Ωραία...έρωτας με οριακή...καμια συμβουλή κανείς???

Καλώς σας βρήκα παιδιά. Προσπαθώντας να διώξω απο πάνω μου ένα τεράστιο βάρος που νιώθω, (καθώς δεν το έχω πεί στους φίλους μου, γιατί ο κόσμος εύκολα κρίνει, δύσκολα καταλαβαίνει) είπα να γράψω στο forum μήπως και κάποιος μπορει να με βοηθήσει. Η κοπέλα που θέλω έχει οριακή διαταραχή. Έχοντας περάσει απο όλα τα στάδια, εξειδανίκευση δική μου, απελπισμένες προσπάθειες να της αποδείξω τον έρωτα μου, τον οποίο δεν δεχόταν κ μου έλεγε οτι την κοροιδεύω, απόπειρες αυτοκτονίας, βρίσιμο επειδή έλεγε πως δεν της φερόμουν καλά, καμια δεκαριά αντίο, στιγμές απόλυτου έρωτα, λόγια τόσο ερωτικά που θαρρείς οτι τα γέννησε ο πιο ερωτικός ποιητής, και γενικά στιγμές απο το ένα άκρο στο άλλο, φτάσαμε στο σημείο να μου πεί οτι είναι ανίκανη να ερωτευτεί κάποιον κ θα με κάνει να νιώθω δυστυχία σε μια τέτοια σχέση.Εγώ σεβόμενος το πρόβλημα της, προσπαθούσα να της αποδείξω οτι την αγαπάω, οτι θα είμαι δίπλα της σε όλες τις στιγμές, οτι μόνο αυτή με νοιάζει και διάφορα άλλα. Πριν λίγες μέρες της είπα οτι θέλω όλα αυτά να τα παλέψουμε μαζί, μιας κ ήμουν σίγουρος οτι μπορώ να θυσιάσω πολλά πράγματα για να είναι εκείνη καλά. Δεν το δέχτηκε για ακόμη μια φορά και έτσι της είπα οτι την αγαπάω αλλα αν είναι να χλευάζει αυτά που νιώθω και αν δεν μπορεί να αντιληφθεί την αγάπη και την στοργή που της δείχνω δεν έχει νόημα να βρισκόμαστε πλέον. Απο τότε δεν έχουμε επικοινωνήσει, εγώ νιώθω χάλια, ίσως νιώθω και τύψεις και δεν ξέρω τι να κάνω, να προσπαθήσω για μια ακόμη φορά, ξέροντας οτι τώρα της το είπα εγώ το αντίο αλλα σίγουρα με την πρώτη ευκαιριά θα μου το πεί αυτή( και με χειρότερο τρόπο)? να κάθομαι να πονάω μόνος μου που δεν την έχω? Ελεος. Είμαι σίγουρος οτι με θέλει πολύ αλλά έχει ένα κάρο πράγματα στο κεφάλι της. Αλλα εγώ τι άλλο να κάνω? Δεν πέρασαν ποτέ 24 ώρες που να ήμασταν καλά, κάτι στην διάρκεια της ημέρας θα στράβωνε. Ο ψυχολόγος φίλος μου, μου είπε να φύγω πριν είναι αργά για μένα, δεν τον τιμάει που μου το είπε σαν γιατρός, αλλα σαν φίλος προσπαθεί να με προστατέψει. Αλλά εγώ δεν την παλεύω μακρια της...είναι η μόνη κοπέλα που με έκανε να έχω αυτά τα συναισθήματα και τις ώρες που ήταν χαλαρή, ένιωθα ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος του κόσμου. Κ τώρα λοιπόν, τι κάνω???

Ναι, αλλά δε θα σε κάνει να σκυλοβαρεθείς και ποτέ, όλο εκπλήξεις θα είναι.:p

ksefyga,έχεις ξεφύγει.
αυτό δεν είναι υγιές,δεν προχωράει έτσι μιά σχέση.δε θα σου προσφέρει υγιή ζωή και ευτυχία.

