όλα τα σωματικά συμπτώματα , θα σε βοηθήσει δυναμώνοντας την ιδιοσυγκρασία σου!

Δίνεις τη μάχη σου και εσύ. ΑΠό αυτήν θα βγεις πολύ πιο δυνατός και κυρίως πολύ πιο καλός άνθρωπος!

Κουράγιο καλέ μου! Υπομονή και Πίστη στον εαυτό σου! Ολα , όλα τα μπορεί ο ανθρωπος αν αναζητήσει μεσα του τον θείο, τον ανώτερο εαυτό του!

Καιρός να σκεφτείς!

Γεια σου ʼλεν.

Κατ\' αρχάς, δεν είσαι μόνος σου... Πάρα πολλοί άνθρωποι, είτε το παραδέχονται έιτε όχι, είτε το γνωρίζουν είτε όχι, έχουν βιώσει τόσο καταθλιπτικά επεισόδια όσο και κρίσεις πανικού. Εγώ προσωπικά έχω βιώσει και από τα δύο (διότι η ζωή χρειάζεται και μια ποικιλία.;)

Από την άλλη, δεν έχω βιώσει τις ημικρανίες που αναφέρεις, είχε όμως η μητέρα μου ημικρανίες και ξέρω πόσο οδυνηρό μπορεί να είναι αυτό.

Επιστρέφοντας στα ψυχολογικά συμπτώματα, όλα αυτά, για μένα, δεν είναι παρά \"καμπανάκια\" που μας βαράει ο εαυτός μας για να μας δείξει ότι κάτι δεν πάει καλά.

Σίγουρα η θέληση που επικαλείται ο/η Black Rose είναι ο πιο σημαντικός παράγοντας για να ξεπεράσουμε κάτι. Όμως δεν είναι ντροπή, όταν αισθανόμαστε ότι δε μπορούμε να το χειριστούμε ολοκληρωτικά μόνοι μας να ζητήσουμε βοήθεια.

Εμένα λοιπόν προσωπικά μου κάνει καλό η ψυχοθεραπεία, το να συζητώ με κάποιον. Και μόνο το ότι μιλάς σε κάποιον ουδέτερο για σένα, αλλάζει σχεδόν αυτόματα την αυτοαντίληψή σου (χρειάζεται βέβαια και η κατάλληλη χημεία στη σχέση που θα προκύψει μεταξύ σας).

Μηπως μέχρι τώρα επισκεπτόσουν μόνο ψυχιάτρους, οι οποίοι, καλώς ή κακώς, έχουν την τάση στην πλειοψηφία τους να δίνουν μόνο φάρμακα, ώστε να αντιμετωπίσουν τις βιοχημικές διαστάσεις των συμπτωμάτων, και ασκούν μερικώς μόνο ή καθόλου ψυχοθεραπεία; Έχεις σκεφτεί το ενδεχόμενο να επισκεφτείς κάποιον αμιγώς ψυχόθεραπευτή; (Δε σου προτείνω να παρατήσεις τη φαρμακοθεραπεία, προς Θεού, αλλά ίσως συμπληρωματικά να βλέπεις και κάποιον ψυχοθεραπευτή)

Όσο για τις ημικρανίες, η Black Rose θα ξέρει καλύτερα, ίσως επίσκεψη σε ομοιοπαθητικό να είναι πολυ καλή λύση... Εγώ απλώς ξέρω το site ενός φυσιοθεραπευτή που ασχολείται ειδικά με πονοκεφάλους/ ημικρανίες. Δεν κάνω διαφήμιση, δεν έχω πάει η ίδια, αλλά τον έχω δει στην τηλεόραση και φάνηκε καταρτισμένος. Δεν το συνιστώ, απλώς το παραθέτω. Το σιτε είναι: www.physio.gr.

Καλή επιτυχία με ό,τι αποφασίσεις να κάνεις και καλή δύναμη.

Υ.Γ. Α! Και όσο για το ότι μένεις μόνος σου, είναι ένα ήδη πολύ θετικό βήμα!

Σας ευχαριστώ για το ενδιαφέρον που δείχνετε και για τις συμβουλές που μου δώσατε.Έχεις δίκιο Black Rose,η πορεία μου είναι η φυσική πορεία της αρχικής μου πάθησης που δεν θεραπεύτηκε ποτέ και κατέληξε έτσι.Έχω διαβάσει ότι αν οι κρίσεις πανικού δεν θεραπευτούν μετά από κάποιο χρονικό διάστημα ο ασθενής μπορεί να πάθει κατάθλιψη και έπειτα να υποφέρει από ημικρανίες.Μακάρι να τα καταφέρω να γίνω καλά όπως εσύ.

Ψυχοθεραπεία perimpanoy είχα κάνει τα 4 πρώτα χρόνια αλλά δεν ένιωσα ότι με βοήθησαν.Προφανώς δεν υπήρχε η κατάλληλη χημεία με την ψυχοθεραπεύτρια.Από το Γενάρη που μας πέρασε με παρακολουθεί καινούριος ψυχίατρος-ψυχολόγος με τον οποίο κάνω γνωσιακή ψυχοθεραπεία και νιώθω ότι με έχει βοηθήσει.Σ\' ευχαριστώ για το site του φυσιοθεραπευτή που μου πρότεινες,θα το λάβω υπ\' όψην μου.Εσύ τώρα έχεις αποθεραπευτεί από αυτές τις ασθένειες?

Όσο για τους ομοιοπαθητικούς που μου είπες Black Rose,πέρσι το Μάιο είχα πάρει ένα ομοιοπαθητικό φάρμακο για τις ημικρανίες αλλά απλά με βοήθησε δεν με θεράπευσε από αυτές και το σταμάτησα.Ίσως να φταίει που δεν το πήρα με συνταγή ομοιοπαθητικού γιατρού.Αν έχεις να μου συστήσεις κάποιον καλό ομοιοπαθητικό,αυτόν που πήγες εσύ ίσως,θα το ήθελα πολύ.

Ελπίζω να τα ξαναπούμε.

Alen

Γεια σου και πάλι ʼλεν.

Κρίσεις πανικού έχω βιώσει λίγες φορές, τελευταία όχι ευτυχώς...
Όσο για τα καταθλιτπικά επεισόδια, τα παλεύω και ναι, έχουν περιοριστεί σημαντικά. Φυσικά, δε λείπει το άγχος... Κατά τον Yalom, και όχι μόνο, όλοι είμαστε \"ασθενείς\" κατά μία έννοια, αφού όλοι έχουμε \"υπαρξιακό άγχος\" και την ασυνείδητη απειλητική γνώση ότι μια μέρα θα πεθάνουμε.

Γνωρίζω θεωρητικά τη γνωσιακή θεραπεία και πολλοί λένε ότι είναι αποτελεσματική, ιδιαίτερα με καταθλιπτικούς ασθενείς. Ωστόσο, δεν έχω κάνει γνωσιακή. Θεωρώ, πάντως, σημαντικές τις προσφορές της κάθε θεραπευτικής σχολής και σίγουρα θεωρώ σημαντικό το να υπάρχει χημεία με τον ψυχοθεραπευτή, περισσότερο σημαντικό ίσως από το τι τεχνική θα χρησιμοποιήσει ή ποιας θεωρίας οπαδός είναι.

Προσωπικά με έχει βοηθήσει πολύ η γενικότερη διαδικασία αυτογνωσίας στην οποία έχω μπει εδώ και κάποιο καιρό, είτε με ατομική θεραπεία, είτε μέσω συμμετοχής σε ομάδες αυτογνωσίας.

Προσωπικά μου αρέσει πολύ η υπαρξιστική θεραπεία και γενικότερα οι ανθρωπιστικού τύπου ψυχοθεραπείες -προσωποκεντρική, Gestalt- και με έχει αγγίξει πολύ ένα βίβλίο που πρόσφατα άρχισα να διαβάζω του Irvin Yalom, \"Ο δήμιος του έρωτα\", εκδόσεις ʼγρα.

Αυτά από μένα...

Καλή συνέχεια!

Φίλε mcxlvii,
Την ομοιοπαθητική μου την είχε προτείνει και η Black Rose και πριν λίγες μέρες επισκέφτηκα έναν ομοιοπαθητικό γιατρό που μου έγραψε μία συνταγή και χτες ξεκίνησα να παίρνω τα πρώτα μου ομοιοπαθητικά χάπια.Ελπίζω να με βοηθήσουν όπως κι εσένα.Φαίνεται ότι η κλασική ιατρική δεν είναι και τόσο αποτελεσματική αλλιώς δεν θα ταλαιπωριόμουν τώρα 9 χρόνια.Προσπαθεί να καταπολεμήσει τα συμπτώματα μίας ασθένειας όχι όμως την ίδια την ασθένεια από την ρίζα της.Έχεις περάσει κι εσύ απ\' ότι διάβασα πολλά χρόνια ταλαιπωρίας με αυτές τις ασθένειες οπότε καταλαβαίνεις πώς είναι.Ελπίζω όλα να πάνε καλά στη συνέχεια και τα ομοιοπαθητικά να είναι η λύση που έψαχνα.

Καλε μου Alen, χαίρομαι για την προοδό σου!

η ομοιπαθητική θα σε βοηθήσει να δυναμώσεις σαν ιδιοσυγκρασία, να απαλλαγείς από τις σωματικές ενοχλήσεις ώστε να κερδίσεις χρόνο να ασχοληθείς με σένα, με τη ψυχή σου, τα όνειρα και τις προσδοκίες σου.

Μαζί με την ομοιπαθητική θα δουλέψεις σκληρά με τον εαυτό του, σκληρά και σε βάθος. Με σταθερά μικρά βηματα. Συνδίασε τη θεραπεία με θετικό οραματισμό, με θετικούς στόχους. Να σκέφτεσαι μόνο την επόμενη μέρα. Ουτε μια μέρα παραπάνω, τώρα στην αρχή.

Στις μερες του πανικού κατάλαβα οτι πρέπει να \"δουλευω\" μόνο για την επομενη μέρα. Ετσι αποβραδίς έκανα ένα απλό οραματισμό, να απλά φανταζόμουν την επομενη μέρα έτσι όπως θα ήθελα να είναι. Για την ακρίβεια έβλεπα τον εαυτό μου και ΒΙΩΝΑ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ να ειμαι ευτυχης, να νιώθω ασφαλής.

Μόνος σου θα βρεις την τεχνική. Θα διαπίστωσες και από την εμπειρία του Μιχάλη ότι αυτό που μετράει σε αυτη την ασθένεια ειναι η ΘΕΛΗΣΗ μας.

Συνέχισε! Σε καμαρώνουμε όλοι για το καθε βήμα που κάνεις.
:)

Alen, μη μασάς!!
Μια απ τα ίδια ίσχυαν και για μένα(και ισχύουν δηλαδή αλλά τώρα λιγότερο συχνά):πανικός, ταλαιπωρία, στο φουλ, κατόπιν κατάθλιψη, σκέψεις αυτοκτονίας..
Σα να αλλάξαν κάπως τα πράγματα με την ομοιοπαθητική. Κάνω εδώ και 3 μήνες θεραπεία και απλά μου χει ανεβάσει την αυτοπεποίθησή μου πολύ ψηλά. Έχω \"χτίσει\" βέβαια ένα σωρό φοβίες χρόνο με το χρόνο, και θα χρειαστεί προφανώς αρκετό καιρό για να απαλλαγώ, απο τις βασικές τουλάχιστον, δε ζητώ να γίνω ο iron man!!
Έχει γίνει όμως μια αρχή, και αυτό το νοιώθω.
Όπως είπε και η Black Rose, μικρά μικρά βήματα στην αρχή. Και προς Θεού, όχι καταπίεση στον εαυτό σου, δωστου χρόνο. Είμαι σίγουρος ότι όλα θα πάνε ΟΚ.
Ταυτόχρονα βέβαια, να σε ευχαριστήσω γιατί έδωσες αυτόματα απάντηση στο ερώτημα που με βασάνιζε όσον αφορά τη θεραπεία και μένα και είχα γράψει σε άλλο topic: ομοιοπαθητική ή ψυχοφάρμακα. Τώρα είμαι σίγουρος πως τα ψυχοφάρμακα δε σου προσφέρουν τίποτα άλλο παρά προσωρινή ανακούφιση..
mcxlvii εύχομαι τα καλύτερα. Είσαι νομίζω ο πρώτος που σε σύντομο χρονικό διάστημα είδες τόσο εντυπωσιακά αποτελέσματα, μπράβο και καλή συνέχεια. Δίνεις κουράγιο και σε μας για αισιόδοξη πορεία των πραγμάτων..
Όπως φυσικά και η Black Rose, αν μητιάλλο απο τα post της και μόνο, παίρνεις δύναμη..να σαι καλά..

