Να το πάρει το ποτάμι

πως έχετε αντιμετωπίσει το οικογενιακό σας περιβάλλον σχετικά με τα προβλήματα σας;
Γενικά τα κρατάω όλα για τον εαυτό μου -πέρα απο εδώ...και καταστάσεις που δεν μπορώ να ελέγξω- και δεν αφήνω τον άλλο να ξέρει αν είμαι χάλια η αν πετάω απο την χαρά μου.
Έχω έναν πατέρα κυκλοθυμικό αλλά κάπως καταλαβαίνει...
Και μια μάνα που απορώ συνέχεια αν είμαι παιδί της.
Παράδειγμα, να είμαι σε ημι-κατάκοιτη κατάσταση (βλέπε καταστάσεις που δεν μπορώ να ελεγξω, εχω "παραιτηθεί" απο 2 δουλειές στο παρελθόν για τον ίδιο λόγο) για 10 μέρες, να σηκώνωμαι να φάω να αρχίζει η μάνα "τι θα κάνεις με την ζωή σου μπλα μπλα" (γαμώ τα πρότυμα της κενωνίας που πρέπει να είσαι παντρεμένος υποτίθεται στην ηλίκία μου) και ο πατέρας να της απαντάει "δεν λες πάλι καλά που σηκώνεται να φάει", η διαφορά επαφής με την πραγματικότητα....

τα παράπονα της μάνας μου δεν τα παίρνω κάν στα σοβαρά πλέον...να ρωτάει "που θα πάει αυτή η κατάσταση" "στο διάολο" να απαντάω, "δεν έχεις καθόλου φιλότιμο;" να ρωτάει, "μα καθόλου" να απαντάω, με τον τρόπο της -και τις αφορμές που βρίσκει για να ξεκινήσει τη κουβέντα- ακόμα και όταν έχει δίκιο το χάνει....
αν ρωτήσει ο πατέρας απο την άλλη προσπαθώ να εξηγηθώ όσο μπορώ.

Σήμερα πάλι με ζαλίσανε, χωρίς να φταίω σε τίποτα (ξέρω όμως οτι είχαν προηγούμενα σκηνικά στο μυαλό τους), στα καλά καθούμενα, εκεί που είχα ξυπνήσει ωραία απο τον απογευματινό ύπνο (σπάνιο πράγμα για μένα)....αυτό το "ζάλισμα" όμως μπορεί να με κάνει να μη κοιμηθώ απόψε (και αύριο αν δεν ξυπνάω θα έχουμε άλλες ιστορίες)..τέλος, μου γα***ηκε η νύχτα..
Το μόνο πράγμα που έχει μείνει είναι μια "εξωτερική" ηρεμία, έχω πετάξει στη μάνα μου ενα δυο φορές "εχω τα ψυχολογικά μου παράτησε με" αλλά πέρα βρέχει....
έτσι μου έρχεται να κάτσω και να τους τα πω χαρτί και καλάμαρι, όλα τα συμπτώματα και τις φάσεις που έχω κρατήσει για τον εαυτό μου να μείνουνε μαλα*** μπας και με παρατήσουν ήσυχο....αλλά για να μην έχω πεί τίποτα μέχρι σήμερα έχω πολλούς λόγους που δεν θέλω να πω, πρώτος και βασικότερος, όποια και αν είναι η επίσημη διάγνωση απο γιατρό, αποκλείεται να μην διαρεύσει τουλάχιστον σε 2-3 συγγενείς, και μετά πάει αλυσίδα....και έναν για να τους πω, που όμως επηρεάζει άμεσα την ηρεμία μου.

Γνώμες;

Δηλαδη πιστευεις οτι οι γονεις σου θα το που σε καποιον τριτο;;;

Quote:

---

Originally Posted by rose70

Δηλαδη πιστευεις οτι οι γονεις σου θα το που σε καποιον τριτο;;;

---

η μάνα μου χαλαρά, είναι κουτσομπόλα :P
δεν θα το πεί σαν κουτσομπολιό φυσικά, αλλά πιστεύω πως θα νιώσει την ανάγκη να το συζητήσει με κάποιον εκτός σπιτιού, γιατί τους κόβω δεν έχουν και πολυ επικοινωνία μεταξύ τους (με τον πατέρα μου ενοώ)

Πολυ περιεργο μου φαινεται αυτο...εισαι σιγουρος; Συνηθως οι ανθρωποι ειναι μυστικοπαθεις γυρω απο τετοια θεματα. Αλλα βεβαια εσυ ξερεις καλυτερα. Ισως μπορεις να το πεις μονο στον πατερα σου που εχει και περισσοτερη κατανοηση. Νομιζω οτι θα σε βοηθουσε, ειναι κριμα να κουβαλας αυτο το σταυρο μονος σου και οι δικοι σου να εχουν την εντυπωση οτι εισαι απλα τεμπελης.

