Η ιστορία της μοναχικής μου ζωής...

Δεν ξέρω αν η εκ βαθέων εξομολόγηση μου ενδιαφέρει κανέναν σας... δεν πειράζει όμως, θέλω να ξελαφρώσει λίγο η ψυχή μου.
Είμαι η δεύτερη κόρη ενός περιέργου ζευγαριού για εκείνη την εποχή.Η μητέρα 10 ολόκληρα χρόνια μεγαλύτερη από τον πατέρα.
Μάνα αυταρχική, πατέρας που ήθελε κόρες και όχι γιούς. Μετά από πολλά χρόνια κατάλαβα το γιατί.. μα για να έχει στα γηρατειά του κάποιον να τον νοιάζεται... Λόγω αυταρχικής μάνας μεγάλωσα με περιορισμούς.. και τα χρόνια πέρασαν.. κ το κοριτσάκι εγινε γυναίκα όπου από τα 27 του άρχισε να τρέχει στα νοσοκομεία λόγω σοβαρής ασθένειας του πατέρα.. πάντα μονή.. πάντα χωρίς σύντροφο κι αυτό γιατί η αυταρχικότητα της μάνας και τα δεν πρέπει την ξέκοψαν από τις παρέες νωρίς νωρίς! Και τα χρόνια συνέχισαν να περνούν κ η γυναίκα άρχισε ν' ασπρίζει και κατάλαβε οτι είχε χτίσει έναν απίστευτα ψηλό τοίχο γύρω της για να μην καταλάβει κανείς ότι ειχε χάσει το τρένο της ζωής. Πάντα ερωτεύοταν χωρίς ανταπόκριση ή μ' έρωτες ανέφικτους. Ξαφνικά στα 40 φεύγα άρχισε να καταλαβαίνει οτι
πρέπει να γκρεμίσει τον τοίχο που κρυβόταν και έτσι κατάφερε να γνωρίσει κάποιον και να τον ερωτευθεί νομίζοντας οτι αυτή την φορά
όλα θα πάνε καλά! Έκανε για πρώτη φόρα έρωτα! Χάρηκε που ο άνθρωπος που διάλεξε ήταν τρυφερός με κατανόηση και δεν την αποπήρε
για την απειρία της.. Δεν μπόρεσε όμως να χαρεί πολύ.. ο άνθρωπος αυτος μπορεί να ήταν καλός αλλά ήταν κ ασταθής.. α ναι.. και δεν ήταν ερωτευμένος, το βασικότερο! Τελείωσε και αυτή η ιστορία και έμεινε και πάλι μόνη... και άρχισαν να έρχονται τα ακόμη δυσκολότερα, η κρίση, οι οικογενειακοί καυγάδες λόγω κρίσης,η αρχή της άνοιας της μανας, η νέα ασθένεια και ο χαμός του πατέρα.
Ο χαμός που την πόνεσε πολύ.. κυρίως γιατί κάποια στιγμή ο πατέρας απο το κρεβάτι του νοσοκομείου την κατηγόρησε οτι θέλει τον
θάνατο του για να τον... κληρονομήσει.... Και έμεινε μόνη με μια μάνα με άνοια που συνέχεια της λέει οτι πρέπει να παντρευτεί και να κάνει παιδί... πόσο πονάει... μα δεν μπορεί να κάνει πια παιδί , δεν της το επιτρέπει ούτε η ηλικία της και κυρίως η άρρωστη μήτρα της...
Πόσο πονάει... πόσο..

Ξέρω, ήρθα σ' αυτή τη ζωή για να πορευθώ μόνη...

Καποιοι ανθρωποι ενω σου κανονιζουν την πορεια της ζωης σου,στο τελος σου την λενε κιολας..Οκ καποια τρενα ισως να τα εχασες,αλλα δοξα τω θεω οι διαδρομες ειναι ατελειωτες,οπότε μπορεις να παρακολουθησεις τις νεες αφιξεις και μην κοιτας αλλο πισω..

