Πρόβλημα με μητέρα και αδερφή

Καλησπέρα,

Είμαι φρέσκια στο forum και έχω ανάγκη από κάποια συμβουλή για το πως να χειριστώ το παρακάτω θέμα.

Είμαι αρραβωνιασμένη και σκοπεύω με το αγόρι μου σύντομα να παντρευτούμε. Το πρόβλημα είναι ότι έχω μία αδερφή 5 χρόνια μεγαλύτερη που η μητέρα μου νομίζει πως ποτέ δεν έχει κάνει σχέση και ότι δεν θα παντρευτεί ποτέ και κατά κάποιο τρόπο την προστατεύει υπερβολικά. Στην προσπάθειά της να μη νιώθει μειονεκτικά απέναντι μου ή να μη ζηλεύει με έχει απομακρύνει. Μου μιλάει εντελώς τυπικά χωρίς λόγο, είναι σχεδόν εχθρική απέναντί μου πολλές φορές, δε δείχνει καμία χαρά για τη δική μου χαρά και αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μη μπορώ να επικοινωνήσω μαζί τους. Τα ίδια βέβαια και η αδερφή μου σχεδόν δεν μου μιλάει και επιτίθεται στο αγόρι μου με το καλημέρα σας όποτε τον δει. (Κουνιάδα να του πετύχει...) Το αγόρι μου έχει καταλάβει ότι κάτι δεν πάει καλά και γενικώς ακολουθεί από την αρχή τυπική συμπεριφορά (όχι άσχημη αλλά τυπική).

Φταίω που η αδερφή μου δεν έχει παντρευτεί; που κάνει λάθος επιλογές συστηματιά; πως μπορώ να χειριστώ αυτή την έλειψη επικοινωνίας και κατανόησης; Γιατί να νιώθω παραγκονισμένη για λάθη που κάνει εκείνη στη ζωή της; Χτες βράδυ δεν μπορούσα να κοιμηθώ και σήμερα όλη τη μέρα η καρδιά μου πεταρίζει από το άγχος... Θέλω να κλαίω όλη τη μέρα και να μην κάνω τίποτα. Γιατί τόση πίκρα από το ίδιο μου το σπίτι;

Δεν είσαι η μόνη,αν αυτό σε κάνει να νιώθεις καλύτερα......
Για μένα. συζητησε όλα αυτά που σκέφτεσαι με τον αρραβωνιαστικό σου και κάνε τα πάντα για να μην μείνεις πάνω από το πατρικό σου.....δεν θα δεις άσπρη μέρα!!!!!!!
Μόνο αυτό κάνε,όλα τα υπόλοιπα είναι μάταια....

Μη ρωτας γιατί,αυτά συμβαίνουν παντού-αλλού χειρότερα -αλλού καλύτερα-κοίτα να είσαι ηρεμη και να φύγεις μακριά από το σπίτι σου,ακόμα κ αν αυτό είναι αδύνατον!
Σου εύχομαι τα καλύτερα!

Δεν νιώθω καλύτερα που δεν είμαι η μόνη... Γιατί να συμβαίνουν αυτά;

Προσπαθώ εδώ και καιρό να κάνω τα στραβά μάτια και σιωπώ, δεν μιλάω κάνω πως δεν βλέπω κάνω πως όλα είναι καλά. Πόσο θα αντέξω ακόμη;

Σε όλα αυτά που λες έχεις δίκιο και συμφωνώ απόλυτα και φαίνεσαι και πολύ καλό παιδί.....

Αλλά έχω μία ένσταση...αν με τον μελλοντικό σου σύζυγο(τον άνθρωπό σου δηλαδή)δεν έχετε τέτοια σχέση ώστε να του λες τα πάντα και να επικοινωνείτε για τα πάντα...μήπως πρέπει να ξανασκεφτείς...το γεγονός του ΠΟΣΟ ταιριάζετε;
υποτίθεται ότι είναι ο άνθρωπός σου-εκτός από σύντροφοι είστε και φίλοι,αλλιώς τί συντροφοι είστε;

Επίσης για ποιόν κόπο μιλάς όταν μας λες ότι λείπουν πολλά πράγματα από το σπίτι;
Μήπως να αφήνατε λίγο χρόνο ακόμα μέχρι να παντρευτείτε;
Δε νομίζω ότι αυτό που πάτε να κάνετε,θα έχει καλή εξέλιξη....

Οι γονείς πράττουν για το καλό των παιδιών τους έτσι όπως κρίνουν αυτοί σωστό-αυτό δε σημαίνει ότι είναι πάντα σωστοί ούτε και ότι ταιριαζουν με τα γούστα των παιδιών τους.

Γεια σου κοριτσακι εγω θα σου ελεγα μακρια απο γονεις κ συγγενεις που δεν.συμπαθουν τον φιλο σου μπουρουν ανετα να σου καταστρεψουν.την σχεση ...

Με το σύντροφό μου συζητάμε τα πάντα (σχεδόν) και γενικότερα συζητάμε πολύ. Αυτό το θέμα όμως θεωρώ πως δεν είναι ανάγκη να το ξέρει με λεπτομέρειες παρόλο που βλέπει τι γίνεται.

Από την άλλη είναι ένα θέμα που σκέφτομαι πολύ και με απασχολεί, πολλές φορές με ρωτάει αν τρέχει κάτι και δεν είμαι καλά αλλά δεν μπορώ να του πω...

Για όλους αυτούς τους λόγους σου λέω και εγώ να μην βιαστείς να κάνεις κινήσεις που μπορεί να σε οδηγήσουν σε τέλμα...