οικογενειακο περιβαλλον, ποιο οικογενειακο περιβαλλον ? μονος μενω πλεον κι εχω την ησυχια μου. αλλα αν λες κατι ανθρωπους που ισχυριζονται οτι ειναι οι γονεις μου, μιλω μαζι τους στο τηλεφωνο, μπορει να τους δω και μια φορα τη βδομαδα, κι αυτο ειναι ολο. τους ανεχτηκα ομως καμποσα χρονια, εχωντας φυγει 2 φορες απ'το σπιτι κι επιστρεφωντας παλι λογω αναγκης. εχασα τον εαυτο μου μαζι τους, νιωθωντας οτι με καταστρεψανε κι ολας. αλλα ευτυχως τωρα εδω αρχισα να με ξαναβρισκω και ειναι υπεροχα!:cool:

η μονη συμβουλη που θελω να δωσω σε ολους ειναι να βρειτε τροπο να απομακρυνθειτε το συντομοτερο δυνατον απο κοντα τους. δεν εχει σημασια αν τα πατε καλα ή οχι, δεν ειναι φυσιολογικο για εναν ανθρωπο μετα τα 18-20 να μενει μαζι τους. δυστυχως στο ελλαδισταν πλεον μενουμε αναγκαστικα μεχρι τα 30 μπορει και τα 40, κι αυτο μας κανει ζημια ακομα κι αν δε το καταλαβαινουμε.

Quote:

---

Originally Posted by rose70

Πολυ περιεργο μου φαινεται αυτο...εισαι σιγουρος; Συνηθως οι ανθρωποι ειναι μυστικοπαθεις γυρω απο τετοια θεματα. Αλλα βεβαια εσυ ξερεις καλυτερα. Ισως μπορεις να το πεις μονο στον πατερα σου που εχει και περισσοτερη κατανοηση. Νομιζω οτι θα σε βοηθουσε, ειναι κριμα να κουβαλας αυτο το σταυρο μονος σου και οι δικοι σου να εχουν την εντυπωση οτι εισαι απλα τεμπελης.

---

ναι, θα αρχίσει να οργιάζει η φαντασία της, θα ξεκινήσει να λέει τα δικά της στον πατέρα μου, ο πατέρας μου μετά απο κάποιο σημείο θα την σιχτιρίσει και κάποια στιγμή αναπόφευκτα θα το συζητήσει με άλλον.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

οικογενειακο περιβαλλον, ποιο οικογενειακο περιβαλλον ? μονος μενω πλεον κι εχω την ησυχια μου. αλλα αν λες κατι ανθρωπους που ισχυριζονται οτι ειναι οι γονεις μου, μιλω μαζι τους στο τηλεφωνο, μπορει να τους δω και μια φορα τη βδομαδα, κι αυτο ειναι ολο. τους ανεχτηκα ομως καμποσα χρονια, εχωντας φυγει 2 φορες απ'το σπιτι κι επιστρεφωντας παλι λογω αναγκης. εχασα τον εαυτο μου μαζι τους, νιωθωντας οτι με καταστρεψανε κι ολας. αλλα ευτυχως τωρα εδω αρχισα να με ξαναβρισκω και ειναι υπεροχα!:cool:

η μονη συμβουλη που θελω να δωσω σε ολους ειναι να βρειτε τροπο να απομακρυνθειτε το συντομοτερο δυνατον απο κοντα τους. δεν εχει σημασια αν τα πατε καλα ή οχι, δεν ειναι φυσιολογικο για εναν ανθρωπο μετα τα 18-20 να μενει μαζι τους. δυστυχως στο ελλαδισταν πλεον μενουμε αναγκαστικα μεχρι τα 30 μπορει και τα 40, κι αυτο μας κανει ζημια ακομα κι αν δε το καταλαβαινουμε.

---

θύμα της κρίσης είμαι, αν μπορούσα να φύγω αύριο θα έφευγα, 3 χρόνια είναι που μένω μαζί τους....σε άλλο ποστ μιλάω για τις "συνθήκες", αυτό έλεγα....να μένεις 13 χρόνια μόνος και την στιγμή που υποτίθεται πως πρέπει να κάνεις οικογένια να μετακομίζεις στο πατρικό είναι κόλαση...μαζί σου.

σε καταλαβαινω απολυτα. δεν εχω πολυ καιρο που τους ξεφορτωθηκα. αναγκαζομουν να μενω μαζι τους για τον ιδιο λογο. κριση, φτωχεια, ανεργια. που να πας χωρις λεφτα και φιλους να σε στηριζουν. ειδικα αν εισαι σε ηλικια για οικογενεια ειναι φρικτο. γι'αυτο αυτοκτονει ο κοσμος, ειναι ξεφτυλα σε τετοιες ηλικιες να παραμενουμε μαζι τους και να μην εχουμε προσωπικη ζωη.

