Μπορούν να φτιάξουν τα πράγματα?

Καλημέρα και Χρόνια Πολλά σε όλους..

Θα ήθελα την βοήθεια ή την αποψή σας σχετικά με κάτι που με απασχολεί πολύ. Η σχέση μου παέι χάλια από το κακό στο χειρότερο.Περιμένω πως θα αλλάξουν τα πράγματα και παρακαλώ γι αυτό κάθε μέρα, όμως φοβάμαι πως όλη μου η ζωή έτσι θα παέι και θα είμαι μια ζωή δυστυχισμένη. Δυσκολέυομε πολύ να του πώ να μείνουμε μακριά, το λέμε αλλά μόνο στα λόγια και πάνω στους τσακωμούς μας, μετά συνεχίζουμε κανονικά λες και τίποτα δεν έγινε. τις τελευταίες μέρες τα πράγματα έιναι ακόμη χειρότερα, και χθές με έπιασε μια κρίση βγήκα εκτός εαυτού και κτύπησα το χέρι μου στον τοίχο και έτρεμα για 2 ώρες, με ξανάφερε σε αυτή την θέση εκτός εαυτού πρίν χρόνια.. Ούτε συγγνώμη μετά δεν ζήτησε, δεν ξέρω τι να κάνω, όλη μου οι οικογένεια βλέπει πως κακοπερνώ είμαι σίγουρη για αυτό, όλοι βλεπουν πως είναι δύσκολος και παράξενος άνθρωπος όμως τίποτα δεν μου λέουν και τίποτα δεν του λέουν. Είμαστε και αρραβωνιασμένοι εδώ και 1 χρόνο και ήμαστε μαζί 7 χρόνια.. Δεν θέλω να χωρίσουμε όμως δεν ξέρω τι άλλο να κάνω, εφτασα και στο σημείο να τον φοβάμε κάποτε να του μιλήσω. Έχει γίνει και πολύ κακός με την οικογένεια μου όλο μιλά ασχημα γι αυτούς και θυμώνει όταν πηγένουμε στο πατρικό μου. Είναι πολύ άσχημα τα πράγματα αυτές τις μέρες. ξέρω πως σε λίγες μέρες θα του περάσει θα γίνουμε καλά όπως τις καλές μας μέρες θα νιώθω καλύτερα, όμως αυτή η φάση θα ξανάρθει όπως φεύγει κι έρχετε συνέχεια. Υπάρχει ελπίδα? καλά κάνω κι ελπίζω σε κάτι καλύτερο καλά κάνω και προσπαθώ? ή είμαι ηλιθία που του επιτρέπω να με κάνει δυστυχισμένη? Μπορώ να κάνω κάτι που περνά απο το χέρι μου να αλλάξω κάποια πράγματα προς το καλύτερο? Έχει βρεθεί κάποιος ξανα σε αυτήν την θέση?

Ευχαριστω που με ακούσατε..

δεν μας λες τι πρόβλημα αντιμετωπίζετε. Για ποιο λόγο γίνονται οι καυγάδες, πότε, υπό ποιες συνθήκες, τι είδους καυγάδες, (εννοώ αν ασκείται βία από κάποιον προς τον άλλον, αν είναι απλή συζήτηση σε υψηλούς τόνους ή αν λέτε βαριές κουβέντες ο ένας στον άλλον) κλπ. Κυρίως όμως να μας πεις για ποιους λόγους μαλώνετε.
Αλλιώς δε μπορούμε να σου πούμε αν φταίει μόνο εκείνος κ εσύ είσαι τέλεια, αν φέρετε και οι δύο μερίδιο ευθύνης, και τι θα μπορούσες να κάνεις για να βελτιωθεί η κατάσταση!

