ψυχικη νοσος - σκεψεις

Η αλλαγη του τροπου επεξεργασιας των εξωτερικων ερεθισματων που δεχεται ο εγκεφαλος , που εξ αρχης τα επεξεργαζεται ως κατι μη σημαντικο , αρα κ απορριπτεο , πλεον τα επεξεργαζεται κ τα καταγραφει ως κατι αρνητικο .
Αυτη η καταγραφη των ερεθισματων , εχει ως αποτελεσμα να στελνονται στο σωμα σηματα προσπαθωντας να ισορροπησει ( μην ξεχναμε οτι ο οργανισμος ειναι ενα θαυμαστα αυτοπροστατευομενο συστημα ) . Τα σηματα αυτα , απογοητευση , ταχυκαρδια , αγχος , καταθλιψη κ.α. , αναλογως της εντασης-συχνοτητος , κατηγοριοποιουνται ως ' ψυχικες διαταραχες ' .
Η διαπραγματευση του ' ψυχικα διαταραγμενου ' με τον εαυτο του , οταν αποτυχει , εχει ως αποτελεσμα την ' ψυχικη νοσο ' .
Ο ανθρωπος εχει μαθει να επεξεργαζεται μονο τα θετικα μνμτα , κ οχι τα αρνητικα , κατι το οποιο ειναι λαθος . Κατα την επεξεργασια τετοιων μνμτων , , θα πρεπει να ειμαστε αποστασιοποιημενοι απο αυτα , ωστε να αποφυγουμε να εμπλακουμε σε ενα κυκεωνα πολλων εμπλεκομενων μεταβλητων στην διαδικασια αυτη .
Η ουσια λοιπον του προβληματος ειναι η λαθος διαχειρηση στο να ερμηνευουμε αμεροληπτως τα γεγονοτα που μας συμβαινων η που μας εχουν συμβει .
Η εκδοχη ' γιατι συμβαινει σε μενα αυτο ' μονο να υπονομευσει μπορει την συναλλαγη με τον εαυτο μας .
Η μη αποδοχη του εαυτου μας , ετσι οπως ειναι , η επιθυμια να ειμαστε κατι αλλο , μονο σε αδιεξοδο οδηγει .
Αρα , η αποδοχη του εαυτου μας , η πληρης , χωρις περιστροφες κ δικαιολογιες , ειναι το ημισυ της εξοδου απο τον κυκεωνα στον οποιον εχουμε εμπλακει .
Ο χημικος πολεμος ( φαρμακα ) που εξαπολυουμε εναντια στον εαυτο μας , σταματαει τις ερωτησεις που πρεπει να θεσουμε σε μας , μας κανει απαθεις ( μαρτυρια του γιατρου μ ) , και δεν παιρνουμε τις απαντησεις που χρειαζομαστε .
Εξυπακουεται οτι ειμαι εναντιον των φαρμακων ( κανω καμμια ζαβολια που κ που . στο μπας και ) , διοτι δεν ειναι παρα μια αναβολη να αντιμετωπισουμε το προβλημα χωρις φιλτρα , και μειωνουμε τις αντιδρασεις του οργανισμου .
Εχω διαβασει πολλακις την φραση ' να ξαναγινω ο παλιος καλος μου εαυτος ' . Πιστευω οτι ακομη και τοτε που ειμασταν ' καλα ' , κατι υποβοσκε , τπτ δεν ερχεται ουρανοκατεβατο , αλλα η ενταση των εσωτερικων συγκρουσεων , ητο μικρη , η το εδαφος δεν ητο αρκετα προσφορο ωστε να εκδηλωθει-ριζωσει , η λεγομενη ' ψυχικη νοσος ' , η οποια δεν ειναι τπτ αλλο απο λανθασμενη συναλλαγη με τον εαυτο μας , και ο οργανισμος , οπως προειπα ειναι ενα εξοχως αυτοπροστατευομενο συστημα , και αντιδρα υγιως , οπως ειναι προγραμματισμενος ναντιδρασει , δλδ παταει το alarm κουμπι , για να μας προειδοποιησει οτι κατι δεν κανουμε σωστα , προτρεποντας μας να επιδιορθωσουμε το προβλημα , και οχι να το μπαλωσουμε .

Κατα τη γνωμη μου ο ανθρωπινος οργανισμος ειναι μια μηχανη (χρησιμοποιω αυτο τον ορο για να δωσω εμφαση) που δυναται να δυσλειτουργησει για χιλιαδες-χιλιαδων αιτιες. Οσο πιο πολυπλοκη ειναι μια μηχανη τοσο και περισσοτεροι οι λογοι που μπορει κατι να πηγαινει στραβα. Το βλεπουμε παντου γυρω μας, ακομα και στα δημιουργηματα μας , τα οποια ειναι πολυ πιο απλα απο μας.

Υπαρχουν μερικα κλισε που νομιζουμε οτι δινουν απαντηση σε ολα , αλλα αυτα ειναι μονο υπεραπλουστευσεις.

