Τελικα εχει ξεπερασει κανεις την αγχωδη διαταραχη;

Καλησπερα σας,
Εχω ταλαιπωρηθει πολυ τα τελευταια 6 χρονια στη ζωη μου με τα σκαμπανευασματα του αγχους. Κ οταν λεμε αγχος αναφερομαι μεχρι κ σε σημειο καθημερινων πρωινων εμετων απωλεια ορεξης σκεψεις να θες να κοβεις η να σπας...εχω περασει απο σεροξατ με ειχαν βοηθησει μαζι με ζαναξ κ ημουν καλα μπορω να πω...αν κ μετα απο καθε χωρισμο επεφτα στα ιδια η απωλεια ορεξης η φουντωμα στο αγχος...πριν απο χρονο ειχα παει με μια γυναικα πολυ μεγαλυτερη μου που ειχε γιο σχεδον στην ηλικια μου κ αντρα ο οποιος βεβαια ζουσε με αλλη. Τις προαλλες με πιασε μια σκεψη αγχος τι εκανα κ αν το μαθουν γιος κ αντρας θα χω συνεπειες κ γενικα μια αηδια για τον εαυτο μου...το αγχος μου ανεβηκε κατακορυφα κ αρχισα σιπραλεξ με το γιατρο κ ζαναξ...2 βδομαδες παιρνω 10-15mg κ ακομη εχω πολυ ενταση κ δεν μπορω να ηρεμησω...δεν θελω να παρω αντιψυχωσικα...
Τελικα παιδια υπαρχει ελπιδα για θεραπεια; Μηπως τελικα βαδιζουμε σε ενα δρομο πλουτιζωντας ψυχιατρους γεμιζοντας τον οργανισμο χημεια κ κακες ορμονες; Εχω καποιες αντιληψεις κ το αγχος ειναι τοσο υποσυνειδητο που δεν μπορω με τη λογικη να πω ηρεμησε...λυπαμαι να στενοχωρω τους δικους μου. Πηγαινω με το ζορι στη δουλεια εχω σπουδασει τοσα στη ζωη μου κ θα ανταλλαζα τα παντα με την ηρεμια μου...φοβαμαι μην μου στριψει τελικα κ νοσηλευτω...πως θα βρω τροπο να βιωσω κ να μαθω τη ριζα του αγχους...δεν εχω πολλα λεφτα για ψυχαναλυσεις...
Εχει κανεις εμπειρια τετοια...κ τωρα που γραφω εχω ενταση κ νευρα...δεν κοιμαμαι καλα...
Δεν νομιζω πως τα παιδια με αγχωδεις διαταραχες ειναι προβληματικα...μηπως τελικα μεγαλωσαμε με μια ιδεατη εικονα κ τωρα που βιωνουμε τι συμβαινει δεν το αντεχει το υποσυνειδητο;
Μηπως η ζωη θα κυλαει με ηρεμηστικα;
Βοηθεια

καταρχην δεν καταλαβαινω γιατι να παρεις αντιψυχωσικα?εχεις ψυχωσεις?
με παρακολουθει χρονια ψυχιατρος για αγχωδεις διαταραχεσ κ αυτο πρωτη φορα το ακουω!!
η θεραπεια για τις αγχωδεις διαταραχες ειναι αντικαταθλιπτικα κ κανα ηρεμιστικουλι στην αρχη και παραλληλα ψυχοθεραπεια.
γιατι να νοσηλευτεις?αν ηταν ετσι τοτε ολοι θα ειμασταν μεσα.για ονομα του θεου.
ξερεις ποσος κοσμος πασχει απο αυτο που πασχεις?την λογικη σου την ξερεις και την εχεις.απλα εχεις παροξυσμικο στρες το οποιο περναει κ μετα παλι εισαι καλυτερα μεχρι να ξαναρθει ισως αλλο στρεσογονο γεγονος κ μετα να το ξαναπαθεις.αν ομως κανει ψυχοθεραπεια μπορει κ να μην ξαναρθει ποτε ολο αυτο.οι αγχωδεις διαταραχες υπαρχουν επειδη εχουμε λαθος πεποιθησεις.
κ γω σοτν γιατρο μου τα ιδια λεω.οτι ειμαι τρελλη κ δεν θα τα καταφερω κλπ κλπ. κ ο ανθρωπος απλα μου λεει "δεν εισαι τρελλη.εχεις τρομερο στρες το οποιο θα το δουλεψουμε".
παιρνω ηδη αντικταθλιπτικο 1 μηνα κ νιωθω ηδη καλυτερα.ειναι το τεταρτο επεισοδιο μου κ νομιζω θα το ξεπερασω κ αυτο οπως κ τα αλλα.κ μετα παλι καλα κ ωραια.
εσυ παιρνεις καποιο φαρμακο?

