Ο δεσμός της μητέρας μου

Καλησπέρα, θα ήθελα τη γνώμη σας για ένα θέμα που με απασχολεί. Είμαι 23 χρονών, οι γονείς μου έχουν χωρίσει εδώ και χρόνια και η μητέρα μου έχει πλέον δεσμό μ έναν κύριο εδώ και τρία χρόνια και πλέον μένουνε και μαζί. Εγώ και η αδερφή μου έχουμε φύγει για σπουδές, εγώ τελειώνω αυτό το καλοκαίρι και γυρνάω πίσω ενώ η μικρή έχει τουλάχιστον μια χρονιά ακόμη. Αρχικά με τον συγκεκριμένο κύριο εγώ ποτέ δεν τα πήγαινα καλά, ένιωθα μια αντιπάθεια και μια ειρωνία προς εμένα, σε αντίθεση με την αδερφή μου την οποία συμπαθεί πολύ και το δείχνει. Τέλος πάντων αυτό δεν είναι κάτι που με στεναχωρούσε αφου ούτε εγώ έτρεφα ιδιαίτερη συμπάθεια. Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι όταν πηγαίνω στη μαμά είμαι ουσιαστικά φιλοξενούμενη στο ίδιο μου το σπίτι. Δηλαδή αυτός επιβάλλεται, μου κάνει παρατηρήσεις και δεν αφήνει το σκυλάκι μου να κυκλοφορεί στο σπίτι (ενώ η μαμά δεν έχει πρόβλημα). Δεν θα με πείραζε να μου έκανε παρατηρήσεις η μητέρα μου φυσικά, αλλά με ενοχλεί να το κάνει ένας ξένος για μένα άνθρωπος. Τώρα που θα γυρίσω σπίτι δεν θέλω να μένω στο σπίτι ΤΟΥΣ αλλά στο σπίτι ΜΑΣ, δηλαδή της μητέρας μου κι εμένα. Δεν της ζήτησα να τον χωρίσει, απλά δεν θέλω να μένω με τον δεσμό της. Πιστεύτε ότι είμαι παράλογη και κακιά? Γιατι πραγματικά και η μαμά και η αδερφή μου με κάνουν να νιώθω ενοχές για αυτό, με λένε εγωίστρια και κακομαθημένη. Είμαι όντως ή έχω έστω και λίγο δίκιο σε αυτό που ζητάω...;:(

Να πω επίσης ότι τώρα που πλησιάζουν γιορτές, είπα στη μαμά ότι δεν θέλω να πάω στο σπίτι με αυτές τις συνθήκες. Η απάντηση ήταν ότι θα έρθει να με δει μια μέρα εδώ που μένω, αφού δεν θέλω να πάω για γιορτές. Δηλαδή σκασίλα μου, αν δεν σου αρέσει μην έρχεσαι δεν πειράζει. Και η αδερφή μου επικροτεί αυτή την απάντηση. Συγνώμη, μόνο εγώ βλέπω ότι αυτή δεν είναι συμπεριφορά μητέρας...;

Δεν έχεις άδικο αλλά δεν ξέρω για ποιό λόγο σε αποκαλούν έτσι.
Χωρίς να ακούσω κ τη δεύτερη/ άλλη πλευρά δεν μπορώ να εκφέρω 100% άποψη.

Το θέμα που έχεις να αντιμετωπίσεις δεν είναι ο νυν σύζυγός της αλλά η ίδια η μητέρα σου.
αυτή τον διάλεξε οπότε κ αυτή θα ξέρει ή τουλάχιστον θα δικαιολογεί τη συμπεριφορά του.
Μίλησε μαζί της πες της αυτό που σε ενοχλεί κ αν δείχνει να αδιαφορεί ή να μην καταλαβαίνει οτι υπάρχει θέμα, αγνόησε την κ κάνε τον μ@λάκα.
Δυστυχώς δε θέλω να σου προτείνω κάτι τέτοιο αλλά δεν έχεις αλλη επιλογή.
Μετά να σε κατηγορούν κ απο πάνω οτι βάζεις προβλήματα στη σχέση τους.
οπότε κανε πως δεν υπάρχει.

Η αδερφή μου λέει ότι είμαι εγωίστρια γιατί λέει πως στέκομαι εμπόδιο στην ευτυχία της μαμάς και ότι πρέπει να την αφήσω να συνεχίσει τη ζωή της, εγώ έχω πεί 100 φορές πως ναι θέλω να είναι ευτυχισμένη και ναι θέλω να συνεχίσει τη ζωή της, αλλά όσο μένω μαζί της, θα ήθελα να ζω μόνο μαζί της και όχι με τον δεσμό της. Είναι απλό, θέλω να νιώθω το σπίτι μου ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ. Με όλη την άνεση που ο καθένας δικαιούται να έχει στο σπίτι του. Η μαμά πάλι, πέρσι που ξαναέκανα την ίδια συζήτηση γύρισε και μου είπε ότι ζηλεύω και γι αυτο τα κάνω αυτά. Τραγικό απλά.

Δεν μπορώ ούτε να αδιαφορήσω, ούτε να κάνω τον μαλάκα. Αισθάνομαι πως η μητέρα μου έχει ως προτεραιότητα τον δεσμό της και όχι τα παιδιά της. Γιατί όταν δέχεται να μην δει το παιδί της προκειμένου να μείνει με τον φίλο της, αυτό ακριβώς κάνει. Κι αυτό είναι κάτι που με θλίβει απίστευτα...

Μάλιστα. όπως πάντα δεν καταλαβαίνουν
νιώθει οτι αυτός θα συνεχίσει να είναι μαζί της μέχρι τα γεράματα ενω εσύ μεγαλωσες κ θα φύγεις να κάνεις τη δική σου οικογένειά αύριο μεθαύριο :p
οποτε λογικό. νιώθει λίγο μονη αλλά δε σε πολύ υπολογίζει γιατί κ εσύ θα κάνεις τη δική σου ζωή.δεν έχει άλλο στήριγμα οπότε κ δε σου δίνει το δίκιο.
Κ γιαυτό πιστεύω βρήκε νέο άντρα. ίσως να ένιωθε μόνη της μαζί με όλες τις αλλες ανάγκες π θέλει ν καλυψει ένας άνθρωπος
αστην ν κάνει αυτό που θέλει. ΕΣΥ κάνε τη ζωή σου.

Μα δεν μπορείς να κανείς κ αλλιώς.
να πεις τι ας πούμε ; χώρισε τον ;
δε λέει. όπως κ δε λέει ν κατσεις ν πεις στο σύζυγο της οτι πχ αυτός σε ενοχλεί με αυτό που κάνει.
τώρα πχ 50+ άνθρωπος λες να άλλαξει απο δικο σου αίτημα ;
Ο,τι τους γουσταρει κάνουν δυστυχώς γ σένα. αλλά έτσι είναι.

Δεν ξέρω πόσες φορές πρέπει να το πω, αλλά εννοείται και δεν θα πω σε κανέναν να χωρίσει. Όπως επίσης και δεν απαιτώ να αλλάξει ο άνθρωπος. Αυτό που μπορεί να γίνει (και θα έπρεπε να γίνει) θα ήταν να μην ζουν μαζί. Εκείνος στο σπίτι του και η μάνα μου στο δικό της με τα παιδιά της κι από κει και πέρα ας κάνουν ότι θέλουν. Τουλάχιστον μέχρι να αποδεσμευτούμε από εκείνη και να μπορούμε να ζήσουμε μόνες μας. Δεν την έκρινα για το ότι έκανε σχέση αλλά σίγουρα τη κρίνω για το ότι έχει τα παιδιά της σε δεύτερη μοίρα. Δεν ξέρω πως το βλέπουν και άλλες μητέρες στο φόρουμ, εγώ πάντως πιστεύω πως μια σωστή μητέρα, όσο και να έχουν μεγαλώσει τα παιδιά της, εκείνα είναι πάντα η προτεραιότητά της.

Quote:

---

Originally Posted by monkey

Δεν ξέρω πόσες φορές πρέπει να το πω, αλλά εννοείται και δεν θα πω σε κανέναν να χωρίσει. Όπως επίσης και δεν απαιτώ να αλλάξει ο άνθρωπος. Αυτό που μπορεί να γίνει (και θα έπρεπε να γίνει) θα ήταν να μην ζουν μαζί. Εκείνος στο σπίτι του και η μάνα μου στο δικό της με τα παιδιά της κι από κει και πέρα ας κάνουν ότι θέλουν. Τουλάχιστον μέχρι να αποδεσμευτούμε από εκείνη και να μπορούμε να ζήσουμε μόνες μας. Δεν την έκρινα για το ότι έκανε σχέση αλλά σίγουρα τη κρίνω για το ότι έχει τα παιδιά της σε δεύτερη μοίρα. Δεν ξέρω πως το βλέπουν και άλλες μητέρες στο φόρουμ, εγώ πάντως πιστεύω πως μια σωστή μητέρα, όσο και να έχουν μεγαλώσει τα παιδιά της, εκείνα είναι πάντα η προτεραιότητά της.

