Δεν εχω πια διαθεση για ζωη

Οτι λεει ο τιτλος....αργα η γρηγορα το περιμενα οτι θα συνεβαινε αυτο. Ειμαι 22 χρονων και απο παντα ημουν ντροπαλος και αυτο εξελιχτηκε σε κοινωνικη φοβια. Απο κοινωνικη φοβια σε αποφευκτικη διαταραχη προσωπικοτητας. Και τωρα η καταθλιψη μου χτυπησε την πορτα. Τις τελευταιες μερες τα εχω παιξει τελειως και χειροτερευω οσο περνανε οι μερες. Παιρνω ζαναξ για να ηρεμισω ανα 2 μερες γιατι εχει και αντικαταθλιπτικη δραση και προσωρινα τουλαχιστο βοηθαει να ησυχασω.
Εχω χασει καθε διαθεση και ελπιδα για ζωη. Νιωθω ανικανος για οτιδηποτε. Περναω ολη τη μερα μου κλεισμενος μεσ' στο σπιτι βηματιζοντας μεσ'την απελπισια. Που και που με πιανουν και τα ζουμια και νιωθω οτι πνιγομαι και εχω ταση για εμετο. Οποιαδηποτε σκεψη για το μελλον με κανει να τρεμω ολοκληρος.

Παρεα μια ειχα και με παρατησαν γιατι γενικα δεν τα βρισκαμε συχνα, κοπελα δεν εχω - πανε χρονια που ειχα σχεση, τα οικονομικα μου ειναι τρισαθλια τελειως. Εψαξα για δουλειες και δεν με δεχεται κανενας. Ειτε προτιμανε να παιρνουν τους περσυνους (σε μαγαζια της τουριστικης σαιζον) ειτε ζητανε απολυτηριο στρατου και προυπηρεσια. Δεν εχω τιποτα απο τα δυο. Σημερα εδωσα τελευταιο μαθημα για τις απολυτηριες εξετασεις απο τη σχολη μου (ΔΕ) και απο δω και μπρος δεν υπαρχει τιποτα να κανω. Περναω ολη τη μερα στον υπολογιστη και προσπαθω να βγαινω για κανα 2 ωρο για jogging ή ποδηλασια. Οταν επιστρεφω στο σπιτι παλι τα ιδια. Εξαιρετικα μελαγχολικη διαθεση με οξεια καταθλιψη. Η μητερα μου δουλευει ολη τη μερα και τη βλεπω μονο το βραδυ, ο πατερας μου ασχολειται με τον υπολογιστη και γενικα ειμαι ολη τη μερα μονος στο σπιτι.

Δεν ξερω τι με οδηγησε σε αυτη την κατασταση, ολα πιστευω, συν το οτι ειχα μια λογομαχια προσφατα με το πρωην αφεντικο μου που μου χρωσταει περσυνα λεφτα και πηρε αλλον για τη δουλεια που ημουνα περυσι.
Σκεφτομαι αυριο να κλεισω ραντεβου στο ΚΨΥ, δεν αντεχεται αλλο αυτο η κατασταση.
Ειναι απλα μια καταθλιψη αυτο ή τρελαινομαι τελειως ? Δεν εχω ξαναζησει ποτε κατι παρομοιο. Οποιος θελει μπορει να επικοινωνησει και μεσω ΡΜ μαζι μου αν περναει κατι παρομοιο και θελει να το συζητησουμε.

Quote:

---

Originally Posted by stefamw

Οτι λεει ο τιτλος....αργα η γρηγορα το περιμενα οτι θα συνεβαινε αυτο. Ειμαι 22 χρονων και απο παντα ημουν ντροπαλος και αυτο εξελιχτηκε σε κοινωνικη φοβια. Απο κοινωνικη φοβια σε αποφευκτικη διαταραχη προσωπικοτητας. Και τωρα η καταθλιψη μου χτυπησε την πορτα. Τις τελευταιες μερες τα εχω παιξει τελειως και χειροτερευω οσο περνανε οι μερες. Παιρνω ζαναξ για να ηρεμισω ανα 2 μερες γιατι εχει και αντικαταθλιπτικη δραση και προσωρινα τουλαχιστο βοηθαει να ησυχασω.
Εχω χασει καθε διαθεση και ελπιδα για ζωη. Νιωθω ανικανος για οτιδηποτε. Περναω ολη τη μερα μου κλεισμενος μεσ' στο σπιτι βηματιζοντας μεσ'την απελπισια. Που και που με πιανουν και τα ζουμια και νιωθω οτι πνιγομαι και εχω ταση για εμετο. Οποιαδηποτε σκεψη για το μελλον με κανει να τρεμω ολοκληρος.

