να παω ή οχι;

Γεια σας!! Ειμαι καινουργια στην παρεα :-) Θα προσπαθησω να ειμαι οσο το δυνατον πιο συντομη μπορω. Πριν 3,5 χρονια δημιουργησα μια σχεση,και απο οταν χωρισαμε εως σημερα μου εχουν βγει ολα τα ψυχολογικα μου! Δεν του ριχνω τις ευθυνες απλα αυτος ο ανθρωπος με εκανε να στεναχωρηθω πολυ. Καταρχας χωρισαμε για πολυ χαζο λογο και επεστρεψε 2 φορες γιατι ηθελε να ικανοποιησει τον εγωισμο του. Κ σαν να μην εφτανε αυτο ειχα προβληματα στην δουλεια!! Ηρθαν ολα μαζι και ΜΠΟΥΜ! Προ ΕΟΠΠΥ αρχισα να κανω συνεδριες με ψυχολογο ,η οποια αποδειχθηκε μαιμου καθως οταν της ζητησα φωτοτυπια διπλωματος για να καλυφθουν τα εξοδα του ταμειου μου ,εβρισκε δικιαιολογιες. Επειτα πηγα σε εναν ψυχιατρο σε δημοσιο νοσοκομειου αλλα μου ειπε πως δεν εχω κατι και να μην παιρνω τα πραγματα τοσο σοβαρα. Προσπαθησα να το εφαρμοσω..αλλα δεν ειδα καποια αλλαγη. Τον ξαναεπισκεφτηκα αλλα τα ιδια ελεγε παλι..η αδιαθεσια παρεμενε.
Εκανα μια νεα σχεση αλλα ειναι περισσοτερο φιλος θα ελεγα παρα συντροφος. Του γκρινιαζω συνεχως κ η διαθεση μου ειναι στα πατωματα.
Μιλησα με εναν ψυχολογο τηλεφωνικα που δινει υποστηριξη, πως ισως πασχω απο καταθλιψη κ θελω φαρμακευτικη αγωγη. Με μια γρηγορη ματια στο ιντερνετ ειδα πως τα χαπια δεν κανουν καλο κ αλλοτε βοηθουν κ αλλοτε δεν κανουν τιποτα..... σκεφτηκα να γραφτω καπου για να απασχολουμαι μερικες μερες τη βδομαδα ή να παρω ενα κατοικιδιο κ βα μην παω σε ιδιωτη ψυχιατρο. Αλλα δεν ξερω, αν εχω οντως καταθλιψη κ το καθυστερω; ολες τις μερες νιωθω ενα κενο, οτι φαγητο κ να φαω το μεσημερι δεν μου κανει αισθηση κ ουτε κ με νοιαζει κ υπαρχουν μερες που καθομαι με τις ωρες στο κρεβατι . Εχθες με επιασα να πινω και να χορευω βραδιατικα!!! Οταν ξυπνησα ειδα πως ειχα γραψει κ το ονομα του πρωην μου στο χερι μου. Οσο για τον νυν οπως ειπα ειναι μια περιεργη κατασταση, τον εδιωξα αλλα ηθελε να ειμαστε μαζι..εχει κανει τα παντα κ εγω αδυνατω να μπορω να δωσω αγαπη. Δεν ειναι οτι δεν θελω..απλα δε μπορω. Τι να κανω;

Ρε αστερακι , πω πω αχταρμας . Χαπια απο ιντερνετ , σκυλι η ψυχολογο , χοροι της κοιλιας , μαιμου ψυχολογοι , μελανια στο χερι ... ξερεις κ εμεις δεν ειματε κ πολυ καλα , κ θα μας αποτρελλανεις....

ΥΓ καλως ηλθες στο φορουμ αστερακι .


Στην θεση σου παραυτα , μια επισκεψη σεναν ψυχιατρο ( οχι ψυχολογο ) θα την εκανα .

Αμα ο ειδικός σου είπε πως δεν εχεις κατι, και σου ξαναπε τα ίδια όταν τον ξαναεπισκέφθηκες από εμάς τι συμβουλή θα θελες.... Κι αν πας σε ιδιωτη... οι πολλές γνωμες μπερδευουν. Μπορει ο ιδιωτης να επιζητα πελατεια και να σε φορτωσει φαρμακα.

