Τι είναι η κατάθλιψη τελικά?

Βάζω αυτό το Pοst θέλοντας να συγκεντρώσω τις διε΄ς σας εμπιερίες και σκέψεις μαζί με τις δικές μου μπας και καταλήξω πουθενά.

Αρχίζοντας λοιπόν πρώτη πραγματικά πιστεύω πλέον ότι η κατάθλιψη είναι αρρώστεια. Δεν ξέρω τι καιαπό πουέρχεται και τι ακριβώς περάζει στον οργανισμό και νιώθουμε και σκεφτόμαστε έτσι αλλά όταν έχεις κατάθλιψη είσαι άρρωστος. Δεν είναι μια κακή διάθεση δεν είναι σκέψεις αρνητικές είναι η αρρω΄στεια που μα ςκάνει να σκεφτόμαστε έτσι. Διαφορετικά δνε μπορώ να εξηγήσω πως είνια δυνατόν την μια μέρα να είμαι στον πάτο και μόλις πάρω ένα φάρμακο βγαίνω στηνπειφάνεια χωρίς να αλλάξει κάτι αστη ζωή μου.

Quote:

---

Την Κατάθλιψη την ξέρω χρόνια. Καλό κορίτσι. Καταδεκτικό, υπομονετικό, με κατανόηση. Ποτέ δε λέει όχι στην παρέα. Είναι και προκομμένο, όλο και με κάτι ασχολείται. Χρυσοχέρα. Μάλαμα πιάνει, μολύβι γίνεται. Κορίτσι για σπίτι. Δεν είναι σαν μερικές μερικές. Δε φοβάται τις δεσμεύσεις. Είναι υπέρ των σταθερών σχέσεων. Με όλους. Κανενός δεν του κακοφάνηκε πάντως που τη μοιράζεται. Όλους τους προλαβαίνει. Χαλαρά.

---

Ένα καράβι είναι το σώμα μας και πλέει απάνω σε βαθιογάλαζα νερά. Ποιος είναι ο σκοπός μας; Να ναυαγήσουμε!

Γιατί ο Ατλαντικός είναι καταρράχτης, η Νέα Γης υπάρχει μονάχα στην καρδιά του ανθρώπου, και ξαφνικά, σε στρόβιλο βουβό, θα βουλιάξεις στον καταρράχτη του θανάτου και συ κι όλη η γαλέρα του κόσμου.

Χρέος σου, ήσυχα, χωρίς ελπίδα, με γενναιότητα, να βάνεις πλώρα κατά την άβυσσο. Και να λες: Τίποτα δεν υπάρχει!

Τίποτα δεν υπάρχει! Μήτε ζωή, μήτε θάνατος. Κοιτάζω την ύλη και το νου σα δυο ανύπαρχτα ερωτικά φαντάσματα να κυνηγιούνται, να σμίγουν, να γεννούν και ν΄ αφανίζουνται, και λέω: \"Αυτό θέλω!\"

Ξέρω τώρα· δεν ελπίζω τίποτα, δε φοβούμαι τίποτα, λυτρώθηκα από το νου κι από την καρδιά, ανέβηκα πιο πάνω, είμαι λεύτερος. Αυτό θέλω. Δε θέλω τίποτα άλλο. Ζητούσα ελευτερία..


-----------------

Η κατάθλιψη είναι η ηχω της κραυγής του αγώνα για την ελευθερία

Νικος Καζαντζάκης - Ασκητική

Quote:

---

Originally posted by olorou

Quote:

---

Την Κατάθλιψη την ξέρω χρόνια. Καλό κορίτσι. Καταδεκτικό, υπομονετικό, με κατανόηση. Ποτέ δε λέει όχι στην παρέα. Είναι και προκομμένο, όλο και με κάτι ασχολείται. Χρυσοχέρα. Μάλαμα πιάνει, μολύβι γίνεται. Κορίτσι για σπίτι. Δεν είναι σαν μερικές μερικές. Δε φοβάται τις δεσμεύσεις. Είναι υπέρ των σταθερών σχέσεων. Με όλους. Κανενός δεν του κακοφάνηκε πάντως που τη μοιράζεται. Όλους τους προλαβαίνει. Χαλαρά.