Παρεα μια ειχα και με παρατησαν γιατι γενικα δεν τα βρισκαμε συχνα, κοπελα δεν εχω - πανε χρονια που ειχα σχεση, τα οικονομικα μου ειναι τρισαθλια τελειως. Εψαξα για δουλειες και δεν με δεχεται κανενας. Ειτε προτιμανε να παιρνουν τους περσυνους (σε μαγαζια της τουριστικης σαιζον) ειτε ζητανε απολυτηριο στρατου και προυπηρεσια. Δεν εχω τιποτα απο τα δυο. Σημερα εδωσα τελευταιο μαθημα για τις απολυτηριες εξετασεις απο τη σχολη μου (ΔΕ) και απο δω και μπρος δεν υπαρχει τιποτα να κανω. Περναω ολη τη μερα στον υπολογιστη και προσπαθω να βγαινω για κανα 2 ωρο για jogging ή ποδηλασια. Οταν επιστρεφω στο σπιτι παλι τα ιδια. Εξαιρετικα μελαγχολικη διαθεση με οξεια καταθλιψη. Η μητερα μου δουλευει ολη τη μερα και τη βλεπω μονο το βραδυ, ο πατερας μου ασχολειται με τον υπολογιστη και γενικα ειμαι ολη τη μερα μονος στο σπιτι.

Δεν ξερω τι με οδηγησε σε αυτη την κατασταση, ολα πιστευω, συν το οτι ειχα μια λογομαχια προσφατα με το πρωην αφεντικο μου που μου χρωσταει περσυνα λεφτα και πηρε αλλον για τη δουλεια που ημουνα περυσι.
Σκεφτομαι αυριο να κλεισω ραντεβου στο ΚΨΥ, δεν αντεχεται αλλο αυτο η κατασταση.
Ειναι απλα μια καταθλιψη αυτο ή τρελαινομαι τελειως ? Δεν εχω ξαναζησει ποτε κατι παρομοιο. Οποιος θελει μπορει να επικοινωνησει και μεσω ΡΜ μαζι μου αν περναει κατι παρομοιο και θελει να το συζητησουμε.

---

γεια σου..εχεις διαγνωσθει με καταθλιψη η μονος σου το καταλαβες?

Οχι μονος μου το καταλαβα, αφου πλεον ολα μου φαινονται μαυρα. Νιωθω πως δεν υπαρχει κανενα μελλον για μενα. Με το ζορι τρωω και δεν μπορω πλεον να κοιμηθω, φαντασου δηλαδη οτι λατρευα το φαι πριν το παθω αυτο.
Εχω μονο διαγνωσθει με κοινωνικη φοβια στο ΚΨΥ αλλα στα εξωτερικα πριν απο κατι μηνες επειδη πηγα για φαρμακα, αυριο σκοπευω να κλεισω ραντεβου με ειδικο στο κανονικο το ΚΨΥ για παρακολουθηση. Θελω καποιον να μιλησω, και με τους γονεις μου δεν μιλαμε γι'αυτα τα θεματα, ειναι πολυ προκατειλλημενοι με τους ψυχιατρους και ψυχολογους.

