Θανατοφοβία!!!!!!!!

Καλησπέρα ,είμαι 28 χρονών .. Είχα λιποθυμήσει τον Αύγουστο 2013 και από τότε φοβάμαι συνέχεια. Στην αρχή ήμουν χάλια, φοβόμουν να κάνω μπάνιο, να βγω, να φάω, να καπνίσω, να σηκωθώ γενικώς από το κρεβάτι. Όμως από τον Οκτώβριο μέχρι τον Ιανουάριο ήμουν αρκετά καλύτερα. Έβγαινα, και άρχισα να καπνίζω και πάλι ( όχι όμως τον καφέ ). Ώσπου στα μέσα Ιανουαρίου είχα ένα τρομερό πονόδοντο και πήρα ένα Lonarid συν την αντιβίωση που έπαιρνα. Μετά από κάνα 10λεπτο πήρα ένα ακόμη Lonarid, ώσπου άρχισα να μην αισθάνομαι καλά ( ίσως ήταν φόβος ίσως όχι ) και από τότε μέχρι τώρα δεν μπορώ να συνέλθω. Μέχρι και από ένα μήνα πριν μια ήμουν καλά, μια όχι. Μια μέρα που με έπιασε κρίση πανικού, η γιατρός λέει πρέπει οπωσδήποτε να επισκεφθώ έναν ψυχίατρο. Πήγα στο νοσοκομείο γιατί δεν έχω την οικονομική άνεση να πάω σε κάποιον έξω. Μου είπε να ξεκινήσω θεραπεία με Ladose και να τον ξανά επισκεφθώ σε 25μέρες. Όμως δεν πήγα, γιατί στην 15μέρα περίπου της θεραπείας, και ενώ είχα βγει έξω με την μητέρα μου με έπιασε ταχυπαλμία και τρόμος, σε σημείο να λιποθυμήσω από τον φόβο. Από τότε δεν ξανά βγήκα έξω ( έχει 4 εβδομάδες ακριβώς ), φοβάμαι να μείνω μόνη μου και έχω δύο παιδιά ( 8χρονών και 6χρονών ) και είμαι μόνη στο σπίτι. Ο μικρός έχει χάσει πολλές μέρες στο σχολείο και αυτό εξαιτίας μου. Έχει 1εβδομάδα που ήρθε να με βοηθήσει λίγο η μητέρα μου αλλά δεν μπορεί να μείνει για πολύ. Μου είπε να πάμε στον ψυχίατρο και πάλι και να προσπαθήσω όσο μπορώ να το ξεπεράσω γιατί έχω τα παιδιά. Δεν ξέρει όμως ότι δεν είναι και τόσο εύκολο να ξεπεραστεί. Ακόμη δεν έχω βγει, μα πρέπει. Έχω κουραστεί μένοντας σπίτι, μα φοβάμαι να βγω. Θα μπορέσω ποτέ να το ξεπεράσω? Νιώθω να αρχίζω να τρελαίνομαι, αφού κάθομαι και λέω ή σε τρελοκομείο θα καταλήξω ή σε τάφο. Δεν αντέχω. Άλλες φορές λέω θα τα καταφέρω, ότι θέλω να ξανά ζήσω όπως πριν ( βγαίνοντας έξω χωρίς φόβο, να ξεκινήσω πάλι το κάπνισμα, να πιω μία στο τόσο κάνα ποτήρι κρασί, να ..να .. να ) και άλλες φορές νιώθω τόσο αδύναμη και φοβισμένη και χωρίς ελπίδα. Τι πρέπει να κάνω????? Ειλικρινά δεν αντέχετε άλλο αυτή η κατάσταση. :(

Ξέχασα να πω, πως ακόμη και μένοντας στο σπίτι φοβάμαι. Φοβάμαι μερικές φορές να πάω στην τουαλέτα ( γιατί είχα ζαλιστεί άσχημα και εκεί ) , να κάνω μπάνιο, να μαγειρέψω και πολλά άλλα...

Να βγαινεις . Σκεψου το εξης , αν σου συμβει κατι , π.χ μια λιποθυμια , και εισαι μονη στο σπιτι κανεις δεν θα μπορεσει να σου προσφερει βοηθεια ενω αν εισαι εξω παντα καποιος θα βοηθησει. Ξεκινα με μικρες βολτες , και καθε εβδομαδα να αυξανεις λιγο την αποσταση και τον χρονο που περνας εξω απο το σπιτι μεχρι να συνηθισεις.

