ΑΠΟΜΟΝΩΣΗ

Έχει κανείς σας βιώσει την πλήρη απομόνωση; Όταν λέω απομόνωση δεν εννοώ την "απλή" μοναξιά. Εννοώ να νιώθει και να είναι κανείς και στην πράξη απομακρυσμένος από άλλους ανθρώπους και να μιλάει το πολύ με 2-3, να λέει τα βασικά, "καλημέρα", "καλησπέρα" στη δουλειά, ένα "ευχαριστώ" σε υπαλλήλους σούπερμάρκετ κλπ... Ιδιαίτερα αναφέρομαι σε όσους δεν έχουν να μιλήσουν στην κυριολεξία σε άνθρωπο για πολύ καιρό, έχουν να βγουν από το σπίτι για καιρό, ζουν ολομόναχοι για καιρό, γενικά ζουν την απόλυτη μοναξιά, απομόνωση, μοναχικότητα, "ερημισμό". Και να ρωτήσω πώς και γιατί φτάσατε σε αυτό το σημείο και αν το ξεπεράσατε τίνι τρόπω και κυρίως σε πόσο καιρό?

εγω βγαινω καθημερινα απ'το σπιτι, παω θαλασσα και σουπερ μαρκετ, αλλα παρεα εδω που μενω τωρα δεν εχω ακομα.

Ποσο καιρο σου συμβαινει αυτό ?

Καλά γενικά το να έχει κάποιος κολλητηλίκια και τρελές παρέες δεν υπάρχει πολύ συχνά......και σε πολλούς ανθρώπους...ίσως είναι ο τύπος σου λίγο πιο κλειστός!

Σκέφτεσαι τι είναι αυτό που σου δημιούργησε αυτή την κατάσταση;

Οχι σε τετοιο βαθμο δεν το εχω περασει αυτο..Το μονο που θα σου πω ειναι οτι οσο περισσοτερο μενεις σε αυτην την απομονωση τοσο δυσκολοτερα βγαινεις..Γιατι συνηθιζεις σε αυτο το μοτιβο ζωης και μετα θα σου φαινεται ταινια επιστημονικης φαντασιας το να βγεις εξω ή να συνομιλησεις με ανθρωπους!
Κινητοποιησου!Βγες εστω και μονος για μια μπυρα στο συνοικιακο μαγαζακι της γειτονιας σου!Μεσα σπιτι κλεισμενος παντως δεν υπαρχει ελπιδα σωτηριας!

σαν αυτη http://www.imdb.com/title/tt0986263 με τον Γουιλις που εξω κυκλοφορουσαν μονο ρομποτ κι ολοι οι ανθρωποι ηταν κλεισμενοι σπιτια τους και τα ελεγχαν.

Εγώ το έχω βιώσει 2 φορές περιοδικά στη ζωή μου.

Την πρώτη φορά ήταν από επιλογή δική μου επειδή είχα βαριά κατάθλιψη και δεν την πάλευα με τον εαυτό μου καθόλου. Την ζωή μου γενικά πες το. Οπότε γύρισα και είπα ξεκάθαρα σε κολλητές, φίλους κλπ ξέρετε κάτι, κόβουμε τελείως, θέλω να μείνω μόνη μου. Μου είχαν πει τότε ότι όταν γίνω καλύτερα, μπορώ να γυρίσω αλλά τους είπα ξεκάθαρα ότι αυτό δεν πρόκειται να το κάνω γιατί δεν ξέρω πόσο καιρό θα μου πάρει να ξεπεράσω ό,τι έχω αλλά και γιατί δεν είναι παιχνίδια μου οι φίλοι μου όποτε είμαι οκ να είμαι μαζί τους και όποτε δεν είμαι να κόβω.
Και το δέχτηκα ότι θα τους χάσω, ήθελα να τους χάσω όλους μέχρι να βρω τι θα κάνω με εμένα. Και απομονώθηκα τελείως με απόφαση δική μου για περίπου 2 χρόνια. Στην κυριολεξία χωρίς άνθρωπο, έτσι όπως το λες. Τελειωμένη μοναξιά…. Μιλάμε υπήρχαν και μήνες που δεν έβγαινα ούτε στο κατώφλι του σπιτιού να δω άνθρωπο. Κάπου χάθηκα τελείως σε μια φάση… Αυτή η ιστορία δεν μπορώ να πω ότι με ωφέλησε, γιατί έχασα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου που μπορούσα να το είχα κερδίσει με άλλο τρόπο αλλά από την άλλη έκανα αυτό που ήθελα και βρήκα αυτό που ήθελα. Δεν γύρισα σε εκείνους τους φίλους μου εγώ ούτε για να μάθω τι κάνουν, από ενοχές βέβαια και για το λόγο που σου είπα…. Το ωραίο είναι όμως ότι άπλωσαν εκείνοι το χέρι σε εμένα μετά από πολλά χρόνια και εκεί που νόμιζα πως έχουν ξεχαστεί τα πάντα :)