http://www.e-psychology.gr/forum/sho...λησπερα φιλε μου καταρχας σου στελνω την ιστορια μου με το πως αντιμετωπιζω την καταθλιψη,Μαλλον πως εχουμε μιλησει κ παλαιοτερα για το θεμα σου αν δεν κανω λαθος,Κοινωνιοφοβικη ειμαι κ εγω με επισημη διαγνωση διασπασης προσοχης κ ειναι πιθανον να πασχω απο συνδρομο ασπεργκερ κατι παρομοιο με αυτισμο κ θελω στην ζωη μου μονο το αγορι μου φιλες μου κ συγγενεις μου,Μην πανικοβαλλεσαι μια ιδιαιτεροτητα ειναι κ μπορεις να ζησεις φυσιολογικα οπως ολος ο κοσμος με την διαφορα οτι ο αριθμος των ανθρωπων που ειναι γυρω σου θα ειναι περιορισμενος,Τωρα η καταθλιψη οπως μου λεει κ η ειδικος μου ειναι πιθανοτατα αποροια της ιδιαιτεροτητας που εχω σε σχεση με αλλους,Μεγαλος ανθρωπος εισαι μπορεις να μαζεψεις λεφτα να πας σε ειδικο ειτε το θελουν οι δικοι σου ειτε οχι κ δεν ειναι καν αναγκη να τους το αναφερεις καν,Καλο κουραγιο να κανεις!

Καταλαβαινω οτι πρεπει να εχεις αγχωθει τρελα με αυτο που σου συμβαινει αλλα προσπαθησε οσο μπορεις να εισαι υπομονετικος και ψυχραιμος. ΔΕΝ ΤΡΕΛΑΙΝΕΣΑΙ, να το εχεις αυτο στο μυαλο σου, δεν ειναι τρελα ειναι απλα παρα πολυ αγχος.

Kαλησπερα Μυσπ, ναι νομιζω πως ειχαμε μιλησει παλιοτερα. Οι δραστηριοτητες που λες βοηθανε αρκετα με την καταθλιψη, μακαρι να ειχα να κανω περισσοτερες.

Quote:

---

Originally Posted by stefamw

Kαλησπερα Μυσπ, ναι νομιζω πως ειχαμε μιλησει παλιοτερα. Οι δραστηριοτητες που λες βοηθανε αρκετα με την καταθλιψη, μακαρι να ειχα να κανω περισσοτερες.

---

Φιλε μου στο χερι σου ειναι,Γνωριζω πως νιωθεις ασκημα με τον κοσμο οπως κ εγω,Μεσα στο σπιτι μπορεις να ασχοληθεις με πληθος πραγματα κ να ηρεμησεις απο οικιακα για να βοηθας τους δικους σου οπως κ χομπυ διαφορα οπως ζωγραφικη ταινιες που σε ενδιαφερουν παρεα με τους λιγους ανθρωπους που νιωθεις καλα φιλοι σου κτπλ Η εξοδος ειναι αναγκαια ομως στο βαθμο που θελεις εσυ κ μπορεις ανετα να επιλεγεις καφετεριες κ μερη που δεν ειναι ασφυκτικα γεματα με κοσμο κ απομερους δρομους,Συνεχισε να το ψαχνεις κ το θεμα μαζι με ειδικο παρε κ διαγνωση κ καλη δυναμη!

Αμα ειχα φιλους, ενα μερος της καταθλιψης θα εφευγε. Η νοθρωτητα και η απαθεια θα ηταν ακομα εκει. Δεν εχω κανενα απολυτως φιλο/γνωστο για να του μιλησω/να βγω μια βολτα.

Quote:

---

Originally Posted by stefamw

Αμα ειχα φιλους, ενα μερος της καταθλιψης θα εφευγε. Η νοθρωτητα και η απαθεια θα ηταν ακομα εκει. Δεν εχω κανενα απολυτως φιλο/γνωστο για να του μιλησω/να βγω μια βολτα.