Να για παραδειγμα, χθες θα βγέναμε για ποτό μαζί με τα αδέρφια μου είπαμε 10 να ήμαστε εκεί, πήγαμε εμείς 10 και 10 και δεν είχαν έρθει ακόμα οι υπόλοιποι, άρχισε να φωνάζει μα γιατί αργήσαν και τα λοιπά πήρε τηλέφωνο την αδερφή μου τις έβαλε τις φωνές (εν τω μεταξύ εμείς 10 λεπτά μόνο περιμέναμε) και μόλις ήρθαν ήταν μούτρωμένος δεν μίλησα καλά σε κανέναν και χωρίς να πώ ή να κάνω τίποτα εγώ γιατί τον ξέρω και δεν ηθελα να τσαντιστεί κι αλλό δεν μου μιλούσε ούτε εμένα και όση ώρα ήμασταν εκει κρατούσε το κινητό του κι έπαιζε, και όποτε συζητούσαμε για κάτι απλά πεταγόταν στη συζλητηση να προσβάλει κάποια απο τις αδερφές μπυ πως όχι δεν είναι έτσι κι άμα βάλεις το μυαλό σου να σκευτεί θα δέις πως έχω δίκαιο. στανεχωρέθηκα εγώ για τον τρόπο του προς τους υπόλοιπους ειδικά προς την αδερφή μου γιατί την πρόσβαλε και είχε όλη νύχτα αυτό το δήθεν ύφος με τους δικούς μου. άλλο παράδειγμα το Πάσχα πηγαμε για φαί στους δικούς μου και ήμασταν όλη η οικογένια μου εκεί, μόλις πήγαμε να παρκάρουμε άρχισε να φωνάζει γιατί δεν είχε θέση για παρκινγκ έξω απο το σπίτι γιατί πάρκαραν οι άλλοι κι επρεπε εμείς να πάμε λίγο πιο πανω(3 λεπτά με τα πόδια), μόλις είδε τα αυτοκ΄λινητα είπε ουυυ μα έχει ξένους΄εδώ αν το ήξερα δεν θα ερχόμουνα, (ξένους εννοεί όσα μέλη της οικογένειας μου δεν μένουν πια στο πατρικό μου) μπαίνουμε στο σπίτι με το ζόρι να μιλήσει σε όλους, και μόλις πήγα εγώ στην κουζίνα να βοηθήσω με το φαί επειδή ήταν και η αδερφή μου εκεί με την οποία είναι τσακωμένους μου είπε έλα εδώ να κάτσεις ΄διπλα μου (ήταν μόνος του στο καθιστικό) να φάμε και να φύγουμε. στεναχωρέθηκα εγώ που ήταν με όλους τόσο κακός που δνε άνοιξε το στόμα του στο τραπέζι που δεν μου μίλησε καθόλου όσο ήμασταν εκέι, και όταν φύγαμε πήγαμε σπίτι μας αμίλητοι των ρωτώ γιατί κάνεις έτσι με την οικογένεια μου πάντα αυτοί σε αγαπούν πάρα πολύ, άρχισε αυτός ναι σιγά, κάνουν εξαιρέσεις και όταν εγώ δεν πάω κάποιον δεν μπορω να προσποιούμε και έτσι είμαι και εμένα δεν με ρώτησες αν θέλω να πάω εκεί και δεν ήθελα, και εγώ άρχισα το κλάμα κι αυτός έπιασε τα πράγματα του μου είπε δεν πάμε καλά δεν μας βλέπω πολύ καιρό μαζί κι έφυγε για δουλιά.. σας έδωσα μια γεύση? και να σημειωθεί πως δεν απαντώ δεν του αντιλέγω είμαι ψύχραιμη σε όλα υατά γιατι ξέρω πως αν πω την γνώμη μου άκρη δεν θα βρούμε και θα γίνουν όλα χειρότερα τον αφήνω να ηρεμεί όμως αυτό μπορεί να γίνει 4 φορέ ςτην βδομάδα και όπως καταλαβαίνετε μου προκαλεί νευρικό και πολύ πολύ στεναχώρια. και πάντα όποτε γίνει κάτι τετοιο αυτός μετά είναι λες και δεν έγινε τίποτε δεν ζητα συγγνώμη εγώ αίμαι πολύ πεσμένη και παντα μου λέει θα αλλάξεις ύφος ή να φύγω να πάω σπίτι μου? και του λέω ναι θα αλλάξω και προσπαθω να μην δέιχνω όσα νιώθω

ξέρω θα πέιτε ότι το πρόβλημα του είναι η οικογένεια μου, μα δεν μπορώ να σταματήσω κάθε επαφή με τους δικούς μου, ήμαστε όλοι πολύ αγαπημένοι και μόνο αυτούς έχω και όποτε τους χριάζομε είναι δίπλα μου, και είναι όλοι πολύ καλοί μαζί του απλά αυτός ζηλεύει επειδή η οικογένια του δεν είναι και τόσο καλά όλοι τσακώνονται μεταξύ τους και έχει χάσει και την μητέρα του απο μικρός η οποία ήταν πάρα πολύ καλος άνθρωπος και ο πατέρας τους δεν είναι δίπλα τους (είναι πάρα πολύ κακός άνθρωπος και νομίζω πως ο δικός μου του έχει μοιάσει λίγο δυστυχώς). αναγνωρίζω κάποτε πως μπορεί να τον θυμώσω για κάτι ,για παράδειγμα να ξεχάσω να του κάνω κάτι που ήθελε και να πεί πως δεν τον νοιάζομε κι εκεί εντάξει μπορέι να μου μουτρώσει λίγο οκ είναι φυσιολογικό όχι όμως και για πράγματα που δεν κάνω κάτι που δεν φταίω να γίνετε τετοιος. ποτέ δεν του είπα ψεμματα, ποτε δεν τον πρόδωσα΄ποτέ δεν τον πρόσβαλλα ποτέ σε άλλους όποτε με χρειάζετε είμαι δίπλα του ακόμη και αν δεν το ζητα πάντα τον βοηθώ σε ότι θέλει, ποτέ μου δνε μίλισα ασχημα για την οικογένεια του ασχέτως αν δεν μου συμπεριφέρονται καλα... δεν ξέρω τι να κάνω πλέον