μια συμβουλη θα σ δωσω.... φυγε απο εκει το συντομοτερο.. δε ξερω.. βρεσ δουλεια, οτιδηποτε και φυγε...

Quote:

---

Originally Posted by KENO

σε καταλαβαινω απολυτα. δεν εχω πολυ καιρο που τους ξεφορτωθηκα. αναγκαζομουν να μενω μαζι τους για τον ιδιο λογο. κριση, φτωχεια, ανεργια. που να πας χωρις λεφτα και φιλους να σε στηριζουν. ειδικα αν εισαι σε ηλικια για οικογενεια ειναι φρικτο. γι'αυτο αυτοκτονει ο κοσμος, ειναι ξεφτυλα σε τετοιες ηλικιες να παραμενουμε μαζι τους και να μην εχουμε προσωπικη ζωη.

---

φίλοι υπάρχουν -η τουλάχιστον υπήρχαν- αλλά τους εχω κάνει πέρα, πάντα "εξαφανιζόμουν" 1-2 φορές τον χρόνο για κανά μήνα αλλά τώρα το έχω παρακάνει και δεν ξέρω αν υπάρχει επιστροφή :P

αχ πως σε καταλαβαινω με αυτο για τη μανα. η δικια μου τα λεει και σε ασχετους οχι μονο σε συγγενεις. συναδελφους, γειτονες, αγνωστους. καμια συναισθηση. μονο τελαλη δε βγαζει.

σε καταλαβαινω επισης και με το θεμα της συγκατοικησης. κι εγω εμενα 6 χρονια μονη μου, και τωρα παλι πισω. καταστρωσε σχεδιο διαφυγης και βες εξοδο κινδυνου.

οσο για το οτι δε μιλας, ναι απο τη μια δε γινεσαι βουκινο, αλλα απο τν αλλη δεν καταλβαινουν.

κι εγω νομιζα οτι η μανα μου επρεπε αν το καταλαβει οτι δεν ημουν καλα. αμ δε.. δε μυρζιουν τα νυχια τους. πρεπει να τους το πεταξεις στα μουτρα, αλλιως χτυπανε αλυπητα λες κι εισαι απο μαρμαρο και δεν καταλαβαινεις. αμα δειχνεις οτι δεν εχεις προβλημα και δεν το λες, δεν θα καταλαβει οτι εχεις προβλημα. το να καθεσαι στο κρεβατι για τη μανα σου οπως εχεις καταλαβει δε δειχνει οτι εχεις θεματα, αλλα οτι εισαι τεμπελης, ξερω τα βιωνω καθημερινα..

Τελειοι γονεις δεν υπαρχουν..Αναλογα με τα βιωματα τους και την ιδιοσυγκρασια τους γινονται πολλες φορες ηλιθιοι πιστευω χωρις να το θελουν..Ειμαι και εγω ενα θυμα της κρισης και μενω μαζι τους (τι να κανω λυπαμαι να τους διωξω :P )
Υπαρχουν φορες που πραγματικα θελω να τους πνιξω,γιατι πραγματι απο καποια ηλικια και μετα δεν μπορεις να ζησεις μαζι τους,pameoloi περασα και εγω διαταραχη πανικου εντελως μονη μου δεν ηξερε κανεις τιποτα,περασα πολυ δυσκολα χρονια λογω πανικων και κανεις δεν ηξερε τιποτα..Μια μερα ομως τα ειπα χαρτι και καλαμαρι στην μανα μου οχι μονο το τι με βασανιζε,δλδ την διαταραχη αγχους που ειχα αλλα και το τι με εφτασε μεχρι εκει..Εσκυψε το κεφαλι και καταλαβε..οσο μπορεσε!Παντως την ενιωσα διπλα μου..βεβαια το εκανα πολυ αργα και εγω διοτι τα δειγματα που ειχαν δωσει σαν γονεις ηταν lost in space! :)
Που θελω να καταληξω..?Ναι καποιες φορες ειναι ηλιθιοι,βλαμμενοι αλλα ειναι οι μοναδικοι ανθρωποι που σε αγαπουν πραγματικα εστω και με τον λαθος τροπο,που ισως εμεις τον αντιλαμβανομαστε λαθος λογω χασματος γενεων.

Quote:

---

Originally Posted by λιλιουμ

αχ πως σε καταλαβαινω με αυτο για τη μανα. η δικια μου τα λεει και σε ασχετους οχι μονο σε συγγενεις. συναδελφους, γειτονες, αγνωστους. καμια συναισθηση. μονο τελαλη δε βγαζει.

