Δυσκολία συμβιβασμών - παραμονής σε σχέση

Καλησπέρα,

αντιμετωπίζω το εξής πρόβλημα. Ήμουν με μια κοπέλα ένα μικρό σχετικά διάστημα (~7 μήνες) αρκετά ήρεμα μπορώ να πω, αλλά ένιωθα απίστευτα πιεσμένος. Πίεση όχι από εκείνη αλλά από τον ίδιο μου τον εαυτό. Η αλήθεια είναι ότι είχε θέμα και εργασίας (ανεργία) αλλά και ένα πρόβλημα υγείας. Εγώ από την άλλη γενικευμένη αγχώδη διαταραχή, με επισκέψεις σε ειδικούς στο παρελθόν και μετρίαση του προβλήματος. Από ένα σημειο και μετά άρχισα να φορτώνομαι εγώ, όχι να μου φορτώνει εκείνη, απίστευτα τα προβλήτα. Διαπιστωσα οτι δεν εχουμε κοινούς στόχους και ενώ εκείνη είναι της στιγμής, εγώ θέλω να βλέπω ότι υπαρχει και μέλλον, κ ας μην υπάρξει. Δηλαδή μου την δίνει να ακούω για ημερομηνία λήξης. Αυτό συνέχιζε, το σκεφτόμου συνέχεια 24/7 και ένιωσα τόση πίεση που δεν ένιωσα ποτε στο παρελθόν. Έπαθα κρίση πανικού μπροστά της από αυτή την πίεση. Και φυσικά το έληξα, γιατί νιώθω αδυναμος να αντιμετωπίσω κάτι άλλο πέρα από τον ίδιο μου τον εαυτό. Είμαι ένας άνθρωπος που πραγματικά δεν μπορεί να μείνει μόνος, δυσκολεύεται και ίσως τρελλαίνεται σε εισαγωγικά. Ο ψυχίατρος μου είπε ότι στο παρελθόν έχω υποστεί μεγάλη πίεση και με είδε "σκασμένο". Βλέπω όμως ότι διώχνω με αυτό τον τρόπο τους καλούς ανθρώπους από γύρω μου. Αλλά κάποιες συμπεριφορές τους (της κοπελιάς στη προκειμένη περίπτωση) δρουν σαν καμπανάκια σε μένα. Πιστεύω άλλες φορές ότι έχω μεγάλες προσδοκίες, οτι σχηματοποιώ διαφορετικά τον άνθρωπο στο μυαλό μου και απογοητεύομαι στην πορεία. Αλλά απ΄την άλλη, για να έχεις μια ευτυχισμένη σχέση, τουλάχιστον όπως το σκέφτομαι εγώ, δε θα πρέπει να "πολυσκέφτεσαι". Από τη στιγμή που σκέφτεσαι ότι κάτι δεν παει καλά, και δεν ξέρεις τι είναι ακριβώς, ίσως το συναίσθημα να μην είναι δυνατό. Το ίδιο το έχω περάσει και στο παρελθόν, δηλαδή φτάνω σε ένα σημείο σε μια σχέση, που βλέπω ότι ίσως έχουμε κάποιες μικρές διαφορές, και πιέζομαι αφόρητα.

Θέλω απόψεις στο θέμα μου γιατί απο τη μια πιστεύω ότι έχω διώξει άνθρωπο που αξίζει από την άλλη νιώθω πιο ήρεμος, εγώ και ο ευατός μου και έτοιμος πλέον να αντιμετωπίσω το πρόβλημά μου. Ευχαριστω

Μηπως εχεις φοβο εγκατάλειψης και γιαυτο δεν θες να ακους για ημερομηνια ληξης ? Και διωχνεις εσυ πρωτος ανθρώπους που εχεις ερθει κοντα για να τους προλάβεις πριν σε εγκαταλειψουν εκεινοι ?

Βάζω αρκετά ψηλά τον πήχυ σε ότι κάνω. Μπορεί να είναι και αυτός ο φόβος που λες, αλλά πιάνω τον εαυτό μου να ζορίζεται

Γεια σου Electrical :-)
Η κοπελα σου ξερει πως νιωθεις,το εχετε συζητησει?
Οι διαφορετικοι στοχοι ειναι πραγματικος λογος να αγχωνεσαι,ομως για να μη μεινεις μονος οπως λες ή οταν σου ειπε οτι δεν σε βλεπει "σοβαρα" ενιωσες απορριψη?τι ηλικιες εχετε αν επιτρεπεται.

Φυσικά και ξέρει, το έχω συζητήσει από τότε που άρχισε να συνειδητοποιώ ότι με "Τρώει". Δεν ένιωσα απορριψη ακριβώς, άλλά το ότι κάνω είναι ανούσιο. Είναι 4 χρόνια μεγαλύτερη μου εκείνη, είμαι 27 εγώ

Εμεινες λοιπον μαζι της επειδη δεν ηθελες να εισαι μονος.Δεν εισαι ερωτευμενος ουτε αυτη για να σου δηλωνει οτι δεν θελει κατι περισσοτερο.
Χωρισατε.
Τωρα δεν αντεχεις τη μοναξια?Μηπως να εβρισκες αυτο που θα σε εκανε να σκιρτησει λιγο η καρδουλα?Μικρος εισαι .