Οκ, αν είναι όπως τα λες είναι προφανές ότι σακώνεστε μόνο για τους δικούς σου. Σίγουρα παίζει τεράστιο ρόλο που δεν έχει καλές σχέσεις εκείνος με την οικογένειά του. Είχα κ εγώ σχέση με κάποιον ο οποίος δεν γούσταρε κανέναν από το σόι μου κ συνεχώς μου την έλεγε αν έβγαινα μαζί τους, αν ήταν θείοι-ξαδέρφια σπίτι μου, προσπαθούσε να με απομακρύνει από όλους βάζοντάς μου λόγια κλπ.
Δύο ερωτήσεις:
1. Είσαι σίγουρη ότι όλοι οι δικοί σου είναι άψογοι απέναντί του; Μήπως έχει κάποιος περίεργη στάση, μήπως δεν τον πολυσυμπαθούν και απλά τον ανέχονται για χάρη σου?
2. Μήπως παραείσαι προσκολλημένη στην οικογένειά σου; Καλοί οι συγγενείς, καλές οι σχέσεις μαζί τους, καλά και τα πάρε δώσε. Αλλά αν εσύ θέλεις Δευτέρα να βγαίνετε για ποτό με την αδερφή σου, Τρίτη σινεμά με τον αδερφό σου, Τετάρτη για ψώνια με την ξαδέρφη, Παρασκευή για φαγητό στουε γονείς σου, Σάββατο εκδρομή στο εξοχικό της γιαγιάς σου και Κυριακή για μπάνιο με τη νονά σου, λογικό είναι να θεωρεί παρείσακτος και να βγάζει αντιπάθεια προς όλους.

Οι δικοί μου είναι πολύ καλοί μαζί του ναι, είμαι σίγουρη γι αυτό,μπορει να τον αστιέψουν κάποτε για κάτι κι αυτός να το πάρει σοβαρά οκ όμως πολύ σπάνια να γίνει αυτό έχει μια κακία γι αυτούς ρε παιδί μου δεν ξέρω γιατί. δεν είμαι προσκολλημένη με την οικογένεια μου όχι καμία σχέση, μπορεί να βρεθούμε για 1μιση ώρα 2-3 φορές την βδομάδα για φαι το μεσημέρι στο διάλειμμα μου και 2 φορές το μήνα το μέγιστο για κανένα ποτό... άμα θα βρεθώ με την οικογένεια μου εγώ βρέθουμε μόνο όταν αυτός λείπει για να μην κάνει προβλήματα και όταν μου ζητούν οι δικοί μου να πάμε κάπου όλοι εγω λέω τις περισσότερες φορές όχι γιατί ξέρω πως θα αντιδράσει.. απλά τυγχαίνει μια αντε δυο φορές το μήνα να βγούμε όλοι μαζί.. αλλά να τριγυρίζουμε όλοι μαζί όχι καμία σχέση λόγω του ότι είναι έτσι αυτός. και να σημειωθεί ότι με τους μόνους που έχω πάρε δωσε στην οικογένεια μου είναι οι γονείς και τα αδέρφια με ξαδέρφια θείους γιαγιάδες δεν έχω καμία σχέση

Ωραία. Τότε φταίει αυτό που σου είπα. Επειδή δεν τα πάει καλά αυτός με τη δική του οικογένεια, ζηλεύει όσους τα πανε καλά με τους δικούς τους και βγάζει κακία.
Αυτό να ξέρεις είναι κάτι που δεν αλλάζει. Θέλει δε θέλει,έτσι θα είναι. Εγώ προσωπικά δεν το άντεξα και χώρισα. Ήταν ίσως ο βασικότερος λόγος χωρισμού.
Αυτά τα καθημερινά :
Γιατί να πας μαζί με η μάνα σου στο γιατρό; Δε μπορεί μόνη της;
Γιατί να πιεις καφέ με τον θείο σου; Στην ίδια πολυκατοικία μένετε, όλη μέρα τον βλέπεις.
Γιατί να πας στα γενέθλια της ξαδέρφης σου; Πάρε τηλ να της ευχηθείς.
Γιατί καθίσατε μέχρι τόσο αργά στη γιορτή της θείας σου; Εγώ ήθελα να πάμε για ποτό.
Το σόι σου δε με συμπαθεί. Να βγαίνουμε μόνο οι δυό μας. κλπ κλπ κλπ
Εγώ προσωπικά δεν μπόρεσα να τα ανεχτώ πάνω απο δύο χρόνια. Ήταν too much και τρομερά ψυχοφθόρα περίοδος της ζωής μου.
Είναι υποκειμενικό βέβαια το αν και πόση υπομονή και ανεκτικότητα μπορεί να έχει ο καθένας. Εσύ ίσως μπορείς να ζήσεις έτσι μαζί του μέχρι τα βαθιά γεράματα!
Αλλά εγώ θα σε συμβούλευα να μην το κάνεις. Είναι πολλή αυτού του είδους η καταπίεση και δεν αξίζει σε κανέναν.
Άντρες υπάρχουν πολλοί. Οικογένεια μία έχουμε, και δε μπορούμε να βρούμε άλλη.

