Ανησυχώ...

Γεια σας κι από εμένα. Είμαι 26 χρόνων και έχω κατάθλιψη. Πηγαίνω σε ψυχολόγο εδώ και λίγους μήνες (μια φορά τη βδομάδα). Τώρα τελευταία ανησυχώ και ντρέπομαι, επειδή φοβάμαι μήπως έχω ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή. Εξαρχής την υποψιαζόμουν έντονα, αλλά όταν υποψιάζεσαι σχεδόν τα πάντα και εντέλει το μόνο που ακούς είναι κατάθλιψη κάπου αμφιβάλλεις ότι μπορείς να κρίνεις μόνος :) Τώρα όμως συνειδητοποιώ ότι η υπερβολή μου με την καθαριότητα δεν είναι τόσο νορμάλ. Το συνειδητοποίησα αφότου το συζητήσαμε με τον ψυχολόγο (το είχαμε ξανασυζητήσει στις αρχές αλλά δεν επεκτάθηκε). Με λίγα λόγια θέλω τα πάντα να είναι πολύ καθαρά :) να δώσω παραδείγματα:

-θέλω να καθαρίζω και να απολυμαίνω καθημερινά το νεροχύτη της κουζίνας μου.

-κάθε φορά που γυρίζω σπίτι απ' έξω πλένω εκτός από τα χέρια και το πρόσωπό μου επειδή το έχω αγγίξει με βρώμικα χέρια

-πολλές φορές διστάζω να καθαρίσω επειδή δεν ξέρω πώς… δηλαδή κάθομαι και σκέφτομαι πώς πρέπει να το κάνω και αν είναι σωστό ή αρκετό αυτό κλπ…..

Και πολλά, πολλά άλλα αντίστοιχα………………

Γενικώς, έχω πάρα πολλές απαιτήσεις καθαριότητας και πολύ λίγες αντοχές (καταθλιπτική γαρ, ίσως και τεμπέλα). Πέρα του όποιου αισθήματος "σιχασιάς" (που υπάρχει σ' ένα βαθμό), έχω εμετοφοβία αλλά και προβλήματα με το έντερό μου, με αποτέλεσμα να έχω και κάποιο φόβο μην κολλήσω κάτι που θα μού κάνει άνω-κάτω το στομάχι-έντερο. Επιπλέον, έχω πάντα την ανησυχία πως ίσως οι άλλοι με θεωρήσουν "βρωμιάρα" και ίσως γι' αυτό προσπαθώ τόσο πολύ και αμφιβάλλω… Το έχει πάθει κανείς άλλος αυτό;

Να προσθέσω ότι τσεκάρω τα μάτια της κουζίνας, το πόμολο της εξώπορτας, το τηλέφωνο αν είναι στο αθόρυβο μία φορά (δηλ. π.χ. θα μαγειρέψω και αφού σερβίρω θα δω αν έσβησα το μάτι) αλλά συχνά "κολλάω" -στο κινητό κυρίως- και αναρωτιέμαι αν βλέπω/είδα καλά κι έτσι μπορεί και να το ξαναδώ ή (συχνότερα) να το κοιτάξω για περισσότερη ώρα. Δεν ξέρω αν έγινα κατανοητή εδώ.

Γενικοτερα είμαι ένα πολύ ντροπαλό και ευαίσθητο άτομο το οποίο δυσκολεύεται πάρα πολύ να ανοιχτεί, ίσως ακόμα και στον εαυτό του……………

Μπορει να ειναι και συμπτωμα της καταθλιψης οι ψυχαναγκασμοι αυτοι και οι ιδεοληψιες. Κλασσικα συμπτωματα στην καταθλιψη ειναι οι εμμονες με το σωμα, με την καθαριοτητα, την ταξη κλπ. Μπορει βεβαια να τα ειχες και πιο πριν. Καταθλιψη γιατι πιστευεις επαθες? Συνεβη καποιο δυσαρεστο γεγονος? Υπαρχουν πραγματα που δε σε ικανοποιουν στη ζωη σου?

Μεχρι στιγμης εχεις περιγραψει αρκετους μικροψυχαναγκασμους , αλλα δεν εχεις περιγραψει αλλα συμπτωματα της ιδεοψυχαναγκαστικης διαταραχης .
Θα μπορουσε οι ψυχαναγκασμοι σου να ειναι απορροια της καταθλιψης που εχεις ή και οχι . Γιατι δεν το συζητας με τον ψυχολογο σου?
Την διαγνωση της καταθλιψης ποιος την εκανε , καποιος ψυχιατρος , ο ψυχολογος ή εσυ απο μονη σου ?