Σας ευχαριστώ και τους δύο για την ενθάρρυνση,γι\' αυτό το λόγο άλλωστε μπήκα εδώ μέσα,για να συζητήσω με άτομα που έχουν το ίδιο πρόβλημα με μένα και να με συμβουλέψουν όσοι μπορούν.Σήμερα βρίσκομαι στην πέμπτη μέρα της θεραπείας μου με τα ομοιοπαθητικά φάρμακα και από την τρίτη μέρα άρχισαν οι πρώτες παρενέργειες και συγκεκριμένα έντονη υπνηλία αλλά όπως μου εξήγησε ο γιατρός μου και η Black Rose αυτό είναι καλό γιατί δείχνει ότι το φάρμακο ενεργεί.Μου είπε πάντως ο γιατρός μου ότι τις επόμενες ημέρες αυτή η παρενέργεια θα φύγει.Σημασία έχει για μένα να έχει αποτέλεσμα η θεραπεία.
Πολύ θα το ήθελα να συναντηθούμε μία μέρα φίλε μου όταν γίνω καλά,χαίρομαι που εσύ τα κατάφερες κι έγινες καλά και απολαμβάνεις τη ζωή σου με την κορούλα σου και τώρα δίνεις κουράγιο σε μας.Ξέρετε τί σκέφτομαι?Πόσο άτυχος ήμουν και πόσο άδικη είναι η ζωή πολλές φορές.Γιατί το λέω αυτό?Εάν είχα δοκιμάσει ναρκωτικά και είχα γίνει ναρκομανής θα πληρωνα αυτή μου την επιλογή.Αν το είχα ρίξει στο ποτό και είχα γίνει αλκοολικός πάλι θα πλήρωνα μία δική μου επιλογή.Αν οδηγούσα απρόσεκτα ή μεθυσμένος και τραυματιζόμουν από τρακάρισμα θα ήμουν υπεύθυνος των πράξεών μου.Εάν πάλι έκανα έρωτα χωρίς προφυλακτικό και κόλαγα κάποια ασθένεια θα έφταιγα εγώ για την απερισκεψία μου.Στην περίπτωση αυτής της ασθένειας όμως αρρώστησα δίχως να φταίω σε κάτι,χωρίς να έχω κάνει καμία κατάχρηση ή απερισκεψία.Μόνο λάθος-αν μπορεί να θεωρηθεί έτσι- είναι η κληρονομικότητα σε αυτή την ασθένεια,η ευαισθησία μου και τα πολλά προσωπικά προβλήματα που αντιμετώπισα εκείνο το συγκεκριμένο διάστημα.Είναι μία καταραμένη αρρώστια η οποία έρχεται χωρίς να σε προειδοποιήσει και δυστυχώς λόγω της αποτυχίας της κλασικής ιατρικής να την αντιμετωπίσει μένει για πολλά χρόνια...Αυτό είχε σαν συνέπεια για μένα να χάσω τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου κάνοντας ουσιαστικά τίποτα χάνοντας τους φίλους μου τη σχέση μου τις σπουδές μου και το κυριότερο να υποφέρω απ\' όλα αυτά τα συμπώματα.Χώρια τις προκαταλήψεις που υπάρχουν γύρω από αυτές τις ασθένειες πράγμα που μου έκανε δύσκολο να εκμυστηρευτώ την ιστορία μου ακόμα και σε κάποιον φίλο μου.Θα ήθελα να μου πείτε τις απόψεις σας πάνω σε αυτά που είπα.ʼλλωστε απ\' ότι πρόσεξα όλοι εδώ μέσα τραβιόμαστε χρόνια με αυτές τις ασθένειες.
Όσο για την απορία που σου έλυσα katharmataki,θα μπορούσα να σου πω κι άλλα πολλά περισσότερα πράγματα γιατί πάει μακριά η βαλίτσα με αυτό το θέμα.Το μόνο που θα σου πω είναι ότι οι ψυχίατροι είναι οι πιο πλούσιοι γιατροί που υπάρχουν στον κλάδο της ιατρικής αν αυτό σου λέει κάτι...Τελοσπάντων αυτό που έχει σημασία για μένα τώρα είναι να με βοηθήσουν τα ομοιοπαθητικά φάρμακα να ξεφύγω από αυτό το μαρτύριο και να τα καταφέρω να γίνω καλά όπως κάποιοι από εσάς!
Χαίρομαι που έχει ανοίξει αυτή η κουβέντα μεταξύ μας.Πιστεύω μας βοηθάει όλους και ελπίζω να συνεχιστεί!

Alen

Alen, δεν θελω να σε παρηγορήσω με αυτά που θα σου πω. Τα γεγονοτα σου αναφέρω.
Μάτωσα, έκλαψα, εξοργήστηκα, κτυπησα το κεφάλι μου κυριολεκτικά στον τοίχο. ΟΛη μου η ζωή για πάνω από 10 χρονια ήταν ενα τεράστιο ΓΙΑΤΙ? Γιατί σε μένα όλα αυτά. Γιατί τώρα ? Χιλιάδες αναπάντητα \"Γιατί\".. Σε μια φάση της ζωής μου που ολα φαίνονταν τέλεια : τέλεια δουλειά, τέλεια σχέση.. (καλά η σχέση έκοψε πέρα ).

Παράπονο, απελπισία. Ακριβώς τα ίδια έλεγα και εγώ. Δεν έκανα τίποτε, δεν έσφαλα , σε κακοποίησα ποτέ το σώμα μου ... Γιατί?

Τώρα που μιλάω μαζί σας, ή όταν σκέφτομαι αυτά που πέρασα προσπαθωντας να βρω τις αιτίες του κακού αρχίζω να ξεκαθαρίζω στο μυαλό μου ότι τελικά η ερήμωση της ψυχής μου ήταν που επηρέασε την υγεία μου.

Και όσο και αν σου φαίνεται άδικο ή παράλογο Alen, αυτή η εμπειρία με έκανε δυνατή, ώριμη, με οδήγησε σε βαθειά μονοπάτια αυτογνωσίας. Δεν λεω ότι ειναι απαραίτητο να περάσουμε από αυτά για να ωριμάσουμε, αλλά όσοι περνάμε από αυτά γινόμαστε καλύτεροι άνθρωποι. Τώρα ευλογώ αυτή τη διαδρομή που έκανα.. έχω ξεχάσει τον πόνο και εχω κρατήσει την ουσία. ΑΥτό που ειμαι σημερα και αυτό που θα είμαι αυριο και στο μελλον. Η Ομορφιά που αναζητάω, η Αλήθεια που θέλω να ζήσω, η Καλοσύνη και η Αγάπη για ολους και για όλα.

Κάνε ότι μπορεις για να γίνεις καλά, ουρλιαξε όταν το νιώθεις, θύμωσε, εξοργίσου αλλά προχώρα. ΠΙάσου απο τη κουπαστή του καραβιού σου και συνεχισε το ταξίδι μέχρι το τέλος, μέχρι το δικό σου λιμάνι.

Εξ άλλου, ο καλός ο καπετάνιος στις φουρτούνες φαίνεται!Ετσι δεν ειναι καλέ μου?;)

;)

Τσάκισες τον φόβο και μας διδάσκεις τον τρόπο! Πέτυχες έναν σημαντικό στόχο Μιχάλη μου, γιατί ΕΣΥ το ήθελες, ΕΣΥ αγωνίστηκες.

Σου στελνω την αγάπη μου .

Black Rose, σου έστειλα u2u, αν θέλεις διάβασέ το ,

Thnx!!

Σε ευχαριστω!

:)

Σου \"απάντησα\".

Καλό Σ-Κ

Ελένη και Μιχάλη,
Διάβασα τα τελεταία μηνύματά σας και θα σας πω ποια είναι η άποψή μου πάνω σε αυτά που είπατε.

Έχεις δίκιο Μιχάλη ότι αυτές οι ασθένειες πλήτουν δυνατούν ανθρώπους.Να φανταστείς εγώ πριν αρρωστήσω δεν υπήρχε μέρα που να μην βγω από το σπίτι,ακόμα και καθημερινή που να είχα και διάβασμα.Μία φορά μόνο το διάστημα που προετοιμαζόμουν για τις πανελλήνιες δεν είχα βγει και είχα μείνει μέσα να διαβάσω και ένιωθα ότι κόντευα να σκάσω!Επίσης ήμουν πολύ αθλητικός τύπος με φοβερές αντοχές ενώ τώρα έχω να γυμναστώ ή να αθληθώ λόγω της εξάντλησης που έχω κάτι χρόνια.Επίσης έχει παρατηρηθεί ότι τέτοιου είδους ασθένειες πλήττουν κυρίως τους έξυπνους ανθρώπους.Για παράδειγμα ο Αινστάιν και ο Λίνκολν έπασχαν από μανιοκατάθλιψη.Έχω ρωτήσει το λόγο και μου έχει πει ένας παλιός μου ψυχίατρος ότι αυτό συμβαίνει ότι επειδή οι πιο ευφυείς άνθρωποι έχουν μεγαλύτερο εγκέφαλο άρα περισσότερα νευρικά κύτταρα και συνεπώς μεγαλύτερς πιθανότητες να προσβληθούν από τέτοιου είδους ασθένειες αφού τα νευρικά κύτταρα είναι αυτά που τις προκαλούν.

Όσον αφορά αυτό που είπες Ελένη ότι οι ασθένειες αυτές μας κάνουν πιο δυνατούς και μπορούμε να τις βλέπουμε και με θετικό μάτι εν μέρει έχεις δίκιο από την άλλη όμως μην όμως μην ξεχνάς ότι υπάρχουν πολλοί άλλοι που έχουν περάσει από αυτή την δοκιμασία και όχι μόνο δεν γίναν πιο δυνατοί και καλύτεροι άνθρωποι αλλά έφτασαν στην αυτοκτονία κυρίως αυτοί που έπασχαν από κατάθλιψη.Υπάρχουν ένα σωρό άλλοι τρόποι για να ολοκληρωθείς σαν άτομο και να γίνεις καλύτερος άνθρωπος.Μπορείς να διαβάσεις βιβλία,να επικοινωνήσεις με άλλους ανθρώπους,να αποκτήσεις εμπειρίες και ένα σωρό άλλα πράγματα.Όχι όμως να περάσεις αυτό το μαρτυρικό μονοπάτι.Ακόμα και όταν θα τις ξεπεράσεις θα έχεις χάσει ένα τεράστιο χρονικό κομμάτι από την ζωή σου το οποίο δεν θα θες να θυμάσαι.

Όσο γι\' αυτό που μου πρότεινες Μιχάλη να σκεφτώ ότι θα ζήσω 1000 χρόνια για να εκπληρώσω τους στόχους μου,μπορεί ακόμα να είμαι νέος-27 χρονών-όμως δεν πρόκειται να ζήσω 1000 χρόνια.Ξέρω το νόημα με το οποίο μου το λες αλλά χρειάζεται να είμαστε ρεαλιστές και να σκεφτόμαστε ρεαλιστικά αν θέλουμε να ξεπεράσουμε τα προβλήματά μας.Εγώ αυτό που ξέρω είναι ότι ενώ άλλοι τώρα τελειώνουν τις σπουδές τους και αρχίζουν να χτίζουν την ζωή τους εγώ στα 27 μου παλεύω τώρα 9 χρόνια με αυτές τις ασθένειες έχοντας γίνει ένας υπερκαταναλωτής ψυχοφαρμάκων και παυσιπόνων και έχοντας κάνει δεκάδες επισκέψεις σε ψυχίατρους και ψυχολόγους διχως μέχρι τώρα οριστικό αποτέλεσμα.Μόνη μου ελπίδα πλέον είναι τα ομοιοπαθητικά που μου προτείνατε και εσείς και ελπίζω να με αποθεραπεύσουν πλήρως αυτή τη φορά.

Αυτά είχα να σας πω σαν ανταλλαγή απόψεων και συναισθημάτων.Ελπίζω να συνεχίσετε να μας δίνετε κουράγιο εσείς που τα καταφέρατε έτσι ώστε να βρούμε κι εμείς το σωστό μονοπάτι.

Καλημέρα Alen,


το ίδιο αισθάνομαι και εγω όταν ο πόνος με καταβάλει, οταν απελπίζομαι. Ανθρωποι είμαστε. Μας τσακίζει ο πόνος.

\"Τοτε\" στην κρίση και μένα η ζωή μου ηταν ενα πελώριο \"ΓΙΑΤΙ?\" ΄. Γιατί να πρέπει να τα περάσω όλα αυτά? Γιατί σε μένα? Οργή, θυμό, αγανάκτηση, βλαστημούσα την ώρα και τη στιγμή που γεννήθηκα.

Ειναι θεμα τύχης καλέ μου. Αλλοι είναι πιο τυχεροί αλλά είμαστε λιγότερο \'τυχεροί\'. Δεν είναι τίποτε προγεγγραμένο. Η μαγκιά είναι να κάμουμε την ατυχία τύχη.

Εχεις δίκιο και έτσι είναι, συνάθρωποί μας αυτοκαστράφηκαν, δεν άντεξαν.. Ειναι σαν τον καρκινο. Αλλοι επιβιώνουν και άλλοι όχι. Τα πάντα ειναι θέμα αντοχής.

Φόρτσα τα πανιά λοιπον! Ο καλός ο καπετάνιος στη φουρτούνα φαίνεται!


Δεν λεω να σκύψουμε το κεφάλι και να υποταχτούμε στο κισμέτ. λεω να το παλέψουμε με νυχια και με δόντια μωρέ παιδιά και σίγουρα θα βγουμε κερδισμένοι!

Είναι ενθαρρυντικό Ελένη μου να βλέπω ανθρώπους να με καταλαβαίνουν στην απόγνωση στην οποία φτάνω πολλές φορές σε σημείο που να νιώθω ότι είμαι καμμένο χαρτί δίχως ελπίδα.Όσο γι\' αυτό που είπες για τον καλό τον καπετάνιο,μία φουρτούνα έχει κι ένα τέλος κι εγώ δεν ξέρω καμία φουρτούνα να έχει κρατήσει 9 χρόνια(και βάλε)σαν τη δική μου.Και ο καπετάνιος άνθρωπος είναι και όσο καλός κι αν είναι οι αντοχές του κάποτε τελειώνουν.Και όταν η φουρτούνα δεν λέει να σταματήσει τα χέρια του αρχίζουν να ξεγλιστράνε από το τιμόνι...

Αν και δεν είναι το θέμα να κάνουμε συγκρίσεις Μιχάλη,πάντως εσύ πρόλαβες και σπούδασες και έκανες οικογένεια.Εγώ δεν μπόρεσα να κάνω τίποτα στην ζωή μου ούτε σπουδές ούτε οικογένεια γιατί αυτή η αρρώστεια με βρήκε στη χειρότερη ηλικία που μπορούσε να με βρει,στα 18.Αντί αυτού έχασα και αυτά που είχα και μέχρι τότε(φίλους,την σχέση μου,κοινωνική ζωή).Πάντως οι υπόλοιπες συμβουλές που μου έδωσες πραγματικά με τόνωσαν και μου έδωσαν θάρρος για τη συνέχεια,χρειάζομαι τέτοιου είδους συμβουλές και παροτρύνσεις από σας που έχετε περάσει αυτή τη φάση και νικήσατε.