σε καταλαβαινω επισης και με το θεμα της συγκατοικησης. κι εγω εμενα 6 χρονια μονη μου, και τωρα παλι πισω. καταστρωσε σχεδιο διαφυγης και βες εξοδο κινδυνου.

οσο για το οτι δε μιλας, ναι απο τη μια δε γινεσαι βουκινο, αλλα απο τν αλλη δεν καταλβαινουν.

κι εγω νομιζα οτι η μανα μου επρεπε αν το καταλαβει οτι δεν ημουν καλα. αμ δε.. δε μυρζιουν τα νυχια τους. πρεπει να τους το πεταξεις στα μουτρα, αλλιως χτυπανε αλυπητα λες κι εισαι απο μαρμαρο και δεν καταλαβαινεις. αμα δειχνεις οτι δεν εχεις προβλημα και δεν το λες, δεν θα καταλαβει οτι εχεις προβλημα. το να καθεσαι στο κρεβατι για τη μανα σου οπως εχεις καταλαβει δε δειχνει οτι εχεις θεματα, αλλα οτι εισαι τεμπελης, ξερω τα βιωνω καθημερινα..

---

εντάξει χάσμα γενεών...αλλά όταν έχω πάρει 20 κιλά σε 2 μήνες, και μετά τα χάνω σε 3, χωρίς άσκηση....μετά πάμε σε φάση "να στο ζωγραφίσω;", αλλά βρήκε την απάντηση πάλι αυτή, απο τις μπύρες ήταν...

p.s τις μπύρες τις συνέχισα κανονικότα και το τρίμηνο που έχασα τα κιλα.....:P

Κι εγω συμφωνω με μνημονιο οτι οι γονεις δεν ειναι παντα οπως τους φανταζομαστε και μπορει να μας εκπληξουν και θετικα μερικες φορες, τουλαχιστον αυτη την εμπειρια εχω εγω με τη μανα μου που ειναι ακρως παρεμβατικη, ξερολας και καταπιεστικη και ποτε δεν της ειχα εμπιστευτει τιποτα.....αλλα στις ψυχολογικες περιπετειες μου σταθηκε βραχος, εστω κι αν δεν τις καταλαβαινε.

εμενα pameoloi η μανα μου δεν ειχε καταλαβει οτι δεν ημουν καλα επειδη πεθανε ο πατερας μου. Τα κιλα δεν ειναι τπτ.

Quote:

---

Originally Posted by pameoloi

εντάξει χάσμα γενεών...αλλά όταν έχω πάρει 20 κιλά σε 2 μήνες, και μετά τα χάνω σε 3, χωρίς άσκηση....μετά πάμε σε φάση "να στο ζωγραφίσω;", αλλά βρήκε την απάντηση πάλι αυτή, απο τις μπύρες ήταν...

p.s τις μπύρες τις συνέχισα κανονικότα και το τρίμηνο που έχασα τα κιλα.....:P

---

Με τις μπυρες παιρνεις πολυ λιπος..Οταν αρχιζεις να χανεις πινοντας αρχιζε να ανησυχεις...!

Quote:

---

Originally Posted by rose70

Κι εγω συμφωνω με μνημονιο οτι οι γονεις δεν ειναι παντα οπως τους φανταζομαστε και μπορει να μας εκπληξουν και θετικα μερικες φορες, τουλαχιστον αυτη την εμπειρια εχω εγω με τη μανα μου που ειναι ακρως παρεμβατικη, ξερολας και καταπιεστικη και ποτε δεν της ειχα εμπιστευτει τιποτα.....αλλα στις ψυχολογικες περιπετειες μου σταθηκε βραχος, εστω κι αν δεν τις καταλαβαινε.

---

koiτα το καταλαβαινω οτι επιδη ειναι μανα σου εχεις μια ταση να τη δικαιολογεις ομως πρεπει να καταλαβεις οτι η αυτοθυσια κ ο αλτρουισμος εχουν ενα οριο αν ειναι να μη νιωθουμε καλα εμεις για να νιωθουν καλα οι αλλοι τι νοημα θα χε?

Quote:

---

Originally Posted by λιλιουμ

εμενα pameoloi η μανα μου δεν ειχε καταλαβει οτι δεν ημουν καλα επειδη πεθανε ο πατερας μου. Τα κιλα δεν ειναι τπτ.

---

δεν ξέρω τι να σχολιάσω τώρα σε αυτό :P

Quote:

---

Originally Posted by mnimonio

Με τις μπυρες παιρνεις πολυ λιπος..Οταν αρχιζεις να χανεις πινοντας αρχιζε να ανησυχεις...!

