Ειμαι δειλος και φοβαμαι την απορριψη

Καλησπερα!Το προβλημα μου αφορα τη δικη μου ψυχολογια προσωπικα απεναντι στις κοπελες... ειμαι 20 χρονων, σε μια ηλικια που ολοι γυρω μου εχουν σχεση, πολλοι φιλοι μαλιστα λογω και της ηλικιας αλλαζουν τη μια κοπελα μετα την αλλη κτλπ! εγω ομως ειμαι πανω απο ενα χρονο μονος μου... αισθανομαι οτι με πιεζει ο χρονος και οτι τα φοιτητικα χρονια περνανε και στη τελικη δε θα χω ζησει ποτε καποιον μεγαλο ισως ερωτα! δε αναφερομαι σε πραγματα που βλεπουμε σε ταινιες αλλα σε μια αμοιβαια ελξη, σε χαρουμενες στιγμες, σε πραγματα που τελικα θα εχω να θυμαμαι απο μια κοπελα! δεν ειμαι ο τυπος που κανει σχεσεις του ενος μηνα, ποτε δε το εκανα! οταν ημουν σε σχεση ημουν αποκλειστικα εκει! απο την αλλη ειμαι και πολυ ντροπαλος..δε θα με ελεγα ασχημο ουτε τοσο μαζεμενο γενικα...στη παρεα συνηθως ειμαι το ατομο που θα κανει τη περισσοτερη πλακα,θα πειραξει τους αλλους κτλπ! με τις κοπελες ομως δε ξερω τι μου συμβαινει... τρομαζω λες και ειναι κανενας αθλος ολο αυτο... πριν μερικες μερες ενιωσα οτι υπηρχε μια αμοιβαια ελξη με κοπελα στο λεωφορειο...κοιτιομασταν ολη την ωρα,ηρθε διπλα μου,κατεβηκαμε στν ιδια σταση κ ενω προχωραγε μπροστα μου κοιταγε συνεχως πισω να δει αν ακολουθουσα... καταληξη? εφτασα σπιτι χωρις να της μιλησω ενω εβριζα τον εαυτο μου απο μεσα μου γιατι δε βρηκα το θαρρος... τι φοβαμαι? γιατι?? δε μου βγαινει να παω να μιλησω σε καποια,αισθανομαι οτι θα μου κοπουν τα ποδια...δε ξερω τι να κανω πια κουραστηκα να νιωθω οτι αποκλειστικα εγω ευθυνομαι για το οτι ειμαι μονος μου τη συγκεκριμενη περιοδο! εγω φταιω γιατι δε πηρα ποτε το θαρρος να κανω καποια κινηση...αλλα και που το σκεφτομαι αυτο παλι φοβαμαι να κανω κινηση,παλι θα κολλησω,παλι θα τα περιμενω ολα απ τους αλλους...δε ξερω πως να το διορθωσω..εσεις τι προτινετε? προσπαθω να το δω σαν κατι απλο και φυσιολογικο το να παω να μιλησω σ μια κοπελα π μου αρεσει και αν με απορριψει οκ ολα παιζουν...αλλα δε καταφερνω να το δω ετσι στο τελος! φοβαμαι, και δε ξερω αν ειναι η απορριψη αυτο που φοβαμαι ή οτι εχω χαμηλη αυτοπεποιθηση! νομιζω οτι ειναι το δευτερο γιατι συχνα πιανω τον εαυτο μου να σκεφτεται "τι εχω εγω για να αρεσω σ εκεινη?"! τι ειναι αυτο π τελικα φταιει?

Η πολλή σκέψη τρέφει το φοβο. Αυτα που μας λες εδω, τα αναλύεις συνέχεια στη σκέψη σου. Δεν κανεις τιποτα αλλο, ιδιως αμα εισαι μονος, απο το να καθεσαι και να σκεφτεσια τετοια και η σκεψη γινεται ακομα πιο βασανιστικη και εντονη μετα απο καθε περιστατικο, πχ με την κοπελα. Κι αυτο με την κοπελα μου φαινεται πως ειναι ο λογος που εγραψες εδω, σε τοσο εντονο βαθμο το σκεφτοσουν που επρεπε να το εκφρασεις καπου, γι αυτο ανοιξες το θεμα εδω. Η ανάλυση που κανεις έχει πάντα αρνητικό χαρακτηρα, αποτρεπτικό, μειωτικό. Με τον τροπο αυτό τρέφεις και τελικά εμπεδώνεις σε σενα μια πεποίθηση ότι θα αποτυχεις, οτι δεν εισαι εσυ για τετοια. Δεν παιρνάς επίσης γρηγορα από τη σκεψη στην πράξη. Η καθυστερηση αυτη πάντα δρα αποτρεπτικά.