Και που το ξερεις οτι ολα αυτα που κανει οφειλονται στην οριακη? Μπορει πολυ απλα να χει στραβωσει για αλλο λογο και επειδη δε θες να το δεις, το αποδιδεις σε ψυχολογικη ασθενεια. Καταρχην ολο αυτο το δεδομενο που εκανες και επεσες τοσο χαμηλα με ατερμωνες προσπαθειες ξενερωσε εμενα που σε διαβασα, ποσο μαλλον να σε γνωριζα. Παρτο αλλιως φιλαρακι, μη τα αποδιδουμε ολα στα ψυχολογικα και χανεται η προσωπικη ευθυνη. Εγω αμφιβαλλω και αν εχει οριακη και απλα επειδη εσυ τη γουσταρεις και δεν αντεχεις, σε βολευει να επικαλεστεις εναν εξωτερικο παραγοντα. Προσπαθησε να συγκρατησεις τον πανικο σου και αν τα καταφερεις να σου γραψω πως προτεινω να κινηθεις.

το ξέρω επειδή την πήγα εγώ στον ψυχολόγο της μερικές φορές, το ξέρω κ επειδή οταν ήταν νοσοκομείο μετά απο απόπειρα, πάλι εκεί ήμουν. Δεν θα έβγαζα συμπέρασμα απο μόνος μου, δεν ήξερα καν τι είναι η οριακή. Ολες αυτές οι προσπάθειες που έκανα προφανώς τις έκανα επειδή μου έλεγε και αυτή τα ίδια, άσχετα αν οταν δεν ήμασταν μαζί προσπαθούσε να με ξεκόψει, ζητώντας μου πάντα το επόμενο πρωί συγνώμη κ λέγοντας μου οτι το μετάνιωνε. Δεν θα τα έριχνα ποτέ σε τέτοιο παράγοντα, μην με κρίνεις αμέσως.

Δεν το αποκλειω να ισχυει αλλα θελω να σου φωτισω και αλλα σημεια. Ουτε σημαινει οτι και να ισχυει πως οι εν λογω συμπεριφορες της στα ερωτικα προερχονται απο εκει σωνει και καλα. Λες ομως κατι αλλο, οτι εκανε το απονενοημενο. Υπαρχουν καποια προβληματα που την οδηγησαν σε αυτη τη φαση?

Quote:

---

Originally Posted by ksefyga

το ξέρω επειδή την πήγα εγώ στον ψυχολόγο της μερικές φορές, το ξέρω κ επειδή οταν ήταν νοσοκομείο μετά απο απόπειρα, πάλι εκεί ήμουν. Δεν θα έβγαζα συμπέρασμα απο μόνος μου, δεν ήξερα καν τι είναι η οριακή. Ολες αυτές οι προσπάθειες που έκανα προφανώς τις έκανα επειδή μου έλεγε και αυτή τα ίδια, άσχετα αν οταν δεν ήμασταν μαζί προσπαθούσε να με ξεκόψει, ζητώντας μου πάντα το επόμενο πρωί συγνώμη κ λέγοντας μου οτι το μετάνιωνε. Δεν θα τα έριχνα ποτέ σε τέτοιο παράγοντα, μην με κρίνεις αμέσως.

---

αναρωτιεμαι τι βοηθεια περιμενεις απο συζητησεις, καθως, ολες τις πληροφοριες τις εχεις στα χερια σου.
αν εβλεπες μια αλλοπροσαλη συμπεριφορα που δεν ηξερες την αιτια της και μπερδευοσουν, θα το καταλαβαινα.
αλλα εσυ, το ξερεις και απο την ιδια την κοπελα και απο τον φιλο σου ψυχ τι ειναι ακριβως αυτο που εχει, εχεις δει πως εκδηλωνεται και πως ειναι η σχεση που μπορεις να ζεις με αυτην την κοπελα.
εμεις τι μπορουμε να κανουμε? να αποφασισουμε για λογαριασμο σου αν πρεπει να φυγεις η να μεινεις? εσυ εχεις το καρπουζι, εσυ και το μαχαιρι...

ολες μα ΟΛΕΣ οι σχεσεις εχουν υπερ και κατα.
μενεις η φευγεις απο μια σχεση αναλογα με το ποια υπερτερουν, αν αυτα που παιρνεις σου ειναι πιο σημαντικα απο αυτα που βλεπεις σαν ελαττωματα η ελλειψεις.
βεβαιως σε μια κατασταση που εμπλεκεται μια σοβαρη διαταραχη και ειδκα αν αυτη ειναι ανεξελεγκτη και το ατομο δεν παιρνει η δεν δεχεται θεραπεια, παιζει να υπαρχουν κυριως κατα...
τοτε μαλλον θα επρεπε να ψαχτεις κι εσυ για τον λογο που επιζητας μια τετοια σχεση κι αν οντως ειναι οτι κερδιζεις κατι η σε ελκει εκει μια μαζοχιστικη διαθεση....