---

επειδή εχω καταναλώσει πολύ μπύρα στην ζωή μου, ειδικά τα καλοκαίρια, μπορεί και να μην πιω ολο το χειμώνα αλλά το καλοκαίρι να το ξεφτιλίσω με τις μπύρες....
η μπύρα απο μονη της ΔΕΝ παχαίνει, αυτά είναι αστικοί μύθοι; πες το όπως θές....τα κιλά τα πήρα επειδή μαζί με τις μπύρες -και πριν και μετά μην σου πω- ήθελα και φαί, πολύ φαί.....ε μετά ναι μεν ήθελα πολύ λιγότερη μπύρα επειδή χειμώνιασε αλλά ήθελα και λιγότερο φαγητό...

Ενταξει εσυ ξερεις πολυ καλυτερα την σχεση σου με το ποτο..

Quote:

---

Originally Posted by mnimonio

Ενταξει εσυ ξερεις πολυ καλυτερα την σχεση σου με το ποτο..

---

δεν έχει να κάνει με την σχέση μου με το ποτό, η σχέση μου με το ποτό ήταν όπως η σχέση που είχα με τους φίλους μου, κάποιους μήνες τον χρόνο κολλητοί, άλλους μακρυά :P
για την αύξηση βάρους μιλάμε :P
google, The-beer-belly-is-a-myth-study-claims
στέκει δεν στέκει; (εγω το βλέπω και στο σώμα μου) το αλκόολ είναι που παχαίνει, και 5% είναι απο τα χαμηλότερα που θα βρείς σε ποτά....αλλα σκέψου τι θερμίδες δίνει ενα πιατάκι παρελκόμενα ξηρους καρπους κλπ; σα να πινεις 3 μπύρες είναι...υπο κανονικές συνθήκες δεν θέλω παρελκόμενα εγω, να κάνει ζέστη και να είναι παγωμένη η μπύρα μόνο :P

Ρε αγαπη μου γλυκια..πηρα 15 κιλα απο τις μπυρες (και φαι ναι διοτι ξυδια και μασα πανε μαζι) σε παρακαλω μην μου λες βλακειες οτι ειναι μυθος..Η μπυρα σου κανει μια κοιλαρα απο Πατρα εως Αθηνα!Στους πανικους μου επινα σαν γουρουνι..μπυρες παντα!!Λοιπον ανεφερες οτι πηρες 20 κιλα σε 3 μηνες?Αυτο δεν γινεται εκτος αν σε φουσκωσαν με τρομπα!Μετα παλι τα εχασες σε μικρο διαστημα..Αυτο το αναφερω διοτι δεν μου κολλαει,εκτος και αν ηταν υπερβολη δικη σου..Εν παση περιπτωσει φιλε μου η μπυρα οχι απλα παχαινει...ΓΙΓΑΝΤΙΣΜΟ ΚΑΝΕΙ!! :)

Quote:

---

Originally Posted by mnimonio

Ρε αγαπη μου γλυκια..πηρα 15 κιλα απο τις μπυρες (και φαι ναι διοτι ξυδια και μασα πανε μαζι) σε παρακαλω μην μου λες βλακειες οτι ειναι μυθος..Η μπυρα σου κανει μια κοιλαρα απο Πατρα εως Αθηνα!Στους πανικους μου επινα σαν γουρουνι..μπυρες παντα!!Λοιπον ανεφερες οτι πηρες 20 κιλα σε 3 μηνες?Αυτο δεν γινεται εκτος αν σε φουσκωσαν με τρομπα!Μετα παλι τα εχασες σε μικρο διαστημα..Αυτο το αναφερω διοτι δεν μου κολλαει,εκτος και αν ηταν υπερβολη δικη σου..Εν παση περιπτωσει φιλε μου η μπυρα οχι απλα παχαινει...ΓΙΓΑΝΤΙΣΜΟ ΚΑΝΕΙ!! :)

---

δεν πάνε μαζί αυτό λέω....σε εμένα, στα "καλά" μου, δεν πάνε μαζί, για να πιω τσίπουρο ας πούμε θέλω φαι, για την μπύρα δεν θέλω πως να το κάνουμε....θέλω ζέστη μόνο
σε 2 μήνες τα πήρα και τα έχασα σε 3....ενοήτε πως ήταν υπερβολή, έτρωγα μέχρι να πονέσει η κοιλιά μου

Μια υπερβολη στην γραφη σου εννοουσα..Διοτι πως παιρνεις 20 κιλα σε τρεις μηνες βρε?Εγω πχ τα πηρα τα 15 σε εναν χρονο που και παλι αν το σκεφτεις ηταν ΑΘΛΟΣ!!
τελος παντων μην ασχολουμαστε με τριχες,δωσε μια ευκαιρια στους γονεις σου να δουν ποιος πραγματικα εισαι και πως νιωθεις!Στον ψυχολογικο τομεα εννοω..Και σου επαναλαμβανω μονο αυτοι σε αγαπανε πραγματικα οσο και χαζουλια και αν ειναι!