Quote:

---

Originally Posted by mnimonio

Καποιοι ανθρωποι ενω σου κανονιζουν την πορεια της ζωης σου,στο τελος σου την λενε κιολας..Οκ καποια τρενα ισως να τα εχασες,αλλα δοξα τω θεω οι διαδρομες ειναι ατελειωτες,οπότε μπορεις να παρακολουθησεις τις νεες αφιξεις και μην κοιτας αλλο πισω..

---

Τώρα είναι ακόμα πιο δύσκολα τα πράγματα... Λόγω της άνοιας δεν μπορώ να έχω καθόλου προσωπική ζωή. Η μάνα χειροτερεύει
και ούτε να απομακρυνθώ πια δεν μπορώ και ας της έχουμε και γυναίκα.

Γιατι δεν μπορεις να απομακρυνθεις?Δεν ειπα να την αγνοησεις προς Θεου!..Αλλα ποσα χρονια θες να δωσεις ακομα?Τι μπορεις να προσφερεις παραπανω καταπατωντας παλι τον εαυτο σου?

Quote:

---

Originally Posted by πιεσμενη

Τελείωσε και αυτή η ιστορία και έμεινε και πάλι μόνη...

---

Όπως λέει και το άσμα καιρός να πάμε παρακάτω.. :) Δεν έδεσε αυτή η ιστορία θα δέσει άλλη..μην απογοητεύεσαι, έτσι είναι οι σχέσεις.

Όσο για τα υπόλοιπα θα σου πρότεινα να κοιτάξεις τη ζωή σου και να είσαι εσύ καλά... Άσε τη μητέρα σου να λέει.. :)

Κουραγιο φιλη μου,οντως η μιση σου ζωη ηταν πολυ μοναχικη πολυ πιεσμενη(οπως ειναι κ το ψευδωνυμο σου)Στην πραγματικοτητα δεν καταφερες ποτε να απεξαρτηθεις απο τους δικους σου κ θυσιασες την μιση σου ζωη για αυτους,Στα 40 σου μπορεις ανετα να κανεις παιδι εστω κ με δοτη σπερματος να χαρεις την εγκυμοσυνη σου κ μετα το παιδι σου ετσι κ βεβαια αποτελει μια σοβαρη επιλογη κ ασχοληθεις οπως πρεπει μετα με αυτο κ επισης μπορεις να υιοθετησεις παροτι ειναι δυσκολο(σαν διαδικασια με την γραφειοκρατια) ειναι ευλογια να προσφερεις αγαπη σ ενα ορφανο παιδι,Προτεινω πραγματικα να αποκτησεις παιδι με εναν απο τους 2 τροπους επειδη θα γεμισει η ζωη σου κ θα ευτιχισεις αποκτοωντας κατι δικο σου,Γνωριζω γυναικες που γεννησαν παντως κ στα 39 κ στα 40,Ειναι στο χερι σου να γεμισεις την ζωη σου αντιλαμβανομενη οτι ποτε δεν ειναι αργα!

Κουράγιο κοπέλα μου, σου εύχομαι να γυρίσει ο τροχός κάποια στιγμή επιτέλους. Για να είσαι εδώ σημαίνει ότι άντεξες πολλά, λίγη υπομονή ακόμα κάνε. Η ζωή τελικά είναι δίκαιη, μην είσαι σίγουρη ότι κιαυτοί που ταχουν όλα είναι πλήρεις.

Quote:

---

Originally Posted by mnimonio

Γιατι δεν μπορεις να απομακρυνθεις?Δεν ειπα να την αγνοησεις προς Θεου!..Αλλα ποσα χρονια θες να δωσεις ακομα?Τι μπορεις να προσφερεις παραπανω καταπατωντας παλι τον εαυτο σου?

---

Γιατί δεν υπάρχει άλλος συγγενής κοντά. Πολλές φορές αναγκάζομαι να φεύγω και από τη δουλειά όταν την πιάνει κρίση με νευρικότητα και παραισθήσεις

Quote:

---

Originally Posted by fey

Όπως λέει και το άσμα καιρός να πάμε παρακάτω.. :) Δεν έδεσε αυτή η ιστορία θα δέσει άλλη..μην απογοητεύεσαι, έτσι είναι οι σχέσεις.

