ΝΙΩΘΩ ΕΓΚΛΩΒΙΣΜΕΝΟΣ.

Εχω να μπω πολυ καιρο εδω μεσα και πραγματικα ηλπιζα πως ο κυκλος αυτος της ζωης μου που ασχολουμουν με τα ψυχολογικα μου και την καταθλιψη ειχε τελειωσει.
Δυστυχως ομως οχι παρολο που πιστευα πως θα εκανα τωρα μια νεα καλη αρχη.

Χωρις να πολυλογω, εχω ενα τεραστιο απωθημενο και εμμονη που μου εχει γινει αφορητη και δε λεει να βγει απο το κεφαλι μου.Ειμαι 20 χρονων και εχω περασει σε μια σχολη στην αθηνα.Στο πρωτο ετος αποφασισα να ξαναδωσω Πανελληνιες γιατι δεν ηξερα τι ηθελα να σπουδασω.Δεν ηξερα τι μου γινοταν τοτε.Πηγα φροντιστηριο, αγορασα τα βιβλια ξανα και το εριξα κανονικα στο διαβασμα.Εκανα κανονικη προετοιμασια.Ημουν ομως μπερδεμενος και δε μπορουσα να αποφασισω τι να σπουδασω και που.Μια εβδομαδα πριν τις εξετασεις τα παραταω.Για καποιο λογο νομιζα οτι στην αθηνα και στη σχολη που ειχα περασει ηταν αυτο που μου ταιριαζε.Σε αυτο συνεβαλαν και οι γονεις μου που στην αρχη δε με αφηναν να παω Θεσσαλονικη και μου ελεγαν οτι στην αθηνα ειναι καλυτερα αλλα και γνωμες που επαιρνα.Ωστοσο το ονειρο μου εμενα ηταν να παω Θεσσαλονικη.
Μετα τις εξετασεις μαλλον αρχισα να μετανιωνω που δεν ξαναεδωσα.Πηγα σε 3 ψυχολογους.Εκανα το 10% αλλα τιποτα.
Μετα μαθαινω οτι στην αθηνα θα ερθουν και η μαμα και ο αδερφος μου με τον οποιο εχω κακιστη σχεση.Μενουμε και οι 3 μαζι.Μου φαινεται σαν εφιαλτης.Ψαχνω σαν τρελος να βρω σπιτι σε ολη την αθηνα για να μεινω μονος.Τιποτα.Οι σχολες ειναι κλειστες λογω καταληψεων.Η συγκατοικηση δυσκολη.Φιλους δεν εχω.Ζω ενα κανονικο εφιαλτη.Μετα σκεφτομαι να ξαναδωσω Πανελληνιες.Μου ειναι αδυνατον να το κανω.Περα απο τις δυναμεις μου.
Τεσπα, τωρα ειμαι παλι αθηνα.Τη σχολη μου την εχω αφησει και τη μισω με ολη μου την καρδια γιατι μου κατεστρεψε τη ζωη.Ξεκινησα μια αλλη ιδιωτικη.
Το θεμα ειναι οτι σκεφτομαι συνεχως και με τεραστια εμμονη οτι ειμαι στη Θεσσαλονικη.Οτι κανω ωραια φοιτητιτικη και ποιοτικη ζωη.Εδω περα δεν αντεχω τους ρυθμους.Νιωθω εντελως αποξενωμενος.Μου εχει κολλησει οτι αν ειχα ξαναδωσει θα ημουν Θεσσαλονικη και ολα θα ηταν διαφορετικα.
Δε μπορω να κανω σχεδια και ονειρα.Εχω παραιτηθει.Την πολη την εχω μισησει.Δεν αντεχω την ασχημια και τη μιζερια της.Καμια φορα νιωθω οτι δεν εχω αλλη επιλογη απο το να αυτοκτονησω.Οι γονεις μου ανησυχουν για μενα και με παιρνουν συνεχεια τηλεφωνο.Δεν εχω τη δυνατοτητα να γνωρισω ατομα.Και οταν το κανω γνωριζω ατομα με τα οποια δεν ταιριαζω.
Καθε φορα που γινεται κατι ασχημο σκεφτομαι οτι αν ημουν Θεσσαλονικη δε θα γινοταν αυτο.
Δε μπορω να δεχτω οσα εχουν γινει.Νιωθω μερικες φορες σαν καταδικασμενος στη δυστυχια.Ξυπναω και σκεφτομαι οτι ειμαι στη Θεσσαλονικη.Πνιγομαι μεσα στο σπιτι και δεν υπαρχει σε αυτη την πολη ενα μερος να παω βολτα να ηρεμησω.Δε μπορω να βρω τον εαυτο μου εδω περα.Εχω χασει την ελευθερια μου.Νιωθω οτι η μερα περνα πολυ γρηγορα και δεν προλαβαινω να κανω τιποτα.Τα νιωθω ολα ματαια.
Αυτα ηθελα να σας πω.
Μη μου πειτε να παω σε ειδικο.Αυτο το ξερω.
Θα ηθελα να μου πειτε τη γνωμη σας.Αν το εχετε περασει και εσεις αυτο.Πραγματικα αυτο που περναω ειναι πολυ βαρυ.