Quote:

---

Originally Posted by mnimonio

Μια υπερβολη στην γραφη σου εννοουσα..Διοτι πως παιρνεις 20 κιλα σε τρεις μηνες βρε?Εγω πχ τα πηρα τα 15 σε εναν χρονο που και παλι αν το σκεφτεις ηταν ΑΘΛΟΣ!!
τελος παντων μην ασχολουμαστε με τριχες,δωσε μια ευκαιρια στους γονεις σου να δουν ποιος πραγματικα εισαι και πως νιωθεις!Στον ψυχολογικο τομεα εννοω..Και σου επαναλαμβανω μονο αυτοι σε αγαπανε πραγματικα οσο και χαζουλια και αν ειναι!

---

ε τι να σου πω, η ζυγαριά έλεγε 20 κιλά πάνω απο το κανονικό, παντελόνια που επέπλεα μέσα δεν μου κάνανε...να πούμε πως χάνει 5 κιλά η ζυγαριά; επαναλαμβάνω, σε 2 μήνες τα πήρα, σε 3 τα έχασα....
λέω να πετάξω καμιά μπιχτή στον πατέρα μου αύριο να δω πως θα το πάρει...

Τι ηλικια εχεις αν επιτρεπεται?

........32

Quote:

---

Originally Posted by pameoloi

........32

---

Να μετρησω και τις τελιτσες??? :P

Quote:

---

Originally Posted by mnimonio

Να μετρησω και τις τελιτσες??? :P

---

όχι, συνήθως γράφω μέχρι 5 αλλα θέλει μίνιμουμ 10 χαρακτήρες η απάντηση :P

φίλε pameoloi δεν υπάρχει συνταγή πως να είσαι καλός γονιός. κάποιοι πειραματίζονται μέχρι να βρουν ποιό είναι το στυλ γονιού που τους ταιριάζει και αποδίδει και κάποιοι μένουν σε αυτό που έχουν μάθει από τους δικούς τους γονείς. το κυριότερο όμως είναι ότι σε αγαπάνε. και πιστεύω ότι η μητέρα σου σχολιάζοντας τη ζωή σου (σε σένα) εκφράζει την αγωνία της για την περαιτέρω εξέλιξή σου. είσαι δηλ. 32 χρόνων, άνεργος, χωρίς να έχεις κάνει κάτι δικό σου, οικογένεια και τα λοιπά και αγωνιά ότι αυτό θα συνεχιστεί μέχρι ποιός ξέρει πότε. μη νομίζεις λοιπόν ότι δεν σε αγαπάει. δεν λέω ότι είναι η καλύτερη μάνα του κόσμου, απλά προσπάθησε να την καταλάβεις έστω και λίγο. από την άλλη, αν νομίζεις ότι ο πατέρας σου σε καταλαβαίνει λίγο περισσότερο γιατί δεν μιλάς σε κείνον; πατέρας και γιος ίσως να έχουν άλλη επαφή και κατανόηση. κάνε και συ μια προσπάθεια να επικοινωνήσετε. μη μένεις μόνος σου στα προβλήματά σου και τους έχεις απέξω. μπορεί να έχεις υψώσει τείχος και να μην τους αφήνεις να σε πλησιάσουν όσο θαθελες. σίγουρα καταλαβαίνουν ότι κάτι συμβαίνει αλλά δεν ξέρουν πως να σε βοηθήσουν. δώσε τους μια ευκαιρία.
πολύ φιλικά στα λέω!

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

koiτα το καταλαβαινω οτι επιδη ειναι μανα σου εχεις μια ταση να τη δικαιολογεις ομως πρεπει να καταλαβεις οτι η αυτοθυσια κ ο αλτρουισμος εχουν ενα οριο αν ειναι να μη νιωθουμε καλα εμεις για να νιωθουν καλα οι αλλοι τι νοημα θα χε?

---

ακριβως το αντιθετο ειπα: δεν ειχα καμια ταση να τη δικαιολογω γιατι παντα τη θυμομουν να θελει να μου επιβαλει την αποψη της αλλα οταν επαθα καταθλιψη τρομαξε τοσο πολυ που εκοψε και τις παρεμβασεις και ολες τις αλλες βλακειες της και προσπαθησε να με καταλαβει και να μου σταθει