με τον σύντροφό σου δεν θα μιλάτε μόνο για να ξαλαφρώνει ο ένας ή ο άλλος,αλλα για να βρίσκετε από κοινού λύσεις εφόσον πρόκειται να ζήσετε μαζί.
Ισως έτσι και αυτός καταλάβει τις δυσκολίες και γίνει πιο κατανοητικός σε κάποια πράγματα...
ΜΑΖΙ θα ζήσετε επαναλαμβάνω όχι χώρια,αν δεν μπορείτε να μοιραστείτε όλες τις σκέψεις σας,τότε πού πάτε;

Quote:

---

Originally Posted by karolou.leka

Δεν νιώθω καλύτερα που δεν είμαι η μόνη... Γιατί να συμβαίνουν αυτά;

Δεν μπορώ να τα συζητήσω με κανένα και κυρίως με τον αρραβωνιαστικο μου... Είναι η οικογένειά μου Diana και μπορώ να πω ό,τι θέλω για εκείνους πάνω στα νεύρα μου και αύριο μεθαύριο θα είναι όλα μέλι γάλα (μπορεί και όχι...). Αν εκείνος στραβώσει όμως δεν θα είναι το ίδιο και θα ήθελα να αποφύγω τη ρίξη μεταξύ μας για τους γονείς μας... Ήδη είχαν γίνει διάφορα χαζά στην αρχή - γεγονότα που τον ώθησαν στο να ακολουθήσει την τακτική τυπικότητας που ακολουθεί.

Επίσης πως μπορώ να μη μείνω πάνω από το πατρικό μου; Είναι δύσκολες οι εποχές για ενοίκια παρόλο που ξέρουμε και οι 2 ότι όσο πιο μακρυά είμαστε από τους δικούς μας τόσο καλύτερα θα περάσουμε... Είναι ο κόπος του πατέρα μου εκεί θα τον αφήσω να ρημάξει; πως μπορώ; Απορώ οι γονείς γιατί μας ήθελαν τόσο κοντά τους από τη στιγμή που ούτε οι ίδιοι δεν μπορούν να διαχειριστούν αυτή την άρρωστη "συγκατοίκηση"

Προσπαθώ εδώ και καιρό να κάνω τα στραβά μάτια και σιωπώ, δεν μιλάω κάνω πως δεν βλέπω κάνω πως όλα είναι καλά. Πόσο θα αντέξω ακόμη;

---

εχεις απολυτο δικιο σε ολα αυτα που λες!
αυτο που θα σε συμβουλευα να κανεις ειναι να βαλεις κατω την μητερα σου και να της πεις το πως νιωθεις!
δεν εχεις να χασεις και τιποτα!
αν σε καταλαβει σε καταλαβε!αν οχι,εσυ θα εχει κανει την προσπαθεια σου!
με το να μην μιλας δεν καταφερνεις τιποτα!
να της ανοιξεις την καρδια σου οπως κανεις και εδω μεσα!
εισαι και εσυ παιδι της και να εισαι συγουρη οτι θα κατσει να σκεφτει ολα αυτα που θα της πεις.
το να μενεις απο πανω δεν παει να πει οτι εισαι υποχρεωμενη να ανεχεσε διαφορα!
στο χερι το δικο σου ειναι το αν θα ανακατευονται!
εσυ θα βαλεις τα ορια ωστε να ξερουν μεχρι που τους περνει!

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις.

Μπορεί να μη σκέφτομαι καθαρά δεν ξέρω. Αισθάνομαι τόσο μεγάλη αδικία μέσα μου... Αν είχε η αδερφή μου κάποιον είμαι σίγουρη πως θα τον έκανε Θεό όποιος και να ήταν δεν πα να ήταν και αλκοολικός... Τον δικό μου άνθρωπο τον έχει στη μπούκα ό,τι και να πει και το μόνο που καταφέρνει είναι να με στενοχωρεί.

Και να της μιλήσω δύσκολα θα καταλάβει. Ένα κομμάτι μου σκέφτεται πόσο δύσκολες στιγμές θα περάσω και θέλω να φύγω όσο πιο μακρυά γίνεται. Θα δημιουργήσω πολλά περισσότερα προβλήματα όμως αν το κάνω. Εκτός από όλα που του προσάπτουν θα λένε πως με απομακρύνει από τους δικούς μου χωρίς να βλέπουν πως οι ίδιοι το κάνουν αυτό.

Quote:

---

Originally Posted by karolou.leka

Σας ευχαριστώ για τις απαντήσεις.

Για τη μητέρα μου μάλλον το φτιάχνω τη δική μου οικογένεια που θα είναι πάνω από αυτούς αυτόματα με βάζει στη μαύρη λίστα της. Και εμένα και τον σύντροφό μου. Δεν είναι ο πιο εύκολος άνθρωπος ο σύντροφός μου χωρίς να σημαίνει πως είναι κακός. Είναι λίγο περίεργος με τις ιδιορρυθμίες του τις οποίες δεν τις κρύβει και ίσως καλά κάνει μόνο που από ότι βλέπω όλα γυρίζουν εναντίον του. Ό,τι και να ξεστομίσει φαίνεται στη μητέρα μου κακοπροαίρετο επειδή και μόνο εκείνη είναι κακοπροαίρετη απέναντί του. Εϊμαι σίγουρη ότι όταν λείπω περνάνε ώρες με την αδερφή μου κουτσομπολεύοντας κάτι που είπε "επειδή είναι παράξενος" όπως λένε, μόνο και μόνο επειδή τις ευχαριστεί να σκέφτονται ότι και πως τον έχω δεν είναι και άνθρωπος της προκοπής. Τραγικό για τη μάνα μου να σκέφτεται έτσι αλλά πιστεύω πως το κάνει...

Μπορεί να μη σκέφτομαι καθαρά δεν ξέρω. Αισθάνομαι τόσο μεγάλη αδικία μέσα μου... Αν είχε η αδερφή μου κάποιον είμαι σίγουρη πως θα τον έκανε Θεό όποιος και να ήταν δεν πα να ήταν και αλκοολικός... Τον δικό μου άνθρωπο τον έχει στη μπούκα ό,τι και να πει και το μόνο που καταφέρνει είναι να με στενοχωρεί.