Δεν μου είπε ότι δε θέλει κάτι περισσότερο, αλλά ότι δε μπορεί να σκέφτεται το μέλλον τη στιγμή που το παρόν της είναι θολό

Λογικη απαντηση σου εδωσε..
Τι ν σου πει οταν ειστε λιγο καιρο μαζι και δεν εχει δουλεια..ειπες κ για θεμα υγειας.
Εσυ την γουσταρεις?απολαυσε το τωρα.Φτιαξε ενα ομορφο παρον για να υπαρξει ενα ομορφο μελλον.

Για την διαταραχη σου τι λεει,πως το αντιμετωπιζει?

Επειδή γενικά έχω και γω όπως είπα τα προβληματα μου με άγχος που έχει σωματοποιηθεί, ένιωσα ότι δεν μπορώ να ανταποκριθώ στη σχέση. Πιέστηκα απίστευτα με την όλη κατάσταση, και χώρισα. Γιατί αν όντως πέρναγα καλά και χαλαρά δε θα σκεφτόμου τίποτα. Δεν είμαι ο άνθρωπος που θέλει γάμους και ιστορίες. Μικρός σχετικά είμαι ακόμα. Αλλά δε βρίσκω νόημα να ξεκινάω κάτι ξέροντας ότι δε θα βγάλει πουθενά. Είχα υπερβολικές προσδοκίες, ίσως και λόγω της ηλικίας της. Την πίεζα κιόλας να ενεργοποιηθεί λίγο στο θέμα δουλειάς γιατί το θέμα ήταν βιοποριστικό για εκείνη. Θα μου πεις αν αγαπάς κλπ κλπ δε φευγεις στηρίζεις και τα σχετικά. Αλλά αφενός λόγω του δικού μου άγχους περιμένω έναν άνθρωπο χωρίς ανάλογα προβλήματα ως στήριγμα (όχι σχέση απαραίτητα, αλλά και φίλο) και αφετέρου στη τόσο μικρή διάρκεια, δε πιστεύω ότι υπάρχει αγάπη, ειδικά αν από τον τρίτο μήνα έχεις μπει σε διαδικασία σκέψεων

Ερωτω.γιατι να ψαχνεσαι για το μελλον της σχεσης τοσο νωρις..
Ειναι για σενα προυποθεση λοιπον.Με βαση αυτο προδικαζεις και τη συνεχεια της.
Καταλαβαινεις τι εννοω?
Επισης σε βλεπω πολυ πειθαρχημενο,λες θελω να ειναι ετσι κ αλλιως.Δυστυχως φιλε μου ο ερωτας δεν θελει πλανα τετοιου τυπου.
Χαλαρωσε για να ηρεμησεις κ να ΑΠΟΛΑΥΣΕΙΣ.

Ναι, με αυτή την λογική την προδικάζω, αλλά από την άλλη δε βρισκω νόημα όταν κάτι ξεκινάει να μου λένε ότι κάποια στιγμή τελειωνει. Ισως εθελοτυφλώ. Αλλά προτιμώ να πηγαίνει χωρις να ξερω αν θα τελειωσει ή όχι

Μα εγω δε βλεπω απο την απαντηση που σου εδωσε οτι θα τελειωσει.Ισως δε τα γραφω καλα και δε σε βοηθαω.
Μηπως να το ξανασυζητουσες μαζι της ΑΥΤΟ το θεμα?
Ομως και παλι..αισθανομαι πως ψαχνεις για εγγυησεις.Κανενας δε μπορει να σου τις δωσει ομως.

Από αλλού ξεκίνησε το θέμα. Ισως δε σου έδωσα να καταλαβεις καλά. Το ζητούμενο είναι ότι πιέστηκα εσωτερικά, από μένα. Αυτό ψάχνω να βρω τι φταίει και φτάνω στο σημείο να βαριέμαι τόσο εύκολα
Κανείς εξάλλου δε ζήτησε εγγυήσεις, αλλά όχι και εγγυήσεις ότι κάτι θα "τελειώσει". Έχει διαφορά...

Δεν ειναι λοιπον ο λογος της πιεσης σου το μελλον της σχεσης οχι της συγκεκριμενης παντως,Νομιζω δεν σου κανει το συνολο και μενεις απο τον φοβο μοναξιας κ γι αυτο πιεζεσαι..ξερεις οτι δεν ειναι αυτο που χρειαζεσαι αλλα η μοναξια σε κραταει δεσμιο.

Aν η κοπελα εργαζοταν και δεν ειχε προβληματα υγειας, τι διαφορα πιστευεις θα υπηρχε στην εξελιξη? ή παλι τα ιδια θα γινονταν?

Δεν μπορώ να ξέρω, πάντως ίσως ήταν λιγάκι καλύτερα, από την άποψη ότι δε θα έχω φορτωθεί ένα παραπάνω πρόβλημα. Το πρόβλημα δεν μου το φόρτωσε, δε θελω να πω αυτό. Έχω την τάση να κάνω τα προβληματα των άλλων δικά μου και να πιέζομαι.