όλοι τελικά οι γονείς είναι ίδιοι!!! εγώ μένω μόνος μου τα τελευταία 7 χρόνια και έχω πραγματικά ησυχάσει απο πολύ γκρίνια.το θετικό ειναι ότι είχα δουλειά και πριν την κρίση και με βοήθεια και απο τους γονείς μου,μένω πλέον σε ιδιόκτητη κατοικία.στους γονείς μου που μένουν σε άλλη πόλη πάω μια φορά τη βδομάδα για κάποιες ώρες και μερικές μέρες στις άδειες μου και ενώ ξεκινάμε καλά,καταλήγουμε σε πρήξιμο,ειδικά απο την πλευρά της μάνας μου.πριν να ξεσπάσει η κρίση και τα οικονομικά μου ήταν καλά άκουγα συνέχεια "ο γιος της κυρά μαρίας παντρεύτηκε,η κόρη του φούρναρη το ίδιο,ο ξαδερφος σου 3 χρόνια μικρότερος και έχει ήδη γυναίκα και παιδιά,έφτασες στα 30 παντρέψου κτλ".τώρα που έχουμε κρίση και ο εργοδότης μας έχει κάποιους μήνες απλήρωτους και ζούμε με προκαταβολές,το τροπάρι άλλαξε και έγινε "βρες άλλη δουλειά,γιατι ο δικός μου γιος να ειναι το κορόιδο,ο γιαννάκης της τάδε μπήκε στο δημόσιο και εσύ 35 χρονών και σε δουλεύουν κτλ"
σαφώς και όλα αυτά τα λέει για το καλό μου αλλά εγώ προσωπικά ως άνθρωπος δεν ήμουν ποτέ αυτός που τολμούσε μεγάλες αλλαγές στη ζωή μου.πάντα έχω μια φοβία για το πως θα αντεπεξέλθω στην επαφή με νέους ανθρώπους και κάθομαι εκει που μου αρέσει και νιώθω ωραία με το περιβάλλον.Επισης να πω ότι στο σπίτι υπάρχει και ένας μικρότερος αδερφός που έχει διπολική διαταραχή διαγνωσμένη απο αρκετούς ψυχολόγους και ψυχιάτρους και παίρνει κάποια φάρμακα και παράλληλα επισκέπτεται και ψυχίατρο και τα συμπτώματα είναι σαν αυτά που διαβάζω εδώ μέσα.Ο πατέρας μας απλά βλέπει και δε μιλάει και η μάνα μας αρνείται να δεχτεί το γεγονός και λέει ότι πρόκειται για απλό άγχος

Quote:

---

Originally Posted by ΓΑΤΑ

φίλε pameoloi δεν υπάρχει συνταγή πως να είσαι καλός γονιός. κάποιοι πειραματίζονται μέχρι να βρουν ποιό είναι το στυλ γονιού που τους ταιριάζει και αποδίδει και κάποιοι μένουν σε αυτό που έχουν μάθει από τους δικούς τους γονείς. το κυριότερο όμως είναι ότι σε αγαπάνε. και πιστεύω ότι η μητέρα σου σχολιάζοντας τη ζωή σου (σε σένα) εκφράζει την αγωνία της για την περαιτέρω εξέλιξή σου. είσαι δηλ. 32 χρόνων, άνεργος, χωρίς να έχεις κάνει κάτι δικό σου, οικογένεια και τα λοιπά και αγωνιά ότι αυτό θα συνεχιστεί μέχρι ποιός ξέρει πότε. μη νομίζεις λοιπόν ότι δεν σε αγαπάει. δεν λέω ότι είναι η καλύτερη μάνα του κόσμου, απλά προσπάθησε να την καταλάβεις έστω και λίγο. από την άλλη, αν νομίζεις ότι ο πατέρας σου σε καταλαβαίνει λίγο περισσότερο γιατί δεν μιλάς σε κείνον; πατέρας και γιος ίσως να έχουν άλλη επαφή και κατανόηση. κάνε και συ μια προσπάθεια να επικοινωνήσετε. μη μένεις μόνος σου στα προβλήματά σου και τους έχεις απέξω. μπορεί να έχεις υψώσει τείχος και να μην τους αφήνεις να σε πλησιάσουν όσο θαθελες. σίγουρα καταλαβαίνουν ότι κάτι συμβαίνει αλλά δεν ξέρουν πως να σε βοηθήσουν. δώσε τους μια ευκαιρία.
πολύ φιλικά στα λέω!

---

δεν είπα πως είναι κακοί, μόνο που με ανέχονται -έστω και με τα κρυόκωλα/εξωφρενικά σχόλια τους- πιστεύω φτάνει....απλά το μακρυά και αγαπημένοι ίσως να ταιριάζει καλύτερα στην περίπτωση, ανασφάλιστος είμαι όχι άνεργος, αν και δεν ξέρω για πόσο θα το έχω και αυτό έτσι όπως πάνε οι δουλειές..
ενοητε πως δεν αφήνω να πλησιάσουν, για αυτό άνοιξα το θέμα

Quote:

---

Originally Posted by rose70

ακριβως το αντιθετο ειπα: δεν ειχα καμια ταση να τη δικαιολογω γιατι παντα τη θυμομουν να θελει να μου επιβαλει την αποψη της αλλα οταν επαθα καταθλιψη τρομαξε τοσο πολυ που εκοψε και τις παρεμβασεις και ολες τις αλλες βλακειες της και προσπαθησε να με καταλαβει και να μου σταθει

---

τοτε καλα εκανες βασικα εκανες μεγαλα βηματα... μπραβο.