Και να της μιλήσω δύσκολα θα καταλάβει. Ένα κομμάτι μου σκέφτεται πόσο δύσκολες στιγμές θα περάσω και θέλω να φύγω όσο πιο μακρυά γίνεται. Θα δημιουργήσω πολλά περισσότερα προβλήματα όμως αν το κάνω. Εκτός από όλα που του προσάπτουν θα λένε πως με απομακρύνει από τους δικούς μου χωρίς να βλέπουν πως οι ίδιοι το κάνουν αυτό.

---

μηπως και οι δικοι σου εχουν και λιγο δικιο;
μηπως τους εχει δωσει αρκετα δικαιωματα ωστε να λενε καποια πραγματα απο πισω του;
ποσο καιρο εισαστε μαζι με το αγορι σου;
ποσο χρονων εισαστε;
οταν ειμαστε ερωτευμενοι το ταιρι μας,μας φενεται τελειο και ολα του τα ελατωματα πολυ μικρα!
ενας γονιος ειναι πολυ ευτυχισμενος οταν βλεπει το παιδι του ευτυχισμενο!
δεν μπορω να φανταστω οτι η δικη σου μητερα δεν περημενει την στιγμη που θα γινει γιαγια,αυτο ειναι το ονειρο καθε γονιου!
ισως ειναι κατι που την κανει επιφυλακτικη η'βλεπει κατι που εσυ δεν βλεπεις.
και εμενα η μητερα μου εχει αδυναμια στην μεγαλη μου αδερφη που με περναει 11 χρονια,εγω παντρευτηκα 17 χρονων η αδερφη μου ηταν και ειναι ανηπαντρη αλλα ποτε δεν αισθανθηκα κατι παρομοιο.
βεβαια εφαγα λουκι για πολλα χρονια μας την φορτωνε οπου πηγαιναμε,με συνεπεια να τσακωνομε με τον αντρα μου επειδη μου εφταιγε εκεινη και στο τελος τσακωνομουν και μαζι της!
δεν υπηρχε καλοκαιρι που να μην την ειχαμε μαζι μας διακοπες!
με σκηνη και αυτη μαζι!
μετα αισθανομουν τυψεις που την εδιωχνα και παλι την ξαναεπερνα και παλι απο την αρχη!
ηταν ενας φαυλος κυκλος!

Κοριτσάκι μου γλυκό, μην σκέφτεσαι είναι ο κόπος του πατέρα μου και το βλεπεις συναισθηματικά το θέμα του σπιτιού! Στην τελική είναι ένα σπίτι... ντουβάρια, τα ντουβάρια δεν νιώθουν... Εσύ από την άλλη είσαι ένας άνθρωπος...Σου μιλάω επειδή κι εμείς ζούσαμε σαν παιδια στο πατρικό του πατέρα μου με τη γαγιά και τους θείους μου. Να ξέρεις οτι σαν παιδιά εγώ με την αδερφή μου, ζήσαμε όλες τις σκηνές του παραλογισμού και των τσακωμών που γινόντουσαν. Μεχρι και στο αυτοκίνητο κοιμόμασταν, όταν μας σφράγιζαν το σπίτι οι κλητήρες για χρέη του θείου μου... Και όλα αυτά τα χρόνια, να πέφτουν τα εξόδικα βροχή από τα αδέρφια του πατέρα μου -από τα ¨παιδιά¨του όπως τα αποκαλούσε αφού όταν πέθανε ο παππους μου ανέλαβε το ρόλο να τα αναθρέψει. Τελοσπάντων μην σε κουράζω προσωπικά πράγματα, απλά ήθελα να στο φέρω ως παράδειγμα. Απο προσωπική λοιπόν πείρα, κορίτσι μου, αν θες να έχεις μια υγιή σχέση με τον άντρα σου, να φέρετε στον κόσμο τα παιδάκια σας γερά και σε ένα αρμονικό περιβάλλον, μην μείνεις πάνω από τους δικούς σου!!! Τα προβλήματα με τον καιρό θα αυξάνονται και θα γινονται πιο ασχημα. Αν δεν θες μην το συζητήσεις με τον άντρα σου, κατανοητο. Αν και το να του εκφράσεις κάποιους φόβους και ενδοιασμούς που έχεις δεν θα ήταν κακό! Anyway, Δεν θα βρεις ποτε την ησυχία σου αν τους έχεις μέσα στα πόδια σου, δεν θα σταματήσουν να σου δημιουργούν προβλήματα και το πιο πιθανό είναι να σε χωρίσουν από τον άντρα σου. Αυτό θες; Αυτή τη ζωή θες να ζήσεις;

πολες φορες σε μια οικογενια δεν ταιριαζουν ολοι μεταξυ τους

Προφανως δεν φταις εσυ για το καταντημα της αδερφης σου, θα ανεμενα όμως μια καλύτερη σταση της μανας σου εναντι σου, αφου το συνηθες ειναι οι γονεις να χαιρονται με το που η κόρη τους παντρεύεται. Πρωτη σου επιλογη θα ηταν να νοικιαζες καπου αλλου, να μην μενεις μαζι τους, ασχετως του οτι εχετε ετοιμο σπιτι, απλα και μονο λόγω της ολης στασης τους και χωρις ομως να ξεκοψεις ή να πάψεις να δειχνεις συνεχες ενδιαφερον για τους δικους σου, επειδη ειτε μας αρεσει ειτε δεν ειναι δεσμοι αίματος που διατηρουνται οταν ολοι οι υπολοιποι μας εχουν εγκαταλείψει.
Κι αν τελικα μεινετε μαζι τους, συνεχισε με τυπικοτητες και μην τους δινεται δικαιωμα να παρεμβαινουν στη ζωη σας, ουτε να παιρνεις το μερος τους και να σου γινονται αιτια αντιπαραθεσης με τον αντρα σου αλλά κρατα μια ισορροπία. Κι αν με τον καιρο η κατασταση δεν βελτιωνεται και εσεις δεν το αντεχετε τοτε θα πρεπει να ξανασκεφτεις το να ζησετε καπου αλλου.