---

Καταλαβαινω πως ειναι κ μενα το αγορι μου κ οι φιλες μου ολοι μακρυα,Ετσι κ εχεις φιλους σε αποσταση μπορεις να τους καλεσεις να τους φιλοξενησεις η να μαζεψεις λεφτα να τους επισκεφτεις,Ουτε εγω εχω εδω που ειμαι κ ομως κανω ο,τι μπορω κ δουλειες του σπιτιου κ παρεα με συυγενεις κ 1 2 χομπυ κ λιγη εξοδος

Εχεις γερο πακετο νηματοθετη.Τι να πω...
Ενας φαυλος κυκλος σε αυτες τις περιπτωσεις.Η ελλειψη φιλων ειναι τοσο το αιτιο,οσο και το αποτελεσμα της καταθλιψης.
Δεν μπορεις να ξανασηκωθεις (ευκολα?) χωρις ανθρωπους να σε στηριζουν.
Ενα ατομο οσο δυνατο και αν ειναι,μπορει να φτασει μεχρι ενα συγκεκριμενο σημειο απο μονο του.

Quote:

---

Originally Posted by stefamw

Οτι λεει ο τιτλος....αργα η γρηγορα το περιμενα οτι θα συνεβαινε αυτο. Ειμαι 22 χρονων και απο παντα ημουν ντροπαλος και αυτο εξελιχτηκε σε κοινωνικη φοβια. Απο κοινωνικη φοβια σε αποφευκτικη διαταραχη προσωπικοτητας. Και τωρα η καταθλιψη μου χτυπησε την πορτα. Τις τελευταιες μερες τα εχω παιξει τελειως και χειροτερευω οσο περνανε οι μερες. Παιρνω ζαναξ για να ηρεμισω ανα 2 μερες γιατι εχει και αντικαταθλιπτικη δραση και προσωρινα τουλαχιστο βοηθαει να ησυχασω.
Εχω χασει καθε διαθεση και ελπιδα για ζωη. Νιωθω ανικανος για οτιδηποτε. Περναω ολη τη μερα μου κλεισμενος μεσ' στο σπιτι βηματιζοντας μεσ'την απελπισια. Που και που με πιανουν και τα ζουμια και νιωθω οτι πνιγομαι και εχω ταση για εμετο. Οποιαδηποτε σκεψη για το μελλον με κανει να τρεμω ολοκληρος.

Παρεα μια ειχα και με παρατησαν γιατι γενικα δεν τα βρισκαμε συχνα, κοπελα δεν εχω - πανε χρονια που ειχα σχεση, τα οικονομικα μου ειναι τρισαθλια τελειως. Εψαξα για δουλειες και δεν με δεχεται κανενας. Ειτε προτιμανε να παιρνουν τους περσυνους (σε μαγαζια της τουριστικης σαιζον) ειτε ζητανε απολυτηριο στρατου και προυπηρεσια. Δεν εχω τιποτα απο τα δυο. Σημερα εδωσα τελευταιο μαθημα για τις απολυτηριες εξετασεις απο τη σχολη μου (ΔΕ) και απο δω και μπρος δεν υπαρχει τιποτα να κανω. Περναω ολη τη μερα στον υπολογιστη και προσπαθω να βγαινω για κανα 2 ωρο για jogging ή ποδηλασια. Οταν επιστρεφω στο σπιτι παλι τα ιδια. Εξαιρετικα μελαγχολικη διαθεση με οξεια καταθλιψη. Η μητερα μου δουλευει ολη τη μερα και τη βλεπω μονο το βραδυ, ο πατερας μου ασχολειται με τον υπολογιστη και γενικα ειμαι ολη τη μερα μονος στο σπιτι.

Δεν ξερω τι με οδηγησε σε αυτη την κατασταση, ολα πιστευω, συν το οτι ειχα μια λογομαχια προσφατα με το πρωην αφεντικο μου που μου χρωσταει περσυνα λεφτα και πηρε αλλον για τη δουλεια που ημουνα περυσι.
Σκεφτομαι αυριο να κλεισω ραντεβου στο ΚΨΥ, δεν αντεχεται αλλο αυτο η κατασταση.
Ειναι απλα μια καταθλιψη αυτο ή τρελαινομαι τελειως ? Δεν εχω ξαναζησει ποτε κατι παρομοιο. Οποιος θελει μπορει να επικοινωνησει και μεσω ΡΜ μαζι μου αν περναει κατι παρομοιο και θελει να το συζητησουμε.

