1.Να κάνω παιδιά? (άν μπορώ/θέλω)
2.Να βγάλω λεφτά?(άν μπορώ/θέλω)
Για όσους δεν ξέρετε πάσχω απο σχιζοφρένεια.
Θα ήθελα πολύ να ακούσω γνώμες απο όλους.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Printable View
1.Να κάνω παιδιά? (άν μπορώ/θέλω)
2.Να βγάλω λεφτά?(άν μπορώ/θέλω)
Για όσους δεν ξέρετε πάσχω απο σχιζοφρένεια.
Θα ήθελα πολύ να ακούσω γνώμες απο όλους.
Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
http://www.e-psychology.gr/forum/viewthread.php?tid=871
Στο παραπανω link παραθετονται μερικες αποψεις.
Να επισημανω την αποψη του διαχειριστη του site που μου αρεσε ιδιαιτερα
καθως και την δικη μου αισιοδοξη γνωμη...Quote:
Anwnimi, τα αίτια της σχιζοφρένειας δυστυχώς δεν είναι -ακόμη- γνωστά. Υποθέσεις υπάρχουν πολλές, όμως τίποτα ξεκάθαρο ακόμη. Η έρευνα πάνω στο θέμα αυτό, συναντά πολλές δυσκολίες.
Εάν εγώ κάνω ένα μικρό ψυχωσικό επεισόδιο στα 40 μου χρόνια ή μια σχιζοφρένεια, τότε ποιος μπορεί και με τι κριτήρια να με βεβαιώσει πως ευθύνεται ο κληρονομικός παράγοντας και όχι μια εμπειρία που έζησα λίγο καιρό πριν? (ή ένας συνδυασμός των δύο)
Σε γενικές γραμμές, με τις μέχρι τώρα έρευνες, η κληρονομικότητα φαίνεται να παίζει ένα κάποιο ρόλο. Συγκεκριμένα, όταν υπάρχει ιστορικό μιας ψυχικής πάθησης, τότε υπάρχει πιθανότητα οι απόγονοι να αναπτύξουν μια ψυχική διαταραχή, ΟΧΙ όμως απαραίτητα την ίδια.
anwnimi, καμιά εξέταση δε θα μπορέσει να σε βεβαιώσει ότι τα παιδιά σου θα βγουν ψυχικά υγιή. Οτιδήποτε κι αν υπάρχει σε γονιδιακό επίπεδο, ΜΠΟΡΕΙ να ανατραπεί από τον παράγοντα περιβάλλον.
Αν θέλεις τη γνώμη μου -και ενδεχομένως κάποιοι να διαφωνούν-,
άδικα θα μπεις σε μια διαδικασία εξετάσεων για κάτι που η επιστημονική κοινότητα, δεν μπορεί ακόμη να δώσει απαντήσεις. Η μία έρευνα, αναιρεί την άλλη.
Ας υποθέσουμε ότι μαθαίνεις τώρα πως το παιδί σου, έχει 10% πιθανότητες να αποκτήσει μια ψύχωση ή μια συναισθηματική διαταραχή ή μια αγχώδη διαταραχή.
Ξέρεις πόσα -άπειρα- ακόμη πράγματα έχει το παιδί σου 10% πιθανότητες να αποκτήσει, άλλα καλά, άλλα κακά, άλλα όμορφα, άλλα άσχημα?
Και μπορείς άραγε να ξέρεις ποιο αλληλεπιδρά με ποιο, ποιο μπορεί να εξουδετερώσει το άλλο και ποιο μπορεί να ενισχύσει κάτι άλλο?
Θα μπεις σε μια χαοτική κατάσταση, anwnimi όπου η μία έγνοια θα φέρνει την άλλη και στο τέλος θα χαθείς μέσα σε όλα αυτά τα σενάρια.
[Quote:
Εν μερει συμφωνω με τον dodoni και ακομα και σε περιπτωση που εισαι ατυχη γιατι μιλαμε με ποσοστα μεχρι να εκδηλωθει η ασθενεια η επιστημη πιστευω θα εχει εξελιχθει αρκετα και θα εχει βρει καινουργιες λυσεις.
Ακομα και σημερα η σχιζοφρενεια αντιμετωπιζεται αρκετα ικανοποιητικα.