Σιγουρα δεν φταις εσυ για τα προβληματα της αδερφης σου, ο καθενας κανονιζει τη ζωη του και ειναι αποκλειστικα υπευθυνος γι αυτο. Σε μια οικογενεια δεν ειναι απιθανο ο ενας στη ζωη του να φτανει στην κορυφη κι ο αλλος στον πάτο, ο ενας να εχει επιτυχιες κι αλλος μονο αποτυχίες, ο ενας σπουδαζει και γινεται με τα ντοκτορα κι ο αλλος μενει αμορφωτος κλπ. Απλα αναγνωριζει ότι ο καθενας φτιαχνει τη ζωη του όπως γουσταρει, ειναι ο αποκλειστικα υπευθυνος γι αυτο και χαιρεται με τις επιτυχιες του αδερφου του. Η αδερφη σου ζηλευει και νιωθει κι αβολα με σενα. Και μην μου πεις πως τοσα χρονια ειχατε μια πολυ καλη επικοινωνια οι δυο σας που μεταβληθηκε σε οτι ειναι τωρα απο τοτε που εκανες σχεση. Και πρεπει να ειστε και διαφορετκοι χαρακτηρες, ισως πιο ανοικτη και δραστηρια εσυ, το αντιθετο εκεινη.
Τα αδερφια συνηθως χαιρονται ή τουλαχιστον μενουν απαθεις στις επιτυχιες ο ενας του αλλου ασχετως αν οι ίδιοι δεν τα εχουν καταφερει. Κι ουτε σαν οικογενεια θα ειχατε μεταξυ σας την καλύτερη επικοινωνια τοσα χρονια. Το ενα ειναι συνεπεια του αλλου. Μην κλεινεις πόρτες, απλα κρατα μια αποσταση της καταστασης αυτης απο τη σχεση σου.

Είμαστε 32 χρονών εκείνος και 31 εγώ. Μαζί 6 χρόνια. Βλέπω πως έχει κάποια ελλαττώματα όπως όλοι μας όμως έχει και τόσα προτερήματα που τα φέρνει σε ισορροπία. Τα ελαττώματά του εφορούν τον ίδιο, δηλαδή έχει κάποιες συνήθειες που του αρέσουν και δεν θέλει να τις κόψει.

Μη μου πείτε ότι κάποιος από εσάς έχει τον τέλειο άντρα ή γυναίκα γιατί αυτό απλά δεν υπάρχει.

Μαρία1967 τους έχει δώσει κάποια δικαιώματα στην αρχή αλλά έφταιγαν οι γονείς μου που του έδωσαν κάποιες αφορμές. Όταν λέω στην αρχή εννοώ πριν 2 χρόνια που γνωρίστηκαν όχι τώρα. Έκτοτε είναι όλα τυπικά. Αν θέλει να πει κάτι κακό για κάτι που του είπαν στο σπίτι μου το λέει σε μένα όχι στους ίδιους.

Γιάννη όχι δεν είχαμε ποτέ επικοινωνία σαν οικογένεια τελικά. Πάντα σιωπούσαμε όταν είχαμε κάποιο θέμα μεταξύ μας και το συζήτουσαμε με όλους αλλά ποτέ με τον ίδιο τον ενδιαφερόμενο. Έτσι και τώρα. Δεν θα μου πει η μαμά μου γιατί είπες αυτό; Θα πει στην αδερφή μου "η αδερφή σου μας είπε αυτό..." και όταν ανοίγω την πόρτα θα κάνουν πως δεν τρέχει τίποτα. Πάντα σιωπή. Έτσι έμαθα κι εγώ να σιωπώ απέναντί τους.

Quote:

---

Originally Posted by dream05

Κοριτσάκι μου γλυκό, μην σκέφτεσαι είναι ο κόπος του πατέρα μου και το βλεπεις συναισθηματικά το θέμα του σπιτιού! Στην τελική είναι ένα σπίτι... ντουβάρια, τα ντουβάρια δεν νιώθουν... Εσύ από την άλλη είσαι ένας άνθρωπος...Σου μιλάω επειδή κι εμείς ζούσαμε σαν παιδια στο πατρικό του πατέρα μου με τη γαγιά και τους θείους μου. Να ξέρεις οτι σαν παιδιά εγώ με την αδερφή μου, ζήσαμε όλες τις σκηνές του παραλογισμού και των τσακωμών που γινόντουσαν. Μεχρι και στο αυτοκίνητο κοιμόμασταν, όταν μας σφράγιζαν το σπίτι οι κλητήρες για χρέη του θείου μου... Και όλα αυτά τα χρόνια, να πέφτουν τα εξόδικα βροχή από τα αδέρφια του πατέρα μου -από τα ¨παιδιά¨του όπως τα αποκαλούσε αφού όταν πέθανε ο παππους μου ανέλαβε το ρόλο να τα αναθρέψει. Τελοσπάντων μην σε κουράζω προσωπικά πράγματα, απλά ήθελα να στο φέρω ως παράδειγμα. Απο προσωπική λοιπόν πείρα, κορίτσι μου, αν θες να έχεις μια υγιή σχέση με τον άντρα σου, να φέρετε στον κόσμο τα παιδάκια σας γερά και σε ένα αρμονικό περιβάλλον, μην μείνεις πάνω από τους δικούς σου!!! Τα προβλήματα με τον καιρό θα αυξάνονται και θα γινονται πιο ασχημα. Αν δεν θες μην το συζητήσεις με τον άντρα σου, κατανοητο. Αν και το να του εκφράσεις κάποιους φόβους και ενδοιασμούς που έχεις δεν θα ήταν κακό! Anyway, Δεν θα βρεις ποτε την ησυχία σου αν τους έχεις μέσα στα πόδια σου, δεν θα σταματήσουν να σου δημιουργούν προβλήματα και το πιο πιθανό είναι να σε χωρίσουν από τον άντρα σου. Αυτό θες; Αυτή τη ζωή θες να ζήσεις;

---

Όχι δεν θα ήθελα να ζήσω αυτή τη ζωή εννοείται... Ποιος τη θέλει αυτή τη ζωή. Όμως τώρα τι να κάνω;

Να πω στους δικούς μου τι; Φεύγω για να περάσω καλύτερα πιο μακρυά από εσάς; Δεν θα πουν ότι ο σύντροφος με απομακρύνει;

Στον σύντροφό μου τι θα πω; Δεν θέλω να μέινουμε στους δικούς μου γιατί βλέπω πως δεν τρελλαίνονται με σένα; Δεν θα θέλει να τους βλέπει ούτε τυπικά μετά.