---

Φιλε εχω τα ιδια συμπτωματα με εσενα,παρολο που ειμαι 18-19..Ξερω πολυ κοσμο βγαινω εξω και με χαιρετουν αρκετοι και μου μιλανε,το θεμα ειναι οτι εγω δεν μπορω ν βγω,τρεμω να αντικρυσω γνωστους στον δρομο....Λογω λοιπον κοινωνικης φοβιας,περναω αρκετες ωρε στον υπολογιστη,και βγαινω εξω οχι γαιτι το θελω αλλα γιατι στεναχωριουνται και οι δικοι μου..Εχω παρει και εγω καταδιαστηματα αντικαταθλιπ αλλα δε,,Θα βρω ψυχολογοα μπας και το προλαβω τρ που ειμαι 18.

Quote:

---

Originally Posted by Isol

Φιλε εχω τα ιδια συμπτωματα με εσενα,παρολο που ειμαι 18-19..Ξερω πολυ κοσμο βγαινω εξω και με χαιρετουν αρκετοι και μου μιλανε,το θεμα ειναι οτι εγω δεν μπορω ν βγω,τρεμω να αντικρυσω γνωστους στον δρομο....Λογω λοιπον κοινωνικης φοβιας,περναω αρκετες ωρε στον υπολογιστη,και βγαινω εξω οχι γαιτι το θελω αλλα γιατι στεναχωριουνται και οι δικοι μου..Εχω παρει και εγω καταδιαστηματα αντικαταθλιπ αλλα δε,,Θα βρω ψυχολογοα μπας και το προλαβω τρ που ειμαι 18.

---

Σε καταλαβαινω φιλε, εστω μια δουλεια να ειχα κατι να απασχολω το μυαλο μου. Ολη τη μερα σπιτι, αντε να βγω κανα 2ωρο το απογευμα περπατημα ή ποδηλατο να παρω αερα, αλλα μετα παλι στα ιδια χαλια και οι σκεψεις με τρωνε με εχουν καταστρεψει τελειως.
Εσυ βγαινεις μονο σου βολτες στην πολη ή με κανα στενο σου φιλο ?
Πλεον δεν μπορω να κοιμηθω τα βραδια απο την κατασταση μου, το παω 1η νυχτα ζαναξ, δευτερη νυχτα λιγο κρασι και τριτη χαμομηλι και φτου κ απο την αρχη. Χθες ειχε βγει ο ηλιος και με πηρε ο υπνος κατα τις 6:30 το πρωι.
Εμενα οι δικοι μου δεν στενοχωριουνται, ακομα νομιζουν πως εχω την παρεα που ειχα. Αλλα κατι θα ψιλιαστηκαν γιατι πλεον δεν μιλαω και απανανταω μετα βιας μονολεκτικα. Ζωη ηλικιωμενου κανω και ειμαι μονο 22, δυστυχως δε μενω και σε καμια Αθηνα να εβρισκα τιποτα εθελοντικο να κανω, στην πολη μου δεν προσφερονται πολλα πραγματα.

Είναι πολύ θετικό όμως το ότι βγαίνεις και γυμνάζεσαι! Αυτό σημαίνει ότι δεν έχεις παραιτηθεί. Αν έχεις τόσες πολλές σκέψεις, ιδιαίτερα αν σε κατακλύζουν η μία μετά την άλλη, πάρε χαρτί και μολύβι και γράψε τί σκέφτεσαι, βοηθάει πολύ. Τελικά στο ΚΨΥ πήγες?

Quote:

---

Originally Posted by stefamw

Αμα ειχα φιλους, ενα μερος της καταθλιψης θα εφευγε. Η νοθρωτητα και η απαθεια θα ηταν ακομα εκει. Δεν εχω κανενα απολυτως φιλο/γνωστο για να του μιλησω/να βγω μια βολτα.