Πολύ όμορφο..Κι εγώ κάπως έτσι την φαντάζομαι

---

---

συμφωνω απολυτα με τον ορισμο σου περι καταθλιψης olorou...ειναι οντως υπερ των σταθερων σχεσεων η @#@$#$@ η καταθλιψη:P

γλυκια fly:),

διαβασα τα οσα γραφεις, σκεφτηκα τα οσα γραφεις....θα σου λεγα οτι η καταθλιψη δεν ειναι κατι ξενο απο σενα,ειναι κομματι σου εδω και καιρο. Βιαζεσαι -και δικαιως-να την εξαφανισεις,μα εχεις σκεφτει οτι η καταθλιψη ειναι ολα οσα μαζεψες εδω κ χρονια?οι απογοητευσεις,οι προσπαθειες,οι προσδοκιες, οι ελπιδες...ολα αυτα μαζι που σ εφεραν σ ενα σημειο οριακο. Ειναι ενας τροπος λοιπον η κατάθλιψη.Ενας ασχημος κ σκληρος τροπος να δεις οτι κατι δεν παει καλα στη ζωή σου...Ναι ειναι ασχημος τροπος να το δεις. Πολύ. Μα μπορεις να το δεις σαν μια ευκαιρια να πας πιο μπροστα, να αναθεωρησεις τί τελικά ζητάς κ περιμενεις για να σαι καλα. Ειναι ευκαιρία να διαπιστώσεις ποση σημασια εχει να σαι εσυ πρωτα καλα ωστε να μπορεις - κι οχι μονο να θες- να προσφέρεις ολα οσα ονειρεύεσαι.

Quote:

---

Originally posted by Sofia
γλυκια fly:),

διαβασα τα οσα γραφεις, σκεφτηκα τα οσα γραφεις... .θα σου λεγα οτι η καταθλιψη δεν ειναι κατι ξενο απο σενα,είναι κομματι σου εδω και καιρο. Βιαζεσαι -και δικαιως-να την εξαφανισεις,μα εχεις σκεφτει οτι η καταθλιψη ειναιολα οσα μαζεψες εδω κ χρονια?οι απογοητευσεις,οι προσπαθειες,οι προσδοκιες, οι ελπιδες... ολα αυτα μαζι που σ εφεραν σ ενα σημειο οριακο. Ειναι ενας τροπος λοιπον η κατάθλιψη.Ενας ασχημος κ σκληρος τροπος να δεις οτι κατι δεν παει καλα στη ζωή σου...Ναι ειναι ασχημος τροπος να το δεις. Πολύ. Μα μπορεις να το δεις σαν μια ευκαιρια να πας πιο μπροστα, να αναθεωρησεις τί τελικά ζητάς κ περιμενεις για να σαι καλα. Ειναι ευκαιρία να διαπιστώσεις ποση σημασια εχει να σαι εσυ πρωτα καλα ωστε να μπορεις - κι οχι μονο να θες- να προσφέρεις ολα οσα ονειρεύεσαι.

---

Τα ψυχικά φαινόμενα δεν είναι κάτι αφηρημένο, ένας τρόπος να δούμε ένα γεγονός, για να το καταλάβουμε. Είναι κάτι συγκεκριμένο, όπως και όλος ο ψυχικός κόσμος. Η κατάθλιψη επομένως δεν είναι κάτι άσχετο με τις αιτίες και τις συνθήκες που το δημιουργούν και το συνοδεύουν. Δημιουργεί όμως μια δυναμική μέσα στην προσωπικότητα που αυτονομείται πλέον σε σχέση με τα γεγονότα, με αποτέλεσμα να δίνει την εντύπωση ότι είναι ένα «τεχνικό πρόβλημα», κάτι σαν «ίωση». Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά. Δεν είναι απλά η χημεία του εγκεφάλου που επηρεάζεται. Επηρεάζεται όλη η ζωή η οποία κινείται από αυτόν. Οπότε, αν χρειάζεται να γίνει μια αλλαγή, αυτή δεν μπορεί και δεν πρέπει να περιοριστεί στα αυστηρά ατομικά πλαίσια.