Θα συμφωνήσω με την Remedy ως ένα βαθμό διότι είναι γνωστό ότι στις περιπτώσεις αυτές η λογική επισκιάζεται από τα συναισθήματα και τα συναισθήματα καλό είναι να μην τα μειώνουμε. Το πρόβλημα δεν είναι ότι δεν ξέρεις τι να κάνεις αλλά το ότι δεν έχεις την δύναμη να πάρεις αποφάσεις. Επίσης, η έντονη επιθυμία σου δεν νομίζω ότι βασίζεται στις μαζοχιστικές σου τάσεις αλλά στο ανεκπλήρωτο. Εξάλλου τις καλές στιγμές αναπολείς και όχι τις άσχημες. Είναι βλέπεις διαφορετικό το να χάνεις ένα πλήρες γεύμα που συνήθιζες να απολαμβάνεις καθημερινά, και διαφορετικό το να σου παίρνουν την μπουκιά από τον στόμα την τελευταία στιγμή. Η δεύτερη συνθήκη είναι ικανή να δημιουργήσει έντονα συναισθηματικά "σκαλώματα" στον οποιονδήποτε.

Επειδή προσωπικά έχω βιώσει παρόμοια κατάσταση και γνωρίζω τι είδους συναισθημα είναι αυτό που περιγράφεις θα σου πρότεινα να επιστρατεύσεις τις δυνάμεις σου ή ακόμα να επισκευτείς έναν ειδικό ώστε να σε βοηθήσει να αποδεσμευτείς. Σε 5-6 μήνες θα νοιώθεις και θα βλέπεις τα πράγματα εντελώς διαφορετικά.

Και κάτι τελευταίο. Να ξέρεις ότι η οριακή διαταραχή δεν είναι αστεία υπόθεση. Πολλοί θεραπευτές αποφέυγουν την εμπλοκή τους με οριακούς γιατί είναι πολύ δύσκολο να τους διαχειριστούν ακόμα και αυτοί.

Καλησπέρα μείνε μ αυτή την κοπέλα αν κι εσύ την έχει ανάγκη... εκείνη σε έχει σίγουρα

Quote:

---

Originally Posted by IVAN

Καλησπέρα μείνε μ αυτή την κοπέλα αν κι εσύ την έχει ανάγκη... εκείνη σε έχει σίγουρα

---

καλησπέρα, δεν είναι καθόλου ανώδυνος ο έρωτας με ανθρώπους που έχουν αυτή τη διαταραχή προσωπικότητας. Η μετάβαση απο την απαξίωση στην εξιδανίκευση του ερωτικού συντρόφου, η συνεχής αναζήτηση επιβεβαίωσης και η προσπάθεια να τους κάνεις να νιώθουν καλά χωρίς να ενδιαφέρονται ιδιαίτερα να ανταποδώσουν , είναι πολύ κουραστικά και ψυχοφθόρα. θεωρώ ότι αυτό που αρέσει σε όσουν "κολλάνε" με οριακούς είναι η φάση της εξιδανίκευσης. σχόλια του τύπου: "μόνο με εσένα νιώθω καλά", "εσύ είσαι ο καλύτερος και ο πιο ωραίος", "δεν έχω νιώσει με κανέναν άλλον τόσο ωραία" κ.α. όμοια. σίγουρα αυτά τα λέμε όλοι. το άσχημο όμως είναι ότι σύντομα θα ακουστούν και τα εξής σχόλια : "δεν με γεμίζεις", "δεν με αγάπησες ποτέ". επίσης, ας μην ξεχνάμε τις εκρήξεις αδικαιολόγητης ζήλειας που αντί να τον ή την φέρνουν πιο κοντά σου, οι άνθρωποι αυτοί απαξιώνουν στο μυαλό τους τους ανθρώπους που πραγματικά τους αγαπούν. δυστυχώς δυσκολεύονται να εσωτερικεύσουν την αγάπη των άλλων. πιστεύω ότι δεν ερωτεύονται ποτέ. έχουν μεγάλη ανάγκη απο αγάπη και επιβεβαίωση αλλά δεν την ανταποδίδουν ισορροπημένα. είναι σίγουρο ότι άμα θες να συνεχίσεις μαζί της, μπορείς να το κάνεις, αρκεί να μην στενοχωριέσαι και να μην την παίρνεις σοβαρά όταν προβαίνει σε απαξιωτικά σχόλια. καλύτερα επίσης να κοιτάξεις και το θέμα της αυτοεκτίμησης σου και της αυτοπεποίθησης, γιατί αυτό που σε πειράζει είναι σίγουρα η "φάση της απαξίωσης". μην περιμένεις την επιβεβαίωση απο τους άλλους και ειδικά απο την συγκεκριμένη κοπέλα. να είσαι σίγουρος ότι αξίζεις πολλά!