Παιδιά ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας! :)

kerasi, να πω την αλήθεια δεν σκέφτηκα αν τα είχα και πιο πριν… Νομίζω πως όχι, σίγουρα όχι σε αυτό το βαθμό! Ήμουν ανέκαθεν υπερβολική με την καθαριότητα –στη θεωρία πάντα :D- αλλά στην πράξη ίσως δε με κούραζε αυτό; Ή δε με άγχωνε όπως τώρα; Θα προσπαθήσω να θυμηθώ…

Ναι, συνέβη κάποιο γεγονός μετά το οποίο φαίνεται πως έχασα τελείως τον έλεγχο της διάθεσής μου, δηλ. ούτε πριν ήμουν χαρούμενη αλλά κάπως την "πάλευα". Μετά από αυτό έπεσα κατευθείαν στα βαθιά… Από πλευράς ικανοποίησης… ας πούμε –στην πλάκα πάντα- ότι δε "συμφέρει" καθόλου να ζήσω!......................................... .............

betelgeuse, τη διάγνωση της κατάθλιψης την έκανε ο ψυχολόγος. Έχεις δίκιο σε αυτό που λες, ωστόσο "κολλάω" κάπως να ρωτήσω διότι φοβάμαι την απάντησή που θα πάρω :( Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις... Γι' αυτό και γράφω εδώ... Μήπως το "χωνέψω" έστω και λίγο.....

Tι συνεβη που πιστευεις σε επηρεασε?

kerasi, πέρασα μια πολύ στρεσογόνα κατάσταση… Παρόλα αυτά αντιλαμβάνομαι ότι ήταν απλά το κερασάκι στην τούρτα που λέμε… Ήδη είχα διάφορα προβλήματα τα οποία μετά από αυτό με «έπνιξαν»… Και έκανα και το τεράστιο λάθος να αργήσω πάρα πολύ να ζητήσω βοήθεια.

Εχει να κανει με οικογενειακο θεμα, ερωτικο, κατι αλλο? Πιστευω αμα δρομολογησεις μια σειρα αποφασεων για τη ζωη σου, σταδιακα θα τα καταφερεις.

Εννοείς το στρεσογόνο συμβάν; Όχι, αφορά μια κατάσταση στην οποία βρέθηκα εγώ. Τι είδους αποφάσεις;

Γενικα αποφασεις για να πας τη ζωη σου σε ενα καλο επιπεδο. Ετσι θα σου φυγει και το αγχος. Η ψυχολογος που πας τι σου λεει?

Όσον αφορά το θέμα της καθαριότητας μού είπε αντί να σκέφτομαι τι και πώς, απλά να κάνω. Το έκανα και όντως με βοήθησε. Απλά παίζει και το ότι δεν έχω καθόλου αντοχές… Δηλαδή θα ήθελα ας πούμε να κάνω πολύ περισσότερες δουλειές και έτσι πιστεύω δε θα με απασχολούσαν τα μικρόβια κλπ… απ’ τη στιγμή όμως που δεν έχω κουράγιο κάνω τα πολύ βασικά ή τα απολύτως απαραίτητα ή ούτε καν αυτά… και με τρώνε οι σκέψεις και οι τύψεις!

Λογικο γιατι η καταθλιψη ειναι συνυφασμενη με την αδρανεια.

Απο ορεξη πως εισαι? εννοω στο φαγητο.

Ακριβώς. Από την άλλη, χωρίς δράση δε γίνεται τίποτα…

Τους τελευταίους μήνες για πρώτη φορά στη ζωή μου το έχω παρακάνει με το φαγητό. Ανέκαθεν έτρωγα πολύ αλλά είχα ένα όριο και τουλάχιστον ήμουν αδύνατη -δεν ξέρω πώς! Τώρα δε μπορώ να σταματήσω να τρώω και έχω πάρει κιλά… Ανακατεύομαι και συνεχίζω να τρώω :(

Τι φαγητα προτιμας? σοκολατα σιγουρα φανταζομαι!