Quote:

---

Originally posted by olorou

Quote:

---

Originally posted by Sofia
γλυκια fly:),

διαβασα τα οσα γραφεις, σκεφτηκα τα οσα γραφεις... .θα σου λεγα οτι η καταθλιψη δεν ειναι κατι ξενο απο σενα,είναι κομματι σου εδω και καιρο. Βιαζεσαι -και δικαιως-να την εξαφανισεις,μα εχεις σκεφτει οτι η καταθλιψη ειναιολα οσα μαζεψες εδω κ χρονια?οι απογοητευσεις,οι προσπαθειες,οι προσδοκιες, οι ελπιδες... ολα αυτα μαζι που σ εφεραν σ ενα σημειο οριακο. Ειναι ενας τροπος λοιπον η κατάθλιψη.Ενας ασχημος κ σκληρος τροπος να δεις οτι κατι δεν παει καλα στη ζωή σου...Ναι ειναι ασχημος τροπος να το δεις. Πολύ. Μα μπορεις να τ
ο δεις σαν μια ευκαιρια να πας πιο μπροστα, να αναθεωρησεις τί τελικά ζητάς κ περιμενεις για να σαι καλα. Ειναι ευκαιρία να διαπιστώσεις ποση σημασια εχει να σαι εσυ πρωτα καλα ωστε να μπορεις - κι οχι μονο να θες- να προσφέρεις ολα οσα ονειρεύεσαι.

---

Τα ψυχικά φαινόμενα δεν είναι κάτι αφηρημένο, ένας τρόπος να δούμε ένα γεγονός, για να το καταλάβουμε. Είναι κάτι συγκεκριμένο, όπως και όλος ο ψυχικός κόσμος. Η κατάθλιψη επομένως δεν είναι κάτι άσχετο με τις αιτίες και τις συνθήκες που το δημιουργούν και το συνοδεύουν. Δημιουργεί όμως μια δυναμική μέσα στην προσωπικότητα που αυτονομείται πλέον σε σχέση με τα γεγονότα, με αποτέλεσμα να δίνει την εντύπωση ότι είναι ένα «τεχνικό πρόβλημα», κάτι σαν «ίωση». Τα πράγματα όμως δεν είναι τόσο απλά. Δεν είναι απλά η χημεία του εγκεφάλου που επηρεάζεται. Επηρεάζεται όλη η ζωή η οποία κινείται από αυτόν. Οπότε, αν χρειάζεται να γίνει μια αλλαγή, αυτή δεν μπορεί και δεν πρέπαι να περιοριστεί στα αυστηρά ατομικά πλαίσια.

---

τι εννοείς στα αυστηρά ατομικά πλαίσια? η ζωή του καθενός,δεν είναι κατά κάποιο τρόπο ατομικό πλαίσιο?σίγουρα δεν είναι εύκολα τα πράγματα όταν βιώνει κανείς καταθλιπτική φάση,αλλά πιστεύω ότι είναι ακόμα πιο δύσκολα εκείνη την περίοδο να πάρει την απόφαση και να τα αλλάξει όλα. Ακριβώς γιατί ένα χαρακτηριστικό της κατάθλιψης είναι ότι όλα μας φταίνε και σε κάνει να πιστεύεις ότι \"μια καινούρια αρχή\" θα σου φτιάξει την διάθεση και θα σε βγάλει από την κατάθλιψη. Δεν είναι έτσι όμως..TextTextText

θα συμφωνησω απολυτα με την La Vita!Αν ΜΙΑ αλλαγη πρεπει να συμβει αυτη ειναι αυστηρα σε ατομικο πλαισιο

Κι αυτο ακομα πιο αληθινο: \" Ακριβώς γιατί ένα χαρακτηριστικό της κατάθλιψης είναι ότι όλα μας φταίνε και σε κάνει να πιστεύεις ότι \"μια καινούρια αρχή\" θα σου φτιάξει την διάθεση και θα σε βγάλει από την κατάθλιψη. Δεν είναι έτσι όμως..\"

Κ κατι ακομα ο ψυχικος κοσμος κ τα συναισθηματα δεν ειναι 1+1,ουτε αντικειμενικα.