Ksefyga, επειδη για δικους μου λογους εχω ιδιαιτερη ευαισθησια στο συγκεκριμενο θεμα, και πραγματικα δεν μπορεσα να μην γραψω, θα σου κανω μια παρακληση. Προσπαθησε οσο μπορεις να εισαι διπλα στην κοπελα, εαν σε αγαπαει βεβαια. Τωρα μονο εσυ ξερεις το ποσο μπορεις να προσπαθησεις, αλλα κανε την προσπαθεια να μεινεις διπλα της, και μην νιωθεις ασχημα για την συμπεριφορα της, εχει προβλημα υγειας η κοπελα, στηρηξη χρειαζεται και ανθρωπους διπλα της που να την αγαπουν και καταλαβαινουν.

Remedy, ελπιζω να μην ερμηνευσα σωστα το μυνημα σου, αλλα για ποιο μαζοχισμο μιλας; Οπως ειπες ολες οι σχεσεις εχουν τα υπερ και τα κατα τους. Το να ειναι ψυχικα ασθενης ο ενας απο τους δυο ειναι βεβαιως ενα προβλημα, αλλα ενα προβλημα οπως και το οτιδηποτε αλλα θα μπορουσε να παρουσιαστει η να υπαρχει ηδη. Δεν ειναι μαζοχισμος το να στηριξουμε τον ανθρωπο μας, δεν το καταλαβαινω αυτο. Δηλαδη μηπως ειναι καλυτερα να απορριπτουμε καποιον η καποια μονο και μονο γιατι ετυχε να εχει καποια ασθενεια; Εγω αυτο δεν μπορω να το δεχτω.

Quote:

---

Originally Posted by skropi

.......

Remedy, ελπιζω να μην ερμηνευσα σωστα το μυνημα σου, αλλα για ποιο μαζοχισμο μιλας; Οπως ειπες ολες οι σχεσεις εχουν τα υπερ και τα κατα τους. Το να ειναι ψυχικα ασθενης ο ενας απο τους δυο ειναι βεβαιως ενα προβλημα, αλλα ενα προβλημα οπως και το οτιδηποτε αλλα θα μπορουσε να παρουσιαστει η να υπαρχει ηδη. Δεν ειναι μαζοχισμος το να στηριξουμε τον ανθρωπο μας, δεν το καταλαβαινω αυτο. Δηλαδη μηπως ειναι καλυτερα να απορριπτουμε καποιον η καποια μονο και μονο γιατι ετυχε να εχει καποια ασθενεια; Εγω αυτο δεν μπορω να το δεχτω.

---

να σου πω, ακριβως τι εννοω, σκροπι.
δεν το θετω στην βαση ασθενεια- μη ασθενεια.
το θετω στην βαση του τι παιρνουμε και τι δινουμε σε μια σχεση.
το να προσκολλαται καποιος σε ανθρωπους που του δημιουργουν μονο προβληματα και του φερονται ασχημα , για εμενα ειναι προβληματικο και ενδειξη οτι κατι δεν παει καλα με τον "καποιο". δεν εξεταζω αν ο αλλος ειναι αρρωστος η παλιοχαρακτηρας. εξεταζω τον λογο που θα προσκολληθεις πανω του...