---

εσύ μπορεί να πιστεύεις αλλά εκείνη όχι.
Συμβιβασου γιατί δε θα περάσεις καλά.

Quote:

---

Originally Posted by monkey

Δεν ξέρω πόσες φορές πρέπει να το πω, αλλά εννοείται και δεν θα πω σε κανέναν να χωρίσει. Όπως επίσης και δεν απαιτώ να αλλάξει ο άνθρωπος. Αυτό που μπορεί να γίνει (και θα έπρεπε να γίνει) θα ήταν να μην ζουν μαζί. Εκείνος στο σπίτι του και η μάνα μου στο δικό της με τα παιδιά της κι από κει και πέρα ας κάνουν ότι θέλουν. Τουλάχιστον μέχρι να αποδεσμευτούμε από εκείνη και να μπορούμε να ζήσουμε μόνες μας. Δεν την έκρινα για το ότι έκανε σχέση αλλά σίγουρα τη κρίνω για το ότι έχει τα παιδιά της σε δεύτερη μοίρα. Δεν ξέρω πως το βλέπουν και άλλες μητέρες στο φόρουμ, εγώ πάντως πιστεύω πως μια σωστή μητέρα, όσο και να έχουν μεγαλώσει τα παιδιά της, εκείνα είναι πάντα η προτεραιότητά της.

---

Μα και για τη μητερα σου φιλη μου, νομιζω οτι ειστε η πρωτη προτεραιοτητα. Το οτι δεν σε στηριζει μπροστα στον συντροφο της, δεν σημαινει οτι σε αγαπαει λιγοτερο....Μια συζητηση μαζι της ισως ελυνε πολλες παρανοησεις, αν υπαρχουν....Οπως και να εχει παντως, πρεπει να καταλαβεις οτι εσυ και η αδελφη σου ειστε ενηλικες, που σημαινει οτι καποια στιγμη πρεπει να αρχισεις να αποδεσμευεσαι απο την παιδικη συναισθηματικη προσκολλιση στην μητερα και να μην σε ενοχλει ακομα και αν νιωθεις οτι 'προτιμα' τον συντροφο της απο εσενα, γιατι απλα άλλη ειναι η αγαπη στα παιδια και άλλη στον εραστη...οπότε δεν τιθεται θεμα προτιμησης...τουλαχιστον σε τετοιες ηλικιες....αν ησουν μικρο παιδι...θα σου απαντουσα αλλιως φυσικα...Αλλα εισαι γυναικα..:) Για αυτο, να της μιλησεις...σαν κορη προς μαμα, αλλα και σαν γυναικα προς γυναικα...

monkey, το να μη νιωθεις ανετα επειδη ζει και ο συντροφος της μητερας σου μαζι σας ειναι καθαρα δικο σου προβλημα και κανενος αλλου. Απο που προκυπτει οτι η μητερα σου βαζει πανω απο σενα τον συντροφο της; Η αδελφη σου δεν συμφωνει, ειναι καθαρα δικο σου το συμπερασμα. Και η αληθεια ειναι οτι με την αρνητικοτητα σου ειναι λογικο ο ανθρωπος να εχει και αντιστοιχη συμπεριφορα απεναντι σου. Τι παει να πει να μην μενουν μαζι; Γιατι πιστευεις οτι πρεπει να σε ρωτησει η μητερα σου για το τι θα κανει; Ειναι υποχρεωμενη να ακολουθει το καθε σου καπριτσιο; Στα λεω σταρατα γιατι την ξερω την κατασταση, ετσι και η αδελφη μου ειχε προβλημα με τον συντροφο της μητερας μου και ας μην εμεναν μαζι, για αυτο και στα λεω οπως ακριβως ειναι τα πραγματα. Ασε που εγω δεν ειδα αυτο που λες, οτι δεν στηριζει η μητερα σου. Δηλαδη οταν λες/κανεις κατι παραλογο πρεπει να σε στηριξει; Αυτη νομιζεις οτι ειναι η υποχρεωση των γονιων;

Απλα παρτο αλλιως, εισαι ενηλικη κοπελα, δειξε λιγη κατανοηση στις αναγκες της μητερας σου. Αυτη η γυναικα εδειξε τεραστια υπομονη για να σας μεγαλωσει (οταν κανεις παιδι θα καταλαβεις), ε ηρθε η ωρα να κοιταξετε οι αδελφες και λιγο την ευτυχια της, δεν νομιζεις;

Φυσικά και θα πρέπει να με ρωτήσει τη στιγμή που θα μένουμε μαζί. Όταν φύγω από το σπίτι ας κάνει ότι θέλει, γιατί όμως εγω πρέπει να ζήσω με έναν ξένο άνθρωπο μέσα στο σπίτι και να με περιορίζει κιόλας? Ας κάνει ότι θέλει με τη σχέση της, να τη κρατήσει έξω από το σπίτι μας ζητάω. Αλλιώς να φέρω κι εγώ τον φίλο μου με το έτσι θέλω να συγκατοικήσουμε όλοι μαζί στο σπίτι να γίνουμε κοινόβιο... Ημαρτον, δεν γίνεται να κάνει ο καθένας ότι θέλει χωρίς να σκέφτεται και τους άλλους..! Ξαναλέω, ΟΤΑΝ φύγω να κάνω τη ζωή μου όπως λέτε, ας κάνει ότι θέλει, τώρα όμως που μοιραζόμαστε την ίδια στέγη, ναι, φυσικά και έχω λόγο σχετικά με το με ποιον θα συγκατοικώ.

Οχι δεν εχεις λογο, δεν εχεις κανεναν απολυτως λογο. Και ξερεις γιατι; Γιατι μενεις στο σπιτι της μητερας σου και οχι στο δικο σου. Βαζεις τον εγωισμο σου πανω απο ολα και απο ολους, για αυτο και θετεις το διλλημα στη μητερα σου "Η αυτος η εγω", και σε ποναει που η μητερα σου δεν ενδιδει σε τετοιες κακες συμπεριφορες. Κοιτα monkey, ουτε σε ξερω ουτε με ξερεις, οτι σου λεω στο λεω για να σκεφτεις λιγο παραπερα. Εχεις σκεφτει οτι με τον τροπο σου κανεις δυστυχισμενη τη μητερα σου; Τη μητερα που σε μεγαλωσε με θυσιες; Για σκεψου το λιγο. Και στο κατω κατω ποιος σε περιοριζει; δηλαδη τι σου λεει; Οταν ζεις με αλλους ανθρωπους παντα γινονται συμβιβασμοι, απολυτως λογικο ειναι αυτο δεν νομιζεις; Δεν εχεις καταλαβει κατι, αυτος ο ανθρωπος ΔΕΝ ειναι πλεον ξενος, ειναι ο συντροφος της μητερας σου, και αν τη σεβεσαι εστω και λιγο, πρεπει να σεβαστεις και αυτον. Δεν μπορω να προσθεσω κατι αλλο, απλα κατσε και σκεψου αν αξιζει να πληγωνεις ανθρωπους που αγαπας για χαρη του εγωισμου σου.

Εγω προσωπικα το βρισκω φυσιολογικο αυτο που νιωθεις στην αρχικη φαση της σχεσης..δεν μπορεις σε τιποτα να ερθεις κοντα με αυτον τον ανθρωπο?Καταλαβαινω η μανα σου ειναι η στηριξη σου,την θες και λιγο αποκλειστικα ομως εχει και αυτη ζωη και δικαιωμα στην ευτυχια και στον ερωτα..
Γιατι τον εχεις δει τοσο στραβα αυτον τον ανθρωπο?Τελος θα πω οτι αν δεν εχει καταφερει να ερθει κοντα σου ειναι λαθος του..Πρεπει να κανει πισω ο "νεοφερμενος" κατ'εμε για να φερει ισορροπιες σε μια ηδη οικογενεια.