Quote:

---

ΜΙΑ αλλαγη πρεπει να συμβει αυτη ειναι αυστηρα σε ατομικο πλαισιο

---

Εμενα παλι αυτη η λεξη αυστηρα δεν μου αρεσει πολυ.
Υπαρχουν \"πραγματικα\" προβληματα οπως ανεργια,οικονομικα προβληματα...και πασης φυσεως προβληματα που αν επιλυθουν μπορει να σε βγαλουν και απο το ψυχικο αδιεξοδο.

Εμ ελπιζω να μην παρεξηγησα αλλα το ατομικο πλαισιο το εξελαβα ως βελτιωση του εαυτου μας ωστε να αντεπεξελθει.

ναι keep,ουτε λογος. δεν λεω οτι ειναι φυσιολογικο να μενει κανεις ανεπηρεαστος απο τετοιες δυσκολες καταστασεις. αντιθετα. ομως ενω υπαρχει το αντικειμενικο γεγονος, υπαρχει το ψυχικο σθενος ή η απουσια αυτου ωστε να ακινητοποιηθει απο το δυσαρεστο γεγονος για μεγάλο διάστημα, ή να κανει πραγματα που θα τον βοηθησουν να προχωρησει.

Παιρνοντας την ιδια κατάσταση (αυτην της ανεργιας) μια φορα σε καλη κατασταση και την αλλη οχι, ηταν ουσιαστικα σαν να βιωνω αλλη κατασταση. Κι αυτο γιατι στην πρωτη περιπτωση επελεγα (ασυνειδητα )να μην δω οτιδηποτε ομορφο υπηρχε στη ζωή μου, ενω στη δεύτερη αντλουσα δύναμη και απο αυτά,αναγνωριζοντας την (μικρη ή μεγάλη) σημασία τους στη ζωή μου.

Ναι θα συμφωνησω οτι η μεγαλυτερη βελτιωση επερχεται μεσω του εαυτου μας...εκτος ποια απο ακραιες δυσκολες καταστασεις της ζωης.

Παλιότερα πίστευα πως η κατάθλιψη είναι μια χημική ανισορροπία του εγκεφάλου. Πλέον δεν το πιστεύω. Νομίζω πως είναι αποτέλεσμα του πολιτισμού μας.

Μπορει ομως να ισχυουν και τα δυο...να ειναι συνδυασμος και των δυο ή δυο διαφορετικες περιπτωσεις καταθλιψης...τουλαχιστον ετσι νομιζω δειχνουν τα πραγματα.

πιστεύω πως το εξωτερικο περιβάλλον επηρεάζει-κ πως να γινει διαφορετικα-το ανθρωπο περισσοτερο ή λιγοτερο αναλογα με τον ψυχισμο του...

Η αιτια ειναι σημαντικη πιστευω και ελπιζω να προχωρησουν οι ερευνες γιατι αν φταιει το περιβαλλον ή το ατομο ( πχ σαν χαρακτηρας ή νοοτροπιας ή δεν ξερω τι) τοτε η ψυχοθεραπεια μπορει να βοηθησει τα μεγιστα...αλλα αν προκειται για χημικη ανισοροπια στον εγκεφαλο τοτε σιγουρα θα βελτιωσει ορισμενα πραγματα αλλα χρειαζεται και την φαρμακευτικη αγωγη.
Ετσι πιστευω δηλαδη.