Χτες συμπλήρωσα ένα μήνα αγωγής με τα ομοιοπαθητικά χάπια.Σε αυτό που μπορώ να πω ότι με έχει βοηθήσει είναι να φτιάξω κάπως το ωράριο του ύπνου μου αλλά όσον αφορά τα άλλα συμπτώματα έχω δει μικρή διαφορά ακόμα.Ο ίδιος ο ομοιοπαθητικός πάντως μου είπε ότι χρειάζεται χρόνος και οι ημικρανίες θα φύγουν τελευταίες.

Θα τα ξαναπούμε σύντομα φίλοι μου.

Agaphth Afrodith,
Tha soy pw poia einai h apopsh mou se ayta pou mou eipes.
Kat\' arxhn ola ayta ta xronia den exv meinei me stayrwmena ta xeria.Ekana o,ti pernouse apo to xeri mou kai o,ti htan anthrwpinws dynato gia na to xeperasw.Oson afora tous stoxous pou eipes xerw poly kala ti thelw kai an diavases to arxiko moy mhnyma sto forum eixa xekinhsei to 98 ena IEK gia na spoydasw kai to apotelesma xereis poio htan?Pathaina kathe mera sta mathimata kriseis panikou wspou wftase h wra thw prwths exetastikhs kai oxi mono den antexa alla mou gyrise se katathlypsh!Hthela loipon na spoudasw kai to prospathisa alla to apotelesma eides poio htan.Na sou pw kati?An den exeis ygeia den ginetai tipota.Einai to polytimotero agatho.To thema me tiw kriseis panikou einai oti den tis skeftesai esy opws eipes alla se skeftontai aytes.Kai oso kai na tis kontrareis aytes tha einai ekei na se talaipwroyn.Sto katw katw pas na spoydaseis prepei na exeis kai ayto to vasano apo panw?To thema einai na zei kaneis mia fysiologikh zwh xwris kriseis panikoy o,ti ki an kanei eitai einai spoydes eitai einai doyleia eitai otidhpote allo.Otan exeis kai ayto soy gyrizei mpoymerang.Kai ektos aftou mesa se ayta ta xronia pera apo ayto to IEK poy prospathisa na xekinhsw epixeirhsa ki alla pragmata:mathimata agglikwn gia ptyxio,mathimata plhroforikhs,douleia se magazi.Tipota omws apo ayta den katafera na oloklhrwsw gia ton idio logo.

Se ayto poy symfwnw mazi soy einai na kanei kaneis mikra mikra vhmata poy ton eyxaristoyn.Ayto to kanw kai einai anwdyno.Kai molis fygoyn oi kriseis panikoy kai oi hmikranies poy me talaipwroyn tote tha epidiwxw na oloklhrwsw toys stoxoys moy.Ayto poy lene oi psyxiatroi oti h ergasia se vohthaei na xeperaseis tis kriseis panikou einai mia dikh toys lanthasmenh thewria opws apotyxhmenh einai kai h methothologia me ta psyxofarmaka tous pou apla koukoulwnoun ta symptwmata kai den therapeyoun to provlhma apo th riza tou.An prosexeis tous perissoterous pou ginane kala apo edw mesa ginane me th vohtheia omoiopathitikwn oxi psyxiatrwn.

Oson afora twra ayto pou mou eipes gia ton patera sou,den xerw mporei apo th mia stigmh sthn allh na egine kala kai na phge na doulepsei.H mhtera mou otan eixe katathlipsh kai kriseis panikou den patage sto magazi pou eixe tote kai oses fores patage thn mazeyame meta me to koutali kai thn gyrizame arwn arwn spiti ki etsi anagkasthke ayta ta xronia poy htan arrwsth na valei pwlhtries sto magazi na vgaloyn th douleia.H idia xanapathse otan pleon eixe ginei oloklhrwtika kala kai mporouse na ergastei.

Ayth htan loipon h apopsh mou.Elpizw na ta xanapoume

Alen

Αφροδίτη δεν μπορώ να σκεφτώ κατά αυτό τον τρόπο γιατί απλά δεν μπορώ να κοροιδεύω τον εαυτό μου.Ας είμαστε ρεαλιστές.Το θέμα με αυτή την ασθένεια είναι ότι δεν την σκέφτεσαι εσύ αλλά σε σκέφτεται αυτή.Όταν έχεις μία ημικανία δεν μπορείς να προσποιηθείς ότι δεν υπάρχει και να πεις ότι θα ζήσεις φυσιολογικά.Το ίδιο και όταν έχεις μία κρίση πανικού.Πόσο μάλλον όταν αυτή η κατάσταση διαιωνίζεται,τότε είναι που χάνεις την ελπίδα σου και γίνεσαι απαισιόδοξος όπως έχω γίνει εγώ πλέον.Η τελευταία μου ελπίδα είναι πλέον τα ομοιοπαθητικά.Σε αυτά στηρίζομαι πλέον Μιχάλη μήπως και γίνει κάτι.Τόσα χρόνια δεν το έβαζα κάτω και μου έλεγαν και οι γιατροί να σκέφτομαι θετικά.Έλα όμως που δεν αρκεί μόνο αυτό όπως αποδείχτηκε.Γιατί όπως και να το κάνουμε ασθένεια είναι και αν δεν αντιμετωπιστεί κατάλληλα από τη ρίζα της δεν υπάρχει αποτέλεσμα.Τα υπόλοιπα είναι ημίμετρα.Πρέπει να φύγει τελείως όπως κάθε άλλη ασθένεια για να πάψεις να υποφέρεις από αυτήν.Με θετικές σκέψεις κλπ απλά νιώθεις για μια στιγμή καλύτερα.Δεν αποθεραπεύεσαι όμως και ούτε σε συνδυασμό με ψυχοφάρμακα γιατί αυτά απλά κουκουλώνουν τα συμπτώματα.Πρέπει η ασθένεια να ξεριζωθεί τελείως.Γι\' αυτό στράφηκα στα ομοιοπαθητικά ελπίζοντας σε κάποιο αποτέλεσμα.

Αυτή ήταν η γνώμη μου πάνω στα τελευταία που είπατε.Αν έχετε να πείτε κάτι πάνω σ\' αυτά θα περιμένω.

Αφροδίτη δεν έχεις καταλάβει το σκεπτικό μου.Δεν είναι ότι ο τρόπος σκέψης μου είναι αρνητικός ή ότι είμαι φύσει απαισιόδοξος.Ίσα ίσα που από τη φύση μου είμαι αισιόδοξος χαρακτήρας και όλα αυτά τα χρόνια δεν το έβαζα κάτω.Τα γεγονότα είναι όμως αυτά που με έχουν κάνει πλέον απαισιόδοξο και να χάνω την ελπίδα μου γιατί είμαι και ρεαλιστής και βλέποντας ότι μετά από τόσα πολλά χρόνια δεν υπάρχει αποτέλεσμα ζυγίζω τα πράγματα και βγάζω τα συμπεράσματά μου.Τώρα με θετικές σκεψούλες που είπες δεν γίνεται τίποτα.Το πολύ πολύ να νιώσεις για λίγο καλύτερα.Ας μην έχουμε αυταπάτες.Ούτε βέβαια αν τους μιλήσεις \"ευγενικά\" όπως είπες.Όπως κι αν σκεφτείς είτε ευγενικά είτε με οποιοδήποτε άλλο τρόπο για να διώξεις αυτά τα συμπτώματα αυτά θα σε ταλαιπωρούν ανελέητα.Είναι μία αρρώστεια όπως όλες τις άλλες και πρέπει να αποθεραπευτεί πλήρως.Με ημίμετρα και κομπογιανίτικες μεθόδους δε γίνεται τίποτα.ʼλλωστε στόχος είναι η πλήρης αποθεραπεία όχι η αντιμετώπιση των συμπτωμάτων την ώρα που έρχονται.Και αν είναι τόσο αποτελεσματικές οι προτάσεις σου Αφροδίτη γιατί δεν έχεις δει οριστικό αποτέλεσμα παρά μόνο σέρνεσαι ακόμα όταν έχεις ημικρανίες όπως είπες?Είναι μία ασθένεια που δεν πρέπει να αντιμετωπίζονται και να κουκουλώνονται μόνο τα συμπτώματά της αλλά να ξεριζωθεί βαθειά από τη ρίζα της ώστε να πάψουμε τελείως να υποφέρουμε.Αυτό πρέπει να καταλάβουμε όλοι μας και κυρίως οι γιατροί μας...

Αυτό που λες Αφροδίτη έτσι κι αλλιώς το κάνω.Ποιος σου είπε ότι δεν επιτείθεμαι με όλα μου τα μέσα?Ό,τι περνάει από το χέρι μου το κάνω,έχω ξεπεράσει τον ίδιο μου τον ευατό.Από κει και πέρα όμως δεν παύει να ειναι μία ασθένεια και να χρειάζεται την κατάλληλη και αποτελεσματική θεραπεία.Γι αυτό το λόγο άλλωστε πάμε στους γιατρούς και παίρνουμε όλα τα φάρμακά τους.Όταν όμως βλέπω μετά από τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα να μην υπάρχει αποτέλεσμα το μόνο επόμενο είναι να χάνω την ελπίδα μου και να βρίσκομαι ένα βήμα από την αυτοκτονία.Με το ψέμα θα ζω μία ζωή?Μία θεραπεία λέγεται σωτήρια όταν σε απαλλάσει τελείως από το πρόβλημά σου.Στη δική σου περίπτωση απλά σε έχει ανακουφίσει έστω σε ένα μεγάλο βαθμό από τα συμπτώματα.Μία τέτοια θεραπεία δεν λέγεται σωτήρια.Ο ψυχίατρός μου που ξεκίνησα μαζί του θεραπεία από τα τέλη Γενάρη μου είχε θέσει ένα χρονοδιάγραμμα και μου είχε πει ότι τον Ιούνιο θα είμαι λειτουργικός και σε πολύ καλύτερη κατάσταση.Ο Ιούνιος όμως πέρασε κατά πολύ και παρότι έκανα κατά γράμμα ότι μου είπε σήμερα είμαι μία από τα ίδια.Και όταν τον ρώτησα τί φταίει για το ότι δεν είχαμε τα αναμενόμενα αποτελέσματα μου σήκωσε τους ώμους του από άγνοια.Γι αυτό στράφηκα στην ομοιοπαθητική(βλέπεις επιτείθεμαι με όλα μου τα μέσα και ψάχνω άλλες διεξόδους).Περίπου τρεις μήνες μετά το ξεκίνημα της θεραπείας μου με ομοιοπαθητικά έχω δει μία μικρή βελτίωση στο ψυχολογικό κομμάτι αλλά όχι στις ημικρανίες.Μάλιστα όπως μου εξήγησε ο ομοιοπαθητικός όσο βελτιώνεται το ψυχολογικό κομμάτι οι ημικρανίες θα αυξάνονται επειδή η ενέργεια που θα απελευθερώνεται από αυτή τη θεραπεία θα βγαίνει σε ημικρανίες!Φαύλος κύκλος δηλαδή.Τώρα πώς θα μπορώ να είμαι καλά ψυχολογικάόταν θα υποφέρω από το μαρτύριο της ημικρανίας είναι άλλο θεμα.Τον ρώτησα πόσο καιρό θα συνεχιστούν αυτού του είδους οι ημικρανίες που οφείλονται στην αντίδραση του οργανισμού στην αγωγή με τα ομοιοπαθητικά και μου είπε χωρίς να είναι σίγουρος για τουλάχιστον τρεις μήνες.Μετά υποτείθεται και αφού θα έχει θεραπευτεί το ψυχολογικό κομμάτι και οι κρίσεις πανικού θα θεραπευτούν και οι ημικρανίες που οφείλονται καθ αυτού στην αρρώστιά μου.Ένα αβέβαιο μέλλον με αβέβαιη αποθεραπεία...

Η ειρωνεία ξέρετε ποια είναι?Πριν αρρωστήσω,μέχρι τα 18 μου,δεν είχα πατήσει ποτέ στο φαρμακείο της γειτονιάς μου ούτε για μία ασπιρίνη!Δεν είχα δει ούτεκαν τη φάτσα της φαρμακοποιού ούτε καν γνώριζα σε ποιον ανήκε το φαρμακείο.Αρρώσταινα μία το πολύ δύο φορές το χρόνο από καμία γρίπη,μπορούσα να αντεπεξέρχομαι απέναντι σε όλες τις υποχρεώσεις μου(σχολείο,διάβασμα κλπ),γυμναζόμουνα,έπαιζα μπάσκετ με αντοχές μεγαλύτερες από άλλους,έβγαινα κάθε μέρα έξω.Τώρα κατέντησα να είμαι αν όχι ο τακτικότερος ένας από τους τακτικότερους πελάτες του φαρμακείου,έχω καταναλώσει τόνους από ψυχοφάρμακα,ηρεμιστικά και παυσίπονα πρόσφατα και ομοιοπαθητικά χάπια,έχωκάνει εκατοντάδες επισκέψεις σε ψυχιάτρους και ψυχολόγους,έχω χαλάσει εκατομμύρια για να γίνω καλά δίχως αποτέλεσμα και γενικότερα έχω φτάσει σε σημείο να λυπάμαι τον ευατό μου.Το χειρότερο απ όλα όμως είναι να ξυπνάς και το πρώτο πράγμα που θα νιώθεις αντί για δίψα,πείνα κλπ είναι ένας αφόρητος πόνος στο μέτωπό σου και η πρώτη κίνηση που θα κάνεις αντί ανάψεις το φως ή να σηκωθείς να πιάνεις με το χέρι σου το μέτωπό σου νιώθωντας ότι το κεφάλι σου πάει να σπάσει από τον πόνο.Και αυτό σε σχεδόν καθημερινή βάση.Απορώ αν θα ξανάρθει ποτέ εκείνη η μέρα που θα είμαι όπως τότε καλά και θα μπορώ να ζήσω μία φυσιολογική ζωή απαλλαγμένος από όλο αυτο το μαρτύριο...