Όσο για τα υπόλοιπα θα σου πρότεινα να κοιτάξεις τη ζωή σου και να είσαι εσύ καλά... Άσε τη μητέρα σου να λέει.. :)

---

.Αυτό κάνω.. την αφήνω να λέει :)

Quote:

---

Originally Posted by μυσπ

Κουραγιο φιλη μου,οντως η μιση σου ζωη ηταν πολυ μοναχικη πολυ πιεσμενη(οπως ειναι κ το ψευδωνυμο σου)Στην πραγματικοτητα δεν καταφερες ποτε να απεξαρτηθεις απο τους δικους σου κ θυσιασες την μιση σου ζωη για αυτους,Στα 40 σου μπορεις ανετα να κανεις παιδι εστω κ με δοτη σπερματος να χαρεις την εγκυμοσυνη σου κ μετα το παιδι σου ετσι κ βεβαια αποτελει μια σοβαρη επιλογη κ ασχοληθεις οπως πρεπει μετα με αυτο κ επισης μπορεις να υιοθετησεις παροτι ειναι δυσκολο(σαν διαδικασια με την γραφειοκρατια) ειναι ευλογια να προσφερεις αγαπη σ ενα ορφανο παιδι,Προτεινω πραγματικα να αποκτησεις παιδι με εναν απο τους 2 τροπους επειδη θα γεμισει η ζωη σου κ θα ευτιχισεις αποκτοωντας κατι δικο σου,Γνωριζω γυναικες που γεννησαν παντως κ στα 39 κ στα 40,Ειναι στο χερι σου να γεμισεις την ζωη σου αντιλαμβανομενη οτι ποτε δεν ειναι αργα!

---

Δεν θα διαβασες μεχρι το τελος.. ειμαι πολυ 40 φεύγα και δεν μπορώ να κάνω παιδιά. Αλλά και να μπορούσα δεν θα το έκανα ποτέ! Τα παιδιά πρέπει να έχουν νέους γονείς και όχι ηλικιωμένους ! Δεν θα επέβαλα πότε σ ένα παιδί αυτό που περνάω εγώ τώρα με την μητέρα μου..

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

Κουράγιο κοπέλα μου, σου εύχομαι να γυρίσει ο τροχός κάποια στιγμή επιτέλους. Για να είσαι εδώ σημαίνει ότι άντεξες πολλά, λίγη υπομονή ακόμα κάνε. Η ζωή τελικά είναι δίκαιη, μην είσαι σίγουρη ότι κιαυτοί που ταχουν όλα είναι πλήρεις.

---

:) ........

Πιεσμενη καταλαβαινω την επιθυμια σου να κανεις ενα παιδι,εγω ομως θα σου ελεγα μιας και λογω συγκυριων δεν εζησες οπως πρεπει,θα σου ελεγα..Ερωτευσου,κανε ερωτα,βγες..Κανε φιλους,περνα ομορφα!Σε αυτο δεν υπαρχει ηλικια!Και απαλλαξου απο το παρελθον οσο αυτο ειναι δυνατον.Το οτι εχεις μια δουλιτσα ειναι θετικο..

Quote:

---

Originally Posted by mnimonio

Πιεσμενη καταλαβαινω την επιθυμια σου να κανεις ενα παιδι,εγω ομως θα σου ελεγα μιας και λογω συγκυριων δεν εζησες οπως πρεπει,θα σου ελεγα..Ερωτευσου,κανε ερωτα,βγες..Κανε φιλους,περνα ομορφα!Σε αυτο δεν υπαρχει ηλικια!Και απαλλαξου απο το παρελθον οσο αυτο ειναι δυνατον.Το οτι εχεις μια δουλιτσα ειναι θετικο..

---

Ναι..θετικό θα ήταν αν δεν ήμουν ελεύθερη επαγγελματίας και χωμένη εως τον λαιμό στα χρέη..

Πιεσμενη οι ωραιοι εχουν χρεη..

(Βρες μου εναν που να μην χρωσταει?)

