ΝΤΡΟΠΗ ΓΙΑ ΤΑ ΨΥΧΟΛΟΓΙΚΑ -ΑΥΤΟΑΠΟΚΛΕΙΣΜΟΣ, ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ

Καλημερα σε ολους. Θα ηθελα να ρωτησω το εξης: Σας συμβαινει να ντρεπεστε για την κατασταση σας και για το λογο αυτο να απομονωνεστε ολο κ περισσοτερο απο γνωστους, φιλους και συγγενεις; Εγω που εχω κρισεις πανικου κ εχω μιλησει για αυτες σε ατομα που με πλαισιωνουν, πχ συγγενεις κ γνωστους ντρεπομαι να τους αντικρυσω κ αυτο με κραταει κλεισμενη ακομη περισσοτερο. Αρχικα αποφασισα να τους μιλησω για να νιωθω πιο ανετα μαζι τους ουτως ωστε αν ειμαι εξω μαζι τους κ δε νιωσω καλα να μπορω ανα πασα στιγμη να φυγω χωρις να παραξηγηθουν. Ο αλλος λογος που τους μιλησα ηταν για να μη νιωθω αβολα κ να ψαχνω ενα εκατομμυριο δικαιολογιες οταν μου προτειναν να βγω. Τελικα βοηθηθηκα μονο στο να μη λεω ψεμματα για το λογο που δε βγαινω αλλα ετσι κλειστηκα τελειως μεσα. Να με πιεσουν να βγω δε θελω γινομαι χειροτερα. Δυσκολευτηκα πολυ να μιλησω για την κατασταση που βιωνω κ δυστυχως τα ψυχολογικα θεματα παραμενουν κ σημερα -οσο κ αν εχει εξελιχθει η κοινωνια- ζητημα ταμπου. Το χειροτερο ειναι να λες οτι εχεις ψυχολογικα κ πας σε ψυχιατρο. Σε οσους μιλησα με κοιταζαν με ανοιχτο το στομα. Οχι γιατι δεν ειναι συχνο αλλα μαλλον γιατι δεν τολμαει κανεις να αποδεχτει την αδυναμια-ηττα-αποτυχια του. Εν πασει περιπτωσει ντρεπομαι να βγω ακομα κ με ατομα που ξερουν για την κατασταση μου. Φοβαμαι μπροστα τους να εμφανισω την αδυναμια μου. Δε θελω να με δουν να παθαινω πανικο η αν βγω πιεζομαι να μη μου ερθει ο πανικος η αν ερθει να τον κρυψω κ εκεινη τη στιγμη ειναι μια φρικη. Αλλα ειναι επισης φρικτο να κλεινεσαι για τους αλλους επειδη ντρεπεσαι για σενα. Κ χωρις τους αλλους η κατασταση μαζι με την κλεισουρα γινεται ανυποφορη. Κ το αποτελεσμα ειναι να μενεις κλεισμενος, να βυθιζεσαι σε ακομη πιο μαυρες σκεψεις κ να αυτοκατηγορεισαι συνεχως που δεν εισαι φυσιολογικος σαν τους αλλους, που δε μπορεις να χαρεις τη ζωη. Κ ετσι νιωθω μια απιστευτη μοναξια κ δυστυχια.. Καμια σκεψη πανω στο ζητημα αυτο; Το εχετε βιωσει;

Κοιτα εγω βασικά δε βγαίνω λόγω καταπίεσης απο μικρή
απ τους γονείς και τώρα δε τολμαω να τους το ζητήσω...
Σκεφτόμουν όμως και με απασχολούσε πως θα πω στο αγορι μου αύριο..
Ξέρεις έχω αυτο και αυτο..Πάω σε ψυχίατρο παίρνω χάπια κλπ...
Με απασχολούσε πολυ και αγχωνομουν ότι θα με διώξει..
Επίσης πως θα το πω στους φιλους μου κλπ...
Μετα για μια και μοναδική φορα στη ζωη μου σκέφτηκα
ορθά νομίζω!το ξανασκεφτηκα το δούλεψα και ακόμα το δουλεύω...
Δε πανε όλοι στο διάολο!!!Ε;;;;Αυτο το πρόβλημα έχω!!!Δε το θελα!Μου
έτυχε!!!Σε όποιον αρεσουμε!Δε με θέλει ο γκομενος γι αυτο το λόγο;
Θα βρω αλλον!!Η θα πάρω σκύλο!!!Δε με θέλουν οι φίλοι;
Οκ θα τους αλλάξω!Στο κάτω κάτω τι φίλοι είναι αν δε με θέλουν
επειδή παθαινω κρίσεις πανικού.Εγω πάντως με σένα δε θα χα θέμα.
Ακούω κρίσεις πανικού και μου ρχεται απλό.Μακάρι
να είχα και γω αυτές και να μην είχα αποπραγματοποιηση...
Η φοβίες.Υπάρχουν χειρότερα.Όπως οι γονείς μου ας πούμε!!
Ας είχα κρίσεις πανικου παρα αυτούς.Οποίος δε σε καταλαβαινει
η σε κάνει να νιώθεις άβολα καντον πέρα.
Απλό..Η αποφευγε τον.

