Έλλειψη αυτοπεποίθησης

Καλησπέρα,
δεν ήξερα που να κατατάξω αυτο που θέλω να μοιραστώ μαζί σας για αυτό το έβαλα εδώ.Είμαι φοιτητής εκτός της πόλης μου στο 5ο έτος. Είχα και έχω τρομερό πρόβλημα αυτοπεποίθησης σε όσους τομείς εχουν να κάνουν με τις σχέσεις με άλλους ανθρώπους . Είτε ειναι γυναίκες είτε είναι παρέες. Μου λένε οι πολυ στενοί μου άνθρωποι οτι δεν εχω προβλημα εμφανισης και πως είμαι μια χαρά , και επομένως κανένα λόγο να είμαι μίζερος , αλλα μέσα μου νοιώθω άσχημα με τον εαυτό μου. Όταν πέρασα στο πολυτεχνείο κατάφερα κάπως να το καταπολεμήσω , έκανα κάποιες παρέες , εβγαινα και είχα και μια σχέση , όλα έβαιναν καλώς. Κάποια στιγμή στις αρχές του 2ου έτους χώρισα και απο τότε βυθίστηκα στον εαυτό μου . Σταμάτησα σιγα σιγά να βγαίνω και γενικά απομακρυνθηκα απο όλους και όλα . Στράφηκα προς το bodybuilding για να γεμίσω το κενό που ένοιωθα. Για 2 χρόνια ήμουν σπίτι σχολή γυμναστηριο , ξέκοψα απο τις παρέες μου - είχαμε επαφές όταν βρισκόμασταν στη σχολή αλλά δε βρισκόμασταν όπως παλια - δε μπορώ να πω οτι χαλάσανε οι σχέσεις μας αλλα απομακρυνθήκαμε λίγο. Είχα απορροφηθεί στο bodybuilding και δεν έβγαινα έξω ούτε για καφέ .Στο γυμναστήριο γενικά ήμουν πολυ κλειστός , ένοιωθα αμήχανα και δε μπορούσα να μιλήσω σε κανέναν. Πριν απο τρεις μήνες ένας σοβαρός τραυματισμός που είχα με οδήγησε στη μελαγχολία , έκλαιγα συνεχώς και ήθελα παντα καποιον δίπλα μου. Αναθεώρησα όμως μέσα μου και αποφάσησα να αντιμετωπίσω το ντροπαλό του χαρακτήρα μου και να προσπαθήσω να δικτυωθώ ξανά. Έκανα και 3 προσπάθειες να πλησιάσω κάποιες κοπέλες αλλα πέσαν στο κενό , η ανασφάλειά μου ήταν φανερή και μαλλον θα με θεώρησαν μίζερο. Προσπάθησα να αρχίσω να βγαίνω με την παλιά μου παρέα , βγήκαμε κανα 2 φορές αλλα νοιώθω άβολα αρκετά , σαν ξέμπαρκος , μου φαίνεται πως λένε '' τι θέλει πάλι μετα απο 2 χρόνια '' και νοιώθω λίγο χαζός να ρωτάω '' Μάγκες θα βγειτε σήμερα ;''. Νοιώθω πολυ μόνος . Δε περιμένω να μου δώσετε μια συμβουλη μου θα μου λύσει τα παντα , θέλω μόνο να ακούσω αν είχε κάποιος παρόμοιο πρόβλημα . Ώρες ώρες αισθάνομαι ότι ψάχνω αφορμές να είμαι μίζερος και βουλιαγμένος αλλα απο την άλλη αισθάνομαι τελείως στο περιθωριο και ξέρω πως για αυτό φταίω μόνο εγω και κανένας αλλος