Όταν ξεπέρασα εκείνη την περίοδο, μου είχαν λείψει τόσο πολύ οι άνθρωποι που από 0 έκανα με τους πάντες παρέα κι έχουν μείνει αρκετοί από αυτούς στη ζωή μου παρόλα που μου πηγαίνει σκατά. Και χαίρομαι πραγματικά για όσους γνώρισα και για ό,τι έζησα μαζί τους.
Δεν μπορείς να φανταστείς μετά από αυτό που πέρασα το πόσο πολύ εκτίμησα τους ανθρώπους και την παρέα τους. Εκείνη η περίοδος ήταν που σιχάθηκα για τα καλά την απρόσωπη επικοινωνία γιατί όταν άρχισα να συνέρχομαι και να μην έχω κανέναν να πιαστώ ε αναγκαστικά, τι να έκανα για να βρω επικοινωνία? Έπιανα κουβέντες από φβ κλπ αλλά δεν μου πρόσφερε τίποτα όλο αυτό. Το έκοψα σύντομα και ποτέ ξανά από τότε δεν κυκλοφορώ σε τσατ και μαλκιες. Προτιμώ τους λάιβ ανθρώπους.

Α, και το ξεπέρασα όταν βρήκα τον εαυτό μου πήγα και γράφτηκα επίτηδες σε μια σχολή για να κοινωνικοποιηθώ. Για αυτόν ακριβώς τον λόγο γράφτηκα. Παράλληλα δούλευα, και παράλληλα με δική μου πρωτοβουλία και πάλι πλησίαζα άτομα γιατί το ήθελα και γιατί το είχα ανάγκη εγώ και δεν ξέμεινα ούτε μια μέρα στη μοναξιά.

Την δεύτερη φάση την περνάω εδώ και ένα χρόνο περίπου τώρα κυρίως λόγο σκατών οικονομικών . Βάλε τώρα ότι δεν έχω ούτε 50 λεπτά να πάρω ένα μπουκάλι νερό, πού να πάω έτσι? Ούτε εισιτήρια, κάρτες, τηλέφωνα… Και με αυτά κι με εκείνα, χάνεις και το κέφι σου, έρχεται πάλι η κατάθλιψη ε, τι σκατά να μιλάς με άλλους για να μοιράζεις την μιζέρια σου? Δεν λέει.
Την καλύτερη φυλακή έχω βγάλει σου λέω…

Αν και θα προτιμούσα να βρίσκομαι στη φυλακή, τουλάχιστον εκεί έχει κόσμο…! : )

αυτο ειναι το μεγα προβλημα στην εποχη μας οτι βλεπεις τοσο κοσμο να ειναι ολοι μονοι τους τοσο καιρο το λεω..................

Το εχω βιωσει παμπολλες φορες, επειδη εχω κοινωνικη φοβια. Υπαρχουν διαστηματα που λειτουργω σαν φυσιολογικος ανθρωπος, αλλα και περιοδοι που δεν εχω καμια παρεα και κανενα να μιλησω.
Ειδικα οταν εχεις κοινωνικη φοβια μπορει να σε τρελανει, γιατι οσο εχεις παρεα το αγχος και ο φοβος να μιλησεις σε ανθρωπους και φιλους ειναι βασανιστικο, ενω οταν δεν εχεις κανενα σε πιανει καταθλιψη. Πρεπει δηλαδη στη ζωη μου να επιλεξω αν θα ζω με αγχος ή καταθλιψη.

προσπαθησε να κανεις καποιες παρεες,δεν σου λεω κολλητους γιατι ειναι δυσκολο..καποιον ισα ισα να μιλας...

ενας απ'τους λογους παντως που εχω σιχαθει τα πουτανοειδη ειδικα στο διαδικτυο αυτος ειναι. δε μενουν ποτε μονες. λιγο να βαφτουν και να κουνηθουν και βρισκουν καμποσους μαλακες να περασουν την ωρα τους, για οτιδηποτε θελουν. αντιθετως μολις χωρισει ενας αντρας, αν δεν εχει παρεα ή καβατζες, μενει μονος του.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

ενας απ'τους λογους παντως που εχω σιχαθει τα πουτανοειδη ειδικα στο διαδικτυο αυτος ειναι. δε μενουν ποτε μονες. λιγο να βαφτουν και να κουνηθουν και βρισκουν καμποσους μαλακες να περασουν την ωρα τους, για οτιδηποτε θελουν. αντιθετως μολις χωρισει ενας αντρας, αν δεν εχει παρεα ή καβατζες, μενει μονος του.

---

δηλαδή τις ζηλευεις..?

τι να ζηλεψω, που χρησιμοποιουν την εμφανιση και το μουνι τους για να μη μεινουν μονες ? απλα τις σιχαινομαι που παιζουν και κοροϊδευουν κοσμο, ενω παραληλα τις λυπαμαι για τον ξεπεσμο τους. μιλαω για πουτανιτσες οχι ολες τις γυναικες.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

τι να ζηλεψω, που χρησιμοποιουν την εμφανιση και το μουνι τους για να μη μεινουν μονες ? απλα τις σιχαινομαι που παιζουν και κοροϊδευουν κοσμο, ενω παραληλα τις λυπαμαι για τον ξεπεσμο τους. μιλαω για πουτανιτσες οχι ολες τις γυναικες.