Quote:

---

Originally Posted by rose70

Κι εγω συμφωνω με μνημονιο οτι οι γονεις δεν ειναι παντα οπως τους φανταζομαστε και μπορει να μας εκπληξουν και θετικα μερικες φορες, τουλαχιστον αυτη την εμπειρια εχω εγω με τη μανα μου που ειναι ακρως παρεμβατικη, ξερολας και καταπιεστικη και ποτε δεν της ειχα εμπιστευτει τιποτα.....αλλα στις ψυχολογικες περιπετειες μου σταθηκε βραχος, εστω κι αν δεν τις καταλαβαινε.

---

ομως να σε καταπιεζει καπιος αυτο δεν ειναι καλο οταν καπιον τον αγαπας τον αφηνεις ελευθερο ετσι δεν ειναι?

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

ομως να σε καταπιεζει καπιος αυτο δεν ειναι καλο οταν καπιον τον αγαπας τον αφηνεις ελευθερο ετσι δεν ειναι?

---

ναι εννοειται οτι ετσι πρεπει να γινεται .......... αλλα οι γονεις μας ειναι ανθρωποι δεν ειναι θεοι να τα κανουν ολα τελεια. Εγω εκει που θελω να καταληξω ειναι οτι μπορουν καποιες φορες να μας βοηθησουν πολυ πρα τα οποια αρνητικα τους.

Quote:

---

Originally Posted by rose70

ναι εννοειται οτι ετσι πρεπει να γινεται .......... αλλα οι γονεις μας ειναι ανθρωποι δεν ειναι θεοι να τα κανουν ολα τελεια. Εγω εκει που θελω να καταληξω ειναι οτι μπορουν καποιες φορες να μας βοηθησουν πολυ πρα τα οποια αρνητικα τους.

---

να σιγουρα εχεις δικιο απλα αυτη η ταση που εχεις να τη δικαιολογεις σε βλαπτει κ γω πχ θα θελα να μαι ο καλυτερος ανθρωπος στο κοσμο κ να μου κανουν οι αλλοι πραγματα κ γω να τα καταπινω το θεμα ειναι ομως οτι μπορω???? δε μπορω γιατι αν το κανω αυτο θα κρεπαρω ψυχικα αρα αναγκαζομαι να ξεσπαω οτι καν δε το σηκωνω δεν ειναι οτι με ρωταει κανεις αν το θελω η δε το θελω αναγκαζομαι να ξεσπαω.

Quote:

---

Originally Posted by αλεξανδρος_77

να σιγουρα εχεις δικιο απλα αυτη η ταση που εχεις να τη δικαιολογεις σε βλαπτει κ γω πχ θα θελα να μαι ο καλυτερος ανθρωπος στο κοσμο κ να μου κανουν οι αλλοι πραγματα κ γω να τα καταπινω το θεμα ειναι ομως οτι μπορω???? δε μπορω γιατι αν το κανω αυτο θα κρεπαρω ψυχικα αρα αναγκαζομαι να ξεσπαω οτι καν δε το σηκωνω δεν ειναι οτι με ρωταει κανεις αν το θελω η δε το θελω αναγκαζομαι να ξεσπαω.

---

Ουτε να τα καταπινουμε ολα απο τους γονεις μας πρεπει αλλα ουτε και να τα βαζουμε μαζι τους για τις ανθρωπινες ατελεις που εχουν γιατι δημιουργουμε εναν θυμο που δεν ωφελει ουτε εμας τους ιδιους. Καπου αναμεσα στα δυο ακρα ειναι η χρυση τομη, αυτην πρεπει να ακολουθουμε.

οταν ομως μεσα του καπιος γενικα εχει ακραια συναισθηματα του στιλ
θα τρελαθω
θα σαλταρω
θα μου στριψει
θα εκραγω
θα .......... κοσμο
εκει δεν υπαρχει μεση γιατι απλα τα συνεσθηματα απο τη φυση τους ιδικα οταν ειναι κ ακραια σε βγαζουν εκτος ελεγχου γιατι ειναι κατι που δε μπορεις να το σταματησεις κανοντας του κοντρολ η να το εκλογικευσεις ειναι σα το τσουναμι τα παιρνει ολο κ φευγει γιατι οσο κατι παρεμινει μεσα σε καπιον
τον οπιοδηποτε ειναι σαν ενα σαρακι που του ροκανιζει τα παντα μεχρι να πει παραδινομαι...