Καλησπέρα φίλε, όλοι οι άνθρωποι μόνοι μας είμαστε, οι παρέες, οι σχέσεις ακόμα κι δυνατές φιλίες, χαλάνε, διαλύονται, χαλαρώνουν... είτε επειδή εμείς οι ίδιοι δεν τις φροντίζουμε, είτε, κυρίως δεν φροντίζουμε εμάς... αν μου επιτρέπεις, φρόντισε κατ΄αρχή τον εαυτό σου.. όχι τον εαυτούλη σου, τον εαυτό σου.... Δεν κάνω τον έξυπνο... εγώ έχω οικογένεια, γνωστούς, φίλους, σχέσεις πολλές, και είμαι μόνος, μπορεί και πιο μόνος από ποτέ. Να σου πω το γιατί; Επειδή είμαι εγωιστής, είμαι ο εαυτούλης μου. Πρόδωσα και φίλους και οικογένεια αλλά πάνω απ όλα πρόδωσα εμένα... Εσύ είσαι πιο νέος μην κάνεις τον εγωισμό σου πόνο, μιζέρια το λες, όχι δεν είναι, να είσαι αυτός που είσαι... όλα θα πάνε καλά... βγες περπάτα γυμνάσου, κέρδισε, χάσε, κλάψε γέλα... κράτα τον εαυτό σου απ το χέρι.
Να σαι καλά πάντα.

ξέχασα να σου πω, ακόμα κι ο πόνος, καμιά φορά μεταμφιέζεται σε φίλο, πρόσεξε.... μην σε κερδίσει... εγώ 20 χρόνια δεν μπορώ να του ξεφύγω...........

Τυπε δεν ειναι απαραιτητο να ειναι ολοι κοινωνικοι και εξωστρεφεις. Αφου μεσα σου δε νιωθεις καλα με τα πολλα σουρτα φερτα, τι το ζοριζεις? Αν οντως δεν ενιωθες καλα θα κανες κινησεις και θα ενιωθες κομπλε. Ξεκολλα. Κοιτα τα μαθηματα σου γιατι το πολυτεχνειο εχει μεγαλη ****** να το τελειωσεις που δεν προλαβαινεις να πεις τ ονομα σου. Αντε βρες και μια γκομενιτσαα και θα δεις που θα πανε οι φιλοι....ακου λεει να αλλαξει το χαρακτηρα του...ημαρτον! αυτος εισαι και σ οποιον αρεσει, εσωστρεφης και με λιγα ατομα παρε δωσε. Τεεεελος.

Από όσα λες, μέχρι και την εφηβεία σου υπήρχε μία δυσκολία όσον αφορά τις κοινωνικές σου σχέσεις. Κατά την διάρκεια των σπουδών τα 2 πρώτα χρόνια έγινε από την πλευρά σου μία προσπάθεια για κοινωνικοποίηση που ανακόπηκε όμως από μία ερωτική απογοήτευση. Από τότε μέχρι σήμερα για 3-4 χρόνια βρίσκεσαι σε μία κατάσταση απόσυρσης προσπαθόντας μέσω του bodybuilding να αναπληρώσεις κάποια εσωτερικά σου κενά. Όμως ένας τραυματισμός ανέκοψε και αυτή την αντισταθμιστική δραστηριότητα με αποτέλεσμα να οδηγηθείς σε βαθειά μελαγχολία και αίσθηση μοναξιάς. Συμφωνείς μέχρι εδώ?

Θα ήθελα να σε ρωτήσω: ανέφερες ότι σου λένε οι πολυ στενοί σου άνθρωποι οτι δεν έχεις προβλημα εμφανισης και πως είμαι μια χαρά , και επομένως κανένα λόγο να είμαι μίζερος. 1) Ποιά είναι η δική σου άποψη για την εμφάνισή σου? 2) Θεωρείς ότι ο βαθμός μιζέριας που νοιώθει κάποιος εξαρτάται από την εμφάνισή του? 3) Γιατί επέλεξες το bodybuilding για να καλύψεις τα κενά σου και όχι κάποια άλλη δραστηριότητα?

πρεπει να κανεις αλλαγες στις σχεσεις σου με τον εαυτο σου και τους αλλους ανθωπους.
προτεινω αλλαγη γυμναστηριου οπου απο την πρωτη κιολας στιγμη θα κανονισεις να εισαι επικοινωνιακος με τους αλλους και οχι κλειστος στο καβουκι σου. καταλαβαινω καλα οτι σε αυτο που πας τωρα σου ειναι δυσκολο να κανεις τετοια αλλαγη για αυτο θα την κανεις σε αλλο.
με τους παλιους σου φιλους ιαθα εχεις λιγα οχι πολλα πολλα γιατι εχεις κανει λαλακια και ειναι δυσκολο να ξαναεδρεωσεις παλι απο την αρχη με αυτους οσα κατεστρεψες.
καλο ειναι να πηγαινεις πχ καθε 15 μερες και σε εναν ψυχολογο βοηθανε πολυ σε τετοιες περιπτωσεις γιατι η επικοινονια με αλλους ανθρωπους ειναι κατι που μαθαινεται σε ολες τις ηλικιες

Hey young wolf!