Γιατί ταλαιπωρείς και εσύ τον εαυτό σου βρε Alen; Τι να σου κάνει ο ψυχίατρος πέρα από τη χορήγηση των φαρμάκων, που σωστά ειπώθηκε ότι κουκουλώνουν απλά τα συμπτώματα; Τι θεραπεία σου κάνει;
Και εγώ είχα (και ακόμη έχω σε μικρότερο βαθμό) πονοκεφάλους, ζαλάδες, μουδιάσματα και τσιμπίματα στο κεφάλι από τον Μάρτιο μέχρι σήμερα. Στην αρχή ήταν ανυπόφορο και μάλιστα όλα αυτά μου βγήκαν όταν έκοψα τα φάρμακα. Στην πορεία μειώθηκε η ένταση του πόνου γιατί πήγαινε καλά η ψυχοθεραπεία. Εγώ κάνω ψυχαναλυτική και κάθε φορά που εντοπίζω μια εστία του προβλήματος ανακουφίζομαι και μειώνεται το άγχος μου και συνεπώς οι πονοκέφαλοι. Να ξέρεις ότι όλα μας τα προβλήματα σχετίζονται με τα πρόσωπα της οικογένειάς μας και μόλις τα ανακαλύψεις θα είσαι σε θέση να κατανοήσεις τι σου συμβαίνει πραγματικά.
Να φανταστείς ότι με πιάνει ο κεφάλι μου μόλις σκεφτώ κάτι δυσάρεστο ή οτιδήποτε άλλο άσχετο που δεν με αφορά και το οποίο όμως περικλείει μια κατάσταση που με αγχώνει π.χ απόρριψη, το φόβο της τιμωρίας, ενοχές κ.α. Τώρα αρχίζω και εγώ να κατανοώ τι πραγματικά μου προκαλεί άγχος, άρα και τα συμπτώματα. Και η δική μου ψυχοθεραπεύτρια πιστεύει ότι τα συμπτώματα αυτά είναι συσσωρευμένος θυμός που δεν εκδηλώθηκε ποτέ προς τα εκεί που έπρεπε.
Αυτή είναι όλη η υπόθεση και σε σένα. Μην σκέφτεσαι αρνητικά ότι έχεις κάποιο οργανικό πρόβλημα. Απλά είναι πολύ φυσικό να διαμαρτύρεται ο οργανισμός σου αφού \"ο σκληρός δίσκος\" έχει υπερφορτωθεί. Υποφέρεις και έχεις δίκιο. Αλλά ξεκίνα κιόλας από αύριο για μια σωστή ψυχοθεραπεία. Προσωπικά έχω δοκιμάσει και γνωστική (παλαιότερα) και ψυχαναλυτική. Ουσιαστική βελτίωση και πιο σταθερά αποτελέσματα βλέπω με τη δεύτερη. Αν θες συστάσεις ευχαρίστως.

Κουράγιο και μην κάνεις κακές σκέψεις

Quote:

---

Originally posted by paramythi
Τι να σου κάνει ο ψυχίατρος πέρα από τη χορήγηση των φαρμάκων, που σωστά ειπώθηκε ότι κουκουλώνουν απλά τα συμπτώματα;

---

Αγαπητό Παραμύθι
Σε πολλές περιπτώσεις τα συμπτώματα είναι δυσβάσταχτα και χρειάζονται άμεσης αντιμετώπισης με φαρμακευτική αγωγή (τα απαλύνουν, δεν τα κουκουλώνουν), μέχρι η ψυχοθεραπεία να βοηθήσει το άτομο να είναι ικανό να χειρίζεται πλέον τις κρίσεις πανικού. Μην τα καταδικάζουμε και τα ισοπεδώνουμε τα πράγματα.

Ένας σωστά εκπαιδευμένος ψυχίατρος μπορεί να προσφέρει ιδανικά και μια κατάλληλη ψυχοθεραπευτική διαδικασία, το πρόβλημα όμως είναι στην Ελλάδα η έλλειψη κατάρτισης στη συμβουλευτική ψυχοθεραπεία σε πολλούς από τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας. Και φυσικά πρέπει να συντρέχουν και οι άλλες προϋποθέσεις που έχουμε χιλιοπεί, η χημεία μεταξύ θεραπευτή-θεραπευόμενου και η διάθεση του ασθενή να αλλάξει κάποια πράγματα στη ζωή του με αποφασιστικότητα, χωρίς απλώς να θέλει κάποιον να του χαϊδεύει τα αυτιά.

φιλικά, Ποπς

Καλή μου Pops,

Το να απευθυνθεί κάποιος πρώτα στον ψυχίατρο μόλις διαπιστώσει ένα πρόβλημα το θεωρώ αυτονήτο. ʼλλωστε και εγώ η ίδια έχω εξαιρετική σχέση με τον δικό μου γιατρό και είναι ο μοναδικός άνθρωπος που εμπιστεύομαι απόλυτα. Είναι όμως κοινό μυστικό ότι η προσέγγιση του προβλήματος διαφέρει μεταξύ ψυχίατρου και ψυχολόγου, (εδώ διαφέρει μεταξύ ψυχολόγων διαφορετικών ειδικοτήτων). Πολύ σωστά έθιξες το γεγονός ότι στην Ελλάδα λείπει η συμβουλευτική κατάρτιση πολλών ειδικών. Ελάχιστοι είναι οι ψυχίατροι που είναι και ψυχοθεραπευτές ή που ενδιαφέρονται να εμβαθύνουν στα προβλήματα του πελάτη τους. Αυτό βέβαια δεν μειώνει σε τίποτα την επιστημονική τους αξία, οι άνθρωποι κάνουν απλώς τη δουλειά τους.
Επίσης έχεις δίκιο που λες ότι τα φάρμακα δεν κουκουλώνουν τα συμπτώματα, απλά τα απαλύνουν . Εκ παραδρομής αναφέρθηκα σε αυτό. Εννούσα ότι κουκουλώνουν τα αίτια του προβλήματος.
Όταν όμως έχεις μια χρόνια περίπτωση όπως αυτή του Alen, o οποίος μας λέει ότι κάνει ψυχοθεραπεία 4 χρόνια με τον συγκεκριμένο και δεν είδε διαφορά, τότε κάθε λογικός άνθρωπος σκέφτεται ότι κάτι δεν πάει καλά. Δεν είναι δυνατόν να λέγονται ευχολόγια σε έναν άνθρωπο που υποφέρει στα νιάτα του ή να τίθενται χρονικοί περιορισμοί για την θεραπεία του ότι π.χ σε 6 μήνες θα γίνει καλά. Ακριβώς τα ίδια έχω περάσει και εγώ. Μια ματιά στις εμπειρίες πολλών μελών του φόρουμ σε κάνει να αναρωτιέσαι για την αποτελεσματικότητα της θεραπευτικής προσέγγισης των ψυχιάτρων. Δεν το γνωρίζω, αλλά ίσως η ψυχοθεραπεία δεν αποτελεί δικό τους αντικείμενο.

Τέλος, μην ξεχνάμε και τον κανόνα που λέει ότι ο καθένας κρίνεται εκ του αποτελέσματος ακόμη και όταν υπάρχουν οι αγαθότερες των προθέσεων.

Φιλικότατα

Paramythi

Παραμύθι έπεσες μέσα σε αυτό που είπες,αν διαβάσεις το πρώτο μου μήνυμα θα δεις ότι για την αρρώστειά μου και την διατήρησή της ευθύνεται η μητέρα μου η οποία κάνει τα πάντα για να με διατηρεί σε μία κατάσταση ταραχής και να μην έχω ποτέ την ψυχική μου ηρεμία με αποτέλεσμα να παραμένω άρρωστος.Έχω βάλει πολλούς άλλους να της μιλήσουν εκ μέρους μου για να αλλάξει συμπεριφορά αλλά δεν υπήρξε κανένα αποτέλεσμα.Από το Γενάρη κάνω γνωσιακή(γνωστική) ψυχοθεραπεία με τον ψυχίατρο-ψυχολόγο που με παρακολουθεί όμως και αυτού του είδους η ψυχοθεραπεία απλά σε ανεβάζει προσωρινά ψυχολογικά δεν σε θεραπεύει.

Όσον αφορά αυτά που είπες Πόπη στην παραμύθι άλλοι έχουν ισοπεδώσει τα πάντα,εσύ και οι συνάδελφοί σου στον χώρο στον οποίο ανήκεις.Έχει δίκιο σε αυτά που σου είπε η παραμύθι.Τόσο καιρό περίμενα από σένα UTU μήνυμα και εμφανίζεσαι εδώ μόνο και μόνο για να δικαιολογήσεις τους συνάδελφούς σου?Δεν με νοιάζει που δεν μου απάντησες αλλά με εξοργίζει να σε βλέπω να επεμβαίνεις μόνο για να στηρίξεις τους συναδέλφους σου.Εκτός από ανόητο και αφελές είναι και εμπαικτικό και ντροπιαστικό να λες ότι μπορεί να φταίνε οι ασθενείς που δεν γίνονται καλά.Είναι πάγια και προσφηλής όσο και απαράδεκτη τακτική των ψυχιάτρων όταν ο ασθενής παραπονιέται στον γιατρό του γιατί δεν πάει καλά η θεραπεία και γιατί δεν υπάρχουν τα αναμενόμενα αποτελέσματα να ρίχνουν το μπαλάκι στους ασθενείς λέγοντάς τους ότι δεν προσπαθούν αρκετά,τα περιμένουν όλα έτοιμα κλπ.Αυτό κάνεις κι εσύ και είναι τελείως γελοίο.Ποιος σου είπε ότι δεν προσπαθώ εγώ και οι υπόλοιποι ασθενείς εδώ μέσα να αλλάξουμε τον τρόπο ζωής μας με αποφασιστικότητα ή ότι θέλουμε γιατρούς να μας χαιδεύουν μόνο τα αφτιά?Σε πληροφορώ ότι και έχω προσπαθήσει με κάθε τρόπο να αλλάξω τον τρόπο ζωής μου(πριν ένα χρόνο μετακόμισα και ζω μόνος μάλιστα) και ούτε θέλω γιατρούς να μου χαιδεύουν τα αφτιά.Το αντίθετο μου έχει συμβεί μάλιστα να μου κάνουν συχνά οι ψυχίατροι-ψυχολόγοι το δικηγόρο του διαβόλου.Μάλλον εσείς οι γιατροί θέλετε κοιμισμένους ασθενείς που να δέχονται ό,τι τους λένε οι γιατροί τους δίχως να φέρουν αντίρρηση.Δεν είναι όμως όλοι οι ασθενείς έτσι γιατί υπάρχουν μερικοί που μπορούν και καταλαβαίνουν ότι κάτι δεν πάει καλά στη θεραπεία τους όταν αυτή έχει διαρκέσει πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα και δεν υπάρχει κανένα αποτέλεσμα.Πολλές φορές έχω νιώσει ότι αντί για γιατρούς έχω μπροστά μου δικηγόρους που προσπαθούν να δικαιολογήσουν τα λάθη τους και την αποτυχία τους με αστεία επιχειρήματα.Κρύβονται πίσω από τη δικαιολογία ότι \"αυτές οι ασθένεις είναι χρόνιες\" και έτσι εξασφαλίζουν μακροχρόνιους πελάτες και μεγαλύτερα κέρδη.Είναι γνωστό πλέον ότι οι ψυχίατροι κοιτάνε πώς να σε κρατήσουν ασθενή όσο το δυνατόν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα για να πλουτίσουν περισσότερο βάζοντας σε τελευταία μοίρα την υγεία των ασθενών.Και αν νομίζεις ότι τα λέω εγώ μόνο αυτά ρίξε μια ματιά στο τόπικ με τις κοινωνικές υπηρεσίες και θα δεις ότι το πιστεύουν και το ξέρουν κι άλλοι ασθενείς από δω μέσα.Βλέπεις λοιπόν ποιος έχει ισοπεσώσει τα πράγματα.Μάλιστα αν δεν το ξέρεις το θέμα της εκμετάλλευσης του ανθρώπινου πόνου από τους γιατρούς έχει φτάσει μέχρι το Δικαστήριο της Χάγης από έναν Γερμανό γιατρό που δεν ανεχόταν την όλη αυτή εκμετάλλευση γιατί βλέπεις υπάρχουν και κάποιοι ελάχιστοι γιατροί με τσίπα και ανθρωπιά που ενδιαφέρονται για τον ασθενή και όχι για την κονόμα αλλά εσύ δε φαίνεται να ανήκεις σε αυτή την κατηγορία και πιο πολύ ενδιαφέρεσαι για την συναδελφική αλληλεγγύη με την κακώς εννοούμενη έννοια.Είναι προσβλητικό και για τις προσπάθειες που καταβάλουμε και για τα λεφτά που ξοδεύουμε και κυρίως για τον πόνο που νιώθουμε να βγαίνεις και να λες ότι υπάρχουν κάποιοι ασθενείς που ευθύνονται οι ίδιοι για την αποτυχία της αποθεραπείας τους και ότι τα ισοπεδώνουμε όλα!Είσαι έξω από το χορό επειδή δεν είσαι ασθενής και όποιος είναι έξω από το χορό πολλά τραγούδια λέει σαν τις εξυπνάδες που είπες.Ας ήσουν εσύ ασθενής και βλέπαμε αν θα πίστευες το ίδιο.Δεν είναι όμως έτσι τα πράγματα και για την αποτυχία της αποθεραπείας φταίνε οι ίδιο οι γιατροί και τα συμφέροντα που παίζονται από πίσω.Έχω ένα βιβλίο που λέγεται ΠΑΝΙΚΟΣ ΑΓΧΟΣ-ΦΟΒΙΕΣ της Δήμητρας Παππούλια η οποία έπασχε από κρίσεις πανικού για 12 χρόνια και γύρισε σε δεκάδες γιατρούς εδώ στην Ελλάδα αλλά αποτέλεσμα δεν είδε και μόλις πήγε στην Αμερική ο ψυχίατρος εκεί την έκανε μέσα σε ένα μήνα καλά!Ούτε μακροχρόνιες φαρμακευτικές θεραπείες ούτε χρονοβόρες ψυχοθεραπείες.Το βιβλίο αυτό το συνιστώ σε όλους να το διαβάσετε λέει πολλά ενδιαφέροντα πράγματα και πολλές αλήθειες μεταξύ αυτών και για το βρώμικο κύκλωμα εκμετάλλευσης ασθενών που υπάρχει στην Ελλάδα.Και από δω και μπρος να είσαι πιο προσεκτική στα σχόλιά σου Πόπη,η υγεία των ανθρώπων δεν είναι αστείο πράγμα και η συναδελφική σου αλληλεγγύη να μας λείπει!!!:mad:

Με ξαφνιάζει και με λυπεί πολύ το μήνυμά σου ʼλεν. Δεν ξέρω γιατί θύμωσες μαζί μου τόσο πολύ, αλλά θα προσπαθήσω να δώσω κάποιες εξηγήσεις γιατί φοβάμαι ότι παρερμήνευσες αρκετά πράγματα:

1. Δεν υπερασπίστηκα συναδέλφους αλλά τους έκανα κριτική συμφωνόντας ότι σπανίζει να βρεις σωστό επαγγελματία τελικά

2. Δεν είμαι γιατρός, θα πρέπει να μάθεις τις διαφορές μια μέρα για να ξέρεις ποιους να κατηγορείς

3. δεν απάντησα σε προσωπικό μήνυμα γιατί από λάθος σβήστηκαν κάποια και περίμενα να με προσεγγίσεις γιατί ειλικρινά δεν ήθελα να απαντήσω με ανευθυνότητα σε οτιδήποτε

4. εδώ μέσα μπαίνω κι εγώ και οι συνάδελφοι εντελώς εθελοντικά ξεκλέβοντας από τον ελεύθερο χρόνο μου και προσπαθώντας να δίνω κάποια πληροφόρηση, όχι θεραπεία, ψάχνοντας με τις ώρες και μεταφράζοντας υλικό και δίνοντας κάποιες περιορισμένες συμβουλές.

5. Και όπου βλέπω κάποια παραπληροφόρηση ή άδικη γενίκευση, ναι υπερασπίζομαι τον χώρο μου, τονίζοντας όμως ότι ο σωστός επαγγελματίας κάνει ιδανικά το τάδε, άρα προσέχω να μην γενικεύω και να μη δίνω το αλάθητο σε όλους τους επαγγελματίες ψυχικής υγείας.

5. ΠΟΥΘΕΝΑ δεν έχω πει ότι φταίνε οι ασθενείς που δεν είναι καλά και σε παρακαλώ αυτό τουλάχιστον να το ανακαλέσεις. Είναι όμως γεγονός (και όλοι οι συνάδελφοι θα συμφωνήσουν μαζί μου) ότι πολλοί ασθενείς δεν θέλουν να ακολουθήσουν κάποιες αποδεδειγμένα αποτελεσματικές θεραπευτικές μεθόδους, είτε λόγω ταμπού, είτε λόγω οικονομικής στενότητας, είτε λόγο προκαταλήψεων, είτε λόγω πείσματος. Είναι γεγονός αυτό δυστυχώς. Δε γενικεύω όμως μιλώντας για κάθε ασθενή, ούτε για σένα προσωπικά. Ναι υπάρχουν δυστυχώς κάποιοι ασθενείς που δε θέλουν να προσπαθήσουν αρκετά. Γιατί το πήρες τόσο προσωπικά αυτό;

6. Δεν σου άσκησα προσωπική κριτική, θα σε παρακαλέσω να μην κάνεις το ίδιο.

7. Για όλα τα υπόλοιπα, ειλικρινά λυπάμαι που νιώθεις έτσι. Βρίσκεσαι σε ένα σάιτ της επιστήμης της ψυχολογίας όμως και αυτό προϋποθέτει ότι δέχεσαι την ψυχολογία ως επιστήμη και τις μεθόδους της ως αποτελεσματικές. Στο φόρουμ αυτό πέρα από ασθενείς υπάρχουμε και 3-4 άτομα που διαθέτουμε λίγο από το χρόνο μας βοηθώντας όσο μπορούμε και όσο μας επιτρέπει η δεοντολογία μας να βοηθούμε. Αν θεωρείς ότι όποιος δεν ασθενεί δεν έχει δικαίωμα να μιλήσει, έστω κι αν έχει περάσει χρόνια εκπαίδευσης στα θέματα αυτά, τότε αναρρωτήθηκες μήπως τελικά βρίσκεσαι σε χώρο που δε σε αντιπροσωπεύει;

8. Φράσεις σου όπως \"μακροχρόνιες φαρμακευτικές θεραπείες ούτε χρονοβόρες ψυχοθεραπείες\" αποδεικνύουν ότι δε γνωρίζεις όλες τις επιλογές που σου προσφέρονται. Αν σε πληροφορήσω, φοβάμαι ότι θα πεις ότι υπερασπίζομαι το σινάφι μου.

Ειλικρινά λυπάμαι ʼλεν. Νομίζω ότι είσαι εξαιρετικά άδικος.

Π.

Ξέρω πολύ καλά Πόπη την διαφορά ψυχολόγων-ψυχιάτρων,αντιμετωπίζετε την θεραπεία των ασθενών με διαφορετικό τρόπο με τα ίδια όμως μηδαμινά αποτελέσματα.Βλέπεις είμαι παλιά καραβάνα(δυστυχώς)και ξέρω πολύ καλά τις διαφορές αφού με έχουν παρακολουθήσει και ψυχολόγοι και ψυχίατροι.Συχνά μάλιστα βρίσκεστε σε στενή συνεργασία μεταξύ σας με τα ίδια ανύπαρκτα αποτελέσματα...
Το να λες ότι οι ασθενείς δεν προσπαθούν αρκετά ειναι το ίδιο με το να τους ρίχνεις το μπαλάκι της αποτυχίας της αποθεραπείας τους.Μπορεί να υπάρχουν κάποιοι ελάχιστοι που το κάνουν αυτό αλλά αυτή η ιδεοληψία που έχετε ότι πολλοί ασθενείς δεν προσπαθούν αρκετά πρέπει να σας φύγει από το μυαλό.Δεν ξέρω κανέναν μα κανέναν που να το κάνει αυτό.Είναι δικά σας δημιουργήματα για να δικαιολογήσετε τα λάθη σας και την αποτυχία σας.Δεν χρειάζεται να ανήκω σε αυτή την κατηγορία ασθενών που ανέφερες για να προσβληθώ,όπως εσύ έχεις την δική σου συναδελφική αλληλεγγύη έτσι κι εγώ συμπαραστέκομαι στους συμπάσχοντές μου σε τέτοιου είδους προσβλητικές κατηγορίες.Δεν ανακαλώ ούτε μισή λέξη από αυτά που σου είπα,εσύ είσαι αυτή που πρέπει να ανακαλέσεις γιατί πρόσβαλες τουλάχιστον ένα μέρος των άμοιρων ασθενών που προσπαθούν να βρουν την υγεία τους.Και πρέπει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ να καταλάβετε εσείς οι ψυχίατροι-ψυχολόγοι ότι δεν είναι εύκολο πράγμα να παίρνουμε τα φάρμακά σας με τις βαρύτατες παρενέργειες και την υψηλότατη τιμή που έχουν,ούτε μπορούμε όλοι να ερχόμαστε τόσο τακτικά επισκέψεις στα γραφεία σας και να σας πληρώνουμε τα υπέρογκα ποσά που ζητάτε(δεν είμαστε όλοι πλούσιοι βλέπεις),ούτε είναι τόσο εύκολο να επισκεφτείς έστω για πρώτη φορά έναν ψυχίατρο ή ψυχολόγο λόγω της γνωστής κοινωνικής προκατάληψης που υπάρχει αλλά και της φήμης που κουβαλάτε που από την εμπειρία μου σε πολλούς από σας δεν είναι μόνο φήμη...
Τώρα όσον αφορά το άλλο αστείο που είπες ότι βρίσκομαι σε ένα σάιτ της επιστήμης της ψυχολογίας και ότι αυτό προυποθέτει ότι δέχομαι την ψυχολογία ως επιστήμη και τις μεθόδους της ως αποτελεσματικές,όπως είπε και η Παραμύθι ο καθένας κρίνεται από τα αποτελέσματά του.Τόσα χρόνια δεν έχω δει κανένα αποτέλεσμα από την \"επιστήμη\" σας.Ο μόνος λόγος που μπαίνω εδώ μέσα είναι για να μιλάω με συμπάσχοντές μου και μέχρι τώρα με έχει βοηθήσει ψυχολογικά και μάλιστα έχω κάνει μερικούς φίλους με τους οποίους μιλάω συχνά.Το να ακούω όμως απόψεις σαν τις δικές σου για να στηρίζεται η συναδελφική αλληλεγγύη μου είναι όχι μόνο άχρηστο αλλά ενοχλητικό και εκνευριστικό και μπορώ άλλωστε να το συναντήσω στα γραφεία των συναδέλφων σου.Γι αυτό πες αυτές τις απόψεις σου εκεί που σε παίρνει όχι σε μένα.Οι επιστήμονες του χώρου σου θέλουν ασθενείς ευκολόπιστους,απαθείς και εύκολα χειραγωγίσιμους.Απ ότι κατάλαβες εγώ δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία...Κάποιος που δεν ασθενεί έχει το δικαίωμα να μιλήσει αρκεί αυτά που λέει να βρίσκονται μέσα στα όρια της λογικής και να μην προσβάλουν άλλους πόσο μάλλον ασθενείς οι οποίοι υποφέρουν.
Τέλος θέλω να πω σε όλους μέσα από αυτό το μήνυμά μου ότι η Πόπη μου έστειλε UTU μήνυμα όπου μεταξύ άλλων με απείλησε ότι ο Administrator είναι ενήμερος για τις \"προσβλητικές μου εκφράσεις\" και πολύ ενοχλημένος αφήνοντας υποννοούμενα για την περαιτέρω παρουσία μου στο σάιτ.Να ξέρεις Πόπη ότι έλαβα μηνύματα στο προσωπικό μου mail από άλλα μέλη του σάιτ που με συνεγχάρησαν για όλα αυτά που σου είπα γιατί βρήκαν και αυτοί απαράδεκτα και προσβλητικά τα όσα είπες και με το ζόρι κρατήθηκαν να μην σου πουν κι αυτοί τα ίδια.Μάλιστα κάποιο μέλος μου είπε ότι κι αυτό είχε δεχτεί παρόμοια απειλητικά μηνύματα επειδή πρόβαλλε τη γνώμη του που ήταν αντίθετη με τη δική σας!Έτσι δέχεστε εσείς το διάλογο,την αντίθετη άποψη και την κριτική?Βλέπεις λοιπόν ποιος θέλει να του χαιδεύουν τα αφτιά?Μου θυμίζει τον προηγούμενο ψυχίατρό μου που του είχα πει \"Γιατί δεν δέχεστε να ακούσετε και την αντίθετη άποψη?\" και μου λέει \"γιατί αν το κάναμε αυτό θα χάναμε τον χρόνο μας και την συγκέντρωσή μας σε αυτά που ξέρουμε ήδη!!!\".Η επιστήμη βασίζεται στην έρευνα για να μπορέσει να προοδεύσει πόσο μάλλον στον πλέον αποτυχημένο κλάδο της επιστήμης την ιατρική και ιδιαίτερα την ψυχιατρική και την ψυχολογία που όσο και αν αυτοδιαφημίζονται τα αποτελέσματα δείχνουν άλλα καθώς οι ψυχικές ασθένειες έχουν γίνει κοινωνική μάστιγα και μόνο η κατάθλιψη προσβάλει τον έναν στους τρεις και η αποτυχία αυτών των δύο κλάδων συμβάλλει στην εξάπλωσή τους.Αντί λοιπόν να δεχτείτε την όποια κριτική ή αντίθετη άποψη για να μπορέσετε να διορθωθείτε και να βρείτε πιο αποτελεσματικές μεθόδους θεραπείας όταν γίνεται κάτι τέτοιο θυμώνετε,νιώθετε ότι σας προσβάλουν και προσφεύγευτε και σε τέτοιου είδους μπαμπέσικου τρόπου μεθόδους όπως να με απειλείτε ότι θα με αποβάλετε από το σάιτ σας.Αυτό δείχνει τη γενικότερη νοοτροπία που έχετε σαν επιστήμονες.Το μόνο που κατάφερες Πόπη ήταν να πέσεις στα μάτια πολλών μελών εδώ μέσα στο φόρουμ γι αυτό καλύτερα να σταματήσει εδώ αυτή η κουβέντα γιατί εγώ μπαίνω εδώ μέσα για να συζητήσω με ομοιοπαθείς μου και να μοιραστώ τον πόνο μου μαζί τους.Και αν έχεις προσέξει το δικό μου τόπικ είναι το μεγαλύτερο με τις περισσότερες απαντήσεις και το έχουν διαβάσει εκατοντάδες.Δεν θα το χαλάσεις εσύ και οι συνάδελφοί σου αποβάλοντάς με από το σάιτ για να ικανοποιήσετε την ματαιοδοξία της συναδελφικής σας αλληλεγγύης επειδή σου είπα μερικές αλήθειες.Μην ξεχνάς ότι εσείς οι ψυχολόγοι-ψυχίατροι δεν υποφέρετε από τίποτα,εμείς είμαστε οι ασθενείς και υποφέρουμε και έχουμε και εσάς από πάνω να μην δέχεστε κουβέντα επειδή εξυπηρετείτε κάποια συμφέροντα.Ας τελειώσει εδώ λοιπόν αυτή η κουβέντα.