αν υπαρχει μια ασθενεια υπο ελεγχο, θεωρω οτι η συμπεριφορα μπορει να ειναι λειτουργικοτατη και η σχεση να εχει πολλα θετικα να δωσει. δεν μπορω ομως να φανταστω πως ενας ανθρωπος με σοβαρη διαταραχη που αρνειται να παρει βοηθεια, μπορει να ειναι λειτουργικος σε μια σχεση και εκει, αναρωτιεμαι τι θεματα εχει αυτος που θα ασχοληθει μαζι του και θα επιδιωκει μια σχεση (εκει κολλαει ο μαζοχισμος).
το να εχεις ηδη μια σχεση και να προκυψει στη πορεια μια ασθενεια ειτε ψυχικη ειτε αλλη, ειναι αλλο θεμα, και βεβαια θα στηριξεις τον ανθρωπο σου, αλλα ακομα κι εκει, αν δεν δεχεται βοηθεια και καταληξει η ασθενεια του να καταστρεφει την σχεση, ειναι υπο σκεψη ο λογος που μας κραταει εκει..

Remedy, τωρα καταλαβα. Οπως το εθεσες το δεχομαι καπως καλυτερα. Και παλι το βλεπω καπως διαφορετικα, δεν μιλαω για ανθρωπους που επιδιωκουν σχεσεις που ξερουν οτι θα εχουν μονο αρνητικα, αλλα για ανθρωπους που απορριπτουν καποιον με γνωμονα να ειναι ολα ευκολα για αυτους, χωρις να δωσουν μια ευκαιρια σε εναν ανθρωπο να δειξει τα συναισθηματα του, και χωρις να μπουν καν στην διαδικασια να προσπαθησουν ωστε να κτισουν μια σχεση. Δεν ξερω αν ειναι μαζοχισμος, για μενα ειναι απλα φυσιολογικο το να σεβομαστε τον ανθρωπο με οτι προβλημα/ελλατωμα μπορει να εχει, ειδικα οταν εχουμε αποφασισει να αποκτησουμε μια ποιο στενη σχεση μαζι του. Ξαναλεω οτι ειμαι συναισθηματικα φορτισμενος στο συγκεκριμενο θεμα και εχω την ταση να βλεπω αρνητικα ακομα και πραγματα στο ποστ σου που μαλλον δεν ειναι, οποτε λιγη κατανοηση αν ξεφευγω καπως.

@galarina ''καλησπέρα, δεν είναι καθόλου ανώδυνος ο έρωτας με ανθρώπους που έχουν αυτή τη διαταραχή προσωπικότητας. ''