Ειναι ενδιαφερον τελικα πως στρεφονται πολλα ατομα στον αθλητισμο, ως διεξοδο. Σε βοηθησε αυτο; Φετος περναω μια αντιστοιχη φαση, σπιτι, γυμναστηριο, διαβασμα, χωρις να βγαινω εξω συχνα. Κι ενω με βοηθαει στην οποια θλιψη μπορει να νιωθω, λογω εκκρισης των ενδορφινων,εαν για καποιο λογο απουσιασω, με πιανει δυσφορια. Πριν μια βδομαδα επαθα διαστρεμμα στην ποδοκνημη και τις πρωτες μερες ημουν χαλια ψυχολογικα. Δε νομιζεις οτι γινεται ενα ειδος εξαρτησης; Θα ηθελα να διαβασω τη γνωμη σου!

Σε ευχαριστώ Ιβαν , έχεις δίκιο όλα καλά θα είναι αρκεί να τα χω καλά με τον εαυτό μου , το θέμα είναι οτι δε τα χω καλά μαζί του , δεν είμαι ευγνώμων για όσα έχω, σε ευχαριστώ και να είσαι και εσύ παντα καλά.

Quote:

---

Originally Posted by aeolus74

Από όσα λες, μέχρι και την εφηβεία σου υπήρχε μία δυσκολία όσον αφορά τις κοινωνικές σου σχέσεις. Κατά την διάρκεια των σπουδών τα 2 πρώτα χρόνια έγινε από την πλευρά σου μία προσπάθεια για κοινωνικοποίηση που ανακόπηκε όμως από μία ερωτική απογοήτευση. Από τότε μέχρι σήμερα για 3-4 χρόνια βρίσκεσαι σε μία κατάσταση απόσυρσης προσπαθόντας μέσω του bodybuilding να αναπληρώσεις κάποια εσωτερικά σου κενά. Όμως ένας τραυματισμός ανέκοψε και αυτή την αντισταθμιστική δραστηριότητα με αποτέλεσμα να οδηγηθείς σε βαθειά μελαγχολία και αίσθηση μοναξιάς. Συμφωνείς μέχρι εδώ?

Θα ήθελα να σε ρωτήσω: ανέφερες ότι σου λένε οι πολυ στενοί σου άνθρωποι οτι δεν έχεις προβλημα εμφανισης και πως είμαι μια χαρά , και επομένως κανένα λόγο να είμαι μίζερος. 1) Ποιά είναι η δική σου άποψη για την εμφάνισή σου? 2) Θεωρείς ότι ο βαθμός μιζέριας που νοιώθει κάποιος εξαρτάται από την εμφάνισή του? 3) Γιατί επέλεξες το bodybuilding για να καλύψεις τα κενά σου και όχι κάποια άλλη δραστηριότητα?

---

Ναι μέχρι εδώ έτσι είναι 1) με την εμφάνισή μου μετά απο κάποιο καιρό δεν εχω πρόβλημα , θεωρώ πως είμαι εντάξει εμφανησιακά 2) πιστεύω όχι τόσο απο την εμφάνιση αλλα οσο απο το γεγονός ότι καποια στιγμη συνειδητοποίησα οτι βρέθηκα έξω απο την μάζα , είμαι σε μια μικρή πόλη οπου όλοι γνωριζόμαστε μεταξύ μας , και όλοι βγαίνουν στα ίδια μέρη , οσο ήμουν μέσα στη μάζα ενοιωθα καλά , όταν συνειδητοποίησα πως είμαι απ' έξω καποιο καιρο μετά απο την ερωτική μου απογοήτευση ένοιωθα λίγος , δεν νομίζω ότι είχε τόσο να κάνει με την εμφάνιση . 3) Το bodybuilding το διάλεξα ένα μήνα μετά το χωρισμό μου ένοιωθα οτι μια τετοια αναζητηση του σωματος , θα με βελτιώσει αφενός εμφανισιακά , θα με σκληραγωγήσει και θα με κάνει να ξεχαστώ . Αλλα στο τέλος επαθα ένα είδος τελειομανείας με αυτο το χομπι.

