Originally Posted by
mariposa7
Καλησπέρα σε όλους!
Είμαι τελείως καινούρια στο φόρουμ κ αν κ έχω διαβάσει πολλά για τη διπολική διαταραχή, θα ήθελα και την άποψη όσων έχουν βιώσει κάτι παραπάνω από εμένα:
Άτομο του περιβάλλοντός μου έχει διπολική σε βαριά έκδοση, δε θέλει θεραπεία (κάποτε έκανε για λίγο, αλλά το λίθιο του χάλαγε το χάι), πρώην ναρκομανής, νυν αλκοολικός, που το 90% της ζωής του είναι σε φάση μανίας ή μεικτών επεισοδίων (η κατάθλιψη είναι πολύ σπάνια), διανύει 2 περίπου χρόνια που η μανία έχει χτυπήσει κόκκινο: Απώλεια κάθε αίσθησης πραγματικότητας, αυτοκριτικής κ μέτρου. Δεν ξέρουμε τί να τον κάνουμε, κ φυσικά ο ίδιος δεν το βλέπει, κ ο μόνος άνθρωπος που μπορεί να τον "αναγκάσει" σε θεραπεία εθελοτυφλεί λέγοντας ότι έτσι είναι ο χαρακτήρας του (σιγά μην παραδεκτεί ότι το δικό της το παιδί της οικογένειας ............... έχει σοβαρό πρόβλημα!) . Κ θα περιγράψω κ κάτι το οποίο ξέρω ότι το γνωρίζουν άνθρωποι που έχουν εμπειρία από συναναστροφή με διπολικούς: Επιτίθεται ακατάπαυστα, ποτέ δεν παίρνει την ευθύνη των πράξεών του, πάντα η πάρτη του, δεν είναι διατεθειμένος να προσπαθήσει για τίποτα (τα πάντα τα θέλει πανεύκολα κ στο πιάτο) κ όταν μιλάει περνάω πλέον στη ζώνη του λυκόφωτος, γιατί λέω ότι εάν αυτά που λέει τα πιστεύει, τότε είναι τρελός για δέσιμο, εάν δεν τα πιστεύει κ τα λέει έτσι για εφέ, τότε είναι ο πιο κακός, ο χειρότερος άνθρωπος στον κόσμο. Φυσικά δεν κρατάω κακία (άλλο αν παθαίνω απανωτά εγκεφαλικά), ξέρω ότι έχω να κάνω με άρρωστο άνθρωπο που χρειάζεται ειδική μεταχείριση.
Απλά θέλω 2 ερωτήσεις σε όποιον ξέρει κάτι παραπάνω: Αυτά που λέει κάποιος σε φάση μανίας τα πιστεύει ή τα λέει έτσι? Κ άμα τα πιστεύει, αν (λέμε τώρα) ποτέ επανέλθει σε φάση νορμοθυμίας ή έστω η μανία υποχωρήσει κάπως, αντιλαμβάνεται ότι ήταν τόσο καιρό παράλογος κ λάθος?