Πρέπει να αρχίσεις να βγαίνεις οπωσδήποτε. έστω αραιά στην αρχή και μετά βλέπεις πώς πάει. Ναι ρε γαμώτο, όλοι έχουν τρελαθεί να το παίζουν υπεράνω σ`αυτή τη χώρα και κρίνουν για πλάκα, κι εγώ πολύ δύσκολα θα πω σε οποιονδήποτε για τα- μπόλικα- προβλήματά μου γιατί ίσως με κάνει βούκινο. Είναι κρίμα όμως να μη ζήσεις από το φόβο μην πεθάνεις, δε νομίζεις? Κι όλοι έξω το παίζουν μούρες, άνετοι κλπ, το ξέρω είναι άβολο να σε δουν μαγκωμένη που θα σκέφτεσαι το πρόβλημά σου, κάνε όμως την αρχή γιατί όσο το αφήνεις τόσο σε αφήνει.

η μητερα μου πασχει απο ψυχωσικη διαταραχη και ειμαστε σε περιοδο εξαρσης των συμτωματων της λογω αποτομης διακοπης της αγωγης που εκανε. σε στιγμες ηρεμιας της μου λεει συνεχεια πως ντρεπεται να βγει εξω και πως ολη της την ζωη σκεφτεται τι θα λενε οι αλλοι για εκεινη επειδη νοσηλευτηκε η επειδη παιρνει χαπια.

οι πιο ηρεμες στιγμες της ξερετε ποτε ειναι????? οταν την παιρνω απο το χερι και κανουμε βολτες σε ολη την γειτονια καθομαστε στο παρκο και της αγοραζω χυμο να πιει και χαζευουμε τους περαστικους και τα αυτοκινητα η οταν την βαζω στο αμαξι και οδηγαω γυρω γυρω απο την πολη μας και δε μιλαμε απλα κοιταει εξω και χαιρεται. ακομα και μεχρι το σουπερ μαρκετ να παμε παρεα αλλαζει η διαθεση της αμεσως. ειναι απιστευτο το ποσο βοηθαει εναν ανθρωπο το να βγαινει απο το σπιτι εστω και για μια συντομη βολτα.

αφου και εγω που νιωθω πιεσμενη αρκετα λογω του προβληματος της μητερας μ τον τελευταιο καιρο βγαινω για μιση ωριτσα να τρεξω και γυρναω αλλος ανθρωπος.

αυτα τα λεω για να σου δωσω να καταλαβεις πως η απομονωση το μονο που κανει ειναι να χειροτερευει την διαθεση σου. ασε καποιον απο τους φιλους σου να σε παει μια βολτα οι 2 σας και μετα ολο και πιο συχνα και ολο και με περισσοτερα ατομα. ισως να σε βοηθησει.

ολοι εχουμε προβληματα-αλλοι λιγα αλλοι πολλα αλλοι σοβαρα κι αλλοι οχι τοσο σοβαρα- (υγειας παντα) αλλοι και σοβαρα και μη.
λυση για κανεναν απο μας δεν ειναι να απομονωθουμε με το προβλημα και να κλαιμε για τη μοιρα ή την τυχη μας.
τα προβληματα απλως θα ειναι παντα στο δρομο μας.μην αφησεις το χρονο να φυγει απο φοβο μηπως σε κρινουν ή δεν μπορουν να σε δεχτουν ή οτιδηποτε.
προσπαθησε να βγαινεις και να χαιρεσαι τη ζωη με αυτα τα προβληματα που κουβαλας.ολοι κουβαλαμε προβληματα και πρεπει να ζουμε με αυτα αν δεν υπαρχει αλλη λυση.
που παντα υπαρχει δηλαδη.
να χαιρεσαι τη ζωη ακομη και με τα προβληματα της.και μη φοβασαι.
αν δε νικησεις το φοβο η ζωη ειναι βαρετη κ αχρηστη