Quote:

---

Originally Posted by howtodream8

Hey young wolf!

Ειναι ενδιαφερον τελικα πως στρεφονται πολλα ατομα στον αθλητισμο, ως διεξοδο. Σε βοηθησε αυτο; Φετος περναω μια αντιστοιχη φαση, σπιτι, γυμναστηριο, διαβασμα, χωρις να βγαινω εξω συχνα. Κι ενω με βοηθαει στην οποια θλιψη μπορει να νιωθω, λογω εκκρισης των ενδορφινων,εαν για καποιο λογο απουσιασω, με πιανει δυσφορια. Πριν μια βδομαδα επαθα διαστρεμμα στην ποδοκνημη και τις πρωτες μερες ημουν χαλια ψυχολογικα. Δε νομιζεις οτι γινεται ενα ειδος εξαρτησης; Θα ηθελα να διαβασω τη γνωμη σου!

---

Hoetodream8 , πραγματικά είναι ωραία η άσκηση αλλα με μέτρο φίλε μου , εγώ επαθα ψυχωση με αυτό , δεν έβγαινα σαββατο βράδυ γιατί κυριακή το πρωί ήθελα να πάω για σπριντ και φοβόμουν μήπως δεν αποδώσω, πήγαινε και γυμναστήριο , αλλα βγες κιόλας . Γίνεται είδος εξάρτησης ειδικά αν δεις πολυ γρήγορα αποτελεσματα . Για μένα όσο έχεις τραυματισμό χαλάρωσε και βγες με τις παρέες σου χωρίς να στεναχωριέσαι . Μόλις επανέλθεις θα ξαναγυμναστείς.
Nikos2 έχεις δίκιο για το γυμναστηριο αλλά όσων αφορά τις παρέες δεν ξέρω σου λέω είμαι σε μια μικρή πόλη δε ξερω κατα πόσο μπορώ να δημιουργήσω μετα απο 5 χρόνια νέες παρέες . Σε ευχαριστώ πάντως για τις συμβουλές σου :)

σε τσάκισε ο χωρισμός,έτσι; σε αποτρέπει από το να κάνεις ό,τι έκανες ήσουν μαζί της και αφού χώρισες αυτό σε έκανε να νιώθεις ολομόναχος και να μην έχεις όρεξη για καινούργια πράγματα και εμπειρίες.
η αυτοπεποίθηση είναι δύσκολο πράγμα και καθορίζεται από τις εμπειρίες.κακές εμπειρίες-κακός τρόπος σκέψης-κακή αυτοεκτίμηση-μηδαμινή-μετά δε νιώθεις καλά και έρχονται όλα τ'άλλα,μοναξιά κλπ.


τι να κάνεις; δεν έχω ιδέα.και εγώ τα ίδια σκατά περνάω.μόνη μου,χώρισα,αυτοπεποίθηση δεν είχα ούτως ή άλλως και πριν τη σχέση και τώρα βούλιαξαν όλα και κολυμπάω στα σκατά!

τι ωραία! να μας δώσει κι άλλες δυσκολίες η ζωή να γουστάρουμε !
μίζερα!

α και για τις παρέες,μη συνεχίσεις εφόσον νιώθεις άσχημα.κάτσε στ'αυγά σου παράτα τους και βρες άλλους.δεν ξέρω πως αλλά αυτοί τέλειωσαν!