Ναι σοκολάτες κυρίως! Πολλές φορές όμως και «εξ΄ανάγκης»… Δηλ. και να ήθελα π.χ. σαλάτα ή κάποιο διαφορετικό φαγητό δεν είχα κουράγιο να το φτιάξω (ή και να ψωνίσω τα υλικά) κι έτσι κατέφευγα στα εύκολα…

Παντως ειναι κατι συνηθισμενο αυτο που εχεις παθει, δηλαδη και η καταθλιψη και οι ιδεοληψιες. Απλα η διαρκεια διαφερει. Απο σχεσεις πως εισαι?

kerasi απλά για κάποιο λόγο δε μπορώ να το δεχτώ :( Τη διάγνωση της κατάθλιψης τη δέχτηκα, αυτό όχι… Δεν ξέρω γιατί. Στο μεταξύ όπως έγραψα έχω υποψιαστεί σχεδόν τα πάντα και δύο από αυτά τα έθεσα και στον ψυχολόγο και απ’ ό, τι κατάλαβα δε συμφώνησε (έχω κατά νου –ίσως και λανθασμένα- ότι ίσως θεωρεί καλύτερο να μην μού τα λέει όλα… ή να μη μού πει κάτι μέχρι να σιγουρευτεί). Το ένα δε με πείραζε καθόλου ως διάγνωση, το άλλο δεν το άντεχα και ευτυχώς με διέψευσε. Και τώρα βλέπω ότι ίσως έχω ΙΔΨ ή έστω συμπτώματα και δε μού αρέσει καθόλου… :( Δεν ξέρω αν το σκέφτηκε κανείς άλλος έτσι αλλά εγώ νιώθω πολύ άσχημα και μόνο με τον «τίτλο» :(
Από σχέσεις είμαι στο μηδέν.

Τι δε μπορεις να δεχτεις? δεν καταλαβα.

Δε μπορώ να δεχτώ ότι μού συμβαίνει αυτό, δηλ. ιδεοληψίες, ψυχαναγκασμοί. Δεν ξέρω πώς αλλιώς να το εξηγήσω. Δε μπορώ να δεχτώ ότι παραλογίζομαι ίσως… Δεν το περίμενα.

Μαρα πως θα χαρακτηριζες το οικογενειακο περιβαλλον που μεγαλωσες?

Ακατάλληλο. Καταπιεστικό, εκφοβιστικό, χειριστικό, μπορώ να πω πως τα είχαν όλα εκτός από βαριά σωματική κακοποίηση, ξύλο μεταξύ γονιών και βιασμό. Με δυο λέξεις ήταν ακατάλληλοι για γονείς.

Mαλιστα. Να σε ρωτησω κατι αλλο, οταν μιλας με καποιον στο τηλεφωνο, συμβαινει να του επαναλαμβανεις τα ιδια με αλλα λογια? Να ξαναλες το ιδιο πραγμα δηλαδη με λιγο διαφορετικα λογια?

Δε νομίζω, γιατί;

Απλα ρωταω μηπως το εχεις.Τωρα με τους γονεις τι σχεση εχεις?

Δεν κατάλαβα, είναι κάποιο σύμπτωμα δηλαδή;
Απόμακρη σχέση. Τα τυπικά.

Οχι απλα εχω παρατηρησει οτι πολλα ατομα το κανουν και ακομα δεν ειμαι σιγουρος για την ερμηνεια.
Παντως ολα αυτα που περιγραφεις ειναι απο αγχος και αν ψαξουμε σε βαθυτερο επιπεδο θα βρουμε και τις γενεσιουργες αιτιες. Ενδεικτικα ας πουμε ενα οικογενειακο περιβαλλον που αναχαιτιζει την αυτοπεποιθηση απο την παιδικη ηλικια πιστευω οτι εχει φταιξει. Γενικοτερα ειναι ενα λουκι που ο,τι και να σου λεμε απ εξω ακομα και να τα αναγνωριζεις δε μπορεις ευκολα να ξεφυγεις. Γινεται ομως εστω και αν παρει το χρονο του. Απο αγωγη παιρνεις κατι?

Μακάρι να γίνεται τουλάχιστον… Κάποια πράγματα αναγνωρίζω και κάποια όχι (τα αναγνωρίζει ο ψυχ αλλά εγώ όχι). Πραγματικά είναι λούκι. Δεν παίρνω αγωγή, φοβάμαι. Δε μπορώ να το αποκλείσω για το μέλλον, όμως.