Οποτε για να ολοκληρωσω λιγο το σκεπτικο μου , οταν ολα καποια στιγμη αρχιζουν να βαινουν καλως ( και το ευχομαι για ολους) , πολλες φορες νομιζεις οτι βρηκες την αιτια των προβληματων και την αντιμετωπισες. Αυτο μαλλον ειναι δυσκολο να το πετυχες , το πιο

πιθανο ειναι να αλλαξαν χιλια-μυρια πραγματα και χιλιες δυο δικλειδες ασφαλειας , να επαναπροσαρμοστηκες κλπ. κλπ. και να εχεις ενα πιο επιθυμητο αποτελεσμα εντελει. Γνωμη μου παντα.

Συμφωνώ ότι πρέπει να επεξεργαζόμαστε και τα αρνητικά ερεθίσματα και κυρίως πως πρέπει να αποδεχτούμε τον εαυτό μας. Αλλά αυτό δε κάνει τα φάρμακα κακά. Υπάρχει ένα σημείο όπου σταματάς να μπορείς να σκέφτεσαι φυσιολογικά, δε μπορείς να φας, χάνεις τον ύπνο σου. Τότε μόνο το φάρμακο σε σώζει. Αν βέβαια έκανες αυτό που πρέπει στην ώρα του δε θαφτανες σε τέτοιο σημείο. όπως καταλαβαίνεις, εγώ δε τόκανα και χρειάστηκε το χαπάκι για να μπορέσω να κοιμηθώ τουλάχιστον.

Τι ειν' η γαληνη ?
Τι ειν' η γαληνη ?
Αν συγχωρεσεις τον εαυτο σου
λενε πως βλεπεις την απαντηση γραμμενη στη σεληνη

Macgyver σε παω !!

KW , συμφωνω οτι εμεις οι ανθρωποι ειμαστε περιπλοκα οντα , κ δεν προσπαθω να παρω την θεση του ψυχολογου-ψυχιατρου . Γνωριζω πολυ καλα οτι δεν μπορω να υπεραπλουστευσω την ανθρωπινη φυση . Ειμαι ανθρωπος , κ αυτο αρκει . Δεν πιστευω οτι οι θεωριες ψυχολογιας ειναι οι μονες που μπορουν να πραγματευτουν το ζητημα των ψυχικων νοσηματων . Απλως το αναμοχλευουν , ανικανες να φτασουν στην ουσια . Και θα συμφωνησω επισης , οτι εκει που πιστεψες οτι εισαι κοντα στη λυση , αιφνης ανακαλυπτεις οτι δεν εισαι καν στην αρχη .

Φιλε gnick , αυτα που εγραψα , ευχομαι να βαλουν σε σκεψεις τους ' ψυχικα ασθενεις ' , οτι η γαληνη ειναι μπροστα μας , μια δυσκολη ανηφορια , αλλα οταν υπερπηδησουμε ολα τα εμποδια κ κατακτησουμε την κορυφη , μας περιμενει η ευκολη κατηφορια κ η φανταστικη σε ομορφια πεδιαδα , οπου θα πραγματοποιησουμε το ονειρο μας , να νιωσουμε ευτυχεις , λυτρωμενοι απ οτι μας εγκλωβιζει , και προπαντος ε λ ε υ θ ε ρ ο ι .

ΥΓ διαβασα το ποστ σου ' μηδεν ' , καταλαβαινω τι λες , διοτι κ εγω σε παρομοια φαση ειμαι , μαλλον μερικα ' κλικ ' παραπανω , με σκληρη προσωπικη νοητικη προσπαθεια . Ευχομαι ολοψυχα να βρεις ταχιστα τον δρομο σου , κανεις δεν μπορει να σου τον υποδειξει . Αγγελος .

Quote:

---

Originally Posted by Eagle guy

Συμφωνώ ότι πρέπει να επεξεργαζόμαστε και τα αρνητικά ερεθίσματα και κυρίως πως πρέπει να αποδεχτούμε τον εαυτό μας. Αλλά αυτό δε κάνει τα φάρμακα κακά. Υπάρχει ένα σημείο όπου σταματάς να μπορείς να σκέφτεσαι φυσιολογικά, δε μπορείς να φας, χάνεις τον ύπνο σου. Τότε μόνο το φάρμακο σε σώζει. Αν βέβαια έκανες αυτό που πρέπει στην ώρα του δε θαφτανες σε τέτοιο σημείο. όπως καταλαβαίνεις, εγώ δε τόκανα και χρειάστηκε το χαπάκι για να μπορέσω να κοιμηθώ τουλάχιστον.

---

Eagle guy , σου οφειλω μια απαντηση . Δεν αποτρεπω κανεναν απο το να παρει τα φαρμακα που τουχει συστησει ο γιατρος του . Κ εγω οταν ειμαι σε υπερενταση , θα παρω κανα xanax . Απλως δεν πιστευω οτι η συστηματικη ληψη φαρμακων θα σου λυσει το προβλημα , αλλα μπορει να κανω και λαθος .

Θα ηθελα να κανω μερικες παρατηρησεις. Απο ψυχικες νοσους δεν ξερω ( ο,τι διαβασα μονος μου ) , ουτε απο φαρμακα , δεν ξερω πως επιδρουν στον οργανισμο κλπ . Ξερω οτι εβλεπα την μανα μου να παιρνει , απο τοτε που θυμαμαι τον εαυτο μου , αλλα παντα κατεληγε στο ιδιο σημειο ( καταθλιψη ειχε ) .