Κοπέλα93 απο το 93 συμπαιρένω πως είσαι 20 χρονών , εγω είμαι 22 , η αλήθεια είναι πως εγώ δεν κατάλαβα πως ήμουν πολυ μικρός για να δώσω σημασία σε τόσο μικρά πράγματα , και για αυτό βούλιαξα και με πήρε μπαλα . Αν σκεφτόμουνα '' είμαι 20 χρονών , το αίμα μου βράζει , μπαίνω σε ένα μαγαζί και 10 /20 γυνάικες γυρνάνε να με κοιτάξουν, έχω τους φίλους μου , έχω τους γονείς μου που με αγαπούν , και έχω όλη μου τη ζωη μπροστα , σιγά μη κάτσω να σκάσω για κανεναν'' ίσως και να μην είχα βουλιάξει τόσο απο κοινωνικής αποψης . Τώρα το σκέφτομαι αλλα νοιώθω πως μέχρι να τελειωσω τη σχολη και να γυρίσω σπίτι μου θα είμαι λιγο στην αποξω. Αν αντιμετωπίζεις το ίδιο προβλημα απλα σκέψου πως έχεις μια ζωή μπροστά σου να γνωρίσεις αλλους ανθρωπους .

Quote:

---

Originally Posted by howtodream8

Hey young wolf!

Ειναι ενδιαφερον τελικα πως στρεφονται πολλα ατομα στον αθλητισμο, ως διεξοδο. Σε βοηθησε αυτο; Φετος περναω μια αντιστοιχη φαση, σπιτι, γυμναστηριο, διαβασμα, χωρις να βγαινω εξω συχνα. Κι ενω με βοηθαει στην οποια θλιψη μπορει να νιωθω, λογω εκκρισης των ενδορφινων,εαν για καποιο λογο απουσιασω, με πιανει δυσφορια. Πριν μια βδομαδα επαθα διαστρεμμα στην ποδοκνημη και τις πρωτες μερες ημουν χαλια ψυχολογικα. Δε νομιζεις οτι γινεται ενα ειδος εξαρτησης; Θα ηθελα να διαβασω τη γνωμη σου!

---

Μαρια , ας διαβασεις την δικη μου γνωμη . Βεβαιως γινεται ενα ειδος εξαρτησης η γυμναστικη ( εμενα μουχει γινει ) αλλα υγιους εξαρτησης . Ειναι ομως περιεργο να αισθανεσαι τοσο ασχημα χωρις αυτην . Μαλλον ειναι η μονη πηγη ευχαριστησης σου , γι αυτο αισθανεσαι ετσι ( γνωριζοντας οσο μπορω τον γενικοτερο τροπο ζωης σου , δεν μουχεις κανει και update ! )

Quote:

---

Originally Posted by young wolf

Κοπέλα93 απο το 93 συμπαιρένω πως είσαι 20 χρονών , εγω είμαι 22 , η αλήθεια είναι πως εγώ δεν κατάλαβα πως ήμουν πολυ μικρός για να δώσω σημασία σε τόσο μικρά πράγματα , και για αυτό βούλιαξα και με πήρε μπαλα . Αν σκεφτόμουνα '' είμαι 20 χρονών , το αίμα μου βράζει , μπαίνω σε ένα μαγαζί και 10 /20 γυνάικες γυρνάνε να με κοιτάξουν, έχω τους φίλους μου , έχω τους γονείς μου που με αγαπούν , και έχω όλη μου τη ζωη μπροστα , σιγά μη κάτσω να σκάσω για κανεναν'' ίσως και να μην είχα βουλιάξει τόσο απο κοινωνικής αποψης . Τώρα το σκέφτομαι αλλα νοιώθω πως μέχρι να τελειωσω τη σχολη και να γυρίσω σπίτι μου θα είμαι λιγο στην αποξω. Αν αντιμετωπίζεις το ίδιο προβλημα απλα σκέψου πως έχεις μια ζωή μπροστά σου να γνωρίσεις αλλους ανθρωπους .

---

ναι έχω όλη τη ζωή μου αλλά δεν μπορώ να τους αντιμετωπίσω σωστά.
και εσύ τι είσαι; μεγάλος σε πήραν τα χρόνια;;;;; 22;;

Σίγουρα όχι αλλά μέχρι να επιστρέψω μόνιμα στη γενέτειρα μου και να αλλάξω παραστάσεις θέλω πολλά κότσια για να επανέλθω , είμαι ομως διατεθειμένος να ξαναανέβω. 'Οσων αφορά τους ανθρώπους πιστεύω πως όλα είναι εμπειρίες αρκεί να έχουμε τα μάτια μας ανοικτά. Πρέπει να μαθαίνουμε μέσα απο τις σχέσεις μας τις προσεγγίσεις μας , ολα ...