Ακόμη και για εμάς που το ζούμε είναι δύσκολο να το προσδιορίσουμε. Προσωπικά δεν έχω καταλάβει από που μου ρθε, ή καλύτερα πόσο εύκολο είναι να έρθει στη ζωή σου η κατάθλιψη. Αν δεν με χτυπούσε σωματικά ακόμα δεν θα είχα καταλάβει ότι υπάρχει. Τώρα ξέρω ότι υπέφερα από κατάθλιψη πολλά χρόνια πριν γίνει η διάγνωση , αλλά δεν την είχα ονομάσει, δεν ήξερα τι μου συμβαίνει. Και μετά ήρθε και χτύπησε το σώμα μου παντού , με διέλυσε αλλά δόξα το Θεό σιγά σιγά νιώθω καλύτερα. Αυττό πυο σίγουρα δεν ξέρω είναι αν διακόπτοντας τηνφαρμακευτική αγωγή στο χρόνο έστω που συνιστούν οι γιατροί θα μπορέσω ποτέ να είμαι ακαλά. Δεν είμαι σίγουρη ότιτόσο εγώ όσο και το περιβάλλον μου πήραμε τα μηνύματα που έπρεπε να πάρουμε. Είμαι σκληρή με τον εαυτό μου τοίδιοκαι το περιβάλλον μου. Διαισθάνομαι σαν να περιμένω να σηκωθώ για να αρχίσω να καταναλώνω πάλι τον εαυτό μου. Θα μου πέιτε κακό του κεφαλιού μου, αλλά δεν ξέρω πως πραγματικά θα με βρει το τέλος αυτής της ιστορίας, αλλαγμένη ή όχι , είμαι μάλλον προς το όχι. Αισθάνομαι ότι ο παλιός μου εαυτός και τρόπος ζωής είναι εδώ , κεροφυλαχτεί για να βρει την χρυσή ευκαιρία να γυρίσει πίσω. Το ίδιο αισθάνομαι και από το περιβάλλον μου. ¨οτι κατά κάποιο τρόπο οι λανθρωπιοι του στενού μου περιβάλλοντος κάνουν υπομονή μέχρι να περάσει και δεν είναι διατεθιμένοι να αλλάξουν για χάρη μου τίποτα. Μα αλλάζουν οι άνθρωποι, δεν το πιστευω , η μόνη λύση είναι να αλλάξω εγώ και όποιος με δεχθεί με δέχθηκε. Αυτό όμως έχει κόστος και πρέπει να είμαι έτοιμη. Αλλά ποιός έχει κουράγιο για αντιπαραθέσεις. Μακάρι να μπορούσα να βάλω στο μυαλό του καθενός τι θέλω , πως θέλω να μου φέρεται, ποια είμαι και τι αξίζω. Μέχρι στιγμής αισθάνομαι αδικημένη. Δεν έπρεπε να μου συμβούν όλα αυτά , δεν το άξιζα. Αξίζω να με αγαπούν και να με προσέχουν όπως ξέρω και εγώ να αγαπώ και να προσέχω τους άλλους . Αλλά όλοι επαναπάυθηκαν στην διάθεησ μου να δίνω και να μην ζητάω. Και τώρα πως τους ξεμαθαίνεις απότα εύκολα. Το σκέφτομαι και πραγματικά θυμώνω με τον τρόπο που γονείς, σύζυγος, αδέρφια όλοι με άφησαν μόνη. Και εγώ τους συγχωρώ δεν μπορώ να κάνω και τίποτα άλλο. Δεν μπορώ να δικάσω κανένα . Εχω μία κόρη και θέλω να είμαι δυνατή να σταθώ δίπλα της σαν κέρβερος απέναντι σεόποιον θελήσει να την πειράξει, να την αγνοήσει, να την πληγώσει. Μόνη αυτή αξίζει τηνπροσπάθεια μουνα γίνω καλά. Ολοι οι άλλοι θα μπορούσαν να τιμωρηθούν μέσα απότη δική μου διάλυσηαλλά τι νόημα θα είχε.

Quote:

---

Originally posted by Μιχάλης
Παλιότερα πίστευα πως η κατάθλιψη είναι μια χημική ανισορροπία του εγκεφάλου. Πλέον δεν το πιστεύω. Νομίζω πως είναι αποτέλεσμα του πολιτισμού μας.

---

Τί εννοείς είναι αποτέλεσμα του πολιτισμού μας?