Φόβος σημαινει υπερβολή, θεωρούμε εξαιρετικά δύσκολο και ακατόρθωτο, βρισκοντας χίλιες δυο δικαιολογίες, κατι που τελικα μπορει να ειναι πολύ απλό, βαζουμε στο περιθωριο τα θετικα και στο επικεντρο τα αρνητικα τα οποια φουσκώνουμε και θεωρουμε ως δεδομενο ότι θα επελθουν ενω η πιθανοτητα πραγματωσης τους μπορει να ειναι πολύ απομακρυσμενη. Φοβος ειναι η διαφορα αναμεσα στο πραγματικο και στο φανταστικο το οποιο ειναι το δημιουργημα της σκεψης μας. Η χαμηλη αυτοπεποιθηση/αυτοεκτιμηση ειναι επίσης κομμάτι αυτου του τροπου σκεψης ο οποιος σε βασανίζει. Όταν οι αλλοι με τον τροπο τους σου δειχνουν οτι εισαι αξιολογο ατομο και θα θελαν να ναι μαζι σου (πχ η κοπελα στο λεωφορειο και η παρεα με την οποια συναναστρεφεσαι) εσύ δεν μπαινεις στον κοπο να αξιολογησεις αντικειμενικα αυτη τους στη σταση η οποια ειναι πασιφανως θετικη για σενα, αλλα αντικριζεις τη σταση τους αυτη πάντα μεσα απο την αρνητικη προσεγγιση που εχεις για σενα και το φοβο αποτυχίας. Ελπίζω να τα πας καλα με τις σπουδες σου, επειδη αυτες οι σκεψεις σε αφαιρουν απο τη μελέτη, δεν μπορεις να συγκεντρωθεις, τους εχεις επιτρεψει να μολυνουν την πλεον δημιουργικη δραστηριοτητα της ζωης σου, τις σπουδες σου, δεν σε αφηνουν να αποδωσεις. Κι οτι χανεις σ αυτο το κομματι ζωης δεν επανερχεται, μετα θα μετανιωνεις αλλά θα ναι αργα.

Το ζητημα ειναι να κανεις την υπερβαση, εκει που όλο σου το ειναι σε αποτρεπει να μιλήσεις, εσυ απλα βρες λίγο κουραγιο να ανοιξεις το στομα και να πεις μια δυο προτασεις. Στη συνεχεια οι κουβεντες θα βγαινουν από μονες τους, θα εχεις ηδη μπει σε μια φυσιολογικη ροη συζητησης. Και δεν ξερεις ποτε που θα σε βγαζει αυτη η συζητηση. Ειναι περισσοτερο πιθανο να σε βγαλει εκει που εσυ επιθυμεις σε σχεση με το να μην μιλησεις καθολου. Κάθε επομενη φορα που θα κανεις την κινηση, όταν συναντας δλδ καποια, θα διαπιστωνεις ότι η κίνηση γίνεται όλο και πιο ευκολα. Απλα το ζητημα ειναι να βρεις το κουραγιο να μιλησεις εστω λίγο εκει που όλο σου το ειναι σε αποτρεπει, εκει που βιωνεις δλδ ενα εντονο αποτρεπτικο συναισθημα. Οταν το κανεις, θα διαπιστωνεις επισης τη θετικη σταση τους εναντι σου και μαλιστα εκει που ησουν βεβαιος οτι θα συνεβαινε το αντιθετο. Καπως ετσι ξεπερνιεται το πρόβλημα. Επίσης, θα φροντιζεις να παιρνας γρηγορα από τη σκεψη στην πραξη.

...θεωρώ πως απ τη στιγμή που είσαι ντροπαλός, θες να πέσεις στα βαθιά με την κατά μέτωπο επίθεση :Ρ
Μήπως να το πήγαινες λίγο πιο χαλαρά?
Πχ,μπορεί ναεντοπίσεις μια κοπέλα στη σχολή που να σου αρέσει πολύ και να ξεκινήσεις φλερτ από φεις σε χαλαρούς ρυθμούς, βολιδοσκοπώντας την κατάσταση και πράτωντας ανάλογα... :)

πολυ σπουδαιο ποστ ιωαννη!!!!
ελπιζω να καταλαβει τωρα που ειναι μικρος....

Πρωτα απ ολα ευχαριστω πολυ ιωαννη για το σχολιο σου! Εδειξες πραγματικο ενδιαφερον και το εκτιμω ειλικρινα! Επισης εχεις δικιο οτι εγραψα γιατι με βασανιζε το περιστατικο με τη κοπελα στο λεωφορειο..ημουν σε φαση "μιλα πες ενα γεια" αλλα οταν ελεγα ναι θα το πω και το επαιρνα αποφαση να το κανω ερχονταν απ το βαθος του μυαλου μου χιλια δυο πραγματα...τι θα της πω μετα,αν ηταν ιδεα μου πως με κοιταγε,αν με θεωρησει πεφτουλα κτλπ... ενω ξερω πως αν κανω μια κινηση ολα θα κυλησουν μετα και αυτο που ειναι να γινει θα γινει...καλο ή κακο δε νομιζω να με πειραξει τοσο, αρκει να πω μετα πως ναι βρηκα το θαρρος να το κανω και ειμαι καλα με τον εαυτο μου... απ την αλλη ειμαι τελειως αμαθος σ αυτα..οπως λεει και η θεοφανια καπως ετσι συντηρητικα ηταν η προσεγγιση μου στις κοπελες...στη τελευταια μου σχεση εκανα κινηση εγω αφου πρωτα εμαθα οτι αρεσα σ εκεινη τη κοπελα για καιρο!εκ του ασφαλους δηλαδη, αν και πριν μαθω οτι της αρεσω δε την εβλεπα ερωτικα! και με αλλες μου σχεσεις πανω κατω το ιδιο συνεβαινε... προσφατα γνωρισα μια κοπελα απ το φεισμπουκ, βγκαμε,μιλησαμε... κολλησα παρα πολυ μαζι της, της το ειπα αλλα δεν εγινε τιποτα τελικα γιατι με εβλεπε φιλικα... ισως κ αυτο το περιστατικο να με κραταει ακομα πισω...το βημα παραπανω ειναι που με δυσκολευει γιατι δεν εχω μαθει να το κανω...εστω σε καποιο μπαρ,να χουμε πιει λιγο παραπανω και να παμε να μιλησουμε σε καμια παρεα κοριτσιων...ουτε καν αυτο