Τι συναισθηματα εχεις που σε κανουν να πιστευεις πως επαθες καταθλιψη? (πχ έντονη και συνεχη λύπη, γενική απογοήτευση, συναισθηματα για τα οποια, με βαση το υφος με το οποιο γραφεις ουτε συζητηση να τρεχουν σε σενα!). Μου φαινεται πως καταθλιψη βαφτισες την συναισθηματικη και πραγματικη κατασταση στην οποια βρισκεσαι ενεκα του χωρισμου, κι αυτη η ταυτιση ειναι αυθαιρετη και δεν ανταποκρινεται στο σωστο περιεχομενο της καταθλιψης. Συνηθως μετα απο καποιο χωρισμό μετα απο μια σχεση διαρκείας αυτο που νιωθουμε είναι έντονο κενό (γι αυτα που μας καλυπτε η σχεση και στο χρονο που αφιερωναμε) και στιγμες λυπης και αναπόλυσης. Αυτα για μενα ειναι φυσιολογικα. Εκτος κι αν ο αλλος μας πλήγωσε ή ξαφνικά μας παρατησε ενώ ειμασταν ερωτευμενοι μαζι του οποτε το πραγμα αλλάζει.

Γιατι δεν καλύπτεις τα κενα με νεες δραστηριοτητες/χομπι, με επανασύνδεση με φιλες απο τις οποιες ξεκοψες λόγω της σχεσης, με αφιερωση περισσοτερου χρονου στους δικους σου ανθρωπους, με αφιερωση περισσοτερου χρονου εκτος σπιτιου. Γενικα η δραστηριοποιηση μας με αυτους τους τροπους συμβαλλει στο να καθαρισει ο νους απο αρνητικες σκεψεις και στο να βρουμε τις λυσεις σ αυτα που μας απασχολουν, σε αντιθεση με το να καθεται κανεις αδρανης στο σπιτι, ιδιως μετα απο ενα χωρισμο. Εργάζεσαι/σπουδαζεις? Πόσων χρονών εισαι?

Κι αφου χωρίσατε για "χαζό λόγο" πόσο δύσκολο είναι να τα ξαναφτιάξετε? Γιατι δεν παίρνεις την πρωτοβουλία αφου τον θελεις? Επιστροφη υπάρχει αμα και οι δυο το θελουν...
Με τον δευτερο πιστευω πως τα φτιαξες αμεσως μετα το χωρισμο ενώ τα σημαδια του χωρισμου ήταν ακομα εντονα οποτε και καλη περιπτωση να τανε αυτος δεν μπορεσες να συνεχισεις μαζι του.

Σας ευχαροστω για τις απαντησεις παιδια!!
Οσο αφορα την πρωτη μου σχεση ημουν σχετικα μικρη σε ηλικια για αυτο και το ειχα παρει κατακαρδα οταν χωρισαμε. Γιαννη εκανα οσες προσπαθειες μπορουσα για να ειμαστε ξανα μαζι αλλα μετα το ειχε γυρισει στο "φιλικο" μαζι με ερωτικο και τα ειχε κανει αχταρμα.
Με την σχεση που ειμαι τωρα ειμαι ετσι και ετσι, τον νοιαζομαι αλλα δεν μπορω να δωσω την αγαπη που του αξιζει..γιατι στο κεφαλι μου ειναι ολα μπερδεμενα.
Προσπαθησα να κανω δραστηριοτητες για παραδειγμα χειροτεχνιες ή δραστηριοτητες μαζι με τους δικους μου ανθρωπους αλλα ολα αυτα τα κανω με το ζορι. Παρακινω τον εαυτον μου να κανει πραγματα γιατι με βλεπω πως δεν ειμαι καλα, αλλα οταν τελειωνει η δραστηριοτητα μετα τα ιδια συναισθηματα με κατακλιζουν ,και οταν κανω δραστηριοτητες ειμαι στα κατω μου δεν βλεπω καποια αλλαγη.
Ζωακι σκεφτηκα να παρω γιατι η ιδεα μου αρεσε. Σκεφτηκα πως τα λεφτα που θα δινα σε ψυχιατρο θα μπορουσα να επαιρνα ενα μικρο ζωακι. Αλλα οσο και χαρουμενη να με κανει η ιδεα αυτη σκεφτομαι πως αν με ξαναπιασουν τα ιδια συναισθηματα παλι. Θα μου πειτε ολα στο χερι μου ειναι..και θα συμφωνησω αλλα πραγματικα οτι μπορουσα να κανω το ρχω κανει κ η διαθεση δεν φτιαχνει. Αφηστε που οταν κοιμαμαι θυμαμαι ασχημα πραγματα και κοιμαμαι ξημερωματα...το ματι μενει γαριδα!
Το τηλεφωνο που εκανα σε γραμμη βοηθειας, με ρωτησαν εαν εχω επισκεφτει καποιον ψυχολογο-ψυχιατρο και τους ειπα οτι ειπα κ σε εσας. Και η απαντηση της ηταν οτι επειδη στο δημοσιο νοσοκομειο ο ψυχιατρος και να θελει δεν εχει τον χρονο να εξυπηρετησει ολους τους ασθενεις οπως θα επρεπε καλο θα ηταν να επισκευτω καποιον ιδιωτη.
Δεν πεταω την σκουφια μου να παω αλλα δεν ξερω και τι διαφορετικο να εκανα. Μπορει και να παω και να μου πει τα ιδια και με του δημοσιου...