Δε διαφωνώ κατ αρχήν με ότι λες, βέβαια και κάθε περίπτωση είναι διαφορετική εγώ θα σου γράψω για τι δική μου εμπειρία.
Ξεκινώ λέγοντας ότι ο έρωτας δεν είναι ανώδυνος έτσι κι αλλιώς, άσχετα με το πως θα καταλήξει, αν καταλήξει κάπου.
Ήμουν με μια κοπέλα αρκετά χρόνια, χωρίσαμε πριν λίγο καιρό, μου είπε ότι στην ουσία είχαμε τελειώσει πολύ καιρό πριν, μπορεί και να ήταν έτσι όπως τα λέει... Είναι ερωτευμένη με κάποιον άλλο, καλό παιδί και ταιριάζουν πολύ... συνηθισμένη ιστορία θα πεις...Πολύ συνηθισμένη θα πω εγώ..
Μαζί δεν θα μπορούσαμε να είμαστε ποτέ, ήταν λάθος, δικό μου κυρίως, κι αυτό που είχαμε.. δεν μπορώ να εξηγηθώ περισσότερο ζητώ συγνώμη γι αυτό.
Τώρα θα σου πω ότι, όταν τη γνώρισα ήταν διαλυμένη ψυχολογικά, προδομένη από φίλους, σχέσεις, οικογένεια, από τα πάντα.
Τρομερά ανασφαλής, χωρίς πίστη σε τίποτα και κανέναν, κατηγορούσε τον εαυτό της για τα πάντα, θεωρούσε και πως τον αέρα που αναπνέει τον στερεί από τους άλλους... κατά τη διάρκεια της σχέσης μας, από τη μία ζήλευε τρομερά από την άλλη με θεωρούσε ''θύμα'' και άτυχο που ήμουν μαζί της... μου έλεγε ότι θα μείνει μόνη στη ζωή της ότι ποτέ δε θα βρει ''λίγη ευτυχία''.. και μετά σαν να ξυπνούσε από ένα λήθαργο μου ζητούσε συγνώμη... έκλαιγε και θύμωνε για τις σκέψεις της...''έχω εσένα μου λεγε ''είσαι ότι ποιο κοντινό είχα ποτέ, ότι ποιο πολύτιμο θα υπάρξει ποτέ στη ζωή μου''.. έτσι έκλεινε ένας κύκλος ''τρέλας'' για να ανοίξει μετά από λίγο ένας άλλος.. Πάλεψα πολύ για να τα ξεπεράσει όλα αυτά κι αυτή ακόμα περισσότερο, έχει ακόμα πολλά να κάνει αλλά το δρόμο τον έχει βρει πια ότι κι αν γίνει από δω και πέρα, εύκολα δύσκολα, θα βρει το μονοπάτι για ..''λίγη ευτυχία''..
Εγώ έμεινα πίσω δεν υπάρχω πια στη ζωή της, σε λίγο μπορεί και να μετανοιώσει για τη σχέση μας, πονάω πολύ και ίσως να το ξέρει, δεν της είπα τίποτα ούτε ποτέ θα της πω... ξέρω ακόμα πως όσο ανάγκη κι αν την έχω, δεν θα κάνω τίποτα για να είμαστε πάλι μαζί, ο πόνος μου μεγαλώνει, είναι αβάσταχτος πια και θα γίνει μεγαλύτερος...
Αλλά αυτή είναι καλά και θα γίνετε καλύτερα όσο περνάει ο καιρός..
Θα μου πεις τώρα, εντάξει, έκανες εκείνη καλά και συ πονάς, τι κέρδισες εσύ; Τίποτα έχασα πολλά και μπορεί να χάσω και τα πάντα.. επίσης όλο αυτό δε με έκανε καλύτερο και υπεράνω όχι καθόλου..αλλά, έτσι είναι, αυτό ήταν το τίμημα και θα το πληρώσω, δε μετανιώνω, θα μπορούσα να μην είχα ''μπλέξει''..δεν έπρεπε και για πολλούς άλλους λόγους...μα στο λέω ακόμα κι αν μπορούσα να γυρίσω το χρόνο πίσω..
Δε θα άλλαζα τίποτα...

Quote:

---

Originally Posted by skropi

Ksefyga, επειδη για δικους μου λογους εχω ιδιαιτερη ευαισθησια στο συγκεκριμενο θεμα, και πραγματικα δεν μπορεσα να μην γραψω, θα σου κανω μια παρακληση. Προσπαθησε οσο μπορεις να εισαι διπλα στην κοπελα, εαν σε αγαπαει βεβαια. Τωρα μονο εσυ ξερεις το ποσο μπορεις να προσπαθησεις, αλλα κανε την προσπαθεια να μεινεις διπλα της, και μην νιωθεις ασχημα για την συμπεριφορα της, εχει προβλημα υγειας η κοπελα, στηρηξη χρειαζεται και ανθρωπους διπλα της που να την αγαπουν και καταλαβαινουν.

Remedy, ελπιζω να μην ερμηνευσα σωστα το μυνημα σου, αλλα για ποιο μαζοχισμο μιλας; Οπως ειπες ολες οι σχεσεις εχουν τα υπερ και τα κατα τους. Το να ειναι ψυχικα ασθενης ο ενας απο τους δυο ειναι βεβαιως ενα προβλημα, αλλα ενα προβλημα οπως και το οτιδηποτε αλλα θα μπορουσε να παρουσιαστει η να υπαρχει ηδη. Δεν ειναι μαζοχισμος το να στηριξουμε τον ανθρωπο μας, δεν το καταλαβαινω αυτο. Δηλαδη μηπως ειναι καλυτερα να απορριπτουμε καποιον η καποια μονο και μονο γιατι ετυχε να εχει καποια ασθενεια; Εγω αυτο δεν μπορω να το δεχτω.