τι σε κανει να πιστευεις οτι αν ησουν Θεσσαλονικη τα πραγματα θα ηταν διαφορετικα για σενα?

Tι είναι αυτό που σε πειράζει τόσο ; Απεχθάνεσαι το γνωστικό αντικείμενο της σχολής σου ή τον τρόπο ζωής και την κακιά έως ανύπαρκτη φοιτητική ζωή στην Αθήνα ;

interrapted το οτι η Θεσσαλονικη εχει καλυτερη ποιοτητα ζωης με κανει να το πιστευω.

absolut δεν απεχθανομαι το αντικειμενο αλλα την ιδια τη σχολη, οπως επισης τον τροπο ζωης και την ασχημη ή ανυπαρκτη φοιτητικη ζωη εδω στην αθηνα οπως λες και συ.

Λένε οτι στην Θεσσαλονίκη έχει καλύτερη φοιτητική ζωή αλλά ακόμη καλύτερη έχει στα Γιάννενα και σε άλλες πιο μικρές πόλεις !

Σκέψου ποιά πόλη προτιμάς και μετά κοίταξε το ενδεχόμενο της αμοιβαίας μεταγραφής ! Δεν είναι αργά ! Είσαι μόνο 20 !

Πάντως, δεν νομίζω οτι για όλα φταίει το οτι πέρασες Αθήνα και όχι Θεσσαλονίκη ! Εχεις μεγαλώσει λίγο το πρόβλημα στο μυαλό σου ! Μπορείς και στην Αθήνα να περάσεις καλά ! Προσπάθησε να εμπλακείς με διάφορες δραστηριότητες , ώστε να γνωρίσεις κόσμο ! Υπάρχει φοιτητική λέσχη και προσφέρει αρκετές !
Να είσαι θετικός και υπομονετικός και τα άλλα θα έρθουν μόνα τους !

Κλειω αυτο ειναι αδυνατον, δε μπορω να κανω μεταγγραφη.Μακαρι να μπορουσα.
Επισης εχω αφησει τη σχολη μου στο αει και τωρα παω σε ιδιωτικη.Αυτο σημαινει οτι πρεπει να πηγαινω καθημερινα και εχω χασει μερος της ελευθεριας μου.
Μου εχει γινει εμμονη και δεν ξερω τι να κανω.
Εχω γινει ευαλωτος και καθε φορα που γινεται κατι ασχημο, σκεφτομαι οτι αν ημουν Θεσσαλονικη δε θα συνεβαινε.
Δειτε πιο προσεχτικα το κειμενο μου.
Ευχαριστω.

Αν δεν μπορείς να αλλάξεις μια κατάσταση, έχεις μία λύση : Να την αποδεχτείς !

Κι εγώ τα ίδια έλεγα. Κατηγορούσα τη φίλη μου γιατί με έπεισε να δηλώσουμε πρώτες τις σχολές των Αθηνών για να είμαστε μαζί. Δεν έζησα αυτό που λέμε φοιτική ζωή. Βλέποντας όμως τώρα εκείνη την κατάσταση από απόσταση συνειδητοποιώ ότι κάλλιστα την ίδια ζωή που είχα στην Αθήνα θα την είχα και στη Θεσσαλονίκη. Γιατί θα ήμουν ο ίδιος άνθρωπος, θα είχα τις ίδιες αναστολές, θα ήμουν το ίδιο ντροπαλή και με δυσκολία θα έκανα καινούριες γνωριμίες. Αν όμως πήγαινα με τα μυαλά που είχα τώρα όπου και να ήμουν θα ήταν τελείως διαφορετικά. Στο κάτω κάτω η φίλη μου (ήμασταν σε διαφορετικό πανεπιστήμιο) δεν ένιωσε ποτέ ότι της λείπει κάτι, μια χαρά φοιτητική ζωή θεωρούσε ότι έχει (αν και δεν έκανε κάτι το εξαιρετικό στα δικά μου μάτια, με τα δικά μου πρέπει για το πως είναι η φοιτητική ζωή).