Oποτε θελησεις λοιπον γραψε την εξελιξη πως πας και το συζηταμε παλι. Προσωπικα θα σου προτεινα να αποφυγεις τα φαρμακα εκτος αν δε γινεται αλλιως. Το συζηταμε βεβαια γιατι ειναι μεγαλο θεμα αλλη φορα.

Εντάξει, kerasi :) Σε ευχαριστώ! Καλή ξεκούραση!

Το θέμα παραμένει ανοιχτό για όποιον/α άλλο/η θα ήθελε να συνεισφέρει με τις γνώσεις ή την εμπειρία του :) Ευχαριστώ.

Quote:

---

Originally Posted by Μαράλ

Παιδιά ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας! :)


betelgeuse, τη διάγνωση της κατάθλιψης την έκανε ο ψυχολόγος. Έχεις δίκιο σε αυτό που λες, ωστόσο "κολλάω" κάπως να ρωτήσω διότι φοβάμαι την απάντησή που θα πάρω :( Δεν ξέρω αν με καταλαβαίνεις... Γι' αυτό και γράφω εδώ... Μήπως το "χωνέψω" έστω και λίγο.....

---

Mara, τη πρωτη φορα που πηγα σε ψυχιατρο ημουν ετοιμη να ακουσω οτι πρεπει να κλειστω σε φρενοκομειο για το υπολοιπο της ζωης μου καθως πιστευα πως εχω κατι πολυ σοβαρο και οτι ειμαι επικινδυνη για τους αλλους . Ο ψυχιατρος λοιπον αφου με ακουσε με κοιταξε , γελασε λιγακι και μου ειπε πως αυτο που εχω ( ιδεοψυχαναγκαστικη διαταραχη ) ειναι απλα αγχος , δεν τρελαινομαι οπως νομιζα .
Και να φανταστεις οτι πανω απο ενα χρονο καθυστερουσα την επισκεψη σε ειδικο γιατι φοβομουν την διαγνωση. Αν ειχα παει νωριτερα θα ειχα γλυτωσει πολυ αγχος και κοπο.
Σκεψου το αλλιως , οτι και να εχεις καλυτερα να το ξερεις με σιγουρια , παρα να αμφιβαλλεις .

μαραλ δεν τρελαίνεσαι μην φοβάσαι :) αν κάτι με ανησυχούσε σε εσένα είναι το πρόβλημα που ανέφερες με το έντερο σου και ίσως είναι η αιτια που έχεις κατάθλιψη και ντροπαλότητα. τι πρόβλημα αντιμετωπίζεις με το έντερο σου?

Quote:

---

Originally Posted by betelgeuse

οτι και να εχεις καλυτερα να το ξερεις με σιγουρια , παρα να αμφιβαλλεις .

---

Μα αν μού το επιβεβαιώσει θα μού έρθει ταμπλάς, αυτό είναι το θέμα :( Γι’ αυτό προτιμώ να αμφιβάλλω για αρχή, μήπως και το αποδεχτώ τουλάχιστον σαν ενδεχόμενο. Θα μού πεις, θα σε βοηθήσει αυτός αλλά στο συγκεκριμένο θέμα δεν τον πολυβασίζομαι γιατί πιστεύω ότι δε χειρίστηκε πολύ καλά τις προηγούμενες "αυτοδιαγνώσεις" μου…

Quote:

---

Originally Posted by paoki

μαραλ δεν τρελαίνεσαι μην φοβάσαι :) αν κάτι με ανησυχούσε σε εσένα είναι το πρόβλημα που ανέφερες με το έντερο σου και ίσως είναι η αιτια που έχεις κατάθλιψη και ντροπαλότητα. τι πρόβλημα αντιμετωπίζεις με το έντερο σου?

---

:) Έχω σύνδρομο ευερέθιστου εντέρου και η αλήθεια είναι ότι μού έχει κοστίσει πάρα πολύ σε όλους τους τομείς.

μάλλον το πρόβλημα σου είναι η γλουτένη.έχεις κάνει εξετάσεις για κοιλιοκάκη???

Όχι, αλλά έχω δει γαστρεντερολόγο και καταλήξαμε στο ΣΕΕ.