---

Αφησα να περάσει λίγος καιρός, για να μην γράφω με θολωμένο το κεφάλι. skropi αντέχω φίλε μου, κατανοώ το πρόβλημα της κ προσπαθώ να είμαι δίπλα της. Το θέμα είναι οτι πλέον δεν μπορώ να αντιληφθώ αν με αγαπάει, αν με θέλει η αν προσπαθεί να με κρατήσει στην ζωή της επειδή όλοι οι άλλοι δεν μπορούν να σηκώσουν το φορτίο και την έχουν παρατήσει μόνη της. Συνέχεια μου ζητάει να χωρίσουμε γιατι με κάνει θλιμένο κ δεν μου αξίζει κ σε 5 ώρες με πέρνει κ κλαίει για να την συγχωρήσω. Και εγώ στη θέση της remedy, για μαζοχισμό θα μίλαγα, δίκαιο έχει. Απλά ας βγάλουμε εμένα απο την κουβέντα, αλλα ρε παιδί μου, αυτή είναι η μοίρα των οριακών? Τι γινεται δηλαδή? Μένουν μόνοι τους διώχνοντας αυτούς που τους αγαπάνε, μέχρι να κάνουν μια απόπειρα που θα πετύχει?

Δεν ξερω πως ειναι οι ανθρωποι με αυτη την διαταραχη, η εμπειρια μου δεν ηταν με κοπελα με αυτο το προβλημα, οποτε οτι σου πω μπορει και να μην ισχυει, μπορει ομως και ναι, δεν ξερω. Διαταραχη εχει η κοπελα, δεν ειναι επιλογη της να φερεται ετσι, αυτο ειναι σιγουρο. Πρεπει ενα πραγμα να εχεις στο μυαλο σου, εαν την αγαπας βεβαια, οτι αυτη η κοπελα ειναι ασθενης και ΥΠΟΦΕΡΕΙ περισσοτερο απο εσενα, οσο δυσκολο και να το βλεπεις, αυτη ειναι σε χειροτερη μοιρα απο εσενα, αυτη ειναι που εχει συνεχως την ανασφαλεια του αν θα την αφησεις η οχι, αυτη ποναει με τροπο που δεν θα πονεσεις ποτε. Ακομα και οταν σε κοιταει και σε μηδενιζει στην ψυχρα το πιθανοτερο ειναι οτι εκεινη την στιγμη υποφερει περισσοτερο απο εσενα, πολυ περισσοτερο.

Δεν σε προτρεπω να εισαι μαζι της απο λυπηση, δεν ειμαι καν σιγουρος αν εχω δικιο, ομως εαν τυχον και αγαπας αυτη την κοπελα, εαν την αγαπας ακομα και οταν σε σκοτωνει η συμπεριφορα της -που ειναι αποτελεσμα της ασθενειας της και οχι συνηδητη επιλογη της, τοτε ναι, μεινε μαζι της και κανε αυτο που κανουμε οταν αγαπαμε καποιον, απαλυνε τον πονο της οσο μπορεις, καθε μερα. Αν το βλεπεις σαν μαζοχισμο τοτε ισως δεν ειναι τα αισθηματα σου για αυτην αυτα που νομιζεις οτι ειναι; Ειναι πιθανο και αυτο, γιατι εγω δεν το ειδα ποτε σαν μαζοχισμο.

Ksefyga, στο ξαναλεω, δεν ειμαι ο ποιο καταλληλος να μιλησω για το συγκεκριμενο θεμα λογω συγκεκριμενης μου εμπειριας, τουλαχιστον σκεψου οτι ειπα.

ksefyga, ό,τι θα σου πω προέρχεται απο προσωπική μου εμπειρία. η οριακή διαταραχή, θα συμφωνήσω με τους προλαλήσαντες, είναι σοβαρή διαταραχή. σίγουρα κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. αν όμως μπορείς, φύγε μακριά. τι σε κάνει να πιστεύεις ότι αυτή είναι ιδανική για σένα; προσωπικά, επισκέπτομαι ψυχοθεραπευτή για να μπορέσω να ξεπεράσω σχέση που είχα με άνθρωπο που είχε τη διάγνωση ότι υποφέρει απο μεταιχμιακή ή οριακή διαταραχή. οι άνθρωποι αυτοί έχουν μεγάλη ανάγκη απο αναγνώριση, επιβεβαίωση, αγάπη, στήριξη. εσύ, όμως, δεν έχεις τις ίδιες ανάγκες; στη δική μου εμπειρία υπήρχαν πολλές καταστάσεις σαδισμού απο την πλευρά του. παρόμοιες καταστάσεις βιώνεις και συ, όπως έγραψες : "Συνέχεια μου ζητάει να χωρίσουμε γιατι με κάνει θλιμμένο κ δεν μου αξίζει κ σε 5 ώρες με παίρνει κ κλαίει για να την συγχωρήσω." πρόσεχε, τον εαυτό σου και κάνε το βήμα. μην λυπάσαι αυτήν, λυπήσου τον εαυτό σου πάνω απο όλα ! ισχυροποίησε τη λογική σου έναντι του συναισθήματος σου.