Ξέρεις που το κατάλαβα ξεκάθαρα; Όταν πήγα για μεταπτυχιακό στο εξωτερικό και σκεφτόμουνα από πριν ότι εκεί θα βγάλω το άχτι μου. Εκεί είναι λίγο πιο οργανωμένα και φάνηκε από την αρχή με ποιο τρόπο θα έπρεπε να κινηθώ για να κάνω ξέφρενη φοιτητική ζωή. Αλλά είδα ότι δε μου ταιριάζει. Δεν ήταν ότι δε μπορούσα να το κάνω. Οπότε έκανα τη ζωή που μου άρεσε, ναι μεν διασκέδασα αλλά όχι με πολλές παρέες κλπ.

Και θα σου πω και κάτι άλλο. Πριν ένα χρόνο γνώρισα σε σπίτι μιας ξαδέλφης μου μια άλλη ξαδέλφη της από το άλλο σόι που δεν την ήξερα. Και συνειδητοποιήσαμε ότι ήμασταν στην ίδια σχολή, την ίδια περίοδο, γνωρίζαμε τα ίδια άτομα και κάπου είχε πάρει το μάτι μας η μία την άλλη. Ήταν μια χαρά κοπέλα, ευχάριστη, φιλική και καθόμουν και σκεφτόμουν, μα τι στο καλό γιατί δεν την είχα γνωρίσει, γιατί δεν έκανα παρέα μαζί της ενώ έλεγα πάντα ότι δε βρίσκω άτομα που να μου ταιριάζουν. Ακριβώς γιατί δεν ήμουν ανοιχτή, πάταγα στο πανεπιστήμιο με το ζόρι από την τόση αρνητικότητα που είχα. Εγώ δε δημιούργησα τις ευκαιρίες.

Γενικά όταν ήμουν μικρότερη είχα σχηματίσει πολλά \"πρέπει\" για να έχω την τέλεια ζωή. Πρέπει τέτοια άτομα να γνωρίζω, τέτοια διασκέδαση να έχω, τέτοιο ντύσιμο, τότε να έχω τελειώσει το πανεπιστήμιο, τότε να έχω αρχίσει την καριέρα μου, τότε να έχω αρκετά λεφτά και ούτω κάθεξής. Όσο μεγαλώνω καταλαβαίνω ότι τα \"πρέπει\" με εγκλωβίζουν, με κάνουν δυστυχισμένη αντί το ζητούμενο όταν τα έθεσα που ήταν να με κάνουν ευτυχισμένη. Τελικά η ζωή τα έφερε τελείως διαφορετικά και τώρα ακολουθώ το δρόμο που μου υπαγορεύει η διάθεσή μου, κοιτάω τι ευκαιρίες έχω και παίρνω αυτές που πραγματικά μου ταιριάζουν. Και είμαι ευγνώμων για ότι έχω στη ζωή μου.

:(
Δε μπορω να το βγαλω απο το κεφαλι μου.
Νιωθω σα να ειμαι καταδικασμενος στη δυστυχια.
Σα να τιμωρουμαι.

geiasou filemou.
tha sou prothna kati.
katarxhn pisteyw pos den exeis xekatharisei me ton eaytosou kapia pragmata... opos :
1)oti eise dynatos
2)oti eise se mia hlikeia pou oso anafora to epomeno vima gia to ti tha kanw me tis spoudes
einai vasano polwn synanthropwnsou.
3) ean pistepseis ston eaytosou kai deis ta pragmata san stefanos No2 tote tha katalaveis oti den ofelei na agxonese kai na panikovalese.
egw prosopika exw faei mia tetia pikra afou perasa se 2 sxoles mhxanologias kai den mporesa na paw ( eneka to oikonomiko).
opote xekatharizeis ti ESY theleis.
kai dixos na skeftese tous allous oti kian einai aytoi....goneis filoi ktlp...
katastalazeis kapou meta apo kalh skepsh kai na!
telos sto provlima...
tha mou peis den einai eykolo....
yeap! symfwnw.
alla sthn telikh filemou ti einai eykolo?
na peraseis se sxolh? na vreis th douleia pou theleis? na kaneis th zwh pou theleis?
tpt .... ola theloune douleia.
kiesy eise dynatos an krino apo thn hlikia ;)
min megalopoieis ta empodia kai min afineis arnitikes skepseis na se katavaloun.
eise NEOS ! ! !
ti mporei na stathei empodio? mou les?
TI?
zhse... kane ayto pou theleis kai sthn telikh kai na mh pas sth thes/nikh ti mayto?
pes pos genithikes allou...



test! dokimase na sikwseis kati poly vary.... kai des tous myesou na zorizonte.
ayth th dynamh dosth sto swmasou kai xekina ton agona mono gia to stefano.

elpizw na voithisa.
filika Giwrgos

y.g panta edo tha vreis kapion gia na xespaseis... den eise monos... :))))))
mh to vazeis katw palepse! ! ! !