ναι μου ειχε τυχει παλιοτερα αλλα αυτο δυστιχως χειροτερευει τα πραγματα αφου οσο απομονονεσαι τοσο χειροτερο γινετε

Quote:

---

Το χειροτερο ειναι να λες οτι εχεις ψυχολογικα κ πας σε ψυχιατρο.

---

ναι ειναι αληθεια αυτο αν κ σε ψυχιατρο δε πηγα μπορω να καταλαβω τι ενοεις..

Quote:

---

Δε θελω να με δουν να παθαινω πανικο η αν βγω πιεζομαι να μη μου ερθει ο πανικος η αν ερθει να τον κρυψω κ εκεινη τη στιγμη ειναι μια φρικη.

---

αυτο το συγκεκριμενο το θυμαμαι κ ξερω πως ειναι αλλα καπια στιγμη αρχισε να μη με νιαζει ετσι κ αλλιως σκεφτηκα ε κ τι εγινε κ να με δουν δε θα παθω κ τιποτα

βασικα αφου εντοπισες το τι σε πειραζει εχεις σκεφτει να κανεις κατι για να αλλαξεις ολο αυτο το πραγμα ? βασικα αν θελεις μπες στο τσατ να το συζητησουμε κανοντας μεγαλυτερη κουβεντα

επισης.. γιατι βλεπεις το πραγμα ετσι οτι εεις μοναξιες αφου υπαρχουν κ αλλοι εδω για να μηλισεις σχετικα με ολο αυτο.

Κουραγιο αγαπητο μελος καταλαβαινω απολυτα κ εγω εχω αρκετα περισσοτερα απο σενα που δεν τολμω να πω στο αγορι μου που θελουμε κανουμε οικογενεια στις φιλες μου κ στους δικους μου,Πρωτον εχω βιωσει κακοποιηση απο θειο μου τωρα δοξα τω θεω ειναι μακρυα απο την ζωη μου δευτερον επαθα πολυ εντονη καταθλιψη τριτον πηγαινω σε ψυχιατρο κ παιρνω φαρμακα,Καποτε θα τα μαθουν αλλα οταν επιλεγω εγω,Περασα τρομερο αδιεξοδο κ πηγα κ σε πνευματικο εκκλησια κ τον ρωτησα ετσι κ πρεπει να το πω στο αγορι μου κ στους δικους μου για την κακοποιηση του κ μου ειπε δεν πρεπει να ειπωθει προστοπαρων για πολλους λογους επειδη θα πανε να σκοτωσουν τον θειο μου απο τα νευρα τους επειδη τωρα ο θειος μου ειναι μακρυα κ δεν μενα επηρεαζει επειδη ορισμενοι κακοπροαιρετοι συγγενεις θα πουν οτι λεω ψεματα η θα πουν οτι φταιω κ εγω κ διαφορα αλλα,Εν πασει περιπτωσει δεν εισαι αναγκασμενη να αποκαλυψεις κατι που σε κανει να νιωθεις αβολα ουτε να λογοδοτησεις σε καποιον,Προσπαθησε να κτισεις αυτοπεποιθηση να θεραπευτεις κ καλη δυναμη

Lili , και εγω ντρεπομουν για την κατασταση μου και φοβομουν μην το ανακαλυψουν... Για ενα διαστημα 6 χρονων κανεις δεν γνωριζε οτι ειχα κρισεις πανικου και ιψδ μεχρι που εφτασα σε ενα σημειο που δεν μπορουσα να το κρυβω .
Καταλαβαινω πολυ καλα πως νιωθεις και η μονη συμβουλη που μπορω να σου δωσω ειναι να μην σκεφτεσαι τους αλλους , σκεψου τον εαυτο σου ....
Εσενα σου αρεσει το να μην μπορεις να βγεις εξω, να κλεινεσαι ολο και περισσοτερο και εντελει να εισαι και εξαρτημενη απο τους αλλους? Προφανως και δεν σου αρεσει , αρα το μονο που απομενει ειναι να κανεις κατι για να το ξεπερασεις.