Μια απορια , εργαζεσαι ? Oταν λες οτι δεν εχεις βγει απο το σπιτι 4 εβδομαδες κυριολεκτεις?

Όχι δεν εργάζομαι, δυστυχώς... Ναι, δεν έχω κάνει βήμα έξω εδώ και 4 εβδομάδες ακριβώς !!! Φοβάμαι, με αγχώνει μα ξέρω πως πρέπει. Μα είναι δύσκολο. Σήμερα είχαμε κανονίσει να πάμε στον ψυχίατρο με την μητέρα μου μα φοβήθηκα τόσο πολύ με την ιδέα που ζαλίστηκα και τελικά δεν βγήκα..... Έτσι είχα κάνει στην αρχή, και εκεί που νόμιζα ότι όλα είναι οκ μετά από 6μήνες λιποθύμησα έξω από τον φόβο μου ( δηλ αυτό που ανέφερα πιο πριν ,το οποίο έγινε πριν 4 εβδομάδες ) Και αυτό το περιστατικό με τρόμαξε πιο πολύ.

απο ολα αυτα που περιγραφεις ειμαι βεβαιος οτι αυτο που σου λειπει πανω απ ολα ειναι οι φιλοι

2 ςνδοχομενα υπαρχουν η θα εισαι εντελως μονη η οι αλλοι δε θα γνωριζουν ποια εισαι

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...BA%CE%BF%CF%85

Η αλήθεια Αλέξανδρε είναι ότι πριν το πάθω όλο αυτό είχα κλειστή αρκετά στον εαυτό μου, δεν έβγαινα και πολύ και είχα κόψει τα πολλά πολλά με φίλες κτλ. Όμως πριν πάθω αυτό το τελευταίο, είχα ξεκινήσει να βλέπω και πάλι τις φίλες μου. Συγκεκριμένα τις 3 τελευταίες μέρες πριν το συμβάν είχα συναντηθεί με 3 διαφορετικές φίλες μου. Αυτό που συνειδητοποίησα είναι ότι φοβάμαι πολύ τον θάνατο. Από την ημέρα που πρώτο λυποθύμισα έχω συνειδητοποιήσει ότι ανά πάσα στιγμή μπορούμε να πάθουμε κάτι και αυτό με έχει κατά τρομάξει.

Διάβασα και την δικιά σου ιστορία Αλέξανδρε. Πρώτον συγχαρητήρια που κατάφερες και ξεπέρασες το πρόβλημα σου :D Δεύτερον, βλέπω μια μικρή διαφορά ανάμεσά μας. Εσύ είχες μονάχα ψυχολογικά προβλήματα, ενώ εγώ εκτός από τα ψυχολογικά ( κατάθλιψη ) έχω και φοβίες ( θανατοφοβία και φόβος μην λιποθυμήσω )

ξεκινησες να βλεπεις παλι τις φιλες σου αλλα δε τους ελεγες τιποτα για σενα κ δε τους ελεγες τι σκεφτοσουν κ ετσι ηταν σα να μην υπηρχαν

Quote:

---

Originally Posted by debbykalp

Διάβασα και την δικιά σου ιστορία Αλέξανδρε. Πρώτον συγχαρητήρια που κατάφερες και ξεπέρασες το πρόβλημα σου :D Δεύτερον, βλέπω μια μικρή διαφορά ανάμεσά μας. Εσύ είχες μονάχα ψυχολογικά προβλήματα, ενώ εγώ εκτός από τα ψυχολογικά ( κατάθλιψη ) έχω και φοβίες ( θανατοφοβία και φόβος μην λιποθυμήσω )

---

οχι ειχα απ ολα αυτο που διαβασες σου θυμισε τιποτα απο τον εαυτο σου?