Τιμωρείσαι; Που ανήκεις στο λιγότερο από 20% του πληθυσμού της γης που έχει την ελευθερία να σπουδάσει, την οικονομική δυνατότητα να πάει σε μια ιδιωτική σχολή αν θελήσει, που ζει σε μια χώρα με δημοκρατία, με ανεβασμένο βιοτικό επίπεδο;
Οι περισσότεροι άνθρωποι σε αυτό τον κόσμο έχουν σκεφτεί ότι θα ήθελαν να είχαν γεννηθεί σε άλλη χώρα. Σκέψου να ήσουν γυναίκα στο Αφγανιστάν, σκέψου να ήσουν ένα από τα εκατομμύρια παιδιά στην Αφρική που δεν έχουν καν την ευκαιρία να μεγαλώσουν.
Εσύ τιμωρείς τον εαυτό σου. Νομίζεις ότι οι ζωές των άλλων είναι τέλειες; Δεν είναι αλλά έχει σημασία; Αυτή είναι η ζωή σου, αυτό είναι το δικό σου μονοπάτι, η ευτυχία δεν κατακτιέται μέσα από στόχους αλλά όταν είμαστε ευχαριστημένοι με αυτά που έχουμε, ακόμα κι αν είναι ένα κομμάτι ψωμί.
Κι από τη στιγμή που έχεις εκπαιδεύσει τον εαυτό σου να βλέπει τα πράγματα από αυτή την οπτική γωνία δεν αρκεί ένα \"Σταμάτα\" για να σταματήσεις. Θέλει χρόνο, θέλει ενδοσκόπηση (να καταλάβεις γιατί τα βλέπεις έτσι, είσαι τελειομανής, φοβάσαι την αποτυχία,τι απ\'ολα και όλα μαζί;), θέλει σιγά σιγά να αρχίσεις να βλέπεις τη ζωή σου με άλλο μάτι.

\'\'Αυτοτιμωρείσαι\'\' είναι η σωστή λέξη ! Εχεις λόγους να αυτοτιμωρείσαι ? Ελπίζω ο λόγος να μην είναι η επιλογή Αθήνας έναντι Θεσσαλονίκης !

Το πρόβλημα είναι ο τρόπος που βλέπεις τα πράγματα ! Και αυτό μπορεί να αλλάξει ! Βέβαια δεν αλλάζει απο την μια στιγμή στην άλλη ! Και σίγουρα ένας ψυχολόγος, θα μπορούσε να σε βοηθήσει ! Να σε βοηθήσει να κάνεις την ενδοσκόπηση που χρειάζεται και να αναθεωρήσεις την οπτική σου απέναντι στα πράγματα ! Υψώνεις εμπόδια που δεν υπάρχουν (όπως κάνουμε όλοι μας μερικές φορές ), όταν είσαι προδιαθετημένος ! Εκτίμησε αυτά που έχεις και απόλαυσε τα !

Πιστεύεις οτι δεν έχεις το δικαίωμα να είσαι χαρούμενος ?

Δε με βοηθατε...

Πως περιμένεις να σε βοηθήσουμε δηλαδή ? Αν εσύ δεν βοηθήσεις τον εαυτό σου !!!

Οι απαντησεις που μου δινετε ειναι απλοικες και εχουν πολλα κλισε.

Αντί να κρίνεις εμάς ! Κρίνε τον εαυτό σου !

Προσπάθησε ο ίδιος να ερμηνεύσεις τα συναισθήματα σου ! (ή πήγαινε σε ψυχολόγο να σε βοηθήσει )

Μην περιμένεις απο εμάς την θεραπεία !