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Ο ανθρωπος εχει μαθει να επεξεργαζεται μονο τα θετικα μνμτα , κ οχι τα αρνητικα , κατι το οποιο ειναι λαθος . Κατα την επεξεργασια τετοιων μνμτων , , θα πρεπει να ειμαστε αποστασιοποιημενοι απο αυτα , ωστε να αποφυγουμε να εμπλακουμε σε ενα κυκεωνα πολλων εμπλεκομενων μεταβλητων στην διαδικασια αυτη .

---

Θεωρω οτι ειναι πολυ δυσκολο να εισαι αποστασιοποιημενος . Στην αρχη τα καταφερνεις , νομιζεις οτι δουλευει , αλλα καπου καταρρεεις , δεν μπορεις να κυριαρχησεις του ιδιου σου του μυαλου με το δικο σου μυαλο .

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Η μη αποδοχη του εαυτου μας , ετσι οπως ειναι , η επιθυμια να ειμαστε κατι αλλο , μονο σε αδιεξοδο οδηγει .
Αρα , η αποδοχη του εαυτου μας , η πληρης , χωρις περιστροφες κ δικαιολογιες , ειναι το ημισυ της εξοδου απο τον κυκεωνα στον οποιον εχουμε εμπλακει ..

---

Ο ανθρωπος ποτε δεν αποδεχεται πληρως τον εαυτο του , οσο κι αν νομιζουν οτι το καταφερνουν καποιοι. Ειναι ενας συνδυασμος της αποδοχης του εαυτου του με την αποδοχη του απο τους υπολοιπους ανθρωπους που τον βοηθα να προχωρησει. Εξου και οι ομαδικες συνεδριες 'αρρωστων' ή οι κλινικες .

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Εχω διαβασει πολλακις την φραση ' να ξαναγινω ο παλιος καλος μου εαυτος ' . Πιστευω οτι ακομη και τοτε που ειμασταν ' καλα ' , κατι υποβοσκε , τπτ δεν ερχεται ουρανοκατεβατο , αλλα η ενταση των εσωτερικων συγκρουσεων , ητο μικρη , η το εδαφος δεν ητο αρκετα προσφορο ωστε να εκδηλωθει-ριζωσει , η λεγομενη ' ψυχικη νοσος ' , η οποια δεν ειναι τπτ αλλο απο λανθασμενη συναλλαγη με τον εαυτο μας , και ο οργανισμος , οπως προειπα ειναι ενα εξοχως αυτοπροστατευομενο συστημα , και αντιδρα υγιως , οπως ειναι προγραμματισμενος ναντιδρασει , δλδ παταει το alarm κουμπι , για να μας προειδοποιησει οτι κατι δεν κανουμε σωστα , προτρεποντας μας να επιδιορθωσουμε το προβλημα , και οχι να το μπαλωσουμε .

---

Παντα υπαρχει κατι αρνητικο μεσα μας . Το θεμα ειναι αν το αντιμετωπιζεις ικανοποιητικα ή οχι . Αλλος εξομολογειται στον πατερ, αλλος τα λεει σε ενα φιλο , αλλος σε ψυχολογο , αλλος τα αναλυει μονος . Αν στην ζωη του ανθρωπου υπαρχουν οι καταλληλες ισορροπιες ( συνδυασμος σπιτι, φιλοι, δουλεια, ενδιαφεροντα κλπ) εχει πιο πολλες πιθανοτητες να τα καταφερει .
Τα παραπανω ειναι προσωπικη σκεψη και οχι κατ αναγκη σωστα . Ακομα και η αναλυση που κανουμε τωρα ειναι η προσπαθεια να αντιληφθουμε τι συμβαινει, γιατι γινεται ο,τι γινεται, πως λειτουργει ο ανθρωπος, το μυαλο και ουσιαστικα , με αυτο τον τροπο , προσπαθουμε να αποδεχθουμε τον εαυτο μας .
Απο δικη μου εμπειρια θα πω οτι οποιος σκεφτεται πολυ στο τελος καιγεται το μυαλο του . Αμα δε βρεις σταθερα σημεια, γερα για να βασισεις καπου τη ζωη σου , ολα καταρρεουν σε καποια φαση και δεν εχεις καν διαθεση να σκεφτεις . Σταθερα σημεια ειναι οι ανθρωποι ( γονεις , αδερφια , φιλοι , συντροφος , παιδια ) . Οποιος δε βασισει τη ζωη του σε ανθρωπους ποτε δεν νιωθει 'ολοκληρωμενος' , ακομα και βραβειο νομπελ να παρει .

ΥΓ Σε ευχαριστω πραγματικα για την ευχη σου . Δεν ξερω σε ποια φαση εισαι , ουτε σε ποια ειμαι εγω , αλλα σου ευχομαι να βρεις τη γαληνη και την ηρεμια στη ψυχη και στο μυαλο σου .
Στο κατω-κατω ολα στο μυαλο ειναι , ειμαστε ενα τιποτα κι ειμαστε τα παντα .