α σορυ τωρα ειδα οτι ξεκινησες σιπραλεξ.οκ..αντικαταθλιπτ� �κο δεν ειναι αυτο?αν ναι ..κανει 1 μηνα να σε ηρεμησει.αργει πολυ.

Καλησπερα και σε ευχαριστω που απαντησες...μου κανει εντυπωση που ξερεις ακριβως τι συμβαινει...ειχα κοψει μεχρι και το ζαναξ ενα χρονο ημουν καθαρος και μετα απο καποια γεγονοτα οχι ομως τοσο σοβαρα αρχισα παλι να μη τρωω και εμετους καθε πρωι. Με συγκινησε που αναφερεις πως εχεις περασει και εσυ ανοδους και παλι καθοδους σε αυτη τη κολαση...θεωρω πως ειμαστε οτι δυνατοτερο αν αντεχουμε σε αυτες τις καταστασεις...
Παιρνω σιπραλεξ λιγο εχει ανεβει η ορεξη ειμαι στη τριτη βδομαδα αλλα γαμωτο εχω ενταση ακομη δεν νιωθω ηρεμια...
Δεν εχω φτιαξει τη ζωη μου ειμαι 34 και μονο μια δουλεια εχω...στο πατρικο ζω . Δεν ξερω οσες δορες θελω να φυγω κολωνω...
Ποσο μαλλον οταν εχω τοσο αγχος...
Φοβαμαι φορες μην τελικα τρελαθουμε η το αγχος μας αφησει κατω με αρρψστια...

ρε καλε μου.τα αντικαταθλιπτικα πιανουν μετα απο 30 μερες μη σου πω μετα απο 45 μερες.μερα την μερα θα εισαι καλυτερα θα το δεις.εγω εκλεισα τις 35 μερες κ τωρα αρχισα να μπορω να καθομαι κανονικα στην δουλεια, να περιποιουμαι τον εαυτο μου.δεν λεω το πρωι σηκωνομαι κ τρεμω ακομα κ νιωθω περιεργα κ φοβο κλπ.αλλα οσο περνανε οι μερες νιωθω λιγο καλυτερα μερα τη μερα.
τα ξερω καλα γιατι τα εχω περασει 4 φορες στην ζωη μου.ειμαι 35 χρονων.
κανε υπομονη οταν σε πιασει το αντικαταθλιπτικο θα νιωσεις κανονικα νορμαλ οπως πριν απο αυτο.
καλο ειναι ομως να το δουλεψεις με ψυχοθεραπεια κ οχι μονο με φαρμακα.
τα φαρμακα οκ καλο κανουν αλλα πρεπει να αλλαξεις τον τροπο που σκεφτεσαι κ συ κ γω.
επισης θεωρω οτι τα ηρεμιστικα ειναι καλα μεχρι να πιασουν τα αντικαταθλιπτικα ..αντε το πολυ κανα μηνα.το οτι επαιρνες 1 χρονο zanax ειναι πολυ κακο.κανει εξαρτηση.
επειδη τα αντικαταθλιπτικα κατευναζουν το στρες πολυ αποτελεσματικα μετα απο κανα 45ημερο δεν χρειαζεσαι ηρεμιστικουλι.
επισης επειδη κ γω νιωθω οτι θα τρελλαθω απο το στρες κ οτι δεν ειμαι φυσιολογικη κ βλεπω τον κοσμο κ νιωθω οτι οι αλλοι ειναι νορμαλ κ εγω κουλη, ο γιατρος μου κ ολοι οι γιατροι παντα μου ελεγαν οτι οι ανθρωποι που πασχουν απο αγχωδεις διαταραχες παντα νιωθουν οτι τρελλαινονται ή οτι θα χασουν τον ελεγχο ή οτι θα αρρωστησουν κλπ..στην ουσια ομως ειναι οι μονοι που ΔΕΝ παθαινουν τιποτα απο ολα αυτα.
να σαι τυπικος με την θεραπεια σου κ ολα θα πανε καλα.