Πως έμπλεξα έτσι; Ούτε φανταζόμουν ποτέ ότι θα πάνε έτσι οι καταστάσεις...

Quote:

---

Originally Posted by karolou.leka

Όχι δεν θα ήθελα να ζήσω αυτή τη ζωή εννοείται... Ποιος τη θέλει αυτή τη ζωή. Όμως τώρα τι να κάνω;

Να πω στους δικούς μου τι; Φεύγω για να περάσω καλύτερα πιο μακρυά από εσάς; Δεν θα πουν ότι ο σύντροφος με απομακρύνει;

Στον σύντροφό μου τι θα πω; Δεν θέλω να μέινουμε στους δικούς μου γιατί βλέπω πως δεν τρελλαίνονται με σένα; Δεν θα θέλει να τους βλέπει ούτε τυπικά μετά.

Πως έμπλεξα έτσι; Ούτε φανταζόμουν ποτέ ότι θα πάνε έτσι οι καταστάσεις...

---

Δεν χρειάζεται να απολογηθείς ουτε στους γονείς σου, ούτε στον σύντροφό σου! Τα έχεις μπλέξει όλα μεσα στο κεφάλι σου και δεν μπορεις να βρεις την άκρη. Το καλύτερο που έχεις να κάνεις κατα την άποψή μου είναι να βάλεις τα πράγματα κάτω, να σκεφτείς ήρεμα και κυρίως ΨΥΧΡΑΙΜΑ και να πάρεις αποφάσεις. Πιάσε για αρχή τον σύντροφό σου και κάνε του μα κουβέντα γι'αυτά που σκέφτεσαι και νιώθεις, εξήγησέ του οτι δεν βλέπεις καλή ιδέα το να μείνετε πάνω από το πατρικό σου και πως για να διατηρηθούν οι ισορροπίες είναι καλύτερα το να ακολουθήσετε το μονοπάτι που λέγεται : " Μακριά και αγαπημένοι" . Αν σε αγαπάει και έχετε καλή και μια καλή και υγιή σχέση θα σε καταλάβει και μην σου πω οτι θα συμφωνήσει κι όλας.
Το ίδιο και με τους δικούς σου. Η ήρεμη και εκβαθεων κουβέντα είναι το καλύτερο όπλο!!
Αλλωστε δεν πιστεύω πως οι γονείς σου δεν θέλουν το καλό σου και δεν σ' αγαπούν και στην τελική είναι η πορεία του ανθρωπου να εγκαταλείπει καποια στιγμή την πατρική στέγη. Οι δικοί σου όταν παντρεύτηκαν τι έκαναν; Δεν πήγαν στο δικό τους σπίτι; Δεν εκαναν την δική τους οικογένεια; Τους κατηγόρησε κανένας οτι εγκατέλειψαν τη μαμα και το μπαμπά;; Γιατί τοσος φόβος και τόση ανασφάλεια; Απογαλακτίσου... Η μήπως συντρέχουν άλλοι λόγοι και δεν είσαι τόσο σίγουρη για τον σύντροφό σου;

Quote:

---

Originally Posted by karolou.leka

Όχι δεν θα ήθελα να ζήσω αυτή τη ζωή εννοείται... Ποιος τη θέλει αυτή τη ζωή. Όμως τώρα τι να κάνω;

Να πω στους δικούς μου τι; Φεύγω για να περάσω καλύτερα πιο μακρυά από εσάς; Δεν θα πουν ότι ο σύντροφος με απομακρύνει;

Στον σύντροφό μου τι θα πω; Δεν θέλω να μέινουμε στους δικούς μου γιατί βλέπω πως δεν τρελλαίνονται με σένα; Δεν θα θέλει να τους βλέπει ούτε τυπικά μετά.

Πως έμπλεξα έτσι; Ούτε φανταζόμουν ποτέ ότι θα πάνε έτσι οι καταστάσεις...

---

μου φαινεται τοσο περιεργο και απιστευτο να εχει γινει ολο αυτο επειδη σε ζηλευουν οι ιδιοι σου οι γονεις!!!!
πραγματικα απιστευτο..
για μια αδερφη που εχετε κακες σχεσεις, θα το καταλαβαινα, αλλα οι γονεις γιατι να σε ζηλευουν που παντρευτηκες? δεν ηθελαν να παντρευτεις?
εισαι βεβαιη οτι ειναι αυτος ο λογος ολου του κακου κλιματος και τοσο ασχημης συμπεριφορας? δεν μπορω να το πιστεψω.
μηπως βλεπουν στον δικο σου καποια πραγματα που δνε βλεπεις εσυ και δεν τον χωνευουν?
μπορει να μην ειναι πραγματικα, αλλα εκεινοι τα βλεπουν. μπορει και να ειναι. δεν ξερω...

παντως, εφοσον ειναι τοσο χαλια τα πραγματα, συμφωνω σε αυτο που καποιοι ειπαν, να κανετε τα αδυνατα- δυνατα να μεινετε αλλου. αν σκεφτεσαι το ενοικιο, νοικιασε σε αλλον το σπιτι που θα εμενες και παρε εσυ καπου αλλου, σπιτι.