Βασικά δεν ξέρω γιατί ξεκινήσαμε στραβά μ αυτόν τον άνθρωπο. Μπορεί να κάνω και λάθος, πάντως μου φάνηκε ότι από την αρχή δεν με συμπάθησε. Δεν μου μιλάει, πολλές φορές ούτε καλημέρα, πολλές φορές με ειρωνευόταν, έλεγε ότι δεν θα καταφέρω να βγάλω ποτέ τη σχολή μου (πρόκειται για μια αρκετά δύσκολη σχολή με αποτέλεσμα να χρωστάω μαθήματα) και διάφορα άλλα, τη στιγμή που έδειχνε ένα πολύ καλό πρόσωπο προς την αδερφή μου (της έκανε δώρα, της μιλούσε κανονικά). Αυτά είναι πράγματα που δεν παρατήρησα μόνο εγώ αλλά και άλλοι άνθρωποι του περιβάλλοντος μας. Τέλος πάντων εγώ δεν μένω σε αυτο, δεν μ ενδιαφέρει αν με συμπαθεί ή όχι, και η μαμά μου ας είναι με όποιον θέλει, δεν με αφορά. Το μόνο που θέλω είναι η ηρεμία μου μέσα στο σπίτι και αυτό δεν γίνεται με το να μένουμε όλοι μαζί. Δυστυχώς στις εποχές που ζούμε ειναι πολύ δύσκολο να βρώ μια δουλειά, και ακόμα και να βρώ δεν νομίζω πως θα μου φτάνουν αυτά που θα βγάζω ώστε να μπορέσω να ζήσω μόνη μου, και να κάνει κι η μαμά τη ζωή της όπως τη θέλει...

Εισαι πολυ λογικη δεν δικαιουται να φερεται λες κ ειναι κηδεμονας σου,Κανε μια κουβεντα με την μητερα σου να τον βαλει στην θεση του οσο ειναι καιρος,Ειναι πολυ ζορικο αλλα προσπαθησε το για δουλεια στην αναγκη πας κ εξωτερικο για να εχεις ενα μισθο καθωσπρεπει,η μητερα σου πρεπει να στηριξει εσενα στα πρωτα σου βηματα για να απομακρυνθεις απο αυτο το περιβαλλον εφοσον επιλεγει αυτον τον ανθρωπο εσυ δεν θα την πληρωσεις καλυτερα

Έχω κάνει πολλές κουβέντες, πότε με το καλό, πότε με το άσχημο.. Δυστυχώς όταν κάποιος δεν θέλει να καταλάβει, δεν σε ακούει καν... Μια φορά που ξαναέθιξα το θέμα, γύρισε να μου πει πως ότι λέω το λέω γιατί τη ζηλεύω και θελω να τη δω δυστυχισμένη και προσπαθώ να τους κάνω να χωρίσουν κι άλλα τέτοια ωραία.. Δεν ξέρω τι ακριβώς έχω να ζηλέψω και τι εννοεί, αλλά αυτό που καταλαβαίνω είναι πως απλά έχει πάρει την απόφασή της και απλά προσπαθεί με δικαιολογίες να νιώθει καλά με τον εαυτό της. Θέλω πολύ να ξεφύγω, εννοείται αυτό, αλλά πάντα θα με στεναχωρεί η στάση της μητέρας μου διότι αυτή τη στιγμή εγω νιώθω πως δεν σπίτι. Δυστυχώς ούτε στον μπαμπά μου μπορώ να καταφύγω καθώς έχουμε αποξενωθεί τελείως, με παίρνει τηλέφωνο μια φορά το δίμηνο κι αυτό γιατί κάτι θα θέλει...

Quote:

---

Originally Posted by monkey

Έχω κάνει πολλές κουβέντες, πότε με το καλό, πότε με το άσχημο.. Δυστυχώς όταν κάποιος δεν θέλει να καταλάβει, δεν σε ακούει καν... Μια φορά που ξαναέθιξα το θέμα, γύρισε να μου πει πως ότι λέω το λέω γιατί τη ζηλεύω και θελω να τη δω δυστυχισμένη και προσπαθώ να τους κάνω να χωρίσουν κι άλλα τέτοια ωραία.. Δεν ξέρω τι ακριβώς έχω να ζηλέψω και τι εννοεί, αλλά αυτό που καταλαβαίνω είναι πως απλά έχει πάρει την απόφασή της και απλά προσπαθεί με δικαιολογίες να νιώθει καλά με τον εαυτό της. Θέλω πολύ να ξεφύγω, εννοείται αυτό, αλλά πάντα θα με στεναχωρεί η στάση της μητέρας μου διότι αυτή τη στιγμή εγω νιώθω πως δεν σπίτι. Δυστυχώς ούτε στον μπαμπά μου μπορώ να καταφύγω καθώς έχουμε αποξενωθεί τελείως, με παίρνει τηλέφωνο μια φορά το δίμηνο κι αυτό γιατί κάτι θα θέλει...

---

Κοπελα μου σ αυτην την περιπτωση το μεγαλυτερο προβλημα ειναι η σχεση σου με την μητερα σου δεν ειναι η συμπεριφορα του τυπου διοτι ετσι κ πραγματικα σε ενιωθε η μητερα σου θα τον εβαζε στην θεση του προπολλου,ξεχνα τον τυπο οσο μπορεις δεν ειναι αυτος το μεγαλυτερο θεμα κ δουλεψε την σχεση σου με την μητερα σου,Ετσι κ νιωθεις οτι ασφυκτιας βρες παρεες η εστω κ μια δουλεια με λιγα λεφτα για να ξεφευγεις οσο μπορεις απο το σπιτι,Ετσι κ επιστρεφεις μονο για να κοιμασαι κ λειπεις ολη μερα η κλεινεσαι πολυ στο δωματιο σου θα εισαι μακρυα απο αυτους εστω κ μεσα στο ιδιο σπιτι,Εγω κ ο πατερας μου τα πηγαιναμε χαλια γιαυτο αυτος καθοταν στο σαλονι κ εγω στο δωματιο μου κ απεφευγα αρκετα ,μεσα στην μερα να τον βλεπω κ να μου μιλαει

Εμενα μου κανει εντυπωση που φερεται με αγενεια μονο σε σενα ενω στην αδελφη σου οχι. Εισαι σιγουρη οτι δεν τον απομακρυνες με τον τροπο σου; Οπως και να εχει, οτι και να εγινε, πρεπει να παρεις αποφαση οτι πλεον δεν εισαι κοριτσακι, οσο δυσκολο και να ειναι, ηρθε η ωρα να παρεις την ζωη σου στα χερια σου, να βρεις μια δουλεια και να βρεις και ενα δικο σου διαμερισμα. Το αν ειναι λιγα τα χρηματα η οχι ειναι αλλο θεμα, τις ιδιες δυσκολιες αντιμετωπιζουμε ολοι μας. Καλο κουραγιο και κυριως κατσε και σκεψου καλα οτι και οι αλλοι μπορει να εχουν λογο για τον τροπο με τον οποιο φερονται, και ακομα και αν καπου υπαρχει προβλημα, ετσι ειναι οι διαπροσωπικες σχεσεις. Κανουμε υποχωρησεις και δειχνουμε κατανοηση, αν ο αλλος δεν κανει το ιδιο δεν σκαμε κιολας, εμεις κανουμε αυτο που πρεπει.

Ναι φυσικά και το πρόβλημα είναι η μητέρα μου. Γι αυτό και με στεναχωρεί η δική της συμπεριφορά και δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα το αν με συμπαθεί ή όχι ο άλλος. Η μαμά μου όμως εθελοτυφλεί, βλέπει, παίρνει τα σημάδια παρ όλα αυτά δεν έχει καμία διάθεση να κάνει κάτι γι αυτό. Περιμένει πως μ έναν μαγικό τρόπο θα τα βρούμε με αυτόν τον άνθρωπο και όλα θα λυθούν. Επίσης είμαι άνθρωπος του σπιτιού, έχω παρέες αλλά δεν μου αρέσει να είμαι συνέχεια έξω, δεν το θεωρώ λύση. Άλλωστε νομίζω πως αν κάποιος πρέπει να ρίξει νερό στο κρασί του, αυτοί είναι η μαμά και ο φίλος της και όχι να του επιτρέπει να μου λεεί τι θα κάνω και πως θα συμπεριφερθώ στο σπίτι μου. Ακόμα ναι, το ότι δεν είμαι κοριτσάκι το έχω συνειδοτοποιήσει εδώ και καιρό και σίγουρα δεν έχω σκοπό να γαντζωθώ πάνω στη μάνα μου για να ζήσω, γι αυτό και προσπαθώ να βρώ τρόπο να φύγω. Σίγουρα όμως είναι λυπηρό να ξέρεις πως αυτό που θεωρούσες σπίτι σου και έδρα σου, απλά δεν υπάρχει πια. Και είναι ακόμη πιο λυπηρό να προσπαθείς να ξεφύγεις από την οικογένεια σου.

Όσον αφορά τη συμπεριφορά του απέναντι σε μένα και στην αδερφή μου, όχι δεν θυμάμαι ούτε να είπα ούτε να έκανα κάτι που μπορεί να τον έθιξε. Γενικά πάντα κρατάω χαμηλό προφίλ. Εγώ είμαι κλειστός χαρακτήρας ενώ η αδερφή μου πιο ''τσαχπίνα'' και ανοιχτή, συνεπώς πιο συμπαθής στους ανθρώπους. Εκεί αποδίδω αυτή τη διαφορά συμπεριφοράς. Ξαναλέω όμως, δεν είναι κάτι που με στεναχωρεί κιόλας, απλά θέλω να δώσω μια εικόνα του τι συμβαίνει στο σπίτι.