[σημείωση προς όλους προς αποφυγή παρεξηγήσεων:
δεν έχει γίνει καμία απολύτως απειλή και αυτό το σάιτ δεν ακολουθεί τακτικές διαγραφών και απειλών. καλημέρα σας]

ʼλεν δεν πρόκειται να ασχοληθώ παραπάνω, το μόνο που θα πω είναι ότι λυπάμαι πολύ για όσα πιστεύεις και σου εύχομαι το καλύτερο.

Το αν έγινε απειλή ή όχι το ξέρω εγώ καλά έστω κι αν την έκανες έμεσα.ʼλλωστε απ ότι μου είπε και κάποιο άλλο μέλος έχουν γίνει και σ\' αυτό παλιότερα παρόμοιες απειλές επειδή είπε μερικά πράγματα που δεν σας άρεσαν.Φαντασιόπληκτους θα μας βγάλετε?Κι αν είναι έτσι γιατί δεν μου είπες εδώ στο φόρουμ να το δουν όλοι ότι ενοχλήθηκε ο Administrator παρά μόνο μου το είπες κρυφά με U2U μήνυμα?Γιατί τόση μυστικοπάθεια?Και γιατί ο Administrator ενοχλήθηκε από αυτά που είπα εγώ για σένα και όχι γι αυτά που είπες εσύ για μένα και για μας τους ασθενείς?Μήπως επειδή κατά \"σύμπτωση\" είναι συνάδελφός σου και λειτούργησε και πάλι η συναδελφική αλληλεγγύη σας?Είναι σύμπτωση επίσης ότι στον Administrator ανήκει το σάιτ και μπορεί να διώξει όποιον θέλει?Γενικά θυμάσαι σε παλιότερα U2U μηνύματα να σου φέρω καμία αντίρρηση?Τώρα όμως που είπες αυτά τα απαράδεκτα πράγματα και πρόσβαλες όλους εμάς σου είπα όλα αυτά.Με τις δικές μου απόψεις για τις οποίες λυπάσαι συμφωνούν όλοι οι ασθενείς και μου το είπαν στέλνοντάς μου μηνύματα στο προσωπικό μου μάιλ.Εγωίστρια και ξεροκέφαλη είσαι και δεν μπορείς να το καταλάβεις αυτό?Για τις δικές σου απόψεις να λυπάσαι και τον διεφθαρμένο χώρο στον οποίο ανήκεις καθώς και τους ασθενείς που θα αναλάβεις υπό την καθοδήγησή σου!Καλή σταδιοδρομία λοιπόν!...Το ότι τα μαζεύεις και φεύγεις από εδώ πέρα εγώ το λέω παραδοχή ήττας ή έστω υπεκφυγή.Περισσότερο απ όλα όμως μου αρέσει που το παίζεις και θύμα μετά από τα όλα απαράδεκτα που είπες που κανονικά θα έπρεπε να ζητήσεις συγγνώμη αλλά από έναν ψυχολόγο ή ψυχίατρο πώς να περιμένεις ανθρωπιά...

Τώρα κατάλαβα γιατί ο Τρωικός πόλεμος έγινε για μια Ελένη και ότι αυτή η δύσμοιρη δεν έφταιγε σε τίποτα. Μπορεί να έριξε μια λοξή ματιά στον Πάρη και αυτός το πήρε τοις μετρητοίς.....

Alex αυτό που δεν θα πρόσεξες σε προηγούμενα μηνύματά μου είναι ότι αυτό που με έχει γονατίσει είναι οι ημικρανίες που έχω από το Γενάρη του Γενάρη του 2004.Σε πληροφορώ ότι οι ημικρανίες είναι κάτι πολύ πιο ανυπόφορο από τις κρίσεις πανικού γιατί τουλάχιστον τις κρίσεις πανικού όταν τις παθαίνεις μπορείς ακόμα και να φύγεις από κει που είσαι και να πάψεις να υποφέρεις ενώ οι ημικρανίες σε βασανίζουν όπου κι αν είσαι ό,τι κι αν κάνεις για να τις σταματήσεις και σε αποσυντονίζουν τελείως γι αυτό έχω απελπιστεί τόσο.Στο πρόβλημα που έχουμε δεν αρκεί μόνο η προσπάθειά μας και η αισιοδοξία που είπες γιατί αυτά έτσι κι αλλιώς είναι δεδομένα.Χρειάζεται και ο κατάλληλος χειρισμός από τους γιατρούς γι\' αυτό άλλωστε πάμε σ\' αυτούς και παίρνουμε τα φάρμακά τους.Όταν όμως βλέπεις να μην έρχονται τα αναμενόμενα αποτελέσματα μετά από κάποιο χρονικό διάστημα τότε κάθε λογικός άνθρωπος αντιδρά.Και αν δεν αντιδράμε σε αυτό τον αγώνα που είναι ο μεγαλύτερος της ζωής μας δεν πρόκειται να κερδίσουμε τίποτα.Είναι μέρος της προσπάθειάς μας δες το κι έτσι.

Μιχάλη έχεις δίκιο ότι η κλασική ιατρική είναι αποτυχημένη στον \"σύγχρονο πολιτισμό\" μας.Εξελίσσεται με βήματα χελώνας αδυνατώντας μέχρι σήμερα όχι μόνο να αποθεραπεύσει καθημερινές απλές ασθένειες(πόσο μάλλον τις βαριές και χρόνιες)αλλά να εξηγήσει τις αιτίες που τις προκαλούν.Η ειρωνία είναι ότι αντί να αναγωρίσει αυτή την αποτυχία της αυτοδιαφημίζεται ότι \"κάνει θαύματα\" κλείνοντας τα αφτιά της σε όποιον πάει να της ασκήσει κριτική που θα μπορούσε να την βοηθήσει να προοδεύσει.Αλλά είπαμε πίσω από όλα αυτά κρύβονται και οικονομικά συμφέροντα...

Για να λέμε όμως το ένα για να λέμε και το άλλο,και η ομοιοπαθητική δεν είναι πανάκεια.Δύο άτομα από εδώ μέσα τα βοήθησε να γίνουν καλά το ένα με το πέρασμα πολλών χρόνων μάλιστα όπως μου είπε.Με κάποια άλλα άτομα από δω μέσα που μίλησα που επίσης κάνανε αγωγή με ομοιοπαθητικά φάρμακα δεν είδαν παρά μόνο προσωρινή ανακούφιση κι όχι ριζικά αποτελέσματα.Όσον αφορά εμένα παίρνω ομοιοπαθητικά για πάνω από 3 μήνες τώρα και μπορώ να πω ότι έχω δει μία μικρή βελτίωση στις κρίσεις πανικού αλλά μου έχουν αυξήσει κατά πολύ τις ημικρανίες σαν αντίδραση του οργανισμού απέναντι στα φάρμακα αυτά κάνοντας τον πόνο από αυτές ακόμα πιο αβάσταχτο.Ρώτησα τον ομοιοπαθητικό μου για πόσο θα συνεχιστεί αυτή η αντίδραση και μου είπε για τουλάχιστον 3 μήνες χωρίς να είναι σίγουρος και μου έθεσε σαν χρονοδιάγραμμα ότι του χρόνου τον Ιούνιο θα είμαι κατά 70% καλά(για το υπόλοιπο βλέπουμε).Επειδή όλα αυτά δεν με κάνουν τόσο αισιόδοξο και άλλωστε δεν ξέρω και αν η θεραπεία θα πετύχει και κυρίως επειδή δεν αντέχω άλλο το μαρτύριο με τις ημικρανίες έκανα κάποιες σκέψεις και πήρα κάποιες αποφάσεις τις οποίες θα σας καταθέσω και θέλω να μου πείτε την άποψή σας.

Σκέφτηκα ότι οι ημικρανίες είναι θυμός.Προσπάθησα να σκεφτώ πέρα από την μητέρα μου τί άλλο μου προκαλεί θυμό και με διατηρεί σε αυτή την κατάσταση με αυτά τα συμπτώματα.Κατέληξα ότι είναι η χώρα που ζω.Αυτή τη χώρα την έχω σιχαθεί εδώ και πάρα πολλά χρόνια και χιλιάδες λόγους.Είναι μία απολίτιστη κοινωνία με πολύ χαμηλό επίπεδο διαβίωσης όπου κάθε μέρα κάτι σε πληγώνει ή σε θυμώνει.Οι άνθρωποι εδώ πατάνε επί πτωμάτων,συγκρούονται δίχως λόγο και αξίες όπως ανθρωπιά,φιλία,αλληλεγγύη,� �γάπη έχουν εκλείψει.Σε μία χώρα που ο ίδιος ο εθνάρχης της έχει αποκαλέσει απέραντο τρελοκομείο το μόνο επόμενο είναι να αρρωστήσεις.Όλα αυτά συν το αδιέξοδο που έχω βρει με τους γιατρούς που η αποτυχία τους είναι μέρος αυτής της κοινωνίας με οδήγησαν στην σκέψη να φύγω σε άλλη χώρα για να αλλάξω περιβάλλον και με λίγη τύχη να βρω εκεί έναν καλό γιατρό.Σκέφτομαι να πάω σε κάποια βόρεια χώρα όπου έχω μιλήσει και με έλληνες μετανάστες και μου έχουν πει ότι εκεί οι άνθρωποι είναι 500 χρόνια μπροστά.Εκεί οι χώρες είναι οργανωμένες και οι κοινωνίες πολιτισμένες.Πρωταρχικός μου στόχος ζώντας σε ένα τέτοιο περιβάλλον είναι να ηρεμήσω και να ανέβω ψυχολογικά(δουλειά που υποτείθεται κάνουν τα φάρμακα)απαλλαγμένος πια από την φρενοβλαβή ελληνική πραγματικότητα.Και όπως είπα αν είμαι και λίγο τυχερός θα βρω και έναν καλό γιατρό και θα με βοηθήσει ακόμα περισσότερο.Όσον αφορά το κλίμα,έτσι κι αλλιώς σαν οργανισμός μου αρέσει το κρύο και το χιόνι και απεχθάνομαι τη ζέστη και φαντάζομαι θα ξέρετε ότι τα ψυχοφάρμακα φέρνουν αίσθημα ζέστης και εφίδρωση.Σε αυτές τις προηγμένες χώρες άλλωστε δεν υπάρχουν οι καταναγκαστικοί θεσμοί που υπάρχουν εδώ και οι οποίοι ευθύνονται για το ξεκίνημα τέτοιων ασθενειών όπως οι πανελλαδικές εξετάσεις(που ισχύει στη δική μου περίπτωση),η υποχρεωτική στράτευση κλπ.Ίσως αν είχα μεγαλώσει σε μία από αυτές τις χώρες να μην είχα αρρωστήσει ποτέ...

Περιμένω λοιπόν τις απόψεις σας πάνω στην απόφαση που πήρα.

Δεν τα έβαλα κατ\' ιδίαν με το κράτος Alex.Βέβαια το κράτος ευθύνεται σε μεγάλο ποσοστό για την παρακμή της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.Όμως εμένα μου φταίει η Ελλάδα σαν λαός και σαν κοινωνία και για την έλλειψη πολιτισμού,την νοοτροπία και την ψυχοσύνθεσή του δεν ευθύνεται το κράτος όχι άμεσα τουλάχιστον γιατί όλα αυτά έχουν τις ρίζες τους από τα αρχαία χρόνια.Δεν είναι σκόπιμο να κάνουμε εδώ πέρα μία συζήτηση πολιτικού ή κοινωνικού περιεχομένου αλλά αφού το έθιξες θα σου πω μερικά πράγματα.

Κατ\' αρχήν στην Ελλάδα οι κυβερνήσεις δεν εκλέγονται με την πλειοψηφία του λαού όπως είπες.Πλειοψηφία είναι από 50% και πάνω.Εδώ κερδίζει τις εκλογές ένα κόμμα αν έχει ποσοστό ακόμα και 44% αρκεί να υπερισχύει του δεύτερου.Έτσι είναι το εκλογικό σύστημα εδώ πέρα.Μάλιστα αν άκουσες σκέφτονται να το ξαναλάξουν για να εκλέγονται οι κυβερνήσεις με πιο συνοπτικές διαδικασίες.Ειδικά στις βουλευτικές εκλογές του 2000 θυμάσαι για τι \"πλειοψηφία\" μιλάγαμε.Το να λες ότι θα προσπαθήσεις να αλλάξεις τρόπο σκέψης μήπως και δεις τα πράγματα καλύτερα είναι όχι μόνο λανθασμένο αλλά και γλοιώδες αφού κανείς δεν μπορεί να ζει με αυταπάτες χώρια που αυτό βολεύει τους εκμεταλλευτές των λαών,τους πολιτικούς.Το θέμα είναι ότι όπως είπα εγώ δεν τα \'βαλα καθ\' αυτού με το κράτος-που ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την κατάσταση της κοινωνίας-αλλά με τους απολίτιστους ανθρώπους που ζουν σε αυτή τη χώρα και το χαμηλό βιοτικό επίπεδο ζωής που υπάρχει εδώ που δεν με αφήνουν να ηρεμήσω και ανέβω ψυχολογικά και σαν συνέπεια να γίνω καλά.Πριν από περίπου ένα χρόνο η ΝΕΤ είχε κάνει ένα τηλεφωνικό γκάλοπ με θέμα \"Γιατί πιστεύετε οι ψυχικές ασθένειες έχουν εξαπλωθεί τόσο πολύ τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα?\" που ήταν και το θέμα της συζήτησης.Υπήρχαν 4 πιθανές απαντήσεις για τους τηλεθεατές και όποιος ήθελε τηλεφωνούσε για να ψηφίσει την απάντηση που πιστεύει και να εκφράσει τη γνώμη του.Δεν θυμάμαι τις τρεις πρώτες πιθανές απαντήσεις αλλά η τελευταία ήταν \"γιατί η Ελλάδα είναι ένα απέραντο τρελοκομείο\".Όταν τελείωσε η εκπομπή και ανακοινώθηκαν τα αποτελέματα του τηλεφωνικού γκάλοπ πρώτη με διαφορά επικρατέστερη απάντηση βγήκε ότι \"επειδή η Ελλάδα είναι ένα απέραντο τρελοκομείο\".Αυτή την άποψη έχουν οι πολίτες αυτής της χώρας για την ίδια τους τη χώρα.Δεν με εξέπληξε το αποτέλεσμα του γκάλοπ αφού ξέρω ότι αυτή είναι η αλήθεια.Θα έπαιρνα κι εγώ να ψηφίσω αλλά η γραμμή ήταν από 090 αλλά έτσι κι αλλιώς δεν θα άλλαζε τίποτα αφού η διαφορά ήταν συντριπτική.