Δεν ειμαι εδω για να σας λεω τα ιδια πραγματα ή να κλαιγομαι απλα θελω την γνωμη σας γιατι ισως και εσεις να νιωθατε τα ιδια συναισθηματα καποτε ή πηγατε σε καποιον ψυχολογο ή ψυχιατρο και αρχισατε να βλεπετε διαφορα. Στην εποχη μας εχει γινει πολυ της μοδας και το προβαλλουν ακομα και στην τηλεοραση..δεν το κανω ομως για αυτο το λογο αλλα επειδη μεσα μου αισθανομαι ασχημα πολυ ασχημα.

Πόσο χρονών είσαι εάν επιτρέπεται;

25. Κανω σαν 15χρονο ε;

για ποσο διαστημα εισασταν μαζι με το παιδι που σε χωρισε πριν 3,5 χρονια, αστερακι?

Quote:

---

Originally Posted by αστερακι

25. Κανω σαν 15χρονο ε;

---

Aντιθετως αστερακι , εισαι πολυ ευχαριστη , αληθεια σου λεω . Λες το προβλημα σου χωρις να ψυχοπλακωνεις τον αλλον .

Και το εννοω οτι εισαι ευχαριστη . Δεν ειρωνευομαι ανθρωπο με προβλημα .

Asterakι οντως κανεις λιγο σαν 15χρονο...
Απο αυτα που εγραψες δεν μπορω να καταλαβω αν εχεις καταθλιψη αλλα αν εχεις σιγουρα δεν ειναι σε τραγικο βαθμο... Εμενα μου δινεις πιο πολυ την αισθηση οτι απλα εχεις προβληματα που δεν θες να σκεφτεσαι και το ριχνεις αλλου. Δεν ειναι κακο , ολοι το κανουμε που και που , απλα καποια στιγμη πρεπει να σκεφτεις σοβαρα τι θα κανεις.

Και μην φοβασαι τον ψυχιατρο.

Macgyver ελπιζω να το εννοεις στα αληθεια γιατι η αληθεια ειναι οτι ειμαι λιγο παρεξηγησιαρα τρομαρα μου :-P