Εννοώ ότι ως άνθρωποι έχουμε μάθει να λειτουργούμε κατευθυνόμενοι από εξωτερικά κίνητρα και όχι από εσωτερικά. Αυτός είναι ο κύριος λόγος που μας αποξένωσε από τον εαυτό μας και μας οδήγησε στην κατάθλιψη. Ο πολιτισμός που ταυτίζει την αξία του ανθρώπου με τα υπάρχοντά του, τις σπουδές του, την δουλειά του, κοινωνική του θέση οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια εκεί.
Πόσοι από μας πιστεύουμε ότι αξίζουμε γιατί και μόνο υπάρχουμε?

Quote:

---

Πόσοι από μας πιστεύουμε ότι αξίζουμε γιατί και μόνο υπάρχουμε?

---

Δυσκολο αυτο....να τα εχεις καλα με τον εαυτο σου ναι...αλλα για να τα εχεις καλα πρεπει να πετυχαινεις τους στοχους σου και να ειναι βατοι αυτοι.
Δεν ξερω να θεωρησω οτι αξιζω μονο γιατι υπαρχω μου φαινεται εξωφρενικο...οχι δεν μπορω να σκεφτω ετσι...ισως και να εχεις δικιο.

Νομίζω λίγοι. Με την ιδια λογική η ευτυχια που πλασαρεται ως επιτακτική, με τους όρους του πολιτισμου μας ειναι σαθρη και ψεύτικη. Αυτο γιατι δεν επισημαινεται?

Οπως και να χει οι εξωτερικοι παράγοντες δεν αρκουν παντα να ρίξουν καποιον στην κατάθλιψη. Πόσοι πετυχημενοι επαγγελματικα, οικονομικα, κοινωνικα δεν πάσχουν απο κατάθλιψη?

Το ποσο ψηλα μπορεις να φτασεις...δεν εχει σχεση με το τι ζητας απο τον εαυτο σου να πετυχει.Ασε που οσο πιο ψηλα τοσο περισσοτερο \"φυσαει\".
Βεβαια υπαρχουν και αλλοι λογοι..απλως πιανω τον ενα της επιτευξης στοχων ωστε να ικανοποιηθουμε και να δωσουμε νοημα στην ζωη μας.

Quote:

---

Originally posted by keep_walking

Quote:

---

Πόσοι από μας πιστεύουμε ότι αξίζουμε γιατί και μόνο υπάρχουμε?

---

Δυσκολο αυτο....να τα εχεις καλα με τον εαυτο σου ναι...αλλα για να τα εχεις καλα πρεπει να πετυχαινεις τους στοχους σου και να ειναι βατοι αυτοι.
Δεν ξερω να θεωρησω οτι αξιζω μονο γιατι υπαρχω μου φαινεται εξωφρενικο...οχι δεν μπορω να σκεφτω ετσι...ισως και να εχεις δικιο.

---

Είδες Κλειώ? Ο Keep όπως και όλοι μας ταυτίζει την αξία του με την επίτευξη των στόχων του. Αυτή είναι για μένα η βασική αρχή που διέπει όλους τους \"καταθλιπτικούς\". Και αυτό είναι πολιτισμικό. Διαπαιδαγωγούμαστε από μικρά παιδιά ότι η αξία μας είναι έξω εμάς, που πλέον μας φαίνεται εξωφρενικό ότι \"ΑΞΙΖΟΥΜΕ ΓΙΑΤΙ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΥΠΑΡΧΟΥΜΕ\"

Εχεις απο μια αποψη δίκιο Μιχάλη !!
Συνεχώς κρίνουμε τον εαυτό μας και συνεχώς μας κρίνουνε !

Είναι μόνο αποτέλεσμα του πολιτισμού μας ?

Η δικιά μου η κατάθλιψη, νομίζω, χωρίς βέβαια να είμαι ειδική, οτι οφείλεται στις κακές σχέσεις που είχα με ενα πολύ σημαντικό πρόσωπο στη ζωή κάθε ανθρώπου ! Την μητέρα μου !