Οκ ολα στρωτα και ωραια μην τα περιμενεις..Ζησε την στιγμη και την ζωη οπως ερχεται!Φτιαξε εσυ το διαπροσωπικο και αμα ξανασκεφτεις τα χρεη..Γραψε μου :)

Quote:

---

Originally Posted by mnimonio

Γιατι δεν μπορεις να απομακρυνθεις?Δεν ειπα να την αγνοησεις προς Θεου!..Αλλα ποσα χρονια θες να δωσεις ακομα?Τι μπορεις να προσφερεις παραπανω καταπατωντας παλι τον εαυτο σου?

---

Θα συμφωνήσω... Ζήσε τη ζωή σου... Φρόντισε και τη μαμά σου γιατί μαμά σου ειναι και σε χρειάζεται, αλλά μην βάζεις τον εαυτό σου κάτω από τίποτα.:)

Προσωπικά το θεωρώ τελείως γελοίο το να λέει κάποιος "κάνε υπομονή"! Η ζωή όπως προφανώς έχεις καταλάβει και η ίδια δεν έχει κάποιο δωράκι στο τέλος... δεν την ζεις και στο τέλος σου δίνουν ένα κουτάκι που έχει μέσα κάτι ανάλογο του πόσο δυνατός φάνηκες, του πόσες ευεργεσίες έκανες, του πόση καλοσύνη έδειξες και κυρίως του πόση υπομονή έδειξες! με θυμώνει αρκετά να βλέπω να γράφουν τέτοιες βλακείες και με θυμώνει εξίσου το να βλέπω τους άλλους να τις ανέχονται.
Κάθε μέρα που περνάει στην ζωή σου δεν θα ξαναγυρίσει... κάθε μέρα που λες "υπομονή αυριο θα είναι καλύτερα" δεν είναι τίποτε άλλο απο μια μέρα χαμένη σαν τις τόσες που νιώθεις πως έχεις ζήσει καθώς είμαι σίγουρος το έχεις πει άπειρες φορές μέχρι τώρα.
Δεν είμαι ούτε αισιόδοξος, ούτε προσπαθώ να σε κάνω να κουνηθείς απο την καρέκλα σου... κυρίως γιατί είμαι αρκετά κυνικός για να ξέρω οτι δεν έχεις πουθενά να πας...
Ξέρω όμως οτι κάθε μέρα που στην διάρκεια της δεν θα έχεις ζήσει κάτι που θα γεμίζει εσένα, είναι μια μέρα μείον απο το ημερολόγιο σου... και στο "τέλος" θα καταλήξεις να έχεις ζήσει 10 μέρες απο τις 30000 που σου αναλογούν.
Μην κάνεις υπομονή... κάνε καλύτερα αύριο κιόλας κάτι που να σε ευχαριστεί όσο μικρό ή όσο μεγάλο θες εσύ να είναι. Καλύτερα μικρό :P

Τομετ, συμφωνώ μαζι σου.
Πιεσμένη, έκανες "υπομονή" 40 χρόνια, αντέχεια να κάνεις "υπομονή" γι άλλα τόσα, ήτοι το υπόλοιπο της ζωης σου?
Αυτοι που συνιστούν στους άλλους υπομονή (γενικά μιλώ), αν προσέξεις στην προσωπική τους ζωη, οι ίδιοι κάτι τετοιο δεν εφαρμόζουν. Είτε παιρνάνε αποφασιστηκα και άμεσα στην πράξη είτε έχουν κι οι ίδιοι αποτύχει στη ζωη τους κι αντι να συμβουλεψουν τους αλλους πως θα πάνε μπροστα τους βάζουν στο δικό τους δρομο απλα για να νιωθουν ανακουφιση βλεποντας κι αλλους να υποφερουν.

Τομετ, συμφωνώ μαζι σου.
Πιεσμένη, έκανες "υπομονή" 40 χρόνια, αντέχεις να κάνεις "υπομονή" γι άλλα τόσα, ήτοι το υπόλοιπο της ζωης σου?
Αυτοι που συνιστούν στους άλλους υπομονή (γενικά μιλώ), αν προσέξεις στην προσωπική τους ζωη, οι ίδιοι κάτι τετοιο δεν εφαρμόζουν. Είτε παιρνάνε αποφασιστηκα και άμεσα στην πράξη είτε έχουν αποτύχει στη ζωη τους κι αντι να συμβουλεψουν τους αλλους πως θα πάνε μπροστα τους βάζουν στο δικό τους δρομο απλα για να νιωθουν ανακουφιση βλεποντας κι αλλους να υποφερουν.