Εμ, κοιτα, νομιζω οτι οταν λες " δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα το αν με συμπαθεί ή όχι ο άλλος", " Άλλωστε νομίζω πως αν κάποιος πρέπει να ρίξει νερό στο κρασί του, αυτοί είναι η μαμά και ο φίλος της", και "στο σπίτι μου", δειχνει οτι ουτε εσυ εισαι προθυμη να κανεις την οποιαδηποτε υποχωρηση, ασε δε που το σπιτι δεν ειναι μονο δικο σου, τωρα πλεον ειναι και δικο του, για οσο καιρο ζει εκει τουλαχιστον. Εγω με βαση αυτα που λες καταλαβαινω οτι δεν εχεις την διαθεση να τα βρειτε με αυτον τον ανθρωπο, και απλα το μονο που θελεις ειναι να τον διωξει η μητερα σου απο το σπιτι.

Εν τω μεταξυ, τι σου λεει δηλαδη για το πως θα φερθεις; Σου κανει κουμαντο σε πραγματα που δεν πρεπει; Αν ειναι ετσι ειναι ενα θεμα, αλλα καμια φορα οταν δεν συμπαθουμε καποιον τα μεγαλοποιουμε λιγο τα πραγματα. Για φαντασου να συζησω με μια γυναικα εγω, δηλαδη θα απαγορευεται να εχει αποψη για την συμπεριφορα του γιου μου; Στο ιδιο σπιτι θα ζει, δεν νομιζεις οτι αν κατι την ενοχλει θα πρεπει να το πει; Δεν νομιζεις οτι ολοι θα πρεπει να κανουν τις υποχωρησεις τους με βαση τον αμοιβαιο σεβασμο; Δεν πιστευεις οτι αν καποιος δεν εχει καμια διαθεση να υποχωρησει και τα θελει ολα δικα του, θελει δηλαδη τη βολη του, θα εχει προβλημα με τους υπολοιπους; Απλες σκεψεις κανω γιατι δεν μπορω να ξερω και σιγουρα τι συμβαινει στην περιπτωση σου, αλλα καλο θα ηταν να ξαπλωσεις, να ηρεμησεις, και να δεις τα πραγματα πιο σφαιρικα, και οχι με κεντρο εσενα αλλα την οικογενεια, που μερος της ειναι πλεον και αυτος ο ανθρωπος, με ολα τα μειονεκτηματα και πλεονεκτηματα που μπορει να εχει.

Σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ οικογένειά μου αυτόν τον άνθρωπο. Για μένα δεν είναι κάτι άλλο από ένας ξένος. Το ότι έχει σχέση με την μητέρα μου δεν σημαίνει πως είναι και οικογένεια. Για τη οικογένεια μου φυσικά και κάνω υποχωρήσεις, γι αυτόν όμως δεν έχω κανέναν λόγο. Είναι ένας ΞΕΝΟΣ. Και θεωρώ πως δεν μπορεί να κάνει κουμάντο. Εάν θέλω να φέρω το σκυλί μου στο σπίτι, όπως πάντα, ναι θα συνεχίσω να το φέρνω. Εάν θέλω να φέρω τις φίλες μου και να κάτσουμε στο σαλόνι, ναι, θα τις φέρω, ήμαρτον, δεν ήρθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα. Και στο κάτω κάτω όλοι (μάλλον οι περισσότεροι) μου λέτε για τις υποχωρήσεις που πρέπει να κάνω. Το ότι ίσως πρέπει να κάνει κι εκείνος υποχωρήσεις (και μάλιστα περισσότερες) δεν υπάρχει στο τραπέζι? Δεν καταλαβαίνω γιατί εγώ είμαι αυτή που σκέφτεται εγωκεντρικά και όχι εκείνος.

Εγω δεν ξερω πως σκεφτεται αυτος βρε monkey, με σενα μιλαω. Μπορει να σκεφτεται εγωκεντρικα, που να ξερω. Αυτο που ξερω σιγουρα ειναι οτι δεν ειναι σωστος ο τροπος που βλεπεις την κατασταση. Τον λες και τον ξαναλες ξενο. Ε οχι, αυτος ειναι ο ανθρωπος που δινει χαρα στη μητερα σου, μια χαρα που δεν μπορει αυτη τη στιγμη να της δωσει αλλος, ειστε στο ιδιο σπιτι, ε δεν ειναι ξενος οπως το λες. Απο τη στιγμη που ειπες οτι για αυτον δεν κανεις καμια υποχωρηση, τα ειπες ολα. Απλα σε εχουν καταλαβει και ολοι οι υπολοιποι στο σπιτι και για αυτο και ειναι ολοι "εναντιον" σου, δεν το καταλαβαινεις αυτο; Απο τη στιγμη που ζειτε μαζι, και ο καλυτερος ανθρωπος του κοσμου να ηταν, υποχωρησεις θα επρεπε να κανεις, και εσυ και ολοι. Δηλαδη εσυ τι θελεις; Να περιμενει η μητερα σου ποτε θα καταφερεις να βρεις δικο σου σπιτι για να ξεκινησει και αυτη να απολαμβανει τη ζωη με τον ανθρωπο που εχει επιλεξει; Ε δεν παει ετσι. Τη ρωτησες ποτε την ιδια πως αισθανεται; Αν νιωθει μοναξια; Τι προβληματα εχει; Τι εχει περασει; Ποια ειναι τα σχεδια της για το μελλον; Ειμαι σιγουρος οτι δεν την εχεις ρωτησει ποτε, για αυτο και λεω οτι σκεφτεσαι εγωκεντρικα. Προσεξε, δεν λεω οτι ετσι εισαι σαν ανθρωπος γενικα. Παντως αυτο που νιωθεις ειναι πολυ συχνο σε παιδια που οι γονεις κανουν μια σχεση, και να εισαι σιγουρη για ενα πραγμα. Αν κανεις λιγο υπομονη, λιγες υποχωρησεις, εστω και για τα ματια του κοσμου, εστω και με σφιγμενα δοντια, το σιγουρο ειναι οτι και εντασεις δεν θα δημιουργουνται (που δεν σε ωφελουν, γιατι κανεις δεν θα του ριξει αδικο, στο λεω απο τωρα), και θα δεις που σιγα σιγα θα δεις και την κατασταση διαφορετικα. Αυτο ομως προυποθετει και ωριμη σκεψη πο μερους σου, και ανοιχτο μυαλο, δεν ερχεται απο μονο του.

(συγγνωμη που σου μιλαω λιγο αποτομα, αλλα πιστεψε με οτι δεν εχω τιποτα εναντιον σου. Οσα σου λεω, το πιστευεις δεν το πιστευεις, ειναι για να μπορεσεις ΕΣΥ να ζησεις καλυτερα μεσα στην οικογενεια σου.)

Συμφωνώ απόλυτα με skropi..
εγώ πιστεύω οτι όμως δεν είναι ανάγκη ν κάνεις απο τώρα υποχωρήσεις.
Φερε τις φίλες σου κ το σκύλο σου κ αμα πει κάτι απάντησε όχι ειρωνικά ουτε μ φωνές κ προσβολές.
πες του αν πει κάτι : σε ενοχλεί τάδε ;; (έτσι στον ενικό).. και συνέχισε λέγοντας "δεθα είναι για πολλη ώρα μην ανησυχείς θα φύγουν θα φύγουν κι ο σκύλος κ όλοι "
κ κάτσε κανένα 2-3 ώρες εκεί να μπαστακωθεις με ολους τους αλλους πο καλεσες αραξτε δείτε ταινία μ τις φίλες κ αν έρθει ν κάνει παράπονα παιξτο χαλαρή κ πες αχ συγγνώμη δεν ήξερα οτι σε πείραζε τόσο.
κι όλο συνέχεια ακόλουθα το ίδιο μοτίβο.
Θα του σπασεις τα @@.
Αλλά ποτε μα ποτε μη δείξεις νεύρα κ ενόχληση.
θα το καταλάβουν κ θα σου τη φέρουν.
Δοκίμασε κ πες...