Remedy ημασταν μαζι 1 χρονο και ξαφνικα ενα πρωινο του ερχεται πως δεν θελει να ειμαστε μαζι για εναν γελοιο λογο. Πληγωθηκα και εκλαψα πολυ για καλη μου τυχη ειχα και την υποστηριξη της οικογενειας μου αλλα δεν μπορουσα να προχωρισω την ζωη μου. Πηγα σε ψυχολογο για αυτο το θεμα αλλα οδηγηθηκαμε σε αλλα θεματα παιδικης ηλικιας. Εγω εντομεταξυ παλευα να το αντιμετωπισω με βιβλια ψυχολογιας και διαφορες δραστηριοτητες που εκανα παλια..αλλα τα εκανα με το ζορι και για να αποδειξω στους δικους μου αλλα περισσοτερο σε μενα οτι ειμαι καλα..
Προσπαθησα να ερθω σε επαφη μαζι του αλλα αυτος δεν ηθελε..επεσα με τα μουτρα στην δουλεια. Καποια στιγμη επειτα απο 8 μηνες με θυμηθηκε,ηθελε να μιλαμε...αλλα αλλιως εγω το καταλαβα κ αλλιως αυτος ηθελε. Τελικα αποδειχθηκε πως ηθελε φιλικα οταν του ειπα πως δεν δεχομαι αλλαξε και ηθελε ερωτικα. Μολις ομως τα ξαναβρηκαμε απο την ιδια μερα κιολας αλλαξε στυλ, εστελνε οποτε ηθελε ειχε τις δικες του ασχολιες με δυο λογια..γυρισε μονο για να πει οτι γυρισε...δεν ειμασταν οπως πρωτα και ετσι ξαναχωρισαμε. Και μετα απο κανα 2 μηνο ξαναεμφανιστηκε και οταν τον ρωτησα τι ηθελε μου ειπε πως τον πιεζα. Μα αφου δεν ξεκαθαριζε τι σχεση θελει, εγω φταιω που ηθελα να ειμαι ξεκαθαρη; για χαρη του ειχα γινει ψυχολογος..εννοω οτι σκεφτομουν τι εννοει με αυτα που λεει και εβγαζα 3-4 συμπερασματα.. το τελικο συμπερασμα; δεν τον καταλαβα ποτε ,γιατι οπως ειπε και ο ψυχιατρος επασχε απο διπλη προσωπικοτητα πιθανον!
Οσο γινοντουσαν αυτα τα πισωγυρισματα ειχα μια φιλικη επαφη με το παιδι που ειμαι τωρα. Οταν μου εξεφρασε τα συναισθηματα του ενιωσα πολυ περιεργα γιατι νομιζα πως ειμασταν φιλοι, αλλα αυτος δεν με εβλεπε ετσι. Καναμε σχεση, ολοκληρωσαμε μετα απο λιγους μηνες αλλα οπως ειπα κ στην αρχη αυτο το "ψυχοπλακωμα" και η αδιαθεσια παρεμενε. Εδω και μηνες δεν εχουμε ερθει σε επαφη καθως δεν εχω την διαθεση, οχι μαζι του αλλα γενικα σαν ανθρωπος. Νιωθω κουρασμενη. Παιρνω κ χανω κιλα απο τα βουλιμικα επεισοδια που με πιανουν κατα καιρους..η διαθεση μου για φαγητο ειναι μετρια δεν με ενδιαφερει τι φαγητο ειναι για μενα το ιδιο ειναι ολα. Και τις 2 προηγουμενες μερες με το ζορι σηκωνομουν.

Betelglause συγνωμη αν σας κουρασα και φυσικα μπορει ο καθενας να οδηγηθεο στην καταθλιψη απο χ ψ λογους. Το θεμα ειναι πως το αντιμετωπιζει ο καθενας.
Δεν ειχα σκοπο να σας κουρασω λη να σπασω πλακα αλλα γραφοντας στο forum.απλα ηθελα να σας πω την κατασταση μου και αν εσεις κρινετε πως ειναι σωστο να παω σε ψυχιατρο.
Δεν ριχνω ευθυνες σε κανεναν πρωην απλα λεω πως απο τοτε θυμαμαι τον εαυτον μου να αρχιζει να χανει την διαθεση του. Οτι μπορουσα να κανω νομιζω το εχω κανει, καθως και αμετρητες συζητησεις με την οικογενεια μου αλλα αυτο το "κενο " δεν φευγει. Μπορει να παω και να γελαει ο ψυχιατρος (ενας ειναι κιολας εδω που βρισκομαι).

Asteraki η απαντηση μου πηγαινε στο πρωτο σου ποστ. Τωρα που εγραψες για την σεξουαλικη σου διαθεση και για την σχεση σου με το φαγητο αλλαξα γνωμη....

Επιμενω στο οτι πρεπει να σκεφτεις σοβαρα τι θα κανεις , ο ψυχιατρος ή ο ψυχολογος μπορουν να σε βοηθησουν , αλλα πρωτα απο ολα πρεπει εσυ να θελεις να βοηθησεις τον εαυτο σου.