Eυχαριστω καταρχήν όλα τα παιδιά που απάντησαν, με βοηθάει πολύ αυτη η κουβέντα. galarina το ξέρω οτι δεν είναι η ιδανική, αλλά να, είμαι κ εγώ πολύ ευαίσθητος κ το να βλέπω μια κοπέλα να κλαίει στην αγκαλιά μου κ να μου λέει οτι με θέλει δίπλα της, με κάνει σμπαράλια κ ολο λέω στον εαυτό μου - κάτσε μαζι της, σε έχει ανάγκη και όλο γυρίζω. Πιθανόν να μην το εννοεί ούτε αυτό κ να θέλει να με χειραγωγεί ( α αυτός δεν μ αρνείται τίποτα κ πάντα γυρίζει). Το λάθος μου μάλλον είναι, οτι τις καλές στιγμές και την εξιδανίκευση την βίωνα σαν να το εννοεί, οτι δηλαδή αυτο που μου έδειχνε τότε ήταν ο πραγματικός της χαρακτήρας, ενώ έπρεπε να το καταλάβω οτι όλο αυτό δεν ήταν τίποτα άλλο παρά ενα σκέλος της διαταραχής.

ksefyga, έτσι όπως τα λες είναι. και εγώ έτσι ένιωθα γιατί έβλεπα έναν άντρα να κλαίει και να μου λέει ότι με έχει ανάγκη και ότι είμαι ό τι καλύτερο του έχει συμβεί ποτέ και άλλα τέτοια. χρησιμοποίησες το κατάλληλο ρήμα : "χειραγωγεί". έτσι συμβαίνει στην οριακή προσωπικότητα, θέλει να "χειραγωγεί". δεν το κάνει απο κακία, αλλά λειτουργεί το υποσυνείδητο. είναι η διαταραχή έτσι. όσον αφορά στην εξιδανίκευση, φαίνεται ότι γνώρισες την κοπέλα όταν βρισκόσουν είτε σε κάποια ευάλωτη περίοδο (λόγω δουλειάς ίσως) είτε γιατί είχες καιρό να νιώσεις να σε προσέχουν. με μένα έτσι έγινε. ήμουν πιεσμένη πολύ και μου άρεσε στην αρχή. τώρα δεν μου αρέσει καθόλου όλο αυτό το σκωτσέζικο ντους. τι να σου πω; αν αντέχεις συνέχισε το. μόνο να σκέφτεσαι και το χρόνο, ότι περνάει ο άτιμος γρήγορα.

Γνώρισα την κοπέλα σε νορμάλ στιγμή, αλλά έμπλεξα χωρίς να το καταλάβω, λέγοντας μου απο το βράδυ της γνωριμίας οτι εναν άνθρωπο σαν εμένα περίμενε να γνωρίσει κ τα σχετικα( τα ξέρεις κ εσυ). Μου κάνει εντύπωση όμως, πως πορεύονται αυτοί οι άνθρωποι στην ζωή τους ? Διάολε, δηλαδή διώχνουν όποιον τους αγαπάει, οι παρέες που κάνουν τους εγκαταλείπουν γρήγορα λόγω αυτής της διαταραχής. Αγάπη μπορούν να δείξουν πραγματικά για κάποιο άτομο στην ζωή τους, η να την δεχτούν?

Σίγουρα χρειάζεται ψυχοθεραπεία και φαρμακευτική αγωγή. η κοπέλα σου κάνει και τα δύο; μάλιστα, αν συνεχίσεις μαζί της, καλό θα ήταν να κάνετε μαζί ψυχοθεραπεία. απ΄ότι βλέπω την αγαπάς και την νοιάζεσαι. προφύλαξε, όμως, τον εαυτό σου! όσον αφορά στις παρέες τους, δεν υπάρχει πρόβλημα επικοινωνίας εκεί. αντίθετα, είναι κοινωνικά άτομα. το πρόβλημα είναι στις ερωτικές σχέσεις.