Λες οτι πας σε ψυχιατρο , ακολουθεις καποια αγωγη?

lili25 , μαλλον και εσενα στην ζωή σου σου λείπει ενα άτομα που να σε καταλαβαίνει και να σε αποδέχεται γιαυτό που είσαι , πιστεύω δεν θα είσουν εδώ αμα είχες ατομα που να σε κανουν να νιώθεις ασφαλείς γιαυτό που είσαι , να σου λενε δεν πειράζει σε καταλαβαίνουμε αλλα δεν θα σε αφήσουμε και ετσι , δυστηχώς τετοια ατομα σπανίζουν , δεν είναι ντροπη στο λεω ειλικρινα ,αμα μου έλεγες αυτά τα πράγματα στην πραγματικότητα δεν θα με εξήπληζε τοσο που θα είμουν με ανοιχτό το στώμα , ολοι μας περνάμε δύσκολα αλλα η κατανόηση λειπει πολύ απο αυτην την κοινωνια , αμα βρέθεις σε αδιέξοδο αμα δεν ζυτήσεις για οδηγίες χάνεσαι , δεν καταλαβαίνω γιατι σε αφήνουν και χάνεσαι , εγώ προσωπικα δεν θα παρατούσα καποιο ατομο ετσι απλα .

Σας ευχαριστώ πολύ για τις σκεψεις σας.. Το σ/κ που περασε κ ενιωθα λιγο καλυτερα αποφασισα να βγω κ καταλαβα πολλα. Πρωτα απ' ολα αποδεχτηκα εγω τον εαυτο μου ετσι οπως ειναι τωρα. Το πιο βασικο νομιζω.. Επειτα με τα ατομα που βγηκα μπορεσα να διαχωρισω τους φιλους απο τις παρεες. Δηλαδη ενιωσα απο καποια ατομα κατανοηση, αγαπη κ αποδοχη.. Μιλησα ξανα για το προβλημα μου (για να νιωσω κ εγω πιο οικεια) και ειδα θετικη ανταποκριση, τουλαχιστον αποδοχη. Αυτοι ηταν οι φιλοι. Οι αλλοι που εβλεπαν προβληματισμενη κ δε με ρωτησαν καν τι εχω καταταχθηκαν στην κατηγορια παρεες. Δηλαδη αν δεν εχεις τι να κανεις, αν θες να περασεις την ωρα σου λεγοντας καμια βλακεια (που κ αυτο χρησιμο ειναι εννοειται) κ δεν εχεις την αναγκη να εκφρασεις το προβλημα σου κ να βρεις κατανοηση βγαινεις με τις παρεες. Ασχετα αν εγω στην κατασταση που ειμαι θελω συνεχεια καποιον να με νοιαζεται κ να ενδιαφερεται... Απλα σε αυτη τη φαση δε θα προτιμησω τις παρεες. Παντως αποφασισα να μην πιεσω τον εαυτο μου. Να κατσω εξω οσο νιωθω καλα, να μην το παιξω δηθεν καλα..
Ολα αυτα που μου ειπατε ειναι πολυ ωραια κ σωστα. Κ το εξω παντα βοηθαει κ οι καταλληλοι ανθρωποι επισης. Ετυχε κ ενιωσα καλυτερα κ εκανα αυτα τα βηματα. Ξερω οτι μπορει να μην ειναι ετσι το επομενο σ/κ αλλα πανω απ' ολα προσπαθω να τα βρω με τον εαυτο μου κ να τον στηριξω. Καποιο αλλο σκ μπορει να ειναι επισης το ιδιο ωραιο..