Αμάν, ναι έτσι μου μιλάει κι εμένα, προχθές ήταν ο αδερφός μου άρρωστος και πήγα να του πιάσω κάτι απο φαρμακείο και αναγκαστηκά πήρα κι αυτόν μαζί μου γιατί ήταν μαζί μου και μου έλεγε γιατί να πας εσύ δεν μπορεί να πάει κάποιος άλλος. Δύσκολα τα πράγματα, με επηρεάζει πολύ ψυχολογικά και μου προκαλεί πολύ νευρικό με βγάζει εκτός εαυτού , τώρα έχει μια βδομάδα που ήμαστε έτσι και δεν μπορωνα ηρεμήσω ακόμα.. 7 χρόνια ήμαστε μαζί, εν το μεταξύ τα ίδια έκανε ο πατέρας του στη μητέρα του αλλά σε χειρότερο βαθμό δεν την άφηνε να βλ'έπει την μητέρα της και τα αδέρφια της, μετά αρρώστησε και δυστυχώς δεν είναι τώρα μαζί μας ΄΄ηταν πολύ καλή γυναίκα απο όσα ακούω. φοβάμαι πολύ, ίσως είναι ίδιος ο πατέρας του. είμαι πολύ δειλή για να βρω την δύναμη να φύγω τώρα, αν μείνουμε μαζί και κάνουμε και παιδιά θα είναι χειρότερα τα πράγματα θα επηρεάζει και αυτούς εκτός απο μένα. προσεύχομε μερα νύχτα να τον βοηθήσει ο θεός να γίνει καλόψυχος άνθρωπος προσεύχομε να τον συγχωρήσει που μου κάνει τόσο κακό. είμαι πολύ άσχημα και δεν μπορώ να αποφασίσω

Από τη στιγμή που δέχεσαι μία κατάσταση, όποια κ αν είναι, φέρεις μεγάλο μερίδιο της ευθύνης. Για'μένα, πάντα φταίει πολύ περισσότερο αυτός που ανέχεται άσχημες συμπεριφορές και πράξεις, και όχι αυτός που έχει τη λάθος συμπεριφορά. Όταν λες ότι είσαι μαζί του ΕΦΤΑ χρόνια, δεν έχεις καμία δικαιολογία. Είναι επιλογή σου να είσαι με κάποιον που σου ρίχνει την ψυχολογία καθημερινά και δε σ'αφήνει να ζήσεις φυσιολογικά. Όλοι δίνουμε περιθώρια βελτίωσης, συγχωρούμε κ δίνουμε δεύτερες και τρίτες ευκαιρίες, αλλά σε 7 ολόκληρα χρόνια υποθέτω ότι έχεις δώσει κανα δεκαχίλιαρο! Όπως είπα κ πριν, μπορεί όντως να έχεις τρομερά αποθέματα ανεκτικότητας κ να μείνεις για πάντα μαζί του. Απλά μην παραπονιέσαι , γιατί είναι καθαρά δική σου επιλογή. Και όσο μένεις, τόσο πιο δύσκολο θα είναι να φύγεις αργότερα. Τότε θα χρησιμοποιείς δικαιολογίες του τύπου ''μένω για τα παιδιά , αγαπάνε τον μπαμπά τους, τον αγαπώ και δε θέλω να μείνω μόνη''κλπ.

ο ανθρωπος δεν αλλαζει!
δεν προκειται ο χαρακτηρας του να αλλαξει ,αυτο πρεπει να το καταλαβεις και να φυγεις ΤΩΡΑ!
δεν περναει η ζωη με εναν τετοιον ανθρωπο!
κανε την καρδια σου πετρα και διωξτον!
αυτο το πραγμα που περιγραφεις ειναι κολαση!
απορω πως μια νεα κοπελα αντεχει τετοια καταπιεση σε μια σχεση την σημερινη εποχη!
οι δικοι σου δεν σου λενε κατι για αυτο;;;