Περιμένω τις απόψεις και των άλλων φίλων του φόρουμ για την απόφασή μου να πάω σε άλλη χώρα για να αποθεραπευτώ.Όσοι δεν συμφωνείτε με τις απόψεις μου για τη χώρα που ζούμε μην το λαμβάνετε υπ\' όψην σας,απλά πείτε μου τη γνώμη σας δίχως να επηρεαστείτε απ\' αυτό.

Alex σ\' ευχαριστώ για τις ευχές σου.

Μιχάλη το έχω πει πολλές φορές εδώ στο φόρουμ και θα το πω για μία ακόμα και τελευταία φορά.Σε αυτή την αρρώστεια δεν αρκεί μόνο η προσπάθεια και η θέληση.Αυτά είναι δεδομένα.Ποιος τυφλός δεν θέλει το φως του?Πέρα από την προσπάθεια και τη θέληση του ασθενή παίζει τεράστιο ρόλο και ο σωστός χειρισμός από τη μεριά του γιατρού για να του δοθεί η σωστή θεραπεία καθώς και το κοινωνικό περιβάλλον στο οποίο βρίσκεται αλλά και η στήριξη που έχει από τα δικά του πρόσωπα.Εγώ σκέφτηκα με βάση τη λογική μου όπως είπες και έκανα την επιλογή μου να αλλάξω χώρα και να αναζητήσω εκεί πέρα την θεραπεία μου.Εδώ όλοι οι γιατροί που έχω πάει έχουν αποτύχει και το περιβάλλον με επηρεάζει πολύ αρνητικά.Δεν είναι η \"ματιά\" με την οποία βλέπεις ένα κοινωνικό περιβάλλον που παίζει ρόλο αλλά το πόσο ταιριάζει η ιδιοσυγκρασία σου με αυτό.Με την ελληνική πραγματικότητα δεν κατάφερα ποτέ να προσαρμοστώ κι ούτε πρόκειται ποτέ γιατί είμαι άνθρωπος πολιτισμένος και δεν μπορώ αυτή την μιζέρια,τη μισαλλοδοξία και το χαμηλό βιοτικό επίπεδο που υπάρχει εδώ πέρα γι\' αυτό πήρα αυτή την απόφαση να ζήσω αλλού για να μπορέσω να γίνω καλά μακριά από αυτές τις αρνητικές επιρροές.Εδώ έτσι κι αλλιώς βρίσκομαι σε αδιέξοδο οπότε δεν έχω τίποτα να χάσω από το να αναζητήσω την αποθεραπεία μου αλλού...

Καλησπέρα,Alen.
Διάβασα όλα σου τα posts και ειλικρινά σε δικαιολογώ απόλυτα που σκέφτεσαι να κάνεις ένα τόσο μεγάλο βήμα για να αλλάξεις ριζικά τη ζωή σου.Προφανώς έχεις σκεφτεί αρκετά μέχρι να καταλήξεις σε αυτή τη λύση.Κι εμένα μου έχει περάσει από το μυαλό να αναζητήσω διέξοδο φεύγοντας για κάπου μακριά.Χρειάζεται όμως πολύ κουράγιο και υπομονή.Δεν υπάρχει κάτι που θα λυπηθείς αφήνοντάς το εδώ;Δεν υπάρχει κάτι που να σε ωθεί να βρεις μια διαφορετική λύση;Οι αρνητικές εμπειρίες που είχες από γιατρούς και ψυχολόγους δεν αποκλείουν το γεγονός να υπάρχει εκεί ε΄ξω κάποιος που πραγματικά να μπορεί να σε βοηθήσει...
Ό,τι κι αν αποφασίσεις τελικά,σου εύχομαι ολόψυχα καλή επιτυχία και να είσαι πραγματικά ευτυχισμένος...
Φιλιά...;)

Ο ψυχίατρος,ψυχολόγος και κάθε είδους σύμβουλος ουσιαστικά δεν κάνουν τίποτα άλλο απ το να προσπαθούν να ενισχύσουν ή να κινητοποιήσουν τις δυνάμεις που υπάρχουν μέσα μας για να επιτευχθεί το θεραπευτικό αποτέλεσμα.Το θάυμα της θεραπείας δεν το κάνουν αυτοί...απλώς στην καλύτερη περίπτωση το προκαλούν ...το μεγάλο θαύμα μπορούμε να το κάνουμε εμείς οι ίδιοι στον εαυτό μας.Τα φάρμακα που δίνουν αλληλεπιδρούν με ένα υπάρχον βιοχημικό υπόστρωμα που απλώς χρειάζεται μια ενίσχυση,οι ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις τους απευθύνονται σε μια ήδη υπάρχουσα ψυχική δομή που απλώς θέλει λίγο σκούντημα...μια κινητοποίηση.Δεν είναι θεοί για να μας ξανακατασκευάσουν και σε καμμιά περίπτωση μην φανταστούμε οτι τους αναλογεί το μεγαλύτερο ποσοστό της θεραπείας μας...αυτοί είναι απλώς τα ένζυμα...είναι η μαγιά που θα φουσκώσει το ζυμάρι...δεν είναι όμως ούτε το αλεύρι αλλά ούτε και το τελικό ψωμί...αυτά ανήκουν στον καθένα απο εμάς.Χωρίς τη μαγιά βέβαια ...το ψωμί δεν θα γίνει νόστιμο και λαχταριστό ...αλλά και με τη μαγιά μόνο δεν είναι δυνατόν να παραχθεί καθόλου ψωμί.Η καλή συνεργασία και των δυο είναι που δίνει το άριστο αποτέλεσμα αλλά τα υλικά τα βάζουμε εμείς....εκείνοι απλώς βοηθούν σε κάποιες διαδικασίες που για κάποιους λόγους αργοπορούν ή μπλοκάρονται.Ο καθένας μας έχει τον πραγματικό θεραπευτή μέσα του...κι αυτός είναι τελικά που αναζητάει την βοήθεια εξωτερικών συνεργατών (είτε αυτοί είναι ψυχολόγοι,είτε σύμβουλοι είτε απλώς φίλοι) αλλά κρίνει και την καταλληλότητα τους.Ο θεραπευτής όμως πάντα υπάρχει μέσα μας...κι απόδειξη αυτού είναι ακόμα και η ασθένεια που δεν είναι τίποτα άλλο απο μια ύστατη προσπάθεια της ψυχικής μηχανής να προφυλάξει κάποιες δομές της.

ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΣΟΥ ΠΩ ΦΙΛΕ ΜΟΥ ΟΤΙ ΚΑΙ ΕΓΩ ΕΙΧΑ ΚΡΙΣΕΙΣ ΠΑΝΙΚΟΥ ΑΛΛΑ ΝΟΜΙΖΩ ΟΧΙ ΤΟΣΟ ΕΝΤΟΝΕΣ . ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΟΛΟΙ ΔΙΑΘΕΤΟΥΜΕ ΚΑΤΙ ΤΕΤΟΙΟ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ Ο ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ΠΙΟ ΕΝΤΟΝΑ ΚΑΙ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΛΛΟΥΣ ΟΧΙ ΚΑΙ ΤΟΣΟ .ΚΑΙ ΕΓΩ ΠΙΣΤΕΥΑ ΟΤΙ ΔΕΝ ΜΕ ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙ ΕΝΙΩΘΑ ΟΤΙ ΜΕ ΚΟΙΤΟΥΣΑΝ ΣΑΝ ΤΟ ΠΙΟ ΑΔΥΝΑΜΟ ΠΛΑΣΜΑ ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΚΑΙ ΚΑΤΑΦΕΡΑΝ ΠΟΛΛΟΙ ΝΑ ΜΕ ΚΑΝΟΥΝ ΝΑ ΝΙΩΣΩ ΕΤΣΙ ,ΙΣΩΣ ΓΙ\'ΑΥΤΟ ΕΙΧΑ ΚΑΙ ΤΙΣ ΤΑΣΕΙΣ ΘΑ ΕΛΕΓΑ ΠΑΝΙΚΟΥ .ΠΗΡΑ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ Ή ΚΑΙ ΑΝ ΕΙΝΑΙ ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Η ΜΟΝΗ ΚΑΙ ΤΙ ΕΓΙΝΕ ΑΝ ΔΕΝ ΤΑ ΚΑΤΑΦΕΡΝΟΥΜΕ ΚΑΠΟΥ ΚΑΙ ΤΙΕΓΙΝΕ ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΡΕΣΤΟΙ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ;ΑΥΤΟΙ ΟΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΕΣΤΟΙ ΟΥΤΕ ΣΕ ΕΜΑΣ .ΤΕΛΩΣ ΠΑΝΤΩΝ ,ΛΕΩ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΞΕΡΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΣΕ ΒΟΗΘΑΩ ΕΤΣΙ ΟΠΩΣ ΘΑ ΗΘΕΛΑ , ΑΛΛΑ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΜΕ ΟΛΟΙ ΓΙΑ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ.ΑΥΤΟ ΠΟΥ ΘΑ ΗΘΕΛΑ ΝΑ ΤΟΝΙΣΩ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΤΑΠΙΝΗ ΜΟΥ ΓΝΩΜΗ ΤΟ ΟΤΙ ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΘΗΚΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΗΤΕΡΑ ΣΟΥ ΚΑΙ ΜΕΝΕΙΣ ΜΟΝΟΣ ΣΟΥ ΕΙΝΑΙ ΟΤΙ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ .ΦΡΟΝΤΙΣΕ ΜΟΝΟ ΝΑ ΚΑΝΕΙΣ ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΕΣ ΠΑΡΕΕΣ ΠΟΥ ΘΑ ΣΕ ΑΝΑΝΕΩΣΟΥΝ ΣΑΝ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΘΑ ΓΕΜΙΣΟΥΝ ΤΙΣ ΩΡΕΣ ΣΟΥ .ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΚΑΙ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΤΑ ΞΑΝΑΠΟΥΜΕ.

Stella σ\' ευχαριστώ πολύ για τις ευχές σου και την κατανόησή σου.Σε πληροφορώ ότι θα έφευγα και αύριο για το εξωτερικό απλά περιμένω να μαζέψω χρήματα για να πάω.Έχω πλεόν καταλάβει ότι εδώ πέρα δεν έχω ελπίδα να γίνω καλά και γι\' αυτό θέλω να αναζητήσω την τύχη μου αλλού.Δύο μέλη του φόρουμ που κατάφεραν να αποθεραπευτούν μετά από πολύ καιρό το πέτυχαν αυτό αλλάζοντας χώρα πράγμα το οποίο τους βοήθησε πολύ.Σκέψου κι εσύ Stella μήπως αυτό θα ίσχυε και στην δική σου περίπτωση.Αν θα μου λείψει κάτι εδώ είναι ο πολιτικός χώρος στον οποίο είχα αρχίσει να δραστηριοποιούμαι τα τελευταία χρόνια(όσο μου το επέτρεπε το πρόβλημά μου)και ίσως το σπίτι στο οποίο είχα μετακομίσει τον τελευταίο χρόνο.Έπειτα μην ξεχνάτε ότι εκεί που θα πάω δεν θα πάω για μόνιμα αλλά για να αποθεραπευτώ.

Κάνεις λάθος Λογόψυχε που λες ότι ο ρόλος των γιατρών είναι επικουρικός.Αν ήταν έτσι θα κάναμε λίγες επισκέψεις σε αυτούς και θα καθόμασταν να γίνουμε από μόνοι μας καλά.Σε μία ασθένεια,οποιαδήποτε κι αν είναι η φύση της,ο ρόλος του γιατρού είναι βασικός και καθοριστικός για την πορεία της αποθεραπείας του ασθενή.Γι\' αυτό θεωρείται ότι το να είναι κάποιος γιατρός δεν είναι μόνο επάγγελμα αλλά λειτούργημα.Βέβαια παίζει ρόλο και η προσπάθεια και η θέληση του ασθενή αλλιώς δεν μπορεί να γίνει τίποτα αλλά τον κύριο λόγο για την αποθεραπεία τον έχουν οι γιατροί.Ένας παλιός μου γιατρός μου είχε πει ότι η επιτυχία της θεραπείας εξαρτάται κατά 80% από τα φάρμακα και κατά 20% από την ψυχοθεραπεία.ʼσχετα από το αν ο συγκεκριμένος γιατρός έπεσε μέσα στα ποσοστά όσον αφορά από τι εξαρτάται η επιτυχία της θεραπείας,το μόνο σίγουρο είναι ότι ο ρόλος των γιατρών δεν είναι απλά βοηθητικός.Όσο για το άλλο που είπες ότι οι γιατροί δεν είναι θεοί,σίγουρα δεν είναι,κανένας δεν είναι θεός αλλά σε πληροφορώ ότι οι περισσότεροι γιατροί το παίζουν θεοί και πιστεύουν ότι ασκούν το κορυφαίο επάγγελμα στην κοινωνία άσχετα με την αποτελεσματικότητά τους.Έχω δει γιατρούς να φέρονται όχι μόνο άσχημα αλλά και υπεροπτικά απέναντι στους ασθενείς τους εξαιτίας αυτής της μεγάλης ιδέας που έχουν για τον ευατό τους.