άμα έχεις κουράγιο δοκίμασε αυστηρή διατροφή χωρίς γλουτένη . σε περίπτωση που το πρόβλημα σου είναι η γλουτένη τα συμπτώματα σου θα βελτιωθούν πολύ γρήγορα όχι μονο του εντέρου αλλα και η κατάθλιψη.

Αγαπητή Μαράλ,
μπορώ να κατανοήσω πλήρως για το οικογενειακό σου περιβάλλον, τα ίδια και χειρότερα τραβάω και εγώ, αλλά να έχεις κατάθλιψη??? Μα γιατί να το κάνεις αυτό στον εαυτό σου? Μπορώ να σου πω πως και εγώ είχα βαριά κατάθλιψη όταν ήμουν στην Γερμανία (14-16 ετών διήρκεσε αυτή) αλλά συνειδητοποίησα το πόσο κακό και το πόσες ευκαιρίες έχανα από αυτό. Καλύτερα να δεις μέσα σου πως κάθε άνθρωπος είναι ξεχωριστός, πολύτιμος και έχει μια μοναδική αξία που δεν μπορεί να στην πάρει κανένας. Ούτε η αρχή και το τέλος.

Συνειδητοποίησε πως ότι παθαίνεις είναι μια πρόκληση για το ποιος είσαι και ότι το μόνο που θέλει να κάνει είναι να αμφισβητήσει την ύπαρξή σου και την αξία σου. Αν όλοι οι άνθρωποι είχαν τώρα κατάθλιψη και κάθονταν αδρανείς χωρίς να κάνουν κάτι και χωρίς να συνειδητοποιούν το κακό που τους κάνει, για φαντάσου πως θα ήταν ο κόσμος τώρα!!! Θα ήταν σαν να μη υπάρχουμε παρόλου που έχουμε σώματα. Η μόνη δύναμη που μπορεί να σε βοηθήσει είναι η ίδια σου η ψυχή. Με όλα αυτά εννοώ πως πρέπει να κατανοήσεις σε καλό βάθος την έννοια, της ζωής, της ευτυχίας και το γεγονός πως όλα τα προβλήματα έχουν μια λύση (άλλο που αργεί να βρεθεί εξαιτίας πολλών λαθών ή και ψυχολογικών παραγόντων). Πιστεύω πως πρέπει να έχεις περισσότερη επιμονή και υπομονή για να το ξεπεράσσεις αλλιώς αυτό θα σε οπισθοδρομίσει ως προς τον χαρακτήρα σου και την ευτυχία σου (μην σου πω πω την ευτυχία σου μπορεί και να σου την πάρει ή να σου την κρύψει). Αυτό που δεν ξέρεις για την κατάθλιψη είναι ότι σου κλείνει τα μάτια και σε απομονώνει από τον πραγματικό κόσμο, κάνοντας σε να νιώθεις πως δεν ζείς τον πραγματικό κόσμο παρά έναν δαιμονισμένο κόσμο. Αυτή είναι η ψευδαίσθηση που σου προκαλεί.
Πρέπει υπογραμίζω να την αναγνωρίσεις και παράλληλα να γνωρίσεις με υπερβολική επιμονή τον εαυτό σου τα ενδοιαφέροντά σου και σημαντικότατα ότι σε βοηθάει να ανοίξεις το μυαλό σου και να καλιεργήσεις την ψυχή σου. Αυτοί είναι οι μικροί θεοί που θα σε βοηθήσουν να βγείς από το σκοτάδι. Ότι και να γίνει στις προσπάθειές σου μην απαγοητευτείς διότι μόνο με την ύπαρξη των αρνητικών και των θετικών στοιχείων υπάρχει η ισορροπία σε αυτόν τον κόσμο. Μπορείς επίσης να αγαπήσεις και τα αρνητικά σου στοιχεία μετατρέποντας τα σε θετικά. Πχ είμαι ευαίσθητη... αν είσαι ευαίσθητη ξέρεις πόσους ανθρώπους μπορείς να βοηθήσεις, που έχουν την ανάγκη σου, με αυτό το χάρισμα αρκεί να μην το κακομεταχειριστείς. Δηλαδή να κλαίς συνέχεια και να το δείχνεις σε ανθρώπους που δεν το αξίζουν.