Δεν ξερω αν θα κανω παιδια αλλα πιστευω οτι αν δεν κανω θα ειναι λογω της νοοτροπιας μου περισσοτερο παρα λογω του οτι εχω σχιζοφρενεια,δεν παυω βεβαια να το σκεφτομαι ως κατασταλτικο λογο για τεκνοποιηση.
Οσο για τα λεφτα δεν ξερω ακριβως τι θες να πεις,εννοεις να εργαστεις? Στην εργασια εφοσον μπορεις λεω ναι.
Καλα ειναι τα λεφτα αλλα οχι και σαν στοχος ζωης δηλαδη να δουλευεις απο το πρωι ως το βραδυ ωστε να γινεις ευκαταστατος εκτος βεβαια αν σου αρεσει.
Απλά θέτω τα δυο βασικά ερωτήματα (οικογένεια/καριέρα) που λίγο πολύ σκέφτεται ο κάθε άνθρωπος. Τα παραθέτω με τη δική μου σειρά προτερεότητας και ρωτάω να δώ αν και η δική μου ανησυχία είναι το ίδιο φυσιολογική και υπολογίσιμη. Κάθε γνώμη ευπρόσδεκτη.
Δεν ξερω αν ειμαι λαθος αλλα σκεφτηκα οτι ανησυχεις για το αν τα παιδια σου αντιμετωπισουν τα ιδια προβληματα.
Ή μηπως ανησυχεις για το αν εσυ μπορεις να αντεπεξελθεις στις υποχρεωσεις?
Για το δευτερο πιστευω αποσο σε ξερω μεσω ενος forum οτι μπορεις.
Για το πρωτο η πιο πανω απαντηση μου.
Έχω μπεί σε μια περίοδος αυτοκριτικής. Επικοινωνόντας με μέλη του φόρουμ μπορώ και ακούω πιο αντικειμενικές απόψεις ιδού και τα θέματα που θέτω :)
Οι σκέψεις που μοιράζομαι με εσάς αφορούν το αν θα έπρεπε να συγκεντρωθώ περισσότερο στο κεφάλαιο οικογένεια η στο κεφάλαιο καριέρα. Ίσως αυτο να παίζει ρόλο και στη θεραπεία..?
Δυσκολο να απαντηθει αυτο το ερωτημα...εσυ ποια νοιωθεις οτι ειναι η απαντηση?
Προσωπικα αυτην την περιοδο και ειμαι 34 χρονων σκεφτομαι μονο την καριερα και καθολου το δευτερο...και με την νοοτροπια που εχω το δευτερο μπορει να μην ερθει ποτε...φοβαμαι τις υποχρεωσεις που φερνει αυτο...και δεν εχει βρεθει και ο καταλληλος ανθρωπος.
Δεν ειναι μια απαντηση που μπορουμε να δωσουμε εμεις γιατι ειναι τοσα που δεν γνωριζουμε για σενα και για την προσωπικη σου ζωη.
Πιστευω οτι εαν εχεις καταφερει και εχεις σταθεροποιηθει σε καποια δουλεια και βγαζεις τα προς το ευ ζειν μπορεις να αρχισεις να σκεφτεσαι το κεφαλαιο οικογενεια εαν εχεις βρει τον καταλληλο ανθρωπο.
Για την θεραπεια το μονο που μπορω να πω ειναι οτι η δουλεια βοηθαει.
Συμφωνώ πως η δουλειά βοηθάει στο να μην απομακρυνόμαστε απο το κοινωνικό περιβάλον και ταυτόχρονα να κάνουμε και κάτι το παραγωγικό. Αγαπάω την εργασία μου και αισθάνομαι ότι μπορώ να προσφέρω και εγώ κατι στην παραγωγική διαδικασία. Απλά ίσως σε αντίθεση με τη ψυχρή λογική του εργάζομαι για να βγάζω λεφτά, πιστεύω πως πρέπει πρώτα να κάνω σωστά τη δουλειά μου και απο κει και πέρα ότι βγάλω καλοδεχούμενο. Αυτός ο τρόπος σκέψης νομίζω πως δεν είναι παράλογος αλλα ίσως περισσότερο συναισθηματικός απο ότι θα έπρεπε. Και κάτι άλλο...έχω προσέξει πως κατα διαστήματα θα με πιάσει μια ανάγκη να αγοράζω (πχ ηλεκτρονικά είδη) με καθόλου συγκρατημένο βαθμό. Θα μαζέψω κάποια χρήματα και θα ξεδώσω με τη μορφή του σόπινγκ θέραπι :) Διαβάσα κάπου πως η γυναίκα του Άβρααμ Λίνκολν που έπασχε και εκείνη απο κάποιο ψυχωτικό σύνδρομο κατα καιρούς ξόδευε αλόγιστα τα χρήματα της.