Η σταση απομόνωσης και αυτοαποκλεισμού από άτομο που έχει θεματα ψυχολογιας επειδή ντρεπεται (κι αυτο θεμα ψυχολογιας ειναι) σίγουρα δεν λύνει αλλά οξύνει τα θέματα. Αμα του μπει η ιδεα πως δεν θέλει την επαφη με την κοινωνια και τους αλλους (ακομα και τους δικους του ανθρωπους) επειδη δεν νιωθει άνετα μαζι τους επιζητα διεξοδο. Η απομονωση πλέον αρχιζει να του φανταζει ο ιδανικος χωρος, ο χωρος ασφάλειας και γαλήνης. Η σκεψη σου ετσι επελεξε αντι το δυσκολο και επωδυνο δρομο της λύσης των θεματων την ευκολη διέξοδο. Τα θεματα ψυχολογιας, μπορει τις πλειστες φορες να εχουν τις αιτιες τους στους αλλους, η λύση τους όμως προϋποθετει επίσης επαφη με τους αλλους, μεσα απο την ανατροφοδοτηση και τις υπερβασεις που προσφερουν οι διαπροσωπικες σχεσεις.
Κι οταν εισαι με αλλους, οι οποιοι δεν ειναι οι πολύ δικοι σου ανθρωποι, δεν χρειαζεται να τους λες εχω θεματα ψυχολογιας ή ότι με βασανιζει το ενα θεμα ή το άλλο. Απλα να αφηνεις τον εαυτο σου ανετο και χαλαρο οταν εισαι μαζι τους και να παρασυρεσαι στα ωραια της παρεας αποκομιζοντας ετσι κατι θετικο. Κι αυτο το λίγο θετικο ειναι μερος της λύσης τετοιων θεματων.
Γιατι δεν απευθυνεσαι σε ενα καλο ψυχολογο?

καλημερα
το προβλημα που ζεις δυσύχως βρησκετε ολο κι πιο πολυ.πριν μερς ειμουν στο κατ. κι στο χειρουργιο η νοσοκομα που φροντισ κι για το ιδιο προβλημα με σενα.μου. πε οτι οσο περνα. ο καιρος απιστευτα νεαρα ατομα εχουν κρισεις πανικου.
θα σου ελεγα να πας σε καποιον γιατρο.ειναι πολυ πιο απλο κι θεραπευσημο απο οσο νομιζεις μην το αφηνεις να σε πικρενει να σε απομονονει,συνηθως ειναι σχετικοωμε την ψυχολογιαμας.
ειναι πολυ κριμα. να χανεις εστο κι ενα σουκου.εστο κι μια ωρα.ευχομαι να ζησεις καλα.να φτασεις βαθια γεραματα. ευχομαι πωτες μην ερθει η καταραμενη στυγμη που θα πεις ας ειχα μια μερα ζωης να βγω να διασκεδασω χαμογελαστη.η ζωη ειναι πολυ μικρη.και με πολλες πικρες μας γεμιζει. οι λυπες ερχοντε απο μονες τους. η χαρα πρεπει να την κυνηγαμε κι να την ψαχνουμε.μην σπαταλας ασκοπα την ζωουλασου με τετοιες σκεψεις. βγες γλεντα καμε φιλες βρες αγορια περνα καλα κι μην σε πιραζει τι θα πουν οι αλλοι.στη τελικη οσοι θα ειναι ενταξι με την δικιασου χαρα αυτοι θα αξιζουν.
μην αφηνεις ουτε λεπτο χωρις να κανεις κατι,καλητερα να πικρεθεις για καποιον που εζησες μαζι παρα να πικραθεις για το αν αξιζε να ζησεις διπλατου.
μην παρεις στραβα τα λογιαμου. δεν ειμαι ο σοφος ρητορ.απεναντιας η δικιαμου η ζωη ειναι η πιο λαθος μονο ζηλευτα δεν ειναι τα οσα εζησα. ισως για αυτο σε προτρεπω να καμεις κατι ομορφο

Είναι φυσικά καλύτερο για σένα να μην υποχρεώνεσαι να προσθέτεις και το βάρος της απόδοσης στο κοινωνικό πεδίο πάνω στο ήδη φορτωμένο σου ψυχισμό.
Από την άλλη, σκεπτόμενη το ζήτημα ως μία αδυναμία, που θα ξεσκεπαστεί, μήπως βάζεις τις βάσεις για να επιφορτίζεσαι με ενοχές και έτσι προετοιμάζεις κιόλας μία νέα κρίση
πανικού?
Αν δηλαδή μπορέσεις να αλλάξεις τον τρόπο που έχεις βαφτίσει την κατάσταση που περνάς αυτή την περίοδο της ζωής σου, ως κάτι όχι μόνιμο, αλλά προσωρινό,
που απλά έτυχε όπως και σε πολλούς άλλους ανθρώπους, δε νομίζεις πως υπάρχει περίπτωση να υπάρξουν αλλαγές?