Φιλε gnick , σορυ αλλα δεν ξερω ναπαντω παραγραφο-παραγραφο , θα σου απαντησω εφ ολης της υλης . Κατ αρχην πασχω κ ο ιδιος απο καταθλιψη , αρκετα χρονια , κ ουδεποτε εχω βοηθηθει απο φαρμακα , αν κ εχω δοκιμασει καμμια 10αρια . Δεν ισχυριζομαι οτι αυτα που γραφω ειναι ευκολα να εφαρμοστουν στην πραξη , ειδαλλως θαμουνα κ εγω τωρα καλα . Ειμαι κατατι καλυτερα ομως , απο τοτε που παραδεχτηκα οτι η κτθλψη δεν ειναι κατι που ερχεται απο το πουθενα , αλλα εχω συμβαλλει κ εγω ο ιδιος στην εκδηλωση της , κ πλεον αρχισα να ' δουλευω ' προς αυτην την κατευθυνση .Ισως να με βοηθουσε η ψυχοθεραπεια , αλλα για προσωπικους λογους , ποτε δεν εχω κανει . Σωστα λες οτι ο ανθρωπος ποτε δεν αποδεχεται πληρως τον εαυτο του , αλλα οσο περισσοτερο τοσο καλυτερα .
Στην 3 παραγ. συμφωνω οτι κανενας ανθρωπος δεν εχει τις καταλληλες ισορροπιες μεσα του , μονο περιοδους που αισθανεται ισορροπημενος . Οσο για το ' οποιος σκεφτεται πολυ καιγεται το μυαλο του ' δεν εννοω να σκεφτεσαι εμμονιακα , αλλα χαλαρα , φιλοσοφωντας την ζωη κ δεχομενος οτι σου φερει αυτη , χωρις να ανυπομονεις να συνελθεις . Δεν ξερω αν ειναι σωστο να βασιζεις τη ζωη σου σε ανθρωπους , οι ανθρωποι ειναι ασταθεις , χωρις αυτο να σημαινει οτι δεν συμφωνω οτι μια ζωη χωρις φιλους , ειναι μια ελλειπης ζωη . Προτιμω να βασιζομαι στον εαυτο μου , στην προσωπικη μου προσπαθεια . Ισως αν ειχα οικογενεια , να ημουν καλυτερα . Ο καθεις εξαρταται απο κατι , αλλος απ την οικογενεια του , αλλος απ την δουλεια του , αλλος απ τους φιλους του , αλλος απ τον δεσμο του , αλλος απ την θρησκεια κ.ο.κ.
Μαρεσει η τοποθετηση σου , ειμαστε ενα τπτ κ ειμαστε τα παντα , πολυ φιλοσοφημενο .
Οσο για την γαληνη που αναφερεις , μου μου θυμιζει κατι που ειχε πει ο Garcia Marques , ' η ευτυχια δεν ειναι παρα το ποσο γαληνη εχουμε στην ψυχη μας ' κ το θεωρω σωστοτατο .
Ευχομαι κ στους δυο μας περαστικα . Ο καθεις αντιμετωπιζει- βιωνει το προβλημα του με τον τροπο του , κ πιθανον να το αντιμετωπιζουμε διαφορετικα , μια κ μας χωριζουν 32 χρονια .

Οσον αφορα τη φραση ' οποιος σκεφτεται πολυ καιγεται το μυαλο του ' ουτε εγω εννοουσα εμμονιακα > Συμφωνω με σενα , χαλαρα και φιλοσοφωντας . Εκεινο που ηθελα να δειξω ειναι οτι δε γινεται να βασισεις τη ζωη σου στις σκεψεις κ φιλοσοφιες , αυτα ειναι στο μυαλο, θεωρητικα . Προσωπικη αποψη παντα.
Ξεφυγαμε απ το θεμα ? Το αρχικο μηνυμα ειχε να κανει με την αποδοχη του εαυτου μας . Αυτο συμβαινει οταν προσπαθεις να αναλυσεις κατι , απομακρυνεσαι απο την ουσια και υστερα ερχονται καποιες εκλαμψεις διαυγειας που βλεπεις τα πραγματα καθαρα . Τουλαχιστον σε μενα αυτο συμβαινει .
Παντως θεωρω πολυ σημαντικο οτι συζηταμε και μου δινεις τροφη για προβληματισμο . Ισως η εμπειρια μετρα περισοοτερο .

Πώς να μη βασίσεις τη ζωή σου σε σκέψεις και φιλοσοφίες ;;; Μα αυτό είναι η ζωή μας. Το οτιδήποτε κάνεις, προκύπτει από τις σκέψεις σου, και τη φιλοσοφία που έχεις υιοθετήσει-αναπτύξει-δημιουργήσει σαν άνθρωπος. Οκ, υπάρχουν σίγουρα και κάποιες πράξεις-προϊόντα αυθορμητισμού, αλλά κατά βάσιν ενεργούμε βάσει σκέψεων και φιλοσοφίας.... Όντως όσα είναι στο μυαλό είναι θεωρητικά, αλλά το πρακτικό δεν υφίσταται αν δεν έχει υπάρξει πριν ως κάτι το θεωρητικό...
(Δεν αναλύω περισσότερο τον συλλογισμό μου γιατί βγαίνω εκτός θέματος, και θα μετατρέψω το ποστ σε αμφιθέατρο της Φιλοσοφικής)

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

...
Εξυπακουεται οτι ειμαι εναντιον των φαρμακων ( κανω καμμια ζαβολια που κ που . στο μπας και ) , διοτι δεν ειναι παρα μια αναβολη να αντιμετωπισουμε το προβλημα χωρις φιλτρα , και μειωνουμε τις αντιδρασεις του οργανισμου .
Εχω διαβασει πολλακις την φραση ' να ξαναγινω ο παλιος καλος μου εαυτος ' . Πιστευω οτι ακομη και τοτε που ειμασταν ' καλα ' , κατι υποβοσκε , τπτ δεν ερχεται ουρανοκατεβατο , αλλα η ενταση των εσωτερικων συγκρουσεων , ητο μικρη , η το εδαφος δεν ητο αρκετα προσφορο ωστε να εκδηλωθει-ριζωσει , η λεγομενη ' ψυχικη νοσος ' , .. .