Quote:

---

Originally Posted by solkots

Πρωτα απ ολα ευχαριστω πολυ ιωαννη για το σχολιο σου! Εδειξες πραγματικο ενδιαφερον και το εκτιμω ειλικρινα! Επισης εχεις δικιο οτι εγραψα γιατι με βασανιζε το περιστατικο με τη κοπελα στο λεωφορειο..ημουν σε φαση "μιλα πες ενα γεια" αλλα οταν ελεγα ναι θα το πω και το επαιρνα αποφαση να το κανω ερχονταν απ το βαθος του μυαλου μου χιλια δυο πραγματα...τι θα της πω μετα,αν ηταν ιδεα μου πως με κοιταγε,αν με θεωρησει πεφτουλα κτλπ... ενω ξερω πως αν κανω μια κινηση ολα θα κυλησουν μετα και αυτο που ειναι να γινει θα γινει...καλο ή κακο δε νομιζω να με πειραξει τοσο, αρκει να πω μετα πως ναι βρηκα το θαρρος να το κανω και ειμαι καλα με τον εαυτο μου... απ την αλλη ειμαι τελειως αμαθος σ αυτα..οπως λεει και η θεοφανια καπως ετσι συντηρητικα ηταν η προσεγγιση μου στις κοπελες...στη τελευταια μου σχεση εκανα κινηση εγω αφου πρωτα εμαθα οτι αρεσα σ εκεινη τη κοπελα για καιρο!εκ του ασφαλους δηλαδη, αν και πριν μαθω οτι της αρεσω δε την εβλεπα ερωτικα! και με αλλες μου σχεσεις πανω κατω το ιδιο συνεβαινε... προσφατα γνωρισα μια κοπελα απ το φεισμπουκ, βγκαμε,μιλησαμε... κολλησα παρα πολυ μαζι της, της το ειπα αλλα δεν εγινε τιποτα τελικα γιατι με εβλεπε φιλικα... ισως κ αυτο το περιστατικο να με κραταει ακομα πισω...το βημα παραπανω ειναι που με δυσκολευει γιατι δεν εχω μαθει να το κανω...εστω σε καποιο μπαρ,να χουμε πιει λιγο παραπανω και να παμε να μιλησουμε σε καμια παρεα κοριτσιων...ουτε καν αυτο

---

ωραια η αναλυση του Ιωαννη, σωστα τα λεει.
νομιζω ειναι και τα δυο που ανεφερες, σε εναν φαυλο κυκλο.
η ελλειψη αυτοπεποιθησης σου, θρεφει τον φοβο της απορριψης και ο φοβος της απορριψης σε κανει ακομα πιο ατολμο.
νομιζω πως με την τριβη θα καταφερεις να το ξεπερασεις. οταν δλδ δεις οτι κι αν σε απορριψει καποια, δεν θα συμβει τιποτε κοσμοιστορικο.
οσο πιο πολυ ενδιαφερον δειξει η αλλη, τοσο πιο ασφαλης θα ειναι η προσσεγγιση σου βεβαια, αλλα οπως ειπες κι εσυ, ο υπερβολικος φοβος για την απορριψη, σε οδηγει τελικα να σε διαλεγουν αντι να διαλεγεις τις κοπελες που σου αρεσουν.
η κοπελα στην οποια ανταποκριθηκες, δεν σου αρεσε καν πριν μαθεις οτι της αρεσεις.... συμβαινει σε πολλους που δεν τολμουν να διεκδικησουν αυτες που πραγματικα τους αρεσουν.
δεν γινεσαι "πεφτουλας" οταν εισαι ευγενικος και αξιοπρεπης. καμια δεν θα το σκεφτει αυτο, αντιθετως, ακομα και να μην σε βλεπει ερωτικα, θα κολακευτει.
εξαλλου, δεν θα εχεις σαν στοχο μια ερωτικη προσσεγγιση με μια αγνωστη, αλλα μια απλη ρποσσεγγιση και οπου βγει. σε πειραζει αν καποιες γνωριμιες καταληξουν σε απλες φιλιες? δεν νομιζω...
καπου εκει αναμεσα στις φιλιες και στον κυκλο γνωριμιων που θα εχεις σχηματισει απο φιλες, γνωστες, συμφοιτητριες κλπ, θα βρεθει και το ερωτικο ενδιαφερον που θα σου αρεσει πραγματικα και δεν θα το κανεις αναγκαστικα απο ελλειψη γνωριμιων...:rolleyes:

Φιλε μου σολκοτ παντα οταν ειναι να μιλησεις σε καποιον που δε τον ξερεις θα νιωθεις μια αμηχανια. Αυτο ισχυει γενικοτερα, οχι μονο στις γκομενικες γνωριμιες. Εσενα αμα σε προσεγγισει καποιος στο δρομο δεν αισθανεσαι αμεσως ενα στρες? αλλα και μεσα στις παρεες αμα εισαι ντροπαλος και οχι πολυ κοινωνικος-αλλωστε δεν ειπε κανεις οτι πρεπει να ειμαστε ολοι σουπερ κοινωνικοι-ειναι λογικο να δυσκολευεσαι. Δε θα γινεις ποτε ο πολυ κοινωνικος οπως κατι αλλοι τυποι που βλεπεις, αλλα καποια μικρη βελτιωση μπορεις να κανεις σιγα σιγα. Δεν ειναι απλο βεβαια, αλλα εισαι και μικρος οποτε εχεις ακομα περιθωρια. Εγω θα σου προτεινα να ξεκινησεις να μιλας διαδικτυακα με καποια μεσα απο δω ή απο αλλες σελιδες. Ετσι χαλαρα στην αρχη, διοτι διαδικτυακα δεν νιωθεις το στρες που εχεις στην εξω ζωη που μιλας κατα προσωπο με καποιον. Πρεπει να χεις 50 δημοσιευσεις βεβαια για να μιλησεις με μηνυματα. Εγω ετσι τα φτιαξα με ενα μελος απο δω, καπως πιασαμε την κουβεντα για ασχετο θεμα και σιγα σιγα στα μηνυματα γνωριστηκαμε πιο πολυ, μετα βγηκαμε κλπ. Δηλαδη εφοσον εισαι πιο εσωστρεφης, τοτε ξεκινας με πιο μικρα βηματα. Τι να κανουμε, αλλοι το χουνε απο γεννησιμιου τους περισσοτερο, οπως αλλος ειναι ταλεντο στα μαθηματικα, αλλος οπως ο μασιστας ειναι 2,10 και μπρατσαρας, ο τζορνταν παιζει το καλυτερο μπασκετ του κοσμου κλπ. Αυτο δε σημαινει ομως οτι επειδη δε γεννηθηκες τζορνταν δε θα παιζεις μπασκετ.

Με αγχωνει ομως το γεγονος οτι ειμαι μονος μου τοσο καιρο... δηλαδη το να μιλησω σε καποια σε λιγο θα το βλεπω ως πραξη απελπισιας σε μια προσπαθεια να βγω απ τη μιζερια μου και απ την υπεραναλυση που κανω.. ειναι σωστο αυτο? ενα ξεσπασμα? που στη τελικη αν αποτυχει μπορει να πω "οκ κατσε στα αυγα σου παλι"! Νιωθω οτι το προβλημα μου ειναι στο οτι το βλεπω τοσο σοβαρα αυτο....ενω ειναι φυσικο κ επομενο...αντρας ειμαι,μου αρεσει μια κοπελα, τι πο φυσιολογικο? ετσι το σκεφτομαι...στη πραξη κολλαω

Αυτό που σε αγχώνει φίλε δεν το έχεις βρει μου φαίνεται ! Κατά τη γνώμη μου είναι οι συμβάσεις που έχεις κάνει.
1.Ό,τι κάνουν οι άλλοι στο χρόνο που το κάνουν οι άλλοι πρέπει να το κάνω κι εγώ.Αλλιώς είμαι αποτυχημένος.Έχουν γκόμενες οι άλλοι πρέπει να έχω κι εγώ.
2.Πρέπει να φλερτάρω με όποια δω αλλιώς είμαι αποτυχημένος.Αυτή είναι κοινωνική σύμβαση που πάντα κυνηγά τον άνδρα.Όσο πιο γρήγορα απαλλαγείς από αυτές τις μπούρδες τόσο πιο γρήγορα θα βρεις τον εαυτό σου.
Αυτό είναι το πρόβλημα σου.
Κάνε αυτό που θες στο χρόνο που θες και όχι αυτό που θέλουν οι άλλοι στο χρόνο που θέλουν οι άλλοι και στο ρόλο που θέλουν οι άλλοι.Το πιάσες ?
Σκέψου αυτά που σου έγραψα να δεις ότι εκεί η πηγή του κακού.