Καλησπέρα Ραινυ.....εγώ όπως και η BOOM σε καταλαβαίνουμε απόλυτα γιατί έχουμε περάσει από αυτό το δρόμο,και μάλλον ακόμα είμαστε στη διαδρομή...
Καλό είναι να παίρνεις τα φαρμακάκια σου θα σε βοηθήσουν πολύ,τα ηρεμιστικά δε ξέρω αν είναι ό,τι καλύτερο αυτό θα στο υποδείξει ο γιατρός σου.
Οσον αφορά τα αντιψυχωσικά δεν έχει να κάνει μόνο με τις ψυχώσεις-κάθε φάρμακο δίνεται μεμονομένα για κάθε ασθενή-και εγώ παίρνω αντιψυχωσικά για κατάθλιψη δεν έχει να κάνει η κατηγορία του φαρμάκου-αλλά αυτό που σου ταιριάζει εσένα και αυτό που θα σου υποδείξει ο γιατρός σου.

Συμφωνώ πολύ με την απάντηση της BOOM το καλύτερο είναι να συνδυάσεις το φάρμακο με την ψυχοθεραπέια...μόνο έτσι θα βοηθηθείς πραγματικά-αλλιώς μην περιμένεις αποτέλεσμα και μην περιμένεις να γίνουν θαύματα σε μερικούς μήνες...χρειάζεται χρόνος για να θεραπευτείς,αν δεν έχεις την οικονομική ευχέρεια να πας σε κάποιον καλό ψυχολόγο κατά την γνώμη μου,μην πας σε κανέναν.

Θα πρέπει να κάνεις σοβαρή δουλειά με τον ψυχολόγο για να βγεις από όλες αυτές τις σκέψεις που σε βασανίζουν...καλή δύναμη σου εύχομαι.

Παιδιά εγώ ξέρετε τι έχω καταλάβει; Και μη στεναχωρηθείτε απλά σκεφτείτε το λίγο. Με αφορμή αυτό που είπε η boom ότι τελικά εμείς με αυτές τις καταστάσεις δεν αρρωσταίνουμε κλπ κλπ. Εγώ ξέρω πως ΌΛΟΙ οι άνθρωποι με κάτι βασανίζονται. Άλλοι έχουν ζάχαρο, άλλοι θυρεοειδή, και 1002 παθήσεις χρόνιες όπου δεν τις έχετε ακούσει καν. Θέλω να πω πως όλοι μα όλοι μα όλοι οι άνθρωποι σε κάποιο σημείο της ζωής τους κάτι θα βγάλουν έτσι είναι,είμαστε οργανισμοί. Εμάς μας έτυχε στο λότο η αγχώδης διαταραχή, δεν έχει κανένα νόημα να θυμώνουμε και να λέμε "μα γιατί σε μένα;" Όλοι κάτι έχουν. Πιστεύω πως το να το δεχτούμε είναι μεγάλη υπόθεση. Όταν το δεχτούμε ότι εμέις σαν άνθρωποι έχουμε τη συγκεκριμένη ιδιαιτερότητα τότε θα μπορέσουμε πολύ πιο εύκολα να διαχειριστούμε τις κρίσεις μας και να πάρουμε τα πάνω μας. Εγώ είμαι 29 χρονών και είναι η 2η φορά που παθαίνω κρίσεις πανικού κλπ και αυτή τη φορά είναι πιο σοβαρό γιατί ανέπτυξα και φοβίες που με εγκλωβίζουν πολύ. Παλεύω όμως όσο δεν μπορείτε να φανταστείτε μέχρι στιγμής χωρίς φάρμακα αν και είμαι πολύ κοντά στο να πάρω την απόφαση της αγωγής. Προσπαθείστε να χαλαρώνετε και όταν συνειδητοποιείτε ότι αρχίζετε να σκέφτεστε διάφορες μλκιούλες ασχοληθείτε ΆΜΕΣΑ με κάτι εκείνη τη στιγμή, πάρτε τηλέφωνο ένα φίλο, μαγειρέψτε, βγείτε μιά βόλτα να περπατήσετε κάτι οτιδήποτε. Μην αφήνετε το μυαλό να σκαλώνει. Και κάτι για τους αγοραφοβικούς. Επειδή είμαι ένας άνθρωπος που μέχρι πέρυσι δούλευα νύχτα, μουσικός σε μαγαζιά τίγκα στον κόσμο και τώρα μου κόβονται τα πόδια όταν μπαίνω σε μέρος με 100 και 200 άτομα άτομα ΜΗΝ ΝΤΡΕΠΕΣΤΕ ΓΙ' ΑΥΤΟ. Δεχτείτε ότι περνάτε μιά δύσκολη φάση που θα περάσει, αποφύγετε για λίγο τα πολυπληθή μέρη όμως μην κλείνεστε μέσα. Βγείτε αλλά σε μαγαζιά με πιο λίγο κόσμο, πιο χαλαρά, να πάρετε λίγο το κολάι. Rainy θα σταθώ μόνο σε ένα πράγμα που έγραψες. "Ακόμα δεν έχω φτιάξει τη ζωή μου" Επειδή οι περιπτώσεις μας είναι αρκετά κοινές σκέψου το εξής. Μήπως σου έχουν δώσει συγκεκριμένα πρότυπα ή είχαν από σένα υψηλές απαιτήσεις αλλά παράλληλα σου τραβούσαν και το χαλινάρι όταν άρχιζες να "ξεφεύγεις" από το δρόμο που είχαν φανταστεί για σένα; Αυτό το "δεν έχω φτιάξει τη ζωή μου τι σημαίνει;" Δεν έχεις παντρευτεί; Δεν έχεις μετακομίσει; Δεν έχεις βρει την σούπερ-ντούπερ-υπεργαμάτη δουλειά που όλοι περίμεναν; Πολέμα με τα όπλα που έχεις, συνέχισε να κάνεις όνειρα και κάνε μικρά βηματάκια. Αν δεν υπάρχουν χρήματα να ανοίξεις δικό σου σπίτι σου προτείνω αυτό που έκανα εγώ. Συγκατοίκηση με φίλο. Δεν ξέρω κατά πόσο πέφτω μέσα, ότι άλλο θες μπορούμε να το συζητήσουμε.