---

Εχω την εντυπωση ότι τα φαρμακα, εννοω τα λεγομενα ψυχοφαρμακα, απλα καταλαγιάζουν, ηρεμουν το νου, άλλα σε μικρότερο και άλλα πιο δραστικα σε μεγαλύτερο βαθμό. Η δυνατοτητα τους πιστευω εξαντλείται μέχρι εκει, κι αν κανω λάθος διορθώστε με. Δεν εχουν τη δυνατοτητα ουτε τον τροπο σκεψης να αλλάξουν, ουτε τις πεποιθησεις να διορθωσουν, ουτε να δρασουν μεσα στο νου μας επιλεκτικα, ήτοι να διαγραψουν τα άχρηστα ή τα τραυματικά. Κι όμως αυτα τα δυο ειναι που θελουμε.

Συμφωνω με το σχολιο σου για το "ο παλιος καλος μου ο εαυτος". Η μονη περιπτωση να μην ισχυει αυτο είναι όταν συνεβηκε στη ζωη μας ενα ιδιαιτερα σοβαρο συγκλονιστικό γεγονος που έφερε τα πάνω κάτω. Αλλιως η χάλια ψυχολογια δεν ήρθε απο το πουθενα, υπηρχε μεσα μας σαν σε λανθανουσα κατασταση, υπέβοσκε εκει που εμεις ζουσαμε υποτιθεται ανεμελα, το υποβαθρο της ήδη ήταν μεσα μας αλλά βρισκόταν στο περιθωριο επειδη δεν συνεβαινε κατι για να την ξυπνησει. Κι οταν βρεθηκαμε σε καποιες δυσκολες περιστασεις που απαιτουσαν δυνατα ψυχολογικα αποθεματα τοτε ενεκα της ανυπαρξιας τετοιων αποθεματων το προβλημα βγηκε στην επιφανεια.

Γιαννη , νομιζω τα ιδια λεμε .......

Quote:

---

Ευχομαι ολοψυχα να βρεις ταχιστα τον δρομο σου , κανεις δεν μπορει να σου τον υποδειξει .

---

Συμφωνώ απόλυτα!!

Quote:

---

Το θεμα ειναι αν το αντιμετωπιζεις ικανοποιητικα ή οχι . Αλλος εξομολογειται στον πατερ, αλλος τα λεει σε ενα φιλο , αλλος σε ψυχολογο , αλλος τα αναλυει μονος . Αν στην ζωη του ανθρωπου υπαρχουν οι καταλληλες ισορροπιες ( συνδυασμος σπιτι, φιλοι, δουλεια, ενδιαφεροντα κλπ) εχει πιο πολλες πιθανοτητες να τα καταφερει .
Τα παραπανω ειναι προσωπικη σκεψη και οχι κατ αναγκη σωστα . Ακομα και η αναλυση που κανουμε τωρα ειναι η προσπαθεια να αντιληφθουμε τι συμβαινει, γιατι γινεται ο,τι γινεται, πως λειτουργει ο ανθρωπος, το μυαλο και ουσιαστικα , με αυτο τον τροπο , προσπαθουμε να αποδεχθουμε τον εαυτο μας .
Απο δικη μου εμπειρια θα πω οτι οποιος σκεφτεται πολυ στο τελος καιγεται το μυαλο του . Αμα δε βρεις σταθερα σημεια, γερα για να βασισεις καπου τη ζωη σου , ολα καταρρεουν σε καποια φαση και δεν εχεις καν διαθεση να σκεφτεις . Σταθερα σημεια ειναι οι ανθρωποι ( γονεις , αδερφια , φιλοι , συντροφος , παιδια ) . Οποιος δε βασισει τη ζωη του σε ανθρωπους ποτε δεν νιωθει 'ολοκληρωμενος' , ακομα και βραβειο νομπελ να παρει .

---

Συμφωνώ ακόμα περισσότερο...θυμάμαι πριν λίγες μέρες έδιναι συμβουλή σ'έναν φίλο ότι "αλήθεια εσύ τι κάνεις για να ξεφύγεις από την κατάθλιψή σου;
Ποιά είναι τα κίνητρα σου;
Εχεις βρει ανθρώπους να στηριχθείς;
Εγώ τους βρήκα,του λέω....ψάξε βρες τους και εσύ-αν ο άνθρωπος δεν βρει τις ισορροπίες των σχέσεων του με άλλους ανθρώπους και με κίνητρα,δεν υπάρχει περίπτωση να ξεφύγει από καμία ασθένεια.

Πρέπει να το θέλει πραγματικά πολύ-να μην έχει τύψεις για αυτά που έκανε αλλά και για αυτά που δεν έκανε-να αγαπήσει και να συγχωρέσει απόλυτα τον εαυτό του.