Ναι δεν είναι εύκολο, είναι λίγο πολύπλοκο το θέμα, που δεν λύνεται σε μερικές γραμμές, αλλά δεν είναι και αδύνατο.
Όπως είπαν και οι προλαλήσαντες, ζήσε τώρα και μην περιμένεις μια ζωή να ζήσεις την ζωή σου.
Πως? Πρέπει να πιστέψεις στον εαυτό σου, να τον αγαπήσεις, να δώσεις προτεραιότητα στις επιθυμίες σου, να απενοχοποιηθείς ενδεχομένως, να μην επιτρέπεις στον εαυτό σου καμία εξάρτηση που είναι σε βάρος της ελευθερίας σου.
Η σχέση θα έρθει όταν θα είσαι έτοιμη να ρίξεις τον τοίχο που νομίζεις ότι υπάρχει και σε εμποδίζει και λέγεται άνοια της μητέρας σου.
Να θυμάσαι, ποτέ μα ποτέ δεν είναι αργά.

Αχ..σοφές οι παροιμίες .. έξω από το χορό πολλά τραγούδια ξέρεις.. Η άνοια είναι δύσκολη ασθένεια. Όσοι έχουμε τέτοια άτομα σπίτι μας δεν μπορούμε να έχουμε την προσωπική ζωή που θα θέλαμε. Η μητέρα μου έχει γαντζωθεί επάνω μου. Εδώ και 8 μήνες της έχουμε εσωτερική γυναίκα αλλά δεν έχει δεθεί μαζί της. Αν γινόταν να είμαι όλη μέρα σπίτι μαζί της δεν θα είχε κανένα πρόβλημα!

Ευχαριστώ πολύ Tohet, ioannis2 και rex για τις απαντήσεις σας! :)

Κάθε άλλο παρα σοφίες...
"κάνε καλύτερα αύριο κιόλας κάτι που να σε ευχαριστεί όσο μικρό ή όσο μεγάλο θες εσύ να είναι. Καλύτερα μικρό :P "
Δεν θα εξαφανιστεί το "πρόβλημα" απο την ζωή σου αλλά αν γεμίζεις την μέρα σου με αυτό τότε... τι νόημα έχει? κάθε σου μέρα να ειναι άλλη μια προβληματική μέρα? κάντο 50/50... κάντο 40/60... κάντο 30/70... κάντο όσο θες αλλά τουλάχιστον βρες μικροπράγματα που θα ευχαριστούν εσένα... δεν μπορώ να σου δώσω προτάσεις, γιατί δεν σε ξέρω... αν θες να το εξετάσεις πάντως με χαρά να σε βοηθήσω.

Quote:

---

Originally Posted by Tomhet

Κάθε άλλο παρα σοφίες...
"κάνε καλύτερα αύριο κιόλας κάτι που να σε ευχαριστεί όσο μικρό ή όσο μεγάλο θες εσύ να είναι. Καλύτερα μικρό :P "
Δεν θα εξαφανιστεί το "πρόβλημα" απο την ζωή σου αλλά αν γεμίζεις την μέρα σου με αυτό τότε... τι νόημα έχει? κάθε σου μέρα να ειναι άλλη μια προβληματική μέρα? κάντο 50/50... κάντο 40/60... κάντο 30/70... κάντο όσο θες αλλά τουλάχιστον βρες μικροπράγματα που θα ευχαριστούν εσένα... δεν μπορώ να σου δώσω προτάσεις, γιατί δεν σε ξέρω... αν θες να το εξετάσεις πάντως με χαρά να σε βοηθήσω.

---

Αλίμονο αν δεν έκανα και πράγματα για μένα! Επαναλαμβάνω όμως πως τα πράγματα χειροτερεύουν. Πλέον πρέπει να είμαι συνέχεια σ' επιφυλακή! Δεν μπορώ ούτε ημερήσια εκδρομή να πάω. Θα περιμένω να έρθει το καλοκαίρι που θα έρθει η αδελφή μου για μια βδομάδα για να φύγω κ εγώ ..