κοκκινοσκουφίτσα ναι έχεις δίκαιο αφού και σε δικούς μου ντρέπομε να μιλίσω κάποτε γιατί ξέρω πως εγω φταίω που τον ανέχομε, φταίω γιατί για 7 χρόνια ανέχομαι τετοια άσχημη συμπεριφορά είμαι δειλή και τίποτα δεν κάνω για να αλλάξει η ζωή μου έκατσα τόσα χρόνια με κάποιον ο οποίος σπάνια μου δείχνει την αγάπη του που με κάνει να νιώθω ασήμαντη να νιώθω χάλια. είμαι χαζή και φταίω, δεν πιστεύω στον εαυτό μου και έχω πολύ χαμηλή αυτοπεποίθηση, βασίζομε πάντα πάνω του, αν έχει αυτός όρεξη θα περάσω καλά, αν είναι αυτός με τις καλές του θα τα πάω καλά αν ξυπνήσει αυτός καλά΄τότε θα πάει η μέρα μου καλά άμαν δεν πω την γνώμη μου τότε δεν θα θυμώσει και δεν θα τσακωθούμε. όλα εξαρτώντε απο την διάθεση του. βαρέθηκα και κουράστηκα ώρες ώρες νευριάζω με τον εαυτό μου, είναι αρρωστημένη αυτήη σχέση το ξέρω, νόμιζα πως όταν θα συγκατοικούσαμε θα τελειωναν όλοα όμως όχι απλά είναι κάπως καλύτερα τα πραγματα τώρα όμως αυτά τα προβλήματα με σκοτώνουν. ποτέ μου δεν τσακώθηκα με κανένα ποτέ μου δεν δημιουργώ προβλήματα και δεν μπορώ αυτές τις καταστάσεις τα βράδια δεν μπορώ να κοιμηθώ άνετα πλέον ξυπνώ και κλαίω. το σάββατο του μίλησα ψύχραιμα του είπα πως τον αγαπώ και πως ξέρω πως κι αυτός με αγαπά όμως δεν περνάμε καλά και είναι κρίμα να ζήσουμε μια ζωή δυστιχισμένοι, τον ρώτησα αν θέλει να σταματήσουμε και μου είπε όχι θα προσπαθήσουμε κι άλλο δεν θέλω να χωρίσουμε και να βρώ κάτι που ίσως να είναι καλύτερο θέλω να μείνω με σένα που αγάπησα και που μ αγαπάς. (με έμεσο τρόπο πάντα) . όσο για την οικογένεια μυ, όχι δεν λένε κάτι οι γονείς μου είναι οι άνθρωποι που ανέχονται πολολά και τον αγαπούν και δεν θέλουν να χωρίσουμε μου λένε δεν πειράζει μην δίνεις σημασία είναι άκακος μπορεί να λέει και να λεέι πολλά όμως δεν κάνει κακό. δεν ξέρουν ποσο υποφέρω όμως δεν το κάνουν απο κακό. και αν χωρίσουμε θα στεναχωρεθούν όλοι παααααραααα πολλοί το σκεύτομε κι αυτό πολύ. εχω κάνει τα πράγματα χάλια, μακάρι να είχα την αυτοπεποίθηση πριν χρόνια και να έλεα σιγα μην με ταλαιπωρεί εμένα άυτός ο άνθρωπος και να έφευγα, να καταλάβαινα ότι αξίζα καλύτερα. όμως όχι έμεινα κι έκανα μόνη μου τα πράγματα χειρότερα και τώρα νιώθω να είμαι σε μια μαύρη τρύπα..

ξέχασα να ανφέρω πως χωρίσαμε για τρείς μήνες το καλοκαίρι του 12 και ήρθε πίσω τάχα μετανιωμένος και μετά απο λίγους μήνες μου έκανε την πρόταση στα γενεθλια μου, τώρα όποτε περνώ δύσκολα σκεύτομε εκείνους τους τρείς μήνες μακριά του και τους συγκρίνω με την κατάσταση που συμβάινει τ'ώρα όταν τσακωνόμαστε και πάντα λέω ότι τώρα είναι καλύτερα παρά όταν δεν τον είχα... και λέω άρα είναι καλύτερα έτσι να ήμαστε μαζί κι ας περνούμε δύσκολα... ακόμη ένα λάθος. λάθη πα΄νω σε λάθη σε λάθη να που είμαι τώρα σε τόση άσχημη κατάσταση..

Αν κατάλαβα καλά, είπες ότι ένας λόγος που δε θες να χωρίσεις είναι να μην στεναχωρηθούν οι δικοί σου ;;;
Οι οποίοι σου λένε ότι δεν πειράζει που είσαι χάλια, και να κάνεις υπομονή ;;;;
Συγνώμη λίγο, τι ηλικία έχεις ;;;
Γιατί όλα αυτά μου φαίνονται λογικά αν είσαι 15, ζεις σε κανένα μεσαιωνικό χωριουδάκι και οι δικοί σου θέλουν να σε μικροπαντρέψουν για να σε ξεφορτωθούν, ή αν είσαι 60 και φοβούνται μη μείνεις γεροντοκόρη,οπότε λένε ας κάτσει μ'αυτόν μπας και δούμε ποτέ κανα εγγόνι, γιατί αν τον παρατήσει καήκαμε!

Τι να σου πω, εγώ μένω άναυδη. Να αγαπούσε η μάνα μου κάποιον που δε μου φέρεται σωστά, και να τον θέλει και για άντρα μου, μόνο σε εφιάλτη θα μπορούσε να γίνει.
Ο δε πατέρας μου, θα τον είχε στείλει στην εντατική.