ξερω οτι εχεις δικιο σ αυτα που λες...εισαι αντρας και ξερεις πως ακομα κ μεσα στο κεφαλι μας ανταγωνιζομαστε ο ενας τον αλλο οσων αφορα επιτυχιες σε γυναικες κτλπ... αυτα ειναι χαζομαρες και παροτι υπηρξαν φορες που σκεφτηκα "αφου εχουν οι φιλοι μου κοπελα ΠΡΕΠΕΙ να βρω κ εγω" δε το πιστευω ειλικρινα...δε θα εκανα κατι με την οποιαδηποτε... δε ψαχνω για κατι τετοιο! πιο πολυ σκεφτομαι εμενα,οτι δηλαδη μου λειπει η ερωτικη επαφη ενα χρονο τωρα, μου λειπουν πιο εντονα συναισθηματα, μια σχεση γενικοτερα...καπου εκει ομως βλεπω οτι φοβαμαι και κολλαω... δε θα πω ψεμματα οτι δε με αγχωσε ποτε η συγκριση με τους γυρω μου...αλλα δεν ειναι ο βασικος λογος που εγραψα το συγκεκριμενο θεμα... οταν τα βαζω με τον εαυτο μου λεγωντας "τι βλακεια εκανα που δε μιλησα στη ταδε" δε το κανω γιατι σκεφτομαι πως παλι στη παρεα θα ειμαι αυτος που δεν εχει κοπελα αλλα θα σκεφτομαι οτι παλι θα μου λειπουν πραγματα,συναισθηματα...

Quote:

---

Originally Posted by solkots

Με αγχωνει ομως το γεγονος οτι ειμαι μονος μου τοσο καιρο... δηλαδη το να μιλησω σε καποια σε λιγο θα το βλεπω ως πραξη απελπισιας σε μια προσπαθεια να βγω απ τη μιζερια μου και απ την υπεραναλυση που κανω.. ειναι σωστο αυτο? ενα ξεσπασμα? που στη τελικη αν αποτυχει μπορει να πω "οκ κατσε στα αυγα σου παλι"! Νιωθω οτι το προβλημα μου ειναι στο οτι το βλεπω τοσο σοβαρα αυτο....ενω ειναι φυσικο κ επομενο...αντρας ειμαι,μου αρεσει μια κοπελα, τι πο φυσιολογικο? ετσι το σκεφτομαι...στη πραξη κολλαω

---

προσανατολισου στην κοινωνικοποιηση και οχι στην ευρεση συντροφου.
να επιχειρεις να πλησιαζεις ΠΟΛΛΕΣ κοπελες, αλλα και αγορια. οχι μονο οσες θα σου αρεσαν για σχεση. διευρυνε τον κυκλο σου. κανε νεες φιλιες, νεες παρεες. οι γνωριμιες δεν ειναι μονο για ερωτικες σχεσεις.
ετσι, ουτε "πεφτουλας" θα νοιωθεις, και θα ξεπερασεις αυτον τον δισταγμο του να ξεκινησεις μια κουβεντα με καποια και οταν με καποια υπαρξει αμοιβαιο ενδιαφερον, θα προχωρησει πολυ φυσικα και παρακατω.

Συμφωνώ. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι να συνηθίσεις την επαφή με πολλές γυναίκες σα φίλες. Μετά όλα τα άλλα θα έρθουν πολύ πιο ομαλά. Μη κυνηγάς να κάνεις κάτι ερωτικό εδώ και τώρα. Μπορεί να μην έρθει και αν έρθει μπορεί να μη το χαρείς επειδή το κάνεις καταναγκαστικά

Θα ΄θελα πολύ να δω αν θα υπάρξει συνέχεια σε αυτό το θέμα καθώς περνάω κι εγώ κάτι παρόμοιο και παίρνω ιδέες, με τη διαφορά πως ενώ καταφέρνω να μιλάω, καταφέρνω να μπαίνω στη ζωή τους ως φίλος και τίποτα παραπάνω.

Quote:

---

Originally Posted by solkots

ξερω οτι εχεις δικιο σ αυτα που λες...εισαι αντρας και ξερεις πως ακομα κ μεσα στο κεφαλι μας ανταγωνιζομαστε ο ενας τον αλλο οσων αφορα επιτυχιες σε γυναικες κτλπ... αυτα ειναι χαζομαρες και παροτι υπηρξαν φορες που σκεφτηκα "αφου εχουν οι φιλοι μου κοπελα ΠΡΕΠΕΙ να βρω κ εγω" δε το πιστευω ειλικρινα...δε θα εκανα κατι με την οποιαδηποτε... δε ψαχνω για κατι τετοιο! πιο πολυ σκεφτομαι εμενα,οτι δηλαδη μου λειπει η ερωτικη επαφη ενα χρονο τωρα, μου λειπουν πιο εντονα συναισθηματα, μια σχεση γενικοτερα...καπου εκει ομως βλεπω οτι φοβαμαι και κολλαω... δε θα πω ψεμματα οτι δε με αγχωσε ποτε η συγκριση με τους γυρω μου...αλλα δεν ειναι ο βασικος λογος που εγραψα το συγκεκριμενο θεμα... οταν τα βαζω με τον εαυτο μου λεγωντας "τι βλακεια εκανα που δε μιλησα στη ταδε" δε το κανω γιατι σκεφτομαι πως παλι στη παρεα θα ειμαι αυτος που δεν εχει κοπελα αλλα θα σκεφτομαι οτι παλι θα μου λειπουν πραγματα,συναισθηματα...