Εκείνος θεώρησε ότι του έκανε επίθεση,αλλά εγώ του έδινα συμβουλή για να σηκωθεί στα πόδια του!

Quote:

---

φιλοσοφωντας την ζωη κ δεχομενος οτι σου φερει αυτη

---

Αλήθεια Αγγελε,εσύ έχεις αποδεκτεί την ζωή έτσι όπως σου τα έχει φέρει;

Αλήθεια Αγγελε,εσύ έχεις αποδεκτεί την ζωή έτσι όπως σου τα έχει φέρει;[/QUOTE]



Ντιανα ,θα σου απαντησω με μια ιστοριουλα . Μαρεσουν . Ενας χωρικος , οργωνε το χωραφι του με ενα μουλαρι . Το μουλαρι αρρωσταινει κ ψοφαει . Πω πω καταστροφη που μας βρηκε , πως θα οργωνω τωρα , χαμος . Ο γυιος του , περιφερομενος στην υπαιθρο , πεφετει πανω σενα κοπαδι αγριων αλογων , κ καταφερνει κ πιανει ενα , το εξημερωνει , κ πλεον ο χωρικος οργωνει το χωραφι του πολυ πιο αποτελεσματικα . Χαρες κ πανηγυρια . Ελα ομως που ο γυιος του αρχιζει κ το καβαλαει , κ πεφτει απ το αλογο , κ σπαει το ποδι του . Παλι θρηνος , δεν μπορει να βοηθησει τον πατερα του , συν το οτι δυσκολευται να αναρρωσει . Σε μερικες μερες , κηρυσσεται πολεμος , αλλα οταν ειναι η ωρα να επιστρατευσουν τον γυιο , λογω του ποδιου του , δεν τον παιρνουν . Η ιστορια μπορει να συνεχιζει εσαει κατ αυτον τον τροπο , αλλα το ποιντ , το επιασες .
Αυτο που σημερα φανταζει καλο , μπορει ναποδειχτει στο μελλον κακο , κ το αντιστροφο .
Θελω να πω , οτι δεν εχει νοημα να βαρυγκομω που η ζωη , σε καποια φαση , με ' στριμωξε ' . Κανεις δεν κερδισε κατι παραπονουμενος . Προσπαθω φυσικα να την επαναφερω , αλλα οταν δω οτι αυτο δεν γινεται επι του παροντος , παραμενω αισιοδοξος , με την ακλονητη πεποιθηση οτι τα καλυτερα επονται .
Πιστευω οτι τιποτα δεν ειναι τυχαιο σαυτη την ζωη και η σταση που τηρω , καποια στιγμη θα με επιβραβευσει .
Δικαιολογιες για να μην καταβαλλω την μεγιστη δυνατη προσπαθεια ? σε παραπεμπω στο thread που ανοιξα τις προαλλες ' πως ξερετε οτι καταβαλλετε την μεγιστη δυνατη προσπαθεια ' στην ενοτητα ΓΕΝΙΚΑ .

[QUOTE=Diana1982;476350]Σ



Συμφωνώ ακόμα περισσότερο...θυμάμαι πριν λίγες μέρες έδιναι συμβουλή σ'έναν φίλο ότι "αλήθεια εσύ τι κάνεις για να ξεφύγεις από την κατάθλιψή σου;
Ποιά είναι τα κίνητρα σου;
Εχεις βρει ανθρώπους να στηριχθείς;
Εγώ τους βρήκα,του λέω....ψάξε βρες τους και εσύ-αν ο άνθρωπος δεν βρει τις ισορροπίες των σχέσεων του με άλλους ανθρώπους και με κίνητρα,δεν υπάρχει περίπτωση να ξεφύγει από καμία ασθένεια.


[/B]
Εκείνος θεώρησε ότι του έκανε επίθεση,αλλά εγώ του έδινα συμβουλή για να σηκωθεί στα πόδια του!



Εδω Ντιανα , εχω να πω ,οτι υπαρχουν δυο ειδων ανθρωποι που χρηζουν συμβουλων , αυτοι που τις ζητουν , κ οταν ειναι ζητημα ζωης κ θανατου . Προσωπικα απεχθανομαι τους ' αυτοκλητους σωτηρες ' .
Πολλοι ανθρωποι , συνειδητα η ασυνειδητα , πιστευουν οτι , κατα καποιο τροπο , ειναι δουλεια τους να δειξουν στους αλλους πως οι θεσεις , οι δηλωσεις κ οι αποψεις τους ειναι λανθασμενες κ πως οταν το κανουν αυτο , το προσωπο που διορθωνουν προκειται να το εκτιμησει η τουλαχιστον να μαθει κατι . ΛΑΘΟΣ.
Σκεψου το λιγο , υπαρχει καποιος που γνωριζεις κ σε εχει ευχαριστησει οταν αποδεικνυεις το δικιο σου σε βαρος του ? Η αληθεια ειναι οτι ΟΛΟΙ σιχαινομασρε να μας διοτθωνουν . ο λοι θελουμε οι αποψεις μας να γινονται σεβασρες κ κατανοητες απο τους αλλους . Μια απο τις μεγαλυτερες επιθυμιες της ανθρωπινης ψυχης , ειναι να την ακουν προσεκτικα κ να την καταλαβαινουν . Και οσοι εχουν μαθει να ακουν , ειναι οι πιο αγαπητοι κ αυτοι που σεβομαστε περισσοτερο . Εκεινους που εχουν την συνηθεια να διορθωνουν τους αλλους , συχνα τους απορριπτουμε κ τους αποφευγουμε .