Quote:

---

Originally Posted by julias

Μα και για τη μητερα σου φιλη μου, νομιζω οτι ειστε η πρωτη προτεραιοτητα. Το οτι δεν σε στηριζει μπροστα στον συντροφο της, δεν σημαινει οτι σε αγαπαει λιγοτερο....Μια συζητηση μαζι της ισως ελυνε πολλες παρανοησεις, αν υπαρχουν....Οπως και να εχει παντως, πρεπει να καταλαβεις οτι εσυ και η αδελφη σου ειστε ενηλικες, που σημαινει οτι καποια στιγμη πρεπει να αρχισεις να αποδεσμευεσαι απο την παιδικη συναισθηματικη προσκολλιση στην μητερα και να μην σε ενοχλει ακομα και αν νιωθεις οτι 'προτιμα' τον συντροφο της απο εσενα, γιατι απλα άλλη ειναι η αγαπη στα παιδια και άλλη στον εραστη...οπότε δεν τιθεται θεμα προτιμησης...τουλαχιστον σε τετοιες ηλικιες....αν ησουν μικρο παιδι...θα σου απαντουσα αλλιως φυσικα...Αλλα εισαι γυναικα..:) Για αυτο, να της μιλησεις...σαν κορη προς μαμα, αλλα και σαν γυναικα προς γυναικα...

---

...πολύ ωραία στα λέει η τζουλια.
Η μαμά εκτός από μαμά είναι και γυναίκα και δεν έχεις το δικαίωμα να περιμένεις να λήξει τη συγκατοίκηση επειδή υποστηρίζει και αυτόν το ρόλο της.
κανονικά έπρεπε να είσαι χαρούμενη που προχώρησε και δεν μαράθηκε μετά το χωρισμό.

αυτο που περιγραφεις αρχικα μου θυμιζει τους γονεις μου δε τεριαζαν καθολου μεταξυ τους κ στο τελος εγω τους εκανα το διαιτιτη κ σταματησαν να τσακονονται αλλα απο τη στιγμη που η μανα σου εχει σχεση μαζι του αυτο σημαινει οτι συμφωνει μαζι του αλλα δε το διχνει πιθανον αυτο να σημαινει οτι η μανα σου εχει κ ενα αλλο προσωπο που το εκπροσωπει αυτος τωρα κ ο πατερας μου εκανε παρατηρισεις οπως λες αλλα δε με ενιαζε κ στο τελος επιδη δε συμφωνουσα καθολου σε οσα ελεγε εγω απο αυτα που μου ελεγε σκεφτομουν τα αναποδα.

Quote:

---

Originally Posted by κοπέλα93

Συμφωνώ απόλυτα με skropi..
εγώ πιστεύω οτι όμως δεν είναι ανάγκη ν κάνεις απο τώρα υποχωρήσεις.
Φερε τις φίλες σου κ το σκύλο σου κ αμα πει κάτι απάντησε όχι ειρωνικά ουτε μ φωνές κ προσβολές.
πες του αν πει κάτι : σε ενοχλεί τάδε ;; (έτσι στον ενικό).. και συνέχισε λέγοντας "δεθα είναι για πολλη ώρα μην ανησυχείς θα φύγουν θα φύγουν κι ο σκύλος κ όλοι "
κ κάτσε κανένα 2-3 ώρες εκεί να μπαστακωθεις με ολους τους αλλους πο καλεσες αραξτε δείτε ταινία μ τις φίλες κ αν έρθει ν κάνει παράπονα παιξτο χαλαρή κ πες αχ συγγνώμη δεν ήξερα οτι σε πείραζε τόσο.
κι όλο συνέχεια ακόλουθα το ίδιο μοτίβο.
Θα του σπασεις τα @@.
Αλλά ποτε μα ποτε μη δείξεις νεύρα κ ενόχληση.
θα το καταλάβουν κ θα σου τη φέρουν.
Δοκίμασε κ πες...

---

Ηδη το κανει αυτο, και για αυτο εχει και προβλημα. Δεν νομιζω οτι ειναι σωστο να επικροτουμε κακες συμπεριφορες. Δηλαδη οταν ο αλλος εχει ενα θεμα, ενα οποιοδηποτε προβλημα, τι κανουμε; ΤΟ εκμεταλλευομαστε για να τον πικαρουμε;

Quote:

---

Originally Posted by skropi

Ηδη το κανει αυτο, και για αυτο εχει και προβλημα. Δεν νομιζω οτι ειναι σωστο να επικροτουμε κακες συμπεριφορες. Δηλαδη οταν ο αλλος εχει ενα θεμα, ενα οποιοδηποτε προβλημα, τι κανουμε; ΤΟ εκμεταλλευομαστε για να τον πικαρουμε;

---

Είπα οτι δε θέλω να προτείνω ακραίες λύσεις αλλά
μετα απο αυτό που περιέγραψε....ε όχι.
με το κακό.

Quote:

---

Originally Posted by κοπέλα93

Είπα οτι δε θέλω να προτείνω ακραίες λύσεις αλλά
μετα απο αυτό που περιέγραψε....ε όχι.
με το κακό.

---

Μα δεν περιέγραψε κάτι τρομακτικό. Τα δικά της συναισθήματα και η στάση της είναι που δημιουργούν τα περισσότερα προβλήματα στον εαυτό της. Κατανοητά μεν, αλλά είναι παραπάνω από υπερβολικά. Αν μάλιστα εφαρμόσει αυτό που της προτείνεις, απλά θα επιβεβαιώσει την εικόνα που έχει ήδη δώσει: την ανωριμότητα και τη ζήλεια ενός κακομαθημένου παιδιού που θέλει να τραβήξει την προσοχή και δεν ενδιαφέρεται για τα συναισθήματα ή τα δικαιώματα των άλλων ανθρώπων.

Quote:

---

Originally Posted by monkey

Σε καμία περίπτωση δεν θεωρώ οικογένειά μου αυτόν τον άνθρωπο. Για μένα δεν είναι κάτι άλλο από ένας ξένος. Το ότι έχει σχέση με την μητέρα μου δεν σημαίνει πως είναι και οικογένεια. Για τη οικογένεια μου φυσικά και κάνω υποχωρήσεις, γι αυτόν όμως δεν έχω κανέναν λόγο. Είναι ένας ΞΕΝΟΣ. Και θεωρώ πως δεν μπορεί να κάνει κουμάντο. Εάν θέλω να φέρω το σκυλί μου στο σπίτι, όπως πάντα, ναι θα συνεχίσω να το φέρνω. Εάν θέλω να φέρω τις φίλες μου και να κάτσουμε στο σαλόνι, ναι, θα τις φέρω, ήμαρτον, δεν ήρθαν τα άγρια να διώξουν τα ήμερα. Και στο κάτω κάτω όλοι (μάλλον οι περισσότεροι) μου λέτε για τις υποχωρήσεις που πρέπει να κάνω. Το ότι ίσως πρέπει να κάνει κι εκείνος υποχωρήσεις (και μάλιστα περισσότερες) δεν υπάρχει στο τραπέζι? Δεν καταλαβαίνω γιατί εγώ είμαι αυτή που σκέφτεται εγωκεντρικά και όχι εκείνος.

---

monkey θα συμφωνήσω με skropi, julias, Θεοφανία. Kαταλαβαίνω ότι σου είναι δύσκολο να μπεις στη θέση της μητέρας σου, ότι ζεις μια άβολη κι αμήχανη κατάσταση κι ότι δεν νιώθεις ελεύθερη να κινηθείς όπως νομίζεις σε ένα χώρο που θεωρούσες σπίτι σου. Όμως τα όσα ζητάς, είναι απολύτως παράλογα.

Σίγουρα είναι δύσκολο για ένα νέο άνθρωπο σήμερα να σταθεί στα πόδια του και να έχει το δικό του σπίτι και τη δική του δουλειά. Και είναι πολύ θετικό που η μητέρα σου έχει τη διάθεση και τη δυνατότητα να σου παρέχει ακόμα υποστήριξη. Δεν είναι όμως καθόλου μα καθόλου υποχρεωμένη για κάτι τέτοιο. Πολύ δε περισσότερο, δεν είναι καθόλου υποχρεωμένη να βάλει στον πάγο την προσωπική της ζωή, επειδή εσύ δεν έχεις ακόμα οργανώσει τη δική σου.

Αν υποθέσουμε ότι η μητέρα σου μεθαύριο είναι ανήμπορη και δεν έχει επαρκή εισοδήματα για να μείνει σε δικό της σπίτι, θα σου φαινόταν σωστό ενώ τη φιλοξενείς, να απαιτεί να διώξεις από το σπίτι το σύντροφο σου και να φέρνει φίλους, σκύλους κι όποιον θέλει? Αν εσύ μεθαύριο θέλεις να συζήσεις με έναν άντρα χωρισμένο που ζει με τα ενήλικα παιδιά του, θα σου φαινόταν λογικό να μπαίνει στο σπίτι η 23χρονη κόρη και όχι μόνο να θεωρεί το χώρο σπίτι ΤΗΣ, αλλά να απαιτεί να κοιμάται ξέχωρα από τον πατέρα της η ‘ξένη’?