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Η σταση απομόνωσης και αυτοαποκλεισμού από άτομο που έχει θεματα ψυχολογιας επειδή ντρεπεται (κι αυτο θεμα ψυχολογιας ειναι) σίγουρα δεν λύνει αλλά οξύνει τα θέματα. Αμα του μπει η ιδεα πως δεν θέλει την επαφη με την κοινωνια και τους αλλους (ακομα και τους δικους του ανθρωπους) επειδη δεν νιωθει άνετα μαζι τους επιζητα διεξοδο. Η απομονωση πλέον αρχιζει να του φανταζει ο ιδανικος χωρος, ο χωρος ασφάλειας και γαλήνης. Η σκεψη σου ετσι επελεξε αντι το δυσκολο και επωδυνο δρομο της λύσης των θεματων την ευκολη διέξοδο. Τα θεματα ψυχολογιας, μπορει τις πλειστες φορες να εχουν τις αιτιες τους στους αλλους, η λύση τους όμως προϋποθετει επίσης επαφη με τους αλλους, μεσα απο την ανατροφοδοτηση και τις υπερβασεις που προσφερουν οι διαπροσωπικες σχεσεις.
Κι οταν εισαι με αλλους, οι οποιοι δεν ειναι οι πολύ δικοι σου ανθρωποι, δεν χρειαζεται να τους λες εχω θεματα ψυχολογιας ή ότι με βασανιζει το ενα θεμα ή το άλλο. Απλα να αφηνεις τον εαυτο σου ανετο και χαλαρο οταν εισαι μαζι τους και να παρασυρεσαι στα ωραια της παρεας αποκομιζοντας ετσι κατι θετικο. Κι αυτο το λίγο θετικο ειναι μερος της λύσης τετοιων θεματων.
Γιατι δεν απευθυνεσαι σε ενα καλο ψυχολογο?

---

Πολύ ωραία παραπομπή του Ιωάννη,Ιωάννη είσαι το διαμάντι του φόρουμ,μαζί με Θεοφανία και Μιςς Δέσποινα,χωρίς να θέλω να υποτιμήσω τους υπόλοιπους συμφορίτες μου,αλλά έτυχε να είναι 2 από τα άτομα που απάντησαν σε δικό μου θέμα και είδα πόσο κοντά βρίσκονταν οι απόψεις μας....

Πολύ σημαντική συμβουλή αυτή που σου έδωσε ο Ιωάννης-βγες έξω και ας πάθεις κρίση πανικού,δεν χρειάζεται να λες ''Γεια σας,είμαι η Λουκία παθαίνω κρίσεις πανικού,παίρνω φάρμακα κτλ.''
Αλήθεια κάποια φαρμακευτική αγωγή,έχεις δοκιμάσει ποτέ;
Εμένα με βοήθησε πολύ ο γιατρός μου,αφού βέβαια πρώτα έπαθα νευρικό κλονισμό,σκοπός δεν είναι να φθάσει κανείς όμως σε τελικό στάδιο για να αναζητήσει την βοήθεια κάποιου ειδικού..

Νομίζω ο συνδυασμός ενός ψυχιάτρου με συνδυασμό ενός καλού ψυχολόγου,που έχει εντριφήσει σε θέματα υγείας και δη με κρίσεις πανικού,μπορεί να κάνει θαύματα.!
Βγες έξω βολτούλα έστω και μόνη σε τακτικό ρυθμό,χαλάρωσε το μυαλό σου και μην ντρέπεσαι κανέναν-εγώ τελικά λίγες φορές ντράπηκα,που πάθαινα κρίσεις άγχους μπροστά σε άλλους,κοιτούσα πως θα βοηθήσω τον εαυτό μου,όχι τι θα πουν οι άλλοι για μένα...

Μην νομίζεις ότι οι άλλοι ενδιαφέρονται τόσο πολύ για τα δικά σου προβλήματα-έχουν μεγαλύτερα εκείνοι και ας μην το ξέρεις εσύ.!
Βρες τρόπους που θα σε κάνουν να χαλαρώνεις και σιγά-σιγά οι λύσεις θα βρεθούν μπροστά σου,χωρίς να το καταλάβεις...επίσης δεν χρειάζεται να ''βιάζεις'' τον εαυτό σουμέχρι εκεί που αισθάνεσαι άνετα και σιγά-σιγά θα θα δεις τι ωραία που θα βγεις από το μαύρο τούνελ και θα δεις την ζωή με άλλα μάτια.