Μπορώ να σου πω και σου είπα αυτά που βοηθήσανε εμένα. Το αν εσένα σε αγγίξουν είναι άλλο ζήτημα και έχει να κάνει με τις εμπειρίες σου, τον τρόπο που επεξεργάζεσαι τις πληροφορίες, τι σου αρέσει, τι θες να κάνεις, αν είσαι έτοιμος για αλλαγή, αν έχουν ωριμάσει μέσα σου κάποιες σκέψεις.
Το αν κάποια πράγματα εσένα σου βγάζουν ότι είναι κλισέ αυτό δεν έχει να κάνει με την ίδια τη δυναμική τους αλλά στο πως έχει εκπαιδευτεί το μυαλό σου να ομαδοποιεί αυτές τις κουβέντες. Αν τα έχεις ακούσει πολλές φορές τότε τους βάζεις μια ταμπέλα, παύεις να τις επεξεργάζεσαι και αντιδράς με τον ίδιο τρόπο προς αυτές, ίσως αδιάφορα, ίσως ενοχλημένα. (αυτό ήταν άσχετο αλλά είναι αστείο όταν καταλαβαίνεις πως λειτουργεί το μυαλό μας).

ξαναδωσε πανελληνιες,μπορεις...αφου μπορεσες μια μποεις κ 2η κ 3η κ 4η φορα...δν υπαρχει αλλη λυση...ομως εχω μια απορια:αφου την σχολη σου την παρατησες κ πηγες σε ιεκ γιατι δεν πηγες σ ενα ιεκ στη θεσσαλονικη????

Ακου μια λύση λοιπόν και πάψε να γκρινιάζεις. Επίσης γίνε λίγο πιο δεκτικός σ\'αυτά που σου γράφουν όλοι οι παραπάνω. Μου φαίνεται ότι είχες απορρίψει τις γνώμες τους πριν καν τις γράψουν. Αφού θες τόόόσο πολύ να σπουδάσεις εκει τότε δώσε εξετάσεις για εκεί. Αν το θέμα είναι οικονομικό τότε πιάσε δουλειά, μάζεψε λεφτά και πήγαινε να σπουδάσεις εκεί. Το έχουμε κάνει τόσοι άνθρωποι, γιατί όχι κ εσύ. Σταμάτα να κλαίγεσαι κ κυνήγησε εσύ το στόχο σου. Ακούγονται αχάριστα τα λόγια σου σε ανθρώπους που για να σπουδάσουν κάτι -είτε τους άρεσε είτε όχι- έχουν φτύσει αίμα. Πίστεψέ με λίγοι από εμάς είχαμε τη δυνατότητα να έχουμε γονείς οικονομικά δυνατούς να μας βοηθήσουν να σπουδάσουμε ακόμα κ στην πόλη που αυτοί θα επέλεγαν. Τι στο καλό??? Ο αέρας της Θεσσ/κης κάνει τις γνώσεις διαφορετικές??? Ξεκόλλα το μυαλουδάκι σου καλό μου παιδί κι απόλαυσε αυτά που έχεις.....

ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ ΣΤΑΥΡΟΣ
Επιστημ.Διευθυντής Ινστιτούτου Γνωσιακής Αναλυτικής Ψυχοθεραπείας
Λέκτορας Ψυχοπαθολογίας Πανεπ.Ουαλλίας (Ελληνοβρετανικό Κολλέγιο)




ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΞΕΠΕΡΑΣΕΤΕ ΤΗΝ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ ΚΑΙ NA ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΤΕ ΤΗΝ ΑΓΑΠΗ