---

Κολλάς (αλλιως κολώνεις) μ αυτες που πραγματικά σ' αρεσουν. Εκει σε πιανει μια αμηχανία στο να μιλήσεις ή στο τι θα πεις καθως κι ενας φοβος απόρριψης. Δεν συμφωνω με αλλο μελος που σου λεει μην το κυνηγας. Αυτοι που βρηκαν σε καποιο βαθμο το κυνήγησαν. Μπορει να τους ευνόησαν συγκυρίες, ο χαρακτήρας τους κλπ. Εσυ όπως εμμέσως πλην σαφως παραδέχεσαι δεν το κυνήγησες. Αν το ψάξιμο σου όμως το κανεις με άγχος και πίεση η αλλη θα το καταλάβει κι αυτο θα την απομακρύνει. Επειδη δεν το κυνηγας, οι σχεσεις που κανεις ειναι με κοπελες που κατα βαθος δεν γουσταρεις, όπως αυτην που λες πως σε ήθελε ενω εσυ δεν την εβλεπες ερωτικά. Ερχεται απ εκει που δεν το περιμένεις κυνηγόντας, όχι απλα αναμένοντας.

Quote:

---

Originally Posted by Giwrgos123

Θα ΄θελα πολύ να δω αν θα υπάρξει συνέχεια σε αυτό το θέμα καθώς περνάω κι εγώ κάτι παρόμοιο και παίρνω ιδέες, με τη διαφορά πως ενώ καταφέρνω να μιλάω, καταφέρνω να μπαίνω στη ζωή τους ως φίλος και τίποτα παραπάνω.

---

Δλδ στην αρχή τους δίνεις να καταλάβουν ότι σε ενδιαφέρουν ερωτικά ενώ στη συνέχεια η προσέγγιση σου μετατρεπεται σε φιλική πχ απλα κουβεντες περι ανεμων και υδατων κι ανουσιες εξοδοι?

Quote:

---

Originally Posted by solkots

Καλησπερα!Το προβλημα μου αφορα τη δικη μου ψυχολογια προσωπικα απεναντι στις κοπελες... ειμαι 20 χρονων, σε μια ηλικια που ολοι γυρω μου εχουν σχεση, πολλοι φιλοι μαλιστα λογω και της ηλικιας αλλαζουν τη μια κοπελα μετα την αλλη κτλπ! εγω ομως ειμαι πανω απο ενα χρονο μονος μου... αισθανομαι οτι με πιεζει ο χρονος και οτι τα φοιτητικα χρονια περνανε και στη τελικη δε θα χω ζησει ποτε καποιον μεγαλο ισως ερωτα! δε αναφερομαι σε πραγματα που βλεπουμε σε ταινιες αλλα σε μια αμοιβαια ελξη, σε χαρουμενες στιγμες, σε πραγματα που τελικα θα εχω να θυμαμαι απο μια κοπελα! δεν ειμαι ο τυπος που κανει σχεσεις του ενος μηνα, ποτε δε το εκανα! οταν ημουν σε σχεση ημουν αποκλειστικα εκει! απο την αλλη ειμαι και πολυ ντροπαλος..δε θα με ελεγα ασχημο ουτε τοσο μαζεμενο γενικα...στη παρεα συνηθως ειμαι το ατομο που θα κανει τη περισσοτερη πλακα,θα πειραξει τους αλλους κτλπ! με τις κοπελες ομως δε ξερω τι μου συμβαινει... τρομαζω λες και ειναι κανενας αθλος ολο αυτο... πριν μερικες μερες ενιωσα οτι υπηρχε μια αμοιβαια ελξη με κοπελα στο λεωφορειο...κοιτιομασταν ολη την ωρα,ηρθε διπλα μου,κατεβηκαμε στν ιδια σταση κ ενω προχωραγε μπροστα μου κοιταγε συνεχως πισω να δει αν ακολουθουσα... καταληξη? εφτασα σπιτι χωρις να της μιλησω ενω εβριζα τον εαυτο μου απο μεσα μου γιατι δε βρηκα το θαρρος... τι φοβαμαι? γιατι?? δε μου βγαινει να παω να μιλησω σε καποια,αισθανομαι οτι θα μου κοπουν τα ποδια...δε ξερω τι να κανω πια κουραστηκα να νιωθω οτι αποκλειστικα εγω ευθυνομαι για το οτι ειμαι μονος μου τη συγκεκριμενη περιοδο! εγω φταιω γιατι δε πηρα ποτε το θαρρος να κανω καποια κινηση...αλλα και που το σκεφτομαι αυτο παλι φοβαμαι να κανω κινηση,παλι θα κολλησω,παλι θα τα περιμενω ολα απ τους αλλους...δε ξερω πως να το διορθωσω..εσεις τι προτινετε? προσπαθω να το δω σαν κατι απλο και φυσιολογικο το να παω να μιλησω σ μια κοπελα π μου αρεσει και αν με απορριψει οκ ολα παιζουν...αλλα δε καταφερνω να το δω ετσι στο τελος! φοβαμαι, και δε ξερω αν ειναι η απορριψη αυτο που φοβαμαι ή οτι εχω χαμηλη αυτοπεποιθηση! νομιζω οτι ειναι το δευτερο γιατι συχνα πιανω τον εαυτο μου να σκεφτεται "τι εχω εγω για να αρεσω σ εκεινη?"! τι ειναι αυτο π τελικα φταιει?