25 είμαι.. μα δεν ξέρουν ότι είμαι χάλια δεν μιλώ εμ τους γονείς μου γι αυτά τα θέματα ποτέ.. της αδερ΄φής μου κάποτε της λέω πως τσακωθήκαμε αλλά ποτε δεν λέω λεπτομέρειες γιατί ντρέπομε και μου λέει είμαι σίγουρη πως για μωρουδίστικα πράγματα τσακώνεστε πάλι. είναι πολύ χαμηλών τόνων οι γονείς μου δεν τους αρέοσυν τα προβλήματα και οι καβγάδες με άλλους λένε πως με αγαπάει και πως είναι καλόψυχος απλά αυτό με τα νευρα και λίγο με την γλωσσα του το έχει είναι όμως άκακος. είναι και λίγο αφελής η μητέρα μου δεν το κάνουν απο κακό.. απλά σκεύτομε και αυτούς πως θα τους πειράξει να χωρίσουμε έχουν γνωριστεί και οι οικογένειες μας αρκετά κάναμε και μεγάλο πάρτυ για τους αρραβώνες.. όμως την πρώτη που σκευτομε είναι εμένα όχι την οικογένεια μου, γαιτί οι γονείς μου παντρέυτηκαν απο έρωτα έκαναν οικογένια είναι πολυ αγαπημε΄νοι κι ευτυχισμένοι σειρά μου τωρα να κάνω την ζωη μου και να γίνω ευτυχισμένη απλά ξέρω πως θα στεναχωρεθούν πολύ.

Quote:

---

Originally Posted by ΙΟΥΛΙΤΑ

25 είμαι.. μα δεν ξέρουν ότι είμαι χάλια δεν μιλώ εμ τους γονείς μου γι αυτά τα θέματα ποτέ.. της αδερ΄φής μου κάποτε της λέω πως τσακωθήκαμε αλλά ποτε δεν λέω λεπτομέρειες γιατί ντρέπομε και μου λέει είμαι σίγουρη πως για μωρουδίστικα πράγματα τσακώνεστε πάλι. είναι πολύ χαμηλών τόνων οι γονείς μου δεν τους αρέοσυν τα προβλήματα και οι καβγάδες με άλλους λένε πως με αγαπάει και πως είναι καλόψυχος απλά αυτό με τα νευρα και λίγο με την γλωσσα του το έχει είναι όμως άκακος. είναι και λίγο αφελής η μητέρα μου δεν το κάνουν απο κακό.. απλά σκεύτομε και αυτούς πως θα τους πειράξει να χωρίσουμε έχουν γνωριστεί και οι οικογένειες μας αρκετά κάναμε και μεγάλο πάρτυ για τους αρραβώνες.. όμως την πρώτη που σκευτομε είναι εμένα όχι την οικογένεια μου, γαιτί οι γονείς μου παντρέυτηκαν απο έρωτα έκαναν οικογένια είναι πολυ αγαπημε΄νοι κι ευτυχισμένοι σειρά μου τωρα να κάνω την ζωη μου και να γίνω ευτυχισμένη απλά ξέρω πως θα στεναχωρεθούν πολύ.

---

κοιτα εδω χωριζουν και την ημερα του γαμου τους εχουν γινει πολλα τετοια ξερω ζευγαρι που ειχε αρραβωνιαστει και ηταν μαζι 7 χρονια οσο εσεις και μια ωραια πρωια του στελνει η κοπελα μηνυμα και του λεει χωριζουμε κι ας ειχαν γινει αρραβωνες με σογια δεν ειναι λογος αυτος να πεις θα μεινω στη σχεση. Δεν λεω να του στειλεις μηνυμα να του πεις χωριζουμε αλλα αμα πραγματικα νιωθεις καταπιεσμεμενη μαζι του δυο επιλογες εχεις η μενεις μαζι του γτ σου αρεσει να ταλαιπωριεσαι η χωριζεις και ξεμπερδευεις.
καλυτερα να στεναχωρηθουν τωρα οι γονεις σου παρα να εισαι μια ζωη εσυ χαλια!

πέρνω δύναμη απο τις καλές στιγμε΄ς που περνάμε μαζί απο τα ταξίδια που κάναμε μαζί, απο τις μέρες που ήμαστε μόνοι στο διαμερισμα μας και καθόμαστε αγκαλιά ή βλεπουμε ταινίες απο τις βόλτες που κάνουμε απο τα φοιτητικά μας χρόνια όταν ήμαστε εντελώς μόνοι περνάμε όμορφα όμως κανείς δεν μπορεί να είναι μόνος εντελώς χρειάζεσε και τον έξω κόσμο. και όταν πάλι ήμαστε μακριά ήμστε πολύ καλά μιλαμε καλά δεν τσακωνόμαστε... αμα έρθειο σπίτι όλο και για κατι θα έχει νευρα θα γκρινιάζει και αρχίζουν τα προβήματα.. αυτο πάλι που νιώθω πως είναι το πεπρωμένο μου αυτός ο άνθρωπος? σαν διαίσθηση ..

