Originally Posted by
katerinaki123
Κι εγώ ευχαριστώ εσένα... Γιατί (νομίζω) σου έδωσα ότι μου έδωσες...
Σου ξαναγράφω πως δεν γνωρίζω τίποτα... ούτε για το νόημα της ζωής, ούτε για ποιο λόγο έχει έρθει κανείς στη ζωή κτλ κτλ. Το μόνο που μπορώ να σου πω είναι για μένα... Τίποτα άλλο...
Δεν ξέρω για ποιο λόγο βρήκες λύση στο αλκοολ, αλλά ειλικρινα σου μιλάω, η ζωή μου απο τοτε που γεννήθηκα μέχρι σήμερα, αυτή τη στιγμή που σου γράφω, ήταν και είναι πολύ δύσκολη... Ξέρεις, κάθε άνθρωπος, όταν έρχεται αντιμέτωπος με μια δυσκολία, θεωρεί πως είναι η πιο δύσκολη του κόσμου και συχνά εγκλωβίζεται σε αυτήν την σκέψη... Απόλύτα ανθρώπινο και κατανοητό... Να σου πω, πάντως, για μένα πως δεν έχω καμιά εξάρτηση, αλλά καθώς οι άνθρωποι είναι ίδιοι στη βάση τους, λίγο πολύ νιώθουμε τα ίδια... Τι εννοω... Άσχετα με τις εμπειρίες και τα βιώματα που έχει ο καθένας, θεωρώ, πως τον πονο, την χαρα, τον έρωτα, τον χωρισμό, την αδιαφορία και γενικότερα οποιοδήποτε συναίσθημα, ο εγκεφαλος μας τον αντιλάμβανεται με τον ιδιο τρόπο... Όταν δλδ είναι καποιος ερωτευμένος ή λυπημένος πχ νιώθει το ιδια, ακριβώς με κάποιον που μπορεί να είναι εντελώς διαφορετικός ως ανθρωπος, λόγω βιωμάτων και χαρακτήρα...
Εγώ λοιπόν, έφτασα στα 32 μου χρόνια, να σπάσω από μια ασήμαντη κατα τ αλλα αφορμή. Τόσο άντεξα 32 χρόνια... 32 χρόνια ήμουν ο βράχος για άλλους... 32 χρόνια αναλάμβανα ευθύνες που δεν έπρεπε να αναλάβω... Και ήρθε λοιπόν η ώρα κι έσπασα... Αυτό που θεωρώ σημαντικό είναι πως αναγνώρισα πως έσπασα... Έστω και αργά... Γιατί σημαδια ότι θα σπάσω είχα εδώ και πολυ καιρο... Δεν είναι ευκολο να καταλάβεις ότι έχεις πρόβλημα.. Η συνειδητοποίηση αυτή είναι ίσως το πιο δύσκολο βήμα! Κι εγώ δεν το έβλεπα, γιατί πάντοτε με θεωρούσα δυνατή... Όμως, όλοι οι άνθρωποι κάποτε σπάνε, αν του έρθουν δύσκολες στιγμές... Δεν είναι κακό να το αποδεχτείς... Κακό ειναι να μην το καταλάβεις... Κακό είναι να μην το αντιμετωπίσεις... Οπότε είχα δύο λύσεις... Ή να συνεχίσω να αποδέχομαι τη μαυρίλα δίπλα μου ή να κάνω κάτι για αυτό... Αποφάσισα να κάνω το δεύτερο... Όχι να αλλάξω το τίποτα μου... Όχι να γίνω "κάτι"... Αλλά να κάνω αυτό το τίποτα μου να νιώθει πιο καλά... Αυτό που σου είπα και προηγουμένως... Αποφάσισα, λοιπόν, να πάω σε κάποιον ψυχίατρο... Δεν ξέρω πως είσαι οικονομικά, αλλά εγώ είμαι σκατα με φράουλες, παρόλα αυτά πρότιμησα να ΕΠΕΝΔΥΣΩ κάποια χρήματα ΓΙΑ ΜΕΝΑ μπας και βγει καμιά άκρη... Ο ντόκτορας ακριβός πολύ, αλλά τα αξίζει τα λεφτά του παναθεμά τον!!!! Έφτασε λοιπόνη στιγμή να μάθω τι έχω... Ξέρεις τι μου είπε;;; Έχεις ανάγκη από αγάπη!!!! Μα δεν είναι υπέροχο αυτό που έχω;;;;;;; " Τι έχεις;" " Μου λέιπει αγάπη"!!!! Προσωπικά θεωρώ πως το πρόβλημα μου είναι το πρόβλημα όλων των ανθρώπων στην εποχή μας... Όλοι ψάχνουμε για αγάπη και κανείς δεν μπορεί να τη βρει... Δε θα σου πω πως ο κόσμος είναι όλος μια χαρά... Πιστευω πως ο κόσμος είναι σκατούλες, αλλά είμαι σίγουρη πως υπάρχουν και οι εξαιρέσεις.. Λίγες, αλλά υπάρχουν.... Ψάξε να βρεις αυτές τις εξαιρέσεις... Αλλά, πρίν τις βρεις, κάνε το τίποτα σου να νιώθει καλά... Και για να στο πω πιο λιανά, ψάξε και βρες ενα, δύο τρία,... άλλα τίποτα, που νιωθουν κι αυτά καλά, σαν το δικό σου και άσε τους άλλους να απολαμβάνουν το ¨κατι¨τους!!!! Ούτε καν θα σε ενδιαφέρει... Έγραψες πιο πάνω καλή δύναμη... Τί είναι δύναμη; Για μένα είναι αποδέχομαι τα θετικά και τα αρνητικά μου, προσπαθώ να αποκτήσω περισσότερα θετικά και λιγότερα αρνητικά και να φτιάχνω κάθε μέρα ένα καλύτερο τίποτα απο το χθεσινό... Θα θελα να σε ρωτήσω κάτι, για να μη μιλάω μόνο για μένα, εσύ ξέρεις τι είναι αυτό που σε κάνει να νιώθεις τόσο εγκλωβισμένος; Έψαξες να το βρεις;
Υ.Γ. Οι σκέψεις μου είναι πολλές και μπερδεμένες Ανδρέα, δεν ξερω αν γίνομαι κατανοητή...