Τούς είχα πει για τις φοβίες μου κτλ. Ξέρουν καλά το πρόβλημα που περνάω και γι'αυτό θέλησαν και να με στηρίξουν με όποιον τρόπο μπορούνε. Και φυσικά μιλούσαμε και για άλλα διάφορα θέματα

Απ'ότι διάβασα και κατάλαβα είχες κρίσεις πανικού λόγω κάποιον ψυχολογικών προβλημάτων τα οποία αργότερα εκδηλώθηκαν ως σωματικά. Μα δεν διάβασα κάτι για φοβίες. Αυτό που μου θύμισε τον εαυτό μου είναι ότι και οι δύο μας είχαμε κλειστοί πολύ στον εαυτό μας.

το ειχα πει σε αλλο επεισοδιοhttp://www.e-psychology.gr/forum/sho...BA%CE%BB%CF%80

Η συμβουλή σου ποια είναι ?? Εφόσον αυτήν την συγκεκριμένη στιγμή φοβάμαι τρομερά να κάνω βήμα έξω ( μην ξεχνάς δεν έχω βγει έξω εδώ και 4 εβδομάδες ) Νιώθω πως άμα βγω θα λιποθυμήσω.

θα πρεπει να επεκταθω σε πολα πραγματα που εχουν σχεση με το παρελθον αλλα ετσι οπως το λες φαινετε να μεγαλωσες μαζι με το φοβο κ μαλον φοβοσουν καπιον πολυ κ αυτο σου εμινε κ μετα (δε μπορω να στηλω κ πμ μεχρι να συμπληρωσεις 40μυν)

Aλεξανδρε , στο εχω ξαναπει αλλα μαλλον δεν το εχεις πιασει .
Το οτι εσυ βιωσες την α κατασταση , η οποια οφειλοταν στο β γεγονος και την ξεπερασες με τον ψ τροπο , δεν σημαινει ο ψ τροπος ειναι για ολους ο καταλληλος , ουτε οτι εχει την ιδια αιτια.
Εννοειται πως μπορεις να μοιραζεσαι την εμπειρια σου με εμας αλλα μην βγαζεις συμπερασματα για ολα τα μελη με βαση τα δικα σου βιωματα.


Debby , προσπαθησε να πας κοντρα στον φοβο σου και κλεισε παλι ραντεβου με τον ψυχιατρο.

Quote:

---

Debby , προσπαθησε να πας κοντρα στον φοβο σου και κλεισε παλι ραντεβου με τον ψυχιατρο.

---

1+1 ποσο κανει ειπαμε? α ναι 2.

Quote:

---

Aλεξανδρε , στο εχω ξαναπει αλλα μαλλον δεν το εχεις πιασει .
Το οτι εσυ βιωσες την α κατασταση , η οποια οφειλοταν στο β γεγονος και την ξεπερασες με τον ψ τροπο , δεν σημαινει ο ψ τροπος ειναι για ολους ο καταλληλος , ουτε οτι εχει την ιδια αιτια.
Εννοειται πως μπορεις να μοιραζεσαι την εμπειρια σου με εμας αλλα μην βγαζεις συμπερασματα για ολα τα μελη με βαση τα δικα σου βιωματα.

---

καταρχην δε μπορεις να ξερεις ουτε αν ειναι κατι καταληλο ουτε αν δεν ειναι εκτος αν ξερεις καπιον προσωπικα 5 χρονια αρα η τοποθετηση σου δεν εχει καπιο νοημα αλλα επιδη δεν ειναι παντα εφικτο αυτο δεν εχεις παρα να πειραματιστεις κ αν καπιον τον αγγιξουν αυτα που του λες εχει καλως αν δε τον αγγιξουν απλα τον παρατας.