---

Το ανέκδοτο του γρύλου μεγάλε το ξέρεις; Αν τι θα πω μετα και τα σχετικα....

Και επειδή μάλλον θεωρείς πως δεν έχεις τίποτα για να δώσεις σε μια κοπέλα τότε φρόντισε να αποκτήσεις αν θες να μπλέξεις με κοπέλα.... Οι γυναίκες γουστάρουν σαν τρέλες το έξυπνο χιούμορ, θέλουν να έχουν δίπλα τους έναν άνθρωπο καλλιεργημένο με χιούμορ που θα τις κάνει να νιώθουν καλά και να γελάνε. Αν δεν τα έχεις αυτά δεν πας πουθενά. Πως θα τα αποκτήσεις; Διαβάζοντας. Πρέπει να ξεκινήσεις να διαβάζεις βιβλία να αναπτύξεις το πνεύμα σου ώστε να διευρυνθούν οι ορίζοντες σου και πίστεψε με αφενός θα πλησιάζεις με άλλο αέρα τις γυναίκες αφετέρουν θα τους προκαλείς ενδιαφέρον. Αυτός που έχει χιούμορ γίνεται το επίκεντρο σε μια παρέα, ακόμα και σε παρέα να μην είναι έχει αναπτύξει μια διαφορετική ψυχολογία η οποία του βγάζει μια θετική ενέργεια. Είναι άλλο να δεις μια χαμογελαστή κοπέλα και είναι άλλο να δεις μια ξυνισμένη κοπέλα. Επίσης να ξέρεις πως ο φόβος σου αυτός αντικατοπτρίζεται χωρίς να το ξέρεις. Δηλαδή χωρίς να το θέλεις τον βγάζεις προς τα έξω....

Οι κοπέλες θέλουν κάποιον για να περνάνε καλά, δεν θέλουν ούτε μουντρούχες, ούτε ξυνισμένους, ούτε φοβισμένους. Άκουσε με ακόμα και αν δεν θέλει κάποια κοπέλα σχέση ή πχ έχει γκόμενο απλά έτυχε να βγει με τις φίλες της δεν θα σε αφήσουν να φύγεις αν τις κάνεις να νιώθουν καλά και ευχάριστα με τη παρουσία σου.

Τα έχεις αυτά; Αν δεν τα έχεις που πας; Τι είναι η γυναίκα ένα κομμάτι κρέας πάμε να σε μαμήσω; Αυτά που λένε για τις γύναικες ότι τάχα οι γυναίκες θέλουν λεφτά και όλα αυτά είναι παπαριές. Υπάρχουν και τέτοιες αλλά δεν είναι έτσι η πλειοψηφία των γυναικών. Αν εσύ δεν είσαι καλά και δεν τα έχεις καλά με τον εαυτό σου τι να σε κάνει η γυναίκα μετά; Τι να σε πιάσει πόρτα για χειμώνα; Να συμπάσχει στο πόνο σου ή να βαριέται διπλά; Δεν χρειάζεται βαριέται και μόνη της....

Ανέπτυξε τους πνευματικούς σου ορίζοντες αυτό είναι το κλειδί της επιτυχίας. Καλλιέργησε τον εαυτό σου ανέπτυξε θετική σκέψη (αυτό επιτυγχάνεται με το διάβασμα και όλα θα πάνε καλά στο εγγυούμαι αυτό). Θα γνωρίζεις γυναίκες κάθε ημέρα για πλάκα...

Στην παρέα σας δεν υπάρχουν γυναίκες, μόνο άντρες είστε; Γιατί αν υπάρχουν,
και εφόσον λες ότι εκεί κάνεις πλάκα και λειτουργείς με άλλον αέρα, μπορείς να εκμεταλλευτείς
το ότι είστε παρέα και αν αποκτήσετε μεγαλύτερη οικειότητα να εξελιχθεί σε κάτι διαφορετικό.
Ποτέ δεν ξέρεις.
Θα μπλόκαρες νομίζεις σε ανάλογη περίσταση, σε παρέα και χαβαλεδιάρικο κλίμα;