Quote:

---

Originally Posted by young wolf

Σίγουρα όχι αλλά μέχρι να επιστρέψω μόνιμα στη γενέτειρα μου και να αλλάξω παραστάσεις θέλω πολλά κότσια για να επανέλθω , είμαι ομως διατεθειμένος να ξαναανέβω. 'Οσων αφορά τους ανθρώπους πιστεύω πως όλα είναι εμπειρίες αρκεί να έχουμε τα μάτια μας ανοικτά. Πρέπει να μαθαίνουμε μέσα απο τις σχέσεις μας τις προσεγγίσεις μας , ολα ...

---

αφού έχεις αισιοδοξία κάτι είναι κι αυτό.συνέχισε έτσι!
ευχομαι να συνέλθεις!
Φιλικά,

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Μαρια , ας διαβασεις την δικη μου γνωμη . Βεβαιως γινεται ενα ειδος εξαρτησης η γυμναστικη ( εμενα μουχει γινει ) αλλα υγιους εξαρτησης . Ειναι ομως περιεργο να αισθανεσαι τοσο ασχημα χωρις αυτην . Μαλλον ειναι η μονη πηγη ευχαριστησης σου , γι αυτο αισθανεσαι ετσι ( γνωριζοντας οσο μπορω τον γενικοτερο τροπο ζωης σου , δεν μουχεις κανει και update ! )

---

Αγγελε, οταν ο τροπος ζωης σου δεν σου επιτρεπει και πολλα αλλα, η γυμναστικη μπορει να γινει εναλλακτικη λυση... Επισης μην ξεχνας οτι δεν κοινωνικοποιουνται ολοι με τον ιδιο ευκολο τροπο...με τη γυμναστικη δοκιμαζεσαι, τσεκαρεις τα ορια σου, καθαριζει το μυαλο σου...γενικοτερα και το ομαδικο αθλημα μπορει να βοηθησει απιστευτα και την αυτοπεποιθηση και την κοινωνικοποιηση. Ισως βεβαια να εχω και αυτη τη φιλοσοφια γιατι ειναι και εν μερει η δουλεια μου αυτη.

και συ κοπελα93 σου εύχομαι να αντιμετωπίσεις ολες σου τις φοβίες και ανασφάλειες

Quote:

---

Originally Posted by howtodream8

Αγγελε, οταν ο τροπος ζωης σου δεν σου επιτρεπει και πολλα αλλα, η γυμναστικη μπορει να γινει εναλλακτικη λυση... Επισης μην ξεχνας οτι δεν κοινωνικοποιουνται ολοι με τον ιδιο ευκολο τροπο...με τη γυμναστικη δοκιμαζεσαι, τσεκαρεις τα ορια σου, καθαριζει το μυαλο σου...γενικοτερα και το ομαδικο αθλημα μπορει να βοηθησει απιστευτα και την αυτοπεποιθηση και την κοινωνικοποιηση. Ισως βεβαια να εχω και αυτη τη φιλοσοφια γιατι ειναι και εν μερει η δουλεια μου αυτη.

---

Mαρια , συμφωνω για ολα τα οφελη που αποδιδεις στην γυμναστικη , κ ακομα παραπανω . Οντως ειναι ολοκληρη φιλοσοφια η γυμναστικη , για να προσθεσω οτι ειναι τροπος ζωης . Citius-altious-fortius , λενε , κ ετσι ειναι . Σε καθε εκγυμναση μαχεσαι με τον ιδιο σου τον εαυτο , κ αυτο σου δινει αυτοπεποιθηση . Για την κοινωνικοποιηση , δεν εχω αποψη , διοτι ολα τα αθληματα που εχω ενασχοληθει , ησαν μοναχικα , αλλα οπως λες ο καθεις εχει τον δικο του τροπο κοινωνικοποιησης . Αγνοουσα οτι η δουλεια σου εχει σχεση με την γυμναστικη ( γιατρος δεν ελεγες ? ).