Χωρις στοχους τι νοημα εχει η ζωη?
Ζεις...πεθαινεις και τι κανεις στο ενδιαμεσο...απλως υπαρχεις?Δεν μπορω να το συλλαβω.

Δεν εννοούσα να μην έχεις στόχους Νίκο. Εννοούσα ότι δεν πρέπει να συνδέουμε την αξία μας με την επίτευξη των στόχων μας ή όχι. Έτσι νιώθουν οι άνθρωποι που λειτουργούν σε ανώτερα επίπεδα συνειδητότητας.

Δεν σου λέει να μην έχεις στόχους και να μην κάνεις πράγματα ! Αλλα κάποιοι στόχοι μας είναι κοινωνικοί και οταν δεν καταφερνεις να τους επιτύχεις δεν νοιώθεις καλά με τον εαυτό σου !
Η μπορεί και να τους φτάσεις και να μην νοιώθεις καλά με τον εαυτό σου, γιατί δεν είναι αυτό που εσύ πραγματικά θέλεις !

Μα αν τρως τα μουτρα σου συνεχεια...και δεν καταφερνεις να εκπληρωσεις τους στοχους σου ή να το πω καλυτερα τις επιθυμιες σου...φυσικο ειναι να υποφερεις...και το αναποδο να νοιωθεις ικανοποιηση και ευτυχια για το καθε μικρο βημα που κανεις προς αυτους.
Πρεπει να υποφερεις και λιγο ωστε να ευτυχησεις...μια ατελειωτη ευτυχια-νιρβανα νομιζω ειναι εξω απο την ανθρωπινη φυση.

Quote:

---

Originally posted by Kleiw
Η δικιά μου η κατάθλιψη, νομίζω, χωρίς βέβαια να είμαι ειδική, οτι οφείλεται στις κακές σχέσεις που είχα με ενα πολύ σημαντικό πρόσωπο στη ζωή κάθε ανθρώπου ! Την μητέρα μου !

---

Το πως συμπεριφέρονται οι γονείς στα παιδιά τους δεν είναι πολιτισμικό κλειώ?

εξαρταται: οι στοχοι αυτοι ειναι δικοι σου,τους εχεις θέσει εσυ? ή σου εχουν επιβληθει με εναν τροπο ασυνειδητα?

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Μα αν τρως τα μουτρα σου συνεχεια...και δεν καταφερνεις να εκπληρωσεις τους στοχους σου ή να το πω καλυτερα τις επιθυμιες σου...φυσικο ειναι να υποφερεις...

---

Εγώ πάντως Νίκο δεν είδα καμία γάτα να παθαίνει κατάθλιψη γιατί δεν κατάφερε να πιάσει ένα ποντίκι...

Quote:

---

εξαρταται: οι στοχοι αυτοι ειναι δικοι σου,τους εχεις θέσει εσυ? ή σου εχουν επιβληθει με εναν τροπο ασυνειδητα?

---

Ναι σε αυτο εχεις δικιο...διαμορφωνομαστε απο το DNA μας και απο το περιβαλλον...οποτε ναι σου επιβαλλονται κατα καποιο τροπο.
Αλλα ετσι ηταν παντοτε απλως οι στοχοι ηταν διαφορετικοι...σε διαφορετικα περιβαλλοντα...τωρα αν το σημερινο περιβαλλον οδηγει περισσοτερο προς την καταθλιψη...χωρις να το εχω μελετησει,ναι το δεχομαι.
Αλλωστε στις \"αναπτυγμενες\" χωρες ειναι πιο εντονο το προβλημα πιστευω.
Απλως διαφωνω με την προταση του Μιχαλη...δεν νομιζω να ηταν ποτε ετσι τα πραγματα για τον ανθρωπο ως ον.

ειμαστε αμοιροι?ερμαια του πολιτισμου δλδ? δεν εχουμε τον τροπο να αλλαξουμε ή να διαμορφώσουμε εναν πολιτισμο στο στενο τουλάχιστον περιβάλλον μας?