debbykalp,διαβασα το μηνυμα σου και στεναχωρηθηκα πολυ για μια τοσο νεα κοπελα!Λοιπον,ειμαι & εγω μαμα δυο παιδιων που πανε στο Δημοτικο,οποτε καταλαβαινω ποσες ειναι οι υποχρεωσεις μιας μαμας,ολη μερα,καθε μερα!Εγω εδω & χρονια περασα πολλα,μα παρα πολλα,με τα ψυχοσωματικα,τον φοβο,τις κρισεις,τις ασχημες σκεψεις και τοσα αλλα....εκανα ψυχαναλυση και διαβασα και πολλααααα βιβλια αυτοβοηθειας.Ηθελα να βοηθησω τον εαυτο μου μονη μου,χωρις φαρμακα και πιστευω πως μεχρι τωρα τα παω καλα(φυσικα και εχω τις πτωσεις μου,αλλα το παν ειναι πως δεν το βαζω κατω!!)Κοπελα μου καλη,εχεις εντονο φοβο για κατι που νομιζεις οτι θα σου συμβει,και να ξερεις οτι οταν εμμενουμε σε κατι αυτο πολλαπλασιαζεται!Εγω θα σου πω να σκεφτεις οχι τα παιδια σου αλλα ΕΣΕΝΑ πρωτα!Πανω απ'ολα εισαι εσυ,μονη σου θα πολεμισεις γιατι να ξερεις(οσο δυσκολο και να σου φαινεται!)οτι εχεις μεγαλη δυναμη μεσα σου,αρκει να παλεψεις για να την νιωσεις,αλλωστε,τα ωραια πραγματα στη ζωη δεν τα αποκταμε ευκολα!Αρχισε λοιπον να βγαινεις,οσο δυσκολο και να σου φαινεται γιατι αλλιως θα γινει χειροτερο!Να ξερεις οτι δεν θα παθεις απολυτως τιποτα!!Ξεκινα σιγα σιγα να φτιαχνεις την ζωη σου γιατι αυτο που κανεις ειναι καταστροφικο!Ξεκινα και θα ειμαστε ολοι εδω για'σενα!

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

1+1 ποσο κανει ειπαμε? α ναι 2.

καταρχην δε μπορεις να ξερεις ουτε αν ειναι κατι καταληλο ουτε αν δεν ειναι εκτος αν ξερεις καπιον προσωπικα 5 χρονια αρα η τοποθετηση σου δεν εχει καπιο νοημα αλλα επιδη δεν ειναι παντα εφικτο αυτο δεν εχεις παρα να πειραματιστεις κ αν καπιον τον αγγιξουν αυτα που του λες εχει καλως αν δε τον αγγιξουν απλα τον παρατας.

---

Αλεξανδρε , εσυ δυστυχως βγαζεις πολυ συχνα συμπερασματα για τον χαρακτηρα του αλλου ή ακομα και για γεγονοτα της ζωης του , πραγμα που εγω θεωρω πως δεν βοηθαει σε κατι και ισως να φερνει και σε δυσκολη θεση τον θεματοθετη, για αυτο και το αναφερω.

για διαβασε καλυτερα τα σχολια κατω απο το θρεντ μου http://www.e-psychology.gr/forum/sho...BA%CE%BF%CF%85 κ ειδικα το τελευταιο κ μετα παιξτο οτι τα ξερεις ολα

Αλεξανδρε νομιζω οτι παρεξηγηθηκες χωρις λογο . Σου ειπα στην αρχη οτι καλα κανεις και μοιραζεσαι την εμπειρια σου , αλλα το κακο ειναι πως βγαζεις συμπερασματα , πραγμα που το εχεις κανει απειρες φορες σε πολλα θεματα.
Τελος απο μενα.

παρεξηγιθηκα πιος εγω? σιγα τη παραξηγηση μαλον εσυ σκεψου καλυτερα οτι καπιοι εδω ψαχνουν εξηγισεις κ προσπαθουν να καταλαβουν καλυτερα πως να προσανατολιστουν καπως αντι να ψαχνεις με το φακο αυτα που λεω για να κανεις τη τριχα τριχια.

Όχι δεν έχω μεγαλώσει με τον φόβο του θανάτου ή με την λιποθυμία, ξεκίνησε από τον Αύγουστο2013.

betelgeuse .... Θα προσπαθήσω όσο μπορώ, αν και προς το παρόν μου φαίνεται τόσο ακατόρθωτο. Σ'ευχαριστώ πάντως για όλα :D