Θα συμφωνήσω απόλυτα Μακ με την παραβολή σου,εξάλλου μόνο εμείς οι ίδιοι είμαστε ικανοί να κρίνουμε για τον εαυτό μας τι είναι σωστό και τι λάθος....και με αυτόν τον τρόπο δεν ζαλίζουμε και τους άλλους με τα προβλήματά μας.!

Καθε καλό σου εύχομαι στην ζωή σου και καλό δρόμο.!

[QUOTE=Macgyver;476436]

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

Σ

....... Μια απο τις μεγαλυτερες επιθυμιες της ανθρωπινης ψυχης , ειναι να την ακουν προσεκτικα κ να την καταλαβαινουν . Και οσοι εχουν μαθει να ακουν , ειναι οι πιο αγαπητοι κ αυτοι που σεβομαστε περισσοτερο . Εκεινους που εχουν την συνηθεια να διορθωνουν τους αλλους , συχνα τους απορριπτουμε κ τους αποφευγουμε .

---

Στο προηγούμενο διδακτικό σου παράδειγμα με τον γεωργό, τι συμβαίνει ή πως το αντιμετωπίζουμε όταν κάποτε στη ζωη μας κάτι δεν το προσπαθησαμε/δεν το επιδιωξαμε ενώ είχαμε την ευκαιρια επειδη η τότε ψυχολογία μας δεν μας το επέτρεπε κι ασχέτως του αν σημερα είμαστε σε μια γενικά καλή κατάσταση? και εννοώ σε επαγγελματικά, αισθηματικά θέματα. Λαμβανομένου υπόψη, στο ερωτημα μου, της αμφιβολίας, της λύπης που ακόμα μας κατατρώει γι αυτο που δεν επιδιωξαμε ενώ μπορουσαμε? μπορει σημερα να μαστε γενικα καλα όμως αν επιδιωκαμε τοτε αυτο που δεν καναμε ίσως τώρα να ήμασταν κατα πολύ καλύτερα, να υπηρεχε μεσα μας η πληροτητα και να μην μας βασανιζαν τωρα τυψεις γι αυτο που δεν επιδιωξαμε. Μιλω πάντα για το ενδεχομενο όλα να μας πήγαιναν καλα κι ετσι η ζωη μας σημερα να ταν αλλιώτικη. Όταν κανεις δεν μπορει να συμβιβαστει πως ξεφευγει απο την καταθλιψη? Επειδη ο συμβιβασμος έχει πάντα ορια, υπάρχουν οι κοκκινες γραμμες στον καθενα μας. Μια λύση για να μην ελλοχευει σοβαρος κινδυνος καταθλιψης ειναι το να επιδοθουμε σε προσπαθεια, αν δεν φτασουμε τους στοχους τουλαχιστον να τους πλησιασουμε ή να φτιαξουμε κατι αναλογο παρεμφερες το οποιο επισης μας προκαλει πληροτητα.

Τη συνηθεια να διορθωνουν τους αλλους συνηθως την εχουν αυτοι που δεν ειναι αυστηροι κριτες του εαυτου τους, διοτι αυτοι που ειναι, είναι συνηθως επιεικεις με τους αλλους. Ή διορθωνουν τους αλλους απλά για να νιωθουν καλύτερα στις τυψεις που τους βασανίζουν για τα δικα τους λάθη. Κι ασε που εχω προσεξει πως πολλοι συμβουλευουν άλλυς να κανουν πραγματα που οι ίδιοι δεν έκαναν ποτε ή διαπιστωνω πως εκαναν υπο παρομοιες περιστασεις αντίθετα απ αυτα που συμβουλευουν. Η εμπειρια μου λεει πως αυτους που εχουν μαθει ν' ακουν τους αλλους, αυτοι οι αλλοι τους έχουν για να προσφευγουν κοντα τους όταν έχουν αναγκη να ακουστούν, κατα τα λοιπα τους προσπερνανε απαρατηρητους. Ισως δεν ειναι αγαπητοι, απλα είναι η αναγκη που σπρωχνει σ αυτους, αυτο το να τα πω καπου και να ξαλαφρώσω.

[QUOTE=ioannis2;476570][QUOTE=Macgyver;476436]

Στο προηγούμενο διδακτικό σου παράδειγμα με τον γεωργό, τι συμβαίνει ή πως το αντιμετωπίζουμε όταν κάποτε στη ζωη μας κάτι δεν το προσπαθησαμε/δεν το επιδιωξαμε ενώ είχαμε την ευκαιρια επειδη η τότε ψυχολογία μας δεν μας το επέτρεπε κι ασχέτως του αν σημερα είμαστε σε μια γενικά καλή κατάσταση? και εννοώ σε επαγγελματικά, αισθηματικά θέματα. Λαμβανομένου υπόψη, στο ερωτημα μου, της αμφιβολίας, της λύπης που ακόμα μας κατατρώει γι αυτο που δεν επιδιωξαμε ενώ μπορουσαμε? μπορει σημερα να μαστε γενικα καλα όμως αν επιδιωκαμε τοτε αυτο που δεν καναμε ίσως τώρα να ήμασταν κατα πολύ καλύτερα, να υπηρεχε μεσα μας η πληροτητα και να μην μας βασανιζαν τωρα τυψεις γι αυτο που δεν επιδιωξαμε. Μιλω πάντα για το ενδεχομενο όλα να μας πήγαιναν καλα κι ετσι η ζωη μας σημερα να ταν αλλιώτικη.