Οπως μου ειπαν απο την γραμμη στηριξης ειναι καλο που πηρα τηλεφωνο γιατι δειχνει πως θελω να το αντινετωπισω. Πηρα τηλεφωνο στην Ψυχιατρο-Νευρολογο και θα εχουμε αυριο ραντεβου. Θελω πολυ να ακουσω και την δικη της γνωμη και να δουμε εαν μπορουμε να το αλλαξουμε. Σας ευχαριστω και παλι ολους σας!! Θα εχετε συντομα νεα μου

Quote:

---

Originally Posted by αστερακι

25. Κανω σαν 15χρονο ε;

---

Όχι δεν πήγαινα καθόλου σε αυτό το κομμάτι, απλά δημιουργώ μια εικόνα στο μυαλό μου... Αυτό που βασικά πιστεύω είναι ότι σου έχουν μείνει απωθημένα από το πρώην σου...

Πιστευω πως οσο μπορουσα να το παλεψω ή μαζι με την βοηθεια ψυχολογου και βιβλιων το εκανα. Απο εκει και περα δεν μπορω να κανω κατι περισσοτερο και αναζητω την βοηθεια ενος ειδικου.

Συμφωνω μα την αποφαση σου , φιλη αστερακι , κ δεν ειρωνευομαι γενικως . Ο ψυχιατρος θα σου κανει την διαγνωση , κ μετα αποφασιζεις την πορεια σου .
Και δεν κανεις σαν 15χρονο , μια χαρα σε βρισκω . Κ λεω αληθεια .

Ναι , να πας , εφοσον εισαι σε αδιέξοδο το καλύτερο που εχεις να κανεις ειναι να πας

Quote:

---

Originally Posted by αστερακι

Macgyver ελπιζω να το εννοεις στα αληθεια γιατι η αληθεια ειναι οτι ειμαι λιγο παρεξηγησιαρα τρομαρα μου :-P

Remedy ημασταν μαζι 1 χρονο και ξαφνικα ενα πρωινο του ερχεται πως δεν θελει να ειμαστε μαζι για εναν γελοιο λογο. Πληγωθηκα και εκλαψα πολυ για καλη μου τυχη ειχα και την υποστηριξη της οικογενειας μου αλλα δεν μπορουσα να προχωρισω την ζωη μου. Πηγα σε ψυχολογο για αυτο το θεμα αλλα οδηγηθηκαμε σε αλλα θεματα παιδικης ηλικιας. Εγω εντομεταξυ παλευα να το αντιμετωπισω με βιβλια ψυχολογιας και διαφορες δραστηριοτητες που εκανα παλια..αλλα τα εκανα με το ζορι και για να αποδειξω στους δικους μου αλλα περισσοτερο σε μενα οτι ειμαι καλα..
Προσπαθησα να ερθω σε επαφη μαζι του αλλα αυτος δεν ηθελε..επεσα με τα μουτρα στην δουλεια. Καποια στιγμη επειτα απο 8 μηνες με θυμηθηκε,ηθελε να μιλαμε...αλλα αλλιως εγω το καταλαβα κ αλλιως αυτος ηθελε. Τελικα αποδειχθηκε πως ηθελε φιλικα οταν του ειπα πως δεν δεχομαι αλλαξε και ηθελε ερωτικα. Μολις ομως τα ξαναβρηκαμε απο την ιδια μερα κιολας αλλαξε στυλ, εστελνε οποτε ηθελε ειχε τις δικες του ασχολιες με δυο λογια..γυρισε μονο για να πει οτι γυρισε...δεν ειμασταν οπως πρωτα και ετσι ξαναχωρισαμε. Και μετα απο κανα 2 μηνο ξαναεμφανιστηκε και οταν τον ρωτησα τι ηθελε μου ειπε πως τον πιεζα. Μα αφου δεν ξεκαθαριζε τι σχεση θελει, εγω φταιω που ηθελα να ειμαι ξεκαθαρη; για χαρη του ειχα γινει ψυχολογος..εννοω οτι σκεφτομουν τι εννοει με αυτα που λεει και εβγαζα 3-4 συμπερασματα.. το τελικο συμπερασμα; δεν τον καταλαβα ποτε ,γιατι οπως ειπε και ο ψυχιατρος επασχε απο διπλη προσωπικοτητα πιθανον!
Οσο γινοντουσαν αυτα τα πισωγυρισματα ειχα μια φιλικη επαφη με το παιδι που ειμαι τωρα. Οταν μου εξεφρασε τα συναισθηματα του ενιωσα πολυ περιεργα γιατι νομιζα πως ειμασταν φιλοι, αλλα αυτος δεν με εβλεπε ετσι. Καναμε σχεση, ολοκληρωσαμε μετα απο λιγους μηνες αλλα οπως ειπα κ στην αρχη αυτο το "ψυχοπλακωμα" και η αδιαθεσια παρεμενε. Εδω και μηνες δεν εχουμε ερθει σε επαφη καθως δεν εχω την διαθεση, οχι μαζι του αλλα γενικα σαν ανθρωπος. Νιωθω κουρασμενη. Παιρνω κ χανω κιλα απο τα βουλιμικα επεισοδια που με πιανουν κατα καιρους..η διαθεση μου για φαγητο ειναι μετρια δεν με ενδιαφερει τι φαγητο ειναι για μενα το ιδιο ειναι ολα. Και τις 2 προηγουμενες μερες με το ζορι σηκωνομουν.