Δεν είναι το πεπρωμένο σου αυτός ο άνθρωπος,ούτε έχεις διαίσθηση και έκτη αίσθηση. Απλά,όπως η ίδια είπες, έχεις γατζωθεί από πάνω του και τον έχεις ανάγκη. Λες ότι είναι καλύτερα να είσαι μαζί του παρά μόνη σου.
Δεύτερον, οι γονείς σου δε θα στεναχωρηθούν καθόλου μα καθόλου αν τους πεις τον λόγο για τον οποίο χώρισες! (αν χωρίσεις βέβαια, που δεν πρόκειται).
Ξεκολλάτε πια τα μυαλά σας από τις μεσαιωνικές αντιλήψεις, έλεος! Αρχίσε να σκέφτεστε λίγο τον εαυτό σας κ όχι τα θα πουν οι άλλοι !!!
Κ άμα χαλάσει ο αρραβώνας ;; Κάτι τρέχει στα γύφτικα!!! Άκου έγινε μεγάλο πάρτι στον αρραβώνα και κρίμα να χαλάσει... Οκ,να κάτσουμε να μας σκοτώνουν οι γαμπροί στο τέλος, γιατί έγινε μεγάλο σουαρέ στο γάμο.
Τρίτο και τελευταίο! Ναι,αντλείς δύναμη από τις καλές σας στιγμές. Αλλά ο λόγος είναι που έχει σημασία! Σκέφτεσαι συνέχεια τα ωραία και τα αναπαράγεις μέσα στο μυαλό σου, για να μη σκέφτεσαι πώς πραγματικά είναι η σχέση σου και να διώχνεις την ιδέα του χωρισμού.
Τέταρτο και τελευταίο! Δεν είναι ούτε η αγάπη σου, ούτε οι ωραίες ταινίες που βλέπετε σπίτι αγκαλιά, ούτε τα φοιτητικά χρόνια, ούτε οι γονείς που θα στεναχωρηθούν αν χωρίσεις. Το πρόβλημα είναι άλλο. Εγώ θα σε συμβούλευα πρώτον να χωρίσεις, και δεύτερον να ψάξεις, είτε με βοήθεια ειδικού είτε όχι, γιατί αυτοτιμωρείσαι και καταπιέζεσαι, γιατί έχεις τόσο χαμηλή αυτοεκτίμηση και γιατί πιστεύεις ότι δεν αξίζεις κάτι καλύτερο, ή ότι ''το πεπρωμένο'' δεν έχει να δώσει κάτι καλύτερο σ'εσένα.
Δεν έχω κάτι άλλο να πω, τα είπα όλα... Καλά στέφανα αν παντρευτείτε τελικά, καλή ζωή αν χωρίσετε.

Δε μπορώ να σου δώσω καμιά συμβουλή ούτε καν τη γνώμη μου θα σου περιγράψω με δυο λόγια τα του γάμου μου. Δε με ενδιαφέρει η κριτική κανενός κι ούτε κρίνω κανέναν.....
Γνώρισα τη γυναίκα μου πριν 19 χρόνια περίπου ήμασταν μαζί περίπου 2 χρόνια αρραβωνιασμένοι.. στην αρχή ήταν όλα πολύ καλά, ήρεμα και όμορφα.. λίγο πριν παντρευτούμε άρχισαν μικροπροβληματάκια αρκετά ίδια μ αυτά που περιγράφεις και όχι μόνο. Όμως παντρευτήκαμε, κάναμε οικογένεια δυο παιδιά κ.τ.λ.
Μόνο και μόνο γι΄αυτά δε θα πω ότι μετάνιωσα που το έκανα, γιατί δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτά.. αλλά κι επειδή δεν μπορώ να πάρω ένα ''μαχαίρι'' και αν χωρίσω τη ζωή μας στη μέση...εν πάσει περιπτώσει αγαπώ τη γυναίκα μου σαν καλή φίλη, δε θέλω να πάθει τίποτα.. ούτε τόσο δα μακάρι να πάθω εγώ 10 φορές χειρότερα κι αυτή να είναι μια χαρά..
αλλά την απατάω 15 χρόνια με πολλές γυναίκες .. δεν το παίζω άντρας τώρα, μαλακία είναι, δειλία, δείχνει πόσο αδύναμος χαρακτήρας είμαι.. μα το κάνω δεν μπορώ χωρίς σεξ.. και το κάνω, συνέχεια ... παρόλα αυτά είμαι σχεδόν πάντα λυπημένος κακοδιάθετος γεμάτος άγχος .. μπορεί και να έχω κατάθλιψη.. ώρες ώρες κάνω πολύ άσχημες σκέψεις.. τέλος πάντων θα βρω τι λύση ή θα προσπαθήσω με βοήθεια να το κάνω..

Μπορεί η ιστορία μου να μην έχει καμία σχέση με τη δική σου σήμερα και μακάρι να μην χρειαστεί ποτέ να βρεθείς στη θέση της γυναίκας μου ή στην δική μου θέση.. γιατί μπορεί άνετα να τα κάνει και μια γυναίκα αυτά.. και τα κάνουν πολλές...
Ευτυχισμένη ζωή δεν υπάρχει αλλά μπορούν δυο άνθρωποι να συμβιώνουν έχοντας βάλει από την αρχή γερά θεμέλια..
εγώ και μόνον εγώ δεν το έκανα...

Σου εύχομαι, αν διαβάσεις το μήνυμα να πεις .. ''τι μαλακίες λέει αυτός εμείς δεν είμαστε κι ούτε ποτέ θα καταλήξουμε έτσι'' στο εύχομαι με όλη μου την καρδιά... μαζί με το συντροφό σου να βρείτε την καλύτερη λύση ... όποια κι αν είναι αυτή.....