Έχω και μια απορία: γιατί η μητέρα σου είναι ο μόνος άνθρωπος που έχει υποχρεώσεις ‘γονέα’ προς εσένα? Ο πατέρας σου όπως είπες σε προηγούμενο μήνυμα έχει αποξενωθεί και δεν επικοινωνεί καν. Και εσύ, αντί να διεκδικήσεις χώρο, συμπαράσταση, επικοινωνία από τον άνθρωπο που εμφανώς φέρεται εγωιστικά, ζητάς και τα ρέστα από τη μητέρα σου, που είναι παρούσα στη ζωή σου. Είναι σαν να επιτίθεσαι στον εύκολο στόχο, ενώ ο πραγματικά αδιάφορος βρίσκεται αλλού και κάνει τη ζωή του ανενόχλητος, χωρίς να τον επιβαρύνουν οι δικές σου συναισθηματικές και πρακτικές δυσκολίες.

Σκέψου τα λίγο διαφορετικά καλή μου κοπέλα και προσπάθησε να φτιάξεις τη δική σου ζωή όπως τη θέλεις, χωρίς να προσπαθείς να σαμποτάρεις τη σχέση δυο άλλων ανθρώπων. Διεκδίκησε αυτά που είναι πραγματικά δικαιώματα σου, γιατί αυτή τη στιγμή εσύ είσαι το 'άγριο' που πάει να διώξει τα ήμερα, απλά σου είναι δύσκολο να το αντιληφθείς. Ίσως νιώθεις πως γενικά έχεις στερηθεί κάποια πράγματα, ίσως νιώθεις εγκλωβισμένη, ίσως σου λείπουν εμπειρίες... πολλά ίσως. Δες μέσα σου και δούλεψε όσα σε ενοχλούν και μετά θα μπορέσεις με μεγαλύτερη ψυχραιμία, λογική και καλοσύνη να πάρεις θέση, αλλά και να ζητήσεις όσα έχεις ανάγκη.

εγω γιατι εχω την εντυπωση οτι ο καινουργιος που βρηκε ειναι ιδιος με τον αλλο που χωρισε ετσι ειναι?

Quote:

---

Πιστεύτε ότι είμαι παράλογη και κακιά?

---

οχι απλα δε ταιριαζεις μαζι του. τοτε απλως μην ασχολεισαι

Quote:

---

Originally Posted by monkey

Η αδερφή μου λέει ότι είμαι εγωίστρια γιατί λέει πως στέκομαι εμπόδιο στην ευτυχία της μαμάς και ότι πρέπει να την αφήσω να συνεχίσει τη ζωή της, εγώ έχω πεί 100 φορές πως ναι θέλω να είναι ευτυχισμένη και ναι θέλω να συνεχίσει τη ζωή της, αλλά όσο μένω μαζί της, θα ήθελα να ζω μόνο μαζί της και όχι με τον δεσμό της. Είναι απλό, θέλω να νιώθω το σπίτι μου ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ. Με όλη την άνεση που ο καθένας δικαιούται να έχει στο σπίτι του. Η μαμά πάλι, πέρσι που ξαναέκανα την ίδια συζήτηση γύρισε και μου είπε ότι ζηλεύω και γι αυτο τα κάνω αυτά. Τραγικό απλά.

---

Quote:

---

Originally Posted by monkey

Φυσικά και θα πρέπει να με ρωτήσει τη στιγμή που θα μένουμε μαζί. Όταν φύγω από το σπίτι ας κάνει ότι θέλει, γιατί όμως εγω πρέπει να ζήσω με έναν ξένο άνθρωπο μέσα στο σπίτι και να με περιορίζει κιόλας? Ας κάνει ότι θέλει με τη σχέση της, να τη κρατήσει έξω από το σπίτι μας ζητάω. Αλλιώς να φέρω κι εγώ τον φίλο μου με το έτσι θέλω να συγκατοικήσουμε όλοι μαζί στο σπίτι να γίνουμε κοινόβιο... Ημαρτον, δεν γίνεται να κάνει ο καθένας ότι θέλει χωρίς να σκέφτεται και τους άλλους..! Ξαναλέω, ΟΤΑΝ φύγω να κάνω τη ζωή μου όπως λέτε, ας κάνει ότι θέλει, τώρα όμως που μοιραζόμαστε την ίδια στέγη, ναι, φυσικά και έχω λόγο σχετικά με το με ποιον θα συγκατοικώ.

---

Συγνώμη που θα σε στεναχωρήσω αλλά δεν είναι σπίτι σου αλλά το σπίτι της μητέρας σου. Εκείνη το συντηρεί, πληρώνει τους λογαριασμούς και τα ψώνια. Αν αποφασίσει ότι δεν θέλει να ζεις σε αυτό έχει κάθε δικαίωμα να το κάνει αφού είσαι ενήλικη. Εκείνη δεν σου είπε σήκω και φύγε τώρα που είσαι ενήλικη αλλά σου ζήτησε να σεβαστείς ότι έφερε τον άνθρωπο που θέλει να είναι μαζί στο σπίτι της. Αν δεν μπορείς να το ανεχτείς νομίζω ότι δεν θα έχει πρόβλημα να μείνεις σε δικό σου σπίτι αλλά φαντάζομαι ότι αυτό είναι κάτι πολύ δύσκολο που δεν μπορείς να κάνεις αυτή τη στιγμή.

Άρα ποια είναι η λύση; Αποδέχεσαι ότι η μητέρα σου σου επιτρέπει να μένεις σπίτι της ενώ δεν έχει κάποια νομική υποχρέωση αλλά ας πούμε ηθική γιατί η ελληνική οικογένεια πάντα στηρίζει τα παιδιά της μέχρι να ορθοποδήσουν (και στην πλειονότητα για πάντα). Αν δεν σου αρέσει εκεί μέσα κάνεις τα πάντα ώστε να βρεις μια δουλειά και να φύγεις το συντομότερο. Μην τα πάρεις επιθετικά όλα αυτά που σου λέω. Ζούσα με τη μητέρα μου και παρότι είχα και έχω λόγο στο σπίτι αφού είναι το "πατρικό" μου ποτέ δεν θεώρησα ότι ο λόγος μου έχει ίση βαρύτητα με τον δικό της εκεί μέσα. Όχι γιατί μου το επέβαλλε αλλά γιατί μετά από κοντά 30 χρόνια που δουλεύει στη ζωή της και κατάφερε μόνη της και αγόρασε σπίτι, έπιπλα και προσέφερε μια αξιοπρεπή ζωή στην οικογένειά της (εμένα δηλαδή) θεωρώ ότι έχει ένα λόγο παραπάνω στις αποφάσεις για αυτά που έφτιαξε. Πώς να στο πω για μένα είναι θέμα σεβασμού. Δηλαδή, ακόμη και για το ποιο χαζό πράγμα όπως η διακόσμηση, θα της πω την γνώμη μου αλλά μετά δεν θα περιμένω να την ακολουθήσει αν δεν της αρέσει. Όσο πιο γρήγορα φτάσεις σε ένα τέτοιο επίπεδο συνειδητοποίησης, τόσο πιο γρήγορα θα σταματήσεις να νιώσεις ότι απειλείσαι και θα προσπαθήσεις να φτιάξεις τη ζωή σου όπως θέλεις. Αλλά την ζωή σου απο δω και πέρα ως ενήλικη και όχι ως παιδί στο σπίτι των γονιών.

Quote:

---

Αλλιώς να φέρω κι εγώ τον φίλο μου με το έτσι θέλω να συγκατοικήσουμε όλοι μαζί στο σπίτι

---

καλη φαση φερτον

Quote:

---

Originally Posted by monkey

Ναι φυσικά και το πρόβλημα είναι η μητέρα μου. Γι αυτό και με στεναχωρεί η δική της συμπεριφορά και δεν με ενδιαφέρει ιδιαίτερα το αν με συμπαθεί ή όχι ο άλλος. Η μαμά μου όμως εθελοτυφλεί, βλέπει, παίρνει τα σημάδια παρ όλα αυτά δεν έχει καμία διάθεση να κάνει κάτι γι αυτό. Περιμένει πως μ έναν μαγικό τρόπο θα τα βρούμε με αυτόν τον άνθρωπο και όλα θα λυθούν. Επίσης είμαι άνθρωπος του σπιτιού, έχω παρέες αλλά δεν μου αρέσει να είμαι συνέχεια έξω, δεν το θεωρώ λύση. Άλλωστε νομίζω πως αν κάποιος πρέπει να ρίξει νερό στο κρασί του, αυτοί είναι η μαμά και ο φίλος της και όχι να του επιτρέπει να μου λεεί τι θα κάνω και πως θα συμπεριφερθώ στο σπίτι μου. Ακόμα ναι, το ότι δεν είμαι κοριτσάκι το έχω συνειδοτοποιήσει εδώ και καιρό και σίγουρα δεν έχω σκοπό να γαντζωθώ πάνω στη μάνα μου για να ζήσω, γι αυτό και προσπαθώ να βρώ τρόπο να φύγω. Σίγουρα όμως είναι λυπηρό να ξέρεις πως αυτό που θεωρούσες σπίτι σου και έδρα σου, απλά δεν υπάρχει πια. Και είναι ακόμη πιο λυπηρό να προσπαθείς να ξεφύγεις από την οικογένεια σου.