Η αγάπη είναι τόσο σημαντική για την ψυχοσωματική μας ισορροπία όσο είναι και το νερό για τη βιολογική. Όσο περισσότερο αγαπούμε , τόσο πιο ’γεμάτοι’ αισθανόμαστε σε συναισθηματικό επίπεδο και επιβεβαιωνόμαστε υπαρξιακά. Όσο λιγότερο αγαπούμε ,τόσο περισσότερο ευάλωτοι γινόμαστε σε διάφορες αρνητικές καταστάσεις που επηρεάζουν την ψυχολογία μας ,όπως π.χ. η κατάθλιψη.
Η σύνδεση μεταξύ αισθημάτων αγάπης και καταθλιπτικών συμπτωμάτων , είναι αντιστρόφως ανάλογη. Δηλαδή όσο περισσότερη αγάπη είναι εμφανής στη ζωή μας τόσο λιγότερο ευάλωτοι παρουσιαζόμαστε , μπροστά στην ‘ασθένεια ‘ του αιώνα μας όπως έχει χαρακτηριστεί, την κατάθλιψη. Η αγάπη είναι πιθανόν ένα από τα καλύτερα αντικαταθλιπτικά ,γιατί ένας από τους συνηθέστερους λόγους που οδηγούμαστε σε κατάθλιψη είναι η σκέψη ότι δεν μας αγαπάει κανείς .Τα περισσότερα άτομα με κατάθλιψη δεν αγαπούν τους εαυτούς τους και δεν αισθάνονται ότι οι άλλοι τους αγαπούν. Επικεντρώνονται εξαιρετικά στους εαυτούς τους , γεγονός που τους καθιστά λιγότερο ελκυστικούς και τους αποθαρρύνει από την δυνατότητα ανάπτυξης κοινωνικών δεξιοτήτων που θα τους βοηθήσουν να αγαπηθούν.
Υπάρχει ένας μύθος στους καιρούς μας ότι η αγάπη είναι κάτι που απλά συμβαίνει δίνοντας της έτσι μεγάλη τυχαιότητα.. Τα άτομα με κατάθλιψη λοιπόν, πολλές φορές παθητικά αναμένουν να βρεθεί κάποιος να τους εκδηλώσει αισθήματα αγάπης. Όμως η αγάπη δεν αναπτύσσεται έτσι. Για να αγαπηθείς και να διαρκέσει αυτή η αγάπη χρειάζεται ενεργητικότητα , κοινωνικοποίηση καθώς και εκμάθηση κοινωνικών δεξιοτήτων.
Οι περισσότεροι εννοιολογικά κωδικοποιούμε την αγάπη μέσα από την λαϊκή κουλτούρα.’ Μαθαίνουμε’ ότι η αγάπη είναι κάτι μαγικό που μας δίνει φτερά. Ωστόσο αυτή η εκλαϊκευμένη αντίληψη της αγάπης αποτελείται από μη ρεαλιστικές προσδοκίες που αναπτύσσουμε και σχετίζονται με τον αυτοσκοπό της ‘διασκέδασης’. Το υλιστικό πρότυπο μας μαθαίνει η προσοχή μας να έλκεται από οτιδήποτε έχει ως επακόλουθο την πρόσκαιρη ικανοποίηση. Έτσι λοιπόν αποκωδικοποιούμε ως αγάπη οτιδήποτε απλά αποσπά την προσοχή μας και παρουσιάζεται ως ερωτικό σκίρτημα ,γεμάτο ενθουσιασμό αλλά χωρίς ποιότητα..

Μια συνέπεια αυτού είναι το γεγονός ,ότι όταν βιώνουμε την πραγματική αγάπη αναστατωνόμαστε και απογοητευόμαστε γιατί αυτού του είδους η αγάπη δεν ταυτίζεται με το ανάλογο κοινωνικό πρότυπο της αγάπης. Κάποιοι από μας γινόμαστε απαιτητικοί και αγχωτικά διεκδικούμε την αγάπη όπως εμείς την έχουμε προκαθορίσει και ας είναι -όπως είπαμε πριν- λανθασμένα οροθετημένη.
Είναι λοιπόν απαραίτητο πριν προσπαθήσουμε να συσχετισθούμε με την αγάπη να αναρωτηθούμε για την ορθότητα του ιδιαίτερου τρόπου που αντιλαμβανόμαστε την αγάπη. Πολλές φορές η δική μας ερμηνεία για την αγάπη συσχετίζεται με συναισθήματα κατάθλιψης ,όταν αναλαμβανόμαστε ότι δεν μπορούμε να την βιώσουμε. Παρακάτω προτείνω μια στρατηγική που πιθανότατα σας βοηθήσει να προσδοκήσετε πιο αισιόδοξα την αγάπη ,ως κάτι που μπορείτε και εσείς να γευθείτε:

 Διαχωρίσετε τον ενθουσιασμό από την αγάπη. Ο ενθουσιασμός είναι το ψυχολογικό στάδιο ενός έντονου σκιρτήματος .Είναι έντονο αλλά δεν έχει μεγάλη διάρκεια. Είναι το πρώτο στάδιο μιας μαγευτικής έλξης που όλα δείχνουν να είναι τέλεια. Κατά μέσο όρο αυτό το στάδιο διαρκεί περίπου έξι μήνες. Υπό συνθήκες μπορεί να οδηγήσει στην δημιουργία αισθημάτων αγάπης ,για αυτό το λόγο λοιπόν δεν είναι επιθυμητό να αυθυποβάλλεστε πως κάθε φορά που νιώθετε το σκίρτημα ότι σίγουρα θα εξελιχθεί σε αγάπη.
 Για να είσαστε σε θέση να βιώσετε την αγάπη είναι επιθυμητό να έχετε την κατάλληλη ψυχολογία καθώς και να διαθέτετε την ανάλογη προσωπικότητα. Ο Έρικ Φρομ προσδιόρισε την αγάπη ως ‘πράξη θέλησης’ .Αυτό σημαίνει ότι οι ίδιοι δίνετε τα κίνητρα στον εαυτό σας για να συναντηθείτε κάποια στιγμή με την αγάπη. Ο τολμών νικά εξάλλου.
 Η κοινωνικοποίηση σας εξαρτάται άμεσα από τις μεθόδους επικοινωνίας που χρησιμοποιείτε .Αυτή η επικοινωνία θα σας βοηθήσει να αισθανθείτε ότι κάποιος σας κατανοεί και ότι δεν είστε μόνοι. Θωρακίζετε τον εαυτό σας λοιπόν απέναντι στην κατάθλιψη και στις θλιβερές σκέψεις ότι θα είστε παντοτινά μόνοι σας.
 Πάντα υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ δυο ανθρώπων και ακόμα και όταν μια σχέση εξελίσσεται καλά αυτές θα αναδύονται. Το σημαντικό σε αυτό το στάδιο είναι να εντοπίσετε τις διαφορές αυτές και να τις διαπραγματευτείτε από κοινού ,έτσι ώστε να μη σας απομακρύνουν από το σύντροφο σας και δηλητηριαστεί η σχέση. Αυτό γίνεται συνήθως κατανοώντας το κοινωνικό και πολιτιστικό υπόβαθρο του άλλου όπως και με το να μπορείτε να εκφράσετε στο σύντροφο σας ποιοι είσαστε και τι θέλετε ξεκάθαρα. Όταν οι διαφορές σας κοινοποιηθούν και στους δυο ,τις επεξεργάζεστε μαζί μέχρι να οδηγηθείτε σε ένα κοινό στάδιο όπου και οι δυο αισθάνεστε ασφαλείς και μπορείτε να παρουσιάζεστε όπως πραγματικά είστε χωρίς να καταπιέζεστε .
 Επικεντρωθείτε στο σύντροφο σας. Αποκρυπτογραφήστε τις ανάγκες του και μην ασχολείστε αποκλειστικά με το αν σας συμπεριφέρεται καλά και με το τι κερδίζετε εσείς από αυτή τη σχέση. Τί πραγματικά χρειάζεται ο σύντροφος σας ώστε να αισθάνεται καλά? Αυτή ομολογουμένως είναι μια αρκετά δύσκολη ικανότητα να μαθευτεί λόγω της κοινωνικής κουλτούρας μας η οποία μας επιβάλλει να «φοράμε» ένα ναρκισσιστικό προσωπείο όπου κάτω από αυτό ,οι ανάγκες μας και μόνο ,προσελκύουν την προσοχή μας . Φυσικά σε όλη την διαδικασία δεν ξεχνάτε την ύπαρξη σας ,βεβαιωνόσαστε ότι φροντίζετε ποιοτικά και τον εαυτό σας.
 Συχνά η κατάθλιψη κρατά εγκλωβισμένους τους ανθρώπους στους εαυτούς τους ,έτσι ώστε να αδυνατούν να προσηλωθούν στους άλλους άρα δεν μπορούν και να μάθουν να αγαπούν. Όσο περισσότερο ασχολείστε με τους άλλους και μαθαίνετε να αλληλεπιδράτε και αναγνωρίζετε /ανταποκρίνεστε στις ανάγκες των άλλων τόσο πιο «διαβασμένοι» θα είστε για να μπορείτε να αγαπήσετε.
 Η «πραγματικότητα» της κατάθλιψης δεν είναι η μόνη που μπορεί να ερμηνεύσει τα καθημερινά φαινόμενα. Η πραγματικότητα του αγαπημένου σας είναι εξίσου σημαντική με τη δική σας και είναι πολύ θετικό να το αναγνωρίσετε αυτό. Αν βρίσκεστε σε καταθλιπτικό στάδιο προσπαθήσετε να ξεφύγετε από την εγωκεντρική διάσταση που συντηρεί την κατάθλιψη σας.
 Πολλές φορές επίσης η κατάθλιψη σας είναι δυνατόν να σχετίζεται με ευερεθιστότητα απέναντι σε καταστάσεις απόρριψης σας .Λόγω χαμηλής αυτοεκτίμησης που συνεπάγεται η κατάθλιψη ,οποιαδήποτε δυσαρμονία στη σχέση σας αυτόματα αποκωδικοποιείται από σας τους ίδιους ως δική σας ‘ανικανότητα’ .Η ‘ανικανότητα’ που οι ίδιοι λοιπόν αποδίδετε σε σας, ασυνείδητα σας επιβεβαιώνει ότι αξίζετε μια απορριπτική συμπεριφορά από το σύντροφο σας .Όμως έτσι τελικά η απόρριψη σας στην πραγματικότητα γεννιέται από τον δικό σας λανθασμένο τρόπο μετάφρασης κάποιου υπαρκτού ή μη υπαρκτού προβλήματος στη σχέση και ενδυναμώνει την κατάθλιψη. Πριν σας αγαπήσουν είναι αναγκαίο να αγαπάτε τους εαυτούς σας και να ενδυναμώσετε την αυτοαντίληψη σας
 Ένας αποτελεσματικός τρόπος να αντισταθείτε σε αυτό το φαινόμενο είναι να συνειδητοποιήσετε ότι αυτός ο αυτόματος τρόπος σκέψης είναι δυνατός αλλά εικονικός ,δηλαδή υπόκειται σε αλλαγή. Υπό την μορφή εσωτερικού διαλόγου διορθώστε την λανθασμένη εκτίμηση σας και πείτε π.χ: ‘δεν με απορρίπτει πραγματικά ο σύντροφος μου, αυτή δεν είναι πραγματική επιβεβαίωση προβληματικότητας μου’ ή ‘δεν πρέπει να αυτοκατηγορούμαι, είναι κάτι που δεν ήξερα να αντιμετωπίσω αλλά τώρα προσπαθώ γενναία’.