Ο,τι χρειαστείς-είμαστε εδώ.! ;)

Quote:

---

Βγες έξω βολτούλα έστω και μόνη σε τακτικό ρυθμό,χαλάρωσε το μυαλό σου και μην ντρέπεσαι κανέναν-
κοιτούσα πως θα βοηθήσω τον εαυτό μου,όχι τι θα πουν οι άλλοι για μένα...
Μην νομίζεις ότι οι άλλοι ενδιαφέρονται τόσο πολύ για τα δικά σου προβλήματα-έχουν μεγαλύτερα εκείνοι και ας μην το ξέρεις εσύ.!
Βρες τρόπους που θα σε κάνουν να χαλαρώνεις και σιγά-σιγά οι λύσεις θα βρεθούν μπροστά σου,χωρίς να το καταλάβεις..

---

συμφωνώ απόλυτα.τα έβαλα σε μαύρο για να τα τονίσω.
αυτά που έδωσες ως συμβουλή ισχύουν όχι μόνο για περιπτώσεις σαν της κοπέλας αλλά και γενικότερα στους ανθρώπους.
κι εγώ τα ίδια θα σε συμβούλευα,με άλλα λόγια θέλω να σου πω πως ''δεν κοιτάμε τι κάνουν οι άλλοι τι θα σκεφτούν τι θα πουν για μας = δε μας νοιάζει δεν πρέπει να μας νοιάζει και ο καθένας ας πιστεύει ό,τι θέλει. επίσης,αν κάποιος πιστεύει κάτι κακό για μας αυτό δεν μας επηρεάζει-αν μας επηρεάσει είναι γιατί εμείς θα το αφήσουμε να μας επηρεάσει ΚΑΙ προπάντων σε μας θα κάνει μόνο κακό.ο άλλος άνθρωπος θα συνεχίσει να κάνει τη ζωή του.οπότε να μη μας επηρεάζουν οι κακεντρέχειες του κόσμου.
όλοι έχουν κάτι να πουν.είτε στραβός είτε κουτσός είτε εκατομμυριούχος όλοι έχουν κάτι κακό για σένα. (τυχαία παραδείγματα και ό,τι να'ναι αλλά έπιασε το parlare)
δε χρειάζεται ούτε να ντρεπόμαστε τι θα πουν οι άλλοι για μας ούτε τίποτα.άλλωστε αυτοί έχουν το δικαίωμα σαν πως να μας κρίνουν;; σαν πως αυτοί που μας κρίνουν είναι καλύτεροι και με λιγότερα προβλήματα; προβληματικοί είναι κι αυτό φαίνεται επειδή μας κρίνουν.είτε έχουν πρόβλημα με τη ζωή τους ή ένιωσαν κάποιου είδους απειλή από εμάς.
ποιό είναι το νόημα τελικά; να μη μας νοιάζει για τους άλλους.κοιτάμε πάντα την προσωπική μας πρόοδο και εξέλιξη.και να'μαστε εμείς ατομικά χαρούμενοι και ευδιάθετοι.έτσι θα είναι όλοι χαρούμενοι.αν ο καθένας κοιτούσε τον εαυτό του και τη ζωή του ο κόσμος θα ήταν ευτυχισμένος.ας μην μακρηγορώ κι άλλο,εν πάση περιπτώσει....τελικά η ζωή δεν είναι τόσο δύσκολη και περίπλοκη όσο νόμιζα.τα πράγματα είναι απλά.έτσι να το δεις και εσύ και να διώξεις από μέσα σου το άγχος.κανείς δε θα σε κρίνει γιατι δεν μπορεί.κάνε τη ζωή σου και άσε τους άλλους.να κάνεις αυτό που σε ευχαριστεί κάθε μέρα σαν να μην είχες άλλη μέρα.είναι η καλύτερη συμβουλή για μένα..σε μένα πιάνει αν πιάσει και σε σένα ακόμα καλύτερα.φιλια!

Quote:

---

Ξερω οτι μπορει να μην ειναι ετσι το επομενο σ/κ.