Σαφώς η μέση οδός είναι και η καλύτερη στη προκειμένη. Δηλαδή, κρατάω κάποια λεφτά στην άκρη και ξοδέυω ως ένα βαθμό για να καλύπτω τις υλιστικές (πραγματικές και όχι πλασματικές εφόσον το νιώθουμε) ανάγκες.
ειμαι οριακη κ ειμαι μανα
τα υπολοιπα πρεπει να τα συζητησεις με το γιατρο σου
αυτος ξερει αυτος θα σου πει
Ένας γιατρός δε γνωρίζει καλύτερα από σένα τι μπορείς και θες να κάνεις. Πολλοί αγνοούν τη διαμόρφωση της σχιζοφρένειας από περιβαλλοντικούς (αντί γονιδιακούς παράγοντες). Τους πρώτους μπορούμε να τους επηρεάσουμε.
Η δουλειά είναι κάτι που μάλλον κάνουμε για τον εαυτό μας..απ τη στιγμή που κάνουμε οικογένεια ερχόμαστε μετά τα παιδιά, υποθέτω..Σκέψου τι έχεις ανάγκη, και ποιες είναι οι προτεραιότητές σου.
σε αυτο δοαφωνω καθετα
πολυ πιο πολλα ξερει κ για τα φαρμακα που περνει
ο ασθενης σπανια αναγνωριζει την πραγματικη του κατασταση
O Keep και εγώ (και όχι μόνο) δηλαδή πως γνωρίζουμε απο τι πάσχουμε; Η αποδοχή (συμβιβασμός) είναι όμως πολύ πιο σκληρή απ\'ότι φαντάζεσαι.Quote:
Originally posted by interappted
σε αυτο δοαφωνω καθετα
πολυ πιο πολλα ξερει κ για τα φαρμακα που περνει
ο ασθενης σπανια αναγνωριζει την πραγματικη του κατασταση
Και το να καταλάβει κάποιος που πάθει ψύχωση τι του συμβαίνει (ειδικά την πρώτη φορά) είναι πάρα μα πάρα πολύ δύσκολο. Κάπου μέσα σου υπάρχει η γνώση αλλα είναι τόσο φριχτό αυτό που περνάς που νομίζεις πως βρέθηκες σε άλλο πλανήτη. Είναι σαν να κοιτάς το κενό κατάματα.
ναι για αυτο σου λεω ρωτα το δρ σου για παιδι
επειδη εμεις ειμαστε ανικανοι να ορισουμε τι συμβαινει
Θα τον ρωτήσω αλλα ήθελα να ακούσω και τη γνώμη σας.
Συν οτι κραταει το μυαλο απασχολημενο για αρκετες ωρες με συμβατικα/καθημερινα/απλα θεματαQuote:
Originally posted by vince
1.Συμφωνώ πως η δουλειά βοηθάει στο να μην απομακρυνόμαστε απο το κοινωνικό περιβάλον και ταυτόχρονα να κάνουμε και κάτι το παραγωγικό.