ΡΑΝΗ μου, σ'ευχαριστώ για όσα έγραψες. Ξέρω ότι έχεις δίκαιο, μα μου φαίνεται τόσο δύσκολο. Υπάρχουν στιγμές που λέω θα προσπαθήσω και θα τα καταφέρω όπως άλλωστε και σε άλλα θέματα της ζωής μου, μα υπάρχουν και στιγμές που νιώθω τόσο αδύναμη μπροστά στον φόβο μου, ανίκανη και χωρίς ελπίδα. Νιώθω κόμπους φριχτούς στο στομάχι μου, έντονες ζαλάδες ( μερικές φορές σε σημείο να νιώθω ότι χάνω τις αισθήσεις μου ), αυπνίες και πολλά άλλα. Έχω προσπαθήσει όλο αυτόν τον καιρό να βγαίνω και να ασχολούμαι με πολλά πράγματα, μα τελικά λιποθύμησα έξω έτσι ξαφνικά από τον φόβο μου, επειδή είχα ταχυπαλμίες. Σ'ευχαριστώ πάντως για όλα, το εκτιμώ ;)

Quote:

---

Originally Posted by debbykalp

Όχι δεν έχω μεγαλώσει με τον φόβο του θανάτου ή με την λιποθυμία, ξεκίνησε από τον Αύγουστο2013.

---

μηπως εκινη τη μερη που αρχισε συνεβει κατι?

Ναι, εκείνο το καλοκαίρι τα παιδιά είχανε πάει στον μπαμπά τους, και εγώ ήμουν με μια παρέα. Κάποια άτομα κάπνιζαν μαριχουάνα και μετά από κάποια στιγμή είπα να δοκιμάσω κι εγώ. Βασικά θα ήταν δεύτερη φορά που θα κάπνιζα. Ξαφνικά μετά από 4 περίπου τζούρες ξεκίνησα να χάνομαι, ότι φεύγω και αυτό ίσως με άγχωσε και με φόβισε. Υπάρχουνε στιγμές που θυμάμαι από εκείνο το βράδυ και κάποιες όχι. Θυμάμαι τρομαγμένα πρόσωπα τριγύρω μου, εγώ να κλαίω και να παρακαλάω ότι δεν θέλω να πεθάνω γιατί εκείνη την ώρα αυτό πίστευα επειδή δεν ένιωθα τον εαυτό μου. Πρέπει να λιποθύμησα πολλές φορές εκείνο το βράδυ. Μου κρατούσανε την γλώσσα κτλ. Βρέθηκα στο νοσοκομείο, εκεί απλώς μου έδωσαν ένα χάπι και μετά μου είπαν να φύγω. Όμως εγώ έπαθα μεγάλο σοκ. Μου είχανε πει ( η παρέα ) πως έτρεμε όλο το σώμα μου κτλ, γυρνούσαν τα μάτια μου και η γλώσσα μου. Βέβαια το σώμα μου λογικό ήτανε να τρέμει αφού μου έριχναν παγωμένο νερό. Τόσο καιρό που τρέχω στα νοσοκομεία οι γιατροί είπανε αποκλείεται να γύρισε η γλώσσα, δεν μπορεί να γυρίσει καπνίζοντας μαριχουάνα. Ότι απλά λιποθύμησα και η γλώσσα πάει λιγάκι προς τα πίσω και εκείνοι ( η παρέα ) νόμιζε πως γυρνάει. Έγιναν και πολλά άλλα, άλλα θα γεμίσει ολόκληρη σελίδα χαχαχα. Απλώς από τότε έχω πάθει μεγάλο σοκ και κατάλαβα ότι ανά πάσα στιγμή μπορούμε να πάθουμε κακό.

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...B9%CF%88%CE%B7! Καλησπερα φιλη μου πιθανον περνας αρχες καταθλιψης πρεπει να κανεις το καλυτερο για σενα κ τα παιδια σου για να γινεις καλα,Το λαντοζε ειναι καλο φαρμακο,Πιθανον θα σε ενδιαφερει να διαβαζεις σ αυτην την δημοσιευση μου τον αγωνα μου με την καταθλιψη,Καλο ειναι να ελλατωσεις η να σταματησεις το καπνισμα δεν βοηθαει πουθενα επισκεψου ειδικο να σε βοηθησει πρωτα απο ολα να νιωσεις ψυχολογικα καλυτερα