Ευχαριστω πολυ για τις απαντησεις..διακρινω μια μεγαλη ποιοτητα στη σκεψη σας κ χαιρομαι που εχω βρει καποιον να καταλαβαινει κ οχι να κοροιδευει...ξερω ειμαι 34 ολοκληρος αντρας αλλα πολλες φορες εχω κατσει στο μπανιο με ενα χαμομηλι στο χερι κ στο αλλο το ζαναξ για να ηρεμησω μεχρι να κοιμηθω...αυτος ειμαι εχω διαβασει απειρα αρθρα κ βιβλια κ δεν εχω βρει καλο απο τιποτα...
Περα απο τα χαπια...κανω λιγο ψυχοθεραπεια τωρα αλλα δεν ξερω αν ειναι καλη αυτη που παω...εσεις με ποιο κριτηριο λετε πως καποιος θεραπευτης ειναι καλος;;
Διαβασα τις προαλλες μια φυτικη ουσια το GABA πηρα λιγο αλλα αντι για τα ηρεμιστηκα αποτελεσματα που υποσχεται μαλλον ενιωσα ενταση...και ειχα εναποθεσει ελπιδες...
Εχει δοκιμασει κανεις GABA συμπληρωμα;
Ευχομαι σε ολους οσο τιποτα να βγουμε δυνατοι απο αυτα ολα γιατι μονο οσοι εχουν περασει νιωθουν τι ειναι...

Ναι εχεις δικιο γιατι εμενα το δωσε για ηρεμηστικο...απλα το ανεφερα με την εννοια πως καποια στιγμη πρεπει να τα πεταξουμε ολα αυτα και να ζησουμε!!!! Χωρις φοβους και βλακειες. Οσο ζησουμε να παρει αλλα να ναι καλα