Τέλος για να γνωρίσεις τον εαυτό σου πρέπει να βγείς εκεί έξω στον πραγματικό κόσμο και να γνωρίσεις ανθρώπους. Ο κόσμος εκεί έξω δεν είναι τέλειος αλλά έχει πικοιλία ανθρώπων (εκμεταλεύσου το γιατί η ζωή είναι μικρή) και όσο πιο πολύ το ψάχνεις τόσα θα ζήσεις και τόσο πιο εύκολα θα βρείς αυτούς που ταιριάζεις. Μην μπεις καθόλου στον πειρασμό να ζήσεις σε έναν κόσμο φτιαγμένο από γυαλί. Κάνε την πρόκληση και σπάστο γιατί αν δεν το κάνεις τότε ο μόνος σου εχθρός θα είναι ο χρόνος και το κενό που θα έχει δημιουργηθεί μέσα σου. Να ξέρεις πως ο εαυτός σου και η ζωή θα σου δίνει πάντα ευκαιρίες να αλλάξεις προς το καλό, πάρ τις μην τις αφήσεις. ( Αυτό εννοούσα με τον γυάλινο κόσμο).

Συγνώμη για την υπερβολή μου αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Ελπίζω να βοήθησα!!! Ανυπομονώ για την απάντησή σου.

betelgeuse, paoki και ΜαύροΧάος, ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας :)

ΜαύροΧάος, κρατάω όσα μου έγραψες και σ' ευχαριστώ πολύ αλλά θα προτιμούσα να μην απαντήσω διεξοδικά διότι αφενός κάνω ψυχοθεραπεία για την κατάθλιψη αφετέρου έχω φέρει ακόμα και τον ψυχολόγο μου στα "όριά" του :D (είμαι σχετικά δύσκολη περίπτωση).

Quote:

---

Originally Posted by Μαράλ

betelgeuse, paoki και ΜαύροΧάος, ευχαριστώ για τις απαντήσεις σας :)

ΜαύροΧάος, κρατάω όσα μου έγραψες και σ' ευχαριστώ πολύ αλλά θα προτιμούσα να μην απαντήσω διεξοδικά διότι αφενός κάνω ψυχοθεραπεία για την κατάθλιψη αφετέρου έχω φέρει ακόμα και τον ψυχολόγο μου στα "όριά" του :D (είμαι σχετικά δύσκολη περίπτωση).

---

εμ σόρυ για τον ερεθισμό αλλά για να φέρεις τον ψυχίατρό σου στα όρια του μήπως δεν προσπαθείς αρκετά και μένεις παθητική; Σκοπό έχω μόνο να σε κάνω να σκεφτείς σφαιρικά. Γιατί ξέρω πως μετά από πολλές προσπάθειες αν δεν έχουν αποτέλεσμα τότε πρέπει να αλλάξεις τον τρόπο της προσπάθειά σου και να τον κάνεις αποτελεσματικό. Είναι σαν να έχεις το καλύτερο αυτοκίνητο δίπλα σου (ψυχίατρος) και να μην ξέρεις πως να το οδηγήσεις, ή να οδηγείς ή σε ομίχλη ή στα τυφλά και φέρνεις κύκλους χωρίς να το καταλαβαίνεις. Να ξέρεις πως κάποια στιγμή το αμάξι θα χαλάσει και θα θέλει συνεργείο τι θα κάνεις τότε; Θα μείνεις στο αιώνιο σκοτάδι ή θα ανοίξεις τα φώτα (να διαφωτιστείς και να αλλάξεις τρόπο σκέψης, να τον καθοδηγήσεις σωστά) του αυτοκινήτου πριν να είναι αργά; Εγώ απλώς λέω την φύση των πραγμάτων τίποτα παραπάνω.

ΜαύροΧάος, διάβασες το θέμα; Τον τίτλο, το φόρουμ στο οποίο καταχωρήθηκε, το περιεχόμενο, τα μηνύματα; Και κατέληξες ότι ψάχνω τηλεψυχοθεραπεία για την κατάθλιψη; Και ότι οι βαριά καταθλιπτικοί "δεν προσπαθούν αρκετά";!

Θα σε παρακαλούσα να μην γράφεις αν δεν έχεις πραγματικά εμπειρία ή γνώση ή έστω τη διάθεση να βοηθήσεις. Όχι τίποτα άλλο, αλλά φαίνεται πολύ καθαρά το ποιός έχει τα παραπάνω και ποιός όχι ;-)