---

Το ένα φέρνει το άλλο. Η ντροπαλότητα, για την οποία μίλησες, προκάλεσε την κοινωνική φοβία, κι αυτή με τη σειρά της την απομόνωση, την έλλειψη παρέας και δραστηριοτήτων, στη συνεχεια έρχεται ένα αίσθημα απογοητευσης γι αυτα που ως αποτελεσμα τους δεν έχεις και στο τέλος η καταθλιψη γι αυτο που έγινες ως αποτελεσμα όλων των προηγουμένων.
Κάπου λες οτι οι δραστηριότητες βοηθανε πολύ με την καταθλιψη. Σ αυτη τη σειρα που σου τα εβαλα, το πως φτανει δλδ κανεις στην καταθλιψη, παίρνοντας τη σειρα αυτη απ την αρχή δρα κανεις διορθωτικά αν θελει να αλλάξει η ζωη του. Κανει αυτα που τον φοβίζουν, εκτίθεται σ αυτα, πχ να μιλησει σε άτομα, να βγει σε πολυσύχναστους χωρους, να επανακτησει επικοινωνια με αυτους με τους οποιους χαθηκε ή ατομα με τα οποια θα μπορουσε να ειχε κανει παρεα, ψάχνει να βρει νεες δραστηριοτητες και χόμπις. Κάπως ετσι ξεκινα η αντιστροφη πορεία. Εισαι νεο παιδι κι ο χαρακτηρας σου ειναι δεκτικος στη θετική αλλαγη. Γιατι δεν πας και σε καποιο καλό ψυχολογο? θα σε βοηθησει προς αυτη την κατευθυνση.

Quote:

---

Originally Posted by ioannis2

Το ένα φέρνει το άλλο. Η ντροπαλότητα, για την οποία μίλησες, προκάλεσε την κοινωνική φοβία, κι αυτή με τη σειρά της την απομόνωση, την έλλειψη παρέας και δραστηριοτήτων, στη συνεχεια έρχεται ένα αίσθημα απογοητευσης γι αυτα που ως αποτελεσμα τους δεν έχεις και στο τέλος η καταθλιψη γι αυτο που έγινες ως αποτελεσμα όλων των προηγουμένων.
Κάπου λες οτι οι δραστηριότητες βοηθανε πολύ με την καταθλιψη. Σ αυτη τη σειρα που σου τα εβαλα, το πως φτανει δλδ κανεις στην καταθλιψη, παίρνοντας τη σειρα αυτη απ την αρχή δρα κανεις διορθωτικά αν θελει να αλλάξει η ζωη του. Κανει αυτα που τον φοβίζουν, εκτίθεται σ αυτα, πχ να μιλησει σε άτομα, να βγει σε πολυσύχναστους χωρους, να επανακτησει επικοινωνια με αυτους με τους οποιους χαθηκε ή ατομα με τα οποια θα μπορουσε να ειχε κανει παρεα, ψάχνει να βρει νεες δραστηριοτητες και χόμπις. Κάπως ετσι ξεκινα η αντιστροφη πορεία. Εισαι νεο παιδι κι ο χαρακτηρας σου ειναι δεκτικος στη θετική αλλαγη. Γιατι δεν πας και σε καποιο καλό ψυχολογο? θα σε βοηθησει προς αυτη την κατευθυνση.

---

Οπως τα ειπες ειναι, σε ψυχολογο ή ψυχιατρο θα παω το συντομοτερο δυνατον, αλλα επειδη μενω εκτος πολης και θελω να παω αυτοπροσωπως να κλεισω ραντεβου γιατι ρωτανε πραγματα ετσι ωστε να με κατευθυνουν στον σωστο ειδικο, περιμενω να μου τυχει και τιποτα αλλο. Λεω να παω να γραφω σε αλλη σχολη για το χειμωνα αυτες τις μερες και να παω και στο ΚΨΥ.

@Jim1992 αυτο δεν το εχω δοκιμασει, αλλα θα το κανω.

γαμησετα φιλε μου
ειμαι ενα βημα πριν την κατασταση σου
εχω βαλει καποιους προσωπικους στοχους και εχω καποιους καλους φιλους να με κρατανε
σε 2-3 χρονια ομως που θα εχω πετυχει τους στοχους αν δεν εχει καλυτερευσει η ζωη μου η καταρευση ειναι σιγουρη