Φίλε Rainy αν και δεν έχω προσωπική εμπειρία με φάρμακα (είμαι αρκετά κοντά στην απόφαση να δοκιμάσω κάποια αγωγή) θα σου πω το εξής και σε παρακαλώ άκου το απλά σαν άποψη. Μην περιμένεις με τα χαπάκια να νιώσεις καλά. Το άγχος και ο φόβος είναι συναίσθημα. Ακόμα και σε διαταραχή δεν παύει να είναι συναίσθημα. Πρέπει να μάθουμε να το ελέγχουμε αλλά και να το αφήνουμε να βγαίνει. ΌΛΟΙ έχουν άγχος δεν γίνεται να το εξαφανίσεις. Σκέψου το απλά σαν μιά δίαιτα. Η δίαιτα χωρίς γυμναστική δεν είναι τίποτα απολύτως. Έτσι και τα φάρμακα δεν είναι μαγικά ραβδάκια. Πρέπει να "γυμναστούμε" κι εμείς λιγάκι. Πάρε τα χάπια σου δε λέω, όμως κάνε παράλληλα κινήσεις για να βελτιώσεις την ποιότητα ζωής σου, χόμπι, βόλτες κλπ. Μην περιμένεις μόνο με τον ένα τρόπο ή μόνο με τον άλλο. Εγώ αυτό έχω στόχο προσωπικά, κάνω δεν κάνω τελικά αγωγή δεν μένω στάσιμος. Κοιτάω να κάνω συνεχώς πράγματα μικρά και μεγάλα, τώρα σχεδιάζω μετακόμιση πάλι (βέβαια έχω την τύχη να έχω δικό μου σπίτι) και βλέποντας και κάνοντας. Και το άγχος πολλές φορές καταφέρνω και το κουμαντάρω. Αν δω ότι πιέζομαι πολύ αράζω σπίτι μερικές μερούλες, το χαλαρώνω λίγο το έξω. Μην το βάζεις κάτω φιλαράκι και προσπάθησε να απασχολείς το μυαλό σου, μην αναμασάς τις ίδιες σκέψεις συνέχεια.

Εγώ το έχω σκεφτεί ως εξής με την αγωγή. Να την κάνω για να μου δώσει ένα σπρωξιματάκι να αρχίσω να κάνω αυτά που με "κωλώνουν" να λιώσω λίγη αυτοπεποίθηση χωρίς να νιώθω το τεράστιο άγχος κάθε φορά, ώστε να προσαρμοστώ ξανά σε όλο αυτό και όταν έρθει η ώρα να τη σταματήσω να έχω κάνει αυτά τα 4-5 πραματάκια που έχω βάλει στόχο. Πιστεύω ότι θα πιάσει. Ίσως να μην τα χρειαστώ και καθόλου τα φάρμακα, μακάρι αν και δύσκολο. Είμαι πολύ κοινωνικό άτομο βλέπεις και η κατάσταση αυτή μου έχει κόψει τα πόδια πολύ γιατί δεν αντέχω να πάω σε πολύ κόσμο, με πιάνουν πολλά ψυχοσωματικά. Το παλεύω το έξω μόνο με 4-5 άτομα καλούς μου φίλους που όλοι ξέρουν τι περνάω και με κάνουν και ξεχνιέμαι. Το προσπαθώ κι εγώ όμως δεν μιλάω όλη την ώρα γι' αυτό όταν τους συναντώ, το αφήνω στην άκρη όσο μπορώ βέβαια. Μ' αυτά και μ' αυτά καταφέρνω και πάω και εκδρομούλες κοντά βέβαια γιατί άλλο ένα πράμα που μου 'χει στερήσει αυτή η κατάσταση είναι οι μακρινές αποστάσεις και κατ' επέκτασην τα ταξίδια και οι διακοπές. Και δεν ξέρετε πόσο το λαχταράει η καρδιά μου να πάω σε ένα νησί, ή στο εξωτερικό που πήγα πέρυσι πρώτη φορά και ξετρελάθηκα.