Το κακό είναι πως επέμενα εγώ να μείνουμε εκεί χωρίς να έχω φανταστεί την έκβαση που θα πάρει η κατάσταση. Τελικά όσο ζούμε τα μαθαίνουμε όλα... Ο μόνος λόγος που συμφώνησε να μείνουμε εκεί είναι το οικονομικο, ότι δεν θα έχουμε ενοίκιο. Αν του πω ότι κι εγώ η ίδια που είναι οικογένειά μου δεν θέλω να μείνω εκεί από φόβο μήπως μας κουράσουν δεν θα έχει αντίρρηση να φύγουμε πιστεύω.

Δεν έχω καμία αμφοβολία για το σύντροφο μου. Θέλω και θα πάμε παρακάτω δεν μου περνάει καν από το μυαλό το αντίθετο.

Δεν με ζηλεύουν απλώς θα ήθελαν να ζήσει πρώτα η αδερφή μου αυτό που ζω και έπειτα εγώ. Ήθελαν να παντρευτώ όμως όχι πριν την άλλη κόρη τους μάλλον.
Λόγω αυτού από την αρχή ήταν κάπως το κλίμα και συνεχίζει να είναι γιατί δεν ξέρουν πως να χειριστούν ότι η αδερφή μου νιώθει μειονεκτικά. Στην προσπάθεια τους να μη νιώσει εκείνη παργκωνισμένη, παραγκωνίζουν εμένα και αυτό που ζω. Τίποτα λιγότερο και τίποτα περισσότερο. Ότι το κλίμα είναι κάπως είναι φανερό στο σύντροφό μου και αυτό τον κάνει να κρατάει τυπική στάση.

Σίγουρα τον θεωρούν καλό και άξιο παιδί, έχει τη δουλειά του δεν είναι τεμπέλης, με σέβεται και με αγαπάει. Ίσως κάτι άλλο να τους χαλάει δεν μου έχουν πει κάτι όμως ποτέ.

Δεν απαιτώ να τον αγαπήσουν σαν παιδί τους αν δεν τους βγαίνει όμως είναι παράλογο οτιδήποτε ξεστομίσει να τους φαίνεται κακοπροαίρετο.

Θα περιμένω να ηρεμήσω λίγο και θα τα σκεφτώ ξανά.

Quote:

---

Originally Posted by karolou.leka

Το κακό είναι πως επέμενα εγώ να μείνουμε εκεί χωρίς να έχω φανταστεί την έκβαση που θα πάρει η κατάσταση. Τελικά όσο ζούμε τα μαθαίνουμε όλα... Ο μόνος λόγος που συμφώνησε να μείνουμε εκεί είναι το οικονομικο, ότι δεν θα έχουμε ενοίκιο. Αν του πω ότι κι εγώ η ίδια που είναι οικογένειά μου δεν θέλω να μείνω εκεί από φόβο μήπως μας κουράσουν δεν θα έχει αντίρρηση να φύγουμε πιστεύω. Απλώς μία τέτοια περίπτωση πάλι μας πάει πιο πίσω γιατί μας πήρε λίγους μήνες να αποφασίσουμε αν θα πάμε και τώρα πάλι θα σκεφτομαστε τα ίδια.

Δεν έχω καμία αμφοβολία για το σύντροφο μου. Θέλω και θα πάμε παρακάτω δεν μου περνάει καν από το μυαλό το αντίθετο.

Οι δικοί μου ναι παντρέυτηκαν και έκαναν τη δικιά τους οικογένεια αλλά μάλλον τώρα τους κακοπάει που το παιδί τους θέλει και είναι υγιές να κάνει το ίδιο.

Βέβαια μένουμε δίπλα με τη γιαγιά και για πολλά χρόνια τους δημιούργουσε θέματα μέχρι που η μάνα μου τους απόκοψε όλους με τον τρόπο της και οι σχέσεις πάντοτε ήταν τυπικές. Είδε πως μόνο έτσι θα γλίτωνε την ψυχική της υγεία...
Τώρα που κοντεύει να διαλύσει τη δική μου ψυχική υγεία δεν το βλέπει έτσι νομίζει πως πράτει ορθώς σε όλα.

---

Αν θυμάμαι καλά είπες πως εχει αρκετές ελλείψεις το σπιτι.... Να λοιπόν άλλη μια αφορμή, έιναι καλύτερο να πας σε ένα σπίτι που δεν θα χρειαστεί να κάνεις επισκευές, επίσης μια πολύ καλή λύση είναι να το νοικιάσεις σε άλλους οπότε, βγαίνεις και κερδισμένη. Ασε που αν είναι φασαριόζοι οι δικοί σου και δεν σέβονται την κοινή ησυχία προβλέπονται μυθικοί καβγαδες μεταξυ σας... (αφού ο σύντροφός σου είναι άνθρωπος που του αρέσει η ησυχια θέλει τα μεσημέρια να κοιμάται)!!!

Το λες κι εσυ, η μάνα σου τους απέκοψε όλους, ρίξ' το κι αυτό στο "τραπέζι" των συζητήσεων.... Επίκληση στο συναίσθημα!!!! Φέρε την μητέρα σου, αντιμέτωπη με την δική της ζωή... Καμία μάνα δεν θέλει να περάσει το παιδί της άσχημη ζωή!!! Και όταν μάλιστα το παιδί της παρουσιάζει εν δυνάμει σημάδια των προβλημάτων που είχε ή συνεχίζει να έχει η ίδια, πιστεψέ με, κάνει τα πάντα για να το αποτρέψει.... Ισως δεν το βλέπει, ίσως δεν το έχει συνδέσει και δεν το έχει καταλάβει.... Δείξ' της το ΕΣΥ!!!!!

Ναι σκοπεύω να τους κάνω μία κουβέντα εφ'όλης της ύλης παρόλο που ξέρω πως τον αράπη και ας τον πλένεις το σαπούνι σου χαλάς. Σε ένα παράλληλο σύμπαν κάπου μπορεί να βρω την αποδοχή τους στις επιλογές μου και να τους δώσω λίγη χαρά μέσα από αυτές.

Καλά θα κάνεις....εσύ θα χρησιμοποιησεις τις επιλογές που έχεις και στο τέλος θα γίνει αυτό που είναι να γίνει.