Δεν εισαι ο μονος! Ελπιζω εσυ τουλαχιστον να χρειαζεσαι πραγματικα αυτα που αγοραζεις και να μην τα βαζεις στην ακρη 3 λεπτα αφου ανοιξεις τη συσκευασιαQuote:
Originally posted by vince
2. Και κάτι άλλο...έχω προσέξει πως κατα διαστήματα θα με πιάσει μια ανάγκη να αγοράζω (πχ ηλεκτρονικά είδη) με καθόλου συγκρατημένο βαθμό. Θα μαζέψω κάποια χρήματα και θα ξεδώσω με τη μορφή του σόπινγκ θέραπι :)
προσωπικα θα ηθελα και τα δυο καποια στιγμη στην ζωη μου...αλλά δεν το βλεπω. με την παρουσα καταστση εχω παρει αποφαση οτι δεν θα κανω οικογενεια ποτέ μου...και για λογους οικονομικους αλλά και λογο το προβληματος μου δεν νομιζω οτι καμια γυναικα θα θελει να ειναι μαζι μου ουτε να κανει οικογενεια μαζι μου...λογικο πραγμα αλλωστε. οσο για να κανω χρηματα και αυτο δεν το νομιζω...αυτη την στιγμη δεν εχω χρηματα και ουτε πιστευω οτι θα εχω ικανοτητες για να βγαλω αρκετα. προβλεπω οτι το μελλον θα ειναι δυσκολο ακομη και σε οτι αφορα την επιβιωση. απο μικρος φοβαμαι οτι θα καταληξω στους δρομους αστεγος...πιστευω οτι θα γινει οπως και το θεμα της αυτοκτονιας
Quote:
Originally posted by jack
Συν οτι κραταει το μυαλο απασχολημενο για αρκετες ωρες με συμβατικα/καθημερινα/απλα θεματαQuote:
Originally posted by vince
1.Συμφωνώ πως η δουλειά βοηθάει στο να μην απομακρυνόμαστε απο το κοινωνικό περιβάλον και ταυτόχρονα να κάνουμε και κάτι το παραγωγικό.
________________________________
Ειλικρινά ευχαριστώ όσους με βοηθάνε. Εύχομαι την ανωτερότητα αυτή να τη κάνετε στάση ζωής.
Δεν εισαι ο μονος! Ελπιζω εσυ τουλαχιστον να χρειαζεσαι πραγματικα αυτα που αγοραζεις και να μην τα βαζεις στην ακρη 3 λεπτα αφου ανοιξεις τη συσκευασιαQuote:
Originally posted by vince
2. Και κάτι άλλο...έχω προσέξει πως κατα διαστήματα θα με πιάσει μια ανάγκη να αγοράζω (πχ ηλεκτρονικά είδη) με καθόλου συγκρατημένο βαθμό. Θα μαζέψω κάποια χρήματα και θα ξεδώσω με τη μορφή του σόπινγκ θέραπι :)
________________________
Για μένα είναι μοντέρνα και συσσωρευτική η ανάγκη. Δηλαδή μπορεί να με πιάσει το \"μικρόβιο\" του καταναλωτισμού νέων προιόντων και εξ\'αρχής να τα βάλω στο ράφι. Όταν όμως συσωρευτεί η ανάγκη κατανάλωσης τότε θα μου χρησιμεύσει και η πιο μικρή αγορά. Περισσότερο όμως μου γεμίζει τον ελεύθερο μου χρόνο και καλύπτει τη μιζέρια μου. Συνήθως \"πορώνομαι\" με τη τεχνολογία και το κάθε μικρό τεχνολογικό θαύμα που κάνει τη ζωή μας πιο γεμάτη.
..είμαι της άποψης vince ότι θα έπρεπε να χρησιμοποιηθεί σαν βάση η εξής ιεραρχία:
-παίρνω το οκ από τον ειδικό οτι θα μπορέσω να φτάσω το στόχο οικογένεια
-συναναστρέφομαι άτομα (με προοπτική συντρόφου, ε?) που γνωρίζουν την κατάσταση κι όχι απλά την αναγνωρίζουν, ενδεχομένως που λαμβάνουν και είναι ανοιχτοί στην ψυχοθεραπεία, έτσι ώστε το πλαίσιο ασφάλειας για το παιδί να είναι αδιάρρηκτο
-εξασφαλίζω με κάθε κόστος υγιή αντανάκλαση του εαυτού μου σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινότητας, πράγμα επίπονο αλλά όχι ακατόρθωτο.
Δεν γνωρίζω πολλά για τη σχιζοφρένεια, αλλά σας παρακολουθώ με προσοχή- μέχρι τώρα διαβάζω άτομα με τέτοια συνείδηση που οι \'οξαποδώ\' ούτε να τη διανοηθούν.
Γενικά, απόλυτος σχεδιασμός και χειρουργική ακρίβεια δεν αφήνουν και πολλά περιθώρια αποτυχίας ε?
:)