Παιδια δεν ξερω για σας,αλλα το δικο μου το στρες δεν παλευοταν χωρις αντικαταθλιπτικο.ηθελα μονο κρεβστι,δουλεια δεν μπορουσα να παω,συγχιση μονιμη,καθολου υπνος,καθολου φαγητο,τρεμουλα μετα κλαμα,μετα τιποτα απο συναισθηματα,ουρολοιμωξη,ε μετοι,εχασα 7κιλα σε 10μερες,ανησυχια.αποπρσγματ οποιηση..μιλαμε για τραγικη κατασταη.οταν με ειδε ο ψυχιατρος τρομαξε,μου πε πολυ απλα οτι αν δεν παρω αγωγη για την αγχωδη διαταραχη θα πεθανω απο ασιτια.ο ψυχοθεραπευτης μου ειπε οτι πρεπει να με πιασει το αντικαταθλιπτικο πρωτα για να δουλεψουμε την σκεψη.τωρα μετα απο 1 μηνα εχω ψυχραιμια.τρωω και κοιμαμαι,κανω ψυχοθεραπεια κ το δουλευω .σε τετοιες περιπτωσεις η αγωγη ειναι μονοδρομος..υπαρχουν βαθμοι στρες ,απο το παρακινητικο αγχος εως το παραλυτικο.εγω επαθα το παραλυτικο...χαχα..οποτε τα χαπακισ μου και παμε!χαχα

Ναι συμφωνώ, κάθε περίπτωση είναι διαφορετική. Στην τελική όμως δεν λέμε κάτι διαφορετικό. Κι ο ψυχολόγος σου αυτό σου είπε, πάρε τα χαπάκια σου και ξεκινάμε με την αλλαγή του σκεπτικού.

Παντα θα υπαρχουν στο πισω μερος του μυαλου σου οι πανικοι,οχι απολυτα δεν ξεπερνιεται..Εγω αυτο εχω καταλαβει υστερα απο 5 χρονια κολλητη παρεα με την αγχωδη διαταραχη.Ποτε θα εισαι σε υφεση και ποτε σε εξαρση αναλογα με την ψυχολογια σου και το περιβαλλον σου.
Το ασχημο ειναι να εισαι ετσι μονιμως..Κατι δεν γινεται σωστα στην οποια θεραπεια κανεις.Εγω παω σχεδον 2 χρονια χωρις πανικους,ισως ειναι το τελος τους,ισως ομως και να ξαναερθουν..Εχω συμφιλιωθει με ολο αυτο,ειναι ενα κομματι του εαυτου μου..Ισως σου τα λεω τοσο ρομαντικα επειδη τωρα ειμαι "εκτος" προβληματος.
Τα χαπια δεν ειναι πανακεια..Η αγχωδης διαταραχη ειναι ΠΡΩΤΑ μια λαθος αντιληψη στα ερεθισματα που σου προκαλουν αγχος ή πανικο και η αντιληψη δεν διορθωνεται με χαπια.

Σε ξινο σου βγηκε η ΜILF (χρονια πολλα κιολας στις μαμαδες για την γιορτη τους!! :p ),κριμα.

Quote:

---

Originally Posted by BOOM

Παιδια δεν ξερω για σας,αλλα το δικο μου το στρες δεν παλευοταν χωρις αντικαταθλιπτικο.ηθελα μονο κρεβστι,δουλεια δεν μπορουσα να παω,συγχιση μονιμη,καθολου υπνος,καθολου φαγητο,τρεμουλα μετα κλαμα,μετα τιποτα απο συναισθηματα,ουρολοιμωξη,ε μετοι,εχασα 7κιλα σε 10μερες,ανησυχια.αποπρσγματ οποιηση..μιλαμε για τραγικη κατασταη.οταν με ειδε ο ψυχιατρος τρομαξε,μου πε πολυ απλα οτι αν δεν παρω αγωγη για την αγχωδη διαταραχη θα πεθανω απο ασιτια.ο ψυχοθεραπευτης μου ειπε οτι πρεπει να με πιασει το αντικαταθλιπτικο πρωτα για να δουλεψουμε την σκεψη.τωρα μετα απο 1 μηνα εχω ψυχραιμια.τρωω και κοιμαμαι,κανω ψυχοθεραπεια κ το δουλευω .σε τετοιες περιπτωσεις η αγωγη ειναι μονοδρομος..υπαρχουν βαθμοι στρες ,απο το παρακινητικο αγχος εως το παραλυτικο.εγω επαθα το παραλυτικο...χαχα..οποτε τα χαπακισ μου και παμε!χαχα

---

Φανταζομαι ποσο δυνατη εισαι κ μαγκας που βγηκες απο αυτο...τελικα ξερεις εχεις ιδεα τι σε βασανισε τοσο...
Η γιτρος μου ειπε να κανω 20 το σιπραλεξ...εχει παρει καποιος αλλος; Μειωνει το αγχος καθολου κ ποτε;;; Γαμωτο