Ο λόγος μπορει να ναι και το ότι μια ζωη εμαθαν να ζουν με τον αρνητισμό. Όποιος μαθαινει να ζει μ αυτο τον τροπο, ακόμα και σ' ενα ευχαριστο γεγονος (όπως το να βρει η κορη τους καποιον τον οποιο όπως λες θεωρουν καλό και άξιο παιδί για να παντρευτει) με αρνητισμό θα αντιδρασει, ήτοι, θα βλεπει τις άσχημες πλευρες αυτου του γεγονοτος και θα επικεντρωνεται/ασχολειται με αυτες (πχ οτι θα πρεπε πρωτα να παντρευτει η μεγαλύτερη ηλικιακα κόρη, ζήλια, παρεξηγησεις για κατι που θα πει ο αλλος κλπ). Μην μου πεις πως οι γονεις σου αλλά και η αδερφη σου ειχαν πάντα μια σταση ζωης θετικη μεσα στην αισοδοξία και στην ευχαριστη ατμοσφαιρα και στο γέλιο.

Ειναι και το αλλο που λες ότι, μενετε διπλα στη γιαγια σου που για χρονια δημιουργουσε θεματα στους δικους σου. Οσο κι αν σου φαινεται παραξενο, αμα καποιος δεν εχει τις καταλληλες ψυχικες αντιστασεις, δεν ξερει να διαχωριζει και να μην λαμβανει υποψη το άσχημο το οποιο ο αλλος του δινει με τη συμπεριφορα σου (η σταση της γιαγιας σου ενανατι των δικων σου), ετσι αντιγραφει τον αλλο, πολλες φορες χωρις καν να το παρει ειδηση, τα αποτυπωνει στο υποσυνειδητο και γινονται πλεον και δικη του συμπεριφορα προς τους αλλους. Αυτα που σου κανει τωρα η μανα σου μπορει να ναι ιδια ή παρομοια μ αυτα που της εκανε καποτε η γιαιγια.

Η δικη μας ψυχικη υγεια διαλύεται ανάλογα με το πόσο σημασία, πόσο ένταση θα δωσουμε μεσα μας στη σταση του αλλου εναντι μας. Μιλω για στασεις των αλλων που εξαντλουνται στα λόγια, στις κουβεντες πισω απ την πλατη και στον εκνευρισμό. Καποιου μπορει να μην του καιγεται καρφι, αλλος μπορει να αρρωστησει!

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Ο λόγος μπορει να ναι και το ότι μια ζωη εμαθαν να ζουν με τον αρνητισμό. Όποιος μαθαινει να ζει μ αυτο τον τροπο, ακόμα και σ' ενα ευχαριστο γεγονος (όπως το να βρει η κορη τους καποιον τον οποιο όπως λες θεωρουν καλό και άξιο παιδί για να παντρευτει) με αρνητισμό θα αντιδρασει, ήτοι, θα βλεπει τις άσχημες πλευρες αυτου του γεγονοτος και θα επικεντρωνεται/ασχολειται με αυτες (πχ οτι θα πρεπε πρωτα να παντρευτει η μεγαλύτερη ηλικιακα κόρη, ζήλια, παρεξηγησεις για κατι που θα πει ο αλλος κλπ). Μην μου πεις πως οι γονεις σου αλλά και η αδερφη σου ειχαν πάντα μια σταση ζωης θετικη μεσα στην αισοδοξία και στην ευχαριστη ατμοσφαιρα και στο γέλιο.

Ειναι και το αλλο που λες ότι, μενετε διπλα στη γιαγια σου που για χρονια δημιουργουσε θεματα στους δικους σου. Οσο κι αν σου φαινεται παραξενο, αμα καποιος δεν εχει τις καταλληλες ψυχικες αντιστασεις, δεν ξερει να διαχωριζει και να μην λαμβανει υποψη το άσχημο το οποιο ο αλλος του δινει με τη συμπεριφορα σου (η σταση της γιαγιας σου ενανατι των δικων σου), ετσι αντιγραφει τον αλλο, πολλες φορες χωρις καν να το παρει ειδηση, τα αποτυπωνει στο υποσυνειδητο και γινονται πλεον και δικη του συμπεριφορα προς τους αλλους. Αυτα που σου κανει τωρα η μανα σου μπορει να ναι ιδια ή παρομοια μ αυτα που της εκανε καποτε η γιαιγια.

Η δικη μας ψυχικη υγεια διαλύεται ανάλογα με το πόσο σημασία, πόσο ένταση θα δωσουμε μεσα μας στη σταση του αλλου εναντι μας. Μιλω για στασεις των αλλων που εξαντλουνται στα λόγια, στις κουβεντες πισω απ την πλατη και στον εκνευρισμό. Καποιου μπορει να μην του καιγεται καρφι, αλλος μπορει να αρρωστησει!

---

Γιάννη πιστεύω πως ισχύουν κατά πολύ αυτά που λες. Πάντα σκεφτόμασταν τα άσχημα που μας έχουν βρει (που ΟΚ δεν είναι λίγα) παρά τα καλά και όσο τα σκεφτόμαστε τόσο και άσχημα μας βρίσκουν σα να προκαλούμε την τύχη μας. Κάπως σαν τα καλά να τα έχουμε δεδομένα και δεν τους δίνουμε την δέουσα σημασία.

Η μητέρα μου μου όλη τη ζωή της ήταν και είναι μια γυναίκα της προσφοράς, δίνει την ψυχή της για να σε ευχαριστήσει με κάτι που θα σου κάνει. Δεν έχει κακία απλώς δεν σκέφτηκε ποτέ ότι ίσως σε κάτι που λέει ή κάνει δεν έχει δίκιο. Επειδή στο σπίτι μας είναι πολύ δυναμική και όλα περνούν από τα χέρια της ίσως την πειράζει υποσυνείδητα που στο δικό μου δεν θα έχει την ίδια εξουσία και δεν θέλω να την έχει. Αν ήθελα στο σπίτι μου να κάνει κουμάντο θα καθόμουν στο σπίτι της μία ζωή δεν θα έφευγα. Εκείνη όμως μπορεί να νομίζει ότι το αγόρι μου με επηρεάζει και πάλι υποσυνείδητα να της βγαίνει η αντιπάθεια... Δεν είμαι ψυχολόγος υποθέσεις κάνω. Θεωρώ ότι αν κάποιος ψυχολόγος την αναλάμβανε θα είχε δουλειά για χρόνια μαζί της.