Ζήνα όντως με βοήθησε πάρα πολύ που μετακόμισα τον τελευταίο χρόνο σε καινούργιο σπίτι και ζω μακριά από τη μητέρα μου αν και συχνά έβρισκε προφάσεις για να έρχεται σπίτι μου ώσπου της το έκοψα κι αυτό.Απαλλάχτηκα από την καθημερινή της γκρίνια,τους τσακωμούς και όλα τα αρνητικά ερεθίσματα που μου έδινε λόγω του χαρακτήρα της(μεμψημηρία,απαισιοδοξί α,κατήφια,νευρικότητα,άγχο� � κλπ).Μακάρι να είχα μετακομίσει νωρίτερα,ίσως τα πράγματα να ήταν καλύτερα τώρα όσον αφορά την υγεία μου.Δεν έχω διαβάσει για την δική σου ιστορία της αρρώστειάς σου πάντως παρ\' ότι έχω απαλλαγεί σε μεγάλο ποσοστό από το βάρος της μητέρας μου φαίνεται αυτό να μην φτάνει και τα συμπτώματα παραμένουν γι\' αυτό θα κάνω αυτή τη μεγάλη αλλαγή πηγαίνοντας σε άλλη χώρα όπου πιστεύω το κοινωνικό περιβάλλον θα με βοηθήσει,θα με ηρεμήσει και θα με ανεβάσει ψυχολογικά και προπάντων θα είμαι μακριά από τη μητέρα μου,πιο μακριά αυτή τη φορά!

Θα τα ξαναπούμε με όλους σύντομα

Alen,

στο εχω ξαναπει και θα στο πω και σήμερα. Το ότι έφυγα για το εξωτερικό δεν σημαίνει οτι για αυτό και μόνο έγινα καλά. Ειχα την επαγγελματικη δυνατότητα να κανω αυτη την επιλογη.

Επέλεξα να φυγω γιατι δεν ήθελα να ανησυχήσουν οι δικοι μου από το μαύρο χάλι μου.

Εκεί λοιπον, δεν έκανα διακοπές, ήμουν μέσα στη πραγματική ζωή με μια δουλειά ιδιαίτερα αγχωτική. Ευτυχώς είχα πολυ καλό μισθό και κατάφερνα να πληρώνω τον ψυχαναλυτή μου (έφτασα να πηγαίνω και τρεις φορες την βδομάδα).

Το ότι έγινα καλά οφείλεται στη σκληρή μάχη που έδωσα με εμένα την ίδια, στην επιμονή μου, στο πάθος μου για τη ζωή, στο πείσμα μου και κυρίως στην υπομονή μου, Αλεν. Εμπιστευόμουν απόλυτα την γιατρό μου αλλά όχι εντελώς τον ψυχαναλυτή μου. Δεν μου πολυ άρεσε η μέθοδός του, αλλά είπα στον εαυτό μου \"Σκάσε και προχώρα! Χρησιμοποίησέ τον!\"

Εδενα το κεφάλι μου με επίδεσμο για να μην εκραγεί απο τον πονοκέφαλο, φόραγα απο πάνω περούκα και πήγαινα στο γραφείο. Εβαζα δεκα στρώσεις μεικ απ κάτω απο τα μάτια για να κρύβω τους μαύρους κύκλους της αυπνίας. Δεν το έκανα για να κρυφτώ. Εδινα την εντόλη στον εγκέφαλό μου στο πως θέλω να είμαι. Πρόβαλα και σαν εικόνα αυτό που θα ήθελα να είμαι.

Θεραπείες ή μέθοδοι που εφαρμόζει ο κάποιος με επιτυχία δεν σημαίνει ότι το ίδιο θα συμβεί και με κάποιον άλλον. Ο καθένας μας είναι ένας διαφορετίκός οργανισμός, μια μοναδική και μη αντιγραφόμενη προσωπικότητα, μια μοναδική ψυχή. Ακούμε, διαβάζουμε, κρίνουμε και αποφασίζουμε να δοκιμάσουμε...

Οπου και να πάμε Alen, τα προβλήματα θα μας ακολουθούν όσο δεν λύνονται. Δυστυχώς δεν ΄\"κωλώνουν¨από τις αποστάσεις, τρέχουν με ταχύτητα φωτός, και τσουπ θα τα βρεις μπροστά σου.

Αλλα τι να σου πω, αν νομίζεις ότι ΜΟΝΟ αν πας στο εξωτερικό θα γίνεις καλά, αν έτσι το νομίζεις έτσι θα είναι. Θα αλλάξει η ψυχολογία σου, θα αλλάξεις περιβάλλον, θα γνωρίσεις νέα πράγματα.. αλλά αυτό καλέ μου, είναι μόνο το περιτύλιγμα... η ουσία είναι αλλού, είναι βαθιά μέσα μας... και για αυτό το ταξίδι πρέπει να ανοίξεις πανιά...

...ταξίδι στη ζωη !

Ελένη δεν είπα ότι έγινες καλά μόνο επειδή πήγες στο εξωτερικό.Σε βοήθησε πολύ πάντως.Εσύ η ίδια μου είχες πει ότι όταν πλέον είχες δει ότι είσαι βαριά άρρωστη αποφάσισες να φύγεις στο εξωτερικό γιατί είχες σιχαθεί την κατάσταση σε αυτή τη χώρα και τη φρίκη της Αθήνας όπως ακριβώς είπες.Μου είπες ότι ήθελες να μείνεις μακριά και από τις ερωτήσεις αλλά αν ήθελες μόνο αυτό θα μπορούσες να πας σε μια άλλη πόλη της Ελλάδας μακριά από τους δικούς σου και να εργαστείς εκεί.ʼλλωστε μου είπες ότι το κοινωνικό περιβάλλον που βρήκες στη ξένη χώρα που πήγες σε βοήθησε.Αν είχες μείνει εδώ μπορεί να μην είχες γίνει ποτέ καλά...

Το να θα εργαστεί κάποιος κατά τη διάρκεια της αρρώστειάς του είναι δική του επιλογή την οποία εγώ θεωρώ λανθασμένη.Σε μια τέτοια βαριά ασθένεια ο οργανισμός πρέπει να είναι επικεντρωμένος στην αποθεραπεία του.Οποιαδήποτε απασχόληση,είτε είναι δουλειά είτε είναι σπουδές επιβαρύνουν τον οργανισμό στην προσπάθεια αυτή.Δεν είναι σκοπός να καταντήσουμε να φοράμε περούκες και να βάζουμε τόνους μέικ-απ για να μην μπορούν οι άλλοι να δουν τα χάλια μας.Η υγεία είναι πάνω απ\' όλα και όταν δεν την έχεις θυσιάζεις όλα τα άλλα για να την αποκτήσεις πάλι.ʼλλωστε δεν μπορείς να ασχοληθείς με κάτι όταν είσαι πλέον σε βαριά κατάσταση.Ούτε εγώ πάω στο εξωτερικό για διακοπές ούτε για σπουδές πάω για το σημαντικότερο αγαθό,να μπορέσω να βρω πάλι την υγεία μου.
Αυτό που μάλλον δεν έχεις καταλάβει αν και το έχω πει πολλές φορές εδώ
είναι ότι ο λόγος που φεύγω είναι γιατί θέλω να απαλλαγώ από την άθλια και φρενοβλαβή ελληνική πραγματικότητα που με επηρεάζει αρνητικά καθημερινά.Πιστεύω και ελπίζω εκεί που θα πάω να βρω πιο πολιτισμένους ανθρώπους οι οποίοι θα φέρονται πιο ανθρώπινα και το βιοτικό επίπεδο να είναι ανώτερο.Όλα αυτά θα με ηρεμήσουν και θα με ανεβάσουν ψυχολογικά.Αυτός είναι ο στόχος μου.

Κάθε οργανισμός είναι διαφορετικός δεν παύουν όμως να υπάρχουν κοινά και ομοιότητες μεταξύ κάποιων ανθρώπων και αυτές οι ασθένειες πλήτουν αποκλειστικά τους ευαίσθητους ανθρώπους άρα έχουμε ένα βασικό κοινό μεταξύ μας και τη στιγμή που εμείς ζούμε στην ίδια κοινωνία λαμβάνουμε τα ίδια ερεθίσματα που πολύ πιθανόν να ερμηνεύουμε με τον ίδιο τρόπο συνεπώς να υπάρχουν και κοινοί τρόποι αντιμετώπισης απέναντι στο πρόβλημά μας.Γι αυτό το λόγο προέτρεψα την Στέλλα να σκεφτεί να κάνει το ίδιο με μένα,κάτι το οποίο άλλωστε είχε σκεφτεί από μόνη της από πιο πριν.

Καταρχάς καλημέρα σας.
Παρακολουθώ αυτό το τόπικ κάμποσο καιρό μα είναι η πρώτη φορά που δημοσιεύω κι εγώ το κατιτίς μου...

Εμένα φίλτατοι δεν μου πέφτει και πολύ λόγος για το επιστημονικό του πράγματος, είτε από πλευράς διπλωματούχων θεραπόντων ιατρών είτε από πλευράς ασθενών που έμαθαν πολλά με την τριβή και την κατανάλωση ουσιών και ωρών σε ιατρεία.

Μπορώ να μιλήσω απλά μέσα από μια μικρή γνώση που μου έδωσε η δουλειά μου.

Είμαι μεταφράστρια και πριν από αρκετό καιρό ασχολήθηκα με τη μετάφραση ενός ντοκιμαντέρ του BBC με τίτλο Τhe tranquillizer trap, δηλαδή η παγίδα των ηρεμιστικών.

Είναι το χρονικό μιας ολόκληρης διαμάχης που ξέσπασε πριν χρόνια στην Αγγλία αναφορικά με τη μακροχρόνια χορήγηση ηρεμιστικών (κυρίως βενζοδιαζεπίνης) σε ασθενείς που απλά ζήτησαν τη βοήθεια του ειδικού όταν έπαθαν μερικές κρίσεις πανικού.

Αυτό που με συγκλόνισε στην προκειμένη περίπτωση είναι πως ο ιατρικός σύλλογος της Αγγλίας γνωστοποίησε και έκανε σύσταση στους γιατρούς του
να μην συνταγογραφούν πάνω από 4 εβδομάδες ηρεμιστικά σε ασθενείς και ακόμα περισσότερο να μην κάνουν συνδυασμούς αυτών.
Και αυτό διότι ήταν αποδεδειγμένο ότι η μακροχρόνια λήψη αυτών των φαρμάκων το μόνο που προκαλεί είναι εθισμό και δεν απομακρύνει το πρόβλημα παρά γίνεται γενεσιουργός αιτία του.

Το θέμα έχει πάρει προεκτάσεις με ανθρώπους που μήνυσαν τη γνωστή μας ROCHE επειδή στο φύλλο οδηγιών της δεν ανέφερε ότι τα ηρεμιστικά της μπορούν να προκαλέσουν εθισμό μετά από λήψη κάποιων εβδομάδων.

Όλοι γνωρίζουμε τι σημαίνει εθισμός, με νόμιμες ή παράνομες ουσίες.
Η ουσία παύει να έχει ευεργετικές δράσεις επάνω μας και γίνεται ανάγκη στον οργανισμό.
Δεν έχουμε έλεγχο της ζωής μας παρά δυσάρεστες επιπλοκές και δεν υπάρχει γιατρειά αν δεν το αποφασίσουμε η ίδιοι να κόψουμε.

Το φαινόμενο της υπερκατανάλωσης ηρεμιστικών είναι διαδεδομένο και στην χώρα μας και δυστυχώς δεν αναφέρεται πουθενά.
ʼνθρωποι έχουν χάσει χρόνια από τη ζωή τους γιατί δεν αντιλήφθηκαν ότι είχαν γίνει εξαρτημένοι και συνέχιζαν να καταναλώνουν με τις χούφτες χάπια που στις ενδείξεις τους υπόσχονταν ότι θα απαλύνουν και θα εξαφανίσουν τα συμπτώματα.

Αλέν ή ʼλεν, μπορεί ήδη να το ήξερες αυτό ή μπορεί να μην κάνεις χρόνια χρήση αυτών των ουσιών.
Αν όμως πίνεις κοκτέιλ μολότοφ επί χρόνια κάνε μικρή έρευνα στο
διαδίκτυο. Ίσως σε βοηθήσει.
Αν όμως δεν βγει τίποτα, μην απελπίζεσαι. Ο χρυσός οδηγός είναι γεμάτος ψυχιατρολόγους!

Σας χαιρετώ και πάω για ύπνο.
Φιλικά, Μαρία.

Υ.Γ. μερικά links για το θέμα :
http://news.bbc.co.uk/1/hi/programmes/panorama/tranquillisers/1312741.stm
http://www.benzo.org.uk/panorama.htm
για το σκέλος των άρθρων περί φαρμακευτικής αγωγής της διαταραχής πανικού
http://www.neurodiagnosis.gr/panikos.htm
http://www.medlook.net.cy/article.asp?item_id=1616