Καλημέρα παιδιά, ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας.. Κοκκινοσκουφιτσα εχεις δίκαιο ότι κι αν πείς, λάθος μου που το τράβηξα μέχρι τώρα και τώρα είμαι σε αυτή την δύσκολη θέση. παρόλαυτα που μου κάνει εγω τον αγαπώ και αυτό με δυσκολεύει παραπανω όχι η γνώμη του κόσμου. τρελένομαι όταν σκεύτομαι την ζωή μου μακριά του ότι μπορεί να μην τον ξαναδώ παρα τυχαία. δεν ξέρω τι να κάνω. χρέιάζομαι βοήθεια και δεν ξέρω πραγματικά αν μπορεί κάποιος να μου μιλήσει και να με συμβουλέψει σωστά.. κι εγω τα ίδια θα έλεγα σε κάποια που περνούσε τα ίδια όμως είναι πολύ δύσκολο να το κάνω.. IVAN είναι πολύ λυπηρή η κατάληξη της ιστορίας σας δεν μπορώ να πω με σιγουριά πως δεν θα τύχει σε μας αυτό γιατί ναι τώρα μπορεί να μην έχουμε τέτοια προβλήματα όμως ποιος ξέρει πόσο χειρότερα θα είναι τα πράγματα πιο μετά.

Απ οτι καταλαβα το παληκαρι εχει ταραγμενη προσωπικοτητα αφου ετσι εμαθε να ζει με την οικογενεια του, στην ενταση και στο καυγα Αυτο δεν θα αλλαξει οσο και αν εισαι ηρεμος και πραος τυπος εσυ Το αντιθετο μαλιστα ετσι τον προκαλεις περισσοτερο και νευριαζει Τωρα οσο για εσενα πιστευω οτι πραγματικα εισαι προσκολλημενη με την οικογενεια σου και εξαρτημενη Ενω παλι αυτος δεν εχει τετοιο κολλημα αφου ουτε αναφερες τους δικους του Πριν χωρισεις -αν αντεχεις το βρισιδι οσο εισαι μαζι του- σκεψου μηπως το παρακανεις και συ γιατι και με τον επομενο το ιδιο θα σου συμβει

Εγω νομιζω οτι φοβασαι να μεινεις μονη σου και η ανασφαλεια σου σε οδηγει σε λαθος δρομους.Ακουσε με περνώ παρομοια κατασταση γιατι φοβηθηκα την μοναξια. Μην προχωρησεις σε γαμο καποιος εκει εξω ειναι το μισο που ψαχνεις δεν ειναι ο ανθρωπος διπλα σου,οταν τον γνωρησεις θα το καταλαβεις. Τελειωνε με αυτη τη σχεση πριν να ειναι αργα. Μη σκεφτεσαι ουτε τα χρονια που ησουν μαζι του ουτε τους δικους σου , σκεψου τον εαυτο σου και το μελλον..

καταρχην εγω αρκετες φορες λαβαινω σοβαρα υποψη τα δικα σας λογια πριν απαντησω σε κατι πχ διαβαζω..

Quote:

---

αυτο πάλι που νιώθω πως είναι το πεπρωμένο μου αυτός ο άνθρωπος? σαν διαίσθηση ..

---

Quote:

---

Δεν θέλω να χωρίσουμε όμως δεν ξέρω τι άλλο να κάνω,

---

εγω πιστευω αρκετα στη διαισθηση παντος αν σε ηξερα καλυτερα θα εβγαζα ακρη τωρα ετσι οπως το διαβαζω ειναι λιγο δυσκολο για ειναι πολυ αποσπασματικο κ δε μπορω να καταλαβω πολα.

Ιουλιτα δεν καταλαβα κατι, γιατι πρεπει να εχετε πολλα παρε δωσε με την οικογενεια σου? Οκ δε τους παει καλως η κακως, αλλωστε ποιος γαμπρος πιστευεις οτι συμπαθει τα πεθερικα του ειλικρινα? Εσυ οταν θελεις να πας πηγαινε, γιατι πρεπει να κουβαλας και τον ιδιο? Ακομα και σε μια γιορτη μπορει να μη θελει να ερθει, μη το βλεπεις μεσα απ το πρεπει. Σου ειπε να κοψεις με τους δικους σου? οχι απ οτι καταλαβα. Απλως αυτος δε θελει πολλα πολλα. Οταν λοιπον δεν εχεις παρε δωσε δεν εχεις και τριβες. Μη τον ξαναπιεζεις λοιπον ελα εδω και ελα εκει και ξεκινα την κουβεντα για τα φλεγοντα θεματα, που θα μενετε, ποτε θα γινει ο γαμος, αν θα κανετε παιδι κλπ.

ΙΟΥΛΙΤΑ , επρεπε να φυγεις απο ΧΘΕΣ . Ακουγομαι ισως κυνικος , αλλα ετσι πιστευω .