Όταν λοιπόν ερμηνεύσετε την κατάσταση με ένα διαφορετικό τρόπο τότε μπορείτε να προσπαθήσετε να δράσετε ενεργητικότερα και δυναμικότερα μέσα στη σχέση .Εδώ λοιπόν επιβεβαιώνεται ο αρχαίος μας προγονός ,φιλόσοφος Επίκτητος που διακήρυξε ότι δεν επηρεαζόμαστε τόσο από τα φαινόμενα όπως συμβαίνουν αλλά πολύ περισσότερο από τον τρόπο που τα ερμηνεύουμε.
Στον Αλχημιστή ο Κοέλο διαμήνυσε ότι αν κάτι το θελήσουμε πάρα πολύ τότε το σύμπαν θα συνωμοτήσει μαζί μας για να το πετύχουμε. Στη περίπτωση της αγάπης θα μπορούσε αυτό να σημαίνει ότι μόνο αν ενεργοποιήσουμε τον εαυτό μας, έχουμε πιθανότητες να πορευθούμε στο μονοπάτι της αγάπης ..Η κατάθλιψη δεν είναι ανυπέρβλητο εμπόδιο στην προσπάθεια να αγαπηθούμε και να αγαπήσουμε. Για να διαβούμε με περίσσιο θάρρος όμως, χρειάζεται προσωπική ανάπτυξη και αισιόδοξη θέαση των πραγμάτων.

stefanακο
... μία σκέψη μόνο,
φιλικά και μέσα από προσωπική μου πείρα κι όχι ... θεωρητική ή \"συμβουλευτική\" διάθεση ...

Έχεις ξεκαθαρίσει μέσα σου :

1. ΤΙ είναι ακριβώς αυτό που θέλεις να σπουδάσεις ?
2. ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΟΥΝ για σένα ΣΠΟΥΔΕΣ και ΤΙ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΖΩΗ ?
3. ΠΩΣ συνδέονται αυτά μεταξύ τους ?
4. ΠΩΣ ΕΠΗΡΕΑΖΕΙ το ένα το άλλο ? και
5. ΤΙ από τα δυο έχει για σένα ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΗΜΑΣΙΑ σαν ΣΤΟΧΟΣ ?

Μοιάζουν απλές σκέψεις με προφανής απαντήσεις αλλά ..... ΠΙΣΤΕΨΕ με ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ !!!
(καμιά φορά βλέπεις, χρειάζεται να ξέρουμε το ΙΔΙΟ καλά ΚΑΙ το ΔΕΝΤΡΟ και το ΔΑΣΟΣ ... αλλιώς κανένα από τα δυό από μόνο του δε φτάνει για να μη ... ΧΑΘΟΥΜΕ ... !)


.. καλό κατευόδιο ..
... φιλικά