Όσό για την τελευταία παράγραφό σου είναι πάρα πολύ εύστοχη. Εγώ πρέπει να αλλάξω στάση για να μην αρρωστήσω. Δεν μπορώ να απαιτώ τίποτα από τους άλλους ας θεωρήσω σαν δεδομένο ότι έτσι είναι και ας αλλάξω εγώ απέναντί τους. Όσο δύσκολο και αν είναι και θέλει δουλειά μόνο αν αν δεν μου καίγεται καρφί θα είμαι καλά.

Quote:

---

Originally Posted by karolou.leka

Όσό για την τελευταία παράγραφό σου είναι πάρα πολύ εύστοχη. Εγώ πρέπει να αλλάξω στάση για να μην αρρωστήσω. Δεν μπορώ να απαιτώ τίποτα από τους άλλους ας θεωρήσω σαν δεδομένο ότι έτσι είναι και ας αλλάξω εγώ απέναντί τους. Όσο δύσκολο και αν είναι και θέλει δουλειά μόνο αν αν δεν μου καίγεται καρφί θα είμαι καλά.

---

Για άλλη μία φορά ο Γιάννης έδωσε μία πολύ εύστοχη απάντηση και φυσικά εγώ θα κρατήσω την τελευταία παραγραφό σου και σου προτείνω να την κάνεις πράξη στο έπακρο.....όχι να γίνεις αναίσθητη,αλλά να μην επηρεάζεσαι από αυτά που συμβαίνουν στο σπίτι τόσο πολύ γιατί σου αποσπούν ενέργεια και ασυνείδητα φέρνουν πίσω την ζωή σου-το μόνο σου μέλημα θα είναι να ΜΗΝ μείνεις στο πάνω σπίτι γιατί θα σου χαλάσει πάααααρα πολύ η ζωή!

Πολύ σωστά είπες,δεν έχει νόημα να αλλάξεις τους άλλους-είναι άσκοπος χρόνος-λειτούργησε τον χρόνο προς όφελος σου.

Quote:

---

Originally Posted by Diana1982

το μόνο σου μέλημα θα είναι να ΜΗΝ μείνεις στο πάνω σπίτι γιατί θα σου χαλάσει πάααααρα πολύ η ζωή!

---

Diana το βλέπω αυτό που λες και το έχω δει να συμβαίνει σε πολλά ζευγάρια που είχαν μόνο αυτή τη λύση στέγασης. Από την άλλη έχω δει ζευγάρια που είτε επειδή είναι άλλοι χαρακτήρες είτε επειδή οι από κάτω τους είναι πιο χαλαροί δεν αντιμετωπίζουν κανένα θέμα.

Επειδή όμως έχω τον χαρακτήρα που έχω και οι δικοί μου το δικό τους ίσως είναι καταστροφική για μένα μία τέτοια συμβίωση. Πολλές φορές η αναισθησία σώζει...

ξαναδιαβαζοντας καλυτερα το θεμα σου εχω να πω τα εξης.

αυτο που με κανει αρνητικο σχετικα με την αδερφη σου ειναι αυτο εδω

Quote:

---

και επιτίθεται στο αγόρι μου με το καλημέρα σας όποτε τον δει.

---

εγω αυτο που συμπεραινω ειναι οτι η αδερφη σου δεν ειναι μαζι σου κ η μανα σου ειναι απο αρνητικη εως ουδετερη η απλα κανει τον πιανιστα

επισης δε μου αρεσουν οι ανθρωποι που ζηλευουν με κακοπροαιρετο τροπο εχω πει κ γω σε καπιους αν κ σπανια α σε ζηλευω αλλα δε το εκανα κακοπροαιρετα επισης δε καταλαβαινω γιατι αφου η αδερφη σου ειναι αρνιτικη με εσενα εσυ γιατι καθεσε κ σκεφτεσαι πως θα επικοινωνισεις μαζι της αν καπιος ειναι αρνητικος δεν εχει νοημα να σκεφτεσαι πως να τον κανεις θετικο ντε κ καλα μαλον χασιμο χονου ειναι εκτος αυτου υποπτευομαι οτι αδερφη κ μανα σου εχουν κανει κομα αν κ δε το ξερω

αλλα εσυ γιατι να καθεσε να σκεφτεσαι πως να βοηθησεις την αδερφη σου ενω αυτη ειναι εχθρικη μαζι σου? αυτο δε το καταλαβαινω ασχολουσου με το γαμο σου κ τα υπολοιπα δευτερεοντα

αυτο πχ μου θυμιζει τον εαυτο μου ειμουν ο πιο σοφιστικε τυπος της οικογενιας κ μελεταγα πολυ καλα τις κινησεις που εκανα κ αυτο τον εαυτο τον κραταγα πιο πολυ για παρτι μου κ επιδη εβγαζα ενα αλλο προσωπο γενικα οταν δε το φιλοσοφουσα που φαινοταν επιπολαιο κ προχειρο εδινα την εντυπωση στους αλλους οτι θα τη πατησω κ θα μαθω ειχαν παει κ σε ενα ψυχολογο καποτε που τους προοθησε προς αυτη τη κατευθυνση κ τελικα οταν ειδαν οτι εχω κ αλλο προσωπο περα απο αυτο που εδιχνα τσατιζοντουσαν επιδη φροντιζα ολα να μου πανε οσο δυνατον καλυτερα αφου το μυαλουδακι μου το ειχα κουρασει ενω αυτοι καθολου. (μπερδεμα ε? δε ξερω αν το πιασες)