---

Κουραγιο κοπελα μου,εισαι πλεον ενηλικη κ το σπιτι σου δεν μπορει να σε καλυψει σε ολα προσπαθησε να βρεις ενα αντρα να σε στηριξει για να κανετε την δικη σας οικογενεια επειδη μονο η δουλεια με μικρο μισθο δεν σε σωζει αλλα 2 ατομα μαζι ειναι καλυτερα,Εννοειται κ το προβλημα σου ειναι η μητερα σου κ οχι αυτος ο ανθρωπος τον οποιο αγνοησε οσο μπορεις,Αυτος ο τυπος ειναι ενας ξενος για σενα κ δεν αποτελει οικογενεια σου με αρκετη επιμονη ευελπιστω να το καταλαβει η μητερα σου,Ετσι κ δεν συμβει αυτρο ομως να θυμασαι οτι οι μεγαλοι ανθρωποι δεν αλλαζουν ευκολα δημιουργησε το δικο σου σπιτι κ την δικη σου οικογενεια κ θα ξεφυγεις απο αυτο το περιβαλλον για τα καλα

απο τη στιγμη που ο ανθρωπος αυτος μενει σπιτι σας και εχει παρει δικαιώματα αφου μπορει να κρινει και να κουμανταρει,πρεπει και συ να καταλάβεις ότι δεν μπορεις να τον αντιμετωπίζεις ως τον ξενο που ζει με τη μητερα σου γιατι απ ότι καταλαβα οι καταστασεις εχουν αλλαξει απ όταν εφυγες για σπουδες. Από τη μια σε καταλαβαινω γιατι είναι τουλάχιστον παραλογο να μην μπορεις να νιώθεις ανετα στο ιδιο σου το σπιτι,δλδ αν όχι εκει που? απο την άλλη όμως εισαι ενηλικη και πρεπει να δειξεις καποια κατανοηση για χαρη της μητερας σου και για να τη βλέπεις ευτυχισμενη. Δηλαδη η αποψη ότι στο σπιτι μας θα ζουμε εμεις και η μητερα μας και όταν εμεις οι κορες αποφασισουμε να φτιαξουμε τη ζωη μας η μας ερθει να φυγουμε απο το σπιτι τοτε και η μητερα μας εχει το ελευθερο να φερει καποιον η να φτιαξει τ ζωη της,μπορει να με τρελανει.

Τωρα σχετικα με τη μητερα σου και αν είναι συμπεριφορα αυτή εγω πιστευω πως απλα είναι πικραμενη γιατι βλεπει πως αντιδράς και καπου νιωθει ότι δεν την καταλαβαίνεις αλλα και καπου διχαζεται πιστεύοντας ότι με την επιλογή της αυτή το παιδι της δεν είναι ευτυχισμενο,μενει πισω η κατι στερείται. Είναι δυνατον να πιστευεις ότι θα σε βαλει η μητερα σου ποτε σε δευτερη μοιρα? κατανοηση ζηταει.
Καπου και συ πρεπει να το σκεφτεις αντιστροφα,οκ δεν τον γουστάρεις η δε σε γουσταρει,δωσε χρονο μηπως φτιαξουν οι σχεσεις σας και αν όχι μεινε εσυ σπιτι σου κανε τη ζωη σου και μη δινεις καμια σημασια,να σε ελεγξει δεν εχει κανενα δικαιωμα. Κανε υπομονη προσπαθησε να κρατησεις τις ισορροπιες να είναι ολοι οσοι το αξιζουν ευτυχισμένοι και απο κει και περα βλέποντας και κανοντας..

Οτι είσαι εγωιστρια είσαι. είναι χαρακτηριστικό της ηλικίας αλλά κ του ανθρώπου.
κάνε αυτό που νιώθεις στην τελική
Όσες γνώμες κ να πάρεις του κεφαλιού σου δε θα κάνεις ;

Quote:

---

Originally Posted by monkey

Καλησπέρα, θα ήθελα τη γνώμη σας για ένα θέμα που με απασχολεί. Είμαι 23 χρονών, οι γονείς μου έχουν χωρίσει εδώ και χρόνια και η μητέρα μου έχει πλέον δεσμό μ έναν κύριο εδώ και τρία χρόνια και πλέον μένουνε και μαζί. Εγώ και η αδερφή μου έχουμε φύγει για σπουδές, εγώ τελειώνω αυτό το καλοκαίρι και γυρνάω πίσω ενώ η μικρή έχει τουλάχιστον μια χρονιά ακόμη. Αρχικά με τον συγκεκριμένο κύριο εγώ ποτέ δεν τα πήγαινα καλά, ένιωθα μια αντιπάθεια και μια ειρωνία προς εμένα, σε αντίθεση με την αδερφή μου την οποία συμπαθεί πολύ και το δείχνει. Τέλος πάντων αυτό δεν είναι κάτι που με στεναχωρούσε αφου ούτε εγώ έτρεφα ιδιαίτερη συμπάθεια. Αυτό που με ενοχλεί είναι ότι όταν πηγαίνω στη μαμά είμαι ουσιαστικά φιλοξενούμενη στο ίδιο μου το σπίτι. Δηλαδή αυτός επιβάλλεται, μου κάνει παρατηρήσεις και δεν αφήνει το σκυλάκι μου να κυκλοφορεί στο σπίτι (ενώ η μαμά δεν έχει πρόβλημα). Δεν θα με πείραζε να μου έκανε παρατηρήσεις η μητέρα μου φυσικά, αλλά με ενοχλεί να το κάνει ένας ξένος για μένα άνθρωπος. Τώρα που θα γυρίσω σπίτι δεν θέλω να μένω στο σπίτι ΤΟΥΣ αλλά στο σπίτι ΜΑΣ, δηλαδή της μητέρας μου κι εμένα. Δεν της ζήτησα να τον χωρίσει, απλά δεν θέλω να μένω με τον δεσμό της. Πιστεύτε ότι είμαι παράλογη και κακιά? Γιατι πραγματικά και η μαμά και η αδερφή μου με κάνουν να νιώθω ενοχές για αυτό, με λένε εγωίστρια και κακομαθημένη. Είμαι όντως ή έχω έστω και λίγο δίκιο σε αυτό που ζητάω...;:(

---

Quote:

---

Originally Posted by monkey

Η αδερφή μου λέει ότι είμαι εγωίστρια γιατί λέει πως στέκομαι εμπόδιο στην ευτυχία της μαμάς και ότι πρέπει να την αφήσω να συνεχίσει τη ζωή της, εγώ έχω πεί 100 φορές πως ναι θέλω να είναι ευτυχισμένη και ναι θέλω να συνεχίσει τη ζωή της, αλλά όσο μένω μαζί της, θα ήθελα να ζω μόνο μαζί της και όχι με τον δεσμό της. Είναι απλό, θέλω να νιώθω το σπίτι μου ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ. Με όλη την άνεση που ο καθένας δικαιούται να έχει στο σπίτι του. Η μαμά πάλι, πέρσι που ξαναέκανα την ίδια συζήτηση γύρισε και μου είπε ότι ζηλεύω και γι αυτο τα κάνω αυτά. Τραγικό απλά.

---

Quote:

---

Originally Posted by monkey

Δεν μπορώ ούτε να αδιαφορήσω, ούτε να κάνω τον μαλάκα. Αισθάνομαι πως η μητέρα μου έχει ως προτεραιότητα τον δεσμό της και όχι τα παιδιά της. Γιατί όταν δέχεται να μην δει το παιδί της προκειμένου να μείνει με τον φίλο της, αυτό ακριβώς κάνει. Κι αυτό είναι κάτι που με θλίβει απίστευτα...

---

Quote:

---

Originally Posted by monkey

Δεν ξέρω πόσες φορές πρέπει να το πω, αλλά εννοείται και δεν θα πω σε κανέναν να χωρίσει. Όπως επίσης και δεν απαιτώ να αλλάξει ο άνθρωπος. Αυτό που μπορεί να γίνει (και θα έπρεπε να γίνει) θα ήταν να μην ζουν μαζί. Εκείνος στο σπίτι του και η μάνα μου στο δικό της με τα παιδιά της κι από κει και πέρα ας κάνουν ότι θέλουν. Τουλάχιστον μέχρι να αποδεσμευτούμε από εκείνη και να μπορούμε να ζήσουμε μόνες μας. Δεν την έκρινα για το ότι έκανε σχέση αλλά σίγουρα τη κρίνω για το ότι έχει τα παιδιά της σε δεύτερη μοίρα. Δεν ξέρω πως το βλέπουν και άλλες μητέρες στο φόρουμ, εγώ πάντως πιστεύω πως μια σωστή μητέρα, όσο και να έχουν μεγαλώσει τα παιδιά της, εκείνα είναι πάντα η προτεραιότητά της.