Καλησπέρα μυσπ ;) Ναι ακόμη κι εγώ το καταλαβαίνω ότι έχω κατάθλιψη. Μα μακάρι να είχα μονάχα αυτό. Αυτό που με βασανίζει όμως είναι ο φόβος που έχω. Ή όπως το αποκαλώ εγώ, τρόμος. Γιατί είναι υπερβολικός φόβος. Όταν πρωτόξεκίνησα το Ladose τις πρώτες ημέρες μου έφερνε κατάθλιψη, μα ο γιατρός είπε ότι η θεραπεία ενεργεί στον μήνα πάνω. Είπα κι εγώ οκ. Μετά την 10η μέρα της θεραπείας ήμουν αρκετά καλύτερα, βγαίνοντας με φίλες, έχοντας διάθεση και καπνίζοντας και πάλι. Μα γύρω στην 15η μέρα της θεραπείας, κι ενώ βγήκα με την μητέρα μου με έπιασε τρομερή ταχυπαλμία έξω και ανησυχία με αποτέλεσμα να λιποθυμήσω. Αυτό το περιστατικό μου χάλασε όλη την ψυχολογία και επίσης με έκανε να φοβάμαι περισσότερο. Γι'αυτό άλλωστε δεν έχω βγει εδώ και 4 εβδομάδες. Επίσης έπρεπε να είχα πάει ήδη στον ψυχίατρο για να του πω πως τα πάω με την θεραπεία μα φοβάμαι να βγω. Κι έτσι έχει πάνω από εβδομάδα που δεν έχω ξανά πάρει τα φάρμακα. Σίγουρα είναι καλό να σταματήσω το κάπνισμα, και έχει εδώ και καιρό που δεν έχω καπνίσει και αυτό πάλι λόγω του φόβου μου. Μα θέλω να το ξεκινήσω γιατί έτσι θα καταλάβω ότι αρχίζω να καλυτερεύομαι και μετά θα το ελαττώσω. Διάβασα και την δικιά σου ιστορία. Χαίρομαι που τα έχεις καταφέρει. Κι εγώ σκέφτηκα να πάω σε πνευματικό, παράλληλα με ψυχολόγο. Σε έχει βοηθήσει ο πνευματικός ?

Quote:

---

Aλεξανδρε , στο εχω ξαναπει αλλα μαλλον δεν το εχεις πιασει .

---

ααααα μου το ειπες κ αλλη φορα realy??? εγω ουτε καν το θυμαμαι καλα που μου το θυμισες :D

Quote:

---

μηπως εκινη τη μερη που αρχισε συνεβει κατι?

---

Quote:

---

Ναι

---

Quote:

---

Έγιναν και πολλά άλλα, άλλα θα γεμίσει ολόκληρη σελίδα χαχαχα.

---

οπως βλεπεις η τοποθετιση μου ειχε καπιο νοημα
θα μπορουσε να ειναι ενας λογος κ αυτος που αναφερεις αλλα συμαιρενω οτι δε μου φαινετε αρκετος για να δηκαιολογισουν τη κατασταση που εισαι σημερα αφου οπος κ εσυ λες εγιναν κ αλλα που θα γεμιζες μια σελιδα αν τα ανεφερνες
τωρα...
επιδη αντιλαμβανομαι τη θεση που βρισκεσαι αυτη τη στιγμη αξιολογισε εσυ η ιδια αυτα που σου λεω κ αν βλεπεις οτι βγαζουν καπου παρεμινε στη σελιδα για να μπορεσουμε κ να το συζητισουμε περετερω σε πμ οστοσο καλο θα ταν να τα απαρυθμισες τι αλλο εγινε γιατι κ εγω σκεφτομουν οτι θα πρεπει να εχουν γινει πολα στο θεμα σου.

Quote:

---

Originally Posted by debbykalp

Ξέχασα να πω, πως ακόμη και μένοντας στο σπίτι φοβάμαι. Φοβάμαι μερικές φορές να πάω στην τουαλέτα ( γιατί είχα ζαλιστεί άσχημα και εκεί ) , να κάνω μπάνιο, να μαγειρέψω και πολλά άλλα...