---

όσο για αυτό που λες,να είσαι σίγουρη πως θα υπάρξει και καλύτερο σκ και καλύτερΑ σκ από εδώ και πέρα.
όσο το βοηθάς εσύ να είναι καλύτερο θα είναι. είναι στο χέρι σου και η πρόοδος σου και η γιατρειά σου και το κουράγιο σου και η δύναμή σου και όλα.
ο άνθρωπος έχει από τη φύση του πολλή δύναμη,απλώς μερικοί φοβόμαστε να τη χρησιμοποιήσουμε και δεν ξέρουμε πόσες δυνάμεις έχουμε.
η ζωή σου θα γίνει καλύτερη αν εσύ το επιδιώξεις!

Diana1982, ευχαριστω για τα καλα σου λόγια.... μακαρι να μην ειχα ιδεα απο τετοιες συμβουλες κι απλα να προχωρουσα ανεμελα τη ζωη όπως κανουν πολλοι άλλοι. Ειναι η εμπειρια της ζωης, σιγουρα όχι και η καλύτερη, που μας έχει κανει αξιολογα ατομα στο φορουμ.
lilli25, η δικη μου εμπειρια σε θεματα κοινωνικης φοβίας λεει πως ποτέ τα πράγματα δεν ειναι τοσο τραγικά όσο μας τα παρουσιαζει η σκεψη μας ιδιως πριν παμε καπου ή πριν μιλήσουμε σε κάποιον. Με το που απλα τολμαμε να παμε ή να μιλησουμε, αυτα που μας παρουσιαζε η σκεψη μας καταρρεουν ως χαρτινος πύργος. Πόσες φορες φοβηθηκες ή αγχωθηκες στο να πας καπου, εκανες όμως την υπερβαση και πήγες και τελικά έφυγες απ εκει χαρουμενη?
Οσο αναβαλλουμε κατι ο φοβος θεριευει, οι αρνητικες σκεψεις πληθαινουν και γινονται συναισθηματικα πιο εντονες, παρουσιαζοντας κατι ουσιαστικα απλό ως ανέφικτο. Κι ετσι δεν το κανουμε ποτε εκτος κι αν οι συνθηκες ειναι τετοιες που μας εξαναγκαζουν να το κανουμε.
Δεν μετανιωνεις σημερα γι αυτα που δεν εκανες πριν μερικα χρονια, τα οποια καταλαβαινεις τωρα πως ηταν εφικτα και ηταν και καλες ευκαιριες, λόγω αυτης σου της καταστασης ψυχολογιας? Το ίδιο θα ισχύει σε μερικά χρονια γι αυτα που δεν κανεις τωρα! Κι οσο μας περνανε τα χρονια τα περιθωρια αρχιζουν να στενευουν.....

Το μόνο κακό που σε χαρακτηρίζει Ιωάννη,είναι ότι αφενός δεν πιστεύεις στην μεταθάνατο ζωή,ενώ οι μεγαλύτεροι πνευματικοί άνθρωποι και το υποστηρίζουν και το αποδεικνύουν,σύμφωνα με την κβαντική φυσική και αφετέρου επισημαίνεις σε πολλά ποστ ότι όσο μεγαλώνει ο άνθρωπος...λιγοστεύουν τα περιθώρια και στενεύουν....δεν αντιλέγω σε αυτό και ισχύει σε πολλές παραμέτρους...αλλά τελικά το ταξίδι μετράει σε αυτήν την ζωή και ποτέ δεν είναι αργά για να κάνει κάποιος κάτι,αναλόγως βέβαια και τι επιδιώκει.

Κατα τα άλλα οι απόψεις σου είναι πολύ ωραία τοποθετημένες και τεκμηριωμένες.
Συμφωνώ επίσης και με τις εμπειρίες που λες.Οι πιο έμπειροι είμαστε εμείς που γνωρίσαμε την κακή πλευρά της ζωής και μάθαμε.
Παρ'όλα αυτά πιστεύω ότι όλοι λίγο-πολύ περνούν από κάποια στενωπό....αυτός εξάλλου είναι και ο δρόμος προς την εξιλέωση.

Ρε παιδια αυτο που σε καθε μεταφυσικη μη αποδεδειγμενη θεωρια που λετε , γραφετε διπλα οτι το υποστηριζει και η κβαντικη φυσικη να το κοψετε.
Υπαρχουν φυσικοι που διαβαζουν το φορουμ και παθαινουν αποκολληση που λεει και το μνημονιο...