Γιαννη , εδω θα σε παραπεμψω στη Θεωρια του Χαους , η οποια πρεσβευει οτι ενα ασημαντο γεγονος , μπορει να πυροδοτησει μια αλληλουχια γεγονοτων , πολυ σοβαροτερων . Δεν νομιζω οτι χρειαζεται να δωσω παραδειγμα . Πρεπει να παραδεχτω οτι ειναι τρομακτικο το ποσο λιγο ελεγχο εχουμε πανω στην ζωη μας . Δεν ειμαι μοιρολατρης , θεωρω τον εαυτο μου ρεαλιστη , με μια δοση κυνικοτητας . Οποτε δεν εχει νοημα να μετανιωνουμε για κατι , να νιωθουμε τυψεις κ να κανουμε εικασιες του τυπου ' τι θα γινοταν αν ειχα κανει τοενα η το αλλο '.

[QUOTE=ioannis2;

Τη συνηθεια να διορθωνουν τους αλλους συνηθως την εχουν αυτοι που δεν ειναι αυστηροι κριτες του εαυτου τους, διοτι αυτοι που ειναι, είναι συνηθως επιεικεις με τους αλλους. Ή διορθωνουν τους αλλους απλά για να νιωθουν καλύτερα στις τυψεις που τους βασανίζουν για τα δικα τους λάθη. Κι ασε που εχω προσεξει πως πολλοι συμβουλευουν άλλυς να κανουν πραγματα που οι ίδιοι δεν έκαναν ποτε ή διαπιστωνω πως εκαναν υπο παρομοιες περιστασεις αντίθετα απ αυτα που συμβουλευουν. Η εμπειρια μου λεει πως αυτους που εχουν μαθει ν' ακουν τους αλλους, αυτοι οι αλλοι τους έχουν για να προσφευγουν κοντα τους όταν έχουν αναγκη να ακουστούν, κατα τα λοιπα τους προσπερνανε απαρατηρητους. Ισως δεν ειναι αγαπητοι, απλα είναι η αναγκη που σπρωχνει σ αυτους, αυτο το να τα πω καπου και να ξαλαφρώσω.[/QUOTE]

Δεν θα μπορουσα να συμφωνησω περισσοτερο , κ θεωρω την επιεικια δειγμα ισορροπημενου-υγιους ανθρωπου . Αλλα εκει που λες οτι προσπερνανε αυτους που εχουν μαθει νακουνε , δεν μπορω να συμφωνησω , διοτι σολη μου την ζωη ημουν καλος ακροατης , χωρις βεβαια να γινομαι καταφυγιο της κλαψας του καθενος , κρατουσα αποστασεις , κ για αυτο εχω αρκετους φιλους-ες . Βεβαια ανηκω σε αλλη γενεα , κ δεν ξερω τι ' παιζει ' στην δικια σας .

[QUOTE=Macgyver;476598][QUOTE=ioannis2;476570]

Quote:

---

Originally Posted by Macgyver

Γιαννη , εδω θα σε παραπεμψω στη Θεωρια του Χαους , η οποια πρεσβευει οτι ενα ασημαντο γεγονος , μπορει να πυροδοτησει μια αλληλουχια γεγονοτων , πολυ σοβαροτερων . Δεν νομιζω οτι χρειαζεται να δωσω παραδειγμα . Πρεπει να παραδεχτω οτι ειναι τρομακτικο το ποσο λιγο ελεγχο εχουμε πανω στην ζωη μας . Δεν ειμαι μοιρολατρης , θεωρω τον εαυτο μου ρεαλιστη , με μια δοση κυνικοτητας . Οποτε δεν εχει νοημα να μετανιωνουμε για κατι , να νιωθουμε τυψεις κ να κανουμε εικασιες του τυπου ' τι θα γινοταν αν ειχα κανει τοενα η το αλλο '.

---

Δεν διαφωνώ ότι ένα ασημαντο γεγονος μπορει να μας τοποθετήσει αυτοματα σε μια ροη γεγονότων πχ. μια κουβεντα, ένα τηλεφωνημα κλπ με τα οποια μας παρουσιαζεται μια υποτιθεται καλή ευκαιρια. Κι αυτο επειδη στην σκεψη μας δεν υπάρχει καποιο καλο υπόβαθρο να μην ενδώσουμε, μπορει βεβαια εκεινη τη στιγμη να μαστε και βεβαιοι πως πράξαμε το σωστο. Αυτη την αλληλουχία ωστοσο ας μην την συγχύζουμε με την καταστροφικότητα, με την αντιληψη δλδ του νου με το παραμικρο το οποιο θα μας συμβει να πλάθει σεναρια ότι αυτου του παραμικρου θα επακολουθησει κατι αλλο και μετα κατι αλλο με ενα τελικο καταστροφικο για μας αποτελεσμα.