---

Να που με προλαβες..!Θα σου ελεγα οτι δεν ειναι ολες οι γυναικες ετσι..Με αυτες ομως ασχολεισαι Κενο,με τις πουτανιτσες που σερνουν κρουαζιερες με το νινι τους.Γιατι αραγε?? :)

δυστυχως δεν εχουν ταμπελα στο κουτελο τους να τις αποφευγουμε. μακαρι να ξεχωριζαν και οι πουτανιστες και τα ψωνια και οι κακομαθημενες.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

τι να ζηλεψω, που χρησιμοποιουν την εμφανιση και το μουνι τους για να μη μεινουν μονες ? .

---

Ο καθενας με ότι εχει πορευεται..!

Είμαι ο θεματοθέτης. Ευχαριστώ πολύ όλους σας για τις απαντήσεις σας!
Δε βρίσκομαι σ' αυτήν την κατάσταση που περιέγραψα, ευτυχώς έχω ακόμα την οικογένειά μου (με την οποία συζώ) να μου μιλάει, τουλάχιστον να επικοινωνώ με κάποιον. 4 χρόνια τώρα φοιτητής όμως (είμαι στα 22) δεν έχω κάνει απολύτως καμία παρέα με κανέναν συνομήλικό μου και δυσκολεύομαι πολυ να κάνω νέες γνωριμίες. Στα "καλύτερά μου χρόνια" εγώ υποφέρω από μοναξιές, άγχη, πανικούς, φοβίες και καταθλίψεις!...
Όταν οι δικοί μου λείπουν τα καλοκαίρια για καμιά βδομάδα διακοπές (εγώ δεν πάω μαζί τους για διάφορους λόγους) τότε παίρνω μία γεύση αυτής της απόλυτης απομόνωσης... Γι' αυτό και φοβάμαι (ότ)αν κάποια μέρα καταλήξω εντελώς ολομόναχος (τρέμω στην ιδέα) μην κάνω κακό στον εαυτό μου απ' την απελπισία που μου προκαλεί η υπερβολική απομόνωση...
Τώρα πώς έφτασα ως εδώ είναι μεγάλη ιστορία και δεν έχει σημασία (κλειστός χαρακτήρας, φοβίες κλπ)... Επέλεξα λανθασμένα τη μοναξιά και τώρα πληρώνω το τίμημα. Έχω ξεμάθει να μιλάω σε κόσμο... Αυτός είναι και ένας από τους λόγους που με εμποδίζουν να κοινωνικοποιηθώ, ο γνωστός φόβος ότι είμαι βαρετός. Έχω κάνει μια-δυο προσπάθειες με κάποια άτομα, αλλά δεν... Νομίζω με βρήκαν βαρετό... Απλά με ενδιαφέρει να μου πείτε κι άλλες λεπτομέρειες για τις περιόδους απομόνωσης που τυχόν περάσατε, πχ πώς νιώθατε, τί σκεφτόσασταν, τί σας κινητοποίησε να αλλάξετε και πώς πιάσατε παρέες (τί λέγατε, πώς φερόσασταν κλπ). Πολλά ζητάω ε?
Τεσπα, αρκετά με την γκρίνια... Δε θα σας ξαναγκρινιάξω! Τα 'γραψα και ησύχασα! Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον! Να'στε καλά! Θα ξεκινήσω χόμπι! Wish me luck! :)

Quote:

---

Originally Posted by Oedipuscomplex

Ο καθενας με ότι εχει πορευεται..!

---

σωστα, αλλες εχουν το μυαλο, αλλες το κορμι. αλλα και το πορευονται σχετικο ειναι. μολις ο αντρας παρει αυτο που θελει, μολις η ****** φτυσει χυσι, αμα η γυναικα δεν ειναι ικανη να τον κρατησει, εκεινος μαλλον θα αποχωρισει.

Quote:

---

Originally Posted by KENO

μολις η ****** φτυσει χυσι, αμα η γυναικα δεν ειναι ικανη να τον κρατησει, εκεινος μαλλον θα αποχωρισει.

---

Εκανες και ριμα..!

ελεος..........................

το νοημα τησ ζωησ ειναι το ποταμι.
τι δεν ειναι το ποταμι?

Quote:

---

Originally Posted by elis

το νοημα τησ ζωησ ειναι το ποταμι.
τι δεν ειναι το ποταμι?

---

κομμα....?

δεν υποστηριζω κομματα γι αυτο και δεν τα χρησιμοποιω τα κομματα ειναι συμβασεισ του συστηματοσ δεν υποστηριζω επισησ ουτε
τα τελικα σταδια σε καθε κομματι τησ ζωησ γι αυτο και δ βαζω τελικο σιγμα ολα συνεχιζονται