Πρωτα απ ολα New_Beginning βρηκα λιγο επιθετικο το τονο σου, δεν ξερω αν ηθελες να το θεσεις ετσι. Αν με ρωταγες να σου πω καποια προσοντα μου αντικειμενικα θα σου ελεγα οτι ειμαι εξυπνος και οτι εχω πολυ χιουμορ. Για αυτα τα δυο πραγματα εχω αρκετη αυτοπεποιθηση πανω μου, τα αλλα αστα...Ανεφερα και σε προηγουμενο μηνυμα οτι παντα μεσα στη παρεα θα ειμαι αυτος που θα κανει τις πλακες,θα κανει τους αλλους να γελασουν. Και επισης ουδεποτε ειπα οτι βλεπω τις γυναικες σαν ενα κομματι κρεας απλα για να κανουμε τη δουλεια μας και μετα τελος. Δεν ειμαι ουτε καν ετσι και οταν ειμαι σε σχεση δε μου περναει καν απ το μυαλο ουτε να κερατωσω ουτε τιποτα. Σεβομαι τη κοπελα που μου αρεσει και ουσιαστικα θελω να ειμαι μαζι της. Το προβλημα μου ειναι οτι περα απ τα δυο "προσοντα" που ανεφερα κατα τα αλλα δεν εχω και πολυ αυτοπεποιθηση σε αλλους τομεις,για παραδειγμα εμφανισιακα,παροτι θεωρω ειμαι φυσιολογικος και οχι ασχημος, ή οτι δεν εχω το τσαμπουκα να κανω τη κινηση..και επειδη ξερω οτι οι κοπελες το καταλαβαινουν οταν καποιος ειναι φοβισμενος εστω και λιγο, κανω πισω! αυτο ειναι το προβλημα μου νομιζω, το οτι δεν εχω το τσαμπουκα. Προτινεις και εσυ μια λυση και σε ευχαριστω παρολα αυτα,ελπιζω να καταλαβες τι θελω να πω. Οσες κοπελες εχω γνωρισει οταν αρχιζουμε και κανουμε λιγο παρεα με το να εχω χιουμορ κτλπ με συμπαθουν ολες παρα πολυ αλλα για να απαντησω και στο τελευταιο μηνυμα, ετυχε να μη μου αρεσουν ή να τις βλεπω πολυ φιλικα.Το θεμα μου ειναι πως θα φτασω μεχρι το σημειο να αναπτυξω μια σχετικη οικιοτητα με καποια ωστε να πω και τη βλακεια μου να γελασουμε,να νιωσω πιο ανετα...

Δεν ειμαι επιθετικος απλα σου ειπα αυτο που πιστευω.

Κάνεις τους άλλους να γελάνε κλπ. πρόσφατα ένας φίλος έκανε μια συζήτηση με μια κοπέλα που τον ενδιαφέρει, το παλικάρι είναι το κέντρο της παρέα, αυτός που κάνει όλη τη πλάκα κλπ, όπως λες κι εσύ, στη συζήτηση που είχε, η κοπέλα του είπε πως, ποτέ δε θα μπορούσε να κάνει κάτι παραπάνω μαζί του επειδή νομίζει πως θα τα έπερνε όλα στ πλάκα και δε θα μπορούσε να κάνει τίποτα σοβαρό, οπότε να είσαι ''έξυπνα πλακατζής'' και με μέτρο :P

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Δλδ στην αρχή τους δίνεις να καταλάβουν ότι σε ενδιαφέρουν ερωτικά ενώ στη συνέχεια η προσέγγιση σου μετατρεπεται σε φιλική πχ απλα κουβεντες περι ανεμων και υδατων κι ανουσιες εξοδοι?

---

Εαν με ενδιαφέρει η σιγκεκριμένη κοπέλα, δε θα προσεγγίσω φιλικά..απλώς δε μπρούμε να αρέσουμε σε όλους, ούτε να τους πιέσουμε να τους αρέσουμε..σε εμένα τυχαίνει συχνά βέβαια αλλά νταξ...

Φιλε μου σε καταλαβαίνω!!!! Είμαι κι εγω στην ίδια θέση με έσενα (μη σου πω και χειροτερη). Είμαι 28 χρονων και δεν εχω κάνει τιποτα!!!!!! ουτε καν εχω φιλήσει κορίτσι ακόμα (μόνο στο μάγουλο μια συμαθητρια μου που είχε γενέθλια πριν από 7 χρόνια).
Δεν εχω σταλιά αυτοπεποιθησης και ότι και να κάνω δεν αλλάζει τιποτα. Οι γυναικες με απεχθάνονται.... σαν τον διαολο το λιβανι. Βλέπω ενα κοριτσι και μετα από τεράστια εσωτερικη μάχη της ανοιγω μια κουβέντα. Το αποτέλεσμα; Μου απαντάει μονολεκτικά και τέλος. Ανοίγω ακόμα με δυσκολια μια συζητηση... τιποτα!!!! Λέω στο εαυτό μου "ελα μωρέ... μπορει να μην έχει όρεξη για κουβέντα.... Μπορει να της έχει τυχει κάτι δυσαρεστο και να μην θέλει συζητησεις", και τότε κάθεται απεναντι μας ένας νεαρός και μόνη της ξεκινάει να μιλάει μαζί του...
Όλοι μου λενε πως πρέπει να πιστέψω στον εαυτό μου και άλλα τέτοια, όμως δεν καταλαβαίνουν πως αυτό δεν είναι εύκολο. Ακόμα και να καταφέρω να πιστέψω λίγο με το που θα βγω έξω θα χαθεί με το που θα φάω χυλόπιτα. Εχω φτάσει στα όρια απελπισίας.... προσπαθω να μην το σκέφτομαι γιατι αν μου περάσει από το μυαλό μου έρχεται να τρελαθω!!!!!
Ελπίζω εσύ τουλάχιστον να καταφέρεις να βγείς από αυτην την μαύρη τρύπα!!!!!!!!!!

ωραιο ξεθαμα 1,5 χρονο μετα;)

Quote:

---

Originally Posted by ironman

ωραιο ξεθαμα 1,5 χρονο μετα;)

---

Ξέρεις τι λένε!!!! Κάλιο αργά παρά ποτέ!!!!!!:)