---

Τι θα έκανα στη θέση σου ? Επειδή έχω πάθει ίλιγγο πριν 2 χρόνια και σε νοιώθω κάπως.Τίποτα ! Έκατσα 2 εβδομάδες σπίτι.Μετά έβγαινα για λίγο αργά αργά και συνήθως για περίπατο κοντά στο σπίτι ή για βόλτα και μετά από κανένα μήνα συνήθισα από τότε δε με έχει ξαναενοχλήσει.Για αυτό άστο για λίγο και αν σε ενοχλεί ελέγξου παθολογικά και αν δεις ότι δεν έχεις κάτι και είναι ψυχολογικό τότε επιλαμβάνεσαι του θέματος.Μέχρι τότε σιγα σιγά και λίγο λίγο προσπάθησε να βγεις.Η ζαλάδα πάντως δεν είναι θανατηφόρος.είναι απλά κάτι που σε τρομάζει.Κατά τη γνώμη μου εσύ είσαι λίγο πιο ευαίσθητη στο να ζαλιστείς για αυτό φοβάσαι.Αλήθεια πίεση και αιματοκρίτη έχεις ελέγξει ? Διερεύνηση παθολογική έχεις κάνει ? Μήπως είναι κάτι πιο απλό από κρίση πανικού.
Ακόμα και αν σε πιάνει μην ασχολείσαι και πολύ μαζί του.

ΥΓ : Το θάνατο μη τον φοβάσαι.Τη ζωή να φοβάσαι.Ουδείς νεκρός έχει πάθει κάτι.Όλα οι ζωντανοί τα παθαίνουν.Αστείο.

Quote:

---

Originally Posted by debbykalp

Καλησπέρα μυσπ ;) Ναι ακόμη κι εγώ το καταλαβαίνω ότι έχω κατάθλιψη. Μα μακάρι να είχα μονάχα αυτό. Αυτό που με βασανίζει όμως είναι ο φόβος που έχω. Ή όπως το αποκαλώ εγώ, τρόμος. Γιατί είναι υπερβολικός φόβος. Όταν πρωτόξεκίνησα το Ladose τις πρώτες ημέρες μου έφερνε κατάθλιψη, μα ο γιατρός είπε ότι η θεραπεία ενεργεί στον μήνα πάνω. Είπα κι εγώ οκ. Μετά την 10η μέρα της θεραπείας ήμουν αρκετά καλύτερα, βγαίνοντας με φίλες, έχοντας διάθεση και καπνίζοντας και πάλι. Μα γύρω στην 15η μέρα της θεραπείας, κι ενώ βγήκα με την μητέρα μου με έπιασε τρομερή ταχυπαλμία έξω και ανησυχία με αποτέλεσμα να λιποθυμήσω. Αυτό το περιστατικό μου χάλασε όλη την ψυχολογία και επίσης με έκανε να φοβάμαι περισσότερο. Γι'αυτό άλλωστε δεν έχω βγει εδώ και 4 εβδομάδες. Επίσης έπρεπε να είχα πάει ήδη στον ψυχίατρο για να του πω πως τα πάω με την θεραπεία μα φοβάμαι να βγω. Κι έτσι έχει πάνω από εβδομάδα που δεν έχω ξανά πάρει τα φάρμακα. Σίγουρα είναι καλό να σταματήσω το κάπνισμα, και έχει εδώ και καιρό που δεν έχω καπνίσει και αυτό πάλι λόγω του φόβου μου. Μα θέλω να το ξεκινήσω γιατί έτσι θα καταλάβω ότι αρχίζω να καλυτερεύομαι και μετά θα το ελαττώσω. Διάβασα και την δικιά σου ιστορία. Χαίρομαι που τα έχεις καταφέρει. Κι εγώ σκέφτηκα να πάω σε πνευματικό, παράλληλα με ψυχολόγο. Σε έχει βοηθήσει ο πνευματικός ?

---

Καλησπερα κοπελα μου,Εμενα το αγορι μου κ ο πνευματικος με εχουν βοηθησει οσο κανεις!Ειναι αναγκαιο να πας στον πνευματικο να του μιλησεις για τα αγχη σου ειναι καλυτερος απο ψυχολογο ανεπιφυλακτα αρκει να βρεις τον καταλληλο,Εγω παιρνω λαντοζε μου το εδωσε ο γιατρος μια καψουλα την μερα κ τωρα την μειωσαμε στο μισο επειδη ειμαι αρκετα καλα,Ειναι καλο φαρμακο κ δεν εχω παρατηρησει παρενεργειες,Συνδιασε πνευματικο κ ψυχολογο κ καλη δυναμη!