---

Quote:

---

Originally Posted by skropi

monkey, το να μη νιωθεις ανετα επειδη ζει και ο συντροφος της μητερας σου μαζι σας ειναι καθαρα δικο σου προβλημα και κανενος αλλου. Απο που προκυπτει οτι η μητερα σου βαζει πανω απο σενα τον συντροφο της; Η αδελφη σου δεν συμφωνει, ειναι καθαρα δικο σου το συμπερασμα. Και η αληθεια ειναι οτι με την αρνητικοτητα σου ειναι λογικο ο ανθρωπος να εχει και αντιστοιχη συμπεριφορα απεναντι σου. Τι παει να πει να μην μενουν μαζι; Γιατι πιστευεις οτι πρεπει να σε ρωτησει η μητερα σου για το τι θα κανει; Ειναι υποχρεωμενη να ακολουθει το καθε σου καπριτσιο; Στα λεω σταρατα γιατι την ξερω την κατασταση, ετσι και η αδελφη μου ειχε προβλημα με τον συντροφο της μητερας μου και ας μην εμεναν μαζι, για αυτο και στα λεω οπως ακριβως ειναι τα πραγματα. Ασε που εγω δεν ειδα αυτο που λες, οτι δεν στηριζει η μητερα σου. Δηλαδη οταν λες/κανεις κατι παραλογο πρεπει να σε στηριξει; Αυτη νομιζεις οτι ειναι η υποχρεωση των γονιων;

Απλα παρτο αλλιως, εισαι ενηλικη κοπελα, δειξε λιγη κατανοηση στις αναγκες της μητερας σου. Αυτη η γυναικα εδειξε τεραστια υπομονη για να σας μεγαλωσει (οταν κανεις παιδι θα καταλαβεις), ε ηρθε η ωρα να κοιταξετε οι αδελφες και λιγο την ευτυχια της, δεν νομιζεις;

---

και ποτε σκεφτεται η υψηλοτητα σου να ζησει χωρις την μαμα?
εισαι ηδη 23 ετων. αν στα 30 η στα 40 δεν εχεις καποιον μονιμο συντροφο και εισαι καλα μενοντας στο πατρικο σου, η μαμα σου θα πρεπει να μενει μονη και να σε νταντευει? που ειναι το οριο ηλικιακα? υποτιθεται οτι ειναι η ενηλικιωση, που την εχεις ξεπερασει προ πολλου..

το οτι ο συντροφος της μαμας σου τα παει μια χαρα με την αδερφη σου, κατι θα επρεπε να σου λεει. δεν ειχε προηγουμενα μαζι σας, ουτε του εκανες κατι για να σε αντιπαθησει. προφανωςτην δικη σου αντιπαθεια και συμπεριφορα σου επιστρεφει κι εκεινος και δεν τα πατε καλα, ενω με την αδερφη που τον συμπαθει, τα παει μια χαρα.

θα συμφωνησω με τον σκροπι.
το οτι η μαμα σου επιλεγει να ζησει με τον μονιμο συντροφο της , που ειναι μαζι 3 χρονια(!), δεν σας κουβαλησε σπιτι καμια ξεπετα, εχει σοβαρο και μονιμο δεσμο με τον ανθρωπο, δεν σημαινει ουτε οτι δεν σε αγαπαει ουτε οτι δεν θελει να σε βλεπει. δεν θα βαλεις εσυ τους ορους που σου αρεσουν για να σε βλεπει ομως. μπορει μια χαρα να σε βλεπει οσο συχνα θελει και να ζει σαν συγχρονη γυναικα με τον συντροφο που επιλεγει.τις παρατηρησεις δεν τις κανει σαν μπαμπας σου, μια ςκαι δεν εισαι ανηλικο, τις κανει σαν καποιος που σε φιλοξενει και δεν του συμπεριφερεσαι καλα.
κατι δεν βλεςπεις σωστα. για ξανασκεψου τα τα πραγματα.

και ΝΑΙ, βεβαιως ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ Η ΦΙΛΟΞΕΝΟΥΜΕΝΗ στο πατρικο σου εφοσον εισαι ενηλικη εδω και 5 χρονια και οχι ο συντροφος της μανας σου, με τον οποιο θα μπορουσε να ειναι και παντρεμενη, δεν αλλαζει κατι. δικο τους ειναι το σπιτι, οχι δικο σου. εκτος αν σου ανηκει και δεν μας το ειπες.
γι αυτο φροντισε η να συμβιωνεις αρμονικα η να βρεις ενα δικο σου σπιτι να μεινεις.,

Πιστεύω ότι είναι τρομερά εγωιστικό να περιμένεις ότι η μητέρα σου θα διώξει τον άνθρωπο από το σπίτι, επειδή εσύ δεν τον συμπαθείς και επειδή τον ενοχλεί το σκυλί σου.
Το ότι η αδερφή σου τον συμπαθεί,τη συμπαθεί και τα πάνε καλά,κάτι θα έπρεπε να σου λέει. Το ότι η μητέρα σου δεν αντιδρά, δείχνει ότι μάλλον είσαι υπερβολική. Δεν νομίζω ότι πολλές μανάδες θα ανέχονταν κάποιος να φέρεται άσχημα στα παιδιά τους, και ειδικά κάποιος που δεν είναι ο πατέρας τους. Νομίζω ότι έχεις πολλές απαιτήσεις,οι οποίες δεν συνάδουν με την ηλικία σου κ την ωριμότητα που θα έπρεπε να έχεις. Θα δικαιολογούσα τα λεγόμενά σου κ θα τα έβρισκα λογικά αν ήσουν κοριτσάκι 10-12 χρονών. Τότε ναι,είναι αναμενόμενο να ''απαιτείς'' μια αποκλειστικότητα στην αγάπη των γονιών σου. Τώρα όμως, τι; Περιμένεις ότι η μάνα σου θα του πει να φύγει, για να νιώθετε εσύ και το σκυλάκι σου ελεύθεροι κ ωραίοι; Τη μάνα σου δεν τη σκέφτεσαι καν; Η περιμένεις ότι θα φύγει κ αυτή μαζί του να μείνουν αλλού,για να μην σε ενοχλούν; Και σε κανα χρόνο που θα γυρίσει και η αδερφή σου, θα πεις και σ'αυτή να την κάνει με ελαφρά επειδή θα σε ενοχλεί η γάτα της, οι φίλες της κ το αγόρι της που θα έρχονται σπίτι και μπορεί να μην σου γεμίζουν το μάτι;;
Όχι, τα παιδιά δεν είναι η σημαντικότερη προτεραιότητα της μάνας, για όλη της τη ζωή. Τι πάει να πει ''Τουλάχιστον μέχρι να αποδεσμευτούμε από εκείνη και να μπορούμε να ζήσουμε μόνες μας. Δεν την έκρινα για το ότι έκανε σχέση αλλά σίγουρα τη κρίνω για το ότι έχει τα παιδιά της σε δεύτερη μοίρα.'' ;;;;;; Σε έχει σε δεύτερη μοίρα επειδή ξαναέφτιαξε τη ζωή της; Ένας καινούριος άντρας στη ζωή της δε σημαίνει διαγραφή των παιδιών της. Άλλο το ένα,άλλο το άλλο. Τώρα που είσαι 23 δεν έχει την υποχρέωση να σε νταντεύει. Και θα μείνεις μαζί της, και θα σε βοηθάει οικονομικά μέχρι να βρεις δουλειά, αλλά δε μπορείς να τα ισοπεδώνεις και όλα για να'σαι εσύ βασίλισσα κ εκείνη να μετράει βασανιστικά τα δευτερόλεπτα κάθε μέρας μέχρι να νιώσεις εσύ έτοιμη να αποδεσμευτείς. Και στην τελική, μη μπερδεύεσαι. Της μάνας σου είναι το σπίτι,όχι δικό σου. Η συμβίωση έχει και δυσκολίες. Αν δε μπορείς να συμβιβαστείς και να σεβαστείς τις ανάγκες και τις επιλογές των δικών σου ανθρώπων, μην τους κάνεις τη ζωή δύσκολη. Μπορείς να πας να μείνεις κάπου αλλού. Και κάποια στιγμή προσπάθησε να γίνεις λίγο λιγότερο εγωίστρια. Θα κερδίσεις πολλά !