---

Αστερακι.. για το παιδι που εισασταν μαζι ενα χρονο, εκτος κι αν όντως επασχε απο διπλή προσωπικοτητα και αρα ειχε θεμα ψυχιατρικής φυσης το οποιο καθοριζε και την πορεια της σχεσης (δεν μπορω να δωσω γνωμη σ αυτο), με βαση τις περιγραφες που δινεις, τον γελοιο λόγο που λες πως σου ειπε για να χωρισετε και τα πισωγυρισματα δεν μου φαινεται πως ηταν σιγουρος για τη σχεση του με σενα, πιθανον να μη σε γουσταρε και να τανε με σενα επειδη δεν έβρισκε άλλη, αλλιως ουτε συζητηση για χωρισμο. Γελοίος λόγος χωρισμου επειδη καταλαβε πως σήκωνες τετοιο λόγο. Απλα οποτε ενιωθε μοναξιες ή οι προσπαθειες του για να βρει το κατι καλύτερο που παντα ειχε στο νου του απετυγχαναν επεστρεφε στον δεδομενο ασφαλη του χωρο δλδ εσενα. Το να σου μιλουσε εστω καποιες φορες γι αγαπες και να σου δειχνε και λιγη τρυφεροτητα κι αισθημα δεν σημαινει απαραιτητα πως σε γουσταρε, πως ησουνα αυτο που εψαχνε. Αλλιως ουτε συζητηση για χωρισμό όσο χαλια ψυχολογικα κι αν τυχον ήταν. Ισα ισα θα επιζητουσε να ναι μαζι σου επειδη θα ενιωθε γαληνη και ηρεμια. Απ την αλλη, μήπως όμως ειναι ο χαρακτηρας σου τον εκανε να ξενερωσει? πχ να του εδινες την εντυπωση του αδυναμου χαρακτηρα, ολο παραπονο, ελαχιστα χαρουμενη, ασταθης στα συναισθηματα, περιττα κιλα κι αδρανης/τεμπέλα στην καθημερινη σου ζωη? Αν του παρουσιαζες τετοια σταση, ακομα κι αν τον αγαπουσες, η σταση σου αυτη τον απωθησε. Ειναι απο τις στασης ζωης μιας γυναικας οι οποιες απωθουν τον αντρα.

Ενας καλος ψυχολογος, θα συνιστουσα γνωστικης συμπεριφορικης μεθοδου, θα σε βοηθουσε να βρεις τις αιτιες του προβληματος με μια συντομη αναδρομη στο παρελθον και σε προσφατα γεγονοτα, να βρεις τα συναισθηματα που σου προεκυψαν απο γεγονοτα/εμπειριες του παρελθοντος, το πως αυτα σε επηρεαζουν στην καθημερινοτητα σου και τροπους με τους οποίους θα βελτιωσεις/αλλάξεις τη συμπεριφορα και τον τροπο σκεψης σου όπως αυτα διαμορφωθηκαν. Η μεθοδος αυτη βασικα επικεντρωνεται στο τωρα και νοουμενου οτι εχει και την αναλογη θεληση ο θεραπευομενος εχει αρκετα καλα αποτελεσματα. Θα σου συνιστουσα να δεις ψυχολογο αν νιωθεις ότι από μονη σου μέχρι τωρα δεν μπορεσες να κανεις καλα βηματα απο αποψης βελτιωσης ή δεν βρισκεις που οφειλεται το πρόβλημα ή το πως θα το λύσεις.