Δεν θα το ονόμαζα πολιτισμικό ! (πολιτισμικό απο το πολιτισμός)
Εννοώ οτι η μητέρα μου δεν ακολούθησε κάποιες πολιτισμικές αξίες και μου δημιουργησε τράυματα ! Περισσότερο έλλειψη πολιτισμού είχε ! Απαίδευτη ήταν και η συμπεριφορά της ήταν βίαιη και αυτό δεν το θεωρώ πολιτισμικό !

Quote:

---

Originally posted by Sofia
ειμαστε αμοιροι?ερμαια του πολιτισμου δλδ? δεν εχουμε τον τροπο να αλλαξουμε ή να διαμορφώσουμε εναν πολιτισμο στο στενο τουλάχιστον περιβάλλον μας?

---

Έχουμε Σοφία και εδώ είναι η μεγάλη μας πρόκληση.
Και όχι μόνο στο δικό μας περιβάλλον, αλλά και σε όλη την ανθρωπότητα.

Quote:

---

Originally posted by keep_walking
Μα αν τρως τα μουτρα σου συνεχεια...και δεν καταφερνεις να εκπληρωσεις τους στοχους σου ή να το πω καλυτερα τις επιθυμιες σου...φυσικο ειναι να υποφερεις...και το αναποδο να νοιωθεις ικανοποιηση και ευτυχια για το καθε μικρο βημα που κανεις προς αυτους.
Πρεπει να υποφερεις και λιγο ωστε να ευτυχησεις...μια ατελειωτη ευτυχια-νιρβανα νομιζω ειναι εξω απο την ανθρωπινη φυση.

---

Keep, θα συμφωνήσω απόλυτα μαζί σου σε αυτό. Κάθε τι ωραίο και κάθε τι που αξίζει, πονάει. Διαφορετικά δεν θα είχε και η ζωή νόημα. Και η ευτυχία ανήκει μέσα σε αυτά τα αγαθά που για να την αποκτήσεις, πρέπει να κοπιάσεις και να υποφέρεις για λίγο. Και πάλι δεν θα είσαι για πάντα ευτυχισμένος.Οι καταστάσεις θα εναλλάσσονται.

Quote:

---

ειμαστε αμοιροι?ερμαια του πολιτισμου δλδ? δεν εχουμε τον τροπο να αλλαξουμε ή να διαμορφώσουμε εναν πολιτισμο στο στενο τουλάχιστον περιβάλλον μας?

---

Η φυση μας και το περιβαλον μας μας διαμορφωνουν...τωρα κατα ποσο εισαι ερμαιο ειναι μεγαλη συζητηση...λογικα θα μπορουσες να πεις εισαι ερμαιο και δεν εχεις κανενα ελεγχο...αλλα ειναι λαθος τροπος σκεψης.Εισαι μια μοναδα που αγωνιζεται, και η καθε πραξη σου δημιουργει μια αλληλουχια γεγονοτων με συνεπειες...οποιες και εαν ειναι αυτες.
Και αφου οι πραξεις σου εχουν συνεπειες διαμορφωνεις και εσυ το περιβαλλον...ριχνεις την σκια σου.

Quote:

---

Originally posted by Sofia
ειμαστε αμοιροι?ερμαια του πολιτισμου δλδ? δεν εχουμε τον τροπο να αλλαξουμε ή να διαμορφώσουμε εναν πολιτισμο στο στενο τουλάχιστον περιβάλλον μας?

---

φυσικά και δεν είμαστε άμοιροι ! Αλλα, για παράδειγμα, είναι δύσκολο να σου λένε όλοι κρίμα που δεν διορίστηκες και να έχεις δώσει εξετάσεις πολλές φορές χωρίς επιτυχία και εσύ να μην ενοχλείσαι !

Παντως στην δική μου περίπτωση, επειδή γενικά πραγματοποιούσα σχετικά ευκολα τους στόχους μου, η κατάθλιψη δεν οφείλεται σε κάτι τέτοιο !

Quote:

---

Originally posted by La_ViTa
Κάθε τι ωραίο και κάθε τι που αξίζει, πονάει.

---

Και αυτό είναι πολιτιμικό...Το σύνολο των ανθρώπων σχεδόν, το πιστεύει!